Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 grudnia 2014 roku Nr (...) pozwany - Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej Przedsiębiorcy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. orzekł, że Przedsiębiorca ten naruszył warunek (...) koncesji na obrót paliwami ciekłymi udzielonej ww. decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 10 czerwca 2009 r. Nr (...) zmienioną decyzją z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr (...), w ten sposób, iż w dniu 12 marca 2012 r., czynił przedmiotem obrotu na stacji paliw zlokalizowanej w miejscowości T. przy ul. (...), olej napędowy (ON) nie spełniający wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. z 2008 r. Nr 221, poz. 1441 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w dacie kontroli - ze względu na zaniżoną temperaturę zapłonu oraz zawyżoną zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych ((...)).

Za powyższe działanie Prezes URE wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 52.000 zł, co jak podał stanowi ok. (...) przychodu z działalności koncesjonowanej osiągniętego przez niego w 2013 r.

Od niniejszej Decyzji powód – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. złożył odwołanie. Zaskarżonej Decyzji powód zarzucił:

1. obrazę przepisu art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez prowadzenie postępowania w sposób skutkujący brakiem zaufania przedsiębiorcy do organu;

2. obrazę przepisu art. 12 § 1 oraz przepisu art. 35 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez prowadzenie postępowania w sposób przewlekły oraz powierzchniowy, skutkujący brakiem gruntownego wyjaśnienia sprawy;

3.  obrazę przepisu art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy Prawo energetyczne poprzez wymierzenie przedsiębiorcy kary pieniężnej pomimo braku naruszenia warunków koncesji;

4.  obrazę przepisu art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne poprzez brak odstąpienia od wymierzenia przedsiębiorcy kary pieniężnej pomimo zaistnienia ku temu przesłanek;

5.  obrazę przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o Inspekcji Handlowej poprzez przeprowadzenie kontroli pod nieobecność kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej.

Na tej podstawie powód wniósł o uchylenie skarżonej Decyzji jako bezzasadnej w całości, ewentualnie w przypadku nie podzielenia przez Sąd stanowiska co do bezzasadności Decyzji wniósł o zmianę skarżonej Decyzji w części dotyczącej nałożonej kary poprzez odstąpienie od jej wymierzenia na podstawie przepisu art. 56 ust 6a Ustawy prawo energetyczne oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania na rzecz odwołującego.

Ponadto wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów z:

- dokumentów załączonych do niniejszego odwołania, na okoliczności z nich wynikające,

- opinii biegłego z zakresu paliw, na okoliczność oceny prawidłowości wykonania czynności kontrolnych- pobrania próbek, na stacji paliw Przedsiębiorcy zlokalizowanej w miejscowości T. przy ul. (...), przez inspektorów Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej oraz wpływu wykonania czynności kontrolnych na wynik badań próbek paliwa,

- akt postępowania prowadzonego przez Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w B. (ul. (...), (...)-(...) B.) o nr akt UOKiK (...) - na okoliczności wskazane w uzasadnieniu odwołania,

- przesłuchania stron, z ograniczeniem z przyczyn natury faktycznej do zeznań odwołującego - na okoliczności wskazane w uzasadnieniu pisma.

Dodatkowo wniósł o:

- zwrócenie się przez Sąd do Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w B. (ul. (...), (...)-(...) B.) o nr akt UOKiK (...) o przedstawienie procedury (pobierania, przyjmowania, przechowywania i czyszczenia (sterylizacji) naczyń użytych podczas kontroli będącej podstawą niniejszego postępowania na okoliczności nierzetelności przeprowadzonej kontroli, wypaczenia wyników kontroli poprzez m.in. użycie naczyń, które wcześniej zostały użyte do przechowywania próbek etyliny pobranych podczas innej kontroli. Powód wskazał bowiem, iż naczynia użyte do kontroli były wielokrotnie używane, nie były to naczynia jednorazowe.

- zwrócenie się przez Sąd do spółki (...) sp. z o.o. o udzielenie informacji jak została rozpatrzona reklamacja spółki (...) sp. z o.o. z dnia 28.06.2013r. oraz o zobowiązanie ww. spółki do przedstawienia wyników wykonanych badań/analiz paliwa dotyczącego zdarzenia z dnia 27.06.2013r. na bazie paliw (...) w E. (zgłoszenie złej jakości paliwa) - na okoliczności zachowywania należytej staranności przez Przedsiębiorcę podczas wykonywania działalności koncesjonowanej (obrót paliwami) oraz braku udzielenia odpowiedzi na reklamację. Ponadto na okoliczność, że (...) Sp. z o.o. otrzymała po nalaniu złej jakości oleju napędowego świadectwo jakości oleju napędowego spełniające obowiązującą normę, co oczywiście nie było prawdą.

W uzasadnieniu odwołania powód stwierdził, że wyniki przeprowadzonych badań paliwa nie mogą stanowić podstawy ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie, ponieważ znacznie się różnią przez co nie są wiarygodne.

Wywiódł, iż pobranie próbek i wykonanie badań zostało przeprowadzone w sposób nierzetelny i nieprawidłowy a pobrane próbki były przechowywane w sposób niewłaściwy, tj. pojemniki do pobierania i przechowywania próbek kontrolowanego paliwa znajdowały się w miejscu ogólnie dostępnym dla osób postronnych i nie były zabezpieczone przed zanieczyszczeniami z zewnątrz, co mogło przyczynić się do zmiany parametrów badanego paliwa. Jak podał powód, podstawą takich twierdzeń jest fakt, że w okresie, w którym zostały przeprowadzone kontrole żadne z urządzeń nie uległo awarii a Przedsiębiorca dołożył wszelkich starań do zachowania odpowiedniej jakości paliwa, które sprzedawał. Z drugiej strony powód wskazał, że osobiście będąc w(...) w Ś. stwierdził naocznie nieprawidłowości w przechowywaniu oraz wydawaniu inspektorom naczyń do przechowywania próbek.

