Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23.01.2014 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – Naczelnika I Urzędu Celnego w Ł. kwoty 167.571,17 złotych, wraz z należnymi ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swe żądanie powód wskazał, że działając w charakterze dzierżawcy, zawarł w dniu 28.04.2010 roku z podmiotem o nazwie S. (...) (spółką prawa cypryjskiego) ramową umowę dzierżawy, zaś w dniu 27.05.2010 roku - ramową umowę poddzierżawy, przedmiotem której były urządzenia do gier rozrywkowych. Zgodnie z treścią umowy powód był uprawniony do udostępniania i poddzierżawiania lub wchodzenia we wspólne przedsięwzięcia w zakresie przedmiotu dzierżawy z innymi osobami prawnymi lub fizycznymi. Zdaniem powoda wskutek bezprawnego zachowania funkcjonariuszy państwowych I Urzędu Celnego w Ł. doznał on szkody majątkowej wynikającej z zatrzymania dzierżawionych przez powoda urządzeń do gier rozrywkowych typu A. H. M. F. o numerach fabrycznych H. (...), H. (...), (...), H. (...), (...), H. (...), (...), H. (...).

Powód wyjaśnił, iż na poniesioną przez niego szkodę składają się kwoty należności tytułem zapłaconego czynszu dzierżawnego uiszczonego na rzecz (...) za objęte nielegalnym zaborem urządzenia oraz utracone korzyści w postaci pozbawienia powoda możliwości pobierania opłaty ryczałtowej od poddzierżawców.

Jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia powód wskazał przepis art. 417§1 k.c. Bezprawność działania funkcjonariuszy publicznych powód wywodzi z zastosowania przepisów ustawy z dnia 19. listopada 2009 r. o grach hazardowych ( Dz. U. nr 201, poz. 1540 ze zm), które ograniczają możliwość urządzenia gier na automatach tylko do enklaw w postaci kasyn gry. Zdaniem powoda, wobec faktu, iż przepisy te , a w szczególności przepis art. 14 ust.1 i sprzężony z nim art. 6 powołanej ustawy nie zostały notyfikowane Komisji Europejskiej w trybie art. 8 ust. 1 Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r., nie mogą być stosowane przez sądy krajowe i organy administracji publicznej. Zatem obowiązkiem Naczelnika I Urzędu Celnego w Ł. była odmowa zastosowania przepisu o charakterze technicznym jakim jest przepis art. 14 i przepis art. 6 ustawy o grach hazardowych, a tym samym odmowa zastosowania blankietowej normy art. 107§1 k.k.s. A zatem brak było podstaw prawnych pozwalających pozwanemu na zatrzymanie przedmiotowych automatów do gier hazardowych. Sankcjonowane normy art. 14 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych jako nienotyfikowane krajowe przepisy techniczne sprzeczne z nadrzędnym prawem unijnym, nie mogły – zdaniem powoda - stanowić usprawiedliwienia dla zatrzymania rzeczy pod kątem ewentualnego czynu z blankietowej normy art. 107 § 1 k.k.s. wymagającej dopełnienia w ustawie szczególnej. Działanie funkcjonariuszy I Urzędu Celnego w Ł. jawi się w tych okolicznościach jako oczywiście niezgodne z obowiązującym w Polsce porządkiem prawnym, którego integralną częścią jest prawo unijne.

(pozew k. 2-11v.)

Powyższa sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt I C 113/14.

(zarządzenie k. 1)

W odpowiedzi na pozew z dnia 17 marca 2014 roku pozwany Skarb Państwa – Naczelnik I Urzędu Celnego w Ł. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenia oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym na rzecz Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Argumentując swe stanowisko w sprawie pozwany podniósł, że działania funkcjonariuszy Urzędu Celnego nie były bezprawne w rozumieniu art. 417§1 k.c., gdyż znajdują one oparcie w przepisach Ustawy o Służbie Celnej, rozporządzeniach Ministra Finansów w sprawie kontroli wykonywanych przez Służbę Celną, jak również w Kodeksie Karnym Skarbowym czy też ustawie o grach hazardowych.

W ocenie strony powodowej dzierżawione przez powodową Spółkę automaty funkcjonowały bez wymaganego zezwolenia, wbrew przepisom o grach hazardowych. Podstawą przeprowadzenia kontroli był przepis art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o Służbie Celnej ( Dz. U. Nr 168, poz. 1323 z późn. zm.), a zatrzymanie automatów nastąpiło z uwagi na uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów art. 14 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych. Pozwany podkreślił, że w jego ocenie brak jest podstaw do przyjęcia, iż wskazane przez powoda przepisy art. 14 ust. 1 i 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych mają charakter przepisów technicznych w rozumieniu Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 roku. Tym samym nie zachodził obowiązek ich notyfikacji, przepisy te obowiązują na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i należy je stosować.

Pozwany podniósł nadto, że strona powodowa nie przedstawia żądnych dowodów potwierdzających poniesienie szkody, gdyż zdaniem pozwanego, dowodem takim nie mogą być oświadczenia zarządu Spółki,

(odpowiedź na pozew k. 76-118)

Pozwem z dnia 22 stycznia 2014 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – Naczelnika II Urzędu Celnego w Ł. kwoty 105.304,26 złotych wraz z należnymi ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Na potwierdzenie swego stanowiska powód przytoczył argumenty tożsame co w sprawie o sygn. akt I C 113/14.

(pozew k. 2-10 akt o sygn. II C 116/14)

Powyższa sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt II C 116/14.

(zarządzenie k. 1 akt o sygn. II C 116/14)

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 marca 2014 roku pozwany Skarb Państwa – Naczelnik II Urzędu Celnego w Ł. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany zaprezentował argumentację w swej istocie zbliżoną do argumentacji zawartej w odpowiedzi na pozew w sprawie o sygn. akt I C 113/14.

(odpowiedź na pozew k. 68-82 akt o sygn. II C 116/14)

Zarządzeniem z dnia 25.03.2014 roku połączono sprawę o sygn. akt II C 116/14 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą I C 113/14.

(zarządzenie k. 213 akt o sygn. II C 116/14)

Pozwem z dnia 24 stycznia 2014 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa – Naczelnika I Urzędu Celnego w Ł. kwoty 126.113,77 złotych wraz z należnymi ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swego stanowiska powód przytoczył argumenty tożsame co w pozwie w sprawie o sygn. akt I C 113/14.

(pozew k. 2-11 akt o sygn. I C 118/14)

Powyższa sprawa została zarejestrowana pod sygnaturą akt I C 118/14.

(zarządzenie k. 1 akt o sygn. I C 118/14)

W odpowiedzi na pozew z dnia 20 marca 2014 roku pozwany Skarb Państwa – Naczelnik I Urzędu Celnego w Ł. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany zaprezentował argumentację zbliżoną do argumentacji zawartej w odpowiedzi na pozew w sprawie o sygn. akt I C 113/14.

