Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Remigiusz Drzewiecki

Protokolant: sekretarka Anna Jakubiszyn

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2015 r. na rozprawie w N.

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki K. K. kwotę 8.000 zł (osiem tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od tej kwoty od dnia 7 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz powódki K. K. kwotę 400 zł (czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów opłaty sądowej, kwotę 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwotę 51 zł (pięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów opłat skarbowych od pełnomocnictw, kwotę 288,85 zł (dwieście osiemdziesiąt osiem złotych osiemdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu kosztów dojazdu pełnomocnika powódki na rozprawy oraz kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów wynagrodzenia biegłych,

III.  nakazuje ściągnąć od strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Nysie) kwotę 359,10 zł (trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych dziesięć groszy) tytułem kosztów wynagrodzenia biegłych.

UZASADNIENIE

Powódka K. K. w pozwie złożonym w tutejszym Sądzie w dniu 30 czerwca 2014 r. domagała się zasądzenia od strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na swoją rzecz kwoty 8.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 7 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty. Ponadto powódka domagała się zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Jako podstawę prawną swojego roszczenia wskazała art. 445 k.c., 444 k.c. i 415 k.c. w zw. z art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 12 grudnia 2013 r. w N. na skrzyżowaniu ulic (...) miał miejsce wypadek komunikacyjny z jej udziałem. D. S., kierując pojazdem marki O. (...) nr rej. (...) na oznakowanym przejściu dla pieszych potrącił prawidłowo przechodzącą przez jezdnię pieszą K. K.. W chwili zdarzenia piesza była trzeźwa, natomiast przeprowadzone badanie trzeźwości D. S. wykazało 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. (...) sprawcy szkody posiadało ubezpieczenie OC u strony pozwanej.

Bezpośrednio po wypadku pierwszej pomocy medycznej powódce udzielił zespół ratunkowy. K. K. została odwieziona do szpitala z urazem wielomiejscowym. Przyjęto ją na Oddział (...) Urazowo - Ortopedycznej. Rozpoznano u niej: uraz wielomiejscowy, stłuczenie głowy z otarciem naskórka okolicy czołowo-skroniowej prawej, wstrząśnienie mózgu, stłuczenie klatki piersiowej, złamanie głowy lewej kości strzałkowej, stłuczenie lewego kolana, stłuczenie prawego kolana z odłamanym fragmentem kłykcia bocznego prawej kości udowej. Zastosowano leczenie farmakologiczne: C., pyralgina, mannitol, ketonal, bibloc, polocard, lacaplin, ranopril, metformax, trafas, płyny infuzyjne. Przeprowadzono konsultację neurologiczną, wykonano badanie TK głowy, USG jamy brzusznej. Ujawniono dwa drobne ogniska naczyniopochodne po stronie lewej mózgu. K. K. była hospitalizowana do 12.12.2013 r. do 31.12.2013 r. W trakcie leczenia uskarżała się na bóle klatki piersiowej w okolicach prawego podżebrza, bóle i zawroty głowy oraz ból kończyn dolnych i górnych. Na przyśrodkowej powierzchni lewego kolana wytworzył się bolesny krwiak wielkości dłoni. Pacjentka uczyła się chodzić za pomocą balkonika, a następnie za pomocą kul łokciowych. Wypisana została do domu z zaleceniem oszczędzającego trybu życia, koniecznością chodzenia o kulach i kontynowania leczenia farmakologicznego. Następnie powódka kontynuowała leczenie w ZOZ w N. Poradni (...) Urazowo - Ortopedycznej w N.. W piątym tygodniu po wypadku nadal poruszała się o kulach i uskarżała na dolegliwości bólowe części ciała, które doznały urazów. Przepisywano jej leki przeciwbólowe. Dopiero kilka tygodni po wypadku doszło do wchłonięcia krwiaków podskórnych.

