Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 września 2015r.

Sąd Okręgowy we Włocławku IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Augustyniak

Protokolant: st.sekr. sądowy Marlena Budzyńska

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015r. we Włocławku na rozprawie

sprawy L. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o emeryturę

na skutek odwołania L. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 1 czerwca 2015 roku znak:(...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 413/15

UZASADNIENIE

W dniu 16 czerwca 2015 r. L. K. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 1 czerwca 2015 r., znak: (...) odmawiającej mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazał, że organ rentowy błędnie nie zaliczył wnioskodawcy okresu pracy w szczególnych warunkach. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał całkowicie zaskarżoną decyzję i wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca urodził się dnia (...) r.

Okoliczność bezsporna.

Wnioskodawca pracował w Fabryce (...) w C. Zakład w R. (przekształconej następnie w (...) (...) w R.; dalej : (...)) w okresie od dnia 8 stycznia 1980 r. do dnia 1 maja 1980 r. jako pomoc magazyniera, w okresie od dnia 2 maja 1980 r. do dnia 30 czerwca 1989 r. jako operator spychacza, wykonując przy tym prace remontowe powierzonego mu sprzętu , w okresie od dnia 1 lipca 1989 r. do dnia 20 grudnia 1994 r. jako operator spychacza i aparatowy uzdatniania wody w ciepłowni/kotłowni, w tym w okresie od dnia 1 września 1990 r. do dnia 31 marca 1994 r. pracował jako brygadzista utrzymania ruchu i eksploatacji. W okresie od dnia 21 grudnia 1994 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. pracował jako operator spychacza i aparatowy uzdatniania wody w ciepłowni/kotłowni w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w R. (dalej: (...)) z zachowaniem ciągłości pracy. Wnioskodawca posiadał kwalifikacje niezbędne do obsługi spychacza od 1977 r. Wnioskodawca obsługiwał spychacz gąsienicowy typu DT.

Dowód: świadectwo pracy i świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach w aktach osobowych wnioskodawcy dotyczących zatrudnienia w (...), uprawnienie o posiadanych kwalifikacjach do prowadzenia spycharki (część A), adnotacja kierownika Oddziału Energetycznego FAM do prośby wnioskodawcy do dyrekcji FAM w R. z dnia 17 stycznia 1983 r., angaż z dnia 30 czerwca 1989 r., angaż z dnia 21 sierpnia 1990 r., zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności z dnia 3 września 1990 r., zmiana angażu z dnia 22 marca 1994 r., zawiadomienie z dnia 27 grudnia 1994 r. (część (...)), świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach (część C) w aktach osobowych wnioskodawcy dotyczących zatrudnienia w (...) częściowo zeznania wnioskodawcy na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. w formacie obrazu i dźwięku (k. 32) 00:04:49-00:23:52 i 01:17:09-01:26:45, częściowo zeznania świadka W. K. na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. w formacie obrazu i dźwięku (k. 32) 00:26:14-00:41:08, częściowo zeznania świadka B. S. na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. w formacie obrazu i dźwięku (k. 32) 00:43:11-00:55:02, częściowo zeznania świadka J. W. na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. w formacie obrazu i dźwięku (k. 32) 00:57:10-01:15:46.

W dniu 27 lutego 2015 r. wnioskodawca złożył wniosek o emeryturę. Wnioskodawca złożył również wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa.

Decyzją z dnia 16.04.2015r. organ rentowy odmówił przyznania emerytury albowiem ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił tylko 23 lata 5 m-cy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych w tym żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Zakład nie uwzględnił do okresów pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia wnioskodawcy w zakładach (...) gdyż złożone świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach nie spełniało wymogów formalnych – nie wskazano zarządzenia resortowego co do rodzaju pracy i stanowiska wnioskodawcy. Zakład nie uwzględnił również jako pracy w warunkach szczególnych zatrudnienia w zakładzie (...) albowiem złożony dokument oraz dokumenty pozyskane w takcie postępowania budzą wątpliwości co do faktycznie zajmowanego przez wnioskodawcę stanowiska pracy.

W dniu 4 maja 2015r. L. K. złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie jego sprawy wnosząc o zaliczenie do okresów składkowych i nieskładkowych okresu pracy w gospodarstwie w gospodarstwie rolnym rodziców w okresie od 1.03.1971r. do 2.12.1974r.