(odpowiedź na pozew k. 87-116 akt o sygn. II C 116/14)

Postanowieniem z dnia 9 października 2014 roku sprawę o sygn. akt I 118/14 połączono do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą o sygn. akt I C 113/14.

(postanowienie)

Na rozprawie w dniu 22 października 2015 roku strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

(stanowiska stron protokół rozprawy z dnia 22.10.2015 roku czas nagrania 00:02:34-00:02:53)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Spółka z o.o. w W., działając w charakterze dzierżawcy, zawarł w dniu 28.04.2010 roku z podmiotem o nazwie S. (...) (spółką prawa cypryjskiego) ramową umowę dzierżawy, zaś w dniu 27.05.2010 roku - ramową umowę poddzierżawy. Przedmiotem umów były urządzenia do gier rozrywkowych. Strony ustaliły wysokość miesięcznego czynszu dzierżawnego na kwotę 970 złotych od każdego urządzenia. Dzierżawcy (powodowi) zastrzeżono uprawnienie do udostępniania oraz poddzierżawiania lub wchodzenia we wspólne przedsięwzięcia w zakresie przedmiotu dzierżawy z innymi osobami prawnymi lub fizycznymi bez uzyskania pisemnej zgody wydzierżawiającego.

Aneksem zawartym dnia 30.12.2011 roku obniżono wysokość czynszu dzierżawnego do kwoty 679 złotych miesięcznie.

(ramowa umowa dzierżawy k. 32-34; ramowa umowa poddzierżawy k. 12-13v.; aneks do ramowej umowy dzierżawy k. 35; aneks do ramowej umowy poddzierżawy k. 14)

W ramach wskazanego wyżej uprawnienia powód zawarł szereg umów o wspólnym przedsięwzięciu.

(okoliczność bezsporna)

W dniu 01.12.2010 roku powód zawarł z Ł. F., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W dniu zawarcia umowy u Partnera I zainstalowano urządzenie o numerze (...). Strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu w dniu 14.03.2011 roku postanowiły o zainstalowaniu także urządzenia (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami oraz listą aktualizacji k. 15-20)

W dniu 21.06.2011 roku w lokalu, w którym Ł. F. prowadził działalność gospodarczą funkcjonariusze I Urzędu Celnego w Ł. przeprowadzili kontrolę. W wyniku dokonanych czynności funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr (...) oraz nr H. (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze, wskazując na przepisy ustawy z dnia 19.11.2009 roku o grach hazardowych zakazujące urządzania gier na automatach losowych poza kasynami gry, postanowili o zatrzymaniu rzeczonych automatów w trybie postępowania karno - skarbowego.

(protokół kontroli k. 122-123v.; protokół zatrzymania rzeczy k. 124-126)

W związku z zajęciem powyższych automatów do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 12.926,81 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 25.802 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 22.02.2011 r. powód zawarł z M. K. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...) M. K. (1) (zwanym dalej: (...)) umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. U P.I w lokalu (...) B.zainstalowano urządzenie o numerze (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciuwraz z załącznikami k. 22-27)

Dnia 16.06.2011 r. funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł., po przeprowadzeniu kontroli w lokalu prowadzonym przez M. K. (1), dokonali w trybie postępowania karno - skarbowego zatrzymaniu automatu nr (...), w którym w ich ocenie występował element losowy.

(protokół kontroli k. 184-185; protokół zatrzymania rzeczy k. 186-187v.)

Z uwagi na zatrzymanie powyższego automatu strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu postanowiły w dniu 17.06.2011 roku zainstalować na jego miejsce nowe urządzenie o nr. (...).

(lista aktualizacji urządzeń do umowy o wspólnym przedsięwzięciu k. 28)

Dnia 25.11.2011 roku do lokalu, w którym M. K. (1) prowadził działalność gospodarczą, ponownie wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji dokonali zatrzymania rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(protokół kontroli k. 150-151; protokół zatrzymania rzeczy k. 152-153v.)

Postanowieniem z dnia 11.09.2013 roku Sąd Rejonowy w Pabianicach II Wydział Karny, sygn. akt. II K 822/12, nakazał zwrot powodowi dowodu rzeczowego w postaci automatu A. o numerze (...) oraz (...).

(postanowienie k. 29)

W związku z tym, że po zajęciu urządzenia nr (...) następnego dnia zainstalowano nowe urządzenie, powodowa spółka utraciła przychód netto jedynie związany z zajęciem automatu o nr (...). Przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, strata ta wyniosła 3.525,37 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy obu automatów w kwocie łącznie 27.640,76 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 07.07.2011 roku powód zawarł z J. K., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą PHU (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenia H. (...) i H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 36-38)

Dnia 03.08.2011 roku w lokalu użytkowym Bar (...), prowadzonym przez J. K., funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniach o nr (...) oraz H. (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonych automatów w trybie postępowania karno - skarbowego.

(protokół kontroli k. 200-201; protokół zatrzymania rzeczy k. 204-205v.)

W związku z zajęciem powyższych automatów do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 27.065,25 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 16.033,16 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

(umowa o wspólnym przedsięwzięciuwraz z załącznikami k. 41-45)

Dnia 07.03.2012 r. do lokalu użytkowego BAR (...), prowadzonego przez M. M., wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(protokół kontroli k. 224-225v.; protokół zatrzymania rzeczy k. 226-226v.)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby przedłużeniu na 2013 rok, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 26.553,85 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 01.12.2010 roku powód zawarł w ze S. B., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 47-51)

Dnia 22.06.2011 r. do lokalu użytkowego, w którym S. B. prowadził działalność gospodarcza, wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(protokół kontroli k. 243-244; protokół zatrzymania rzeczy k. 249-250v.)

Postanowieniem z dnia 19.12.2011 roku Sąd Rejonowy dla(...)w Ł., sygn. akt. IV Kp 655/11, uchylił postanowienie Urzędu Celnego I w Ł. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 25.08.2011 roku. Zwrot automatu nastąpił w dniu 19.01.2012 roku.

(postanowienie k. 52; okoliczność bezsporna w zakresie daty zwrotu automatu)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 6.422,75 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 10.01.2012 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 1.095,16 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 01.10.2010 roku powód zawarł z M. B., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą BAR (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1500 zł za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 14-18 akt o sygn. II C 116/14)

Dnia 07.12.2010 roku do lokalu użytkowego BAR (...), prowadzonego przez M. B., wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr H. (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł. postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. C II 116/14: protokół kontroli k. 187-191; protokół zatrzymania rzeczy k. 192-196)

Postanowieniem z dnia 13 maja 2011 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi uchylił postanowienie w przedmiocie uznania za dowód rzeczowy automatu nr H. (...).

