Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Grażyna Cichosz

Protokolant st. sekr. sąd. Marta Szacoń

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 roku w Lublinie

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o wysokość kapitału początkowego

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 13 sierpnia 2014 roku znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyjmuje do ustalenia kapitału początkowego A. K., za okres od 4 listopada 1974 roku do 20 kwietnia 1977 roku, wynagrodzenie zastępcze w oparciu o zarobki uzyskane przez Z. K. zatrudnioną w Zakładach (...) w P. wykazane w kartotekach zarobkowych złożonych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wraz z wnioskiem z dnia 8 lipca 2014 roku.

Sygn. akt VII U 2094/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 13 sierpnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił wnioskodawczyni ponownego ustalenia wartość kapitału początkowego na dzień 1 stycznia 1999 roku (akta ZUS).

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła A. K.. Z jego treści wynika, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją i domaga się ponownego ustalenia wartości kapitału początkowego z uwzględnieniem wynagrodzeń uzyskanych w okresie od 4 listopada 1974 roku do 20 kwietnia 1977roku na podstawie kartoteki płac pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P. lub na podstawie rzeczywistych zarobków uzyskanych w NRD i potwierdzonych w książeczce ubezpieczeniowej (k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazując, że przeliczył wnioskodawczyni wartość kapitału początkowego, ustalając wynagrodzenie zastępcze z tytułu zatrudnienia na terenie Niemiec w spornym okresie na podstawie poświadczenia z Centrum (...) w sprawach Emerytalno-Rentowych ZUS w J.. Organ rentowy wskazał, iż przeliczenie kapitału początkowego w oparciu o złożone przez wnioskodawczynię karty wynagrodzeń jest niemożliwe gdyż brak jest wskazanego okresu zatrudnienia, wymiaru czasu pracy oraz określenia charakteru pracy zatem dokumenty te nie są wystarczające do ustalenia (odpowiedź na odwołanie k.7).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Decyzją z dnia 25 czerwca 2014 roku organ rentowy przeliczył wnioskodawczyni wartość kapitału początkowego, ustalając wynagrodzenie zastępcze z tytułu zatrudnienia na terenie Niemiec, w spornym okresie, na podstawie poświadczenia z Centrum (...) w sprawach Emerytalno-Rentowych ZUS w J.. Wnioskiem z dnia 8 lipca 2014 roku wnioskodawczyni, wystąpiła o ponowne ustalenie wysokości kapitału początkowego. Do wniosku złożyła kserokopie kart wynagrodzeń pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P. wnosząc o ustalenie jej kapitału w oparciu o wynagrodzenie zastępcze tego pracownika.

Wykonując pracę na terenie Niemiec wnioskodawczyni pracowała na stanowisku obuwnika przy czynnościach wygładzania zaćwiekowanych czubków, ćwiekowania, ścierania obrzeży ( opinia kierownika Wydziału Kadr k.29 akt rentowych).

Okolicznością sporną w niniejszej sprawie była możliwość uwzględnienia przy ustalaniu wartości kapitału początkowego wynagrodzenia zastępczego pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P. zamiast wynagrodzenia ustalonego przez Centrum (...) w sprawach Emerytalno-Rentowych ZUS w J.. ZUS odmówił ustalenia wysokości kapitału początkowego według wynagrodzenia zastępczego pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P. gdyż ze złożonych przez wnioskodawczynię kartotek wynagrodzeń nie można ustalić wymiaru zatrudnienia i czynności wykonywanych przez pracownika, którego zarobki miałyby być uznane jako wynagrodzenie zastępcze.

Kserokopie kartotek wynagrodzenia dostarczone przez wnioskodawczynię do organu rentowego dotyczyły pracownika zatrudnionego Zakładach (...) w P. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku obuwnika przy czynnościach wykrawania, siekania okresie , który jest przedmiotem sporu ( akta osobowe Z. K. k.24).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 173 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 roku, Nr 153 poz. 1227), zwanej dalej ustawą FUS, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek ustala się kapitał początkowy. Wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie ustawy.

