Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Teresa Ogrodnik

Sędziowie: SO Grażyna Cichosz (spr.)

SR del. do SO Anna Zawiślak

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Sobczuk

po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2015 r. w Lublinie

sprawy z powództwa T. B.

przeciwko Bankowi (...) Spółce Akcyjnej w W.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji powoda i pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt VII P 1180/12

I.  apelacje obu stron oddala;

II.  koszty postępowania apelacyjnego pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

VII Pa 108/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 02.06.2015 r., wydanym w sprawie VII P 1180/12,
z powództwa T. B. przeciwko Bankowi (...) S.A. w W., Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie, VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przywrócił powoda do pracy u pozwanego,na poprzednio obowiązujących warunkach pracy i płacy, zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.661,73 zł tytułem wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, w pozostałej części oddalił powództwo. Nadto Sąd koszty procesu wzajemnie zniósł pomiędzy stronami oraz przejął na rachunek Skarbu Państwa nieuiszczoną opłatę sądową od pozwu i poniesione w sprawie wydatki.

Wyrok ten zapadł na kanwie następujących ustaleń i rozważań:

D. B. w dniu 28 czerwca 1999 roku został zatrudniony
w (...) Banku S.A. w L. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku specjalisty w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 1 lipca 1999 roku powód stał się w trybie art. 23 ¹ k.p. pracownikiem (...) S.A. w W.. Z dniem 1 stycznia 2002 roku powód stał się w trybie art. 23 ¹ k.p. pracownikiem (...) S.A. w K.. Z dniem 1 grudnia 2007 roku powód stał się w trybie art. 23 ¹ k.p. pracownikiem pozwanego Banku i został wówczas zatrudniony w Departamencie (...) Windykacji (...).

W dniu 3 listopada 2008 roku zostało zawarte pomiędzy stronami porozumienie zmieniające, w którym wskazano m.in, że od dnia 1 listopada 2008 roku powód będzie zajmował stanowisko eksperta.

W pisemnym zakresie czynności z dnia 29 sierpnia 2008 roku wskazano, że powód jest pracownikiem Terenowego Zespołu Windykacji (...) ( (...)) w L., a jego bezpośrednim przełożonym jest D. D. – dyrektor w Pionie(...) i Windykacji (...) w Regionie Południowo – Wschodnim. Sad Rejonowy ustalił, że do podstawowych obowiązków powoda należało:

1. podejmowanie, zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującymi i regulacjami wewnętrznym Banku, działań zmierzających do odzyskania wierzytelności Banku wobec osób fizycznych oraz klienta mikro, wynikających z tytułu dokonanych przez Bank czynności bankowych oraz innych wierzytelności, o ile obowiązek prowadzenia działań w stosunku do nich wynika z wewnętrznych regulacji Banku,

2. weryfikowanie wniosków dłużników Banku o restrukturyzację spłaty zadłużenia przedkładanie projektów rozstrzygnięć do decyzji kompetentnych osób i organów, a następnie dokonywanie ich realizacjia w szczególności:

• gromadzenie niezbędnej dokumentacji, przeprowadzane jej analizy i oceny zdolności kredytowej dłużnika,

• poszukiwanie możliwości przyjęcia dodatkowych lub alternatywnych zabezpieczeń,

• sporządzanie projektów porozumień/aneksów do umowy,

• przeprowadzane odpowiednich czynność w systemach informatycznych,

• monitorowanie realizacji warunków restrukturyzacji,

3. ustalanie projektów strategii windykacyjnych wobec dłużników Banku oraz wykonywanie decyzji windykacyjnych podjętych przez kompetentne osoby lub organy,

4. obsługiwanie bankowych systemów i zasobów informatycznych w zakresie wykonywanych czynności windykacyjnych i restrukturyzacyjnych, w szczególności systemu R., C. i G.,

5. przeprowadzanie wizyt u dłużników Banku,

6. prowadzenie z dłużnikami Banku telefonicznych lub bezpośrednich negocjacji w sprawie spłaty zadłużenia,

7. udzielanie terminowych odpowiedzi na pisma i skarg klientów oraz innych instytucji,

8. współpraca z sądami, komornikami, organami administracji, zewnętrznymi podmiotami windykacyjnymi oraz innym osobami i instytucjami, a także jednostkami i komórkami organizacyjnymi Banku w zakresie prowadzenia postepowań windykacyjnych i restrukturyzacyjnych,

9. sporządzanie poleceń księgowania i dyspozycji zapłaty w sprawie rozliczania wpłat dokonywanych przez klientów oraz uiszczania kosztów dochodzenia roszczeń,

10. sporządzanie analiz, sprawozdań i raportów określonych regulacjami wewnętrznymi,

11. prawidłowe i terminowe przeprowadzanie przeglądu zabezpieczeń rezerw celowych,

12. udział w pracach powoływanych zespołów zadaniowych,

13. wykonywanie czynności w ramach posiadanych upoważnień
i pełnomocnictw,

14. doskonalenie swoich kwalifikacji zawodowych, udział
w organizowanych przez Bank szkoleniach,

15. współdziałanie z innymi komórkami oraz jednostkami organizacyjnymi Banku w zakresie wynikających z zadań departamentu,

16. bieżące zapoznawanie się z obowiązującymi powszechnie aktami prawnymi i aktami prawa wewnątrzbankowego, dotyczącymi problematyk objętej zakresem zadań departamentu oraz współpraca przy ich tworzeniu i modyfikacji.

W Departamencie (...) i Windykacji (...) funkcjonują (...) Zespoły Windykacji (...) ( (...)), których jest ogółem w Polsce 21. Jeden z (...) ma swoją siedzibę w L.. (...) powstały w 2008 roku, a pełną działalność rozpoczęły jesienią 2008 roku. Ich powstanie miało związek z centralizacją działań windykacyjnych pozwanego Banku. Wszystkie sprawy kwalifikujące się do postępowania windykacyjnego lub restrukturyzacji zostały przekazane do tych zespołów. W celu przyspieszenia rozpoznawania tych spraw (gdyż w wielu sprawach mogło dojść do przedawnienia roszczeń) i zwiększenia efektywności podejmowanych działań, została podjęta decyzja o zmianie organizacji pracy w dużych zespołach, w ten sposób, że zostały utworzone w tych dużych zespołach – liczących z reguły więcej niż kilkunastu pracowników - sekcje, w tym : sądowa i przedegezukcyjna. W małych (...) nie zostały utworzone sekcje, ale zdarzały się też wyjątki, jak w przypadku (...) w K., gdzie na wniosek samych pracowników utworzono jednak sekcje. Składy osobowe sekcji się zmieniały. W przypadku przechodzenia pracownika z jednej sekcji do innej, jego zakres obowiązków nie był zmieniany. Pracownik tylko był informowany o przejściu i otrzymywał nominację do nowej sekcji.

W chwili utworzenia (...) w L., powód został przydzielony do sekcji sądowej. Zadaniem sekcji sądowej było kierowanie spraw do sądu i uzyskanie tytułu wykonawczego w oparciu o bankowy tytułu wykonawczy, jak również wystawianie wyciągów z ksiąg banku.

Od 2008 roku do końca zatrudnienia powoda, kierownikiem (...)
w L. był A. S. (1), który obecnie zajmuje stanowisko eksperta w (...) L.. W 2012 roku w (...) w L. pracowało 19 pracowników, wraz z powodem.

W sekcji sądowej pracowało 5 osób : powód, P. W., I. D. i B. M.. Efektywność pracy tych pracowników mierzono ilością wystawianych bankowych tytułów egzekucyjnych ( (...)) i wyciągów z ksiąg banku. Początkowo przydzielaniem spraw do poszczególnych pracowników zajmował się A. S. (1), a potem robił to P. W..
Do lipca 2011 roku pisaniem pozwów zajmowali się radcowie prawni, a po lipcu 2011 roku zajmowali się tym także sam pracownicy sekcji sądowej.

Do obowiązków pracowników sekcji sądowej, poza sporządzeniem pozwów, wystawianiem (...) i wyciągów z ksiąg banku należało także wpisywanie spraw do (...)Powód prowadził także sprawy pozostałe z Banku (...) S.A. W pewnym okresie została ustalona norma, która przewidywała, że każdy pracownik ma wystawić 7 (...) dziennie. Limit 7 (...) dziennie obowiązywał do czasu wyprowadzenia zaległości. Zakończenie tego etapu z każdym (...) było ustalane indywidualnie. (...) w L. jako jeden z ostatnich zakończył ten etap. Obecnie w sekcji sądowej (...) w L. pracuje jedna osoba. Nie ma teraz ustalonych norm odnośnie ilości sporządzonych przez pracownika w ciągu dnia wyciągów z ksiąg banku.

W lutym 2012 roku powód został przeniesiony do sekcji przedegzekucyjnej, gdzie miał wykonywać czynności administracyjne. Od tej daty powód zajmował się księgowaniem zaliczek na wydatki komornicze, rozksięgowywaniem wpłat na konta tematyczne, dokonywaniem opłat za (...) i pełnomocnictwa. W sekcji tej pracowała także M. R., wykonująca zbliżony zakres obowiązków do powoda.

W pozwanym Banku obowiązuje praktyka przeprowadzania kontroli funkcjonalnych. Kontroli poddawane są sprawy wyrywkowo, wybrane losowo.

W okresie od dnia 2 listopada do dnia 6 grudnia 2011 roku kontrolę funkcjonalną przeprowadzał D. D. i A. S. (1) (w części dotyczącej (...)). Przedmiotem kontroli był sposób prowadzenia spraw, w tym rejestracja w systemach informatycznych Banku, monitoring postępowania przed sądem i postpowanie po uzyskaniu tytułu wykonawczego. Kontroli poddano 21 spraw, w tym 13 spraw przypisanych do powoda, w tym 2, które powód prowadził z innymi pracownikami. W czasie kontroli pracy powoda stwierdzono, że dokumenty w teczce nie są uporządkowane lub też brakuje dokumentacji, nie są zakładane rachunki afiliowane, odsetki nie były kapitalizowane, brakuje rejestracji (...), brakuje korekt sald w wypadku oddalenia wniosków Banku, sprawy nie są kierowane do właściwych statusów w (...), nie są aktualizowane stany spraw w (...), nie są podejmowane czynności w sytuacji, gdy klient zmarł i nie są podejmowane działania w celu uzyskania tytułu wykonawczego.

W dniu 16 grudnia 2011 roku została przeprowadzona przez D. D. kontrola pracy powoda w zakresie kompletności dokumentów i ich uprządkowania w teczce. W czasie kontroli stwierdzono, że w aktach jednej sprawy znajduje się oryginał nakazu zapłaty opatrzony klauzulą wykonalności, który nie został zarejestrowany w systemach informatycznych Banku. Ponadto inna sprawa znajduje się w niewłaściwym statusie (...). Zalecono uporządkowanie dokumentacji w teczce, zarejestrowanie nakazu zapłaty systemach i skierowanie sprawy do właściwego statusu (...). Zalecenia pokontrolne miały być wykonane w terminie do dnia 27 grudnia 2011 roku.

W dniach 15-17 lutego 2012 roku została przeprowadzona w (...) w L. przez D. D. i A. S. (1) kontrola funkcjonalna. Przedmiotem kontroli był sposób realizacji zaleceń pokontrolnych stwierdzonych protokołem z dnia 7 grudnia 2011 roku. Kontroli poddano 21 spraw, w tym 13 spraw przypisanych do powoda (w przypadku 2 spraw, powód był odpowiedziany za te sprawy wraz z inną osobą). W czasie kontroli stwierdzono, że powód nie poprawił błędów w kilku sprawach, tj. nierzetelnie prowadził dokumentację sprawy, niewłaściwie rejestrował sprawy w (...), nie skapitalizował odsetek, nie zarejestrował kosztów, nie zarejestrował sprawy w (...) lub też nie aktualizował stanu sprawy w (...), nie podejmował też działań w sytuacji, gdy klient zmarł. Nakazano powodowi uprządkowanie dokumentacji w teczce, dokonanie odpowiednich korekt w (...), (...) i (...) i przeniesienie rachunku z (...). Realizacja zaleceń pokontrolnych miała nastąpić w terminie do dnia 15 marca 2012 roku. Następna kontrola funkcjonalna została przeprowadzona w (...) w L. w dniach od 1 do 8 marca 2012 roku przez D. D.. Przedmiotem kontroli była poprawność spraw przekazanych w dniu 26 stycznia 2012 roku do przygotowania wniosku o wszczęcie egzekucji. Wśród 22 kontrolowanych spraw, 21 przypisanych było do powoda. W czasie kontroli stwierdzono, że powód na klauzuli wykonalności nie odnotował daty jej uzyskania, w postanowieniu o nadaniu (...) wskazał błędna datę wystawienia, błędnie naliczył odsetki, wydał dyspozycje korekty składnika (...),po skierowaniu sprawy do innego statusu, kierował sprawy do innego statusu
z opóźnieniem i pomimo skierowania sprawy do właściwego statusu, nie przekazał jej do sekcji egzekucyjnej. Termin realizacji zaleceń pokontrolnych upływał w dniu 15 marca 2012 roku.

