Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 184 w związku z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu (...) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, odmówił P. G. prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano, iż ubezpieczony nie udowodnił wymaganego 15 letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy uznał za udowodnione 27 lat i 09 dni stażu sumarycznego /decyzja ZUS – k. 12, akta ZUS /.

Od powyższej decyzji w dniu 07 maja 2015 r. r. ubezpieczony P. G. złożył odwołanie, w którym podniósł, iż nie zgadza się ze stanowiskiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł.. Podniósł, że pracował w Zakładzie (...) w Ł. na stanowisku galwanizer w pełnym wymiarze godzin tj. od dnia 14 maja 1974 r. do dnia 30 kwietnia 1991 r. Ponadto, ubezpieczony w ww. odwołaniu podkreślił, iż, dostawał szkodliwy dodatek oraz mleko. W oparciu o powyższe, ubezpieczony twierdzi, iż wykonywał swoją pracę w szczególnych warunkach. Ponadto, ubezpieczony P. G. w odwołaniu od decyzji załączył kserokopię świadectwa pracy z adnotacją, iż pracował na stanowisku galwanizera od 14 maja 1974 r. do 30 kwietnia 1991 r. /odwołanie- k.2/.

Pismem z dnia 13 maja 2015 r. tytułowanym (...) ubezpieczony P. G. uzupełnił odwołanie z dnia 07 maja 2015 r., w ten sposób, że załączył oryginał przedłożonego wcześniej świadectwa pracy /podanie-k.4/.

W odpowiedzi na odwołanie, złożonej w dniu 07 maja 2015 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu organ rentowy przytoczył argumentację jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Ponadto, wskazał, iż wnioskodawca nie przedstawił właściwego świadectwa, wydanego przez zakład pracy o wykonywaniu pracy w warunkach szczególnych w okresach, co najmniej 15 lat wykonywania stale i w pełnym wymiarze pracy w warunkach szczególnych /odpowiedź na odwołanie - k.7 /.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi

ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca urodził się (...). W dniu 10 kwietnia 2015 roku złożył wniosek o emeryturę. /wniosek plik III akt ZUS/.

Wnioskodawca udokumentował na dzień 1 stycznia 1999 r. staż sumaryczny wynoszący 27 lat, 09 dni /decyzja - k.12 plik III akt ZUS/

P. G. rozpoczął pracę w Zakładzie (...) w 1974 roku. Od 14 maja 1974 roku do 30 kwietnia 1991 roku był zatrudniony na stanowisku galwanizer / świadectwo pracy k.6/

W czasie tej pracy w Zakładach (...) w Ł. wnioskodawca w pełnym wymiarze czasu pracy świadczył pracę na stanowisku galwanizera i nie wykonywał innych czynności. Przez okres zatrudnienia wnioskodawca otrzymał dodatek za pracę w szkodliwych warunkach oraz mleko.

/zaświadczenie z dnia 25 lutego 2002 roku – k. 19, świadectwo pracy – k. 6, zeznania świadków: H. I. min: 00: 05:41 – 00:07:30 ,B. S. min: 00:07:47 – 00:09:15 zeznania świadka E. K. min: 00:09:31- 00:10:00, zeznania wnioskodawcy min: 00:11:13– 00:12:02 protokołu rozprawy z dnia 08 lutego 2016 r./.

Wnioskodawca otrzymał świadectwo pracy potwierdzające pracę na stanowisku galwanizera nie otrzymał jednak świadectwa wykonywania pracy w szczefggólnych warunkach / świadectwo pracy k.6/

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego na podstawie dokumentów z okresu pracy w Zakładzie (...). Sąd czynił także ustalenia w oparciu o zeznania świadków B. S., H. I., E. K. oraz wnioskodawcy. W przekonaniu Sądu Okręgowego sporne w przedmiotowej sprawie, a istotne dla rozstrzygnięcia kwestie zostały dostatecznie wyjaśnione.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi

zważył, co następuje:

Odwołanie jest uzasadnione.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat – dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa .

Zgodnie z § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

W świetle § 2 ust. 1 i 2 tegoż rozporządzenia oraz zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, przy czym powyższe okoliczności pracownik jest obowiązany udowodnić (por. wyrok Sądu Najwyższego z 15 grudnia 1997 r. II UKN 417/97 – (...) i US (...) i wyrok Sądu Najwyższego 15 listopada 2000 r. II UKN 39/00 Prok. i Prawo (...)).

Z uwagi na to, że wnioskodawca posiada wymagany ogólny ponad 25 -letni staż pracy, ukończył wymagany wiek, zaliczenie powyższego, spornego okresu, do pracy w warunkach szczególnych skutkowałoby uzyskaniem przez ubezpieczonego wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

W ocenie Sądu P. G. wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości, iż była to praca w warunkach szkodliwych.

Analiza treści wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 8, poz. 43 ze zm.), wskazuje, że w dziale III, IV i VI występują prace wykonywane przez wnioskodawcę – prace frezera, galwanizera oraz lakiernika.

Analiza treści zarządzenia Nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z 7 lipca 1987 r. wskazuje że w wykazie A w dziale III pkt 76, 78 (w hutnictwie i przemyśle metalowym), IV pkt 28 (w chemii) znajdują się prace –frezer, galwanizer, lakiernik.

Nadmienić należy, iż świadectwo pracy wystawione przez pracodawcę potwierdza pracę oraz okres tej pracy wymagany przez ustawodawcę do zaliczenia jej jako pracy w szczególnych warunkach.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał P. G. prawo do emerytury poczynając od 10 kwietnia 2015 r. (tj . od miesiąca w którym złożono wniosek).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć

pełnomocnikowi ZUS, któremu udzielić zgody na wypożyczenie akt rentowych