Natomiast art. 174 ust. 1-3 ustawy FUS stanowi, że kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53,
z uwzględnieniem ust. 2-12. Przy jego ustalaniu przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1)  okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3)  okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12,
w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu od dnia 1 stycznia 1980 roku do dnia 31 grudnia 1998 roku

Spór pomiędzy stronami sprowadzał się do kwestii uwzględnienia do obliczenia wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia zastępczego uzyskanego przez pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P. zamiast wynagrodzenia ustalonego przez Centrum (...) w sprawach Emerytalno-Rentowych ZUS w J. za okres pracy wnioskodawczyni w zakładach obuwia na terenie Niemiec

W trakcie postępowania Sąd Okręgowy dopuścił dowód z oryginałów akt osobowych i list płac pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku obuwnika przy czynnościach wykrawania, siekania ( akta osobowe Z. K. k.24).

Zgodnie z art.22 pkt 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określa szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury i renty uwzględniając, w szczególności przypadki, w których podstawę wymiaru emerytury i renty dla pracowników zatrudnionych za granica ustala się na podstawie wynagrodzenia przysługującego pracownikom zatrudnionym w tym okresie w kraju w tym samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę, albo na podstawie kwot ryczałtowych.

Z kolei zgodnie §10 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent, jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru, pracownik był zatrudniony za granica , do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się za okresy tego zatrudnienia jeżeli okres zatrudnienia przypada przed dniem 1 stycznia 1991 roku kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju na takim samym lub podobnym charakterze , w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

Wnioskodawczyni w okresie od dnia 4 listopada 1974 roku do 20 kwietnia 1977roku pracowała w charakterze robotnika przemysłu obuwniczego przy czynnościach wygładzania zaćwiekowanych czubków, ćwiekowania, ścierania obrzeży w zakładzie pracy na terenie Niemiec ( opinia kierownika Wydziału Kadr k.29 akt rentowych). Jej wynagrodzenie zostało wykazane w markach niemieckich w legitymacji ubezpieczeniowej ( kserokopia legitymacji k.5).

Z. K. w spornym okresie pracowała w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładach (...) w P. na stanowisku obuwnika przy czynnościach wykrawania, siekania okresie ( akta osobowe Z. K. k.24). W ocenie Sądu Okręgowego czynności wykonywane przez Z. K. były czynnościami jeśli nie takimi samymi to na pewno o podobnym charakterze w rozumieniu §10 pkt 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 roku zatem otrzymywane przez Z. K. wynagrodzenie winno być uznane za wynagrodzenie zastępcze wnioskodawczyni za okres jej pracy na terenie Niemiec.

Zauważyć należy, że w przeciwieństwie do postępowania przed organem rentowym, Sąd nie jest związany środkami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi. Zasadniczym celem tego postępowania jest, bowiem rozstrzygnięcie sprawy po dostatecznym, wszechstronnym wyjaśnieniu jej okoliczności spornych. Ułatwia to art. 473 kpc, który stanowi, iż w postępowaniu przed sądem w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu ze świadków a przede wszystkim przesłuchania stron.

Powyższe oznacza, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 roku, II UKN 186/97, OSNP z 1998 roku, Nr 11, poz. 342, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 roku, III UZP 48/84, LEX nr 14630, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 roku III UZP 6/84, LEX nr 14625).

Organ rentowy kwestionował wartość dowodową, złożonych przez wnioskodawczynię, kserokopii kart wynagrodzeń za sporny okres pracownika zatrudnionego w Zakładach (...) w P..

Sąd Okręgowy, w oparciu o oryginalne akta osobowe oraz kartoteki wynagrodzeń, uznał, że wynagrodzenie zastępcze wnioskodawczyni winno być ustalone w oparciu o zarobki uzyskane przez Z. K. zatrudnioną w Zakładach (...) w P., wykazanych w kartotekach zarobkowych złożonych przez wnioskodawczynię do ZUS wraz z wnioskiem z dnia 8 lipca 2014 roku albowiem są one zgodne z oryginałami tych dokumentów.

W oparciu o powyższe ustalenia i na podstawie wskazanych przepisów prawa Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i przyjął do ustalenia kapitału początkowego wnioskodawczyni za okres od 4 listopada 1974 roku do 20 kwietnia 1977roku wynagrodzenie zastępcze w oparciu o zarobki uzyskane przez Z. K. zatrudnioną w Zakładach (...) w P., wykazane w kartotekach zarobkowych złożonych przez wnioskodawczynię do ZUS wraz z wnioskiem z dnia 8 lipca 2014 roku.

Z tych względów z mocy powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴
§ 2 kpc Sąd Okręgowy orzekł, jak w sentencji.