W okresie od dnia 19 do dnia 21 marca 2012 roku została przeprowadzona przez A. S. (1) kontrola pracy powoda. Przedmiotem kontroli była sprawdzenie poprawności sporządzania przez powoda bezpiecznych kopert dokumentacji księgowej i dzienników transakcji. W czasie kontroli ustalono, że na skontrolowanych kopertach z 15 dni stwierdzono brak dziennika transakcji z 2 dni i brak jest podpisu pracownika sporządzającego na dzienniku transakcji z dnia 9 marca 2012 roku. Zalecono : wydrukowanie brakujących dzienników i uzupełnienie brakującego podpisu. Zobowiązano także powoda do bieżącego prawidłowego wykonywania bezpiecznych kopert dokumentacji księgowej i dziennika transakcji i bieżącego składania podpisu na dzienniku transakcji.

W okresie od dnia 12 marca do dnia 12 kwietnia 2012 roku kontrolę pracy powoda przeprowadził A. S. (1). Przedmiotem kontroli było sprawdzenie poprawności sporządzenia przez powoda rejestracji spraw w (...). Kontroli poddano 60 spraw podlegających ewidencji w (...). W czasie kontroli stwierdzono, że 12 spraw nie zostało zarejestrowanych w (...), a w 46 sprawach brak jest aktualizacji etapu postępowania. Zalecono uaktualnienie 46 spraw, co zostało wykonane w trakcie kontroli oraz wpisanie do (...) brakujących spraw – w toku kontroli uzupełniono już 5 wpisów.

W 2012 roku odbyło się kilka spotkań powoda z jego przełożonymi. Jedno z takich spotkań odbyło się w dniu 15 maja 2012 roku. W tym spotkaniu brali udział powód T. B., D. D. i K. O.. W trakcie spotkania powód został po raz kolejny poinformowany, że pracodawca nie jest zadowolony z efektów pracy powoda i jego zaangażowania. Powód został poinformowany, że przełożeni oczekują, że będzie wykonywał 100 dyspozycji dziennie.

W okresie od dnia 16 maja do dnia 22 czerwca 2012 roku powód wykonał łącznie 1.533 operacji, co daje średnio 57 dyspozycji dziennie. Zdaniem przełożonych powoda – D. D., A. S. (2) wyniki pracy powoda były na niezadawalającym poziomie i świadczyły o braku zaangażowania się powoda w pracę. Porównano przy tym wyniki pracy powoda ze średnimi wynikami pracy osiąganymi w (...) w K. i w S. i okazało się, że powód wystawia średnio mniej (...) i wyciągów z ksiąg banku niż pracownicy w porównywanych zespołach. Zdaniem pracodawcy, wyniki pracy tych zespołów powinny być porównywalne z uwagi na to, że pracowała w nich podobna ilość pracowników mieli porównywalne zadania do wykonywania i charakter ich pracy był podobny.

W związku z powyższym, na wniosek D. D., z udziałem A. W., dyrektor A. S. (2) podjęła decyzję
o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę.

Powód jest członkiem Związku Zawodowego (...).

W pozwanym Banku działa 9 związków zawodowych, które mają siedzibę w różnych miejscowościach, nie tylko w W.. Praktyka w pozwanym Banku była taka, że informacja o zamiarze wypowiedzenia konkretnemu pracownikowi umowy o pracę była najpierw przesyłana przewodniczącemu związku zawodowego lub innej osobie upoważnionej do działania w imieniu związku zawodowego - drogą mailową, a następnie oryginał pisma był wysyłany do danego związku pocztą wewnętrzną lub też zewnętrzną – zależnie od tego, gdzie ma siedzibę dany związek zawodowy, czy w W., czy też w innym mieście.

W dniu 24 sierpnia 2012 roku został wysłany do przewodniczącego D. K. (1) e-mail, do którego był dołączony załącznik, tj. skan pisma podpisanego przez dyrektora operacyjnego Centrum (...) zatytułowany „konsultacje B.”, informujący o zamiarze dokonania powodowi wypowiedzenia. Wiadomość tę wysłała do D. K. (1) M. N., ale nie otrzymała potwierdzenia odczytania tej wiadomości.

W dniu 24 sierpnia 2012 roku pocztą wewnętrzną z Centrum (...) do komórki pocztowej Banku na ul. (...) (gdzie ma swoją siedzibę (...)) zostało przekazane pismo, informujące o zamiarze dokonania powodowi wypowiedzenia. Przesyłki kierowane do (...) odkładane są na specjalnie przeznaczoną do tego półkę. Powyżej opisane pismo do komórki pocztowej na ul. (...) zostało przywiezione około godz. 13, a następnie zostało odłożone na półkę, gdzie była zawsze odkładana korespondencja przeznaczona dla (...).

W zeszycie tym, pod datą 24 sierpnia 2012 roku nie ma żadnego wpisu dokonanego przez przedstawiciela związku zawodowego, natomiast znajduje się wpis o następującej treści: „28.08.2012 M. P.”.

W piśmie datowanym na dzień 30 sierpnia 2012 roku pozwany Bank zawarł oświadczenie woli o rozwiązaniu z powodem T. B. umowy o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 30 listopada 2012 roku. W piśmie tym jako przyczyny wypowiedzenia wskazano:

1. niską efektywność pracy polegającą na:

• znacząco niższej niż średnia dla administratora w Departamencie (...) Windykacji (...) wydajności dokonywanych czynność księgowych w okresie luty – sierpień 2012 roku,

• znacząco niższej niż średnia w Departamencie(...) Windykacji (...) liczbie wystawianych bankowych tytułów egzekucyjnych i wyciągów z ksiąg banku w okresie październik 2010 – styczeń 2012 roku,

2. niska jakość świadczonej pracy przejawiająca się :

• popełnianiem licznych błędów w przygotowywanych bankowych tytułach egzekucyjnych oraz wyciągach z ksiąg banku w okresie październik 2010 roku – styczeń 2012 roku, co skutkowało opóźnieniami w działaniach Banku w zakresie dochodzenia roszczeń od klientów,

• brakami w rejestracji tytułów egzekucyjnych oraz ponoszonych przez Bank opłat w systemach informatycznych, skutkującymi błędami w księgach rachunkowych Banku oraz wpłatami dłużników w kwotach niższych niż wierzytelności Banku w okresie październik 2010 – styczeń 2012,

3. składanie nieprawdziwych oświadczeń o bieżącej aktualizacji Bazy Spraw Spornych skutkujących błędną sprawozdawczością w okresie październik 2010 – styczeń 2012,

4. prezentowanie biernej postawy przejawiającej się brakiem podejmowania działań zmierzających do podniesienia jakości i wydajności pracy, pomimo różnych form pomocy w tym zakresie zaoferowanych przez pracodawcę w okresie luty – sierpień 2012.

Pozwany Bank wskazał przy tym, że powyżej przytoczone okoliczności przyczyniły się również do dezorganizacji pracy w Terenowym Zespole Windykacji (...) w L., wymuszającej realizację zadań, za które powód był odpowiedzialny przez innych pracowników w Zespole.

W dniu 31 sierpnia 2012 roku dyrektor w Pionie(...) D. K. (2) wraz z K. O. przyjechali do L. w celu wręczenia powodowi w/w pisma. Do (...) w L. przybyli około godz. 9, podczas gdy pracownicy (...) w L. rozpoczynali pracę o godz. 8. Poprosili powoda, aby udał się wraz z nimi do gabinetu dyrektora D. (który nie był obecny tego dnia w pracy, gdyż przebywał na urlopie wypoczynkowym). Początkowo powód nie chciał się zgodzić. Potem, podszedł do nich D. K. (1) i oświadczył, że chce być obecny przy rozmowie z powodem, gdyż jest jego pełnomocnikiem. Gdy wszyscy udali się do gabinetu pana D.,
to K. O. poinformowała, że przyjechała w celu wręczenia powodowi pisma rozwiązującego z nim umowę o pracę. Następnie odczytała to pismo. Po zapoznaniu się z treścią wypowiedzenia, powód odczytał swoje pismo. K. O. sporządziła notatkę służbową na okoliczność wręczenia powodowi wypowiedzenia. Około godz. 10.10 powód swoim podpisem potwierdził odebranie pisma wypowiadającego mu umowę o pracę.

W 2011 roku w (...) w L. zostały przeprowadzone wybory oddziałowego społecznego inspektora pracy. Został wówczas wybrany na SIP J. G. na kadencję, która trwa 4 lata.

W dniu 31 sierpnia 2012 roku około godz. 8 do (...) w L. przybył D. K. (1) wraz z M. P. (2). Poprosili oni pracowników sekcji przedegzekucyjnej o podpisanie się na liście obecności, a następnie – osobie, która podpisała się na liście obecności wręczano kartę do głosowania, na której było tylko jedno nazwisko – nazwisko powoda i proszono o oddanie głosu na grupowego SIP. W tym głosowaniu brał też udział J. N. (1), chociaż od dnia 1 sierpnia 2012 roku nie pracował już w tej sekcji. Pracownicy nie otrzymali informacji odnośnie składu komisji skrutacyjnej. Nie byli też formalnie powiadomieni – w formie pisemnej - o wynikach tych wyborów.

Pismem z dnia 31 sierpnia 2012 roku przedstawiciele (...) Organizacji (...) działającej
w pozwanym Banku i w Banku (...) S.A. D. K. i M. P. poinformowali pozwanego pracodawcę, że w wyniku przeprowadzonych w dniu 31 sierpnia 2012 roku wyborów społecznych inspektorów pracy na oddziałowych inspektorów pracy zostali wybrani: K. W., a na grupowych inspektorów pracy zostali wybrani pracownicy (...) w L.: D. P. i T. B..

Pismem z dnia 4 września 2012 roku, przewodniczący D. K. (1) wraz z członkiem Zarządu Komisji Międzyzakładowej (...) M. P. powiadomili przedstawiciela pozwanego pracodawcy, że związek zawodowy reprezentujący powoda nie wyraża zgody na rozwiązanie z nim umowy o pracę, gdyż wskazane przyczyny wypowiedzenia są nieprawdziwe, nieuzasadnione i niepotwierdzone jakimikolwiek danymi, faktami czy też kryteriami. Podkreślono, że pracownik ma prawo do wynagrodzenia, jeśli wykonywał pracę z należytą starannością, nawet jeśli efekt jego pracy był nieudany. Z takim zjawiskiem mamy do czynienia w przypadku T. B., który zajmuje jedno z czołowych miejsc w swoim zespole pod względem liczby wystawianych (...) i ksiąg banku (82 sztuki na miesiąc, przy 68,5, 55,6, 67,8 sztuk w przypadku innych pracowników zespołu). Przyczyną błędów, które mogły się pojawić jest korzystanie przez pozwany Bank z systemu E. przy korespondencji seryjnej podczas wystawiania (...) i wyciągów z ksiąg banku. Od lutego do końca sierpnia 2012 roku powód wykonał około 5.800 czynności księgowych i nie popełnił żadnego błędu, który miałby wpływ na księgi rachunkowe banku. T. B. oświadczenia o aktualizacji danych w (...) składał rzetelnie i prawdziwie (po kompletnym wpisaniu wszystkich danych, niezwłocznie po uzyskaniu klauzuli wykonalności nakazowi lub wyrokowi). Pracodawca nie podał przekonywujących i precyzyjnych argumentów wskazujących na brak wykonywania przez powoda obowiązków w sposób staranny. W świetle przytoczonej argumentacji – zdaniem związku zawodowego – przyczyna wypowiedzenia jest inna niż została podana przez pracodawcę. Jest to rozwiązanie umowy o pracę z uwagi na wiek – T. B. ma ponad 50 lat. Podkreślono przy tym, że powód jest społecznym inspektorem pracy.

Oceniając ten materiał Sąd I instancji nie do końca zgodził się z wnioskami wyciągniętymi przez świadków np. w zakresie oceny pracy powoda. Zdaniem tego Sądu, zarówno świadkowie D. D., A. S. (1), A. W., jak i sam powód w sposób zbyt subiektywny oceniali ilość i jakość pracy świadczonej przez powoda. O ile powód starał się wykazać, że osiągał wyniki na wysokim poziomie, to świadkowie – będący jego przełożonymi – wykazywali, że było wręcz przeciwnie.

Oceniając zarzut podlegania przez powoda szczególnej ochronie przed rozwiązaniem umowy o pracę Sąd Rejonowy wskazał, że nie dał wiary zeznaniom świadka J. G., co do okoliczności przeprowadzenia wyborów społecznego inspektora pracy w (...) w L. w dniu 31 sierpnia 2012 roku. Sąd I instancji nie dał wiary zeznaniom świadka D. K. (1) w tej części, w której świadek podał, że w dniu 31 sierpnia 2012 roku, przed przeprowadzeniem wyborów społecznego inspektora pracy, została wybrana komisja skrutacyjna. Świadek, pełnomocnik powoda odmówił przy tym podania nazwisk osób, wchodzących w skład tej komisji, wskazując, że Sąd nie może badać legalności przeprowadzenia tych wyborów. Sąd podkreślił, że do akt sprawy nie został złożony protokół tych wyborów. Okoliczności ich przeprowadzenia i pośpiech, który im towarzyszył (wybory – zgodnie z regulaminem wyborów mały trwać 1,5 godziny, a faktycznie trwały mniej niż pół godziny) pozwala natomiast na stwierdzenie, że nawet nie było czasu na wybranie tej komisji. Sąd Rejonowy podkreślił przy tym, że o ile dał wiarę twierdzeniom świadka D. K. (3), że z pismem pracodawcy datowanym na dzień 24 sierpnia 2012 roku zapoznał się w dniu 28 sierpnia 2012 roku, to nie dał wiary twierdzeniom tego świadka, że świadek nie wiedział wcześniej o zamiarze pracodawcy dokonania powodowi wypowiedzenia. Zdaniem Sądu I instancji, D. K. (1) wiedział, że takie pismo zostanie mu przesłane i jaką treść to pismo zawiera i świadomie nie chciał go wcześniej odebrać.