(akta sprawy o sygn. II C 116/14: postanowienie k. 200; uzasadnienie k. 201-202)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 11.959,20 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 14.259 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 12.04.2012 roku powód zawarł z I. R., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwaną dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie H. (...). W dniu 30.04.2012 roku strony zawarły aneks do powyższej umowy, w którym opłatę ryczałtową ustaliły na kwotę 1.100 złotych.

(z akt o sygn. II C 116/14: umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 22-26; aneks k. 27)

Dnia 19.07.2012 roku do lokalu użytkowego P. P.prowadzonego przez I. R., wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr H. (...) oraz występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno – skarbowego.

(z akt o sygn. C II 116/14: protokół kontroli k. 149-153; protokół zatrzymania rzeczy k. 154-158)

Z uwagi na zatrzymanie powyższego automatu strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu postanowiły w dniu 27.07.2012 roku zainstalować na jego miejsce nowe urządzenie o nr. (...).

(lista aktualizacji urządzeń do umowy o wspólnym przedsięwzięciu k. 28 akt o sygn. II C 116/14)

Dnia 06.11.2012 roku do lokalu, w którym I. R. prowadziła działalność gospodarczą, ponownie wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji dokonali zatrzymania rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. II C 116/14: protokół kontroli k. 86-89; protokół zatrzymania rzeczy k. 90-94; numer urządzenia wynika z opinii k. 101-106)

W związku z zajęciem powyższych automatów do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 4.822,54 złotych. W okresie, w którym I. R. nie dysponowała żadnym automatem oraz po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku spółka poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 9.366,55 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 27.09.2010 roku powód zawarł z P. S., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) P. S. (zwanym dalej : (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 31-35 akt o sygn. II C116/14)

Dnia 23.12.2010 r. do lokalu użytkowego Pizzeria (...), prowadzonego przez P. S., wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr H. (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł. postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno – skarbowego.

(z akt sprawy o sygn. II C 116/14: protokół kontroli k. 168-1171; protokół zatrzymania rzeczy k. 172-176)

Postanowieniem z dnia 17 marca 2011 roku Sąd Rejonowy dla Ł. Ś.w Ł.uchylił postanowienie w przedmiocie uznania za dowody rzeczowy automatu do gier nr H. (...).

(postanowienie k. 181-182 akt o sygn. II C 116/14)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 3.621,77 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 10.11.2010 roku powód zawarł z A. N., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie H. (...).

( umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 37-41akt o sygn. II C 116/14)

Dnia 08.02.2011 roku do lokalu użytkowego P. P., prowadzonego przez A. N., wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w' grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr H. (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł. postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akta sprawy o sygn. II 116/14: protokół kontroli k. 107-110; protokół zatrzymania rzeczy k. 111-115)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 10.993,01 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 13.376,30 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 01.01.2011 roku powód zawarł z M. K. (2), prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwaną dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 43-47 akt o sygn. II C 116/14)

Dnia 08.02.2011 r. do lokalu użytkowego P. (...), prowadzonego przez M. K. (2), wkroczyli funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł.. W wyniku przeprowadzonej kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu do gier rozrywkowych o nr H. (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze Urzędu Celnego II w Ł. postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno – skarbowego.

(z akt o sygn. II C 116/14: protokół kontroli k. 129—132; protokół zatrzymania rzeczy k. 133-137)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 10.993,01 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 12.222 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 01.08.2011 roku powód zawarł z G. C., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Restauracja-Hotel (...) dr G. C. (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 15-19 akt o sygn. I C 118/14)

W dniach 05-06.10.2011 roku w lokalu użytkowym prowadzonym przez G. C., funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokoły kontroli k. 120-123; protokół zatrzymania rzeczy k. 125-127; postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych k. 137-137v.)

Postanowieniem z dnia 24.01.2012 roku Sąd Rejonowy w Wieluniu uchylił postanowienie Prokuratora Rejonowego w Wieluniu z dnia 11.10.2011 roku w przedmiocie zatwierdzenia zatrzymania urządzenia do gier o nr H. (...).

(postanowienie z uzasadnieniem 139-141 akt o sygn. I C 118/14)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 11.998,40 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 7.469 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 01.04.2011 roku powód zawarł ze S. A., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą BAR (...) S. A. (zwaną dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. Od 01.04.2012 roku opłata dla powoda wynosiła 1.100 złotych. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(z akt o sygn. I C 118/14: umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 25-29; aneks k. 30)

Dnia 27.03.2013 roku w lokalu użytkowym prowadzonym przez S. A., funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokół kontroli k. 160-161v.; protokół zatrzymania rzeczy k. 163-165)

W związku z zajęciem automatu do gry nr (...), w okresie, w którym powyższa umowa uległaby przedłużeniu, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 8.164,18 złotych. Przy założeniu, że umowa nie uległaby przedłużeniu po zajęciu automatu, utracony przychód wyniósł 115,39 złotych, zaś opłaty z tytułu dzierżawy w okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku wyniosły 6.111 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 12.07.2011 roku powód zawarł z H. P., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 32-35 akt o sygn. I C 118/14)

Dnia 26.01.2012 roku w lokalu użytkowym prowadzonym przez H. P. funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokół kontroli k. 178-179v.; protokół zatrzymania rzeczy k. 180-180v.; protokół oględzin k. 182-182v.)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 6.726,97 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 7.907,06 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 10.08.2011 roku powód zawarł z W. S., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Z. (...) W. S. (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 38-42 akt o sygn. I C 118/14)

Dnia 17.01.2012 roku w lokalu użytkowym prowadzonym przez W. S. funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokół kontroli k. 204-205v.; protokół zatrzymania rzeczy k. 206-207v.)

Postanowieniem z dnia 11 września 2013 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt II K 58/13, Sąd Rejonowy w Łasku zwrócił powodowej spółce automat do gier o nr (...).

(postanowienie z uzasadnieniem k. 43-45 akt o sygn. I C 118/14)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 8.221,86 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30.06.2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 7.271,87 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 01.06.2011 roku powód zawarł z W. D., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 47-51 akt o sygn. I C 118/14)

Dnia 22.09.2011 roku w lokalu użytkowym prowadzonym przez W. D. funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) (nr seryjny (...)) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokół kontroli k. 241-241v.; postanowienie o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy k. 245v.)

Postanowieniem z dnia 28.01.2014 roku Sąd Rejonowy w Pabianicach zwrócił powodowej spółce urządzenie o nr (...) ( (...)).