W dniu 1 czerwca 2015 r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję odmawiając wnioskodawcy prawa do emerytury. Zakład ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. po zaliczenia okresów pracy w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu 16 roku życia, ubezpieczony legitymuje się 25-letnimi okresami składkowymi i nieskładkowymi, ale nadal nie legitymował się stażem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Dowód: wniosek, k. 1-3, decyzje k. 29 i 49 akt emerytalnych wnioskodawcy w aktach organu rentowego.

Sąd zważył co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów ujawnionych na rozprawie, przede wszystkim w postaci dokumentacji zawartej w aktach organu rentowego oraz aktach osobowych wnioskodawcy tyczących zatrudnienia w (...) i (...), jak również zeznań ubezpieczonego i świadków złożonych na rozprawie w dniu 8 września 2015 r. Strony nie kwestionowały ich autentyczności. Odmiennie je jedynie interpretowały, a także wyprowadzały z nich odmienne wnioski o charakterze tak faktycznym, jak i jurydycznym.

Sąd nadał przymiot wiarygodności dowodom z dokumentów. Dokumentacja zgromadzona przez organ rentowy oraz w aktach osobowych wnioskodawcy cechuje się kompletnością oraz prowadzona wyjątkowo skrupulatnie.

Co się tyczy dowodu z zeznań L. K. i świadków, Sąd nadał im przymiot wiarygodności w tym zakresie, w którym zgadzają się one zarówno z dowodami z dokumentów, jak ze sobą nawzajem. Sąd nadał również przymiot wiarygodności zeznaniom J. W., o czym niżej. J. W. pracował razem z wnioskodawcą cały czas jako operator spychacza i aparatowy stacji uzdatniania wody. B. S. również pracował cały czas w jednym budynku z wnioskodawcą jako ślusarz mechanik. Z kolei W. K. poza faktem, że jest bratem wnioskodawcy, pracował poziom wyżej nad miejscem pracy wnioskodawcy od 1987 r. jako palacz, ale, jak sam zeznał, często schodził na dół do wnioskodawcy. Zeznania świadków i wnioskodawcy są w niektórych miejscach ze sobą sprzeczne.

Zdaniem wnioskodawcy od dnia 1 lipca 1989 r. zastępował on J. W. na stanowisku aparatowy zmiękczania wody. Miało to się dziać jedynie w sytuacjach nadzwyczajnych, na przykład w przypadku urlopu, zwolnienia czy czynników losowych (zobacz też angaż z dnia 30 czerwca 1989 r. w aktach osobowych wnioskodawcy dotyczących zatrudnienia w (...) część „B” ). Podobnie J. W. miał zastępować wnioskodawcę na stanowisku operatora spychacza ( zeznania świadka B. S. na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. w formacie obrazu i dźwięku [k. 32] 00:52:45). Wnioskodawca miał wykonywać swoją pracę po godzinach. Brzmi to mało wiarygodnie, zwłaszcza, jeżeli wziąć pod uwagę fakt, że, jak zeznał J. W., obsługa stacji uzdatniania wody trwała cztery godziny, natomiast według wnioskodawcy tylko godzinę, o czym niżej. Ponadto J. W. był na jednej zmianie i aparatowym, i operatorem spycharki ( zeznania świadka J. W. na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. [k. 32] 01:03:45). Sam opis procesu uzdatniania wody przez wnioskodawcę i J. W. jest spójny. Praca aparatowego uzdatniania wody polegała na tym, że dodawano kwas solny ewentualnie sól kuchenną do wody i w ten sposób uzdatniano, uszlachetniano wodę. Następnie gotowy roztwór pompowano do kolumn. Jedną kolumnę płukało się drugą. Ubezpieczony zeznał, że obowiązki związane z uzdatnianiem wody zajmowały mu godzinę czasu. Następnie proces trwał samoczynnie. Zgodne są zeznania wnioskodawcy i J. W., że uzdatnianie wody (regeneracja wody) odbywała się raz-dwa razy w miesiącu. J. W. zeznał również, że aparatowi stacji uzdatniania wody zajmowali się „wszystkim, co było możliwe”, także naprawami i remontami ( zeznania świadka J. W. na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. [k. 32] 01:03:10). Powyższe zeznania J. W. świadczą jednoznacznie, w ocenie Sądu, że wnioskodawca nie mógł wykonywać pracy aparatowego jedynie po godzinach, ze względu na czasochłonność pracy aparatowego stacji uzdatniania wody. Tym samym nie wykonywał też pracy operatora spycharki w pełnym wymiarze czasu pracy czyli codziennie w każdy dzień roboczy co najmniej 8 godzin dziennie.

