Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Małgorzata Kowalska

Protokolant - starszy sekretarz sądowy Wioletta Wójtowicz

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 roku w Lublinie

sprawy A. C.

z udziałem zainteresowanej M. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o prawo do renty rodzinnej

na skutek odwołania A. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 28 listopada 2013 roku, znak:(...)

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. C. prawo do renty rodzinnej po zmarłym ojcu L. L. od dnia 13 sierpnia 2013 roku do dnia 31 października 2015 roku.

VII U 3038/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 listopada 203 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w L., na podstawie art. 65, 67 i 68 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił A. C. prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazano, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 26 listopada 2013 r. stwierdziła, Ze wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna ale niezdolność ta powstała po 10 marca 2003 roku tj. po dniu zakończenia nauki.

A. C. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, domagając się zmiany tego rozstrzygnięcia i ustalenia prawa do renty rodzinnej po zmarłym ojcu. Wnioskodawczyni w odwołaniu wskazała, iż jest całkowicie niezdolna od dnia 20 maja 2002 roku tj. stwierdzenia niepełnosprawności.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wyrażoną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

A. C. urodzona (...) w dniu 13 sierpnia 2013 r. złożyła wniosek o rentę rodzinną po zmarłym ojcu L. L. w dniu (...)roku, w którym wskazała, iż była dotychczas już uprawniona do renty socjalnej (wniosek k. 1- 4 a. ZUS).

W związku z rozpoznaniem wniosku lekarz orzecznik ZUS dokonał oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni pod kątem istnienia całkowitej niezdolności do pracy, całkowitej niezdolności do samodzielnej egzystencji oraz czy niezdolność taka powstała przed 10 marca 2003r. W swoim orzeczeniu z dnia 11 października 2013 roku orzecznik uznał wnioskodawczynię za osobę całkowicie niezdolną do pracy od 1 sierpnia 2013 roku niezdolność powstała po 10 marca 2013 roku. Orzeczenie zostało wydane po przeprowadzeniu bezpośredniego badania wnioskodawcy i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, tj. dokumentacji z przebiegu leczenia.

W stosunku do powyższego orzeczenia lekarza orzecznika skarżąca złożyła sprzeciw, w którym wniosła o skierowanie na badanie przez Komisję Lekarską.

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 26 listopada 2013 r. podzieliła ustalenia lekarza orzecznika i uznała wnioskodawczynię za osobę całkowicie niezdolną do pracy, niezdolność nie powstała przed 10 marca 2003 (orzeczenie – akta ZUS).

W oparciu o powołane wyżej orzeczenie organ rentowy wydał w dniu 28 listopada 2013 roku zaskarżoną decyzję.

W toku postępowania, celem zbadania zasadności odwołania i prawidłowości wydanej decyzji Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego o specjalnościach z zakresu neurologii.

W opinii z dnia 23 października 2013 r. biegły neurolog rozpoznał, u wnioskodawczyni miastenię gratis, stan po operacji grasicy i schizofrenię oraz wskazał, iż wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy do 31 października 2015 roku od dnia 20 maja 2002 roku. Powyższej oceny dokonał po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską zawarta w aktach oraz po przeprowadzeniu badania wnioskodawczyni. W swojej opinii biegły wskazał również, że wnioskodawczyni jest leczona od ponad 12 lat z powodu mastenii i jest leczona wysokimi dawkami sterydów. Zdaniem biegłego całkowita niezdolność istniała w dniu wydania orzeczenia o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności tj. 20 maja 2002 roku.

Zastrzeżenia do treści opinii złożył pozwany ZUS w piśmie procesowym z dnia 29.04.2015 r. wnosząc o uzupełnienie dokumentacji neurologicznej i dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego neurologa. Sąd w oparciu o dodatkową dokumentację medyczną dopuścił dowód z opinii uzupełniającej.