Powód zauważył, iż w toku postępowania administracyjnego wnosił o przeprowadzenie czynności mających na celu wyjaśnienie rozbieżności wyników (m.in. o zobowiązanie P. Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej do wskazania procedury postępowania, przechowywania oraz wydawania pojemników do pobierania próbek paliwa przez kontrolujących), jednak organ odmówił, pozbawiając Przedsiębiorcę możliwości czynnego udziału w sprawie.

Powód podniósł, iż złożył do Komendy Powiatowej Policji w K. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na dolaniu do zbiornika z badanym olejem napędowym benzyny. Wskazał bowiem, iż zgodnie z twierdzeniem Pani A. M.- inspektora (...) w B., zepsucie oleju napędowego mogło być spowodowane przez dolanie choćby 5 listów benzyny, co wskazuje na działanie osób trzecich. Powód wykluczył aby zdarzenie to nastąpiło z jego woli, choćby z tego względu, że benzyna jest droższa od oleju napędowego, wobec czego mieszanie obu paliw byłoby nieopłacalne. Jak podał powód, Policja odmówiła jednak wszczęcia postępowania w tej sprawie.

Powód stwierdził, że dokonane czynności kontrolne w sposób rażący naruszają przepis art. 15 ust. 1 ustawy o Inspekcji Handlowej, ponieważ podczas drugiej kontroli były przedsięwzięte w obecności Pani M. S., która nie została upoważniona przez Przedsiębiorcę do brania udziału w przedmiotowej kontroli. Ponadto powód zaznaczył, że organ w Decyzji nie wspomniał o obecności jakiejkolwiek uprawnionej osoby podczas pierwszej kontroli.

Ponadto powód zauważył, iż stwierdzenie na podstawie próbek pobranych podczas pierwszej kontroli zbyt dużej ilości dodatku bioestru w oleju napędowym było wynikiem odkładania się bioestru na dnie zbiornika. Wywiódł, iż przyczyną tego zjawiska mogła być niewielka ilość sprzedaży oleju napędowego, co mogło spowodować zmniejszony ruch paliwa w zbiorniku i odkładanie się gęstszej substancji (bioestru) na jego dnie. W związku z tym procesem, również drugi z parametrów- temperatura zapłonu, mógł ulec pogorszeniu. Powód podał, iż nie mógł przewidzieć, że sprzedaż paliwa będzie tak niewielka, a co za tym idzie, nastąpi opisany wyżej proces.

Powód podkreślił, że zawsze nabywa paliwo od tego samego polskiego zaufanego i renomowanego dostawcy - Grupy (...) S.A. Podniósł, iż w związku z faktem, że jest to uznany polski koncern, mając zaufanie do państwa i do jego organów właśnie od tej spółki nabywa paliwa, znajdując się w uzasadnionym przeświadczeniu, że zakupiony od niej towar jest w 100% zgodny z przewidzianymi prawem normami. Uznał więc, że jeśli parametry badanego oleju napędowego rzeczywiście były niewłaściwe to dostawca, a nie Przedsiębiorca powinien ponosić z tego tytułu odpowiedzialność. Wywiódł, iż regularnie dokonywane przez niego kontrole jakości nabywanego paliwa stanowczo nie pozwalają na przypisanie mu braku należytej staranności a wręcz przeciwnie wskazują, że utrzymuje on należytą staranność na każdym etapie obrotu paliwem. W świetle przedstawionych powyżej okoliczności powód stwierdził, że podjęte przez niego działania były wystarczające do odstąpienia przez organ od wymierzenia mu kary pieniężnej.

W dalszej części odwołania powód podniósł jeszcze, że dokonuje zakupu paliw od (...). Dodatkowo korzysta wyłącznie z własnych środków transportu, które posiadają wymagane prawem decyzje, zezwolenia, legalizacje i certyfikaty. Zatrudniani przez spółkę (...) sp. z o.o. kierowcy posiadają wszelkie wymagane prawem uprawnienia, w tym uprawnienia (...), uprawienia do napełniania i opróżniania autocystern i wagonów kolejowych, świadectwa kwalifikacji, są przeszkoleni do napełniania i opróżniania paliw na bazie paliw w E.. Wskazał, że bada również regularnie paliwo w certyfikowanych laboratoriach np. (...). Na stacjach paliw posiada natomiast pełen monitoring paliwa znajdującego się we wszystkich zbiornikach z zalegalizowanym przez Urząd Miar układem pomiarowym.

Powód wskazał, że podczas zakupu paliwa otrzymuje świadectwo jakości, jednak paliwo, którymi napełniane są cysterny nie jest badane przez dostawcę (...) czy (...). Podniósł, że nie ma więc pewności, czy zakupione paliwo spełnia określone prawem normy. Przy czym powód zaznaczył, że w styczniu i marcu 2013 r., a także 27 czerwca 2013 r. pracownicy Przedsiębiorcy ujawnili nieprawidłowości, wskazujące na dostarczenie przez (...) paliwa nieodpowiedniej jakości. Powód odnosząc się do ostatniego takiego zdarzenia podniósł, że podczas nalewania paliwa do autocysterny (...) Sp. z o.o. na bazie paliw w E. (należącej do Grupy (...) S.A.) kolor paliwa wzbudził podejrzenia pracownika Spółki, w następstwie czego zbadano próbkę paliwa pod kątem zawartości wody. Badanie wykazało siedmiokrotne przekroczenie normy zawartości tejże. Spółka we wszystkich przypadkach złożyła reklamację, ale do tej pory nie otrzymała na nie odpowiedzi. Wobec czego nie jest w stanie udowodnić, że to dostawca sprzedaje paliwo złej jakości.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powód – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na podstawie koncesji udzielonej decyzją Prezesa URE z dnia 10 czerwca 2009 r. Nr (...) (k. 30- 33 akt adm.) zmienioną decyzją z dnia 14 stycznia 2010 r. Nr (...) na okres od dnia 16 czerwca 2009 r. do 31 grudnia 2025 r. (k. 34- 35 akt adm.).