Oceniając żądanie powoda Sąd I instancji, powołując się na art. 45 § 1 k.p. oraz zapadłe na jego gruncie orzecznictwo, wskazał,
że wypowiedzenie jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy. Przy takim rozwiązaniu nie jest wymagane, aby pracodawca wykazał, że pracownik dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowników ze swojej winy. Wystarczy, że wykaże, iż pracownik nie sprawdza się na zajmowanym stanowisku . Pracodawca musi jednak wykazać, że pracownik miał realną możliwość wywiązania się z nałożonych na niego obowiązków.

W piśmie wypowiadającym umowę o pracę wskazano, że powód osiągał niskie wyniki pracy i jakość świadczonej przez niego pracy była na niskim poziomie. Powodowi zarzucono także brak zaangażowania w pracę. Powód podawał natomiast, że do października 2010 roku zajmował się niedokończonymi sprawami (których było około 300) pozostałymi jeszcze po (...) S.A. Były to sprawy bardzo pracochłonne, gdyż trzeba było np. ustalać adresy klientów, szukać brakujących dokumentów, kserować dokumenty. Ponadto inni pracownicy otrzymywali do pomocy praktykantów czy też osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia. Powód mimo, że wielokrotnie zwracał się do D. D. o przydzielenie mu osoby do pomocy, nigdy takiej pomocy nie otrzymał, gdyż D. D. twierdził, że nie ma takiej potrzeby. Inni pracownicy wykonywali pracę, po godzinie 16.00, zdarzało się, że pracowali nawet do godz. 22.00, żeby wykonać plany dzienne. Za tę dodatkową pracę nie otrzymywali wynagrodzenia i w żaden inny sposób ta praca nie była rekompensowana, chociażby dniami wolnymi. Powód pracował natomiast do godz. 16 i może dlatego nakładanych na niego planów nie wykonywał. Świadek J. G. podał, że nie wszyscy pracownicy są w tym samym wieku i nie wszyscy nadążają. P. W., który pracował na równorzędnym jak powód stanowisku w sekcji sądowej zeznał, że dyrektor D. miał pretensje do niego i do powoda, że za mało załatwiają spraw. Było tak, z uwagi na to, że nie wyrabiali się z pracą. D. P., która pracuje obecnie (od 1 czerwca 2013 roku) jako kierownik (...) w L. podała, że powód wystawiał tyle samo (...) i wyciągów z ksiąg banku ile P. W.. Praca powoda wiązała się z czasochłonnymi i żmudnymi czynnościami. W tamtym okresie czasu był ogrom spraw do wykonania i pracownicy nie wyrabiali się z pracą. Od końca 2012 roku nastąpiła pewna zmiana, jest mniej pracy do wykonania. Pracownicy sekcji sądowej wystawiają obecnie dziennie 3 (...). Wszystko zostało „przerobione” i obecnie pracownicy wykonują pracę na bieżąco. Wszystkim pracownikom zdarzało się popełniać błędy różnego rodzaju.

Sąd wskazał, że nie ulega wątpliwości, że nie wszyscy pracownicy (...) w L. prawidłowo wykonywali powierzone im obowiązki. Przykładowo, D. P. miała około 1.500 niepodłożonych dokumentów. J. N. (2) zaś zeznał, że kierownik A. S. (1) wymagał bardzo dużo od pracowników. Podał przy tym, że inna pracownica E. J. zanosiła do A. S. (1) dokumenty, a on je „wklepywał do komputera”. Sąd wskazał, że A. S. (1) zrezygnował ze stanowiska kierownika w (...) w L. po tym, jak została przeprowadzana ankieta wśród pracowników i z tej ankiety wynikało, że część pracowników sygnalizowała trudności w kontaktach z kierownikiem, a także miała zastrzeżenia do wymagań stawianych przez kierownika.

W ocenie Sądu Rejonowego analizując zeznania świadków, nie sposób oprzeć się wrażeniu, że z uwagi na bardzo duży zakres czynności do wykonania w bardzo krótkim okresie czasu, atmosfera pracy w (...) w L. nie była dobra. Kierownik A. S. (1) nie wszystkim pracownikom stawiał takie same wymagania. Niektórym udzielał większej pomocy niż pozostałym. Bezpośrednie informacje o wynikach pracy powoda i sposobie wykonywania przez niego pracy mieli jego bezpośredni przełożeni, którzy pracę wykonywali w L., a zatem A. S. (1) i D. D.. Pozostałe osoby, które oceniały pracę powoda (np. A. S. (2)), swoje obowiązki wykonywali w W.. Dokonywana przez nich ocena pracy powoda głównie opierała się na ocenie przeprowadzanej przez bezpośrednich przełożonych i na wynikach kontroli funkcjonalnych. Nie sposób zaś nie zwrócić uwagi na to, że w czasie kontroli funkcjonalnych, do których sprawy miały być wybierane losowo, przede wszystkim były kontrolowane sprawy przypisane do powoda. Przykładowo, w czasie kontroli przeprowadzanej w dniach 15-17 lutego 2012 roku na 21 spraw poddanych kontroli, 13 było przypisanych do powoda. Podobna sytuacja miała miejsce w czasie kontroli, która miała miejsce w okresie od dna 2 listopada do dnia 6 grudnia 2011 roku. Powód był zatem częściej kontrolowany niż pozostali pracownicy (...) w L.. Łatwiej było zatem wychwycić błędy popełniane przez powoda niż przez pozostałych pracowników (...) w L..

Zdaniem Sądu Rejonowego z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że powód faktycznie osiągał niższe średnie wyniki pracy niż były osiągane w porównywanych (...) w K. i w S.. Nie można jednak z tego faktu wysnuć prostego wniosku, że powód nie angażował się w pracę i stąd to wynikało. Zdaniem Sądu, postawione pracownikom przez pracodawcę oczekiwania co wyników pracy były na bardzo wysokim poziomie i stąd nie wszyscy pracownicy (a nie tylko powód) nie byli w stanie ich spełnić. Zważyć należy, że obecnie ustalona przez pracodawcę norma wystawianych przez pracowników (...) uległa zmniejszeniu. Nie można przy tym uznać, że powód osiągał najniższe wyniki pracy, natomiast nie osiągał tych wyników, które zakładał pracodawca, że powód może osiągać. Zdaniem A. W., która zajmuje w pozwanym Banku stanowisko dyrektora operacyjnego i zasobów ludzkich, żeby zwiększyć efektywność pracy powód powinien być skoncentrowany na realizacji zadań i powinien mieć lepszą organizacją pracy. Nie potrafiła przy tym wyjaśnić na czym ta lepsza organizacja pracy miałaby polegać.

Okres, za jaki była dokonywana ocena pracy powoda, tj. od października 2010 roku do sierpnia 2012 roku, był to okres dużych zmian organizacyjnych, wprowadzenia specjalizacji, nadrabiania zaległości, żeby nie doprowadzić do tego, że roszczenia banku ulegną przedawnieniu i w związku z tym pracownikom zostały postawione wymagana znaczne zwiększonej niż normalnie aktywności. Nie wszyscy pracownicy (chociażby ze względu na wiek) byli zatem w stanie – oceniając obiektywne sytuację – spełnić te wymagania. Pracodawca w ogóle nie brał tego pod uwagę. W odpowiedzi na pozew wskazano natomiast, że za rok 2011 roku produktywność powoda wynosiła 79 % średniej całego (...) w L. i 64 % wyniku pracownika o najwyższej produktywności. Trudno uznać, że 79 % średniej całego (...) w L. świadczy o złej pracy powoda.

Mając na uwadze powyższe Sąd Rejonowy stwierdził, że nie można uznać, aby w niniejszej sprawie pozwany pracodawca wykazał, że praca powoda była obiektywnie oceniona i że powód faktycznie mógł wykonać zadania na poziomie oczekiwanym przez pracodawcę. Powód wykonywał swoją pracę i nie miał najniższej wydajności pracy, jak też nie popełniał większej ilości błędów niż inni pracownicy. Fakt, że starał się wykazać przełożonemu D. D., że tych obowiązków nie da się wykonać na takim poziomie, jak wymagał pracodawca, prowadząc własne zestawienia, tylko potwierdza tezę, że starał się pracować tak, aby wykonywać obowiązki w sposób jak najlepszy, ale nie był w stanie „wyrobić normy” na niego nałożonej.

Z uwagi zaś na to, że pozwany pracodawca w piśmie rozwiązującym z powodem umowę o pracę nie wskazał jako przyczyny wypowiedzenia skarg składanych przez klientów (Z., M.), to przedmiotem oceny zasadności dokonanego powodowi wypowiedzenia nie mogą być te skargi.

Przedmiotowe wypowiedzenie nie jest więc było merytorycznie uzasadnione.

Odnosząc się do stanowiska prezentowanego przez stronę powodową, iż powód pełnił funkcję społecznego inspektora pracy, Sąd Rejonowy wskazał, że: z art. 13 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 24 czerwca 1983 roku o społecznej inspekcji pracy (Dz.U Nr 35, poz. 163) wynika, iż zakład pracy nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z pracownikiem pełniącym funkcję społecznego inspektora pracy w czasie trwania mandatu oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia. W takim wypadku rozwiązanie umowy
o pracę może nastąpić po uprzednim uzyskaniu zgody statutowo właściwego organu zakładowej organizacji związkowej.

Sąd podkreślił, że wykładnia językowa i funkcjonalna przepisów art. 13 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy o społecznej inspekcji pracy prowadzi do jednoznacznego wniosku, że pracownik z dniem wyboru na społecznego inspektora pracy nabywa mandat do pełnienia tej funkcji na okres czteroletniej kadencji. Z chwilą zatem uzyskania przedmiotowego mandatu (podstawy pełnienia funkcji) pracownik zostaje objęty szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy wynikającą z art. 13 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji pracy. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 4 lutego 2013 roku (I PK 202/12, OSNP 2014/4/53) nie można wiązać początku objęcia szczególną ochroną przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem stosunku pracy na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji dopiero z faktycznym (fizycznym) rozpoczęciem wykonywania przez inspektora pracy czynności – uprawnień wymienionych w art. 4 ustawy o społecznej inspekcji pracy. Społeczny inspektor pracy uzyskuje prawo do wykonywania określonych w tym przepisie czynności z dniem wyboru (momentem uzyskania mandatu), a nie - z chwilą wykonania pierwszej takiej czynności w ramach pełnionej zgodnie z mandatem funkcji inspektora. Przez cały okres trwania mandatu (kadencji) oraz w okresie roku po jego wygaśnięciu stosunek pracy pracownika pełniącego z wyboru funkcję społecznego inspektora pracy podlega szczególnej ochronie przewidzianej w art. 13 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji pracy.

Nadto Sąd wskazał, że Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 8 maja 2014 roku (III PK 110/13) stwierdził, że społecznego inspektora pracy nie można zwolnić dyscyplinarnie bez zgody organizacji związkowej. Nawet przy dużym przewinieniu takiego pracownika sądy powinny mieć na względzie jego prawo do ochrony.

Pełnomocnik pozwanego Banku w odpowiedzi na pozew podnosił,
że powód w ogóle nie korzysta z ochrony przewidzianej w art. 13 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji pracy z uwagi na to, że potwierdzeniem aktu wyboru społecznego inspektora pracy jest protokół sporządzony i podpisany przez komisję skrutacyjną. Brak tego protokołu skutkuje dla powoda brakiem uprawnień wynikających z ustawy o społecznej inspekcji pracy. W piśmie procesowym z dnia 26 maja 2015 roku pełnomocnik pozwanego pracodawcy podnosił, że powód nie przedstawił w toku procesu dowodów pozwalających na ustalenie, od kiedy miałby trwać mandat powoda z tytułu rzekomego wyboru na SIP (a zatem od kiedy miałaby mu przysługiwać ochrona przewidziana w art. 13 w/w ustawy o społecznej inspekcji pracy). Pozwanemu nie przedstawiono protokołu podpisanego przez komisję skrutacyjną, będącego potwierdzeniem aktu wyboru społecznego inspektora pracy, stosownie do pkt 5 regulaminu wyborów SIP, co więcej skład komisji skrutacyjnej nie był znany żadnemu pracownikami sekcji przedegzekucyjnej.

