Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zamościu

w składzie następującym :

Przewodniczący: Sędzia Sylwia Żukowska

Ławnicy: Zofia Gąbka, Danuta Wolanin

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Teresa Momot

po rozpoznaniuw dniu 7 grudnia 2015 roku w Zamościu

na rozprawie sprawy

z powództwa K. M. (1)

przeciwko P. P.Spółce Akcyjnej w W.

o odszkodowanie za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu i ustalenie wynagrodzenia

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda K. M. (1) na rzecz pozwanego P. P. Spółce Akcyjnej w W. kwotę 450 (czterysta pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  przejmuje na rachunek Skarbu Państwa nieuiszczoną opłatę od pozwu, od uiszczenia której powód był zwolniony.

Sygn. akt IV P 370/14

UZASADNIENIE

Powód K. M. (1) z dnia 4 września 2014 roku przeciwko pozwanemuP. P. Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie kwoty 4032 złote wraz z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwu tytułem odszkodowania wynikającego z naruszenia przez pozwanego zasady równego traktowania w zatrudnieniu, określonej w art. 18 ^{( 3c)} k.p., z uwagi na niewłaściwą politykę płacową prowadzoną przez pozwanego, o ustalenie na przyszłość wynagrodzenia powoda na poziomie, który nie będzie miał charakteru dyskryminującego oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jest zatrudniony w pozwanej Spółce czas nieokreślony od dnia 1 września 2013 roku na stanowisku l.. Oprócz powoda w U. P. T. Nr 1 jako komórce organizacyjnej wchodzącej w strukturę organizacyjnąP. P.Spółki Akcyjnej, zatrudnionych jest jeszcze 23 l.. Wynagrodzenie zasadnicze powoda wynosi 1700 złotych. Wynagrodzenie zasadnicze następnego w kolejności najniżej zarabiającychl.w UP T. 1 wynosi ok. 2000 złotych. W ocenie powoda dysproporcje w wynagrodzeniu wynikają przede wszystkim z prowadzenia przez pracodawcę błędnej polityki płacowej poprzez naruszenie normy wskazanej w art. 18 ^{( 3c )} § 1 kodeksu pracy, zgodnie z którą pracownicy wykonujący jednakową pracę mają prawo do jednakowego wynagrodzenia. Porównując rodzaj i ilość wykonywanej przeze powoda oraz pracy wykonywanej przez pozostałychl.wskazać należy, że jest to praca jednakowa. Wszyscy wykonują takie same obowiązki, szczegółowo określone w podpisanej przez pracowników P. „Karcie zakresu obowiązków". Wszyscy posiadają kwalifikacje niezbędne do wykonywania obowiązków na stanowisku l.. Wartość przedmiotu sporu w kwocie 4032 złote brutto stanowi różnicę w wynagrodzeniu zasadniczym otrzymywanym przez powoda oraz przez l.z wynagrodzeniem zasadniczym 2000 złotych, w okresie od 01 września 2013 roku do 31 sierpnia 2014 roku. Określona ona została jako 12-krotność kwoty 300 złotych (kwota różnicy pomiędzy wysokością miesięcznych wynagrodzeń zasadniczych ustalonych w umowach o pracę powiększonych o średni wskaźnik premii regulaminowej – 12%) (k.1-4– pozew).

Pozwany P. P. Spółka Akcyjna z (...) w W. w odpowiedzi na pozew z dnia 4 grudnia 2014 roku wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu pozwany wskazał, iż na aktualne wynagrodzenie powoda składa się wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1700 złotych oraz inne składniki wynagrodzenia i świadczenia związane z pracą na zasadach określonych w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy i przepisach powszechnie obowiązujących, w tym premie na zasadach określonych w Regulaminie Premiowania. Zdaniem strony pozwanej, roszczenie powoda nie zasługuje na uwzględnienie – odszkodowanie przewidziane w art. 18 3d k.p. byłoby należne powodowi tylko w przypadku naruszenia przez pozwaną zasady niedyskryminacji określonej w art. 11 3d k.p. Zgodnie z tym przepisem dyskryminacją nie jest każde nierówne traktowanie danej osoby lub grupy w porównaniu z innymi, ale takie, które występuje ze względu na ich odmienność i nie jest uzasadnione z punktu widzenia sprawiedliwości opartej na równym traktowaniu wszystkich, którzy znajdują się w takiej samej sytuacji faktycznej i prawnej. Powód opierając swoje roszczenia na naruszeniu zakazu dyskryminacji, nie wykazał, a nawet w ogóle nie wskazał żadnych faktów, ani okoliczności, które mogłyby uprawdopodobnić dyskryminacyjne podłoże ustalenia jego wynagrodzenia. Tym samym powództwo o odszkodowanie i ukształtowanie wynagrodzenia zasługuje na oddalenie (k. 9-11 – odpowiedź na pozew).