W toku kontroli (protokół kontroli nr (...) k. 4- 6 akt adm.) przeprowadzonej w dniu 12 marca 2012 r. przez inspektorów reprezentujących P. Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w B. na należącej do Przedsiębiorcy stacji paliw zlokalizowanej w T. przy ul. (...) pobrano za pomocą odmierzacza paliw podstawową i kontrolną próbkę oleju napędowego (protokół pobrania próbek paliw nr (...) k. 7- 8 akt adm., protokół pobrania próbek paliw ciekłych do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej k. 9 akt adm.). Kontroli dokonano w obecności Pani M. S. jako osoby sprzedającej, która podała, że nie jest upoważniona do reprezentowania Przedsiębiorcy. Wyżej wymienionej udostępniono do sprawdzenia pojemniki na próbki, ale nie zgłosiła zastrzeżeń do ich stanu. Odmówiła natomiast podpisania protokołu pobrania próbek paliw oraz protokołu kontroli na polecenie Przedsiębiorcy. Pochodzenie oferowanego na stacji oleju napędowego zostało udokumentowane za pomocą faktury VAT wystawionej przez (...) Sp. z o.o. (k. 4-6 akt adm.).

Próbkę podstawową przekazano do Ośrodka (...) S.A. w P. w celu zbadania jakości paliwa. W wyniku przeprowadzonych badań próbki podstawowej oleju napędowego stwierdzono niezgodność oleju napędowego z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 09 grudnia 2008 roku w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. Nr 221 poz. 1441 ze zm.) ze względu na temperaturę zapłonu, która wyniosła poniżej 40ºC (<40ºC) przy wymaganiach jakościowych powyżej 55ºC i tolerancji wynikającej z metody badawczej powyżej 52,9ºC oraz ze względu na zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME) na poziomie 7,9% (V/V) przy wymaganiach jakościowych 7% (V/V) i tolerancji maksymalnie 7,3% (V/V) (protokół z badań nr (...) k. 11 akt adm.).

Próbka kontrolna oleju napędowego pobranego równocześnie z próbką podstawową została natomiast zbadana w Specjalistycznym Laboratorium (...) z siedzibą w B., które wykazało zaniżoną temperaturę zapłonu - poniżej 40°C przy wymaganiach jakościowych powyżej 55ºC, z uwzględnieniem tolerancji wynikającej z przyjętej metody badawczej powyżej 52,9°C, a także stwierdzono zawyżoną zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych (FAME), która wynosiła 8,3% (V/V) przy wymaganiach jakościowych 7% (V/V) a powinna, z uwzględnieniem tolerancji wynikającej z przyjętej metody badawczej wynosić maksymalnie 7,3 % (V/V) (protokół z badań nr (...) k. 12 akt adm.).

W dniu 20 marca 2012 r. na stacji Przedsiębiorcy w T. przy ul. (...) po raz kolejny przeprowadzono kontrolę, w której uczestniczyła Pani M. S., potwierdzając tym razem fakt zatrudnienia w Spółce (...) Sp. z o.o. Ze zbiornika nr 3, do którego dolano nową partię oleju napędowego inspektorzy pobrali próbki tego paliwa, uprzednio przedstawiając do sprawdzenia Pani M. S. pojemniki na olej. Ww. nie zgłosiła uwag do ich stanu, zastrzeżenia dotyczące kontroli zgłosił natomiast drogą telefoniczną, a następnie faksem, prokurent Spółki D. M., który nie był obecny na stacji paliw w czasie przedmiotowej kontroli. Pani M. S. odmówiła jednak podpisania protokołu pobrania próbek paliwa. ( protokół kontroli nr akt kontroli (...) k. 13- 21 akt adm., protokół pobrania próbek paliw nr (...) k. 22- 23 akt adm., protokół pobrania próbek paliw ciekłych do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej k. 24 akt adm.).

Jednocześnie w związku z podejrzeniem, że jakość paliwa – oleju napędowego znajdującego się w zbiorniku nr 3 w dniu 20 marca 2012 r. po dostawie paliwa nie spełnia obowiązujących norm P. Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w B. wydał postanowienie o zabezpieczeniu partii oleju napędowego ON na okres od 20 marca do 20 kwietnia 2012 r. w celu ustalenia rzeczywistej jakości produktu (k. 15v akt adm.).

Próbkę podstawową przekazano do Specjalistycznego Laboratorium (...) z siedzibą w B. (protokół przyjęcia próbki do badań nr (...) k. 25 akt adm.), które stwierdziło, że badany olej napędowy nie spełnia wymagań rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 09 grudnia 2008 roku w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych ze względu na zaniżoną temperaturę zapłonu, która wyniosła 43,5ºC przy wymaganiach jakościowych powyżej 55ºC i tolerancji wynikającej z metody badawczej powyżej 52,9ºC (protokół z badań nr (...) k. 26- 27 akt adm.).

Próbkę kontrolną oleju napędowego pobranego 20 marca 2012 r. oddano natomiast do analizy (...) Instytutowi (...) w W., który oznaczył temperaturę zapłonu na poziomie 44ºC przy tych samych wymaganiach jakościowych i tolerancji jak w poprzednich badaniach laboratoriów ( protokół przekazania próbki kontrolnej nr (...) k. 28, sprawozdanie z badań nr (...) k. 29 akt adm.).