Wypadek bardzo negatywnie wpłynął na zdrowie fizyczne i kondycję psychiczną powódki. Do dnia zdarzenia była sprawną, aktywną fizycznie 73-latką (poza nadciśnieniem i cukrzycą). Po wypadku odczuwała silne bóle całego ciała, zwłaszcza kończyn, głowy i klatki piersiowej. Zmagała się z oszpeceniem ciała i bolesnym krwiakiem wielkości dłoni znajdującym się na lewym kolanie oraz zadrapaniami i otarciami naskórka na czole. Po zakończeniu hospitalizacji nadal odczuwała dolegliwości bólowe. Będąc już w domu uskarżała się na bóle i obrzęki nóg, wybroczyny na nodze i twarzy, bole głowy i żeber, pleców. Bolała ją również cała prawa ręka. Przez wiele tygodni nie mogła swobodnie wykonywać czynności dnia codziennego. Nie mogła się samodzielnie ubrać, ani wykonywać żadnych prac domowych. Przed wypadkiem była osobą aktywną. Jej pasją jest uprawa działki. Starała się żyć zdrowo. Zajmowała się domem. Po wypadku musiała zrezygnować nagle z tych czynności.

Powódka wystąpiła do strony pozwanej z roszczeniem dnia 7.03.2014 r. Strona pozwana wypłaciła jej kwotę 12.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

W odpowiedzi na pozew z dnia 9 września 2014 r. (k. 62-66) strona pozwanaTowarzystwo (...) Wzajemnych (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powódki na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Wniosła także o przypozwanie na podstawie art. 84 k.p.c. do udziału w sprawie po stronie pozwanej sprawcy potrącenia powódki z dnia 12 grudnia 2013 r. tj. D. S..

Uzasadniając swoje stanowisko strona pozwana podniosła, iż prowadziła postępowanie likwidacyjne nr (...)na podstawie zgłoszenia szkody przez powódkę. Zostało ono zakończone decyzją o przyznaniu powódce kwot: 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 1.171,80 zł z tytułu odszkodowania. Zaprzeczyła twierdzeniom pozwu wyraźnie nieprzyznanym i odmówiła zapłaty żądanej pozwem kwoty. Stwierdziła, że wypłacone powódce zadośćuczynienie jest adekwatne do rozmiaru doznanej krzywdy, stopnia natężenia cierpień fizycznych, ich długotrwałości i poniesionego uszczerbku na zdrowiu oraz wieku powódki. Żądanie przypozwania D. S. uzasadniono tym, że spowodował on wypadek z dnia 12 grudnia 2013 r., będąc pod wpływem alkoholu. W związku z tym na podstawie art. 43 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych pozwanej w razie uwzględnienia powództwa będzie przysługiwało wobec sprawcy roszczenie regresowe.

Na rozprawie w dniu 24 października 2014 r. (k. 82)powódka podtrzymała swoje stanowisko.

Na rozprawie w dniu 24 października 2014 r. (k. 84) Sąd na podstawie art. 84 k.p.c. postanowił zawiadomić o toczącym się postępowaniu D. S. i zobowiązać go do oświadczenia na piśmie, czy przystępuje do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego w terminie 14 dni pod rygorem uznania, że z tego prawa nie korzysta w razie bezskutecznego upływu terminu. W zakreślonym terminie D. S. nie przystąpił do sprawy charakterze interwenienta ubocznego.

Na rozprawie w dniu 9 września 2015 r. (k. 166)powódka podtrzymała żądanie pozwu w całości. Pełnomocnik powódki domagał się nadto zasądzenia od strony pozwanej kosztów dojazdu pełnomocnika zgodnie z przedłożonym spisem kosztów oraz kosztów opłat skarbowych od pełnomocnictw.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 grudnia 2013 r. powódka K. K. była w odwiedzinach u męża w Szpitalu ZOZ w N. i kiedy wracała ze szpitala przechodziła przez przejście dla pieszych w N. na skrzyżowaniu ulic (...). Kiedy powódka była na przejściu dla pieszych D. S., kierując pojazdem marki O. (...) nr rej. (...) na oznakowanym przejściu dla pieszych potrącił prawidłowo przechodzącą przez jezdnię pieszą K. K.. W chwili zdarzenia piesza była trzeźwa, natomiast przeprowadzone badanie trzeźwości D. S. wykazało 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Akt oskarżenia przeciwko D. S. oskarżonemu o przestępstwo z art. 177 § 1 k. k. i 178 § 1 k. k. został skierowany do Sądu Rejonowego w Nysie. Sprawa ta była prowadzona pod sygn. akt II K 184/14. Pojazd O. (...) nr rej. (...) w chwili wypadku posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Dowód: potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego, pismo KPP w N. z 18.02.2014 r., pismo KPP w N. z 13.12.2013 r. oraz zawiadomienie w sprawie II K 184/14 znajdujące się w aktach szkody (...) w W.; pismo KPP w N. z 18.02.2014 r. k. 7, przesłuchanie powódki K. K. k. 83-84.

