Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Lech

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marlena Kulbat

po rozpoznaniu w dniu 5 października 2015r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa A. A.

przeciwko Gminie S.

o odszkodowanie

1.  zasadza od pozwanej Gminy S. na rzecz powódki A. A. kwotę 102.356,00 zł (sto dwa tysiące trzysta pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem odszkodowania z ustawowymi odsetkami od dnia 4 grudnia 2014r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanej Gminy S. na rzecz powódki A. A. kwotę 519,00 zł (pięćset dziewiętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.  nakazuje pobrać od pozwanej Gminy S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 4.050,00 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa;

5.  nie obciąża powódki A. A. nieuiszczonymi kosztami sądowymi od oddalonej części powództwa.

Sygn. akt I C 134/15

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 6 lutego 2015r. powódka A. A. , reprezentowana w toku procesu przez pełnomocnika radcę prawnego D. R., wniosła o zasądzenie od pozwanej Gminy S. kwoty 189.970,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 4 grudnia 2014r. do dnia zapłaty z tytułu odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości wskutek wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu gminy S. – G. oraz o zasądzenie od pozwanej na jej rzecz zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych (k. 3-6, k. 243).

Pozwana Gmina S., reprezentowana w toku procesu przez pełnomocnika radcę prawnego A. J., nie uznała żądania pozwu, wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Pozwana wskazała, iż uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie spowodowało, iż korzystanie przez powódkę ze stanowiącej jej własność nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone. Podniosła ponadto, iż dotychczas powódka wykorzystywała działki objęte pozwem w niniejszej sprawie na cele rolne (ogródek przydomowy i sad) i obecnie wykorzystywanie tychże działek na ten cel jest nadal możliwe i dopuszczalne (k. 60-63).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. A. jest właścicielką nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), składającej się z działek oznaczonych w ewidencji gruntów następującymi numerami: nr (...) o powierzchni 0,3382 ha i nr (...) o powierzchni 0,3125ha, dla której to nieruchomości w Sądzie Rejonowym w Bełchatowie prowadzona jest księga wieczysta KW Nr (...).

(dowód: kopia odpisu księgi wieczystej KW Nr (...), k. 7-8)

Decyzją nr (...) o warunkach zabudowy z dnia 16 października 2012r. Wójt Gminy S. na wniosek powódki ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą (dla każdego budynku: przyłącze energetyczne, budową szczelnego zbiornika na nieczystości – szamba, budową studni głębinowej) i urządzeniami realizowanej na nieruchomości położonej w S., oznaczonej jako działki nr (...).

(dowód: kopia decyzji nr (...) o warunkach zabudowy z dnia 16 października 2012r., k. 28-34)

Decyzją z dnia 2 kwietnia 2014r. Wójt Gminy S. stwierdził z urzędu wygaśnięcie decyzji nr (...) o warunkach zabudowy z dnia 16 października 2012r. W uzasadnieniu powyżej decyzji wskazano, iż w dniu 23 maja 2013r. Rada Gminy S. Uchwałą Nr XXX/266/2013 przyjęła plan zagospodarowania części obszaru gminy S., w tym m.in. teren objęty decyzją o warunkach zabudowy. Powyższy plan wszedł w życie 1 sierpnia 2013r. Teren objęty decyzją o warunkach zabudowy znajduje się w terenie oznaczonym w nowym planie zagospodarowania przestrzennego – uprawy rolne.

(dowód: kopia decyzji z dnia 2 kwietnia 2014r., k. 35-36)

Pismem z dnia 3 czerwca 2014r. skierowanym do Wójta i Rady Gminy S. powódka wystąpiła z żądaniem zapłaty na jej rzecz kwoty 189.970,00 zł z tytułu odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości wskutek wejścia w życie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla fragmentu gminy S. – G..

(dowód: kopia pisma powódki z dnia 3 czerwca 2014r., k. 37-38)

W odpowiedzi na powyższe pismo Wójt Gminy S. odmówił powódce zapłaty na jej rzecz odszkodowania.

(dowód: pismo Wójta Gminy S. z dnia 24 listopada 2014r., k. 39-40)

Pismem z dnia 15 grudnia 2014r. skierowanym do Wójta Gminy S. powódka ponowiła swoje żądanie zapłaty na jej rzecz odszkodowania w kwocie 189.970,00 zł.

W odpowiedzi na powyższe pismo Wójt Gminy S. odmówił powódce zapłaty na jej rzecz odszkodowania.