Wyniki powyżej opisanych badań zostały przekazane kontrolowanemu Przedsiębiorcy, który złożył do WIIH w B. „Wyjaśnienia i wnioski dowodowe” żądając „przedstawienia procedury obrotu, a także sposobu wykorzystania przez WIIH w B. pojemników do pobierania próbek paliwa”, w zakresie otrzymania pojemników od dostawcy, sposobu przechowywania, sposobu pobierania ich do kontroli, sposobu ich składowania oraz składowania nakrętek, zabezpieczenia pojemników, postępowania z pojemnikiem po zbadaniu próbki (k. 19 akt adm.).

Pismem z dnia 06 grudnia 2013 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia Przedsiębiorcy kary pieniężnej w związku z możliwością naruszenia warunku (...) koncesji na obrót paliwami ciekłymi. Jednocześnie Przedsiębiorca został wezwany do zaprzestania naruszeń warunków koncesji. Ponadto Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do złożenia szczegółowych wyjaśnień w sprawie, wniosków dowodowych oraz do przekazania uwierzytelnionych kopii dokumentów mających związek z ujawnionym naruszeniem warunku (...) koncesji, a także kopii wszelkich dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową Przedsiębiorcy za rok 2012, w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia (k. 36- 38 akt adm.). Powyższe pismo zostało Przedsiębiorcy prawidłowo doręczone w dniu 11 grudnia 2013 r. (k. 39 akt adm.).

W odpowiedzi na powyższe zawiadomienie, pismem z dnia 27 grudnia 2013 r., Przedsiębiorca złożył wyjaśnienia dotyczące stwierdzonego naruszenia oraz dokumenty przedstawiające jego sytuację finansową. Jednocześnie Przedsiębiorca wniósł o odstąpienie od wymierzenia kary (k. 40- 51 akt adm.).

W związku z koniecznością skompletowania materiału dowodowego, pismem z dnia 24 kwietnia 2014 r. Prezes URE wezwał Przedsiębiorcę do przedłożenia wszelkich dokumentów potwierdzających aktualną sytuację finansową Przedsiębiorcy za rok 2013, w terminie 14 dni, licząc od dnia otrzymania zawiadomienia (k. 53 akt adm.).

Przy piśmie z dnia 19 maja 2014 r., Przedsiębiorca przekazał żądane dokumenty (k. 55- 64 akt adm.).

Pismem z dnia 04 czerwca 2014 r. Prezes URE zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w przedmiotowej sprawie. Jednocześnie, Przedsiębiorca został poinformowany o możliwości zapoznania się z zebranym materiałem dowodowym oraz złożenia ewentualnych uwag i wyjaśnień w siedzibie Urzędu, w terminie 7 dni licząc od dnia otrzymania tego pisma. Powyższe pismo zostało prawidłowo doręczone Przedsiębiorcy w dniu 23 czerwca 2014 r. (k.67 – 68 akt adm.).

29 grudnia 2014 r. Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję, w której stwierdził, że (...) Sp. z o.o. naruszył warunek 2.2.3. koncesji na obrót paliwami ciekłymi w ten tylko sposób, iż w dniu 12 marca 2012 r., czynił przedmiotem obrotu na stacji paliw zlokalizowanej w miejscowości T. przy ul. (...), olej napędowy (ON) nie spełniający wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 grudnia 2008 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz. U. z 2008 r. Nr 221, poz. 1441 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w dacie kontroli - ze względu na zaniżoną temperaturę zapłonu oraz zawyżoną zawartość estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME), za co wymierzył Przedsiębiorcy karę pieniężną w wysokości 52.000 zł.

Przychód Przedsiębiorcy z działalności objętej koncesją w 2013 r. wyniósł (...) zł (k. 66 akt adm.).

Spółka z o.o. (...) zaopatruje się w paliwo w firmie (...) Sp. z o.o. od kilkunastu lat, w tym okresie zdarzały się wielokrotnie sytuacje, że powód miał wątpliwości co do jakości zakupionego w (...) paliwa, przy czym dotyczyło to także paliwa, które posiadało atesty. Jak zeznał w imieniu strony powodowej Prezes zarządu D. M., Spółka z o.o. (...) sprzedawała paliwo zaopatrzone w atest w momencie jego zakupu w bazie paliw, a po pewnym czasie otrzymała informację od grupy (...), że paliwo to ma inne parametry niż te, które były wskazane w ateście. Dalej D. M. zeznawał, że ,,zdarzały się wielokrotnie sytuacje, że mieliśmy wątpliwości co do jakości zakupionego w (...) paliwa, ... jak była reklamacja paliwa to wstrzymywaliśmy sprzedaż, ale nie zawsze, bo część paliwa była już sprzedana’’. (k. 104 odwrót akt sąd.). W tym zakresie Sąd dał wiarę jego zeznaniom, uznając je w przeważającej za części spójne i wiarygodne. Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom strony powodowej co do okoliczności, że w momencie przeprowadzenia kontroli w dniach 12 i 20 marca 2013 r. Pani S. nie była sprzedawcą, jako że w ocenie Sądu zeznania te są niespójne, nielogiczne i niekonsekwentne. Z jednej strony bowiem powód zeznał, że wydaje mu się, że Pani S. nie była ,,w tym momencie’’ sprzedawcą, by dalej stwierdzić, że w czasie kontroli zgłaszał uwagi telefonicznie Pani M. S. ( k. 104 odwrót, 105 akt sąd.). Zdaniem Sądu, gdyby Pani S. nie była osobą sprzedającą paliwo na stacji paliw w T. w czasie rozpoczęcia czynności kontrolnych w dniu 12 i 20 marca 2012 r., a zatem osobą czynną na stacji paliw do obsługiwania osób tam się pojawiających, to w trakcie kontroli Prezes Zarządu Spółki nie zgłaszałby jej uwag telefonicznie.

