Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 października 2015r. w O.

sprawy z odwołania W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W.

z dnia 07.04.2015r. znak (...)

orzeka:

1. zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01.01.2015r. na stałe;

2. stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

W. P. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W. z dnia 07.04.2015r., odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wnosząc o przyznanie mu renty.

W uzasadnieniu wskazał, że dotychczas pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, cierpi krótkowzroczność, zwyrodnienie siatkówek obu oczu i niedowidzenie a jego stan zdrowia nie uległ poprawie.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS II Oddział w W. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że W. P. do 31.12.2014r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W związku z upływem okresu, na jaki zostało przyznane świadczenie, ubezpieczony w dniu 12.12.2014r. zwrócił się do ZUS z kolejnym wnioskiem o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku jego rozpoznawania zarówno Lekarz orzecznik ZUS jak i Komisja Lekarska ZUS ustalili, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, dlatego decyzją z dnia 07.04.2015r. prawidłowo odmówiono odwołującemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. P., począwszy od 01.09.2002r. do 31.12.2012r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Następnie ZUS, wykonując wyrok Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 03.04.2014r., wydany w sprawie IIIU 675/13, decyzją z dnia 13.01.2015r. przyznał mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 01.01.2013r. do 31.12.2014r. W związku z upływem okresu, na jaki zostało przyznane świadczenie, w dniu 12.12.2014r. ubezpieczony zwrócił się do ZUS z wnioskiem o ponowne przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy. W toku rozpoznawania tego wniosku Lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 19.02.2015r. stwierdził, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy. Po rozpoznaniu sprzeciwu odwołującego od tego orzeczenia także Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 30.03.2015r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. W konsekwencji zaskarżoną decyzją z dnia 07.04.2015r. ZUS odmówił W. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W. P. cierpi na ślepotę oka lewego, jaskrę oka prawego, zaćmę początkową oka prawego, krótkowzroczność zwyrodnieniową obu oczu, pseudosoczewkowość oka lewego, doznał również odwarstwienia siatkówki oka lewego. Odwołujący z zawodu jest cukiernikiem. Pracował jako kelner oraz w zakładzie pracy chronionej jako inspektor bhp i kierownik magazynu. Jego stan zdrowia w stosunku do okresu do 31.12.2014r. nie uległ poprawie.

Sąd zważył, co następuje:

W. P. w okresie od 01.09.2002r. do 31.12.2014r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W niniejszej sprawie kwestionował zaś prawidłowość decyzji ZUS z dnia 07.04.2015r. podnosząc, że w dalszym ciągu jest częściowo niezdolny do pracy. W ocenie Sądu odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące przesłanki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a jego niezdolność do pracy powstała w okresach przewidzianych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ich ustania. Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 powoływanej ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Zgodnie zaś z art. 61 w/w ustawy prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

W świetle cytowanych wyżej przepisów należy uznać, że skuteczność odwołania W. P. zależała od ustalenia, czy od 01.01.2015r. jest on chociażby częściowo niezdolny do pracy. Na okoliczność stanu zdrowia odwołującego Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłej z zakresu okulistyki.

W opinii z dnia 21.08.2015r. biegła okulista B. M. rozpoznała u odwołującego: ślepotę oka lewego, jaskrę oka prawego, zaćmę początkową oka prawego, krótkowzroczność zwyrodnieniową obu oczu, pseudosoczewkowość oka lewego, stan po odwarstwieniu siatkówki oka lewego. Zdaniem biegłej w/w schorzenia i stopień ich zaawansowania powodują u odwołującego dalszą częściową niezdolność do pracy na stałe.

W uzasadnieniu biegła podniosła, że niezdolność jest spowodowana stanem narządu wzroku, odwołujący nie może wykonywać ciężkiej pracy fizycznej, dźwigać ciężarów, pracować przy maszynach w ruchu. Biegła zaznaczyła też, że niezdolność odwołującego jest trwała, gdyż stan narządu wzroku nie ulegnie w przyszłości już poprawie, może się tylko pogarszać. Siatkówka oka prawego jest osłabiona, cienka, rozrzedzona i najmniejszy wysiłek fizyczny, dźwignięcie czegoś, czy nawet słaby uraz może doprowadzić do jej odwarstwienia i zagrożenia widzenia jedynym okiem.

Do powyższej opinii zastrzeżenia wniósł organ rentowy. Podniósł, że odwołujący nie widzi lewym okiem, lecz jest zaadaptowany do jednooczności, z ostrością widzenia w oku prawym rzędu 0,4 - po korekcji wg oceny biegłego (a 0,5 - wg oceny konsultanta okulisty ZUS - różnica bez znaczenia orzeczniczego, ponieważ również ostrość oka lepszego - 0,4 nie powoduje niezdolności do pracy wg zasad orzeczniczych). ZUS wskazał też, że odwołujący ma ograniczenia w zatrudnieniu jako osoba jednooczna oraz z ograniczeniem dźwigania ciężarów i ciężkiej pracy fizycznej, jednak te ograniczenia nie dotyczą W. P., który posiada kwalifikacje formalne jako cukiernik ale kwalifikacje rzeczywiste inne - pracował jako kelner, instruktor BHP, kierownik magazynu i był dopuszczany do pracy przez lekarza medycyny pracy. W konkluzji organ rentowy wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego okulisty.