Bezpośrednio po wypadku z dnia 12 grudnia 2013 r. pierwszej pomocy medycznej powódce udzielił zespół ratunkowy. K. K. została odwieziona karetką pogotowia ratunkowego do Szpitala ZOZ w N. z urazem wielomiejscowym. Przyjęto ja na Oddział (...) Urazowo - Ortopedycznej Szpitala ZOZ w N.. Rozpoznano tam u niej: uraz wielomiejscowy, stłuczenie głowy z otarciem naskórka okolicy czołowo-skroniowej prawej, wstrząśnienie mózgu, stłuczenie klatki piersiowej, złamanie głowy lewej kości strzałkowej, stłuczenie lewego kolana, stłuczenie prawego kolana z odłamanym fragmentem kłykcia bocznego prawej kości udowej. Zastosowano leczenie farmakologiczne: C., pyralgina, mannitol, ketonal, bibloc, polocard, lacaplin, ranopril, metformax, trifas, płyny infuzyjne. Przeprowadzono konsultację neurologiczną, wykonano badanie TK głowy, USG jamy brzusznej. Ujawniono dwa drobne ogniska naczyniopochodne po stronie lewej mózgu. K. K. była hospitalizowana od 12.12.2013 r. do 31.12.2013 r. W trakcie leczenia uskarżała się na bóle klatki piersiowej w okolicach prawego podżebrza, bóle i zawroty głowy oraz ból kończyn dolnych i górnych. Na przyśrodkowej powierzchni lewego kolana wytworzył się bolesny krwiak wielkości dłoni. Pacjentka uczyła się chodzić za pomocą balkonika, a następnie za pomocą kul łokciowych. Wypisana została do domu z zaleceniem oszczędzającego trybu życia, koniecznością chodzenia o kulach i kontynowania leczenia farmakologicznego. Następnie powódka kontynuowała leczenie w ZOZ w N. Poradni (...) Urazowo - Ortopedycznej w N.. W piątym tygodniu po wypadku nadal poruszała się o kulach i uskarżała na dolegliwości bólowe części ciała, które doznały urazów. Przepisywano jej leki przeciwbólowe, które kupowała i zażywała. Dopiero kilka tygodni po wypadku doszło do wchłonięcia krwiaków podskórnych.

Dowód: karta wypisowa izby przyjęć ZOZ w N. z 31.01.2014 r. k. 8; karta informacyjna leczenia szpitalnego ze szpitala ZOZ w N. z 31.12.2013 r. k. 9-10; historia choroby powódki z Oddziału (...) Urazowo-Ortopedycznej Szpitala ZOZ w N. k. 11-16, zaświadczenie lekarskie z 25.04.2014 r. k. 17; historia choroby powódki z Poradni (...) Urazowo - Ortopedycznej ZOZ w N. k. 18-28; faktury VAT za leki karta 30-43.

