Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2015r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XVIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. do SO Magdalena Ławrynowicz

Protokolant: sekr. sąd. Karolina Jeżewska

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2015 r. w Poznaniu na rozprawie

sprawy z powództwa

(...) Banku Spółdzielczego z siedzibą w P.

przeciwko

M. B. (PESEL (...))

o zapłatę

orzeka:

1.  uchyla nakaz zapłaty z dnia 17 marca 2015 r. wydany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu w sprawie XII Nc 59/15 w części dotyczącej kosztów postępowania, a w pozostałym zakresie utrzymuje tenże nakaz zapłaty w mocy;

2.  odstępuje od obciążania pozwanego kosztami procesu.

/-/ SSR del. do SO Magdalena Ławrynowicz

Sygn. akt: XVIII C 994/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 13 lutego 2015 r. (...) Bank Spółdzielczy w P. wniósł o zasądzenie od pozwanego M. B. kwoty 141.851,11 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 130.000 zł od dnia 30 września 1999r. do dnia zapłaty z zastrzeżeniem, że pozwany ma prawo powoływać się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie swojej odpowiedzialności do odpowiedzialności rzeczowej z tytułu przysługującego mu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w P. przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie pozwu wskazał, że udzielił A. B. i M. B. kredytu w wysokości 130.000 zł. Zabezpieczeniem przedmiotowego kredytu jest m.in. hipoteka umowna zwykła w kwocie 130.000 zł na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu położonym w P. przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy (...) prowadzi księgę wieczystą nr (...), stanowiącym obecnie własność pozwanego, syna kredytobiorców. Powód wyjaśnił, że w związku z brakiem spłaty rat kredytu wypowiedział umowę wskutek czego cały kredyt wraz z odsetkami stał się wymagalny 30 września 1999 r., a następnie wystawił przeciwko kredytobiorcom bankowy tytuł egzekucyjny, który został opatrzony klauzulą wykonalności. W dalszej kolejności wskazał, że wszczął wobec dłużników postępowanie egzekucyjne, w tym również z w/w spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, co jednak nie doprowadziło do zaspokojenia jego roszczeń. Ostatecznie postanowieniem z dnia 6 lutego 2012r. komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne z uwagi na bezskuteczność drugiej licytacji ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dłużników. Powód podał, że w dniu 10 maja 2013r. dłużnicy przenieśli w/w prawo na swojego syna M. B., przy czym w akcie notarialnym będącym podstawą tej czynności zostały wskazane wszystkie obciążenia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w tym również ustanowiona na jego rzecz hipoteka, a zatem pozwanemu znany był fakt, iż prawo to nabywa z obciążeniami. Powód w dniu 24 czerwca 2014 r. bezskutecznie wezwał pozwanego, jako dłużnika rzeczowego, do zapłaty.

W dniu 17 marca 2015 r. Sąd Okręgowy w(...)wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym (sygn. akt (...)), w którym nakazał pozwanemu zapłacić powodowi kwotę 141.851,11 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 130.000 zł od dnia 30 września 1999r. do dnia zapłaty z zastrzeżeniem, że pozwany ma prawo powoływanie się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie swojej odpowiedzialności rzeczowej z tytułu przysługującego mu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w P. przy ul. (...), dla którego Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą numer (...) oraz by zapłacił kwotę 5.391 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo w tym terminie wniósł zarzuty.

Pismem procesowym z dnia 7 kwietnia 2015 r. pozwany wniósł zarzuty, w których zaskarżył przedmiotowy nakaz zapłaty w całości. Pozwany wniósł o uchylenie nakazu zapłaty z dnia 23 maja 2013r. i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powódki na jego rzecz zwrotu kosztów procesu.