Sąd Rejonowy w pełni zgodził się z twierdzeniem, że kontrola zgodności z prawem wyboru społecznego inspektora pracy nie należy do kompetencji sądów. W kontekście podniesionych przez stroną pozwaną zarzutów, Sąd miał natomiast obowiązek udzielić odpowiedzi na pytanie, czy powód mógł być w ogóle wybrany na społecznego inspektora pracy w świetle postanowień art. 3 w/w ustawy i czy powód został faktycznie wybrany na SIP. Wybory SIP w L. – zgodnie z porządkiem wyborów, ustalonym przez (...) Bankowości (...) Organizacją (...) - miały się odbyć w dniu 31 sierpnia 2012 roku w godzinach od 10.00 do 11.30 i miały przebiegać w ten sposób, że najpierw miała być ukonstytuowana komisja skrutacyjna (składająca się od dwóch do trzech osób), następnie miały być zapieczętowane urny, sprawdzone karty do głosowania oraz listy obecności. Głosowanie miało być tajne i przeprowadzone w ten sposób, że pracownik miał otrzymać kartę do głosowania po podpisaniu listy obecności, a po oddaniu głosu miał wrzucić kartę do ruchomej urny. Po ustaleniu wyników głosowania przez komisję skrutacyjną, miał być sporządzony protokół, który miał zostać podpisany przez przewodniczącego wyborów. Następnie miało nastąpić ogłoszenie wyników wyborów. W pkt 8 regulaminu wyborów wskazano, że regulamin, protokół z zebrania, karty do głosowania, listy obecności oraz inne dokumenty związane z przeprowadzeniem wyborów będą przechowywane w aktach (...) przez 4 lata.

Powód podał, że w skład komisji skrutacyjnej wchodziły 3 osoby, ale nie był w stanie podać ich nazwisk, poza nazwiskiem D. K. (1). Wskazał, że nie zapoznał się z protokołem komisji skrutacyjnej, a o tym że został wybrany dowiedział się od D. K. (1). J. G. podał, że D. K. (4) podjął decyzję o zmianie godziny wyborów, z uwagi na to, że musiał być o godz. 11 w W.. Gdy przyjechał, to miał przygotowane protokoły i urnę. Z osobą towarzyszącą, po wybraniu komisji skrutacyjnej przeszedł po pokojach i w ten sposób odbyły się wybory. Komisja skrutacyjna została wybrana tuż przed wyborami. O tym, że powód został wybrany na SIP J. G. dowiedział się od osób z sekcji. P. W. podał, że kartę do głosowania otrzymał od D. K. (1). Po oddaniu głosu, udał się na swoje stanowisko pracy i potem przyszedł do niego D. K. (1) i poinformował go o wynikach wyborów. D. P. podała, że wybory J. G. na (...) odbyły się w dniu 31 sierpnia 2012 roku w godz.8-830. Nie wiedziała, kto wchodził w skład komisji skrutacyjnej ani też nie słyszała ogłoszenia wyników wyborów. D. K. (1) zeznał, że to komisja skrutacyjna przeprowadzała wybory, a wynik wyborów był ogłoszony wszystkim pracownikom o godz. 8.20. Nie udzielił przy tym odpowiedzi na pytanie, kto był w składzie komisji skrutacyjnej i kto dokonał wyboru tej komisji. M. R. podała, że w dniu 31 sierpnia 2012 roku wszystko odbywało się szybko i chaotycznie. J. N. (2), który pracował w 2012 w sekcji egzekucyjnej wskazał, że nie był informowany o wynikach wyborów.

Z powyższej przytoczonych zeznań świadków i powoda Sąd wysnuł wniosek, że w rzeczywistości w dniu 31 sierpnia 2012 roku nie została wybrana komisja skrutacyjna, a wybory SIP zostały przeprowadzone przez D. K. (1) i M. P. (2) z naruszeniem zasad określonych w porządku wyborów grupowego społecznego inspektora pracy w Banku (...) S.A. w Departamencie(...) Windykacji (...) w L..

Sąd Rejonowy nie zgodził się z tezą przedstawioną w uzasadnieniu pozwu, iż pracodawca podjął próbę wręczenia powodowi wypowiedzenia, gdy dowiedział się, że powód został wybrany społecznym inspektorem pracy, a zatem, że prawdziwą przyczyną dokonanego powodowi wypowiedzenia było rozpoczęcie pełnienia przez powoda mandatu SIP. Przebieg zdarzeń, wskazuje na odmienną niż prezentowana przez powoda wersję wydarzeń. W dniu 23 sierpnia 2012 roku M. N. wysłała do E. S. e-maila dotyczącego przygotowania konsultacji wypowiedzenia powodowi umowy
o pracę. Tego samego też dnia K. O. wysłała e-maila do M. K. w sprawie konsultacji do ZZ (...), a następnie wypowiedzenia umowy o pracę powodowi. Do tego e-maila załączyła pismo, które zawierało katalog przyczyn, z uwagi na które powód miał otrzymać wypowiedzenie. Powyższe wskazuje jednoznacznie na to, że co najmniej w dniu 23 sierpnia 2012 roku została przez pozwanego pracodawcę podjęta decyzja o rozwiązaniu umowy o pracę z T. B.. Podkreślić przy tym należy, że już od początku 2012 roku z powodem były prowadzone rozmowy, w trakcie których przełożeni informowali go o tym, że nie są zadowoleni z efektów jego pracy i ze sposobu podejścia do nałożonych na powoda obowiązków. Wobec tego, powód mógł się już dużo wcześniej spodziewać wręczenia pisma wypowiadającego umowę o pracę. Zdaniem Sądu Rejonowego nie można nie zwrócić uwagi na to, że D. K. (1) informację o planowanych na dzień 31 sierpnia 2012 roku wyborach SIP w (...) w L. wysłał drogą mailową niezwłocznie po tym, jak M. N. (kierownik Centrum (...)) wysłała do niego e-maila, w którym zawarła informację o zamiarze dokonania powodowi wypowiedzenia. Nie można też nie zwrócić uwagi na zmianę godziny wyborów społecznego inspektora pracy w (...) w L., z godz. 10 na godz. 8, bez powiadomienia wcześniej o tym pracowników (...) w L., chociażby w dniu 30 sierpnia 2012 roku, w godzinach popołudniowych, drogą mailową i bez zmiany regulaminu wyborów. Przeprowadzenie tych wyborów w dniu 31 sierpnia 2012 roku o godz. 8, zamiast o planowanej godz. 10.00, w sytuacji gdy nikt wcześniej nie został o tym powiadomiony, pozwala wysnuć wniosek, że zmiana ta miała na celu przede wszystkim uniemożliwienie wręczenia powodowi pisma rozwiązującego stosunek pracy. Wybory, które zgodnie z regulaminem miały trwać 1,5 godziny, trwały około 30 minut. Pośpiech, z jakim to robiono, potwierdza wysnuty już wcześniej wniosek, że przedstawiciele (...) działali w celu uprzedzenia pracodawcy, aby ten nie zdążył wręczyć pracownikowi wypowiedzenia.

Sąd wskazał, że nie można też nie zwrócić uwagi na argument podnoszony przez stroną pozwaną, iż poszczególne sekcje w (...) nie są jednostkami organizacyjnymi pozwanego Banku. § 7 ust. 2 regulaminu organizacyjnego Departamentu (...) Windykacji (...) pozwanego Banku przewiduje, że najniższą jednostką organizacyjną jest (...). Podkreślić przy tym należy, że obecnie w sekcji sądowej (...) w L. pracuje tylko jednak osoba. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika ponadto, że skład osobowy sekcji był zmienny. W związku z tym nie można uznać, aby sekcje (które zresztą nie funkcjonują we wszystkich (...)) były jednostkami organizacyjnymi pozwanego Banku. Wobec tego powód nie może posiadać statusu oddziałowego lub też grupowego inspektora pracy.

Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na fakt, że w (...) w L. od 2011 roku – gdy to w (...) w L. pracowało 19 pracowników (łącznie z powodem) – obowiązki SIP pełnił J. G.. Strona powodowa podnosiła, że wybory kolejnego SIP w (...) w L. były potrzebne z uwagi na to, że pracodawca nie zapewniał w miesiącach letnich, gdy temperatura sięgała powyżej 30 stopni, wody i wentylatorów. Sąd zważył jednak, że w dniach 4 i 5 lipca 2012 roku J. G., działając jako społeczny inspektor pracy zwracał się do dyrektora Departamentu (...) Windykacji (...)
z wnioskiem o wyposażenie pracowników (...) w L. w wentylatory i w wodę. Skoro kadencja J. G. , który aktywnie wykonywał funkcję SIP w (...) w L. kończyła się dopiero w 2015 roku (został wybrany w 2011 roku), to rodzi się pytanie, w jakim celu zostały zorganizowane ponowne wybory SIP w (...) w L. w sierpniu 2012 roku. Nie wydaje się, aby w imieniu 19 pracownikach, w sprawach np. dostarczenia wody czy też wentylatorów musiało działać więcej osób niż jedna, a zauważyć należy, że poza J. G., na grupowego SIP w (...) w L. miał zostać wybrany w dnu 31 sierpnia 2012 roku nie tylko powód, ale również D. P..

Sąd podkreślił, że w wyroku z dnia 30 stycznia 2008 roku
(I PK 198/07) Sąd Najwyższy stwierdził, że korzystanie z ochrony przed rozwiązaniem stosunku pracy w związku z pełnieniem funkcji w organizacji związkowej, następnie z powodu długotrwałej niezdolności do pracy, wreszcie z tytułu wyboru na społecznego inspektora pracy, dokonanego po podjęciu działań zmierzających do wypowiedzenia pracownikowi stosunku pracy, mogło być uznane za sprzeczne z art. 8 k.p.

W świetle przywołanych powyżej okoliczności, Sąd Rejonowy stwierdził, że próba powołania powoda na grupowego SIP miała jedynie na celu uniemożliwienie wręczenia powodowi wypowiedzenia. Zamiar objęcia powoda szczególną ochroną pracy stanowi zatem nadużycie prawa, a wobec tego nie zasługuje na ochronę prawną na podstawie art. 8 k.p. Jak już jednak powyżej wskazano, najistotniejsze jest to, że powód nie może być traktowany jako grupowy inspektor pracy, w sytuacji sekcja nie jest jednostką organizacyjną pozwanego Banku.

Stosownie do art. 38 § 1 k.p., kierownik zakładu pracy powinien o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na czas nie określony zawiadomić na piśmie zakładową organizację związkową, podając przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy.

Do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli lub wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany. Ponadto równoważne formie pisemnej jest oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej, opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu (art. 78 k.c.
w zw. z art. 300 k.p.). W tych wypadkach stosuje się przepisy kodeksu cywilnego, gdyż kodeks pracy nie określa pojęcia pisemnej formy czynności prawnej.

Pełnomocnik pozwanego Banku podnosił, że od kilku lat obowiązywała taka praktyka (stosowana i akceptowana przez wszystkie organizacje związkowe, których działa u pozwanego 9), że wszelka korespondencja mailowa jest kierowana na skrzynkę przewodniczącego związku zawodowego oraz wskazanych przez niego z imienia i nazwiska osób. Powyższy sposób komunikacji stosowany jest nie tylko w przypadku zamiaru rozwiązania umowy o pracę, ale również w pozostałych sprawach, w których pracodawca porozumiewa się ze związkami zawodowymi. W sprawie konsultacji zamiaru dokonania powodowi wypowiedzenia umowy o pracę, został wysłany w dniu 24 sierpnia 2012 roku e-mail przez M. N., do którego to e-maila był załącznik, tj. pismo rozwiązujące z powodem umowę o pracę. Ponadto pismo to zostało także w wersji oryginalnej (czyli papierowej) przesłane D. K. (1) pocztą wewnętrzną w dniu 24 sierpnia 2012 roku. D. K. (1) podnosił, że pismo to otrzymał dopiero w dniu 28 sierpnia 2012 roku. Sąd podkreślił, że faktycznie w zeszycie korespondencji, który znajduje się w placówce pocztowej przy ul. (...) w W., przy wpływie pisma z dnia 24 sierpnia 2012 roku znajduje się adnotacja „28.08.2012 M. P.”, co świadczyć może o tym, że upoważniony przedstawiciel związku zawodowego – (...) – odebrała je w dniu 28 sierpnia 2012 roku. Sąd zwrócił jednak uwagę na to, że pozostałe pisma kierowane przez pracodawcę w okresie wakacyjnym do (...), a opisane w tym zeszycie korespondencji były odbierane tego samego dnia, np. pismo z dnia 19 czerwca 2012 roku, 3 lipca 2012 roku, 10 lipca 2012 roku, 3 sierpnia 2012 roku, 7 września 2012 roku. Wydaje się mało prawdopodobne, aby przez 5 dni nikt ze strony związku zawodowego nie mógł odebrać tego pisma. W kontekście późniejszych działań podejmowanych przez (...), tj. przesunięcia terminu – godziny wyborów społecznych inspektorów pracy w (...) w L., nasuwa się wniosek, że działania te były jednak podejmowane świadomie. D. K. (1) wiedząc o zamiarze pracodawcy dokonania powodowi wypowiedzenia umowy o pracę (z e-maila wysłanego przez M. N.), chciał w ten sposób – nie odbierając w dacie 24 sierpnia 2012 roku pisma o zamiarze tego wypowiedzenia – opóźnić wręczenie wypowiedzenia, a w międzyczasie przeprowadzić wybory społecznego inspektora pracy, by w ten sposób objąć powoda szczególną ochroną stosunku pracy.