(dowód: kopia pisma powódki z dnia 15 grudnia 2014r., k. 41-45, kopia pisma Wójta Gminy S. z dnia 9 stycznia 2015r., k. 46)

W dniu 23 maja 2013r. Rada Gminy S. Uchwałą Nr XXX/266/2013 przyjęła miejscowy plan zagospodarowania części obszaru gminy S., w tym m.in. terenu obejmującego przedmiotową nieruchomość składającą się z działek oznaczonych nr: (...) i (...) (Dz. Urz. Woj. (...) z 2013r., poz. 3450). Powyższy plan wszedł w życie 1 sierpnia 2013r.

Zgodnie z powyższym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość znajduje się w terenie oznaczonym symbolem 5 RP o następujących ustaleniach: tereny upraw rolnych, w tym łąki, sady, adaptacja istniejącej rozproszonej zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej, zakaz realizacji nowej zabudowy mieszkaniowej.

(dowód: wypis Nr (...) z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obszaru Gminy S., k. 26-27)

Aktualnie nie ma możliwości podłączenia przedmiotowych działek do gminnej sieci kanalizacyjnej.

(dowód: pismo Dyrektora Zakładu (...) z dnia 24 czerwca 2015r., k. 201)

Przedmiotowa nieruchomość składa się z działek oznaczonych nr: (...) i (...). Powyższa nieruchomość położona jest w miejscowości S. przy ul. (...), która stanowi fragment drogi wojewódzkiej Ł.-C.. Nieruchomość położona jest w odległości ok. 0,6 km od centrum miejscowości. Działki o kształcie nieregularnym, ale o możliwościach zagospodarowania pozwalających na swobodną zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

Szerokość działki (...) od strony wewnętrznej wynosi 37 m, od strony działek (...) wynosi 51 m. Teren płaski bez ograniczeń w zagospodarowaniu. Działka porośnięta przy zachodniej granicy wysokimi drzewami i częściowo drzewami owocowymi.

Działka nr (...) o kształcie zbliżonym do dwóch połączonych prostokątów przylega bezpośrednio do ul. (...). Graniczy z działką (...). Szerokość od strony ul. (...) wynosi 59m, od strony działki (...) – ok. 19m. Jest to działka z urządzonym teren zieleni przydomowej, ogrodzona.

Przedmiotowe działki sąsiadują z nieruchomością wykorzystywaną na cele produkcyjne, z terenami zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz gruntami niezabudowanymi. Obie mają dostęp do drogi publicznej, działka nr (...) – bezpośrednio do drogi wojewódzkiej, zaś działka nr (...) – ma dostęp do drogi wojewódzkiej poprzez drogę wewnętrzną. Uzbrojenie nieruchomości w media – możliwość doprowadzenia wody z wodociągu gminnego oraz energii elektrycznej. Brak możliwości podłączenia do gminnej sieci kanalizacyjnej.

Wartość rynkowa gruntu jako przedmiotu prawa własności określona wg stanu przed wejściem w życie obecnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( 31 lipca 2013r.) i wg cen z daty sporządzenia operatu szacunkowego wynosi 116.671,00 zł.

Wartość rynkowa gruntu jako przedmiotu prawa własności określona wg stanu po wejściu obecnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (31 lipca 2013r.) i wg cen z daty sporządzenia operatu szacunkowego wynosi 14.3315,00 zł.

Obniżenie wartości rynkowej nieruchomości wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynosi 102.356 zł.

(dowód: opinia biegłej z zakresu wyceny nieruchomości mgr inż. E. B., k. 163-192, k. 215-242)

Zgodnie z zapisami poprzednio obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy S. – uchwała Gminnej Rady Narodowej w S. nr XI/44/90 z dnia 26 kwietnia 1990r. przedmiotowa nieruchomość posiadała przeznaczenie związane z produkcją rolniczą. Dopuszczona była zabudowa mieszkaniowa (pod warunkiem spełnienia wymogów związanych z ochroną środowiska) i tylko w zakresie jej odtwarzania i tylko związanej z obsługą działalności produkcyjnej.

(dowód: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego Gminy S. – uchwała Gminnej Rady Narodowej w S. nr XI/44/90 z dnia 26 kwietnia 1990r., k. 66-142)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U z 2015r., poz. 199). Zgodnie z powyższym przepisem jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie w nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób i zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości może żądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę.

Zgodnie z przepisem art. 37 ust. 9 powyższej ustawy wykonanie obowiązku wynikającego z roszczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1-3, powinno nastąpić w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku, chyba że strony postanowią inaczej. W przypadku opóźnienia w wypłacie odszykowania lub w wykupie nieruchomości właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości przysługują odsetki ustawowe.