Pozwany przyznał, że w dniu 10 marca 2013r. nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu położonego w P. przy ul. (...) na podstawie aktu notarialnego repertorium A numer (...). Pozwany podniósł, że wskutek wypadku komunikacyjnego stał się osobą niepełnosprawną i wymaga stałej opieki. Zdaniem pozwanego wniesienie przez bank powództwa w niniejszej sprawie, z uwagi na jego stan zdrowia, jest naruszeniem zasad współżycia społecznego. Wyjaśnił, że jego intencją przy czynności objętej aktem notarialnym z dnia 10 maja 2013r. było tylko i wyłącznie zapewnienie lokum i możliwości egzystencji. Pozwany zaprzeczył, aby w dniu dokonania czynności miał wiedzę i świadomość co do rzeczywistego stanu prawnego nieruchomości. Wiedział wprawdzie, że rodzice mieli problemy finansowe, jednak był przekonany, że nie dotyczyły one nieruchomości, a wymienienie w akcie notarialnym hipotek i egzekucji traktował jako temat do wykreślenia z księgi wieczystej, skoro egzekucja z nieruchomości została umorzona w 2012 r.

Postanowieniem z dnia 10 czerwca 2015 r. Sąd zwolnił pozwanego od kosztów sądowych w całości (k. 145).

W odpowiedzi na zarzuty powód podtrzymał w całości żądanie pozwu i wniósł o utrzymanie w mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty. Powód wskazał, że podniesione przez pozwanego zarzuty są bezzasadne albowiem w dacie zawarcia przez niego z dłużnikami osobistymi banku umowy odpłatnej renty w zamian za przeniesienie na niego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w P. przy ul. (...), w księdze wieczystej prowadzonej dla w/w prawa nr (...) uwidocznione były wpisy dotyczące ustanowienia hipoteki, co znalazło również odzwierciedlenie w akcie notarialnym.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 października 1998 r. M. B., syn L. i A. B. zawarli z Bankiem Spółdzielczym w Ł. - poprzednikiem prawnym (...) Banku Spółdzielczego w P. umowę kredytu gotówkowego – obrotowego nr (...)- (...)-2 na kwotę 130.000 zł. Kredytobiorcy zabezpieczyli spłatę udzielonego kredytu m.in. poprzez ustanowienie hipoteki umownej zwykłej w kwocie 130.000 zł na przysługującym im spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu położonym w P. przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...).

dowód: umowa kredytu z dnia 2 października 1998 r. nr (...)- (...)-2 (k. 4 – 5), odpis zupełny księgi wieczystej (k. 6 – 16), odpis pełny z KRS powoda (k. 63 – 116)

Z uwagi na nieregulowanie rat kredytu, powód pismem z dnia 19 sierpnia 1999r. wypowiedział kredytobiorcom umowę kredytową nr (...) ze skutkiem na dzień 30 tego dnia od otrzymania i postawił łączną kwotę 168.816,29 zł w stan natychmiastowej wymagalności. Powód wystawił przeciwko kredytobiorcom bankowy tytuł egzekucyjny nr (...), który został postanowieniem Sądu Rejonowego(...)z dnia 10 kwietnia 2000 r. opatrzony klauzulą wykonalności.

dowód: wypowiedzenie kredytu z dnia 19 sierpnia 1999 r. (k. 17), (...) nr (...) z dnia 23 lutego 2000 r. (k. 56), postanowienie Sądu Rejonowego (...)z dnia 10 kwietnia 2000 r. w sprawie (...) (k. 55)

Powód wszczął przeciwko M. B., synowi L. i A. B. postępowanie egzekucyjne, w tym również ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w P. przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...), jednak nie doprowadziło ono do zaspokojenia wierzyciela. W związku z wszczętą egzekucją powód poniósł koszty w łącznej wysokości 11.851,11 zł. Ostatecznie postanowieniem z dnia 6 lutego 2012 r. komornik sądowy umorzył prowadzone przez siebie postępowanie egzekucyjne z uwagi na bezskuteczność drugiej licytacji ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu dłużników.