W wyroku z dnia 24 lipca 2001 roku (I PKN 562/00, OSNP 2003/12/293) Sąd Najwyższy wskazał, że doręczenie zakładowej organizacji związkowej pisemnego zawiadomienia o zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę (art. 38 § 1 k.p.) może nastąpić w każdy sposób przyjęty przez tę organizację i pracodawcę. W niniejszej sprawie, zostało wykazane, że zawiadomienie o zamiarze dokonania powodowi wypowiedzenia zostało wysłane upoważnionemu przedstawicielowi związku zawodowego w dniu 24 sierpnia 2012 roku i to w wersji elektronicznej papierowej.

Zdaniem Sądu Rejonowego – mając na uwadze podniesione powyżej okoliczności – uznać należy, że (...) miał realną możliwość zapoznania się w dniu 24 sierpnia 2012 roku z treścią pisma zawierającą informację o zamiarze dokonania powodowi wypowiedzenia (art. 61 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) i z tej możliwość w pełni świadomie nie skorzystał, a wobec tego termin, o którym mowa w art. 38 § 2 kp upłynął w dniu 29 sierpnia 2012 roku, podczas gdy wypowiedzenie zostało dokonane w dniu 31 sierpnia 2012 roku.

Reasumując powyższe, Sąd Rejonowy uznał, że dokonane powodowi wypowiedzenie nie naruszało postanowień art. 13 ustawy o społecznej inspekcji pracy oraz art. 38 k.p. Nie było jednak merytorycznie uzasadnione. Wobec tego i zgodnie z treścią art. 45 § 1 k.p. należało uwzględnić jedno z roszczeń, wynikających z tego przepisu, tj. roszczenie o przywrócenie do pracy lub roszczenie o odszkodowanie. W niniejszej sprawie powód domagał się przywrócenia do pracy.

Pełnomocnik pozwanego Banku w piśmie procesowym z dnia 26 maja 2015 roku podnosił, że przywrócenie powoda do pracy jest niemożliwe, przede wszystkim z uwagi na to, że nie istnieje już wyodrębniony zakres zadań wykonywany przez powoda na stanowisku administratora. Obecnie, dzięki wprowadzeniu nowej funkcjonalności do systemów bankowych, w (...) w L. zadania te stanowią część zadań realizowanych przez wszystkich pracowników (...). Ponadto powód jest niezdolny do wykonywania zadań w sekcji sądowej w (...) w L. ani jakichkolwiek innych zadań związanych z windykacją należności, wymagającej od pracownika nie tylko odpowiednich kwalifikacji, ale także cech osobowościowych: odpowiedzialności, rzetelności, sumienności i dokładności. Dodatkowo za brakiem możliwości przywrócenia powoda do pracy przemawia jego lekceważący czy też wręcz jego pogardliwy stosunek pracy, do przełożonego D. D., wyrażający się chociażby w próbie wymuszenia zmiany oceny jego pracy na gruncie prywatnym, poza zakładem pracy, a przede wszystkim okoliczności związane z organizacją i kandydowaniem powoda na SIP w sekcji przedegzekucyjnej w sierpniu 2012 roku.

Zgodnie z art. 45 § 2 k.p., Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Powołany powyżej przepis zawiera klauzulę generalną (niemożliwości lub niecelowości przywrócenia do pracy), a przede wszystkim stanowi, że stosowanie tego przepisu pozostawione jest uznaniu sądu. Oczywiście, jeżeli sąd zgodnie z tym przepisem orzeknie o odszkodowaniu w miejsce przywrócenia do pracy, to musi poczynić ustalenia faktyczne tego dotyczące, a następnie zakwalifikować je w płaszczyźnie tego przepisu, po dokonaniu jego wykładni.

Sąd Najwyższego w wyroku z dnia 14 maja 1999 roku (I PK 57/99) wskazywał, że przywrócenie powoda do pracy nie jest celowe, gdyż stanowisko powoda zostało zlikwidowane. Jednak zważyć należy, że w przytoczonym wyroku Sądu Najwyższego najistotniejsze było nie to, że stanowisko pracy powoda było zlikwidowane, lecz to, że brak było środków na utrzymywanie dotychczasowego zatrudnienia. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie wystąpiła.

Nie można natomiast nie zauważyć, że powód pracował w pozwanym Banku w ostatnim okresie zatrudnienia na stanowisku eksperta. Ponadto wszyscy pracownicy (...) w L. – poza osobami zajmującymi stanowiska kierownicze – mają taki sam zakres obowiązków. Niezależnie zatem od tego, jakie konkretnie obowiązki miał przypisane powód, to zajmował stanowisko eksperta, które nadal w pozwanym Banku istnieje. Powód na zajmowanym stanowisku może wykonywać różne zadania. Pozwany Bank – w ramach wewnętrznej procedury zatrudnienia – poszukuje pracowników do wykonywania różnych zadań. Fakt, że w (...) w L. nie ma już potrzeby zatrudniania osoby do wykonywania czynności administracyjnych w żaden sposób nie oznacza tego, że przywrócenie powoda do pracy jest niemożliwe.

Za podnoszone przez pełnomocnika pozwanego Banku nieprawidłowości dotyczące wyborów w dniu 31 sierpnia 2012 roku SIP w (...) w L. – zdaniem Sądu – powód nie ponosi odpowiedzialności. To nie powód bowiem organizował te wybory, lecz Zarząd (...), a personalnie D. K. (1) i M. P. (2).

D. D. zeznał, że następnego dnia po spotkaniu, które miało miejsce w dniu 15 maja 2012 roku powód zaczepił go na ulicy i zapytał „właściwie po co cały ten cyrk”. Powód był bowiem przekonany, że zostanie zwolniony z pracy. D. D. powiedział mu, że jeżeli osiągnie zamierzone przez pracodawcę cele, to może być spokojny o pracę. Powód odpowiedział, że jeżeli D. D. nie da mu spokoju, to go popamięta, wyciągnie wszystkie nieprawidłowości i pożałuje, że zadarł z powodem. Opisana przez D. D. sytuacja, niewątpliwie świadczy o tym, że powód działał bardzo emocjonalnie, będąc po trudnej i stresującej rozmowie z przełożonymi. Zachowania powoda – nawet mając na uwadze fakt w jakiej emocjonalnej sytuacji się znajdował - było nie do przyjęcia. Jednak nie oznacza to, że ta jednorazowa sytuacja pozwala na wysnucie tezy, że przywrócenie do pracy jest niemożliwe czy też niecelowe.

W ocenie Sądu nie można nie zwrócić uwagi na to, że powód u pozwanego (i jego poprzedników prawnych) przepracował ponad 20 lat, gdyż pracę rozpoczął w dniu 26 września 1991 roku. Przez tak długi okres zatrudnienia pracował na różnych stanowiskach i wykonywał różne zadana. Trudno byłoby zatem uznać, że nie posiada właściwych cech osobowościowych potrzebnych do pracy w banku.

W związku z tym nie można uznać, aby w świetle postanowień art. 45 § 2 k.p., przywrócenie powoda do pracy było niecelowe lub niemożliwe. Wobec tego, Sąd działając na podstawie art. 45 § 1 kp przywrócił powoda do pracy w pozwanym Banku, na poprzednio obowiązujących warunkach pracy i płacy.

Zgodnie z art. 47 k.p., pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc. Treść art. 47 k.p. nie wyłącza jednoczesnego dochodzenia roszczeń o przywrócenie do pracy i wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Realizacja zasądzonego wynagrodzenia w orzeczeniu przywracającym do pracy uzależniona jest wyłącznie od podjęcia przez pracownika pracy, gdyż klauzulę wykonalności w części dotyczącej tego wynagrodzenia nadaje się dopiero po stwierdzeniu, że pracownik podjął pracę. Zasądzenie wynagrodzenia nie może być więc egzekwowane wcześniej. Nie stoi to jednak na przeszkodzie zasądzeniu takiej należności przed podjęciem pracy (postanowienie Sądu Najwyższego z 19 lipca 1976 roku, I PRN 44/76, OSN 1977/1/17). Obowiązek pracodawcy zapłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, także zasądzonego warunkowo w wyroku przywracającym pracownika do pracy, jest uzależniony od materialnoprawnej przesłanki zgłoszenia przez pracownika przywróconego do pracy gotowości do jej świadczenia po uprawomocnieniu się wyroku o przywróceniu do pracy. Powód nie był społecznym inspektorem pracy, nie był zatem pracownikiem podlegającym szczególnej ochronie przed rozwiązaniem stosunku pracy. W jego przypadku okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące. W związku z powyższym Sąd zasądził na rzecz powoda wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy tylko za 1 miesiąc. Roszczenie zgłoszone przez powoda o wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy ponad kwotę jednomiesięcznego wynagrodzenia zostało oddalone.

W niniejszej sprawie, powód domagał się dwóch roszczeń: przywrócenia do pracy i wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za okres od dnia 1 grudnia 2012 roku (gdyż z dniem 30 listopada 2012 roku rozwiązał się stosunek pracy łączący strony) do dnia – jak już podkreślono powyżej – wyrokowania, tj. 19 maja 2012 roku. Pierwsze roszczenie powoda zostało uwzględnione w całości, a drugie tylko w nieznacznej części, gdyż zostało zasądzone tylko wynagrodzenie za jeden miesiąc pozostawania bez pracy. Wobec tego Sąd uznał, że każda ze stron procesu w porównywalnej części wygrała i przegrała proces. Z uwagi zatem na ten wynik sporu i treść art. 100 zdanie 1 kpc, koszty procesu pomiędzy stronami wzajemnie zniesiono.

Z tych też samych względów nieuiszczoną opłatę od pozwu (od uiszczenia której, powód został w całości zwolniony) i poniesione w sprawie wydatki zostały przez Sąd Rejonowy przejęte na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wywiodły obie strony.

Powód zaskarżył wyrok w części obejmującej punkty III. i IV., zarzucając Sądowi Rejonowemu:

-

naruszenie art. 47 k.p. w zw. z art. 13 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy o społecznej inspekcji pracy w zw. z art. 8 k.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. tj. uznanie, że „zamiar objęcia powoda szczególną ochroną pracy” stanowi nadużycie prawa i nie zasługuje na ochronę prawną, podczas, gdy powód przysługującego mu prawa do kandydowania w wyborach na społecznego inspektora pracy i prawa do przysługującej mu z tego tytułu ochrony nie nadużył, zaś pracodawca nigdy nie zwracał się do organizacji związkowej o wyrażenie zgody na wypowiedzenie powodowi umowy o pracę, a w konsekwencji poprzez oddalenie żądania pozwu o zasądzenie wynagrodzenia za cały okres pozostawania bez pracy przez powoda;

-

art. 6 ust. 4 w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy o społecznej inspekcji pracy poprzez uznanie, że Sekcje, w których przeprowadzane były wybory na społecznego inspektora pracy nie stanowią jednostek/komórek, o których mowa w tym przepisie i w konsekwencji nie mogły zostać w nich przeprowadzone wybory na społecznego inspektora pracy, podczas, gdy Sekcje te stanowią komórki organizacyjne funkcjonujące w strukturze pozwanego Banku, a zatem organizacja związkowa mogła zorganizować w ich ramach element struktury społecznej inspekcji pracy i przeprowadzić ważne wybory na społecznego inspektora pracy;

-

naruszenie art. 6 ust. 6 ustawy o społecznej inspekcji pracy poprzez przeprowadzenie przez Sąd I instancji kontroli zgodności z prawem wyborów na społecznego inspektora pracy, podczas, gdy jest to wyłączna kompetencja organizującej wybory organizacji związkowej, niepodlegająca kontroli przez żaden zewnętrzny organ Państwa, w tym sąd;

-

naruszenia art. 217 § 1 k.p.c. poprzez brak pominięcia przez Sąd nowych twierdzeń i wniosków pozwanego w zakresie braku możliwości przywrócenia powoda do pracy na poprzednio zajmowane stanowisko wskazane w złożonym przez pełnomocnika pozwanego po zamknięciu przewodu sądowego załączniku do protokołu rozprawy z 26.05.2015 r.;

-

naruszenie art. 233 § 1 i 328 § 2 k.p.c. oraz art. 6 k.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie jej w sposób niewszechstronny oraz sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania: poprzez uznanie, że:

⚫

powód wiedział jeszcze przed wyborami na społecznego inspektora pracy, iż pracodawca ma zamiar rozwiązać z nim umowę o pracę, podczas, gdy taka okoliczność nie może wynikać z samego wyrażania przez pracodawcę niezadowolenia z wydajności pracy powoda;

⚫

(...) powziął informację o zamiarze wypowiedzenia powodowi umowy o pracę przed 28.08.2012 r. lub, że taką informację mógł uzyskać;

⚫

wybory na społecznego inspektora pracy zostały przeprowadzone w związku z zamiarem wypowiedzenia powodowi umowy o pracę i w celu objęcia powoda ochroną związkową, podczas, gdy wybory planowane były jeszcze w lipcu 2012 roku, gdy pracodawca nie zamierzał wypowiedzieć powodowi umowy o pracę;

⚫

w toku wyborów na społecznego inspektora pracy naruszono prawo, a powód nie został skutecznie wybrany do pełnienia tej funkcji, podczas, gdy wybory zostały przeprowadzone prawidłowo, zaś powód został wybrany społecznym inspektorem pracy.