Podczas rozprawy z dnia 12 stycznia 2015 roku pełnomocnik powoda sprecyzował, że domaga się zasądzenia od pozwanej odszkodowania z tytułu naruszenia zasad równego traktowania w zatrudnieniu w zakresie wynagrodzenia w kwocie 4032 złote oraz ustalenie wynagrodzenia powoda na przyszłość w wysokości 2000 złotych wynagrodzenia zasadniczego (k. 34- protokół rozprawy).

Pozwany nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie (k. 34 – protokół rozprawy).

W piśmie z dnia 18 marca 2015 roku pełnomocnik powoda zmodyfikował żądnie pozwu w ten sposób, że zażądał od pozwanego zasądzenia kwoty 5862,79 złotych tytułem odszkodowania z tytułu naruszenia zasad równego traktowania oraz ustalenia wysokości wynagrodzenia zasadniczego na poziomie 2136,22 złotych (k. 88 v – pismo)

Pozwany nie uznał tak zmodyfikowanego powództwa i wniósł o jego oddalenie (k. 94 – protokół rozprawy).

W piśmie z dnia 24 września 2015 roku pełnomocnik powoda zmodyfikował powództwo w ten sposób, że ograniczył wysokość dochodzonego odszkodowania z tytułu nierównego traktowania w zatrudnieniu z kwoty 5862,79 złotych do kwoty 4852,24 złotych oraz ustalenie na przyszłość wynagrodzenia zasadniczego powoda na poziomie 2061,03 złotych (k. 116 – pismo).

Pozwany nie uznał tak modyfikowanego powództwa i wniósł o jego oddalanie (k. 122 – protokół rozparty).

Sąd Rejonowy w Zamościu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Powód K. M. (1) został zatrudniony w P. P. Spółce Akcyjnej z (...) w W. na podstawie umowy o pracę z dnia 29 maja 2012 roku zawartej na czas określony do dnia 31 sierpnia 2012 roku na stanowiskul.W dniu 1 września 2012 roku pomiędzy stronami została zawarta umowa o pracę na czas określony do dnia 31 sierpnia 2013 roku, zaś w dniu 1 września 2013 roku umowa o pracę na czas nieokreślony (cz. B akt osobowych – umowy o pracę, k. 34 – wyjaśnienia powoda potwierdzone zeznaniami k. 144v).

Powód posiada wykształcenie średnie, ukończył Policealne Studium Informatyczne na kierunku Informatyka Stosowana (k. 3 cz. A akt osobowych – pismo).

Do obowiązków powoda zatrudnionego na stanowisku l. l. p. należy: dbałość o dobre imię i prestiż P. P. S.A.; rzetelne i sumienne wykonywanie powierzonej pracy; ścisłe i terminowe rozliczanie się z powierzonych zadań; bieżące informowanie przełożonego o stanie prowadzonych spraw; efektywne organizowanie pracy, zgodnie z przepisami obowiązującymi w P. P.; przestrzeganie Regulaminu pracy P. P. S.A. oraz ustalonego w zakładzie pracy porządku i dyscypliny pracy, przepisów bhp, ochrony przeciwpożarowej i zabezpieczenia obiektu; ochrona tajemnicy określonej w odrębnych przepisach i tajemnicy służbowej w ramach wykonywanych obowiązków; ochrona przetwarzanych na zajmowanym stanowisku pracy wszelkich danych przed niepowołanym do nich dostępem, nieuzasadnioną ich modyfikacją, zniszczeniem a także nielegalnym ich ujawnieniem lub pozyskaniem; stałe doskonalenie swoich kwalifikacji zawodowych; kształtowanie efektywnej współpracy z innymi pracownikami P. P. oraz właściwej atmosfery w miejscu pracy; znajomość powszechnie obowiązujących i wewnętrznych aktów prawnych regulujących zasady świadczonych usług oraz wykonywanie czynności zgodnie z ich zapisami; wykonywanie obowiązków służbowych w przydzielonej odzieży służbowej; postępowanie zgodnie z wartościami P. P. S.A.; doręczanie przesyłek pocztowych, druków bezadresowych, telegramów, przekazów pocztowych i innych świadczeń pieniężnych osobom uprawnionym do ich odbioru; pobieranie i dostarczanie do urzędu macierzystego całości ładunku pocztowego z funkcjonującej w rejonie a. p. kwitowanie pobieranych przesyłek rejestrowanych, telegramów, przekazów pocztowych oraz gotówki na wypłatę świadczeń pieniężnych; kontrola stanu opakowania i wyglądu zewnętrznego pobieranych przesyłek oraz opłatp. p.przeznaczonych do doręczenia, pobieranie należności ciążących na doręczonych przesyłkach; awizowanie niedoręczonych przesyłek pocztowych, przekazów pocztowych i telegramów; sprzedaż znaczków pocztowych; sprzedaż usług finansowych lub współuczestniczenie w procesie sprzedaży usług finansowych, sprzedaż artykułów handlowych, przyjmowanie przedpłat na prenumeratę prasy; przyjmowanie pełnomocnictw pocztowych, obsługa osób niepełnosprawnych, rozliczanie się po zakończeniu obsługi rejonu z pobranych do doręczenia p. p., telegramów, przekazów pocztowych, gotówki na wypłatę świadczeń pieniężnych; rozliczanie się ze sprzedanych znaczków pocztowych, usług finansowych, artykułów handlowych oraz przyjętych przedpłat na prenumeratę prasy; obsługa rejonu w czasie ustalonych godzin i zgodnie z ustalonym planem przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa własnego, powierzonej gotówki oraz przesyłek, bieżące zgłaszanie bezpośredniemu przełożonemu występujących w rejonie zagrożeń i zmian; bieżące i prawidłowe prowadzenie dokumentacji wymaganej powszechnie obowiązującymi i wewnętrznymi aktami prawnymi; udzielanie klientom informacji dotyczących zasad i warunków realizacji usług świadczonych przez P. P.S.A., terminowe opróżnianie nadawczych skrzynek pocztowych znajdujących się w rejonach doręczeń, dbanie o ich estetyczny wygląd oraz zgłaszanie zaobserwowanych uszkodzeń; odbieranie ładunku pocztowego przygotowanego przez agencję działającą na danym rejonie doręczeń; wykonywanie zleconych przez przełożonego innych czynności nie ujętych w zakresie czynności pracownika, a wynikających z rodzaju pracy określonej w umowie (k. 38 cz. B akt osobowych powoda - zakres czynności, k. 77 v – zeznania świadka M. P.).