Powyższy stan faktyczny został ustalony przez Sąd w oparciu o zgromadzone dowody w postaci dokumentów, których autentyczności ani treści strony nie kwestionowały, zaś Sąd także nie miał wątpliwości co do ich wartości dowodowej, stąd były one przydatne dla ustalenia stanu faktycznego oraz zeznania stron powodowej, w zakresie uznanym przez Sąd za wiarygodne.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

W ocenie Sądu zaskarżona Decyzja jest prawidłowa i słuszna, ma oparcie w przepisach prawa, a odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 roku Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 roku, poz. 1059 j.t. ze zm.) karze pieniężnej podlega ten, kto nie przestrzega obowiązków wynikających z koncesji.

Należy przy tym zaznaczyć, że naruszenie jednego z warunków koncesji jest wystarczającą przesłanką do zastosowania przepisu art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne i wymierzenia na tej podstawie, w oparciu o art. 56 ust. 2 powołanej ustawy, kary pieniężnej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.

Zdaniem Sądu, brzmienie przytoczonego wyżej przepisu przesądza o obligatoryjnym charakterze kary za naruszenie określonych w koncesji warunków wykonywania działalności gospodarczej, przewidując bezwzględny obowiązek ukarania danego przedsiębiorcy, w razie stwierdzenia okoliczności podlegających karze. Przepis art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy - Prawo energetyczne stanowi więc samodzielną podstawę do wymierzenia przedsiębiorcy kary za niedochowanie obowiązków udzielonej koncesji i nie wymaga wykazania zawinionego działania lub zaniechania przedsiębiorcy.

W tym miejscu należy podnieść, że powód akceptując warunki udzielonej mu koncesji zaakceptował warunek(...), zgodnie z którym nie wolno mu było czynić przedmiotem obrotu paliw ciekłych, których parametry jakościowe są niezgodne z parametrami określonymi obowiązującymi przepisami i wynikającymi z zawartych umów.

Tymczasem, jak wynika z materiału dowodowego, badanie próbek oleju napędowego pobranego na stacji paliw powoda w T. przy ul. (...) w toku kontroli przeprowadzonej przez Inspekcję Handlową w dniu 12 i 20 marca 2012 r., wykazało niezgodność jakości tego paliwa z wymaganiami określonymi w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 09 grudnia 2008r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. Nr 221, poz. 1441 ze zm.), z tym że Prezes URE w sentencji Decyzji wymierzył (...) Sp. z o.o. karę za obrót paliwem jakości niezgodnej z przepisami ww. rozporządzenia tylko w dniu 12 marca 2012 r.

Z załącznika nr 2 do powołanego rozporządzenia wynika, iż temperatura zapłonu oleju napędowego każdego typu, stosowanego w pojazdach, ciągnikach rolniczych, a także maszynach nieporuszających się po drogach, wyposażonych w silniki z zapłonem samoczynnym, powinna wynosić powyżej 55ºC. Natomiast temperatura zapłonu oleju napędowego sprzedawanego przez powoda 12 marca 2012 r. na stacji w T. przy ul. (...), pobranego do próbki podstawowej jak i kontrolnej, wyniosła poniżej 40ºC, mimo, że nawet przy tolerancji wynikającej z metody badawczej powinna wynosić powyżej 52,9ºC. Obydwa badania próbek zostały przeprowadzone przez różne laboratoria, pierwsze wykonane zostało przez Ośrodek (...) S.A. w P., drugie kontrolne przez Specjalistyczne Laboratorium (...) z siedzibą w B.. Laboratoria oznaczyły temperaturę zapłonu oleju napędowego w identycznym przedziale poniżej 40ºC a zatem zgodnie wykazały zaniżoną temperaturę zapłonu oleju napędowego oferowanego przez powoda 12 marca 2012 r.

Również badania próbki podstawowej i kontrolnej pobranych na tej samej stacji powoda, ale w dniu 20 marca 2012 r. ze zbiornika po dolewce nowej partii oleju napędowego wykazały zbyt małą temperaturę zapłonu sprzedawanego oleju napędowego. Specjalistyczne Laboratorium (...) z siedzibą w B. oznaczyło temperaturę zapłonu oleju poddanego analizie na poziomie 43,5ºC, podczas gdy (...) Instytut (...) w W. określił temperaturę zapłonu na poziomie 44ºC.

Różnice w oznaczeniu parametru temperatury zapłonu oleju napędowego pobranego w różnych dniach (12 i 20 marca 2012 r.) nie podważają wiarygodności wyników przeprowadzonych badań paliwa, gdyż dotyczą one innego paliwa, ponieważ za drugim razem badana była tzw. dolewka paliwa. Wątpliwości co do stwierdzenia zaniżonej temperatury zapłonu oleju napędowego nie powstają tym bardziej, że wszystkie wyniki oscylowały dużo poniżej wymaganych przepisami 55ºC, nie wahały się zatem w granicach normy.

Ponadto zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych FAME powinna wynosić w oleju napędowym każdego typu dokładnie 7,0% (V/V), a w próbce podstawowej pobranej 12 marca 2012 r. przebadanej przez Ośrodek (...) S.A. w P. wyniosła 7,9% (V/V), z kolei w próbce kontrolnej z tego samego dnia analizowanej przez Specjalistyczne Laboratorium (...) z siedzibą w B. - 8,3% (V/V), przy uwzględnieniu tożsamej tolerancji przyjętej przez obydwa laboratoria - maksymalnie do 7,3% (V/V). W rezultacie potwierdzona zatem została zawyżona zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych FAME, a zbliżone wyniki badań podstawowych i kontrolnych nie dają podstaw do kwestionowania badań ilości estru zrealizowanych przez laboratoria.