W trakcie pobytu w szpitalu po wypadku powódkę bolały: ręce, głowa, kręgosłup. Miała problemy z oddychaniem. W szpitalu założono jej gips na lewą nogę aż do pachwiny. Po kilku dniach w gipsie powódce spuchła noga i musieli jej zdjąć gips. Później powódka musiała leżeć z tą nogą obandażowaną. Powódka wyszła ze szpitala 31.12.2013 r., spędziła w szpitalu całe Boże Narodzenie 2013 r. W szpitalu poruszała się na chodziku. Jak powódkę wypisano ze szpitala nie miała gipsu, ale miała zabandażowaną nogę i musiała poruszać się o kulach. O kulach chodziła do końca marca 2014 r., a potem jak jechała na kontrolę do przychodni używała jednej kuli. Do dzisiaj powódka odczuwa bóle, ręce jej cierpną. Neurolog skierował ją na specjalne badania do W. z prawą ręką. Cały czas bolą ją kolana, kręgosłup. Głowa boli ją na zmianę pogody, czasem też kiedy indziej. To jest taki ból, że ma ucisk. Powódka odczuwa lęk przed przejściem dla pieszych. Ma prawo jazdy, przed wypadkiem prowadziła samochód, a od wypadku nie wsiadła do samochodu. U ortopedy już się nie leczy, leczy się u neurologa. Chodziła na rehabilitację: ultradźwięki, magnetronic, ćwiczenia. Od wypadku ma problemy z pamięcią. Powódka dostawała zastrzyki przeciwbólowe w kolano. Musiała wykupić 4 zastrzyki po 180 zł. Po wyjściu ze szpitala zażywała tabletki przeciwbólowe i maść. Te leki tylko chwilowo uśmierzały ból. Na rehabilitację musiała jeździć do N., dojeżdżała busem. Na pierwsze zabiegi woził ją sąsiad. Trzeba mu było dać pieniądze za fatygę. Przez pierwsze tygodnie po wyjściu ze szpitala zajmował się powódką mąż. Pomagał się ubierać, przygotowywał posiłki. Odprowadzał powódkę do toalety, bo miała lekkie zawroty głowy, kąpał powódkę. Sińce na twarzy powódka miała jeszcze po wyjściu ze szpitala, a włosy na głowie odrosły jej dopiero we wrześniu 2014 r. Powódka miała wybroczyny na całej lewej nodze, gdzieś do 2 miesięcy od wyjścia ze szpitala. Powódka bardzo przeżywała, że musi wychodzić z domu o kulach, bo przed wypadkiem była bardzo sprawna.

Dowód: przesłuchanie powódki K. K. k. 83-84; oświadczenie S. K. z 27.03.2014 r. k. 29; oświadczenie powódki z 26.02.2014 r. k. 44.

W wyniku zdarzenia z 12 grudnia 2013 r. u powódki K. K. rozpoznano: stan po stłuczeniu głowy i wstrząśnieniu mózgu oraz pourazowe bóle głowy; stan po stłuczeniu kolana lewego i złamaniu głowy kości strzałkowej, ograniczenie ruchomości stawu kolanowego, przewlekłe dolegliwości bólowe; stan po stłuczeniu okolicy stawu kolanowego prawego ze złamaniem brzeżnym kłykcia bocznego kości udowej prawej, ograniczenie ruchomości stawu kolanowego, przewlekłe dolegliwości bólowe; stan po stłuczeniu klatki piersiowej - bez następstw. W wyniku przedmiotowego wypadku powódka doznała wielomiejscowych obrażeń ciała, które spowodowały u powódki trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 9 %, z tego 5 % jako następstwa urazu kolana prawego, a 4 % jako następstwa stłuczenia stawu kolanowego lewego. Nie ma możliwości całkowitego wyleczenia powódki. Przebyte uszkodzenie kośćca w przyszłości nie wpłynie na stan miejscowy i nie spowoduje dodatkowego zagrożenia dla badanej. Doznane obrażenia w przyszłości będą trwale ograniczać pełną sprawność badanej, będą powodować dyskomfort oraz dolegliwości bólowe. Stwierdzony zespół cieśni nadgarstka prawego nie jest wynikiem obrażeń doznanych w wyniku wypadku z dnia 12.12.2013 r.

Dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii J. B. k. 127-131.

W wyniku wypadku z 12 grudnia 2013 r. powódka K. K. nie doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu w zakresie układu nerwowego. Z przyczyn neurologicznych nie wymaga leczenia skutków przebytego wypadku. Nie należy się spodziewać wystąpienia w przyszłości dyskomfortu i dolegliwości bólowych u powódki w związku z doznanym urazem głowy. Częściowa niepamięć wsteczna zdarzenia, bóle głowy oraz mdłości są objawami wstrząśnienia mózgu. Natężenie bólu w takiej sytuacji jest osobniczo zmienne.

Dowód: opinia biegłego z zakresu neurologii H. M. k. 145-146 oraz 162-163.

