Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marzena Korzonek

Protokolant: st. sekr. sądowy Helena Chrubasik

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2015 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Funduszu (...)w W.

przeciwko: R. K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda (...) Funduszu (...) w W. na rzecz pozwanego R. K. kwotę 617,00 zł (sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 134/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym dnia 30 września 2013 roku powód(...) Fundusz (...) w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego R. K. kwoty 2005,26 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód podał, że nabył wierzytelność przysługującą (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. z tytułu świadczenia usług telekomunikacyjnych przeciwko pozwanemu.

W dniu 3 lutego 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu. Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2015 roku wobec uchylenia nakazu zapłaty Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę tutejszemu Sadowi do rozpoznania jako właściwemu.

Pismem z dnia 5.03.2015 roku powód podniósł, że pozwany był związany umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z cedentem. Powód wskazał, że załącza umowę łącząca cedenta i pozwanego oraz faktury/noty obciążeniowe. Powód wskazał, że do sprawy załączył kopie dokumentów uzasadniających żądanie pozwu i wskazujących na treść stosunku prawnego łączącego strony, jednakże wskazał, że na podstawie art. 129 §1 k.p.c. w przypadku kwestionowania przez stronę pozwaną zgodności załączonej kopii z treścią oryginału lub istnienie stosunku zobowiązaniowego pomiędzy stronami, oryginał dokumentów (pochodzący od cedenta) zostanie złożony przez powoda w sądzie jeszcze przed rozprawą.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Zgłosił zarzuty: przedawnienia roszczenia objętego powództwem i niewykazania podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, że do przedawnienia roszczeń z umów telekomunikacyjnych mają zastosowanie przepisy o zleceniu w tym art. 751 k.c., zatem należy uznać, że upłynął już dwuletni termin dochodzenia tych roszczeń. Nadto zakwestionował istnienie wierzytelności i jej wysokość. Odnosząc się do załączonej do pozwu umowy cesji wierzytelności wskazał, iż warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi (art. 509 k.c.). Powód natomiast nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających niewywiązanie się pozwanego z warunków umowy świadczenia usług telekomunikacyjnych. Dodatkowo pozwany podał, iż do pozwu została dołączona jedynie fragmentaryczna umowa przelewu wierzytelności bez załącznika opisującego przelewane wierzytelności. Pozwany zakwestionował również uprawnienie osób podpisujących umowy przelewu wierzytelności do reprezentowania stron tych umów. Nadmienił, że dołączony wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu (...) w świetle orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego nie może stanowić wyłącznej podstawy uwzględnienia powództwa.

Na rozprawie w dniu 19 maja 2015 roku pełnomocnik pozwanego zakwestionował legitymację osób podpisujących umowę cesji wierzytelności, z uwagi na nieczytelność ich podpisów; nadto zakwestionował prawdziwość i oryginalność wszystkich dokumentów dołączonych do pozwu i do pisma z dnia 5 maja 2015 roku, w tym: umowy cesji, wykazu wierzytelności, pełnomocnictw substytucyjnych, faktur VAT, noty obciążeniowej, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz regulaminu świadczenia tych usług, a także wezwania do zapłaty wraz z wykazem zadłużenia, ponieważ nie zostały złożone ich oryginały ani poświadczone przez pełnomocnika kopie.

Pismem z dnia 25 maja 2015 roku powód ustosunkował się do stanowiska pozwanego wyrażonego na rozprawie w dniu 19 maja 2015 roku podnosząc, że na umowie cesji wierzytelności znajdują się własnoręczne podpisy osób legitymowanych do jej zawarcia wraz z pieczęciami zawierającymi ich imiona i nazwiska. Podpisy te spełniają wymóg podpisu własnoręcznego z art. 78 § 1 k.c. Co się zaś tyczy kwestionowania przez powoda oryginalności dowodów dołączonych do pisma z dnia 5 maja 2015 roku powód wskazał, że nie dysponuje oryginałami, zatem nie mógł złożyć oświadczenia o ich zgodności z oryginałem; nadto podając że z przepisów k.c. nie wynika aby przedmiotem dowodu nie mogło być pismo, które nie zostało złożone w formie oryginału, bądź poświadczone za zgodność z oryginałem.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód dołączył do sprawy niepoświaczone ze zgodność z oryginałem kserokopie: umowy przelewu wierzytelności z dnia 22 marca 2013 roku pomiędzy (...) Sp. z o.o. w W. a (...)Funduszem (...)w W. wraz z załącznikiem tej umowy, wykazu wierzytelności, faktur VAT, noty obciążeniowej, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, regulaminu świadczenia tych usług, wezwania do zapłaty wraz z wykazem zadłużenia.

Sąd oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z umowy przelewu wierzytelności z dnia 22 marca 2013 roku pomiędzy (...) Sp. z o.o. w W. a (...) Funduszem (...) w W. wraz z załącznikiem tej umowy, wykazu wierzytelności, faktur VAT, noty obciążeniowej, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, regulaminu świadczenia tych usług, wezwania do zapłaty wraz z wykazem zadłużenia, a także z odpisu pełnego KRS (...) Sp. z o.o. w W., odpisu pełnego KRS (...) Sp. z o.o. w W., odpisu pełnego KRS (...)Funduszem (...) w W. oraz z pełnomocnictwa z dn. 20.12.2010 r. dla U. G., z pełnomocnictwa z dn. 1.10.2010 r. dla J. K. oraz pełnomocnictwa z dn. 1.10.2010 roku dla (...) Sp. z o.o. w W., ponieważ wydruki te nie stanowią dokumentów mających moc dowodową.

