Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2015 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Ewelina Trzeciak

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2015 r. w Legnicy

sprawy z wniosku R. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania R. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 9 marca 2015 r.

znak (...)

I.  zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 9 marca 2015 r. znak (...) w ten sposób, że ustala iż wnioskodawca R. M. ma prawo do ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

II.  stwierdza, iż organ rentowy ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w ustaleniu wysokości emerytury wnioskodawcy,

III.  zasądza od strony pozwanej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na rzecz wnioskodawcy kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt V U 360/15

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 9 marca 2015r. znak: (...)odmówił wnioskodawcy R. M. przyznania emerytury w oparciu o art. 55 ustawy emerytalnej, ponieważ wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o emeryturę w dniu 6 marca 2009r. tj. przed osiągnięciem 65 roku życia.

W odwołaniu od powyższej decyzji wnioskodawca R. M. wniósł o jej zmianę poprzez przyznanie mu emerytury na nowych zasadach określonych w art. 55 ustawy emerytalnej. W uzasadnieniu odwołania podniósł, iż jest osobą urodzoną przed 1949r., do dnia dzisiejszego kontynuuje zatrudnienie i zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2014r. I UK 27/14 i wyrokiem SN z 19 marca 2014r. I UK 345/13 przysługuje mu emerytura liczona na nowych zasadach.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując w całości treść zaskarżonej decyzji i argumenty w niej przedstawione. Dodatkowo organ rentowy wskazał, iż wnioskodawca jest uprawniony do dwóch emerytur; pierwsza przyznana po rozpatrzeniu wniosku z dnia 6 marca 2009r., decyzją z dnia 27 marca 2009r. znak (...) za okres od 1 marca 2009r. tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Druga emerytura przyznana decyzją z dnia 24 kwietnia 2012r. po rozpatrzeniu wniosku z 27 marca 2012r. znak (...) w związku z ukończeniem ustawowego wieku emerytalnego 65 lat – od 1 marca 2012r. i podjął jej wypłatę jako świadczenia korzystniejszego wstrzymując równocześnie wypłatę wcześniejszej emerytury.

Sąd usta lił :

R. M. urodził się w dniu (...)

Decyzją z dnia 27 marca 2009r. znak (...) przyznano mu od miesiąca zgłoszenia wniosku tj. od 01 marca 2009r. prawo do emerytury na podstawie art. 29 ustawy emerytalnej.

W dniu 27 marca 2012r. wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie mu emerytury w powszechnym wieku emerytalnym. Decyzją z dnia 24 kwietnia 2012r. przyznano wnioskodawcy emeryturę od 01 marca 2012r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Organ rentowy podjął wypłatę tej emerytury jako świadczenia korzystniejszego.

Po przyznaniu emerytury w powszechnym wieku emerytalnym R. M. podlegał ubezpieczeniu społecznemu, pozostawał bowiem w zatrudnieniu od 1 stycznia 2012r. do 30 czerwca 2014r.

Wnioskiem z dnia 16 grudnia 2014r. wnioskodawca zwrócił się do organu rentowego o ponowne przeliczenie przysługującej mu emerytury na podstawie art. 55 ustawy emerytalnej.

W odpowiedzi na powyższy wniosek organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 9 marca 2015r. odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury na podstawie cytowanego artykułu, gdyż wystąpił on z wnioskiem przed 31 grudnia 2008r..

Dowód: akta ubezpieczeniowe.

Sąd zważył:

Odwołanie jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz.U.2013.1440 j. t. ) ubezpieczonemu spełniającemu warunki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego i wystąpił z wnioskiem o przyznanie emerytury po dniu 31 grudnia 2008 r., może być obliczona emerytura na podstawie art. 26, jeżeli jest wyższa od obliczonej zgodnie z art. 53.