Dokonanie oceny zasadności powództwa w niniejszej sprawie wymaga rozważenia, czy na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części obszaru gminy S., w tym m.in. terenu obejmującego przedmiotową nieruchomość składającą się z działek oznaczonych nr: (...) i (...) w dniu 23 maja 2013r. przez Radę Gminy S. Uchwałą Nr XXX/266/2013 (Dz. Urz. Woj. (...) z 2013r., poz. 3450), w który to plan wszedł w życie 1 sierpnia 2013r., korzystanie przez powódkę ze stanowiącej jej własność nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe albo istotnie ograniczone, i czy ewentualna szkoda ma charakter szkody rzeczywistej.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zostały spełnione opisane powyżej przesłanki uzasadniające roszczenie powódki oparte o normę art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wbrew odmiennemu stanowisku pozwanej należy uznać, iż na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy S., korzystanie przez powódkę ze stanowiącej jej własność nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe a poniesiona przez nią szkoda ma charakter szkody rzeczywistej.

Podkreślenia wymaga fakt, iż art. 36 ustawy planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym posługuje się dwoma odmiennymi pojęciami: pojęciem „korzystania z nieruchomości w sposób dotychczasowy” oraz pojęciem „korzystania z nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem”. Korzystanie z nieruchomości w sposób dotychczasowy oznacza faktyczny sposób wykorzystania nieruchomości przed uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego. Natomiast korzystanie z nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem oznacza, że decydujące jest przeznaczenie nieruchomości bądź w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego bądź w akcie administracyjnym. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy nieruchomości następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania konkretnego terenu ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 18 grudnia 2013r., I ACa 659/13, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013r., II CSK 98/13).

W myśl art. 87 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego uchwalone przed 1 stycznia 1995r. zachowały moc do czasu uchwalenia nowych planów jednak nie dłużej niż do 31 grudnia 2003r. Zatem z dniem 1 stycznia 2004r. wygasły wszystkie dotychczas obowiązujące miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Dotyczy to także przedmiotowych nieruchomości, które do tej daty objęte były planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym uchwałą Gminnej Rady Narodowej w S. nr XI/44/90 z dnia 26 kwietnia 1990r. Od 1 stycznia 2004r. do daty uchwalenia nowego – obecnie obowiązującego miejscowego planu, tj. do dnia 1 sierpnia 2013r. przedmiotowe, stanowiące własność powódki nieruchomości, nie były objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Powyższa okoliczność jednakże w żadnym zakresie nie rzutuje na ocenę zasadności powództwa. Należy bowiem podkreślić, iż określenie przeznaczenia nieruchomości może nastąpić wyłącznie w planie zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Miejscowy plan ustala zatem statut prawny poszczególnych działek i kształtuje wraz z innymi przepisami sposób wykonywania prawa własności. Jednakże w przypadku braku planu określenie sposobu zagospodarowania nieruchomości lub zmiana dotychczasowego sposobu dokonywana była na mocy decyzji o warunkach zabudowy przewidzianą w art. 4 ust. 2 i art. 59 ust. 1 i 2 ustawy o planowaniu……Zgodnie z zapisem art. 4 ust. 2 ustawy w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przepis ten nie przewiduje obowiązku uzyskania decyzji w każdym przypadku, nawet jeśli właściciel nie zamierzał realizować inwestycji lub prowadzić budowy obiektu budowlanego, ale uzyskana decyzja w sposób jednoznaczny ustalała potencjalne możliwości korzystania z nieruchomości w okresie nieobowiązywania miejscowego planu. Decyzja taka nie obligowała do rozpoczęcia inwestycji lub budowy, nie podlegała wykonaniu, określając jedynie ich warunki. Może być postrzegana jako akt zawierający szczegółową informację o terenie, a dokładniej o zasadach gospodarowania terenem ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2013r., IV CSK 680/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 23 kwietnia 2014r., I ACa 89/14).

Niezależnie od powyższego należy podkreślić, iż o możliwości przeznaczenia terenu pod zabudowę nie decyduje to, czy zabudowa taka faktycznie istnieje lub jest realizowana, ale to czy taka zabudowa na danym terenie jest dopuszczalna (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 marca 2012r. II SA/Wr 816/11).