Sąd poddalił wnioski powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego księgowego na okoliczność istnienia wymagalenej należności względem powoda oraz oddalił wnisoek powoda o dopuszczenie dowodu z dokuemntów w postaci książki znajdującej się w siedzibie powoda, albowiem okoliczności te nie była istotne dla rozstrzygnięcia sprawy wobec faktu, iż powód nie udowodnił swojego roszczenia co do zasady.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał powództwo za bezzasadne. Dochodząc do powyższej konstatacji Sąd Rejonowy kierował się następującą wykładnią przepisów prawa.

Zgodnie z art. 353 § 1 k.c. zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Sąd oddalił powództwo, ponieważ powód wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie udowodnił, że pozwany jest zobowiązany do zapłaty powodowi kwoty 2005,26 złotych. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 6 k.c. i 232 zd. 1 k.p.c. ciężar udowodnienia faktu zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, wysokości zadłużenia pozwanego wobec cedenta, a także nabycia wierzytelności wobec pozwanego w drodze umowy cesji obciążał powoda jako stronę wywodzącą z tego faktu korzystne dla siebie skutki prawne. Powód dołączył jedynie niepoświadczone ze zgodność z oryginałem kopie: umowy przelewu wierzytelności z dnia 22 marca 2013 roku pomiędzy (...) Sp. z o.o. w W. a powodem wraz z załącznikiem tej umowy, wykazu wierzytelności, faktur VAT, noty obciążeniowej, umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, regulaminu świadczenia tych usług, wezwania do zapłaty wraz z wykazem zadłużenia, a więc pisma, które nie są dokumentami będącymi dowodami na zadłużenie pozwanego do podanej w nich wysokości. W świetle przepisów k.p.c. i orzecznictwa Sądu Najwyższego przez dokument rozumie się jego oryginał, a wyjątki, kiedy oryginał może być zastąpiony przez odpis (kserokopię), określa ustawa. Niepoświadczona kserokopia nie jest dokumentem. Mieści się ona w stosowanym w k.p.c. pojęciu odpisu (jako odwzorowanie oryginału), jednak poświadczenie jej zgodności z takim oryginałem mieści w sobie jednocześnie oświadczenie strony o istnieniu dokumentu o treści i formie odwzorowanej kserokopią. Podkreślić należy, że w piśmie z dnia 5.03.2015 roku powód oświadczył, iż oryginały dokumentów dołączy jeszcze przed rozprawą, natomiast w piśmie z dnia 28.05.2015 roku powód oświadczył, że powód nie dysponuje oryginałami pism dołączonych do pozwu, a ponadto, że w chwili wniesienia pozwu do Sądu nie dysponował oryginałami, co podważa znacząco wiarygodność oświadczenia z dnia 5.03.2015 roku. Zwykła odbitka ksero (tj. odbitka niepotwierdzona, niestanowiąca dokumentu) nie może zastąpić dokumentu, na którego bazie powstała (v: Żyznowski T., Komentarz do art. 129 Kodeksu postępowania cywilnego, LEX 2013). Powód zatem nie wykazał, że pozwany miał, a jeżeli tak w jakiej wysokości zadłużenie wobec (...) oraz nie wykazał faktu przeniesienia w drodze umowy cesji wierzytelności wobec pozwanego. Nie przedstawienie w przepisanej prawem formie dokumentów poświadczających zawarcie umowy, wysokość zadłużenia, a następnie cesję wierzytelności uniemożliwiało w konsekwencji stwierdzenie, czy dochodzona przez powoda należność jest rzeczywiście zasadna. Pozwany zaś skutecznie podniósł zarzut nieudowodnienia roszczenia i nie wykazania podstawy faktycznej dochodzonego roszczenia.

Jedynie na marginesie wskazać należy, że wobec skutecznego podniesienia przez pozwanego zarzutu braku wykazania podstawy faktycznej roszczenia bezprzedmiotowym stało się odnoszenie się do zarzutu przedawnienia, choć co do zasady do przedawnienia roszczeń z umów telekomunikacyjnych nie mają zastosowania przepisy o zleceniu w tym art. 751 k.c. Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uchwale z dnia 7.05.2009 roku, sygn. akt III CZP 20/09, który orzekł, że „ termin przedawnienia roszczenia o opłatę abonamentową i wynagrodzenie za połączenia telefoniczne z umowy oświadczenie usług telefonicznych zawartej na podstawie ustawy z dnia 16 lipca 2004 roku- Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm) określa art. 118 k.c.” Jednakże ewentualne badanie i uwzględnienie zarzutu przedawnienia miałoby miejsce dopiero w sytuacji udowodnienia i wykazania roszczenia przez powoda.

Reasumując powód więc nie wykazał zasadności żądania od pozwanego kwoty 2.005,26 złotych, a więc mając na uwadze wskazane powyżej przepisy prawa Sąd Rejonowy oddalił powództwo.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Pozwany wygrał proces, zatem kosztami postępowania w kwocie 617 zł, na które składają się: 600 zł – tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego (§6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 461 z późn. zm.), 17 zł – opłata od pełnomocnictwa, obciążono powoda.