W oparciu o tak postawione zarzuty pełnomocnik powoda w osobie radcy prawnego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, płatnego po podjęciu pracy, za okres od 01.01.2013 r. do dnia wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w kwocie 4.661,73 zł miesięcznie, co stanowi na dzień wniesienia apelacji kwotę 141.205,30 zł oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych.

Pozwany powyższy wyrok zaskarżył w części, tj. co do punktów I, II i IV, zarzucając Sądowi Rejonowemu:

I.  naruszenie przepisów postępowania cywilnego, które miało wpływ na wynik sprawy, to jest art. 233 § l k.p.c.:

1.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z:

a)  Zestawienia-porównania produktywności dotyczącej wystawiania tytułów egzekucyjnych w okresie 29.11.2010 r. – 31.12.2011 r. oraz Zestawienia – porównania produktywności dotyczącej wystawiania tytułów egzekucyjnych w okresie 29.11.2010 r. – 31.12.2011 r. w ujęciu kwartalnym, (załączonych do odpowiedzi na pozew), z którego wynika,
że powód osiągnął w tym okresie niższą wydajność niż średnia wydajność pracowników w (...) w L., (...) w S. oraz (...) w K.,

b)  załączonego do pisma procesowego pozwanego z dnia 13 listopada 2014 r. Zestawienia – porównania produktywności dotyczącej wystawiania tytułów egzekucyjnych w okresie 01.01.2011 r. – 31.12.2011 r., w ujęciu miesięcznym, w rozbiciu na wyniki efektywności pracowników sekcji sądowych w (...) w L., (...) w S. oraz (...) w K., z którego wynika, że powód osiągnął w tym okresie najniższą wydajność spośród wszystkich pracowników sekcji sądowych w ww. Terenowych Zespołach,

c)  załączonego do pisma procesowego Pozwanego z dnia 14 stycznia
2015 r. zestawienia miesięcznego dotyczącego liczby wystawianych tytułów egzekucyjnych w 2011 r. w (...), z którego wynika,
że powód wystawił miesięcznie w 2011r. znacznie mniejszą liczbę tytułów egzekucyjnych niż wynosiła średnia miesięczna liczba tych tytułów w przeliczeniu na jednego pracownika sekcji sadowej
w Terenowych Zespołach, w których wprowadzono specjalizację,

d)  załączonego do pisma procesowego pozwanego z dnia 16 kwietnia 2015 r. zestawienia pokazującego produktywność poszczególnych pracowników sekcji sądowych działających w (...) w okresie lipiec 2011r. – styczeń 2012 r. z którego wynika, że produktywność Powoda była niższa aniżeli produktywność wszystkich pracowników zatrudnionych w sekcji sądowej – wniosków z nich nie wynikających, a ponadto sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania, że powód w okresie od października 2010 r. do stycznia 2012 r. nie miał najniższej efektywności w zakresie wystawiania (...) lub wyciągów z ksiąg banku spośród wszystkich pracowników sekcji sądowych w Terenowych Zespołach Windykacji (...) i nie osiągnął wyniku znacząco niższego, niż średnia liczba wystawianych w Departamencie(...) Windykacji (...) ( (...)) tytułów egzekucyjnych, a jedynie nic osiągnął tych wyników, które zakładał pracodawca, że powód mógł osiągnąć, a więc, że nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę;

2.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego
i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest zeznań świadków: A. S. (2) (protokół z dnia 21 sierpnia 2013 r.), opisujących w jaki sposób ustalona została dzienna norma siedmiu tytułów egzekucyjnych dziennie w sekcjach sądowych Terenowych Zespołów Windykacji (...), a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód nie miał możliwości osiągnięcia wymaganej przez pracodawcę efektywności w zakresie wystawiania (...) i wyciągów z ksiąg banku w związku z tym nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wskazana
w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę;

3.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z zeznań świadka J. G. (protokół z dnia 21 sierpnia 2013 r.) wniosków z nich nie wynikających, a ponadto sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym, że: „nie wszyscy pracownicy (...) w L. nadążali z pracą", co usprawiedliwić miało niską efektywność pracy powoda przy czym świadek ten nie wskazał, którzy pracownicy mieli tak niską jak powód efektywność pracy a zeznał dalej, że to powód nie był w stanie zrealizować nałożonych przez pracodawcę planów z czego nie można wywodzić, przy braków innych dowodów, że z uwagi na „ ogrom spraw pracownicy (...) w L. nie wyrabiali się z pracą" bowiem jak wynika z zestawień produktywności pracowników sekcji sądowej, wymienionych w pkt l, jedynie powód osiągał tak niskie wyniki pracy spośród wszystkich pracowników sekcji sądowych w Terenowych Zespołach Windykacji (...), a ponadto co istotne świadek ten świadczył pracę w sekcji egzekucyjnej nie mógł mieć zatem pełnej wiedzy o ilości spraw procedowanych w sekcji sądowej, co doprowadziło Sąd do błędnej konkluzji, że z uwagi na ilość pracy powód pracował w trudnych warunkach ponieważ obiektywnie nie był w stanie osiągnąć wymaganej przez pracodawcę efektywności w zakresie wystawiania (...) i wyciągów z ksiąg banku a wiec nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę;

4.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z zeznań świadka D. P. (protokół z dnia 29 października 2013 r.) wniosków z nich nie wynikających, a ponadto sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym, że określona przez pracodawcę w okresie od 2010-1012 r. dzienna norma siedmiu (...) lub wyciągów z ksiąg banku była zbyt wygórowana i dlatego niemożliwa do osiągnięcia przez powoda, i z związku z tym od 2013 r. norma ta uległa zmniejszeniu do trzech tytułów egzekucyjnych dziennie, podczas gdy z zeznań tych, a także zeznań A. S. (2) (protokół z dnia 5 grudnia 2013 r.), D. D. (protokół z dnia 25 marca 2014 r.) dokładnie wynika, że wyłączną przyczyną obniżenia tej normy było zmniejszenie liczby spraw, które trzeba było skierować do sądu, co nie oznaczało jednak, że zmieniła się ilość pracy w całym Zespole a jedynie, że nastąpiło przesunięcie znacznej ilości spraw z sekcji sądowej do sekcji egzekucyjnej w związku przechodzeniem do kolejnego etapu windykacji należności Banku, co doprowadziło Sąd do błędnej konkluzji, że z uwagi na wygórowane wymagania pracodawcy w zakresie dziennej normy wystawianych tytułów egzekucyjnych, która od 2013 r. uległa obniżeniu należy uznać, że powód pracował w trudnych warunkach a wiec nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę;

5.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z zeznań świadka P. W. (protokół z dnia 21 sierpnia 2013 r.), wniosków z nich nie wynikających, a ponadto sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym, że świadek ten podobnie jak powód nie wyrabiał się on z pracą, co usprawiedliwić miało niską efektywność pracy Powoda podczas gdy świadek ten zeznał, że dyrektor D. D. miał do niego i do powoda „pretensje, że mało spraw załatwiają (..) w sytuacji gdy „nie wyrabiali z pracą", z czego nie można wnosić, iż P. W. nie wyrabiał się z pracą (tym bardziej, ze przeczą temu dane liczbowe) a jedynie, że D. D. mobilizował pracowników do kierowania jak największej liczby spraw do postępowania sądowego tym bardziej, co doprowadziło Sąd do błędnej konkluzji, że z uwagi na wygórowane wymagania pracodawcy odnośnie dziennej normy wystawianych tytułów egzekucyjnych nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę,

6.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego
i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest zeznań świadków: P. W. (protokół z dnia 21 sierpnia 2013 r.), D. D. (protokół z dnia 25 marca 2014 r.) i A. S. (1) (protokół z dnia 3 czerwca 2014 r.) z których wynika, że P. W. oprócz wystawiania (...) i wyciągów z ksiąg banku wykonywał jeszcze dodatkowe zadania takie jak: rozdzielanie - od stycznia 2011 r. do stycznia 2012 r. – spraw sądowych na poszczególnych pracowników sekcji sądowej (...) w L., podpisywanie (...) i wyciągów z ksiąg banku oraz prowadzenie spraw kredytów rolniczych z dopłatami Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, które wpływały na jego niższą wydajność w tym zakresie, a w konsekwencji błędne ustalenie, że osiągnięcie przez powoda w 2011 r. zbliżonej choć i tak niższej niż P. W. produktywności w zakresie wystawiania (...) lub wyciągów z ksiąg banku świadczy o tym, że powód nie miał najniższej wydajności pracy w (...) w L. ponieważ byli inni pracownicy, którzy nie spełniali za wysokich wymagań pracodawcy co do liczby wystawianych dziennie bankowych tytułów egzekucyjnych i wyciągów z ksiąg banku a wiec, że nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę,

7.  poprzez wyprowadzenie z załączonych do akt sprawy zestawień produktywności pracowników sekcji sądowych (...) o których mowa w pkt l powyżej – wniosku sprzecznego z zasadami logicznego rozumowania, że postawione pracownikom oczekiwania co do wyników pracy (co do dziennej normy wystawianych (...) i wyciągów z ksiąg banku) były na bardzo wysokim poziomie a w związku z tym powód, jak również inni pracownicy, nie byli w stanie ich spełnić chociaż z zestawień tych wynika, że tylko powód miał tak słabe wyniki pracy, a ponadto poprzez błędne ustalenie, że wyniki pracy osiągane przez powoda nie były najniższe a jedynie nie odpowiadały one ustalonym przez pracodawcę normom wystawianych przez pracowników (...) i wyciągów z ksiąg banku podczas gdy przyczyną wypowiedzenia nie było nie osiąganie przez powoda wyników norm ustanowionych przez pracodawcę ale uzyskiwanie wyników pracy znacząco niższych niż średnia w (...), co doprowadziło Sąd do błędnej konkluzji, że pierwsza przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę była nieuzasadniona;

8.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego
i poczynienie ustaleń odnośnie wyników pracy powoda z całkowitym pominięciem tej części tego materiału, która odnosi się do pierwszej przyczyny wypowiedzenia tj. znacząco niższej niż średnia dla administratora w (...) wydajności dokonywanych czynności księgowych w okresie luty – sierpień 2012 r. to jest:

a)  załączonego do odpowiedzi na pozew porównania produktywności dotyczącej czynności administracyjnych w okresie od 01.03.2012 r. – 31.08.2012 r.,

b)  załączonego do pisma pozwanego z dnia 14 stycznia 2015 r. porównania produktywności sekcji przedegzekucyjnej w okresie od marca do października 2012 r. z których wynika, że powód uzyskał w tym okresie najniższą produktywność spośród pracowników (...) wykonujących zadania administratora, a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód nie osiągnął w okresie luty –sierpień 2012 r. znacząco niższej produktywności niż średnia dla tego stanowiska, tj. administratora w (...) a wiec, że nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę;

9.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego
i poczynienie ustaleń odnośnie wyników pracy powoda z całkowitym pominięciem tej części tego materiału, która odnosi się do pierwszej przyczyny wypowiedzenia tj. znacząco niższej niż średnia dla administratora w (...) wydajności dokonywanych czynności księgowych w okresie luty – sierpień 2012 r. to jest nie uwzględnienie faktu, iż z porównania produktywności sekcji przedegzekucyjnej w okresie od marca do października 2012 r. wynika, że powód osiągnął w okresie luty – sierpień 2012 r. najniższą produktywność w zakresie czynności księgowych pomimo, że w odróżnieniu od innych pracowników wykonujących obowiązki na stanowisku administratora miał uszczuplony zakres obowiązków ponieważ nie zajmował się rejestrowaniem i rozdziałem korespondencji wpływającej do (...) w L. oraz jak wynika z tego Zestawienia dwóch innych pracowników na tym stanowisku wykonywało jeszcze dodatkowe zadania (archiwizacja bezpiecznych koper dla wszystkich pracowników (...)), a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód nie osiągnął w okresie luty – sierpień 2012 r. znacząco niższej produktywności niż średnia dla tego stanowiska tj. administratora w (...) a więc, że nieuzasadniona była pierwsza przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o prace;

10.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i poczynienie ustaleń odnośnie wyników pracy powoda z całkowitym pominięciem tej części tego materiału, która odnosi się do pierwszej przyczyny wypowiedzenia tj. znacząco niższej niż średnia dla administratora w Departamencie (...) Windykacji (...) wydajności dokonywanych czynności księgowych w okresie luty-sierpień 2012 r. to jest zeznań świadka M. R., która na rozprawie w dniu 29 lipca 2014 r. zeznała, że pracując na stanowisku administratora w (...) w L. nie miała w ciągu ostatnich 2-3 lat problemów z wykonywaniem obowiązków w związku ze złą organizacją pracy w Zespole, że w 2012 r. powód przejął od świadka czynności administratora oraz, że jak się wykonuje czynności księgowe sukcesywnie to nie ma się zaległości na tym stanowisku, a w konsekwencji błędne ustalenie, że obiektywnie powód nie miał możliwości osiągnięcia wyższej efektywności na stanowisku administratora;

