Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2013r. w Suwałkach

sprawy H. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem H. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 10 lipca 2012 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca H. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 2 kwietnia 2013r. do 1 kwietnia 2014r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.07.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153 poz.1227 ze zm.) odmówił H. M. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z powodu braku stwierdzonej dalszej niezdolności do pracy.

W odwołaniu H. M. domagała się zmiany decyzji i przebadania przez biegłych lekarzy sądowych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

H. M. (ur. (...)) od 30.11.2005r. była uprawniona do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Decyzją z dnia 24.05.2011r. przyznano jej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31.05.2012r.

W dniu 30.04.2012r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do świadczenia.

Lekarz orzecznik przed wydaniem orzeczenia zasięgnął opinii specjalistycznej konsultanta ZUS z zakresu pulmonologii, który nie stwierdził u wnioskodawczyni niezdolności do pracy. Ostatecznie lekarz orzecznik również nie uznał wnioskodawczyni za niezdolną do pracy. Komisja lekarska rozpoznająca sprzeciw odwołującej, podtrzymała orzeczenie o braku dalszej niezdolności do pracy.

Sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj rozpoznanych u niej schorzeń. Biegli zostali zobowiązani do wypowiedzenia się czy odwołująca jest niezdolna do pracy, czy jest to niezdolność stała czy okresowa, a także, czy nastąpiło istotne pogorszenie bądź poprawa stanu wnioskodawczyni od ostatniego badania, które miało miejsce w dniu 04.05.2011r.

Pierwszą opinię sporządził zespół biegłych lekarzy sądowych z zakresu neurologii, chorób wewnętrznych i kardiologii (k. 8-9). Pierwotnie w zespole tym miał również orzekać biegły lekarz sądowy z zakresu pulmonologii, jednak wyznaczony biegły wnioskował o wyłączenie, gdyż odwołująca była jego pacjentką. Po przebadaniu odwołującej i przeanalizowaniu dokumentacji medycznej biegli lekarze sądowi rozpoznali u wnioskodawczyni schorzenia pulmonologiczne, kardiologiczne, neurologiczne, w tym stan po przebytej operacji i otyłość. Zaopiniowali, iż odwołująca nie jest niezdolna do pracy. Pod względem pulmonologicznym biegli stwierdzili ustabilizowanie stanu zdrowia i brak objawów choroby, które ujawniły się w latach 2004-2006. Obecnie nie została jej zalecona terapia farmakologiczna, a wyniki badań nie wskazują na wystąpienie objawów schorzenia. W tym zakresie biegli powołali się na wyniki badania konsultanta ZUS i nie stwierdzili podstaw do uznania odwołującej za niezdolną do pracy. Pod względem rozpoznanych schorzeń neurologicznych i kardiologicznych nie stwierdzili również podstaw do uznania odwołującej za niezdolną do pracy.

Uzyskano również opinię biegłego z zakresu pulmonologii, który rozpoznał u odwołującej schorzenia pulmonologiczne oraz kardiologiczne i otyłość. Zaopiniował, iż ich przebieg i zaawansowanie nie czynią jej częściowo niezdolną do pracy (k. 35).

W związku z zastrzeżeniami odwołującej dopuszczono dowód z opinii innej biegłej z zakresu pulmonologii (k. 64-67, opinia uzupełniająca k. 87-88). Biegła dysponowała dokumentacją medyczną oceniania przez opiniujących dotychczas biegłych oraz kartami leczenia szpitalnego wnioskodawczyni, która miało miejsce w okresie od 02.04.2013r. do 09.04.2013r. (k.62). Biegła rozpoznała u odwołującej schorzenia pulmonologiczne, kardiologiczne oraz otyłość. Zaopiniowała, iż ich przebieg i zaawansowanie czynią ją częściowo niezdolną do pracy od 02.04.2013r. na okres roku. Powodem niezdolności jest schorzenie pulmonologiczne, które spowodowało również wystąpienie schorzenia kardiologicznego. To ostatnie jest wynikiem powikłań związanych z procesem leczenia, jakiemu odwołująca jest poddawana od 2004r. Natomiast w kwietniu 2013r. nastąpiła progresja choroby pulmonologicznej, która wymagała leczenia szpitalnego, od tego też czasu odwołująca jest częściowo niezdolna do pracy na okres roku.