dowód: zawiadomienie o wszczęciu postępowania egzekucyjnego z dnia 19 kwietnia 2000 r. i 14 września 2000 r. (k. 23, 26), postanowienie o zajęciu wierzytelności z dnia 28 kwietnia 2003 r. i 5 listopada 2004 r. (k. 24, 25), zarządzenie komornika z dnia 9 sierpnia 2006 r. (k. 27), pismo komornika z dnia 31 maja 2007 r. (k. 28), protokół opisu i oszacowania nieruchomości z dnia 30 maja 2007 r. (k. 29 – 31), postanowienia komornika z dnia 27 sierpnia 2008 r., 6 lutego 2012 r. i 12 sierpnia 2014 r. (k. 32, 33, 34), informacja o stanie zaległości w sprawie egzekucyjnej z dnia 25 sierpnia 2014 r. (k. 35, 36), wezwania do uzupełnienia wniosku z dnia 20 listopada 2006 r. (k. 45, 47, 49, 51, 53), dowód zapłaty (k. 46, 48, 50, 52, 54)

W dniu 10 maja 2013 r. M. B., syn L. i A. B. zawarli w formie aktu notarialnego (repertorium A numer (...)) z synem - pozwanym M. B. umowę odpłatnej renty, na podstawie której w zamian za dożywotnie odpłatne renty na ich rzecz przenieśli na pozwanego przysługujące im spółdzielcze własnościowe prawo do domu jednorodzinnego położonego w P. przy ulicy (...), zapisanego w księdze wieczystej nr (...). W akcie notarialnym wskazano, że w dziale III księgi wieczystej nr (...) wpisane są ostrzeżenia o toczących się postępowaniach egzekucyjnych z nieruchomości m.in. z wniosku powoda, jak również, że w dziale IV przedmiotowej księgi wpisana jest hipoteka umowna zwykła w kwocie 130.000 zł na rzecz powoda. Strony umowy oświadczyły przy tym, że sporządzony akt notarialny jest zgodny z ich wolą, umowa powstała w wyniku szczegółowych uzgodnień, jej treść i wszystkie postanowienia zostały przez strony w całości zrozumiane i zaakceptowane, zawarte w niej postanowienia nie budzą ich wątpliwości a także znane im są wszystkie skutki prawne dokonanej czynności (§ 9 umowy).

dowód: odpis zupełny księgi wieczystej (k. 6 – 16), umowa z dnia10 maja 2013 r. (k. 37 – 44)

Powód wezwał pozwanego, jako dłużnika rzeczowego do zapłaty kwoty 130.000 zł tj. kwoty kapitału kredytu zabezpieczonego wpisem hipoteki umownej zwykłej ustanowionej na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu położonym w P. przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...) oraz kwoty 285.666,74 zł odsetek ustawowych od należności głównej. W odpowiedzi na wezwanie pozwany odmówił zapłaty wskazując, że nie uznaje żadnych zobowiązań obciążających jego rodziców, jest osobą niepełnosprawną, która od wielu lat wskutek wypadku samochodowego jest sparaliżowana i utrzymuje się z otrzymywanych świadczeń.

dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 24 czerwca 2014 r. wraz z dowodem doręczenia (k. 18-- 19) wyciąg z ksiąg banku z dnia 17 października 2014 r. (k. 20), pełnomocnictwo (k. 21 , 22), pisma pozwanego z 16 kwietnia 2014 r. i 15 lipca 2014 r. (k. 156, 157)

Pozwany ma obecnie 36 lat, od kilkunastu lat w związku z przebytym wypadkiem jest osoba niepełnosprawną fizycznie – sparaliżowaną od pasa w dół, ma ograniczoną sprawność rąk, jest niezdolny do samodzielnej egzystencji i wymaga stałej opieki. Jego jedynym źródłem utrzymania jest renta w wysokości 900 zł.