(postanowienie k. 260 akt o sygn. I C 118/14)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 10.081,28 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30 czerwca 2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 8.827 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 20.10.2010 roku powód zawarł z S. P., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) S. P. (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 53-57 akt o sygn. I C 118/14)

Dnia 10.03.2011 roku w lokalu użytkowym prowadzonym przez S. P. funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokół kontroli k. 263-264; postanowienie o zatwierdzeniu zatrzymania rzeczy k. 269)

W dniu 01.08.2013 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi postanowił o złożeniu do depozytu sądowego automatu o nr (...), z uwagi na wątpliwość, komu należało wydać zatrzymaną rzecz.

(postanowienie k. 285 akt o sygn. I C 118/14)

W związku z zajęciem powyższego automatu do gry, przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto w kwocie 8.575,91 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30 czerwca 2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 13.842,84 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

W dniu 21.02.2011 roku powód zawarł z B. B. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Bar (...) B. B. (2) (zwanym dalej: (...)), umowę o wspólnym przedsięwzięciu na okres 12 miesięcy. Przedmiotem tej umowy było ustalenie zasad prowadzenia wspólnego przedsięwzięcia o charakterze zarobkowym polegającego na wspólnej eksploatacji urządzeń do gier rozrywkowych objętych tytułem prawnym powoda i usytuowanych w lokalu użytkowym strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Stosownie do zapisu powyższej umowy, (...) zobowiązał się do comiesięcznego wypłacania powodowi opłaty ryczałtowej w wysokości kwoty 1.500 złotych za każde urządzenie. W lokalu Partnera I zainstalowano urządzenie o nr H. (...).

(umowa o wspólnym przedsięwzięciu wraz z załącznikami k. 59-63 akt o sygn. I C 118/14)

Dnia 17.11.2011 roku w lokalu użytkowym Bar (...) B. B. (1) funkcjonariusze Urzędu Celnego I w Ł. przeprowadzili kontrolę, w wyniku której stwierdzili, że w grach dostępnych na urządzeniu o nr (...) występuje element losowy. W konsekwencji funkcjonariusze postanowili o zatrzymaniu rzeczonego automatu w trybie postępowania karno - skarbowego.

(z akt o sygn. I C 118/14: protokół kontroli k. 287-289; protokół zatrzymania rzeczy k. 290-291v.)

Z uwagi na zatrzymanie powyższego automatu strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu postanowiły w dniu 01.12.2011 roku zainstalować na jego miejsce nowe urządzenie o nr. (...).

(lista aktualizacji urządzeń do umowy o wspólnym przedsięwzięciu k. 64 akt o sygn. I C 118/14)

Postanowieniem z dnia 28.01.2014 roku Sąd Rejonowy w Pabianicach zwrócił powodowej spółce urządzenie o nr (...).

(postanowienie k. 330 akt o sygn. I C 118/14)

W związku z zajęciem automatu do gry nr (...), przy założeniu, że umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 12 miesięcy od jej zawarcia, powodowa spółka utraciła przychód netto za okres od dnia 18.11.2011 roku do dnia 30.11.2011 roku w kwocie 528,45 złotych. W okresie po rozwiązaniu umowy do dnia 30 czerwca 2013 roku poniosła opłaty z tytułu dzierżawy w kwocie 12.901 złotych.

(opinia biegłego sądowego R. P. z załącznikami k. 317-349; dokumentacja księgowa k. 356-863 akt o sygn. I C 118/14)

Gry na automatach zajętych przez funkcjonariuszy celnych były grami na urządzeniu elektromechanicznym lub elektronicznym, w tym komputerowym, organizowanymi w celach komercyjnych, w których grający nie mieli możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra miała charakter losowy. (...) Sp. z o.o. w W., jak i jej kontrahenci z umów o wspólnym przedsięwzięciu, nie posiadali koncesji na prowadzenie kasyna, a przedmiotowe automaty do gry nie były ulokowane w kasynach gry.

(okoliczność bezsporna)

Po dokonanych zajęciach automatów, M. W., pełniącemu funkcję Prezesa Zarządu powodowej spółki, postawiono szereg zarzutów o popełnienie przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. w związku z naruszeniem przepisów ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych. Ostatecznie skierowano przeciwko niemu akty oskarżenia o popełnienie przestępstwa skarbowego z art. 107 § 1 k.k.s. przez prowadzenie kasyna gry bez wymaganej koncesji.

(postanowienia o przedstawieniu zarzutów k. 130v., 166, 168, 216v., 234v., 288, z akt o sygn. I C 118/14: k. 144, 196, 219v., 248, 277, 308; akty oskarżenia k. 170-171v., 221-222,262-263, z akt o sygn. I C 118/14: 149-149v., 228-229, 250-250v., 316-317)

Postępowania karne prowadzone przeciwko M. W. zostały umorzone na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. W przeważającej części Sądy podejmując taką decyzję wskazywały na brak umyślonego działania oskarżonego, co jest jednym ze znamion przestępstwa z art. 107 § 1 k.k.s. Jednakże w uzasadnieniu postanowienia z dnia 20.11.2012 roku, sygn. akt II K 72/12, Sąd Rejonowego wskazał, że przepisy art. 14 ust. 1 i art. 6 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, jako przepisy techniczne w rozumieniu unijnej dyrektywy 93/34/WE, powinny zostać przekazane do Komisji Europejskiej (KE), a naruszenie obowiązku notyfikacji stanowi poważny błąd proceduralny. Konsekwencją tego jest uznanie, że przepisy ustawy o grach hazardowych są nieskuteczne i nie mogą być podstawą rozstrzygnięć sądów krajowych. Wskazane przepisy winny więc być przedstawione Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 tej dyrektywy, co jednak nie nastąpiło. Sąd Rejonowy stwierdził, że skoro art. 107 § 1 k.k.s. odwołuje się do przepisów ustawy o grach hazardowych, które w wyniku braku notyfikacji nie obowiązują w polskim systemie prawnym, uznać należy, iż oskarżony M. W. nie podlega odpowiedzialności karnej. Popełniony przez niego czyn nie był bowiem zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia.

(postanowienie k. 54, 264; uzasadnienie k. 54v.-58v., 264v.-265v.; postanowienie wraz z uzasadnieniem k. 59-59v., 172-173v., 176-178, 240-241,268-270, z akt o sygn. I C 118/14: k. 43-45, 251-252v., 279-280v., 318-319v., 322-326)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o złożone do akt sprawy i spraw załączonych dokumenty, których strony nie kwestionowały. W zakresie ustalenia wysokości utraconych przez powodową spółkę przychodów w związku z zajęciem przedmiotowych urządzeń i poniesionych przez nią kosztów w tym czasie, Sąd oparł się na opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości R. P. (2). Złożoną opinię Sąd ocenił jako rzetelną, jasną i spójną. Biegły w sposób wnikliwy przeanalizował dostępną dokumentację rachunkową powodowej spółki. Wątpliwości, które do złożonej opinii zgłosił pozwany, biegły wyjaśnił w opinii uzupełniającej (k. 371-373) i ustnym uzupełniającym wysłuchaniu biegłego (protokół rozprawy z dnia 22.10.2015 roku czas nagrania 00:04:05-00:28:26, 00:32:18-00:43:56). Sąd nie miał wątpliwości co do mocy dowodowej opinii biegłego sądowego R. P. (2).