Wnioskodawca w latach 1990-1994 pracował jako brygadzista utrzymania ruchu i eksploatacji, o czym już była mowa wyżej. Niejasne i niezgodne są jednak zeznania świadków, jak również wnioskodawcy, co do zakresu jego obowiązków jako brygadzisty. Również same zeznania wnioskodawcy są wewnętrznie sprzeczne. Zakres obowiązków brygadzisty utrzymania ruchu i eksploatacji jest opisany w dokumencie, dołączonym do akt osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w(...), część (...) ( zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności z dnia 3 września 1990 r.). Wnioskodawca podczas słuchania informacyjnego ( zeznania wnioskodawcy na płycie z nagrania cyfrowego przebiegu rozprawy z dnia 8 września 2015 r. [k. 32] 00:19:20-00:22:28) twierdził, że mimo że był brygadzistą, to cały czas pracował jako operator spycharki. Wypisywał jedynie karty pracy i prowadził ewidencję czasu pracy. Z kolei podczas przesłuchania w charakterze strony ( zeznania wnioskodawcy… 01:17:32) wnioskodawca zeznał, że nie tylko prowadził ewidencję godzin pracy pracowników, ale również rozdzielał pracę, organizował ją, mówiąc każdemu, kto ma co robić; pobierał również części zamienne z magazynu do napraw. Zeznania wnioskodawcy w ostatniej przytoczonej części korespondują z zeznaniami J. W. ( zeznania świadka J. W.… 01:09:39), który zeznał, że wnioskodawca jako brygadzista pobierał od szefa odpowiednie części do naprawy, a następnie relacje z wykonywania naprawy przekazywał kierownikowi. Wnioskodawca jednakże i podczas przesłuchania w charakterze strony zeznał ( zeznania wnioskodawcy… 01:26:29), że charakter jego pracy się nie zmienił, gdy został brygadzistą. Zarówno wnioskodawca, jak i świadkowie W. K. i B. S. zeznali, że brygadzista podlegał kierownikowi, który faktycznie organizował pracę. Zdaniem wnioskodawcy, brygadzista jedynie wykonywał polecenia kierownika lub mistrza.

Zdaniem Sądu brak podstaw by kwestionować fakt wykonywania przez ubezpieczonego pracy w charakterze operatora spycharki. Wynika to zarówno z dokumentów jak i osobowych źródeł dowodowych. Świadkowie jak i sam ubezpieczony zgodnie zeznali, że pracował on jako operator spychacza. Również zgromadzone dowody w aktach osobowych wnioskodawcy dotyczących zatrudnienia w MPEC świadczą, że posiadał on odpowiednie kwalifikacje. Wnioskodawca i świadkowie zgodnie zeznają, że na zmianie była jedna spycharka, a wnioskodawca pracował na niej przez cały rok. Jego praca polegała na spychaniu węgla na kratę, który taśmociągiem był podawany do zasobników węglowych. Wnioskodawca pracował na jednej zmianie. Czasami był również wypożyczany do innych zakładów i zatrudniany był na przykład przy budowie boisk, spychał ziemię ( zeznania świadka B. S.… 00:48:20) czy hałdowaniu węgla ( zeznania świadka W. K.… 00:28:48). Jednakże zdaniem Sądu praca wnioskodawcy jako operatora spychacza nie była pracą wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Świadczy o tym adnotacja kierownika Oddziału Energetycznego FAM do prośby wnioskodawcy do dyrekcji FAM w R. z dnia 17 stycznia 1983 r. w aktach osobowych wnioskodawcy dotyczących zatrudnienia w (...) część (...) , z której wynika, że wnioskodawca „jednocześnie pełni też obowiązki remontowca powierzonego mu sprzętu”, to jest spychacza a co więcej od 1 lipca 1989r. pracował także na stanowisku aparatowego uzdatniania wody, co wyżej już omówiono.