Występują nieznaczne różnice w zakresie obowiązków powoda i P. K.. W punkcie 2 zakresu obowiązków P. K. wskazano na „doręczanie i odbieranie przesyłek z siedziby klientów w ramach podpisanych umów na realizację usługi (...) przestrzegając terminów doręczenia i odbioru zawartych w umowach z klientami. W zakresie czynności K. M. (1) są dwa dodatkowe zapisy: obsługa osób niepełnosprawnych i terminowe opróżnianie nadawczych skrzynek p., dbanie o ich estetyczny wygląd oraz zgłaszanie zaobserwowanych uszkodzeń (k. 98 – zakres czynności P. K., k. 38 cz. B akt osobowych – zakres czynności powoda).

Powód obsługuje rejony wiejskie w odległości do 70 kilometrów od placówki (k. 34 v – wyjaśnienia powoda potwierdzone zeznaniami k. 144v).

W U. P. T. Nr 1 jest osiem rejonów wiejskich i dwanaście rejonów miejskich. Zatrudnionych jest łącznie 23l. (k. 77 v – zeznania świadka M. P., k. 34 v – wyjaśniania powoda potwierdzone zeznaniami k. 144).

Powód obsługuje różne rejony, przydzielono mu jeden rejon miejski i rejony wiejskie oraz stanowi rezerwę w przypadku urlopów innych l. i wówczas obsługuje rejony wiejskie (k. 34 verte – przesłuchanie w trybie informacyjnym powoda potwierdzone zeznaniami k. 144).

Stanowiskol. zaliczane jest od 5 do 9 kategorii zaszeregowania w zakresie wynagrodzenia zasadniczego. Wymagane wykształcenie to wykształcenie zasadnicze zawodowe lub podstawowe. Siódma kategoria zaszeregowania – zgodnie z tabelą miesięcznych stawek wynagrodzenia zasadniczego stanowiącej Załącznik Nr1 do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla (...) P. P.j Spółki Akcyjnej zawartego w dniu 13 września 2010 roku odpowiada kwocie od 1000 złotych do 2900 złotych, zaś dziewiąta kategoria zaszeregowania odpowiada kwocie od 1000 złotych do 3300 złotych (k. 37 – Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy).