Sąd pominął dowody z dokumentów postępowań karno-skarbowych, które nie zostały wskazane w treści uzasadnienia, jako nieprzydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Fakt prowadzenia szeregu postępowań w związku z przedmiotowymi urządzeniami do gier nie był w sprawie kwestionowany, zaś zarówno tok tych postępowań, jak i ich ostateczne rozstrzygniecie pozostają obojętne dla przedmiotu niniejszego postępowania. Swoje roszczenie powód wywodzi bowiem nie z przebiegu prowadzonych postępowań, a z bezspornego w sprawie faktu zatrzymania w ich toku określonych urządzeń.

Sąd pominął także dowód z dokumentów związanych z procedurą uchwalania przepisów ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych, jako nieprzydatne do rozpoznania niniejszej sprawy. Bezspornym bowiem w sprawie było, że przepisy te nie zostały poddane procedurze notyfikacji Komisji Europejskiej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wytoczyła przeciwko Skarbowi Państwa, reprezentowanemu przez Naczelników I i II Urzędu Celnego w Ł., powództwa o zasądzenie łącznie kwoty 398.989,20 złotych. Kwota ta stanowić miała rekompensatę doznanej przez spółkę szkody w związku z zajęciem przez funkcjonariuszy celnych dzierżawionych przez nią automatów do gier rozrywkowych, co nastąpiło na podstawie przepisów ustawy z dnia 19.11.2009 r. o grach hazardowych (j.t. Dz.U. z 2015 roku, poz. 612 ze zm.; dalej: u.g.h.), która w ocenie strony powodowej nie mogła być stosowana.

Zgodnie z art. 417 § 1 k.c., za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.

Przesłankami odpowiedzialności Skarbu Państwa są:

- niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej (bezprawność działania),

- zaistnienie szkody,

- związek przyczynowy między niezgodnym z prawem działaniem lub zaniechaniem przy wykonywaniu władzy publicznej a szkodą.

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było, że w toku przeprowadzonych kontroli celnych funkcjonariusze zajęli automaty do gry dzierżawione przez powodową spółkę. Zajęcie automatów niewątpliwie uniemożliwiło powodowej spółce czerpanie zysków z ich poddzierżawy innym podmiotom na podstawie zawartych umów. Umowy o wspólnym przedsięwzięciu, które powodowa spółka zawarta miała z osobami dzierżawiącymi od niej automaty, nie mogły być bowiem przez nią wykonywane z uwagi na brak przedmiotu umowy. Tym samym i druga strona umowy zwolniona była z obowiązku świadczenia na rzecz spółki ustalonej kwoty czynszu. Jednocześnie strona powodowa ponosiła koszty wobec cypryjskiej spółki, od której urządzenia do gier rozrywkowych dzierżawiła. Zajęcie więc przedmiotowych automatów w ocenie Sądu skutkowało powstaniem szkody w majątku (...) Sp. z o.o. w W., na którą złożyły się kwoty utraconego zysku (odpowiednio pomniejszonego o ponoszone w tym okresie koszty) oraz kwoty zapłaconego czynszu na rzecz (...) z okresu, gdy umowy o wspólnym przedsięwzięciu już nie obowiązywały, a brak automatów uniemożliwiał zawarcie nowych kontraktów w tym przedmiocie. Szkoda ta została w sposób szczegółowy wyliczona przez biegłego. Na marginesie podnieść należy, że rzeczywista szkoda jest niższa, niż wskazana w pozwie. Strona powodowa bezpodstawnie bowiem jako szkodę z okresu, w którym obowiązywały umowy o współpracy wskazała koszty związane z opłatami za automaty ponoszonymi na rzecz cypryjskiej spółki, podczas gdy koszty te byłyby rekompensowane kwotą osiągniętego zysku z zawartych umów. Już więc chociażby z tego względu powództwo nie mogłoby być uwzględnione w całości. Niemniej jednak powstanie szkody pozostającej w związku przyczynowym z działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza i jej wysokość nie są jedynymi przesłankami odpowiedzialności deliktowej Skarbu Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c. Działaniom tym lub zaniechaniom należy bowiem przypisać cechę bezprawności.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 27.09.2012 roku, sygn. akt
I ACa 678/12, opubl. Lex nr 1237420, zobowiązaniowy stosunek odszkodowawczy powstający zgodnie z art. 417 § 1 k.c., jest efektem bezprawności zaistniałej w sferze publicznoprawnej, nie zaś na gruncie stosunków cywilnoprawnych. Obowiązek naprawienia szkody według art. 417 § 1 k.c. jest jednym (ale nie jedynym) ze skutków niezgodnego z prawem działania lub zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej, a więc odejścia przez organ władzy publicznej od nakazanego i dozwolonego przez normy regulujące stosunek publicznoprawny wzorca postępowania. Z tego też powodu bezprawność, o której mowa w art. 417 § 1 k.c., jako stanowiąca element stosunku o charakterze publicznoprawnym, nie może być utożsamiana z bezprawnością, będącą elementem stosunków cywilnoprawnych. Bezprawność z art. 417 § 1 k.c. nie jest bowiem elementem stosunku cywilnoprawnego, lecz stosunku publicznoprawnego (…) Pojęcie bezprawności na gruncie art. 417 § 1 k.c. wielokrotnie było przedmiotem wypowiedzi Sądu Najwyższego, który wyjaśnił, że nieprawidłowość w działaniu władzy publicznej może przybrać postać naruszeń konstytucyjnych praw i wolności, konstytucyjnych zasad funkcjonowania władzy publicznej, uchybień wymaganiom określonym w ustawach zwykłych, aktach wykonawczych (uchybienia w sferze prawa materialnego i procesowego) jak i uchybień normom pozaprawnym w różny sposób powiązanym z normami prawnymi. W podobny sposób na temat bezprawności, w kontekście odpowiedzialności Skarbu Państwa, wypowiada się Trybunał Konstytucyjny, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 04.12.2001 roku, sygn. akt SK 18/00 (OTK 2001/8/256) wskazał, że pojęcie "działanie niezgodne z prawem" ma ugruntowane znaczenie i w kontekście regulacji konstytucyjnej należy je rozumieć jako zaprzeczenie zachowania uwzględniającego nakazy i zakazy wynikające z normy prawnej. "Niezgodność z prawem" w świetle art. 77 ust. 1 Konstytucji musi być rozumiana ściśle, zgodnie z konstytucyjnym ujęciem źródeł prawa (art. 87-94 Konstytucji).

