Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant sekr. sądowy Karolina Rudecka

po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z wniosku K. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 28 listopada 2012 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 3/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 listopada 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił K. A. dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

Od powyższej decyzji wniósł odwołanie w dniu 10 grudnia 2012 roku K. A..

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

K. A. urodził się w dniu (...). Ma wykształcenie średnie ogólnokształcące. W okresie aktywności zawodowej pracował jako laborant, inspektor, mistrz, specjalista, kierownik, prezes spółki.

(okoliczności niesporne)

W okresie od 10 maja 2012 roku do 30 listopada 2012 roku wnioskodawca był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 17 lipca 2012 roku k. 33 w aktach ZUS)

W dniu 19 września 2012 roku K. A. złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-2 w aktach ZUS)

Orzeczeniem z dnia 30 października 2012 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 30 października 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 39, 1 w aktach ZUS)

K. A. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 21 listopada 2012 roku, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: zaburzenia depresyjne nawracające o niewielkim nasileniu, cukrzycę typu II insulinozależną kontrolowaną farmakologicznie, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie w okresie wydolności krążenia oraz miażdżycę kończyn dolnych bez cech niedokrwienia kończyn.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 21 listopada 2012 roku z dokumentacją medyczną k. 42, 1 w aktach ZUS)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

cukrzyca typu 2;

⚫

nawracające zaburzenia depresyjne, epizod depresji łagodny (F 33.0);

⚫

zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego;

⚫

objawowy zespół bólowy kręgosłupa (w wywiadzie), obecnie bez objawów korzeniowych i ubytkowych.

Stopień zaawansowania powyższych schorzeń nie czyni wnioskodawcy niezdolnym do pracy zarobkowej. Obecnie jest on zdolny do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(dowód: opinie biegłych lekarzy kardiologa L. D. i diabetologa M. S. k. 17 oraz psychiatry B. J. k. 22-23 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do oczywistego wniosku, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki określonej w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanego przepisu.

Dla ustalenia, czy K. A.jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cyt. ustawy Sąd dopuścił dowód z pisemnej opinii biegłych lekarzy kardiologa L. D., diabetologa M. S.psychiatry B. J.i neurologa A. P., biegłych z zakresu dziedziny medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Opinie opracowane przez wskazanych wyżej biegłych, Sąd ocenia jako jasne, pełne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, jak również po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach, na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

W zgodnej ocenie biegłych charakter i nasilenie występujących u wnioskodawcy schorzeń nie powoduje niezdolności do pracy.

Biegła diabetolog M. S.wskazała w opinii, że cukrzyca leczona lekami doustnymi, jest u wnioskodawcy dość dobrze wyrównana metabolicznie i przebiega bez udokumentowanych powikłań narządowych bez niedocukrzeń wymagających pomocy innych osób nie powoduje niezdolności do pracy. Konieczne jest przestrzeganie diety cukrzycowej i ewentualna modyfikacja leczenia.

W kolei biegła kardiolog uznała, że nadciśnienie tętnicze bez potwierdzonych badaniami dodatkowymi zmian narządowych oraz przy wydolnym układzie krążenia, wymaga systematycznego i ewentualnie zmodyfikowanego leczenia i nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Również w ocenie biegłego psychiatry B. J. nasilenie objawów depresyjnych nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji, albowiem zastosowane specjalistyczne leczenie przyniosło poprawę stanu psychicznego.

Tożsamy wniosek postawiła w swojej opinii biegła neurolog A. P.wskazując, że u wnioskodawcy nie stwierdzono objawów ogniskowego uszkodzenia OUN, ani cech zespołu korzeniowego i objawów korzeniowych.

Wnioskodawca nie zgłosił żadnych zarzutów względem opinii biegłych, nie stawił się także na rozprawie w dniu 31 maja 2013 roku, mimo że był prawidłowo powiadomiony o jej terminie.

Podkreślenia wymaga, że zgodnie z przepisami art. 12 i nast. powołanej na wstępie ustawy – renta przysługuje osobom, które całkowicie lub częściowo utraciły zdolność do pracy, przy czym częściowa utrata zdolności do pracy zarobkowej nie jest równoznaczna z niemożnością wykonywania dotychczasowego zatrudnienia. Występuje ona dopiero wówczas, gdy ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dopiero zatem zmiana zawodu w ramach posiadanych kwalifikacji i brak rokowań odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu dają podstawę do przyznania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 października 2009 roku, II UK 106/09, LEX nr 558589, z dnia 8 maja 2008 roku, I UK 356/07, OSNP 2009/17-18/238, z dnia 11 stycznia 2007 roku, II UK 156/06, OSNP 2008/3-4/45 oraz z dnia 25 listopada 1998 roku, II UKN 326/98, OSNAP 2000/1/36).

Występujące u (...)wnioskodawcy schorzenia, na obecnym etapie zaawansowania, nie prowadzą do istotnego naruszenia sprawności organizmu będącego przesłanką orzeczenia niezdolności do pracy. Mimo ich występowania K. A.ma zachowaną zdolność do wykonywania pracy zarobkowej na poziomie posiadanych kwalifikacji.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.