Najniższe wynagrodzenie zasadnicze na stanowisku l. w. l. w U. P. T. 1 otrzymuje powód ((...)złotych, wykształcenie średnie policealne, staż pracy 3 lata), kolejny w kolejności jest S. K. ((...) złotych, wykształcenie średnie techniczne, staż pracy 24 lata), M. S. ((...)złotych, wykształcenie zasadnicze zawodowe, staż pracy 22 lata), T. P. ((...) złote, wykształcenie średnie ogólne, staż pracy 9 lat), K. N. ((...) złotych, wykształcenie podstawowe, staż pracy 25 lat), K. M. (2) ((...)złotych, wykształcenie średnie techniczne, staż pracy 8 lat), W. K. (1) ((...) złotych, wykształcenie średnie techniczne, staż pracy, 17 lat), W. M. ((...) złotych, wykształcenie średnie techniczne, staż pracy 9 lat), W. K. (2) ((...) złotych, wykształcenie średnie techniczne, staż pracy 8 lat), J. M. ((...)złotych, wykształcenie zasadnicze zawodowe, staż pracy 28 lat), A. U. ((...) złotych, wykształcenie zasadnicze zawodowe, staż pracy 27 lat) (k. 76 – zestawienie). Najwyższe wynagrodzenie wśród zatrudnionych l. wynosi (...) złotych i otrzymuje je pracownik ze średnim wykształcenie technicznym, zatrudniony od 2004 roku. Powód w okresie od stycznia 2013 roku do sierpnia 2013 roku otrzymywał wynagrodzenie na poziomie (...)złotych – po tym okresie wynagrodzenie zostało mu zwiększone do (...)złotych. Wynagrodzenie A. U. i J. M. w od 2013 roku nie uległo zwiększeniu (k. 76, k.84- zestawienia, k. 134 – zestawienie).

W U. P. w T., przeciętne wynagrodzenie zasadniczel. wynosi (...)złote (k. 85 v – zeznania świadka R. N.).

W dacie nawiązania stosunku pracy przełożony pracownika występuje z odpowiednim wnioskiem kadrowym w którym zawarte są warunki umowy o pracę. Służby kadrowe weryfikują taki wniosek – poddają analizie, czy w danej jednostce występuje wakat, analizie poddawana jest także wysokość wynagrodzenia. Jeżeli wysokość takiego wynagrodzenia nie odbiega od wysokości wynagrodzeń innych pracowników, z reguły taki wniosek jest akceptowany (k. 85 v – zeznania świadka R. N.).

Zróżnicowanie wynagrodzenie na stanowisku l. wynika m.in. z warunków zatrudnienia np. czy jest to l.wiejski, miejski; czy rejon może być obsługiwany pieszo, rowerem lub samochodem. Wpływ na kształtowanie wynagrodzenia ma również doświadczenie zawodowe na danym stanowisku pracy (k. 85v – zeznania świadka R. N.).

Na wysokość wynagrodzenia l. składa się wiele czynników: zakres jego obowiązków, rodzaj wykonywanej pracy, jakość tej pracy, zaangażowanie, efekty pracy, pełnienie dodatkowych funkcji, zaangażowanie w sprzedaż produktów bankowych. Każde wynagrodzenie ustalane jest zgodnie z tabelą zaszeregowania, a następnie jest podwyższane premią zgodnie z w/w dodatkowymi czynnikami (k. 94 v – zeznania świadka J. P.).

L.mają różne wynagrodzenia – różnice wynikają m.in. z zaszłości tj. polityki płacowej prowadzonej przez P. P.. Kilka lat wcześniej każdy z rejonów był zakładem pracy i posiadał własny fundusz wynagrodzeń – mógł wówczas samodzielnie kształtować wynagrodzenia i ustalać politykę płacową – od 2011 roku wynagrodzenia pozostają w gestii centrali (k. 94 v, k. 132 – zeznania świadka J. P., k. 66 v – zeznania świadka R. N.).

Wcześniejsza polityka płacowa kształtowana była w ten sposób, że młodsi stażem l.otrzymywali niższe wynagrodzenie – zaczynali od pewnego szczebla wynagrodzenia (k. 95 – zeznania świadka J. P.).

Powód jest pracownikiem młodym stażem, a porównuje się do pracowników z dłuższym stażem, którzy posiadają pełne walory sprzedażowe i jakościowe (k. 94 v – zeznania świadka J. P.).

Na wysokość wynagrodzenia powoda nie miał wpływu jego wiek – zatrudniani są l.w różnym wieku i w zależności od możliwości obsługi danego obszaru - wynagrodzenia osób nowozatrudnionych kształtują się na podobnym poziomie (k. 132 – zeznania świadka J. P.).

Staż pracy ma wpływ na wysokość wynagrodzenia zasadniczego (k. 132 verte – zeznania świadka J. P.).

K. M. (1) posiada najkrótszy staż pracy wśród l. zatrudnionych w U. P. Nr 1 w T. (k. 34 verte – przesłuchanie w trybie informacyjnym powoda potwierdzone zeznaniami k. 144).

Obciążenie pracą w rejonach miejskich i wiejskich jest porównywalne (k. 78 – zeznania świadka M. P.).