W ocenie Sądu w sprawie nie ma podstaw do dopuszczania dowodu z kolejnej opinii biegłego.

W. P. w okresie od 01.09.2002r. do 31.12.2014r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przy czym z akt rentowych wynika, iż była mu ona przyznawana z uwagi na to samo schorzenie oczu, które uwzględniła biegła orzekająca obecnie w niniejszej sprawie. Przedmiotem sporu było jedynie to, czy począwszy od 01.01.2015r. jest on nadal niezdolny do pracy. Odwołujący musiał więc wykazać, że jego stan zdrowia w stosunku do stanu sprzed stycznia 2015r. nie uległ poprawie, a w ocenie Sądu wykazał powyższe.

Z opinii biegłej B. M. wynika, iż stan zdrowia odwołującego nie poprawił się w stosunku do stanu, który stanowił podstawę do przyznawania mu renty, bowiem siatkówka oka jest osłabiona, cienka i rozrzedzona, dlatego odwołujący musi unikać jakiegokolwiek wysiłku fizycznego. Odwołujący z zawodu jest cukiernikiem, lecz nie pracował w tym zawodzie. Na rozprawie podał, że pracował jako kelner a już w okresie pobierania renty pracował jako instruktor bhp i jako kierownik magazynu. Z powyższego wynika, iż także w zakresie kwalifikacji odwołującego istnieje teki sam stan, jaki istniał dotychczas w okresie pobierania przez niego renty. Praca kelnera i magazyniera wiąże się z przenoszeniem różnych przedmiotów, także ciężkich, a praca cukiernika wymaga użycia siły fizycznej, np. przy wyrabianiu ciasta, a odwołujący ma przeciwwskazania do tego rodzaju czynności. Zauważyć też trzeba, że W. P. na rozprawie wyjaśnił, iż pracuje w zakładzie pracy chronionej. Wykonywanie pracy na stanowisku specjalnie dostosowanym do możliwości pracownika nie może zaś być traktowane jako uzyskanie nowych kwalifikacji i nie oznacza odzyskania zdolności do pracy ( wyroki SN: z dnia 7.10.2003r., II UK 79/03, OSNPUSiSP 2004, nr 13, poz. 234; z dnia 08.05.2007r., II UK 192/06, OSNPUSiSP 2008, nr 11-12, poz. 173). Powyższe oznacza, iż zachowanie przez W. P. możliwości pracy w zakładzie pracy chronionej nie świadczy o zachowaniu przez niego zdolności do pracy. W tej sytuacji fakt, że został on dopuszczony do pracy przez lekarza medycyny pracy nie może skutkować wnioskiem o odzyskaniu zdolności do pracy i odmową przyznania mu renty.

Zdaniem Sądu biegła B. M. dokonała szczegółowej analizy całej zebranej w sprawie dokumentacji medycznej oraz przeprowadziła wywiad oraz badania. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski, które znajdują się w opinii są rzeczowe, spójne i logiczne, odwołują się też do wyników badań i rodzaju schorzeń odwołującego, dlatego zasługują na uwzględnienie.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż oceniając stan zdrowia W. P. należy oprzeć się na opinii biegłej okulisty B. M., która stwierdzała częściową niezdolność do pracy. Biegła prawidłowo też stwierdza, że niezdolność odwołującego ma charakter trwały, a jego stan zdrowia w przyszłości nie ulegnie już poprawie. Odwołujący jest osobą jednooczną od 1999r., w prawym oku w 2005r. wykryto jaskrę a jest to choroba przewlekła, dotychczasowe leczenie nie doprowadziło do poprawy widzenia, dodatkowo stwierdzono obecnie zaćmę. Do 31.12.2014r. odwołujący pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznaną mu wyrokiem Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 03.04.2014r. w sprawie IIIU 675/13. Już wówczas biegła okulista, stwierdzają częściową niezdolność do pracy wskazywała, że w przyszłości stan wzroku odwołującego nie tylko się nie polepszy, lecz ulec może pogorszeniu. Rodzaj schorzeń okulistycznych, na które cierpi odwołujący, jest tego rodzaju, iż stan narządu wzroku nie ulegnie już poprawie, dlatego należało uznać trwałą niezdolność do pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał W. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01.01.2015r. na stałe.

W pkt 2 wyroku Sąd stwierdził, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie niezdolności do pracy W. P. i okresu trwania tej niezdolności. Dopiero postępowanie sądowe pozwoliło na ustalenie stanu zdrowia badanego, a orzekająca w sprawie biegła wzięła pod uwagę także nową dokumentację medyczną, złożoną dopiero przed Sądem. W tej sytuacji ZUS nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie niezdolności do pracy odwołującego w toku postępowania przed tym organem.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.