Należy także dodać, że na ocenę zeznań wnioskodawcy i świadków rzutuje fakt, że rekonstruują one zdarzenia, które miały miejsce wiele lat wcześniej. W sposób niewątpliwy są one zatem obarczone ryzykiem nieścisłości, ze względu na znaczny upływ czasu oraz, co za tym idzie, procesy zachodzące w organizmie ludzkim powodujące osłabienie pamięci. Niewątpliwie osłabia to możność precyzyjnej rekonstrukcji minionych wydarzeń w drodze osobowych środków dowodowych. Dlatego też Sąd dał wiarę zgromadzonej dokumentacji w pełnym zakresie, a zeznaniom świadków tylko tam, gdzie są one zgodne z dowodami z dokumentów oraz zgodne ze sobą nawzajem, co już powiedziano. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd uznał, że dowody dotychczas przedstawione są wystarczające do odtworzenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Zważywszy na poczynione ustalenia faktyczne, należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa.

Żądanie L. K. dotyczyło emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze. Zasady przyznawania tego świadczenia uregulowane zostały w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j. t. Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.; dalej: ustawie emerytalnej).

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27. Art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

W myśl art. 32 ust. 1 i 1 a ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 ust. 2 i 3, z tym, że przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa;

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy emerytalnej dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Art. 32 ust. 4 stanowi dalej, że wiek emerytalny, o którym mowa w ust. 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust. 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Przepis § 3 cyt. rozporządzenia stanowi, że za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej "wymaganym okresem zatrudnienia", uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Według § 4 ust. 1 pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że wnioskodawca osiągnął wiek 60 lat, posiadał wymagany okres składkowy i nieskładkowy oraz, że złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na jego rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa. Kwestią sporną było zaś, czy legitymował się wymaganym stażem pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Organ rentowy w decyzji odmownej z dnia 16 kwietnia 2015 r., znak:(...) wskazał, że nie uwzględnił wnioskodawcy okresu pracy w warunkach szczególnych w (...) ze względu na niezgodność świadectwa pracy w warunkach szczególnych ze wzorem zawartym w zarządzeniu Nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 r. w sprawie stanowisk pracy w zakładach pracy resortu administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do niższego wieku emerytalnego oraz do wzrostu emerytury lub renty inwalidzkiej (Dz. Urz. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji Nr 2, poz. 3; dalej: zarządzeniu Ministra Administracji). Organ rentowy nie uwzględnił wnioskodawcy również okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach w (...), powołując się na wymienienie w świadectwie pracy w szczególnych warunkach dwóch prac: kierowcy pojazdu gąsienicowego i aparatowego uzdatniania wody, wykonywanych jednocześnie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, co budzi uzasadnione wątpliwości organu rentowego. Jednakże, zdaniem Sądu, powyższe uchybienia nie przesądzają o fakcie wykonywania czy też nie przez wnioskodawcę pracy w szczególnych warunkach. W tym miejscu należy wskazać, iż jakkolwiek zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze okresy pracy w szczególnych warunkach, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy, to jednak nie jest to jedyna droga do wykazania zatrudnienia w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych nie jest bowiem dokumentem urzędowym, lecz prywatnym, stwierdzającym jedynie okoliczność, że osoba, która złożyła podpis pod dokumentem złożyła oświadczenie określonej treści (art. 245 kpc). Prawdziwość zawartych w świadectwie pracy twierdzeń podlega takim samym badaniom, jak w każdym innym dokumencie prywatnym (podobnie też uzasadnienia orzeczeń Sądu Apelacyjnego: w Szczecinie z dnia 17 lipca 2014 r., III AUa 1171/13, Legalis; w Gdańsku z dnia 20 maja 2015 r., III AUa 2212/14, Legalis). Zgodnie dalej z § 22 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń okresy zatrudnienia mogą być udowodnione zeznaniami świadków, gdy zainteresowany wykaże, że nie może przedstawić zaświadczenia zakładu pracy. Zeznania świadków przedstawia osoba ubiegająca się o przyznanie świadczenia.