Okoliczności bezsporne

Przeciwko M. B. – ojcu pozwanego bądź z jego udziałem toczyły się liczne postępowania sądowe w związku z roszczeniami wynikającymi z umowy z dnia 2 października 1998 r. nr (...)- (...)-2 i ich egzekucją.

fakt znany z urzędu

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci w/w dokumentów. Autentyczność dokumentów nie była między stronami sporna, a Sąd nie dopatrzył się podstaw, by wątpliwości takie powziąć z urzędu. Część dokumentów została przedstawiona Sądowi jedynie w postaci kserokopii. Strony nie kwestionowały wzajemnie zgodności przedłożonych kserokopii z oryginałami dokumentów, wobec czego Sąd uznał kserokopie za wiarygodne dowody pośrednie, wskazujące na istnienie i treść dowodów właściwych.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przesłuchanie w charakterze świadków M. B. i A. B. oraz o przeprowadzenie dowodu z przesłuchania pozwanego albowiem okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione na podstawie dokumentów, a ponadto, w ocenie Sądu, dowody te były powoływane jedynie dla zwłoki (art. 217 § 3 k.p.c).

Sąd zważył co następuje:

Powództwo było zasadne w całości.

Pozwany odpowiada jako dłużnik rzeczowy w związku z faktem, że obecnie jest osobą uprawnioną z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu położonego w P. przy ulicy (...), dla którego Sąd Rejonowy (...)prowadzi księgę wieczystą nr (...), na którym została ustanowiona tytułem zabezpieczenia umowy z dnia 2 października 1998 r. nr (...)- (...)-2 o udzielenie kredytu gotówkowego – obrotowego zawartej pomiędzy powodem a rodzicami pozwanego tj. M. B. i A. B. hipoteka.

W związku z tym, że hipoteka na spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu została ustanowiona w 1998 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (zwanej dalej „u.k.w.h.”) w brzmieniu sprzed 20 lutego 2011 r. Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 2009 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2009.131.1075), która weszła w życie 20 lutego 2011 r., do hipotek zwykłych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy u.k.w.h. w dotychczasowym brzmieniu, z wyjątkiem art. 76 ust. 1 i 4 tej ustawy, które stosuje się w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Zgodnie z art. 65 ust. 1 u.k.w.h. w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka), przy czym jak stanowi ust. 4 pkt 1 przedmiotem hipoteki może być także własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, a do hipoteki takiej stosuje się odpowiednio przepisy o hipotece na nieruchomości – art. 65 ust. 5.

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy, między innymi w wyroku z dnia 25 sierpnia 2004 r. (IV CK 606/03, LEX nr 188488) „ Sens hipoteki polega na tym, aby w sytuacji nieuzyskania zaspokojenia od dłużnika osobistego wierzyciel mógł uzyskać zaspokojenie od dłużnika rzeczowego - do wysokości hipoteki - pomimo tego, że żaden stosunek obligacyjny pomiędzy nimi nie istnieje. Jeżeli zatem zobowiązany osobiście nie wykonuje należnego świadczenia pieniężnego, wierzyciel może wszcząć egzekucję przeciwko dłużnikowi rzeczowemu, przedtem jednak musi uzyskać przeciwko niemu tytuł wykonawczy.”. Stwierdzić ponadto należy, iż uprawnienia wynikające z ustanowienia hipoteki oznaczają, że przepis art. 65 ust. 1 u.k.w.h. przyznaje wierzycielowi hipotecznemu uprawnienie do wytoczenia przeciwko dłużnikowi hipotecznemu, nie będącemu dłużnikiem osobistym, powództwa o świadczenie – celem umożliwienia prowadzenia egzekucji z obciążonej nieruchomości, bowiem przeciwny pogląd unicestwiłby funkcję zabezpieczenia hipotecznego. Wierzyciel hipoteczny w celu przeprowadzenia egzekucji z nieruchomości, musi wcześniej uzyskać tytuł wykonawczy, więc tylko roszczenie o zapłatę, skierowane przeciwko dłużnikowi hipotecznemu zapewnia realizację jego uprawnień, przewidzianych przez prawo (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2013 r., sygn. I ACa 1066/12, LEX nr 1311967). Opiera się to na koncepcji tzw. obligacji realnej, według której, wierzyciel może z tytułu hipoteki żądać od właściciela nieruchomości zapłaty sumy hipoteki z ograniczeniem do przedmiotu hipoteki. Odpowiedzialność dłużnika osobistego z tytułu zaciągniętego kredytu i odpowiedzialność dłużnika rzeczowego, którego nieruchomość została obciążona hipoteką dla zabezpieczenia udzielonego kredytu, jest odpowiedzialnością in solidum, z tym ograniczeniem, że egzekucja prowadzona w stosunku do dłużnika rzeczowego może być skierowana wyłącznie do obciążonej hipoteką nieruchomości, co znajduje swoje odzwierciedlenie w treści wyroku sądu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 1997 r., sygn. I CKU 78/96, opubl. Prok.i Pr.-wkł. 1997/6/38).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, że powód w niniejszej sprawie domagał się zasądzenia od pozwanego, jako dłużnika rzeczowego, wymagalnego kapitału kredytu w kwocie 130.000 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wymagalności tj. 30 września 1999 r. oraz kosztów związanych z prowadzonymi postępowaniami egzekucyjnymi z przedmiotowego prawa w łącznej kwocie 11.851,11 zł. Pozwany zasadniczo bronił się brakiem świadomości co do rzeczywistego stanu prawnego nieruchomości.