Pojęcie to jest więc węższe niż tradycyjne ujęcie bezprawności na gruncie prawa cywilnego, które obejmuje obok naruszenia przepisów prawa również naruszenie norm moralnych i obyczajowych, określanych terminem "zasad współżycia społecznego" lub "dobrych obyczajów". Należy również podzielić stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17.02.2011 roku, sygn. akt IV CSK 290/10, opubl. LEX nr 1111015, że przesłanka bezprawności ujęta w art. 417 § 1 k.c. oznacza niezgodność działania lub zaniechanie z konstytucyjnie rozumianymi źródłami prawa. Zgodne z prawem czynności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości związane z wypełnianiem ich ustawowych obowiązków nie nabierają charakteru działań nielegalnych przez to przykładowo, że postępowanie karne zostaje zakończone uniewinnieniem.

Przeprowadzając kontrole u kontrahentów powodowej spółki i dokonując zajęć funkcjonariusze celni działali w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (j.t. Dz.U. z 2015 roku, poz. 990 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy, do zadań Służby Celnej należy realizacja polityki celnej w części dotyczącej przywozu i wywozu towarów oraz wykonywanie innych zadań wynikających z przepisów odrębnych, w tym m.in. wykonywanie zadań wynikających z ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, związanych w szczególności z udzielaniem koncesji oraz zezwoleń, zatwierdzaniem regulaminów oraz rejestracją urządzeń. Kontrola wykonywana przez Służbę Celną polega na sprawdzeniu prawidłowości przestrzegania przepisów prawa przez zobowiązane do tego osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, przy czym kontroli podlega przestrzeganie m.ni. przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych, o których mowa w ustawie z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, oraz zgodność tej działalności z udzieloną koncesją lub zezwoleniem oraz zatwierdzonym regulaminem (art. 30 ust. 1 i 2 pkt 3 ustawy o Służbie Celnej). Przy czym funkcjonariusze wykonujący kontrole uprawnieni są m.in. do zabezpieczania zebranych dowodów (art. 32 ust. 1 pkt 14 powołanej ustawy).

Zajęcia przedmiotowych automatów dokonywane były w związku z podejrzeniem przez funkcjonariuszy celnych naruszenia przepisów ustawy o grach hazardowych. W obliczu więc powyższych regulacji należy przyjąć, że funkcjonariusze działali w oparciu o obowiązujące przepisy regulujące ich uprawnienia do przeprowadzania tego typu kontroli i podejmowania stosownych działań. Powodowa spółka kwestionuje jednak legalność podjętych czynności z uwagi na brak obowiązujących przepisów prawa materialnego, które stanowiły ich podstawę.

Przepis art. 107 § 1 k.k.s. statuuje odpowiedzialność karną za urządzanie lub prowadzenie gry losowej, gry na automacie lub zakładu wzajemnego wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Przepisy zaś ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie w dniu 01.01.2010 roku, stanowią, że działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry (art. 6 ust. 1 u.g.h.), a urządzanie gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy (art. 14 ust. 1 u.g.h.). Grami na automatach są natomiast także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy (art. 2 ust. 2 pkt 5 u.g.h.).

Powyższe przepisy stanowiły podstawę dokonanych przez funkcjonariuszy zajęć. Jak jednak wskazała powodowa spółka, przepisy ustawy o grach hazardowych nie obowiązywały, a zajęcia dokonane na ich podstawie były bezprawne. W toku bowiem procedury legislacyjnej nie dokonano notyfikacji przedmiotowych przepisów Komisji Europejskiej, którą to procedurę regulują przepisy Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22.06.1998 roku ustanawiająca procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.Urz. UE L 204 z 21.07.1998 r., s. 0037 – 0048; dalej: Dyrektywa). Dyrektywa ta inkorporowana została na grunt prawa polskiego rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23.12.2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz.U. Nr 239,poz. 2039 ze zm.).

W rozpoznawanej sprawie bezsporne było, że przepisy ustawy o grach hazardowych nie zostały poddane procedurze notyfikacji. W ocenie Sądu nie przesądza to jednak o bezprawnym charakterze działań podjętych przez funkcjonariuszy celnych w oparciu o te regulacje.

W artykule 8 ust. 1 tiret 1 wymienionej Dyrektywy zawarty jest wymóg niezwłocznego przekazania przez państwo członkowskie Komisji wszelkich projektów przepisów technicznych, z wyjątkiem tych, które w pełni stanowią transpozycję normy międzynarodowej lub europejskiej, w którym to przypadku wystarczająca jest informacja dotycząca odpowiedniej normy. Państwa członkowskie przekazują Komisji także podstawę prawną konieczną do przyjęcia uregulowań technicznych, jeżeli nie zostały one wyraźnie ujęte w projekcie. Obowiązkiem notyfikacji objęte są przepisy techniczne, a więc stosownie do treści art. 1 pkt 11 Dyrektywy - specyfikacje techniczne i inne wymagania bądź zasady dotyczące usług, włącznie z odpowiednimi przepisami administracyjnymi, których przestrzeganie jest obowiązkowe, de jure lub de facto, w przypadku wprowadzenia do obrotu, świadczenia usługi, ustanowienia operatora usług lub stosowania w Państwie Członkowskim lub na przeważającej jego części jak również przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne Państw Członkowskich, z wyjątkiem określonych w art. 10, zakazujących produkcji, przywozu, wprowadzania do obrotu i stosowania produktu lub zakazujących świadczenia bądź korzystania z usługi lub ustanawiania dostawcy usług.

Strona pozwana kwestionowała, by wskazane przepisy ustawy o grach hazardowych miały charakter techniczny, a co za tym idzie – by zachodziła konieczność ich notyfikacji. Strona powodowa podniosła z kolei, że kwestia ta została już przesądzona w orzecznictwie (...), przede wszystkim w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: (...)) z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C - 213/11, C - 214/11 i C - 217/11, z którego wynika, że nienotyfikowane przepisy techniczne nie mogą być stosowane. (...) w wyroku tym orzekł, że „Artykuł 1 pkt 11 dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego, ostatnio zmienionej dyrektywą Rady 2006/96/WE z dnia 20 listopada 2006 r., należy interpretować w ten sposób, że przepisy krajowe tego rodzaju jak przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, które mogą powodować ograniczenie, a nawet stopniowe uniemożliwienie prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią potencjalnie 'przepisy techniczne' w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym ich projekt powinien zostać przekazany Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit pierwszy wskazanej dyrektywy, w wypadku ustalenia, iż przepisy te wprowadzają warunki mogące mieć istotny wpływ na właściwości lub sprzedaż produktów. Dokonanie tego ustalenia należy do sądu krajowego.”. Teza ta jest ogólna i ostatecznie pozostawia sądom krajowym zakwalifikowanie poszczególnych regulacji do przepisów o charakterze technicznym. (...) nie jest bowiem władny do oceny prawa krajowego obowiązującego w państwach członkowskich, w powołanym orzeczeniu dokonał jednak oceny, że „(…) przepisy tego rodzaju jak art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, zgodnie z którymi urządzanie gier na automatach dozwolone jest jedynie w kasynach gry, należy uznać za ‘przepis techniczny’ w rozumieniu art. 1 pkt 11 dyrektywy 98/34.”.