Powódka pismem z dnia 5 marca 2014 r. skierowanym do strony pozwanej Towarzystwa (...) w W. wystąpiła o zapłatę kwoty 50.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia w związku z obrażeniami ciała doznanymi w wyniku wypadku z dnia 12 grudnia 2013 r. oraz kwoty 665,34 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych na leczenie po tym wypadku. Pozwana otrzymała to pismo dnia 7 marca 2014 r. Pismem z dnia 25 marca 2014 r. strona pozwana przyznała powódce kwotę 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 328,89 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 11 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów na leczenie. Pismem z dnia 10 czerwca 2014 r. strona pozwana przyznała powódce dalsze zadośćuczynienie w kwocie 3.000 zł.

Dowód: pismo (...) w L. z 5.03.2014 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 45-50, pismo (...) z 25.03.2014 r. k. 51, pismo (...) z 10 czerwca 2014 r. znajdujące się w aktach szkody (...) w W..

W tym stanie faktycznym Sąd zważył co następuje:

Powództwo K. K. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez powódkę w postaci: dokumentacji z leczenia, pism strony pozwanej i pełnomocnika powódki, notatki policyjnej KPP w N. z 18.02.2014 r., a ponadto na dokumentach znajdujących się w aktach szkody, które to dokumenty były bezsporne pomiędzy stronami. Podstawą ustaleń faktycznych były także opinie biegłych sądowych z zakresu ortopedii oraz neurologii. Opinia biegłego ortopedy nie została zakwestionowana przez żadną ze stron. Zarzuty do opinii biegłego neurologa złożył pełnomocnik powódki, natomiast biegły odniósł się do tych zarzutów i wyjaśnił wszelkie wątpliwości w sposób wyczerpujący w opinii uzupełniającej. Nadto Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o przesłuchanie powódki, przy czym zeznania te Sąd, co do zasady uznał w całości za wiarygodne, w szczególności w kwestii opisu zdarzenia i przebiegu leczenia, dolegliwości bólowych i cierpień, jakich powódka doznała w następstwie odniesionych obrażeń na skutek wypadku. Odnośnie dolegliwości bólowych należy mieć na względzie to, że ból jest indywidualnie odczuwany przez każdego człowieka i stopień jego nasilenia mógł zostać ustalony jedynie na podstawie przesłuchania powódki co pozwoliło w sposób przybliżony określić okres jego występowania oraz intensywność.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. opiera się na art. 822 k.c. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na fakt, że stan faktyczny w sprawie miał charakter bezsporny co do faktu zaistnienia zdarzenia drogowego, w wyniku którego poszkodowana została powódka oraz powstałych w jego skutek obrażeń. Strona pozwana kwestionowała wysokość żądanego przez powódkę dalszego zadośćuczynienia.

Strona pozwana odpowiada za skutki wypadku z dnia 22 grudnia 2013 r. na podstawie umowy ubezpieczenia OC. Najpierw należało ustalić zakres odpowiedzialności sprawcy wypadku, a następnie zasady odpowiedzialności ubezpieczyciela.

Zgodnie z art. 436 § 1 k.c. odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch pojazdu ponosi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody chyba, że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Jednakże gdy posiadacz samoistny oddał środek komunikacji w posiadanie zależne, odpowiedzialność ponosi posiadacz zależny.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

W niniejszej sprawie bezsporne pozostaje, że kierujący pojazdem, którego ruchem została w dniu 22 grudnia 2013 r. wyrządzona powódce krzywda posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej tj. w Towarzystwie (...) w W., a szkoda jaką poniosła powódka powstała w związku z ruchem tego pojazdu.

Strona pozwana Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wypłaciła powódce kwotę 15.000 zł z tytułu zadośćuczynienia.

Przepis art. 444 k.c. stanowi, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 445 § 1 k.c. w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Rozstrój zdrowia polega na wywołaniu dysfunkcji organizmu człowieka przez doprowadzenie do zakłócenia funkcjonowania jego poszczególnych układów i systemów. Wstrząs psychiczny doznany w skutek określonego zdarzenia może być źródłem rozstroju zdrowia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 1969 r., II CR 114/69, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9 lipca 2003 r., I Ca 396/03).