Tymczasem jak wynika z treści umowy z dnia 10 maja 2013 r. oraz odpisu zupełnego księgi wieczystej (...) założonej dla spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, w dniu zawarcia umowy między pozwanym a jego rodzicami, w przedmiotowej księdze wieczystej uwidocznione były wpisy dotyczące ustanowienia hipoteki na rzecz powoda. Zgodnie zaś z art. 1 u.k.w.h. księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości (ust. 1), jak również w celu ustalenia stanu prawnego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu (ust. 3). Zgodnie z kolei art. 2 u.k.w.h., księgi wieczyste są jawne, nie można zasłaniać się nieznajomością wpisów w księdze wieczystej ani wniosków, o których uczyniono w niej wzmiankę. Co istotne, domniemywa się, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym - art. 3 ust. 1 u.k.w.h. Skoro zatem w chwili zawarcia umowy w księdze wieczystej (...) uczyniono wzmiankę o hipotece, to pozwany nie może zasłaniać się brakiem wiedzy odnośnie ustanowionej na rzecz powoda hipoteki umownej zwykłej w kwocie 130.000 zł. Tym bardziej, że wprost była o niej mowa podczas zawierania umowy w dniu 10 maja 2013 r., czego strony były świadome i dały temu wyraz w § 9 aktu notarialnego. To, że pozwany świadomy był wpisu hipoteki na rzecz powoda, wynika również z treści samych zarzutów do nakazu zapłaty, w których wskazał, że był przekonany, że są to nieaktualne tematy do wykreślenia z księgi wieczystej w związku z umorzeniem egzekucji. Tymczasem w akcie notarialnym nie ma wzmianki o tym, że egzekucja ta została umorzona, pomimo, że jest oświadczenie o jej wszczęciu. Poza tym egzekucja ta, istotnie została umorzona w dniu 6 lutego 2012 r., z tym, że na podstawie art. 985 § 1 k.p.c. Podstawa ta ma o tyle znaczenie, że wskazuje, że egzekucja została umorzona czasowo, a nie definitywnie.

Dlatego też podnoszone przez pozwanego zarzuty były bez znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Podobnie jak okoliczności, które kierowały pozwanym przyjmującym prawo do lokalu w zamian za ustanowienie na rzecz małżonków B. rent.