Zdaniem Sądu rozpoznającego niniejszą sprawę stanowisko zaprezentowane przez (...) w powołanym orzeczeniu jest słuszne. Nadmienić bowiem należy, że ustawą z dnia 12 czerwca 2015 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1201) ustawodawca dokonał nowelizacji przepisów tejże ustawy, która to nowelizacja w odniesieniu do przepisu art. 14 u.g.h. miała charakter jedynie porządkujący i uzupełniający. Tym razem jednak ustawodawca nie miał wątpliwości co do konieczności dokonania stosownej notyfikacji i projekt ustawy został przedstawiony Komisji Europejskiej (z uzasadnienia projektu ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych, nr druku (...), Sejm PR VII Kadencji). Niejako więc sam ustawodawca, poprzez zastosowanie wymaganej Dyrektywą procedury, potwierdził techniczny charakter przedmiotowych regulacji ustawy o grach hazardowych.

Należało więc przyjąć, że przepisy, w oparciu o które funkcjonariusze celni dokonywali zajęć automatów do gier rozrywkowych przyjęte zostały z naruszeniem unijnej procedury legislacyjnej.

Podnieść należy, iż żadne z postanowień Dyrektywy, ani innych regulacji unijnych, nie odnosi się do braku notyfikacji przez państwo członkowskie przepisów technicznych ani nie określa skutków braku notyfikacji. Przepisy ustawy o grach hazardowych zostały ogłoszone w Dzienniku Ustaw i stanowią część polskiego porządku prawnego. Naruszenie jednak procedury unijnej rodzi wątpliwości w orzecznictwie tak sądów powszechnych, jak i administracyjnych, co do skuteczności podjętych regulacji i możliwości ich zastosowanie. Wątpliwości te legły u podstaw wystąpienia przez Naczelny Sąd Administracyjny i Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku z pytaniami prawnymi do Trybunału Konstytucyjnego. Rozpoznając przedstawione zagadnienia Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 marca 2015 roku, sygn. akt P 4/14, orzekł, że art. 14 ust. 1 u.g.h. i art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. są zgodne z określnymi w wyroku przepisami Konstytucji RP. W uzasadnieniu wyroku Trybunał Konstytucyjny wskazał, że naruszenie konstytucyjnego trybu ustawodawczego oznacza, iż ustawa, czy też poszczególne jej przepisy, przestają obowiązywać. Jednakże notyfikacja tzw. przepisów technicznych, o której mowa w dyrektywie 98/34/WE, implementowanej do polskiego porządku prawnego rozporządzeniem w sprawie notyfikacji, nie stanowi elementu konstytucyjnego trybu ustawodawczego. Brak notyfikacji kwestionowanych przepisów art. 14 ust. 1 u.g.h. i art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. nie stanowi także takiego naruszenia pozakonstytucyjnej procedury ustawodawczej, które byłoby równoznaczne z naruszeniem art. 2 i art. 7 Konstytucji. Trybunał Konstytucyjny podniósł także, że ewentualne niedopełnienie obowiązku notyfikacji Komisji Europejskiej, a więc hipotetyczne zaniedbanie o charakterze formalnoprawnym unijnej procedury notyfikacji, nie pociąga za sobą automatycznie konieczności uznania, że doszło do naruszenia standardów konstytucyjnych w zakresie stanowienia ustaw. Nie można bowiem przyjąć, że każde, choćby potencjalne, uchybienie proceduralne, stanowi zawsze podstawę do stwierdzenia niekonstytucyjności aktu normatywnego i prowadzi w rezultacie do utraty przez ten akt mocy obowiązującej. Trybunał Konstytucyjny nie znalazł więc jakichkolwiek podstaw by zakwestionować konstytucyjność podjętych regulacji. Wskazał jednocześnie, że konsekwencje niedochowania wymogów notyfikacyjnych zostały ustalone w orzecznictwie (...). I tak począwszy od wyroku z 2.08.1993 r. w sprawie Komisja przeciwko Republice Włoskiej, C-139/92, (...) przyjmuje, że naruszenie obowiązku notyfikacji stanowi samodzielną podstawę stwierdzenia uchybiania przez państwo zobowiązaniom traktatowym. Dzieje się tak nawet w sytuacji, gdy nienotyfikowane przepisy techniczne nie są sprzeczne z materialnymi regulacjami prawa UE (zob. np. wyrok z 1 czerwca 1994 r. w sprawie Komisja przeciwko Republice Federalnej Niemiec, C-317/92). Co więcej, od wyroku (...) z 30.04.1996 r. w sprawie (...) SA przeciwko (...) SA i (...), C-194/94, uznaje się, że "uchybienie obowiązkowi notyfikacji stanowiące uchybienie proceduralne przy przyjmowaniu danych przepisów technicznych powoduje bezskuteczność tych przepisów technicznych, co oznacza, że nie można się na nie powoływać wobec jednostki" (pkt 45 uzasadnienia wyroku). (...) w powyższym wyroku stwierdził, że "celem dyrektywy jest ochrona swobodnego przepływu towarów poprzez uprzednią kontrolę o charakterze prewencyjnym (...). Skuteczność tej kontroli jest tym silniejsza, że dyrektywę należy interpretować w ten sposób, iż naruszenie obowiązku notyfikacji stanowi poważne uchybienie proceduralne, powodujące bezskuteczność spornych przepisów technicznych wobec jednostki" (pkt 48 uzasadnienia wyroku). (...) przesądził tym samym, że postanowienia dyrektywy 98/34/WE są bezwarunkowe, i dostatecznie precyzyjne, by mogły się na nie powoływać jednostki w stosunku do organów administracji publicznej (relacje wertykalne) w postępowaniu przed sądami i innymi organami krajowymi, a prawo unijne nakazuje sądowi krajowemu odmówić zastosowania przepisu technicznego, który nie został notyfikowany Komisji Europejskiej. Jak wskazał Trybunał Konstytucyjny nie ulega wątpliwości, że dla określenia powyższych skutków niedochowania wymagań notyfikacyjnych w odniesieniu do przepisów technicznych, (...) posłużył się zarówno zasadą pierwszeństwa prawa unijnego, nakazującą przy kolizji norm materialnych zamiast krajowej stosować normę unijną, jak i zasadą bezpośredniego skutku, dającą jednostkom prawo powoływać się na prawo unijne przed sądami.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, że badając przesłankę bezprawności ocenie podlegają określone działania funkcjonariuszy celnych z uwzględnieniem całokształtu okoliczności im towarzyszących. O bezprawności tych działań nie może natomiast przesądzać samo zaniechanie ustawodawcy na etapie uchwalania ustawy o grach hazardowych. Ocenie w niniejszej sprawie nie podlega bowiem szkoda wyrządzona przez samo wydanie określonego aktu normatywnego, a jedynie uszczerbek wywołany działaniami podjętymi w oparciu o takie regulacje. Z powołanych powyżej rozważań wynika zaś, że uchwalenie ustawy z naruszeniem obowiązku jej notyfikacji Komisji Europejskiej pozostaje bez wpływu na obowiązywanie takiego aktu normatywnego. Ustawa o grach hazardowych pozostawała więc częścią porządku prawnego, natomiast jednostka w relacji z organami władzy publicznej bądź wobec sądu krajowego może jedynie powołać się na bezskuteczność przepisów tej ustawy. W tym kontekście należy podnieść, że organy władzy publicznej nie mogą odmawiać stosowania i egzekwowania przepisów, dopóki uprawniony organ nie stwierdzi niezgodności danego aktu prawnego z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej lub z normami prawa międzynarodowego. Zgodnie bowiem z art. 7 Konstytucji RP organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Oznacza to, że nie mogą w sposób dowolny odmawiać stosowania prawa, zwłaszcza gdy normy prawne nakładają na nie obowiązek określonego działania. Obowiązek ten dotyczy wszystkich aktów normatywnych, które zgodnie z Rozdziałem III Konstytucji RP stanowią źródła prawa w Rzeczpospolitej Polskiej. Jak wynika przy tym z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego, zakwestionowane przepisy mogą być niestosowane dopiero wtedy, gdy Trybunał wydał wyrok usuwający te przepisy z porządku prawnego, stwierdzając ich niekonstytucyjność (por. wyrok Sądu okręgowego w Białymstoku z dnia 29.10.2014 roku, sygn. akt II Ca 755/14, opubl. www.orzeczenia.bialystok.so.gov.pl).