O przydzieleniul. danego rejonu decyduje u pozwanego kontroler – K. H. (k. 132 – zeznania świadka K. H.).

Praca powoda nie różni się od pracy innych l. zatrudnionych w U. P. Nr 1 w T.. Do obowiązków l. wiejskich należy dodatkowo opróżnianie skrzynek nadawczych znajdujących się na terenach wiejskich. L. miejscy ze względu na obciążenie pracą nie doręczają paczek. Paczki doręczane są przez dwóch l. paczkowych (k. 131 v – zeznania świadka K. H.).

W okresie od 1 stycznia 2014 roku do 31 sierpnia 2014 roku P. K. pobrał do doręczenia 23974 przesyłki (99,47 % skuteczności doręczenia), K. M. (1) pobrał 2514 przesyłek (78,52 % skuteczności doręczenia). J. M. w okresie od 1 lipca 2014 roku do 30 września 2014 roku pobrał do doręczenia 1057 przesyłek (86,19% skuteczności doręczenia), K. M. (1) pobrał 1075 przesyłek (75,63 % skuteczności doręczenia), A. U.pobrał 1551 przesyłek (83,62 % skuteczności doręczenia). J. M. w okresie od 01 października 2014 roku do 31 grudnia 2014 roku pobrał do doręczenia 1978 przesyłek (85,84% skuteczności doręczenia), K. M. (1) pobrał 682 przesyłki (82,11 % skuteczności doręczenia), A. U. pobrał 2223 przesyłek (69,95% skuteczności doręczenia). J. M. w okresie od 01 stycznia 2015 roku do 31 marca 2015 roku pobrał do doręczenia 2081 przesyłek (90,05 % skuteczności doręczenia), K. M. (1) pobrał 1617 przesyłek (79,47 % skuteczności doręczenia), A. U. pobrał 2596 przesyłek (71,42 % skuteczności doręczenia). J. M. w okresie od 01 kwietnia 2015 roku do 30 czerwca 2015 roku pobrał do doręczenia (...) przesyłki (81,11% skuteczności doręczenia), K. M. (1) pobrał 1605 przesyłek (74,89 % skuteczności doręczenia), A. U. pobrał 2006 przesyłek (74,08 % skuteczności doręczenia). J. M. w okresie od 01 lipca 2015 roku do 31 sierpnia 2015 roku pobrał do doręczenia 783 przesyłki (77,14% skuteczności doręczenia), K. M. (1) pobrał 1270 przesyłek (75,89 % skuteczności doręczenia), A. U. pobrał 1687 przesyłek (77,47 % skuteczności doręczenia). Rejestry dotyczą przesyłek poleconych (k. 99, k 124 –128 – zestawienia, k. 132 – zeznania świadka K. H.).

Skuteczność doręczenia przesyłek zależy od znajomości rejonu (k. 131 v – zeznania świadka K. H.).

P. K. obsługuje najczęściej 12 Rejon Masowych Nadawców, zaś powód rejony wiejskie i miejskie (k. 100 – zestawienie).

W marcu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży znaczków, prasy, towarów handlowych, prenumeraty i ubezpieczeń na łączną kwotę 520,38 złotych, J. M. na kwotę 1475,63 złotych, A. U. na kwotę 1518,46 złotych. W kwietniu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 1387,19 złotych, J. M. na kwotę 1353,27 złotych, zaś A. U. na kwotę 562,86 złotych. W maju 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 1169,12 złotych, J. M. na kwotę 1225,41 złotych, zaś A. U. na kwotę 625,32 złotych. W czerwcu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 828,41 złotych, J. M. na kwotę 1397,51 złotych, zaś A. U. na kwotę 619,35 złotych. W lipcu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 301,27 złotych, J. M. na kwotę 954,34 złotych, zaś A. U. na kwotę 406,4 złotych. W sierpniu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 612,51 złotych, J. M. na kwotę 903,77 złotych, zaś A. U. na kwotę 361,27 złotych. We wrześniu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 1782,68 złotych, J. M. na kwotę 1471,95 złotych, zaś A. U. na kwotę 1424,22 złotych. W październiku 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 311,76 złotych, J. M. na kwotę 748,82 złotych, zaś A. U. na kwotę 278,55 złotych. W listopadzie 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 28,64 złotych, J. M. na kwotę 828,68 złotych, zaś A. U. na kwotę 338,13 złotych. W grudniu 2014 roku K. M. (1) dokonał sprzedaży na kwotę 1399,67 złotych, J. M. na kwotę 1322,09 złotych, zaś A. U. na kwotę 428,14 złotych (k.134-137 – zestawienie).