Obowiązek kompensaty kosztów obejmuje wszelkie koszty wywołane uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, a więc wszelkie niezbędne i celowe wydatki. W szczególności będą to koszty leczenia.

W orzecznictwie wskazuje się, że przewidziana w art. 445 k.c. krzywda, za którą sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią kwotę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego, obejmuje zarówno cierpienia fizyczne, jak i cierpienia moralne. Nie tylko trwałe, lecz także przemijające zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu polegające na znoszeniu cierpień psychicznych mogą usprawiedliwiać przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego na podstawie art. 445 § 1 k.c. (patrz wyrok SN z 2002.03.20, V CKN 909/00, LEX nr 56027).

Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawą żądania z art. 445 k.c. jest doznana krzywda niemajątkowa w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami fizycznymi i psychicznymi pokrzywdzonego, wynikających z naruszenia dóbr osobistych wskazanych w tym przepisie. Zakres naruszonych dóbr osobistych obejmuje między innymi uszkodzenie ciała czy rozstrój zdrowia.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 k.c. powinno być odpowiednie. Pojęcie „sumy odpowiedniej” użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być „odpowiednia” w tym znaczeniu, że powinna być – przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 września 2001, III CKN 427/00, LEX nr 52766). Jak stwierdził Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 grudnia 2007 r. ( I CSK 384/07, LEX nr 351187) zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia nie może oznaczać przyzwolenia na lekceważenie takich bezcennych wartości, jak zdrowie czy integralność cielesna, a okoliczności wpływające na określenie tej wysokości, jak i kryteria ich oceny muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł.

W orzecznictwie podkreśla się, iż wysokość zadośćuczynienia pieniężnego powinna uwzględniać aktualne warunki oraz stopę życiową społeczeństwa, kraju, w którym mieszka poszkodowany. Najbliższym punktem odniesienia powinien być poziom życia osoby, której przysługuje zadośćuczynienie, gdyż jej stopa życiowa rzutować będzie na rodzaj wydatków konsumpcyjnych mogących zrównoważyć doznane cierpienie.

Powódka w niniejszym postępowaniu zażądała zasądzenia od strony pozwanej kwoty 8.000 zł tytułem dodatkowego zadośćuczynienia za ból i cierpienie związane z uszczerbkiem na zdrowiu doznanym w związku ze zdarzeniem z dnia 12 grudnia 2013 r.

Biorąc pod uwagę fakt, iż strona pozwana przyznała powódce K. K. kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia Sąd przyznał powódce dodatkowe zadośćuczynienie w kwocie 8.000 zł.

Miarkując wysokość zadośćuczynienia przyznanego na rzecz powódki Sąd kierował się przede wszystkim ustalonym uszczerbkiem na zdrowiu przez biegłego z zakresu ortopedii J. B. w wysokości 9 %. Wziął też pod uwagę długotrwałość leczenia i utrudnienia w życiu jakich doznała powódka po zdarzeniu z dnia 12 grudnia 2013 r.

Zdaniem Sądu zadośćuczynienie w łącznej wysokości 23.000 zł jest odpowiednie i kompensuje krzywdę jakiej doznała powódka w wyniku zdarzenia z dnia 12 grudnia 2013 r.

W wyniku uderzenia samochodu powódka doznała urazu wielomiejscowego, stłuczenia głowy z otarciem naskórka okolicy czołowo-skroniowej prawej, wstrząśnienia mózgu, stłuczenia klatki piersiowej, złamania głowy lewej kości strzałkowej, stłuczenia lewego kolana, stłuczenia prawego kolana z odłamanym fragmentem kłykcia bocznego prawej kości udowej. K. K. była hospitalizowana do 12.12.2013 r. do 31.12.2013 r.

