IV U 13/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Protokolanci:sekr. sądowy Tomasz Miłosz
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-01-2016
-
Osoba publikująca:Barbara Jarocka
-
Korektor:Barbara Jarocka
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II UKN 45/97 II UKN 391/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV U 13/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 października 2015 r.
Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSR Katarzyna Nawacka |
|
Protokolant: |
sekr. sądowy Tomasz Miłosz |
po rozpoznaniu w dniu 8 października 2015 r. w Olsztynie
sprawy P. Ś. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego M. Ś.
przeciwko Wojewódzkiemu Zespołowi Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
o ustalenie stopnia niepełnosprawności
na skutek odwołania P. Ś. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego M. Ś.
od decyzji Wojewódzkiego Zespołu Do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności
z dnia 4 listopada 2014 roku nr (...).2014
oddala odwołanie
Sygn. akt IV U 13/15
UZASADNIENIE
Wojewódzki Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności decyzją z dnia 4 listopada 2014 roku utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w O. z dnia 3 września 2014 roku nie zaliczające odwołującej P. Ś. do jakiegokolwiek stopnia niepełnosprawności.
Ze wskazanym orzeczeniem nie zgodziła się ubezpieczona wskazując, iż musi odbywać regularne wizyty w poradni specjalistycznej.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Ubezpieczona P. Ś. ma stwierdzoną skoliozę 20 0 odcinka piersiowego oraz rozczep kręgów, nie powodujący dysfunkcji ruchowych i czuciowych, które powodowałyby niepełnosprawność. Przebyła leczenie zachowawcze martwicy głowy kości udowej lewej. Ubezpieczona porusza się samodzielnie sprawnie, prawidłowa jest funkcja stawów i kręgosłupa. Stwierdzone ubytki nie powodują niepełnosprawności.
[dowód: opinia biegłego neurologa k 32-33, opinia biegłego ortopedy k. 43-47]
Sąd zważył, co następuje:
Odwołanie ubezpieczonej nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123 poz. 776 z późn. zm.) w art. 3 ust 1 ustala trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki. Kryteria oceny niepełnosprawności określa zaś Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002 r. (Dz. U. z dn. 1.03.2002 r.).
Zgodnie z treścią art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123 poz. 776 z późn. zm.) do lekkiego stopnia niepełnosprawności zalicza się osobę o naruszonej sprawności organizmu, powodującej w sposób istotny obniżenie zdolności do wykonywania pracy, w porównaniu do zdolności, jaką wykazuje osoba o podobnych kwalifikacjach zawodowych z pełną sprawnością psychiczną i fizyczną. Ubezpieczona mimo stwierdzonej skoliozy kręgosłupa i rozczepu kręgów jest sprawna ruchowo, funkcja stawów i kręgosłupa jest prawidłowa.
Swoje stanowisko Sąd oparł na analizie treści opinii powołanych w niniejszej sprawie biegłych. W świetle opinii biegłych z zakresu neurologii i ortopedii wynika, iż stwierdzone schorzenia nie czynią ubezpieczonej osobą niepełnosprawną.
Należy też zauważyć iż w judykaturze podkreśla się, iż zasadnym jest żądanie dodatkowej opinii lekarzy przez sąd wówczas, gdy złożona w sprawie opinia wzbudza jego wątpliwości, a nie dlatego że nie zadowala jednej ze stron ( por. wyroki SN : II UKN 45/97 - OSNAPiUS 1998, Nr 1, poz. 24; ., II UKN 391/97 - OSNAPiUS 1998, Nr 20, poz. 612 ).
W niniejszej sprawie brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii biegłego gdyż sporządzone dotychczas w sprawie są przejrzyste, logiczne i wyczerpujące.
Sąd podzielił opinię biegłych sądowych uznając ją za rzetelną, logiczną, wyczerpującą i przekonująco uzasadnioną. Biegły potwierdził trafność decyzji WZON, dokonano w nich tych samych ustaleń odnośnie naruszenia sprawności organizmu odwołującej. Opinia też koresponduje ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami, które nie budzą żadnych wątpliwości. W świetle zebranego materiału dowodowego nie należy zatem zaliczyć odwołującej do żadnego stopnia niepełnosprawności.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, iż brak jest podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji i w oparciu o treść art. 477 14 § 1 k.p.c. odwołanie oddalił.
SSR Katarzyna Nawacka