Z powyższego wynika, że przepisy ustawy o grach hazardowych obowiązywały w dacie dokonywanych przez funkcjonariuszy celnych kontroli, w trakcie których zatrzymali oni przedmiotowe automaty do gier, które to przepisy funkcjonariusze zobligowani byli stosować. Przeciwne stanowisko, które pozostawiałoby organom władzy publicznej swobodną ocenę skuteczności przepisów ustawy o grach hazardowych mogłoby rodzić niebezpieczeństwa przede wszystkim dla zasady równości obywateli wobec prawa. Wymagany tryb uchwalania ustaw nie jest bowiem powszechnie znany i zarówno obywatelom, jak i funkcjonariuszom władzy publicznej trudno by było ocenić, czy został zachowany. Zwłaszcza w sytuacji, gdy określona procedura uzależniona jest od charakteru przepisów projektowanego aktu prawnego, co może być ocenne i budzić wątpliwości, tak jak to miało miejsce w odniesieniu do przepisów ustawy o grach hazardowych. Dlatego też niedopuszczalna jest sytuacja, gdy pewne organy - nie mając wiedzy o uchybieniach w procedurze ustawodawczej - stosują określone przepisy, zaś inne odmawiają ich egzekwowania uznając, że naruszenie przez ustawodawcę warunków formalnych czyni je bezskutecznymi.

Reasumując, funkcjonariusze celni dokonując zajęcia automatów do gier rozrywkowych wydzierżawianych przez powodową spółkę działali w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, tj. art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 ust. 1 u.g.h. i art. 14 ust. 1 u.g.h., które statuują odpowiedzialność karną za urządzanie lub prowadzenie gry na automacie poza kasynem gry i bez udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Podstawą procesową zajęcia przedmiotowych automatów był z kolei przepis art. 217 k.p.k., który stanowi, że rzeczy mogące stanowić dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym albo roszczeń o naprawienie szkody należy wydać na żądanie sądu lub prokuratora, a w wypadkach nie cierpiących niecierpiących zwłoki - także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu. Działaniom funkcjonariuszy publicznych nie można więc przypisać charakteru bezprawnego.

Na marginesie nadmienić także należy, że normy powyższe obowiązywały już w datach zawierania przez powodową Spółkę umów o wspólnym przedsięwzięciu, w oparciu o które przekazywała ona kontrahentom przedmiotowe automaty do gry. Jako podmiot podejmujący działalność w określonej dziedzinie powodowa Spółka powinna była zapoznać się z obowiązującym w tym zakresie prawem i do niego stosować. Tymczasem realizacja przez nią umów o wspólnym przedsięwzięciu naruszała przepisy obowiązującej ustawy o grach hazardowych. Gry na rzeczonych automatach miały bowiem charakter losowy, organizowane były poza kasynem gry, na którego prowadzenie powodowa spółka zresztą nie posiadała koncesji. Podejmując więc działalność w takich okolicznościach (...) Sp. z o.o. w W. podjęła swego rodzaju ryzyko. Powinna była bowiem liczyć się z tym, że uprawnione do tego organy podejmą stosowne działania kontrolne, zaś dostrzeżone przez nich naruszenia obowiązujących przepisów prawa, będą skutkowały podjęciem przez nich dalszych działań proceduralnych, z wszczęciem postępowania karnoskarbowego przeciwko prezesowi powodowej spółki (...) włącznie. I bez znaczenia dla ustalenia odpowiedzialności cywilnej Skarbu Państwa w niniejszej sprawie pozostaje okoliczność, że ostatecznie postępowania karne przeciwko M. W. zostały umorzone. Utrwalony jest bowiem już pogląd, że samo uniewinnienie oskarżonego, choćby dla sądu było niewątpliwe, nie przesądza o bezprawności działania organu (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 07 maja 2014 roku, sygn. akt I ACa 1200/13, opubl. Lex nr 1483729). Podstawy odpowiedzialności karnej jednostki są bowiem odmienne od przesłanek, które bada Sąd w sprawie cywilnej o odszkodowanie wszczętej przeciwko Skarbowi Państwa na podstawie art. 417 § 1 k.c.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 417 § 1 k.c. oddalił powództwa (...) Sp. z o.o. w W. w całości.

O kosztach postepowania Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 § 1 i 3 k.p.c., który statuuje zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, i zasądził od powodowej spółki na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa kwotę 10.800 złotych (3 x 3.600 złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda oraz Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.