Przedstawione rezultaty wykonanych specjalistycznych analiz laboratoryjnych świadczą zatem, że paliwo sprzedawane przez powoda nie spełniało norm określonych prawem.

Powodem stwierdzenia przekroczenia parametrów oleju napędowego nie może być niewłaściwy stan pojemników na próbki paliwa. W przypadku bowiem obydwu kontroli z 12 i 20 marca 2012 r. Pani M. S. sprzedająca na stacji paliw powoda, której inspektorzy udostępnili pojemniki na próbki celem ich sprawdzenia, nie zgłosiła zastrzeżeń do ich stanu. Jak wynika z protokołu kontroli z dnia 20 marca 2012 r. wymieniona złożyła nawet dodatkowe oświadczenie, w którym potwierdziła, że pojemniki były czyste i suche oraz schłodzone. Odmowa podpisania przez nią protokołu pobrania próbek paliw nastąpiła natomiast z polecenia Przedsiębiorcy, którego nie było w miejscu w czasie kontroli (k. 5 akt adm.).

Nie było zatem zdaniem Sądu celowym zwrócenie się do Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w B., zgodnie z żądaniem powoda, o przedstawienie procedury pobierania, przyjmowania, przechowywania, czyszczenia i sterylizacji naczyń używanych podczas kontroli, na okoliczność nierzetelności czynności kontrolnych, użycia brudnych pojemników.

Wprawdzie powód podnosił, że Pani M. S. nie była osobą upoważnioną do reprezentowania go w trakcie kontroli, ale wysunięty przez niego w związku z tym zarzut naruszenia art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219 ze zm.) nie jest trafny. Zgodnie z powołanym przepisem w brzmieniu z daty kontroli, kontrolę przeprowadza się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu wykonywania działalności oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności przez kontrolowanego. Tym niemniej w myśl art. 15 ust. 3 tej ustawy w przypadku nieobecności osób, o których mowa w ust. 1, czynności kontrolne mogą być wykonywane w obecności innego pracownika kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę. Wskazany w wymienionym przepisie art. 97 kc stanowi natomiast, iż osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż wobec tego, że M. S. występowała w czasie kontroli jako osoba sprzedająca na stacji paliw powoda, to nawet gdyby przyjąć, że formalnie nie była w Spółce z o.o. (...) zatrudniona, słusznie została uznana za osobę umocowaną do dokonania czynności prawnych w imieniu przedsiębiorstwa, a zatem czynności kontrolne mogły być wykonywane w jej obecności. Dlatego też nie mają znaczenia zastrzeżenia Przedsiębiorcy, iż wymieniona nie zna się na sposobie pobierania próbek i nie mogła stwierdzić, czy próbka pobrana była w sposób prawidłowy, skoro zalicza się grona osób, o których mowa w art. 15 ustawy o Inspekcji Handlowej, tym bardziej, że w toku drugiej kontroli potwierdziła już fakt zatrudnienia w powodowej Spółce. Jeśli chodzi natomiast o kwestię pozostawania Przedsiębiorcy w konflikcie z M. S. to okoliczność ta zgłoszona została dopiero na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku, Sąd uznał więc ją za twierdzenie spóźnione, gdyż mogło być powołane już w odwołaniu, jeśli konflikt miał miejsce w czasie kontroli dokonywanych przez Inspekcję Handlową.

Poza tym, przed pobraniem próbek paliwa końcówkę przewodu wlewowego dystrybutora oczyszczono bawełnianą szmatką i przepłukano 4 litrami produktu. Paliwo wlano do atestowanych pojemników metalowych, które szczelnie zamknięto i zaplombowano. Pojemniki na próbki były schłodzone celem uniemożliwienia zmiany cech i jakości pobranego paliwa (k. 5 i 14v-15 akt adm.). Powyższe postępowanie pozwalało na zebranie i utrzymanie paliwa o takiej jakości jak pobrane ze zbiornika.

Wobec powyższego, brak było podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność oceny prawidłowości pobrania próbek oraz wpływu tych czynności na wynik badania.

Sąd przyjął zatem, że wyniki analizy próbek paliwa były miarodajne, co implikowało uznanie, iż doszło do naruszenia warunku(...) koncesji, jaką otrzymał powód na obrót paliwami ciekłymi, wobec wprowadzania do obrotu w dniu 12 marca 2012 r. paliwa, którego parametry jakościowe były niezgodne z parametrami określonymi obowiązującymi przepisami.

Wobec tego uzasadnionym stało się nałożenie na powoda kary pieniężnej na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 12 ustawy – Prawo energetyczne. Sama bowiem odpowiedzialność za naruszenie warunków koncesji na zasadzie art. 56 ust. 1 pkt 12 Prawa energetycznego jest odpowiedzialnością obiektywną. Nie jest konieczne wykazanie umyślnej albo nieumyślnej winy ukaranego podmiotu. Jednakże nie oznacza to, że nie istnieje możliwość ograniczenia lub wyłączenia przedmiotowej odpowiedzialności (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 01 czerwca 2010r. sygn. III SK 5/10, LEX nr 622205). Jak słusznie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 05 lutego 2015r. o sygn. III SK 36/14, o ile do zastosowania klasycznych sankcji administracyjnych wystarczające jest stwierdzenie obiektywnego stanu niezgodności zachowania adresata z treścią normy, o tyle w przypadku nakładania przez organ kary pieniężnej, wymierzania jej wysokości oraz oceny możliwości odstąpienia od jej wymierzenia, istotną rolę odgrywają czynniki o charakterze subiektywnym, odtwarzane w oparciu o analizę całokształtu zachowania karanego przedsiębiorcy, jego motywacji, kontekstu zarzucanego mu naruszenia, czy chociażby wpływu przedsiębiorstwa na uchybienie obowiązujących norm. Jak podał Sąd Najwyższy, ukształtowała się zatem linia orzecznicza, zgodnie z którą przyjęto, że przedsiębiorstwo energetyczne może uniknąć kary, gdy wykaże, że obiektywne okoliczności danej sprawy uniemożliwiają mu przypisanie odpowiedzialności za naruszenia przepisów ustawy z uwagi na podjęte przez to przedsiębiorstwo działania o charakterze ostrożnościowo- prewencyjnym.