Przepis art. 55 generalnie stanowi o trzech przesłankach: musi być spełniona przesłanka z art. 27 ( wiek emerytalny 65 lat dla mężczyzn i 25 lat pracy ), kontynuowanie ubezpieczenia po osiągnięciu 65 lat i wystąpienie z wnioskiem o przyznanie emerytury po 31 grudnia 2008r.

W ocenie Sądu, wnioskodawca spełnił wszystkie przesłanki do ustalenia wysokości emerytury w oparciu o art. 55 ustawy emerytalnej: spełnił przesłanki do uzyskania emerytury na podstawie art. 27, pozostawał w zatrudnieniu po osiągnięciu 65 lat i złożył wniosek o przyznanie emerytury w powszechnym wieku w dniu 27 marca 2013r., czyli po dniu 31 grudnia 2008r.. Kwestia regulacji wynikającej z art. 55 była wielokrotnie przedmiotem orzekania przez Sąd Najwyższy. W jednym z najnowszych orzeczeń Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2014r., sygn. akt I UK 27/14, LEX nr 1537287 Sąd przyjął, że jeżeli istnieje możliwość obliczenia emerytury przysługującej ubezpieczonemu na podstawie art. 27 (urodzonemu przed dniem 1 stycznia 1949 r.), który kontynuował ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przewidzianego w tym przepisie wieku emerytalnego oraz z wnioskiem o przyznanie emerytury wystąpił po dniu 31 grudnia 2008 r., organ rentowy jest zobowiązany obliczyć należne mu świadczenie emerytalne zarówno według dotychczasowych zasad (art. 27 w związku z art. 53), jak i według nowych zasad (art. 26 w związku z art. 55), a następnie przyznać mu emeryturę w wyższej wysokości (art. 55 w związku z art. 100 ust. 1 ustawy).

Przedstawione w powyższym wyroku orzeczenia wskazują na kierowanie się przy wykładni art. 55 ustawy brzmieniem przepisu, z dostrzeżeniem, że nie wynika z niego, by wniosek o emeryturę w powszechnym wieku musiał być pierwszym wnioskiem o świadczenie. Traktuje się także zawartą w nim regulację jako uprawnienie do przeliczenia emerytury przyznanej i wypłacanej na podstawie art. 27 ustawy przez wszystkich ubezpieczonych, którzy nadal, po uzyskaniu statusu emeryta, opłacają składki na ubezpieczenie społeczne emerytalne i rentowe, przez co pomnażają swoje konto, pod warunkiem jednak, by wystąpili z wnioskiem o emeryturę nie wcześniej niż po dniu 31 grudnia 2008 r., czyli by nie mieli ustalonego prawa do emerytury przed wskazaną datą niezależnie od faktu przejścia na emeryturę wcześniejszą lub w niższym wieku emerytalnym.

W art. 55 chodzi nie o przyznanie kolejnej emerytury, lecz o obliczenie według innych zasad emerytury już nabytej po spełnieniu warunków z art. 27 ustawy i przyznanej na wniosek złożony po dniu wskazanym w tym przepisie. Jest to zatem to samo świadczenie, tylko w inny sposób przeliczane, w oparciu o inny przepis. W art. 55 chodzi o wystąpienie z wnioskiem po wskazanej w nim dacie o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym, niezależnie od wcześniej złożonych wniosków.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 Kodeksu postępowania cywilnego w pkt. I wyroku zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 9 marca 2015r., znak (...) w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy prawo do ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 55 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych;

W punkcie II wyroku, Sąd stwierdził, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za opóźnienie w przyznaniu prawa do świadczenia. Przepis art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych - stanowi, że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Zgodnie z art.118 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji.

W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego – art.118 ust.1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy ponosi odpowiedzialność bowiem popełnił błąd w interpretacji prawa. W tym stanie rzeczy, Sąd orzekł jak w punkcie II sentencji wyroku.

Orzekając o kosztach, sąd kierował się dyspozycją art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do dochodzenia praw i celowej obrony.

Mając na uwadze powyższe, sąd na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i § 12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013.461 t.j.) zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.