W celu weryfikacji twierdzeń stron Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, w tym dowód z przesłuchania strony i z zeznań świadków. W jego wyniku Sąd ustalił, że wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym okresem pracy w szczególnych warunkach. Sąd wziął pod uwagę okres zatrudnienia wnioskodawcy w (...) i w(...)od dnia 2 maja 1980 r. do dnia 31 grudnia 1998r. i podzielił go na dwa podokresy: podokres od dnia 2 maja 1980 r. do dnia 30 czerwca 1989 r. – pracy wnioskodawcy jako operator spychacza i podokres od dnia 1 lipca 1989 r. do dnia 31 grudnia 1998 r. – pracy wnioskodawcy jako operator spychacza i aparatowy stacji uzdatniania wody. W międzyczasie (od dnia 1 września 1990 r. do dnia 31 marca 1994 r.) wnioskodawca pracował jako brygadzista utrzymania ruchu i eksploatacji. Sąd uznał, że praca operatora spychacza, którą wnioskodawca wykonywał w okresie od 2 maja 1980r, do 30 czerwca 1989r. była pracą wykonywaną w warunkach szczególnych w rozumieniu definicji art. 32 ust. 2 ustawy emerytalnej na stanowisku kierowcy pojazdu gąsienicowego, ujętym w wykazie A, dział VIII, poz. 3, stanowiącym załącznik do rozporządzenia RM z 7.02.1083r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników (…). Sąd uznał natomiast, że od momentu, kiedy zostały mu powierzone obowiązki aparatowego uzdatniania wody, nie mógł on stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywać pracy operatora spychacza, o czym już była mowa wyżej. Ponadto, wnioskodawca, pracując jako brygadzista, wykonywał również inne obowiązki, szczegółowo opisane w zestawieniu ( zakres obowiązków, uprawnień i odpowiedzialności z dnia 3 września 1990 r., część „B” akt osobowych wnioskodawcy dotyczących zatrudnienia w (...) ). Wszelkie zastrzeżenia wnioskodawcy, że praca brygadzisty nie miała wpływu na zakres jego obowiązków jako operatora spychacza, Sąd uznał za niewiarygodne, co Sąd w toku dotychczasowego wywodu przesądził. Dlatego też Sąd ostatecznie ustalił, że okres pracy w warunkach szczególnych ubezpieczonego wynosi jedynie 9 lat 1 m-c i 28 dni, co też wynika ze świadectwa pracy z 19.12.1994r.

Do tego okresu nie można natomiast zaliczyć okresu pracy ubezpieczonego od 1.07.1989r. do 31.12.1998r. na stanowisku operatora spychacza i aparatowego uzdatniania wody. Praca aparatowego zmiękczania wody czy aparatowego stacji uzdatniania wody nie została wymieniona w wykazie A, stanowiącym załącznik do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego pracowników (…), co jest warunkiem koniecznym do zaliczenia konkretnej pracy do prac wykonywanych w szczególnych warunkach. Stanowisko aparatowego uzdatniania wody znajduje się natomiast w wykazie A, dziale IX, nr 2, poz. 4, stanowiącym Załącznik nr 1 do zarządzenia Ministra Administracji. Jednakże powołane zarządzenie wymienia w Załączniku nr 1 jedynie stanowisko aparatowego uzdatniania wody przy oczyszczaniu ścieków i filtrów otwartych, co nie odpowiada charakterowi pracy wykonywanej przez wnioskodawcę. Ponadto, zarządzenia resortowe jako nieujęte przez art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) wśród źródeł powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej nie wiążą Sądu. Mają jedynie znaczenie pomocnicze. Ułatwiają identyfikację określonego stanowiska pracy jako stanowiska pracy w szczególnych warunkach – w szczególności, jeśli w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia w sprawie wieku emerytalnego nie wymienia się konkretnych stanowisk, lecz operuje się pojęciem ogólnym (porównaj postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2013 r., II UK 218/13, Legalis, i postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2013 r., I UK 134/13, Legalis).

W tych okolicznościach należy stwierdzić, że ubezpieczony nie spełnił wszystkich koniecznych warunków do nabycia spornego świadczenia. Nie wykazał się bowiem na dzień 1.01.1999r. co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach. Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł, jak w sentencji. Sąd bowiem nie znalazł jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia odwołania wnioskodawcy.