W niniejszej sprawie nie można natomiast przyjąć, aby (...) Sp. z o.o. powziął stosowne działania o takim charakterze. Powód nie zrobił wszystkiego co było możliwe, aby nie naruszyć warunku (...) nie podjął bowiem wszystkich możliwych działań pozwalających na zapobieżenie wprowadzeniu do obrotu paliwa złej jakości. Z materiału dowodowego nie wynika, aby Przedsiębiorca zorganizował obrót w taki sposób, aby wykluczyć sprzedaż paliwa niespełniającego norm.

Naruszenie powoda należało zatem przeanalizować przez pryzmat art. 56 ust. 6 ustawy Prawo energetyczne, uwzględniając stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz dotychczasowe zachowanie podmiotu i jego możliwości finansowe.

Jeśli chodzi o kwestię zawinienia powoda stwierdzić trzeba, że powód nie wykazał się należytą starannością wymaganą od profesjonalnie działającego na rynku podmiotu. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej ocenia się zgodnie z art. 355 § 2 kc przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności. Natomiast wyjątkowy charakter działalności koncesjonowanej przemawia za ustaleniem ponadprzeciętnego poziomu staranności, jaką powinien się wykazać koncesjonariusz. (...) Sp. z o.o. niewątpliwie takiej staranności nie wykazał.

Jak wynika ze zgromadzonego materiału, postępowanie powoda sprowadzało się głównie do zakupów paliwa zazwyczaj u dostawcy - (...) Sp. z o.o., od którego otrzymywał dokumenty potwierdzające zgodność paliwa z obowiązującymi normami. Działanie to nie zapobiegło jednak wprowadzeniu do obrotu paliwa złej jakości. Poleganie bowiem wyłącznie na certyfikatach paliwa i to wystawionych dla paliwa sprzedawcy czy producenta nie jest wystarczające w kontekście zabezpieczenia przed obrotem paliwem nietrzymającym norm i sprzedażą takiego paliwa konsumentom. Otrzymywane przez powoda świadectwa jakości nie mogły być bowiem dowodami należytej jakości sprzedawanego przez niego paliwa, gdyż dotyczyły one paliwa znajdującego się w zbiornikach (...) Sp. z o.o.

W ocenie Sądu powód nie powinien powoływać się na dobrą renomę swojego dostawcy i na wydawane przez niego certyfikaty skoro, jak podał, wielokrotnie okazywało się, że pomimo otrzymania od niego dokumentów wskazujących na właściwą jakość paliwa, faktycznie dostarczane paliwo zdecydowanie nie trzymało norm, a proces reklamacyjny tego paliwa był przewlekły, o czym świadczą zeznania Prezesa zarządu (...) sp. z o.o. D. M. ( k. 104-odwrót 105 akt sąd.). Opieranie się zatem na renomie takiego dostawcy i przedstawianych przez niego dokumentach dotyczących parametrów fizyko- chemicznych jego paliwa nie można uznać za działanie przezorne, jakie powinno cechować koncesjonariusza. Tym bardziej, że jak wynika z zeznań Prezesa zarządu Spółki (...) Sp. z o.o. miał on świadomość powtarzających się rozbieżności między rzeczywistymi cechami paliwa, a podanymi w załączonych atestach, tak więc dotychczasowy kontrahent Przedsiębiorcy nie powinien wzbudzać jego zaufania, w konsekwencji czego jakość paliwa powinna być sprawdzana przez powodową Spółkę na inne sposoby.

Na ocenę w zakresie zachowania należytej staranności przez powoda nie miała zatem wpływu informacja, jak została rozpatrzona konkretna reklamacja paliwa skierowana przez powoda do (...) Sp. z o.o. 28 czerwca 2013 r., stąd też wniosek powoda o zwrócenie się w tym przedmiocie do (...) Sp. z o.o. został oddalony.

Dodatkowo o braku ostrożności powoda przy prowadzeniu działalności koncesjonowanej świadczą hipotezy Przedsiębiorcy co do przyczyn posiadania przez niego paliwa o nieodpowiednich parametrach. Jak wynika bowiem z twierdzeń Przedsiębiorcy powodem mogło być odkładanie się bioestru na dnie zbiornika, bo niewielka ilość sprzedaży oleju napędowego mogła spowodować zmniejszony ruch paliwa w zbiorniku i odkładanie się gęstszej substancji (bioestru) na jego dnie. Powód podał, iż nie mógł przewidzieć, że sprzedaż paliwa będzie nieduża, jeśli jednak takie procesy mają miejsce to powód powinien kalkulować możliwość ich wystąpienia i przedsięwziąć stosowne środki zaradcze, a nawet szacować ilość zakupywanego paliwa. Powód jako możliwą przyczynę ujawnienia złej jakości paliwa podał też dolanie benzyny do oleju napędowego. Tym bardziej jednak w tym przypadku powód powinien móc ustrzec się przed takim zachowaniem i jego konsekwencjami skoro, jak podał, na stacjach paliw posiada pełny monitoring paliwa znajdującego się we wszystkich zbiornikach z zalegalizowanym przez Urząd Miar układem pomiarowym. Dodania także wymaga, że powód nie przedstawił jakichkolwiek dowodów badań jakości zakupywanego paliwa wykonywanych na jego zlecenie.