11.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest zeznań świadka A. S. (2) złożonych (protokół z dnia 5 grudniu 2013 r.) oraz świadka D. D. (protokół z dnia 25 marca 2014 r), z których wynika, że do kontroli funkcjonalnej wybierane były sprawy budzące zastrzeżenia tj. takie które przebywające zbyt długo w jednym „statusie" w systemach bankowych (w systemie (...) pracownicy rejestrują, że np. wobec danego dłużnika wystawiono (...), następnie, że pracownik wystąpił do sądu o nadanie (...) klauzuli wykonalności itd. czyli sprawy przebywające w jednym statusie to takie wobec których pracownik nie dokonuje dalszych czynności procesowych, egzekucyjnych) oraz sprawy wybierane losowo, a w konsekwencji błędne ustalenie, że praca powoda nie była obiektywnie oceniona ponieważ był on częściej kontrolowany niż inni pracownicy a więc łatwiej było pracodawcy wychwycić popełniane przez powoda błędy - a więc, że nieuzasadniona była druga przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o prace (str. 18 i 19 uzasadnienia);

12.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest protokołu kontroli funkcjonalnej przeprowadzonej w (...) w L. w dniach 2 listopada – 6 grudnia 2011 r. (załączonego do odpowiedzi na pozew) wniosków z nich nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania, że powód nie popełniał więcej błędów niż inni pracownicy (...) w L., choć protokół ten potwierdza, że:

a)  kontrola sposobu prowadzenia akt sądowych w systemach Banku wykazała, że na 13 skontrolowanych akt prowadzonych przez Powoda w 4 z nich stwierdzono nierzetelnie prowadzoną dokumentację spraw, a w jednej brak dyspozycji(...) (brak rejestracji faktu zapłaty przez Bank (zaliczki, koszty) w systemach Banku),

b)  kontrola poprawności rejestracji danych w systemie R. wykazała, że na 13 skontrolowanych sprawach prowadzonych przez Powoda w 11 sprawach stwierdzono błędy tj. w 7 – brak rachunków afiliowanych, w 2 – brak było kapitalizacji odsetek, w 2 sprawach – brak rejestracji (...), (brak rejestracji zapłaty kosztów przez Bank), w 2 – brak korekt w związku z oddaleniem wniosku o nadanie klauzuli wykonalności,

c)  kontrola poprawności rejestracji danych w systemie (...) ((...)) wykazała, że na 13 skontrolowanych sprawach prowadzonych przez Powoda w 5 sprawach stwierdzono brak lub niewłaściwą rejestrację danych w tym systemie,

d)  kontrola podejmowania przez pracowników niezbędnych działań związanych z aktualnym stanem sprawy wykazała, że na 13 skontrolowanych sprawach prowadzonych przez Powoda w 2 sprawach Powód nie podjął dalszych działań procesowych,

a w konsekwencji błędne ustalenie, iż nieuzasadniona jest druga oraz trzecia przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia Powodowi umowy o pracę polegająca na niskiej jakości świadczonej pracy;

13.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest załączonego do odpowiedzi na pozew protokołu kontroli funkcjonalnej przeprowadzonej w (...) w L. w dniu 11 grudnia 2011 r. wniosków z niego nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania, że powód nie popełniał więcej błędów niż inni pracownicy (...) w L., choć protokół ten potwierdza, że w prowadzonej przez powoda sprawie nr (...) w aktach znajduje się oryginał nakazu zapłaty wydany w stosunku do innego dłużnika Banku, w dodatku nakaz ten nie został zarejestrowany we właściwym systemie informatycznym Banku, a ponadto sprawa tego dłużnika znajdowała się w niewłaściwym statusie (...), co doprowadziło Sad Rejonowy do błędnej konkluzji, że praca powoda nie była obiektywnie oceniona ponieważ powód był częściej kontrolowany niż inni pracownicy a w związku z tym druga oraz trzecia przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę są nieuzasadnione;

14.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest załączonego do odpowiedzi na pozew protokołu kontroli funkcjonalnej przeprowadzonej w (...) w L. w dniach 15-17 lutego 2012 r. wniosków z niego nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, że powód nie popełniał więcej błędów, niż inni pracownicy, a jedynie był częściej niż inni kontrolowany a więc łatwiej było pracodawcy wychwycić popełniane przez powoda błędy pomimo tego, że z protokołu tego wynika, że przedmiotem tej kontroli był sposób realizacji zaleceń pokontrolnych stwierdzonych protokołem kontroli z dnia 7 grudnia 2011 r,, a wykazała ona, że w 11 na 13 sprawy, w których stwierdzono nieprawidłowości zalecenia pokontrolne nie zostały przez powoda wykonane, co doprowadziło Sad Rejonowy do błędnej konkluzji, że powód angażował się w pracę tylko nie był obiektywnie oceniany, a w związku z tym druga oraz trzecia przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o prace są nieuzasadnione;

poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego
i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest protokołów kontroli funkcjonalnej załączonych do odpowiedzi na pozew dokumentujących składanie przez powoda nieprawdziwych oświadczeń o bieżącej aktualizacji(...), skutkujących błędną sprawozdawczością w okresie październik 2010 – styczeń 2012, co doprowadziło Sąd Rejonowy do błędnej konkluzji, że powód angażował się w pracę tylko nie był obiektywnie oceniany, a w związku z tym trzecia przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę jest nieuzasadniona.

15.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest:

a)  zeznań świadka J. G. (protokół z dnia 17 października
2014 r.) który stwierdził, że sposób pracy „zależał od tego kto jak sobie organizował pracę",

b)  zeznań świadka E. A., (protokół z dnia 17 października 2014 r.), która potwierdziła, że „wykonywała zadania w ciągu 8 godzin pracy" (...) „to jak pracownik przechowywał dokumenty zależało od jego organizacji pracy",

c)  zeznań świadka P. W. (protokół z dnia 21 sierpnia 2013 r.), który stwierdził, że „wpinanie dokumentów do teczek zależy od organizacji pracy"

a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód, zajmujący stanowisko eksperta, mógł nie wiedzieć w jaki sposób organizować sobie pracę skoro nie wyjaśniła tego świadek A. W. na rozprawie w dniu 23 września 2014 r., a w związku z tym przyjęcie, że druga oraz trzecia przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę są nieuzasadnione

16.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest zeznań kierownika A. S. (1) (protokół z dnia 3 czerwca 2014 r.) i dyrektora D. D. (protokoły z dnia 25 marca i 20 maja 2014 r.) dyrektor A. S. (2) (protokół z dnia 5 grudnia 2013 r., z dnia 17 października 2014 r., z dmą 26 lutego 2015 r.) pomimo tego, że Sąd nie odmówił wiarygodności tym zeznaniom, a z których wynikało, że Powód nie angażował się w prace, popełniał liczne błędy, nie wykazywał woli ich naprawienia, a w konsekwencji błędne ustalenie, że nieuzasadnione były wszystkie przyczyny wskazane w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę;

17.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału dotyczącej okoliczności związanych błędnym wystawieniem przez Powoda wyciągu z ksiąg banku dokumentującego zadłużenie klientki U. M. tj. załączonych do odpowiedzi na pozew notatek służbowych dyrektora D. D. i kierownika A. S. (1) z dnia 30 marca 2012 r., a także zeznań ww. świadków złożonych na rozprawie w dniu 25 marca 2014 r. oraz w dniu 3 czerwca 2014 r. a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód angażował się w pracę i prawidłowo wykonywał obowiązki pracownicze a w związku z tym druga przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę jest nieuzasadniona,

18.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału dotyczącej okoliczności związanych ze skargą złożoną na powoda przez klientkę Banku (...) tj. załączonych do odpowiedzi na pozew notatek służbowych dyrektora D. D. i kierownika A. S. (1) z dnia 20 marca 2012 r., a także zeznań ww. świadków złożonych na rozprawie w dniu 25 marca 2014 r. oraz w dniu 3 czerwca 2014 r., a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód angażował się w pracę i prawidłowo wykonywał obowiązki pracownicze, a w związku z tym druga oraz trzecia przyczyna wskazana w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę są nieuzasadnione;

19.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału to jest załączonych do odpowiedzi na pozew protokołów z oceny okresowej Powoda za okres za lata 2010-2011 (tzw. ocena (...)), z których wynikało, że zarówno w 2010 r. jak i 2011 r. Powód wykonywał swoje zadania poniżej oczekiwań pracodawcy a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód prawidłowo wykonywał obowiązki pracownicze a więc, że a w związku z tym nieuzasadnione są wszystkie przyczyny wskazane w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę;

20.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z zeznań świadka A. S. (1) (protokół z dnia 3 czerwca 2014 r.) który zeznał że D. P. miała 1500 nieułożonych w aktach dokumentów wniosków z nich nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, że nie wszyscy pracownicy (...) w L. prawidłowo wykonywali powierzone im obowiązki podczas gdy efektywność pracy i jakość wykonywania zadań przez D. P. oraz warunki w jakich pracownicy sekcji egzekucyjnej (do której D. P. należała) wykonywali swoje obowiązki pracownicze nie były przedmiotem postępowania dowodowego w niniejszej sprawie, a ponadto wnioski te wywiedzione zostały przez Sąd z pomięciem materiału dowodowego to jest:

a)  zeznań świadka D. P. (protokół z dnia 29 października 2013 r.), która przyznała, iż zdarzyło się, że nie włożyła do akt dokumentów ale była to sytuacja jednorazowa, w związku z którą poniosła konsekwencje służbowe,

b)  faktu, iż w 2013 r. świadek D. P. awansowała na stanowisko Kierownika Zespołu, trudno jest zatem wywodzić,
iż w ocenie pracodawcy nieprawidłowo wykonywała ona swoje obowiązki,

c)  faktu, iż świadek D. P. w okresie 2010-2012r. pracowała w sekcji egzekucyjnej (...) w L., nie powinna być więc być porównywana z powodem świadczącym w ww. okresie pracę w sekcji sądowej a od lutego 2012 r. w sekcji przedegzekucyjnej,

co doprowadziło do błędnego ustalenia , że powód prawidłowo wykonywał obowiązki pracownicze a więc, że a w związku z tym nieuzasadnione są wszystkie przyczyny wskazane w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę,

21.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z zeznań świadka J. N. (1) (protokół z dnia 29 lipca 2014 r.) wniosków z nich nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, że nie wszyscy pracownicy (...) w L. prawidłowo wykonywali powierzone im obowiązki a dodatkowo, że powód nie był obiektywnie oceniony przez pracodawcę podczas gdy z wypowiedzianych przez tego świadka słów: „ja sam miałem uwagi do Pana S. bo bardzo dużo wymagał od pracowników" wywieść należy, że kierownik A. S. (1) jednakowo wymagał od wszystkich pracowników (...) w L., co jednak nie oznacza, że pozostali pracownicy poza powodem wykonywali, podobnie jak powód, pracę poniżej oczekiwań pracodawcy,

22.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z zeznań świadka J. N. (1) (protokół z dnia 29 lipca 2014 r.), który stwierdził, że „Pani J. nosiła część dokumentów do Pana S. i on je wklepywał do komputera" wniosków z niego nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, że nie wszyscy pracownicy (...) w L. prawidłowo wykonywali powierzone im obowiązki a dodatkowo, że powód nie był obiektywnie oceniony przez pracodawcę tym bardziej, że efektywność pracy i jakość wykonywania zadań przez E. J. nie była przedmiotem postępowania dowodowego w niniejszej sprawie,

23.  poprzez wyprowadzenie z materiału dowodowego to jest z faktu, że kierownik A. S. (1) zrezygnował z funkcji kierownika Zespołu po tym jak część pracowników zasygnalizowała trudności w kontaktach z nim wniosków z niego nie wynikających i sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, że nie wszyscy pracownicy (...) w L. prawidłowo wykonywali powierzone im obowiązki a dodatkowo, że powód nie był obiektywnie oceniony przez pracodawcę skoro:

a)  począwszy od stycznia 2011 r. do stycznia 2012 r. podziałem spraw pomiędzy pracowników sekcji sądowej zajmował się (siedzący
z Powodem w jednym pokoju) P. W., co do obiektywizmu którego powód nigdy nie zgłaszał zastrzeżeń (protokół z dnia 21 sierpnia 2013 r.),

b)  nie zostało wykazane w niniejszym postępowaniu by powód napotykał na trudności w kontaktach z kierownikiem A. S. (1) mające wpływ na wykonywane przez niego obowiązki, a w konsekwencji błędne ustalenie, że powód prawidłowo wykonywał obowiązki pracownicze a więc, że a w związku z tym nieuzasadnione są wszystkie przyczyny wskazane w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę;

24.  poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału dotyczącego zarzucanej powodowi biernej postawy powoda wyrażającej się w niepodejmowaniu jakichkolwiek działań zmierzających do podniesienia jakości i wydajności pracy na stanowisku administratora to jest:

a)  notatki służbowej z dnia 28 czerwca 2012 r. załączonej do odpowiedzi na pozew, dokumentującej przebieg spotkań K. O. i D. D. z powodem w związku z wykonywaniem przez niego obowiązków na stanowisku administratora

b)  zeznań świadków K. O. (protokół z dnia 11 lutego 2014 r.), A. W. (protokół z dnia 23 września 2014 r.) i D. D. (protokół z dnia 11 lutego 2014 r.), A. S. (1) (protokół z dnia 3 czerwca 2014 r.) pomimo tego, że Sąd nie odmówił wiarygodności tym zeznaniom, a wynika z nich, że Powód błędnie rejestrował spłaty klientów na rachunkach Banku, nieterminowo rozksięgowywał wpłaty od dłużników (na koniec kwietnia 2012 r. było 270 nierozksięgowanych wpłat od klientów
na kwotę ponad 70.000 zł, po czym od maja 2012 r. sprawy przejęła Pani M. R., która wyprowadziła te zaległości) co utrudniało pracę pracownikom sekcji egzekucyjnej a dodatkowo nie wykazywał chęci poprawy swojej efektywności na tym stanowisku a w konsekwencji błędne ustalenie, że nieuzasadniona była czwarta przyczyna wymieniona w dokumencie wypowiedzenia umowy o pracę.