Biegły neurolog w opinii uzupełniającej z dnia 18 sierpnia 2015 r. podtrzymał stanowisko zajęte w opinii głównej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przytoczone dowody z opinii biegłego lekarza sądowego, dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz organu rentowego, które obdarzył wiarą w całości. Zostały one sporządzone w przepisanej formie, w oparciu o obowiązujące w dacie ich wydania przepisy prawne, przez kompetentne osoby w ramach przysługujących im uprawnień.

Rozstrzygając w sprawie Sąd oparł się na opinii biegłego oraz wnioskach w niej przedstawionych. Biegły przeprowadził bezpośrednie badanie wnioskodawczyni, wnikliwie przeanalizował dokumentację medyczną i omówił wpływ zdiagnozowanych u skarżącej schorzeń na zdolność do pracy – przy uwzględnieniu dotychczasowego doświadczenia zawodowego i posiadanych kwalifikacji.

Wnioski zawarte w powołanej opinii są wystarczająco uzasadnione. Z tych względów opinię Sąd uznał za wiarygodną, miarodajną i wyczerpującą a przez to przedstawiające wystarczające wiadomości specjalne, niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów zawartych w odwołaniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 r., sygn. II UKN 96/99).

Kierując się powyższym, Sąd Okręgowy w całości podzielił wnioski biegłego w zakresie ustalenia u wnioskodawczyni całkowitej niezdolności do pracy w dacie 20 maja 2002 roku.

Podnieść należy, że wnioskodawczyni jest uprawniona do renty socjalnej od 31.10.2003 r. fakt ten wskazuje na okoliczność, że pozwany ZUS stwierdził powstanie całkowitej niezdolności do pracy w okresie kontynuowania nauki, którą wnioskodawczyni zakończyła w dniu 10 marca 2003 roku ( zaś. 12 a.r.)

Ponadto skarżąca legitymuje się orzeczeniem o trwałym umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z dnia 16.10.2003 r. co świadczy o jej niezdolności do pracy (k. 4 a.s.)..

Umiarkowany stopień niepełnosprawności przyznany wnioskodawczyni, oznacza – zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2011 nr 127, poz. 721) – co do zasady, że osoba u której on występuje ma naruszoną sprawność organizmu, jest niezdolna do pracy albo zdolna do pracy jedynie w warunkach pracy chronionej lub wymaga czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że w sprawie został zgromadzony wystarczający materiał dowodowy i nie ma potrzeby jego uzupełniania czy weryfikowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie A. C. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 67 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009 r., nr 153, poz.1227) do renty rodzinnej uprawnione są dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione.

Przepis art. 68 ust. 1 stanowi, że dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1) do ukończenia 16 lat;

2) do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Do ustalenia całkowitej niezdolności do pracy mają zastosowanie zasady i tryb określony w ustawie z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2009.153.1227 j.t. ze zm.) wyrażone w art. 12-14. Stosownie do art. 12 ust. 2 tej ustawy całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przy czym, przy ocenie stopnia niezdolności do pracy i przewidywanego okresu jej trwania oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej, a także celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Orzekając w niniejszej sprawie Sąd oparł się na opinii biegłego lekarza sądowego, weryfikowanych dokumentacją medyczną. Należy tutaj zwrócić uwagę na treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2007 r. (III UK 130/06, OSNP 2008/7-8/113, LEX 368973), zgodnie z którym „Opinia biegłych dostarcza sądowi wiedzy specjalistycznej koniecznej do dokonania oceny stanu zdrowia osoby ubiegającej się o świadczenie rentowe, w tym rodzaju występujących schorzeń, stopnia ich zaawansowania i nasilenia związanych z nimi dolegliwości, stanowiących łącznie o zdolności do wykonywania zatrudnienia lub jej braku. Sąd nie może - wbrew opinii biegłych - oprzeć ustaleń w tym zakresie na własnym przekonaniu”. Sąd orzekający stanowisko to w pełni podziela.

Uznać zatem należy, że wnioskodawczyni spełnia wszystkie przesłanki do renty rodzinnej bowiem jest całkowicie niezdolna do pracy i niezdolność ta powstała w okresie nauki przed ukończeniem 25 roku życia.

W związku z powyższym orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.