Z tych względów bez znaczenia pozostaje przywołana przez stronę pozwaną okoliczność odnośnie przeznaczenia przedmiotowej nieruchomości w poprzednio obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego. Plan ten utracił moc obowiązującą z dniem 1 stycznia 2004r., nowy plan obowiązuje od dnia 1 sierpnia 2013r., natomiast decyzją nr (...) o warunkach zabudowy z dnia 16 października 2012r. Wójt Gminy S. na wniosek powódki ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą (dla każdego budynku: przyłącze energetyczne, budową szczelnego zbiornika na nieczystości – szamba, budową studni głębinowej) i urządzeniami realizowanej na nieruchomości położonej w S., oznaczonej jako działki nr (...).

Należy przy tym podkreślić, iż decyzja o warunkach zabudowy ma charakter indywidualny i określa sposób zabudowy oznaczonej nieruchomości, dla której została wydana. Celem wydania wskazanej decyzji nie jest zatem ustalenie przeznaczenia nieruchomości, gdyż to może nastąpić tylko w planie zagospodarowania przestrzennego, a jedynie określenie sposobu korzystania z danej nieruchomości.

Wobec powyższego rozważenie kluczowej dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy kwestii, czy na skutek uchwalenia nowego planu zagospodarowania przestrzennego korzystanie przez powódkę z przedmiotowej nieruchomości lub jej części w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe bądź istotnie ograniczone, wymaga odniesienia do wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzją nr (...) o warunkach zabudowy z dnia 16 października 2012r. Wójt Gminy S. na wniosek powódki ustalił warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie dwóch budynków mieszkalnych wraz z infrastrukturą (dla każdego budynku: przyłącze energetyczne, budową szczelnego zbiornika na nieczystości – szamba, budową studni głębinowej) i urządzeniami realizowanej na nieruchomości położonej w S., oznaczonej jako działki nr (...). Decyzją z dnia 2 kwietnia 2014r. Wójt Gminy S. stwierdził z urzędu wygaśnięcie decyzji nr (...) o warunkach zabudowy z dnia 16 października 2012r. W uzasadnieniu powyżej decyzji wskazano, iż w dniu 23 maja 2013r. Rada Gminy S. Uchwałą Nr XXX/266/2013 przyjęła plan zagospodarowania części obszaru gminy S., w tym m.in. teren objęty decyzją o warunkach zabudowy.

Powyższy plan wszedł w życie 1 sierpnia 2013r. Zgodnie z tym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość znajduje się w terenie oznaczonym symbolem 5 RP o następujących ustaleniach: tereny upraw rolnych, w tym łąki, sady, adaptacja istniejącej rozproszonej zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej, zakaz realizacji nowej zabudowy mieszkaniowej.

Wobec powyższego Sąd uznał, iż w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego korzystanie przez powódkę z przedmiotowej nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stało się niemożliwe. Zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy powódka mogła wykorzystać przedmiotową nieruchomość na cele budownictwa mieszkaniowego, mogła wybudować dwa budynki mieszkalne wraz z infrastrukturą. Zgodnie natomiast z obowiązującym od 1 sierpnia 2013r. planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość znajduje się w terenie oznaczonym symbolem 5 RP o następujących ustaleniach: tereny upraw rolnych, w tym łąki, sady, adaptacja istniejącej rozproszonej zabudowy zagrodowej i mieszkaniowej, zakaz realizacji nowej zabudowy mieszkaniowej.

Dla oceny zasadności powództwa wymagane jest zatem rozważenie kolejnej przesłanki określonej w art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, a mianowicie rozważenie czy następstwem niemożności korzystania z nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem jest poniesiona przez powódkę szkoda i czy na ona charakter szkody rzeczywistej.

Należy przy tym podkreślić, iż użyte w art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, pojęcie „szkoda rzeczywista” obejmuje także obiektywny spadek wartości nieruchomości wynikający z uniemożliwienia lub istotnego ograniczenia możliwości korzystania z niej w dotychczasowy sposób lub sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2015r., II CSK 336/14).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż poniesiona przez powódkę szkoda w postaci obiektywnego spadku wartości nieruchomości wynikający z uniemożliwienia na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego korzystania z niej w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem, stanowi szkodę rzeczywistą.