Największą sprzedaż gazet oraz prenumeratę wykazuje J. M.. Powód i A. U. mają porównywalne osiągnięcia. Powód ma najlepsze wyniki sprzedaży produktów bankowych (k. 131 v – zeznania świadka K. H.).

Realizacja zadań sprzedażowych wpływa na premię, a nie na wynagrodzenie zasadnicze (k. 132 – zeznania świadka K. H.).

Jeżeli był tzw. fundusz na podwyżki w obszarze rejonu – wówczas brało się pod uwagę zaangażowanie pracownika w wykonywaniu obowiązków służbowych, aktywność sprzedażową, absencje chorobowe (k. 132 – zeznania świadka K. H.).

W okresie zatrudnienia powodowi nie zdarzyło się zgubić przesyłki rejestrowej. W ocenie M. P. powód wykonuje swoje obowiązki lepiej, niż pozostali zatrudnieni l.. Powód jest zaangażowany w pracę i wywiązuje się ze swoich zobowiązań (k. 77 verte – zeznania świadka M. P.).

J. M. i A. U. pracują u pozwanego ponad 20 lat – ich wieloletnia praca przekłada się na dobre relacje z adresatami przesyłek i klientamip.(k. 131 v – zeznania świadka K. H.).

Wynagrodzenia pracowników były weryfikowane przed 2011 rokiem, a obecnie rolą Naczelnika U. P.jest, aby zwrócić uwagę na osoby, które wyróżniają się w sposób wyjątkowy i wnioskować o zwiększenie wynagrodzenia (k. 132 verte – zeznania świadka J. P.).

W kwestii premii rocznej i miesięcznej powód jest tak samo traktowany jak inni pracownicy (k. 34 verte – przesłuchanie w trybie informacyjnym powoda potwierdzone zeznaniami k. 144).

Podstawą premii regulaminowej jest wynagrodzenie zasadnicze i stanowi to najczęściej 12% tego wynagrodzenia (k. 78 – zeznania świadka M. P.).

Nierówne traktowanie w związku z zaistnieniem którego powód dochodzi odszkodowania dotyczy wynagrodzenia zasadniczego, a nie premii, która jest składnikiem zmiennym uzależnionym od wykonania zadań (k. 78 – zeznania świadka M. P.).

Wyznacznikiem wysokości wynagrodzenia jest budżet danej jednostki przeznaczony na wynagrodzenia w danym roku budżetowym (k. 85 verte – zeznania świadka R. N.).

Wynagrodzenie zasadnicze powoda według 7 kategorii zaszeregowania ustalone zostało na poziomie(...)złotych (k. 31 cz. B akt osobowych – umowa o pracę, k. 34 – przesłuchanie w trybie informacyjnym powoda potwierdzone zeznaniami k. 144).

Miesięczne wynagrodzenie powoda liczone jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy wynosi (...) złotych (k. 21 – zaświadczenie).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań powoda K. M. (1) (k.34-34 v – wyjaśnienia potwierdzone zeznaniami k. 144 v), przesłuchanych w sprawie świadków: M. P. (k. 77 v – 78), R. N. (k. 85 v – 86), J. P. (k. 94 v – 95, k. 132-132 verte) oraz K. H. (k. 131 v- 132).

Sąd obdarzył wiarą zeznania powoda, co do faktów w nich przedstawionych, gdyż są one logiczne oraz wzajemnie zbieżne mimo odmiennej oceny zasadności powództwa.

Również zeznania świadków Sąd obdarzył wiarą w całości, gdyż są spójne, logiczne i zbieżne ze sobą w zakresie podawanych faktów.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił także na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, jak również znajdujących się w aktach osobowych powoda, które nie budzą wątpliwości, co do ich autentyczności, a ich treść nie była przez strony kwestionowana.

W oparciu o powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 18 ^3c § 1 k.p. pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1 obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna (§ 2). Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku.

Stosownie do art. 18 ^3d k.p. osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