II.  naruszenie przepisów postępowania cywilnego, które miało wpływ na wynik sprawy, to jest art. 328 § 2 k.p.c. – poprzez sporządzenie uzasadnienia zaskarżonego wyroku z naruszeniem zasad przewidzianych w tym przepisie, tj. niewskazanie przyczyn, dla których Sąd Rejonowy pominął znaczną część materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie (w tym prawie wszystkie dowody załączone do odpowiedzi na pozew w postaci wyników produktywności pracy, notatek służbowych, protokołów oceny pracowniczej powoda) pomimo, iż nie odmówił wiarygodności tym dowodom, jak również zeznaniom słuchanych w tym procesie świadków (poza zeznaniami J. G. i D. K. (1)) a ponadto niespójność i niepełność wywodu uzasadnienia, wskutek czego nie jest możliwe wskazanie zasadniczych ustaleń i motywów, którymi kierował się Sąd wydając zaskarżone rozstrzygniecie, tym bardziej, iż brak jest odniesienia się Sądu do wszystkich przyczyn wypowiedzenia powodowi umowy o pracę;

III.  naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest: art. 45 § l Kodeksu pracy polegające na jego zastosowaniu do oceny błędnie ustalonego stanu faktycznego sprawy i przyjęciu, że doszło do nieuzasadnionego wypowiedzenia powodowi umowy o pracę skutkującego koniecznością przywrócenia powoda do pracy na poprzednio obowiązujących warunkach pracy i płacy;

IV.  naruszenie przepisów prawa materialnego, to jest art. 45 § 2 k.p. polegające na jego zastosowaniu do oceny błędnie ustalonego stanu faktycznego sprawy i przyjęciu, iż nie zachodzą przesłanki uznania żądania przywrócenia powoda do pracy za niecelowe lub niemożliwe.

W oparciu o tak postawione zarzuty pełnomocnik pozwanego w osobie radcy prawnego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu I instancji poprzez oddalenie powództwa w całości przeciwko pozwanemu Bankowi oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania – przy uwzględnieniu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za instancję odwoławczą, zaś z ostrożności procesowej, w razie gdyby Sąd nie podzielił argumentacji pozwanego odnoszącej się do zasadności przyczyn wypowiedzenia, o nieuwzględnienie żądania powoda przywrócenia go pracy z przyczyn, o których mowa w uzasadnieniu wskazanego powyżej w pkt. IV zarzutu art. 45 § 2 k.p. i zasądzenie w zamian na jego rzecz odszkodowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda, jak i pozwanego, jest bezzasadna.

Odnosząc się do obu apelacji należy wskazać, że Sąd Rejonowy przeprowadził prawidłowe postępowanie dowodowe, w wyniku którego ustalił stan faktyczny, poddany następnie rzetelnej i wszechstronnej ocenie prawnej, czemu dał wyraz w wyczerpującym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Ponieważ zaś Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego i aprobuje ich ocenę prawną, nie zachodzi potrzeba ich szczegółowego powtarzania (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1997 r., II UKN 61/97 – OSNAP 1998 nr 9, poz. 104 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 1999 r., I PKN 521/98 – OSNAP 2000, nr 4, poz. 143).

Odnosząc się do zarzutu apelacyjnego, obu apelujących stron, przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, a w konsekwencji sprzeczności istotnych ustaleń sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, uznać należało, że zarzut ten stanowi wyłącznie polemikę stron z wyrokiem i uzasadnieniem sądu pierwszej instancji, która nie może odnieść oczekiwanego skutku. Obie skarżące strony bowiem nie wykazały skutecznie istnienia błędów logicznego rozumowania, sprzeczności oceny ustalonego w sprawie stanu faktycznego z doświadczeniem życiowym, braku wszechstronności, czy też bezzasadnego pominięcia dowodów, które mogłyby prowadzić do odmiennych wniosków, niż zaprezentowane przez Sąd Rejonowy.

Tak w orzecznictwie, jak i w doktrynie ugruntowany jest pogląd, iż dla skutecznego podniesienia zarzutu naruszenia przez Sąd art. 233 § 1 k.p.c., wymagane jest wykazanie, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, jedynie bowiem to może być przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż to przyjął sąd wadze poszczególnych dowodów i ich odmienna ocena, aniżeli ocena dokonana przez sąd (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11 stycznia 2006 r., I ACa 1609/05, LEX nr 189371) mogłaby być skutecznie podważona w postępowaniu odwoławczym poprzez wykazanie, że zawiera ona błędy logiczne, wewnętrzne sprzeczności, jest niepełna itp. (wyrok Sądu apelacyjnego w Poznaniu z 31 sierpnia 2005 r., I ACa 456/05, LEX nr 177026). Jeżeli natomiast z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.) i musi się ostać choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne (zob. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002 roku, , II CKN 817/00, LEX nr 56906).

Nie ulega wątpliwości Sądu Okręgowego, iż zarzuty obu apelacji nie podważają w skuteczny sposób dokonanej przez Sąd I instancji oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Wbrew twierdzeniom stron Sąd Rejonowy drobiazgowo wskazał przyczyny, dla których dał wiarę zeznaniom powoda i zeznaniom świadków co do okoliczności towarzyszących wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych jak również szczegółowo wskazał, dlaczego nie uznał powoda za pracownika szczególnie chronionego przez rozwiązaniem umowy o pracę.

Odnosząc się do apelacji strony powodowej należy wskazać, iż Sąd Rejonowy ma rację uznając, iż w dniu 31 sierpnia 2012 roku wybory SIP zostały przeprowadzone przez D. K. (1) i M. P. (2) z naruszeniem zasad określonych w porządku wyborów grupowego społecznego inspektora pracy w Banku (...) S.A. w Departamencie (...) Windykacji (...) w L.. Wybory miały się odbyć w dniu 31 sierpnia 2012 roku w godzinach od 10.00 do 11.30 a decyzja o ich przeprowadzeniu o godzinie 8.00, bez powiadomienia wcześniej o tym pracowników (...) w L., oraz przeprowadzenie ich w ciągu 30 minut w sposób szczegółowo wskazany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, dobitnie świadczy o tym, że decyzja o wyborach i ich sposobie przeprowadzenia została podjęta po uzyskaniu informacji o zamiarze wypowiedzenia powodowi umowy o pracę, wyłącznie w celu ochrony powoda przed wypowiedzeniem umowy o pracę.

Sąd Okręgowy, w odniesieniu sposobu i terminu wyborów, podziela w całości argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i nie widzi potrzeby jej powtarzania. Rację ma także Sąd Rejonowy uznając, że poszczególne sekcje w (...) nie są jednostkami organizacyjnymi pozwanego Banku albowiem § 7 ust. 2 regulaminu organizacyjnego Departamentu (...) Windykacji (...) pozwanego Banku przewiduje, że najniższą jednostką organizacyjną jest (...). Powyższe potwierdza to, że powód nie może posiadać statusu oddziałowego lub też grupowego inspektora pracy, zatem nie jest pracownikiem szczególnie chronionym przed wypowiedzeniem umowy o pracę i nie przysługuje mu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za cały okres. Zatem apelacja powoda jako niezasadna podlega oddaleniu, a zarzut naruszenia art. 47 k.p., art. 8 k.p, oraz wskazanych w apelacji przepisów ustawy o społecznej inspekcji pracy jako niezasadny nie może być podstawą do zmiany zaskarżonego wyroku.

Odnosząc się do apelacji strony pozwanej należy wskazać, że brak jest w sprawie podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami może nastąpić to wyłącznie w razie stwierdzenia nieważności postępowania (art. 386 § 2 k.p.c.), w razie nierozpoznania istoty sprawy albo też, gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości (art. 386 § 4 k.p.c.). W rozpoznawanej sprawie żadna z powołanych okoliczności nie zachodzi, a nawet sam apelujący nie uzasadnia ziszczenia się tych przesłanek uchylenia zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy nie ma wątpliwości, iż ocena pracy powoda nie została prawidłowo przeprowadzona. Jest oczywiste to, że wypowiedzenie umowy o pracę jest zwykłym sposobem rozwiązania stosunku pracy, zatem wystarczy, że pracodawca wykaże, iż pracownik nie sprawdza się na zajmowanym stanowisku. Jednakże, w ocenie Sądu Okręgowego pracodawca zarzucając pracownikowi, iż nie sprawdza się on na zajmowanym stanowisku musi wykazać, że miał on realną możliwość wywiązania się z nałożonych na niego obowiązków. Pracownicy muszą mieć możliwość wykonania tych obowiązków w przewidzianym przez prawo czasie pracy. Pozwany pracodawca niewątpliwie nakładał na pracowników obowiązki, których wykonanie wymagało pracy ponad ustawowe normy czasu pracy. Porównywanie wyników pracy pracownika pracującego poza ustawowymi normami czasu pracy z pracownikiem pracującym w ustawowym czasie pracy powoduje, iż ta ocena nie jest oceną prawidłową. Podkreślić należy, że pozwany w sposób szczególnie skrupulatny kontrolował pracę powoda, wykazał błędy, których powód się dopuścił, nie wykazał natomiast jaki wynik dały kontrole innych pracowników. Powyższe ma istotne znaczenie dla oceny pracy powoda jeżeli zważy się, że do pewnego czasu zajmował się on niedokończonymi sprawami pozostałymi po przejętych bankach oraz, że były to sprawy bardzo pracochłonne. Ponadto, co wynika z ustalonego stanu faktycznego, inni pracownicy otrzymywali do pomocy praktykantów czy też osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia, powód mimo, próśb o pomoc, takiej pomocy nie otrzymał.

Zgromadzony materiał dowodowy zdaje się potwierdzać tezę powoda, iż rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z uwagi na wiek powoda. Pozwany robił wszystko aby znaleźć powody do zwolnienia pracownika, co przy obszernych obowiązkach, nie dających się wykonać w ustawowych normach czasu pracy, nie jest trudne.

Ewentualne żądanie strony pozwanej zasądzenia odszkodowania zamiast przywrócenia powoda do pracy z powodu niecelowości i niemożliwości przywrócenia nie zasługuje na uwzględnienie albowiem w myśl art. 45 § 2 k.p., sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.

Przepis ten, co słusznie podniósł Sąd Rejonowy, zawiera klauzulę generalną (niemożliwości lub niecelowości przywrócenia do pracy), a przede wszystkim stanowi, że stosowanie tego przepisu pozostawione jest uznaniu sądu.

Stanowisko powoda nadal istnieje w pozwanym Banku. Powód na zajmowanym stanowisku może wykonywać różne zadania, ma 20 letni staż pracy w banku, trudno byłoby zatem uznać, że nie posiada właściwych cech osobowościowych potrzebnych do pracy w banku. Pozwany w toku postępowania dowodowego nie kwestionował tego, że powód do października 2010 roku zajmował się niedokończonymi sprawami pozostałymi jeszcze po (...) S.A. Były to sprawy bardzo pracochłonne i sprawy te powód wykonał skoro obecnie w sekcji pracuje jedynie jedna osoba.

Brak jest również podstaw do uznania, iż pomiędzy powodem a jego przełożonym doszło do konfliktu, jednorazowa emocjonalna rozmowa z przełożonym nie uzasadnia tezy, że przywrócenie do pracy jest niemożliwe czy też niecelowe.

Sąd Okręgowy jeszcze raz podkreśla, że przyjmuje za własne obszerne i jasne ustalenia stanu faktycznego oraz akceptuje dokonaną przez Sąd ocenę tego stanu faktycznego, dlatego nie widzi potrzeby powtarzania za Sądem Rejonowym prawidłowych ustaleń i prawidłowej oceny prawnej.

Mając na względzie powyższe uwagi Sąd Okręgowy uznał za trafne rozstrzygnięcie Sądu I instancji przywracające powoda do pracy i apelację pozwanego na podstawie powołanych przepisów oraz art. 386 § 1 k.p.c. oddalił jak również ze wskazanych wyżej względów oddalił apelację powoda.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.108 kpc i art 98 § 1 i 3 k.p.c.