Ustalenia wysokości tej szkody Sąd dokonał w oparciu o opinię biegłej z zakresu (...). Powyższa opinia jest wnikliwa, rzetelna, wyczerpująca, jest przy tym na tyle kategoryczna i przekonująca, że wystarczająco wyjaśnia zagadnienia wymagające wiadomości specjalnych. Biegła dokonując wyceny przedmiotowej nieruchomości dokonała szczegółowej analizy stanu nieruchomości. Ostatecznie biegła wskazała, iż wartość rynkowa gruntu jako przedmiotu prawa własności określona wg stanu przed wejściem w życie obecnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ( 31 lipca 2013r.) i wg cen z daty sporządzenia operatu szacunkowego wynosi 116.671,00 zł. Wartość rynkowa gruntu jako przedmiotu prawa własności określona wg stanu po wejściu obecnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (31 lipca 2013r.) i wg cen z daty sporządzenia operatu szacunkowego wynosi 14.3315,00 zł. Natomiast obniżenie wartości rynkowej nieruchomości wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynosi 102.356 zł.

Wprawdzie w pierwszej opinii biegła wskazała, iż wartość obniżenia wartości rynkowej nieruchomości wskutek uchwalenia planu miejscowego wynosi 205.700 zł. Jednakże w pisemnej opinii uzupełniającej wydanej na wniosek strony pozwanej i stanowiącej ustosunkowanie się do zastrzeżeń do tejże opinii, biegła dokonała korekty wyliczenia, biorąc pod uwagę istotną okoliczność określającą stan infrastruktury przedmiotowej nieruchomości, a mianowicie fakt, iż nieruchomość ta nie ma dostępu do sieci kanalizacyjnej i aktualnie nie ma możliwości technicznych podłączenia do gminnej sieci kanalizacyjnej. Na etapie wydawania pierwszej opinii biegła, jak sama przyznała bezpodstawnie przyjęła, iż nieruchomość ma dostęp do sieci kanalizacyjnej.

Biegła E. B. w ustnej uzupełniającej opinii szczegółowo, precyzyjnie i przekonująco wyjaśniła skąd wynika tak znacząca różnica w przyjętym wyliczeniu obniżenia wartości nieruchomości. Opisała przyjętą metodologię dokonanej wyceny, opisała kryteria jakie były decydującej dla tejże wyceny. Wskazała także, iż określając wagi poszczególnych cech nieruchomości posłużyła się macierzą korelacji, czyli metodą matematyczną. Wyjaśniała także, iż wagi cech odzwierciedlają zachowanie uczestników rynku.

Sąd podzielił w pełni wnioski zawarte w opinii biegłej, które nie zostały skutecznie podważone przez strony procesu. Zastrzeżenia zgłoszone przez stronę powodową stanowiły w istocie polemikę z prawidłowymi, logicznymi i należycie uzasadnionymi wnioskami opinii biegłej.

Podstawy ustalenia obniżenia wartości nieruchomości nie mógł stanowić załączony do pozwu operat szacunkowy sporządzony na zlecenie powódki przez rzeczoznawcę majątkowego B. F.. Powyższy operat stanowi bowiem dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., tzn. stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 102.356,00 zł tytułem odszkodowania za szkodę poniesioną na skutek uchwalania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, który uniemożliwił powódce korzystanie z nieruchomości w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem.

Powódka żądała zasądzenia z tegoż tytułu kwoty 189.970 zł. Sąd oddalił powództwo ponad zasądzoną kwotę 102.356,00 zł jako nie znajdujące prawnego ani faktycznego uzasadnienia.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w związku z art. art. 37 ust. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, zasądzając odsetki ustawowe od dnia 4 grudnia 2014r., tj. po upływie sześciu miesięcy od złożenia przez powódkę wniosku o wypłatę odszkodowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., dokonując ich stosunkowego rozdzielenia.

Koszty po stronie powódki wyniosły łącznie 5.617,00 zł (2.000 zł – część opłaty sądowej od pozwu, 3.617,00 zł – wynagrodzenie pełnomocnika procesowego). Koszty po stronie pozwanej wyniosły łącznie 5.465,85 zł (3.617,00 zł - wynagrodzenie pełnomocnika procesowego, 1.848,85 zł – koszt opinii biegłej). Skoro każda ze stron przegrała proces, mianowicie powódka w 46 %, zaś pozwana w 54 %, w takim też zakresie strony winny ponieść koszty procesu. Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 100 k.p.c. zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 519,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U z 2014r., poz. 24 z późn. zm.) w związku z art. 100 k.p.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 4.050 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa (opłata sądowa od pozwu w kwocie 9.500 zł, powódka zwolniona od opłaty ponad kwotę 2.000 zł, 7.500 zł x 54%= 4.050 zł ).

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U z 2014r., poz. 24 z późn. zm.) w związku z art. 102 k.p.c. Sąd nie obciążył powódki nieuiszczonymi kosztami sądowymi od oddalonej części powództwa.