W doktrynie prawa pracy przyjmuje się, że prace jednakowe to prace takie same pod względem rodzaju, kwalifikacji koniecznych do ich wykonywania, warunków w jakich są świadczone, a także – ilości i jakości (por. Kodeks pracy – komentarz pod redakcją Z. Salwy, Warszawa 2004, s. 71). Z kolei prace o jednakowej wartości to prace rodzajowo różne, lecz jednocześnie podobne na tyle, by porównywać je, stosując kryteria określone w art. 18 ^3c § 3 k.p. Owe kryteria to w pierwszym rzędzie posiadanie przez pracowników kwalifikacji, które albo są potwierdzone dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach (tj. przepisach ustaw, rozporządzeń czy układów zbiorowych pracy, precyzujących wymagania stawiane w tym zakresie osobom zatrudnionym na poszczególnych stanowiskach) albo wynikają z praktyki i doświadczenia zawodowego. Uzupełniającym elementem przydatnym dla oceny wartości porównywanych prac, jest też odpowiedzialność rozumiana jako rodzaj i skala negatywnych konsekwencji w postaci zagrożenia dla życia i zdrowia lub mienia albo sankcji karnych, dyscyplinarnych lub odszkodowawczych, jakie mogą spotkać pracownika w przypadku niewłaściwego wykonywania obowiązków. Przesłanką wartościowania pracy jest wreszcie towarzyszący jej świadczeniu wysiłek fizyczny i psychiczny, mierzony ilością wydatkowanej energii i stresu. Wszystkie zaś wymienione kryteria klasyfikacyjne powinny być analizowane łącznie (por. A. Świątkowski: Kodeks pracy – Komentarz Warszawa 2006, s. 85 – 86 oraz T. Liszcz: Równość kobiet i mężczyzn w znowelizowanym kodeksie pracy, PiZS 2002 nr 2, s. 3 – 4 i K. Świderska: Zakaz dyskryminacji w wynagradzaniu w prawie polskim w odniesieniu do standardów międzynarodowych, Monitor Prawa Pracy 2004 nr 5, s. 136).

Powód zarzucił, że był nierówno traktowany w zatrudnieniu, gdyż jego wynagrodzenie zasadnicze było niższe niż wynagrodzenie pracowników zatrudnionych na tożsamych stanowiskachl.w U. P. Nr 1 w T., tj. J. M. i A. U., mimo wykonywania przez powoda i w/w pracowników pracy o jednakowej wartości.

Istotną kwestią mającą znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest fakt, iż powód nie wskazał przyczyny ewentualnego nierównego traktowania. Treść art. 18 ^3b § 1 pkt 2 k.p. wskazuje, iż za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, z zastrzeżeniem § 2-4, uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn określonych w art. 18 ^3a § 1, którego skutkiem jest w szczególności niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń związanych z pracą, Treść art. 18 ^3a § 1 k.p. stwierdza przy tym, iż pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy.

Tutejszy Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 18 kwietnia 2012 roku, II PK 196/11, OSNP 2013/7-8/73, iż to na pracowniku wywodzącym swe roszczenia z przepisów zakazujących dyskryminacji w zatrudnieniu ciąży obowiązek przytoczenia w pozwie (art. 187 § 1 pkt 2 k.p.c.) okoliczności faktycznych, które uprawdopodobnią nie tylko to, że jest wynagradzany mniej korzystnie od innych pracowników wykonujących pracę jednakową lub jednakowej wartości (art. 18 ^3b § 1 pkt 2 w związku z art. 18 ^3c § 1 k.p.), ale i to, że zróżnicowanie spowodowane jest niedozwoloną przyczyną (art. 18 ^3b § 1 pkt 2 w związku z art. 18 ^3a § 1 k.p.).

Sąd Najwyższy słusznie przy tym zwrócił uwagę, iż Sąd Pracy nie może ukształtować wynagrodzenia za pracę, jeżeli jest ono wypłacane w wysokości mieszczącej się w granicach określonych w przepisach prawa pracy i umowie o pracę, poza przypadkiem naruszenia zasady równego traktowania zatrudnieniu (niedyskryminowania z przyczyn określonych w art. 18 ^3a § 1 k.p.), bo tylko w takiej sytuacji znajduje zastosowanie art. 18 § 3 k.p., zgodnie z którym postanowienia umów o pracę i innych aktów, na podstawie których powstaje stosunek pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu są nieważne.

Powód nie wskazał, która z przyczyn określonych w art. 18 ^3a § 1 k.p stanowiła podstawę niekorzystnego ukształtowania jego wynagrodzenia za pracę, nie wykazał także, że ukształtowanie jego wynagrodzenia na poziomie 1700 złotych spowodowane było niedozwoloną przyczyną.

Określenie zaś przyczyny dyskryminacji płacowej (nierównego traktowania w wynagradzaniu) jest warunkiem koniecznym powstania roszczenia pracownika odszkodowania z tego tytułu (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 2014 roku, II PK 208/14, LEX nr 1477443 oraz z dnia 2 października 2012 roku, II PK 82/12, LEX nr 1365774).