Zachowanie powoda zakwalifikować zatem trzeba jako zawinione zaniechanie.

Przy oznaczaniu stopnia szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze, iż olej napędowy sprzedawany przez powoda nie spełniał norm ze względu na temperaturę zapłonu oraz zawartość estru metylowego kwasów tłuszczowych (FAME). Wprowadzenie do obrotu oleju napędowego o obniżonej temperaturze zapłonu naraża użytkownika w związku ze zwiększeniem zagrożenia pożarowego w czasie transportu paliwa, jego przechowywania, dystrybucji i stosowania.

W świetle treści § 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać bazy i stacje paliw płynnych, rurociągi przesyłowe dalekosiężne służące do transportu ropy naftowej i produktów naftowych i ich usytuowanie, olej napędowy zalicza się do III klasy produktów naftowych, gdyż jego temperatura zapłonu powinna wynosić powyżej 55°C, co powoduje określone konsekwencje dotyczące wymogów bezpieczeństwa, przykładowo przechowywania oleju napędowego. Mianowicie im wyższa jest temperatura zapłonu, co determinuje przynależność do danej klasy, tym co do zasady mniejsze są obostrzenia co do wymogów bezpieczeństwa. Powyższe ma przykładowo istotne znaczenie w przypadku określonych w załączniku do powołanego rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r. stref zagrożenia.

W niniejszej sprawie ustalono natomiast, że olej napędowy wprowadzany do obrotu przez powoda miał temperaturę zapłonu dużo niższą niż 55°C, bo poniżej 40°C, co kwalifikuje substancję o takiej temperaturze zapłonu w myśl § 2 wymienionego wyżej rozporządzenia do II klasy, mimo, że jako olej napędowy traktowany był jako produkt naftowy III klasy, co ma wpływ także na przechowywanie tej cieczy palnej w myśl § 105 ww. rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 listopada 2005 r.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż olej napędowy będący przedmiotem kontroli na stacji paliw Przedsiębiorcy, nie spełniał parametru mającego istotne znaczenie dla spełnienia wymagań dotyczących bezpieczeństwa zdrowia i życia osób na stacji paliw oraz bezpośrednio w pojazdach zaopatrzonych w takie paliwo, stąd też Prezes URE miał uzasadnione powody, aby uznać przedmiotowe naruszenie za czyn o dużej szkodliwości.

Nie można zatem zastosować w stosunku do powoda odstąpienia od wymierzenia kary, o którym mowa w art. 56 ust. 6a ustawy Prawo energetyczne, gdyż stosownie do treści tego przepisu jest to możliwe, jeżeli stopień szkodliwości czynu jest znikomy, a podmiot zaprzestał naruszania prawa lub zrealizował obowiązek. Nie doszło zatem wbrew twierdzeniom powoda do naruszenia powołanego przepisu.

Ponadto w zakresie uprzedniej karalności Przedsiębiorcy Sąd uwzględnił, że decyzja, którą wymierzono wcześniej Przedsiębiorcy karę za nieprzestrzeganie warunków koncesji nie jest prawomocna.

Oceny możliwości finansowych Przedsiębiorcy dokonano na podstawie przedstawionego przez Przedsiębiorcę bilansu sporządzanego na dzień 31 grudnia 2013 r., rachunku zysków i strat za okres od dnia 01.01.2013 r. do 31.12.2013 r. (wariant porównawczy) oraz formularza opłaty z tytułu udzielonej koncesji za rok 2013, z których wynika, że uzyskał on w 2013 r. przychody z działalności koncesjonowanej w wysokości (...) zł, a zysk netto z działalności gospodarczej na poziomie (...) zł, co prowadziło do przyjęcia, że kara pieniężna ustalona na poziomie (...) przychodu z działalności koncesjonowanej, tj. 52.000,00 zł nie pogorszy sytuacji finansowej i nie wpłynie negatywnie na płynność finansową Przedsiębiorcy. Nadto powód nie podał żadnych okoliczności, które przemawiałyby za przyjęciem, iż nie byłby w stanie uregulować kary w powyższej kwocie.

Przedmiotowa kara pozostaje we właściwej proporcji do uzyskanego przychodu, mieści się w granicach określonych w art. 56 ust. 3 ustawy Prawo energetyczne, jednocześnie jest adekwatna do zawinienia i stopnia szkodliwości popełnionego czynu oraz powinna zadziałać wychowawczo na ukarany podmiot, na tyle, aby uchybienia tego rodzaju nie powtarzały się w przyszłości.

Poza tym odnosząc się do zarzutów powoda dotyczących procedury administracyjnej Sąd stwierdził, iż nie mogą być one skuteczne w postępowaniu przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

Sąd uznał, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to nie mogą one być przedmiotem postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym (vide Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 23 lutego 2007 roku, sygn. akt VI ACa 952/06). Podkreślenia wymaga, że postępowanie przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie stanowi kolejnej instancji postępowania administracyjnego, a wniesienie przez stronę odwołanie otwiera drogę postępowania cywilnego o kontradyktoryjnym charakterze, w którym sąd zobowiązany jest osądzić sprawę od nowa (vide Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2006 roku, sygn. akt VI ACa 1026/05).

Sąd oddalił wniosek o przeprowadzenie dowodu z akt postępowania prowadzonego przez Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej w B. nr akt (...), ponieważ cały materiał mający w niniejszej sprawie istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu został zgromadzony w aktach administracyjnych i sądowych tej sprawy.

Biorąc powyższe względy pod uwagę Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c., nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 98 i 99 kpc, stosownie do wyniku sporu.

SSO Maria Witkowska