W trakcie pobytu w szpitalu po wypadku powódkę bolały ręce, głowa, kręgosłup. Miała problemy z oddychaniem. W szpitalu założono jej gips na lewą nogę aż do pachwiny. Po kilku dniach w gipsie powódce spuchła noga i musieli jej zdjąć gips. Później powódka musiała leżeć z tą nogą obandażowaną. Powódka wyszła ze szpitala 31.12.2013 r., spędziła w szpitalu całe Boże Narodzenie 2013 r. , w szpitalu poruszała się na chodziku. Jak powódkę wypisano ze szpitala nie miała gipsu, ale miała zabandażowaną nogę i musiała poruszać się o kulach. O kulach chodziła do końca marca 2014 r., a potem jak jechała na kontrolę do przychodni używała jednej kuli. Do dzisiaj powódka odczuwa bóle, ręce jej cierpną. Neurolog skierował ją na specjalne badania do W. z prawą ręką . Cały czas bolą ją kolana, kręgosłup. Głowa boli ją na zmianę pogody, czasem też kiedy indziej. To jest taki ból, że ma ucisk. Powódka odczuwa lęk przed przejściem dla pieszych. Ma prawo jazdy, przed wypadkiem prowadziła samochód, a od wypadku nie wsiadła do samochodu. U ortopedy już się nie leczy, leczy się u neurologa. Chodziła na rehabilitację: ultradźwięki, magnetronic, ćwiczenia. Od wypadku ma problemy z pamięcią. Powódka dostawała zastrzyki przeciwbólowe w kolano. Musiała wykupić 4 zastrzyki po 180 zł. Po wyjściu ze szpitala zażywała tabletki przeciwbólowe i maść. Te leki tylko chwilowo uśmierzały ból. Na rehabilitację musiała jeździć do N., dojeżdżała busem. Na pierwsze zabiegi woził ją sąsiad. Trzeba mu było dać pieniądze za fatygę. Przez pierwsze tygodnie po wyjściu ze szpitala zajmował się powódką mąż. Pomagał się ubierać, przygotowywał posiłki. Odprowadzał powódkę do toalety, bo miała lekkie zawroty głowy, kąpał powódkę. Sińce na twarzy powódka miała jeszcze po wyjściu ze szpitala, a włosy na głowie odrosły jej dopiero we wrześniu 2014 r. Powódka miała wybroczyny na całej lewej nodze, gdzieś do 2 miesięcy od wyjścia ze szpitala. Powódka bardzo przeżywała, że musi wychodzić z domu o kulach, bo przed wypadkiem była bardzo sprawna.

Orzeczenie o odsetkach uzasadnia przepis art. 481 § 1 k.c. Stanowi on bowiem, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wysokość odsetek reguluje przepis art. 481 § 2 k.c., który stanowi, że jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Dodatkowo przepis art. 482 § 1 k.c. stanowi, że od zaległych odsetek można żądać odsetek za opóźnienie dopiero od chwili wytoczenia o nie powództwa, chyba że po powstaniu zaległości strony zgodziły się na doliczenie zaległych odsetek do dłużnej sumy.

Poza tym przepis art. 14 ust 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie.

Wedle ustępu 2 wyżej wskazanego artykułu w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

W przedmiotowej sprawie Sąd zasądził odsetki od kwoty zadośćuczynienia 8.000 zł od dnia 7 kwietnia 2014 roku tj. niewątpliwie od daty przypadającej po upływie 30 dni od zgłoszenia szkody.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach uzasadnia art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. Sąd zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu dokonał zasądzenia kosztów od strony przegrywającej postępowanie, która obowiązana jest zwrócić swojemu przeciwnikowi poniesione przez niego koszty procesu. Poniesione przez powódkę koszty to: koszt opłaty sądowej - 400 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.200 zł (obliczone od wartości przedmiotu sporu, zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia z dnia 28 września 2002 r. - w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu -Dz.U.2013.490 j.t. ze zm. z), koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictw w kwocie 51 zł, koszty wynagrodzenia biegłych w kwocie 600 zł oraz kwota 288,85 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów pełnomocnika powódki na rozprawy zgodnie z przedłożonym spisem kosztów. Od strony pozwanej na rzecz powoda zasądzono więc kwotę powyższe kwoty tytułem zwrotu kosztów procesu.

Orzeczenie o kosztach sądowych znajduje też uzasadnienie w treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 05.167.1398 ze zm.) stanowiącym, że kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. W związku z powyższym nakazano ściągnąć od strony pozwanej jako przegrywającej na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Nysie) kwotę 359,10 zł tytułem kosztów wynagrodzenia biegłych poniesionych przez Skarb Państwa.