Pozwany przy tym wykazał, iż przyczyną ukształtowania wynagrodzenia powoda na niższym poziomie był staż jego pracy – najkrótszy spośród wszystkichl. zatrudnionych w U.. Zgormadzony materiał dowodowy potwierdził przy tym, iż zakres obowiązków powoda oraz pozostałych pracowników był na podobnym poziomie. Brak jest podstaw, aby zarzucić powodowi złe wykonywanie obowiązków – wywiązywał się on z nich prawidłowo. W kwestii dodatkowych usług świadczonych przez P.- największą sprzedaż gazet oraz prenumeratę odnotował J. M., jednakże wyniki sprzedażowe powoda nie odbiegały od innych pracowników – w toku sprawy ustalono zaś, że realizacja zadań sprzedażowych wpływała na premię, a nie na wynagrodzenie zasadnicze

W ocenie Sądu ukształtowanie wysokości wynagrodzenia (zwłaszcza, gdy mamy do czynienia z tabelą zaszeregowania i zakres tej tabeli nie został naruszony) od stażu pracy stanowiło czytelne kryterium ewentualnego różnicowania pracowników w pozwanej spółce – brak jest przy tym podstaw, aby stwierdzić, że doszło w związku z tym do naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu. Pozwany doceniał pracowników z dłuższym stażem - ich wieloletnia praca przekładała się na dobre relacje z adresatami przesyłek i klientamip.. Z akt sprawy jasno wynika, iż powód w okresie od stycznia 2013 roku do sierpnia 2013 roku otrzymywał wynagrodzenie na poziomie (...)złotych – po tym okresie wynagrodzenie zostało mu zwiększone do (...) złotych. Wynagrodzenie A. U. i J. M. w od 2013 roku nie uległo zaś zwiększeniu. Powyższe jasno zatem wskazuje, iż wraz z nabywaniem dodatkowego stażu pracy, a tym samym doświadczenia na powierzonym stanowisku – pracodawca docenił starania powoda i podwyższył mu wynagrodzenie. Warto w tym miejscu podkreślić, iż na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego można jednoznacznie przyjąć, iż o wysokości wynagrodzenia zasadniczego nie decydował wiek powoda, ale jego staż pracy.

Powód w toku niniejszego procesu miał obowiązek przytoczenia takich okoliczności faktycznych, które uprawdopodobnią nie tylko to, że był wynagradzany mniej korzystnie od innych pracowników wykonujących pracę jednakową lub jednakowej wartości, ale i to, że owo zróżnicowanie spowodowane było niedozwoloną przyczyną. Dopiero w razie uprawdopodobnienia obu wskazanych wyżej okoliczności na pracodawcę przechodzi ciężar wykazania, że to nierówne traktowanie – jeśli faktycznie nastąpiło – było obiektywnie usprawiedliwione i nie wynikało z przyczyn pozwalających na przypisanie mu działania dyskryminującego pracownika. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 czerwca 2014 roku, II PK 126/13 (M. P. Pr. 2014/10/506) stwierdził, iż podnosząc zarzut dyskryminacji w zakresie wynagradzania i domagając się z tego tytułu odszkodowania, pracownik ma obowiązek wykazania nie tylko, że był wynagradzany w sposób mniej korzystny od innych pracowników wykonujących pracę jednakową lub jednakowej wartości, ale również, że takie zróżnicowanie było spowodowane niedozwoloną przyczyną. Wykazanie przez pracownika istnienia określonej przyczyny dyskryminacji jest warunkiem sine qua non dalszego procedowania w sprawie o odszkodowanie z tytułu dyskryminacji w zatrudnieniu.

Okolicznością bezsporną jest fakt, iż powód miał otrzymywać wynagrodzenie zasadnicze według 7 kategorii zaszeregowania w wysokości 1700 złotych miesięcznie. Wynagrodzenie w tej kategorii zamykało się w ramach od 1000 do 2900 złotych. W tym także miejscu należy wskazać, iż pracodawca nie naruszył więc Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla PracownikówP. P.j Spółki Akcyjnej określającego minimalną i maksymalną wysokość wynagrodzenia l. zatrudnionego w pozwanej Spółce.

W tej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw, aby przyjąć, że doszło do nierównego traktowania w zatrudnieniu w zakresie wynagradzania pracowników pozwanego. Brak jest także podstaw, aby ustalić powodowi wynagrodzenie na przyszłość.

Stroną wygrywającą sprawę jest pozwany. Poniósł on koszty wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 450 złotych (§ 6 ust. 3 w zw. z 11 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013r., poz. 490).

Mając na uwadze powyższe, Sąd w punkcie II wyroku zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 450 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Stosownie do treści art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 j.t.) powód nie miał obowiązku uiszczenia opłaty od pozwu. Wobec wygrania sprawy przez pozwanego, nie było podstaw do obciążenia go tymi kosztami (stosownie do treści art. 113 ust 1 wyżej wymienionej ustawy).

Zważywszy na powyższe, należało stwierdzić, że koszty sądowe związane z opłatą od pozwu, której powód nie miał obowiązku uiścić, ponosi Skarb Państwa.

Z tych względów oraz na podstawie powołanych przepisów prawa, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.