Nie podzielił Sąd również zarzutu pozwanego, że wytoczenie powództwa w niniejszej sprawie przez Bank z uwagi na stan zdrowia pozwanego stanowi nadużycie prawa podmiotowego. Nie kwestionując trudnej życiowej sytuacji pozwanego, stanowczo należy stwierdzić, że uwzględnienie zarzutu z art. 5 k.c. w okolicznościach niniejszej sprawy niweczyłoby sens instytucji hipoteki. Wierzyciel hipoteczny ma bowiem prawo do tego by żądać zaspokojenia z nieruchomości niezależnie od tego czyją ona stanowi własność, po to właśnie by niezależnie od wyzbywania się majątku przez dłużnika osobistego móc zaspokoić swoje roszczenie. W niniejszej sprawie, jak ustalono, dłużnicy osobiście po tym jak egzekucja z nieruchomości została umorzona na podstawie art. 985 § 1 k.p.c., przenieśli prawo na swojego syna. W kontekście szeregu procesów sądowych z udziałem dłużników – małżonków B. jawi się to jako działanie celowe by uniknąć kolejnej egzekucji z nieruchomości. Uwzględnienie zarzutu z art. 5 k.c. mogłoby dać nieprawidłowy sygnał dla dłużników kredytowych, że przeniesienie prawa zabezpieczonego ujawnioną hipoteką na osobę niepełnosprawną zwolni dłużników osobistych od egzekucji poprzez wyzbycie się majątku, a dłużnika rzeczowego ze względu na szczególną sytuację życiową, a tym samym pozbawi wierzyciela jedynego realnego zabezpieczenia.

Bardzo trudna sytuacja życiowa pozwanego nie była przy tym przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy obojętna i została dostrzeżona na gruncie rozstrzygnięcia o kosztach procesu. Co do zasady zaś roszczenie powoda Sąd uznał za usprawiedliwione.

Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty nie kwestionował roszczenia powoda co do wysokości. Ponadto w art. 71 u.k.w.h. ustanowione jest domniemanie istnienia prawa wynikającego z wpisu hipoteki, które dodatkowo obejmuje, jeżeli chodzi o odpowiedzialność z nieruchomości, także wierzytelność zabezpieczoną hipoteką. W tym kontekście Sąd uznał za zasadne roszczenie powoda w stosunku do pozwanego jako dłużnika rzeczowego o zapłatę kwoty 130.000 zł tytułem wymagalnego kapitału kredytu, odsetki ustawowe od tej kwoty liczone od dnia 30 września 1999 r. do dnia zapłaty oraz łącznej kwoty 11.851,11 zł tytułem poniesionych kosztów postępowania egzekucyjnego. Zgodnie bowiem z art. 69 u.k.w.h. w granicach przewidzianych w odrębnych przepisach hipoteka zabezpiecza także roszczenia o odsetki nieprzedawnione oraz o przyznane koszty postępowania.. Jak wskazał zaś Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 maja 2005 r. (III CZP 24/05,OSNC 2006, nr 4, poz. 60), „ Hipoteka zwykła, ustanowiona dla zabezpieczenia wierzytelności kredytowej banku, obejmuje ustawowe odsetki za opóźnienie w spłacie tej wierzytelności w zakresie wskazanym w art. 1025 § 3 k.p.c., nie zabezpiecza natomiast odsetek za opóźnienie ustalonych w umowie kredytowej według zmiennej stopy procentowej, nawet gdyby zostały objęte treścią wpisu do księgi wieczystej.”. Należy przy tym podkreślić, że odpowiedzialność pozwanego w zakresie odsetek jest również zastrzeżona do wysokości wartości nieruchomości.

Ze względu na powyższe Sąd utrzymał nakaz zapłaty z dnia 17 marca 2015r. w w/w zakresie o czym orzekł na podstawie art. 496 k.p.c. w pkt 1 wyroku.

Sąd jednocześnie uchylił nakaz zapłaty z dnia 17 mara 2015 r. w części dotyczącej kosztów postępowania i orzekł w tym zakresie w pkt 2 wyroku stosując art. 102 k.p.c. odstępując od obciążania pozwanego kosztami procesu. Zgodnie bowiem z art. 102 k.p.c. w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sąd uznał, że w niniejszej sprawie zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek związany z trudną sytuacją życiową pozwanego. Pozwany jest osobą niepełnosprawną, niezdolną do samodzielnej egzystencji, utrzymującą się z niskiej renty. Uwzględnienie tej sytuacji znalazło swój wyraz również w postanowieniu z dnia 10 czerwca 2015 r., którym pozwany został zwolniony od kosztów sądowych w całości.

/-/ SSR del. do SO Magdalena Ławrynowicz