Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Szaj

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015 r. w Szczecinie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) w S.

przeciwko D. S.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego w S. S. z dnia 9 września 2014 roku, sygn. akt I C 1189/14 upr.

oddala zażalenie.

Sygn. akt II Cz 336/15

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 9 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Stargardzie Szczecińskim umorzył postępowanie w sprawie z powództwa(...) (...) w S. przeciwko D. S. o zapłatę.

W uzasadnieniu postanowienia, powołując się na treść art. 505 ³⁷ k.p.c., 505 ³³ k.p.c., (...) oraz (...) k.p.c. wskazał, iż powódka nie wykonała w całości zarządzenia z dnia 30 maja 2014 roku, albowiem nie przedłożyła dokumentu pełnomocnictwa uprawniającego K. S. do działania w imieniu powódki w niniejszej sprawie. Powyższy brak uniemożliwiał nadanie sprawie dalszego biegu.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł powód wnosząc o jego uchylenie i nadanie sprawie dalszego biegu.

Strona skarżąca podniosła, iż uzupełniła braki formalne w dniu 24 lipca 2014 roku, niemniej omyłkowo załączyła niewłaściwe pełnomocnictwo.

Ponadto, do zażalenia załączono pełnomocnictwo od spółki (...). w S..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu.

Z uzasadnienia rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego wynika, iż powodem dla którego umorzył on postępowanie w sprawie było nie dołączenie przez pełnomocnika powoda- pełnomocnictwa mocodawcy, do reprezentowania go w postępowaniu przed tym sadem.

W ocenie Sądu Okręgowego stanowisko Sądu I instancji jest prawidłowe. Pozew w przedmiotowej sprawie został wniesiony do Sądu Rejonowego Lublin- Zachód w Lubinie w dniu 16 kwietnia 2014 roku, co oznacza, że rozpoznając zażalenie Sąd Okręgowy miał na uwadze przepis art. 505 ³⁷ k.p.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 7 lipca 2013 roku.

Zgodnie z art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. po przekazaniu sprawy w przypadkach wskazanych w art. 505 ³³ § 1, art. 505 ³⁴ § 1 oraz art. 505 ³⁶ § 1 przewodniczący wzywa powoda do wykazania umocowania zgodnie z art. 68 zdanie pierwsze oraz dołączenia pełnomocnictwa zgodnie z art. 89 § 1 zdanie pierwsze i drugie, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 ³³ § 1 oraz art. 505 ³⁴ § 1 dodatkowo do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu - w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięcia powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie.

Z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy wynika, iż podstawą przekazania sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego do Sądu Rejonowego było stwierdzenie przez Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie braku podstaw do wydania nakazu zapłaty - art. 505 ³³ § 1 k.p.c. Zasadnym w takiej sytuacji było wezwanie powoda przez Przewodniczącego do uzupełnienia braków pozwu poprzez przedłożenie pełnomocnictwa pod rygorem umorzenia postępowania. Nie zachodziła konieczność uzupełnienia opłaty bowiem byłą ona tożsama z tą jaka została już uiszczona ( art. 28 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych).

W kontekście rozpoznawanej sprawy wskazania wymaga, iż pełnomocnictwo procesowe może mieć zakres szerszy lub węższy. Przepis art. 88 k.p.c. wyróżnia pełnomocnictwo ogólne, które uprawnia do podejmowania wszystkich czynności procesowych we wszystkich rodzajach spraw, oraz rodzajowe, które uprawnia do prowadzenia poszczególnych spraw , czy też do dokonania poszczególnych czynności procesowych.

Pełnomocnik powoda wykonał zobowiązanie w ten sposób, że przedłożył uwierzytelniony przez notariusza odpis pełnomocnictwa do reprezentowania spółki (...) które nie obejmowało jednak umocowania do reprezentowania powoda w niniejszym postępowaniu. Zakres pełnomocnictwa został wyraźnie określony do „ reprezentowania(...) przed Sądem Rejonowym Lublin- Zachód w(...)VI Wydział Cywilny Odwoławczy w sprawach dotyczących windykowania należności”.

Przedłożenie pełnomocnictwa na etapie postępowania zażaleniowego, jako spóźnione nie mogło odnieść zamierzonego rezultatu.

Z tych też względów na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)