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, iż wnioskodawczyni do 31.05.2012r. legitymowała się prawem do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i wniosła o jej przywrócenie, żądnie podlegało rozpoznaniu na podstawie art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. z 2009r. Dz.U. Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Zgodnie z jego treścią prawo do renty, które ustało w związku z ustąpieniem niezdolności do pracy, podlega przywróceniu o ile niezdolność do pracy zostanie stwierdzona w okresie 18 miesięcy od ustania tego prawa.

Jak stanowi art. 12 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy powoduje utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzywania po przekwalifikowaniu. Utrata zdolności do pracy skutkuje ustaleniem jej stopnia, zgodnie z treścią art. 12 ust.2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez zakwalifikowanie jej do częściowej bądź całkowitej niezdolności. Ocena następuje w oparciu o przesłanki wyrażone w art. 13 ust.1 ustawy, a są nimi: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowości przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Kwestię częściowej niezdolności do pracy Sąd rozważył bazując przede wszystkim na opinii biegłej lekarzy sądowych z zakresu pulmonologii, która jako ostatnia opiniowała w sprawie. Opinia i jej konkluzje zostały w całości uwzględnione przy merytorycznym rozstrzyganiu w sprawie przede wszystkim z uwagi na ocenę zdrowia odwołującej i jej zdolności do pracy w związku z głównym schorzeniem, które powoduje taką niezdolność. Wcześniejsze opinie nie stanowiły podstawy do rozstrzygania o istnieniu niezdolności do pracy. Opinia biegłych lekarzy z zakresu neurologii, chorób wewnętrznych i kardiologii nie była sporządzona wraz z biegłym lekarzem sądowym z zakresu pulmonologii, z przyczyn opisanych wyżej. Co prawda biegli ci pod względem kardiologicznym i neurologicznym nie znaleźli podstaw do uznania odwołującej za niezdolną do pracy, jednak nie mogli wydać opinii odnośnie schorzenia głównego – pulmonologicznego. W tej kwestii opiniował biegły z zakresu pulmonologii, jednak jego opinię Sąd ocenił jako zbyt ogólną i niemiarodajną. Trudno się w niej doszukać merytorycznego uzasadnienia braku niezdolności do pracy. Tym bardziej, iż zestawienie tej opinii z opinia drugiej biegłej z zakresu pulmonologii wskakuje na bardzo skomplikowany i trudny przebieg tego schorzenia u odwołującej. Ponadto drugą opinie wydawała biegła z tytułem doktora medycyny i dopiero jej opinia w sposób szczegółowy wyjaśniała zarówno przyczyny powstania schorzeń kardiologicznych, ale również przebieg schorzenia pulmonologicznego. Z opinii tej jednoznacznie wynika, iż od kwietnia 2013r. odwołująca stała się ponownie częściowo niezdolna do pracy, a zdarzenie ma bezpośredni związek z hospitalizacją odwołującej od 02.04.2013r. Opinia ta była jednoznaczna w zakresie rozpoznanych schorzeń oraz istnienia dalszej okresowej częściowej niezdolności do pracy.

Odnośnie zastrzeżeń obu stron do opinii ostatniej biegłej z zakresu pulmonologii należy wskazać, iż ocena niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych, dysponujących specjalistyczną wiedzą medyczną. Natomiast wynik opinii biegłego w żadnej mierze nie może być przedmiotem odmiennych ustaleń sądu - wynikających jedynie z polemiki z wnioskami biegłego w dziedzinie wymagającej wiedzy specjalistycznej. W przeciwnym wypadku bowiem doszłoby do naruszenia art. 233 § 1 kpc (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 25.04.2013r., sygn. III AUa 1222/12, LEX 1314878).

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzeczono, jak w sentencji.

mt