Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Zbigniew Kapiński

Sędziowie: SA – Paweł Rysiński

SO /del./ – Dorota Tyrała (spr.)

Protokolant: sekr. sąd. – Łukasz Jachowicz

przy udziale prokuratora Gabrieli Marczyńskiej – Tomali

oraz oskarżycieli posiłkowych: M. A. i A. C. (1),

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2015 roku sprawy:

B. R. (1)

urodz. (...) w W.,

syna B. i A. z d. K.,

oskarżonego z art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i z art. 284§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez obrońcę oskarżonego i prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 9 września 2015 r., sygn. akt XVIII K 78/14

I.  zmienia wyrok w zaskarżonej części w odniesieniu do oskarżonego B. R. (1) w ten sposób, że:

a)  jako podstawę prawną orzeczonej w punkcie II wyroku kary łącznej pozbawienia wolności przyjmuje art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2015 r. w zw. z art. 4§1 k.k.,

b)  orzeczony w punkcie IV wyroku na podstawie art. 46§1 k.k. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem wymienionym w pkt 1 - 62 pokrzywdzonym uzupełnia o pkt 63 w brzmieniu: „ A. C. (2) i R. C. kwoty 32.198,00”

II.  w pozostałej zaskarżonej części tenże wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. R., Kancelaria Adwokacka w W., kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych – w tym 23% VAT - tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego B. R. (1) pełnioną z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

IV.  zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze w części na niego przypadającej i określa, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

B. R. (1) został oskarżony o to, że:

I.  w okresie od 1 stycznia 2009 roku do 31 grudnia 2012 roku w W., J. i L., działając w krótkich odstępach czasu , w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził wskazane niżej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie nie niższej niż 5.331.800 złotych w ten sposób, że zawarł umowy i pobrał pieniądze wprowadzając pokrzywdzonych w błąd co do zamiaru zainwestowania całości powierzonych mu środków w instrumenty rynku F. i inne instrumenty finansowe oraz co do możliwości uzyskania comiesięcznego zysku w określonej w umowie wysokości przeważnie równej lub przekraczającej 6% wpłaconej kwoty, a także co do pewności zwrotu całości wpłaconego kapitału i ubezpieczenia kapitału przed stratą ubezpieczeniem maklerskim, na co przedstawił potwierdzający nieprawdę dokument, i tak:

1.  20 września 2011 roku na podstawie umowy z dnia 19 września 2011 roku nr (...) pobrał od A. C. (1) 50.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 6.180,00 zł,

2.  15 kwietnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 14 kwietnia 2010 roku nr (...) pobrał od A. K. i M. K. (1) 100.000,00 zł, 1 lipca 2010 roku na podstawie umowy z dnia 30 czerwca 2010 roku nr (...) pobrał 120.000,00 zł i 3 listopada 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 2 listopada 2010 roku do umowy (...) pobrał 54.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 64.880,00 zł,

3.  12 stycznia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 8 stycznia 2010 roku nr (...) pobrał od A. M. (1) 30.000,00 zł i 18 stycznia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 17 stycznia 2011 roku (...) pobrał 74.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 58.000,00 zł,

4.  26 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 22 kwietnia 2011 roku nr (...) pobrał od A. P. (1) 100.000,00 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

5.  26 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 21 kwietnia 2011 roku (...) pobrał od A. P. (2) 50.000,00 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

6.  21 września 2011 roku na podstawie umowy z dnia 20 września 2011 roku nr (...) pobrał od A. M. (2) 40.000,00 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

7.  18 listopada 2009 roku na podstawie umowy z dnia 17 lipca 2009 roku nr (...) pobrał od A. R. 130.000,00 złotych, 4 grudnia 2009 roku na podstawie aneksu z dnia 4 grudnia 2009 roku do umowy nr (...) pobrał 60.000,00 złotych, 4 marca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 3 marca 2011 roku nr (...) pobrał 80.000,00 złotych z czego zwrócił kwotę 81.000,00 złotych,

8.  30 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 24 sierpnia 2010 roku nr (...) pobrał od A. C. (2) 80.000, 00 złotych i w dniu 30 września 2010 roku na podstawie umowy z dnia 29 września 2010 roku nr (...) pobrał od R. C. 60.000,00 złotych z czego zwrócił kwotę 107.802,00 złotych,

9.  2 września 2010 roku na podstawie umowy z dnia 1 września 2010 roku nr (...) pobrał od B. W. 30.000,00 złotych i dnia 16 grudnia 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 16 grudnia 2010 roku pobrał 20.000,00 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

10.  9 czerwca 2010 roku na podstawie umowy z dnia 8 czerwca 2010 roku nr (...) pobrał od D. P. 20.000,00 złotych, 7 września 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 6 września 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 20.000,00 złotych i 29 października 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 28 października 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 40.000,00 złotych, z czego zwrócił kwotę 31.290,00 złotych,

11.  28 maja 2010 roku na podstawie umowy z dnia 27 maja 2010 roku nr (...) pobrał od E. Z. 40.000,00 złotych, 15 lipca 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 13 lipca 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 60.000,00 złotych, 30 marca 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 30 marca 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 100.000,00 złotych i 22 kwietnia 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 22 kwietnia 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 złotych, z czego zwrócił kwotę 17.100,00 złotych,

12.  4 maja 2010 roku na podstawie umowy z dnia 28 kwietnia 2010 roku nr (...) pobrał od K. L. 66.700,00 złotych, 6 lipca 2010 roku na podstawie umowy z dnia 30 czerwca 2010 roku nr (...) pobrał 60.000 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

13.  11 lipca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 7 lipca 2011 roku nr (...) pobrał od I. R. 100.000,00 złotych z czego zwrócił kwotę 3.000,00 złotych,

14.  19 października 2009 roku na podstawie umowy z dnia 16 października 2009 roku nr (...) pobrał od J. W. (1) 45.000,00 złotych z czego zwrócił kwotę 8.000,00 złotych,

15.  25 października 2011 roku na podstawie umowy z dnia 8 października 2011 nr (...) zawartej z B. J. pobrał od A. J. 37.000,00 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

16.  1 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 31 marca 2011 roku nr (...) od M. D. 10.000,00 złotych i 23 sierpnia 2011 roku pobrał 12.000,00 złotych i nie zwrócił pobranej kwoty,

17.  16 sierpnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 12 sierpnia 2011 roku nr (...) pobrał od M. A. 90.000,00 złotych z czego zwrócił kwotę 3.000,00 złotych,

18.  27 lipca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 26 lipca 2011 roku nr (...) pobrał od R. S. 20.000,00 złotych, 18 listopada 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 1 listopada 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 15.000,00 złotych i 2 grudnia 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 1 grudnia 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 30.000,00 złotych i pobranej kwoty nie zwrócił,

19.  17 sierpnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 8 sierpnia 2011 roku nr (...) pobrał od M. P. (1) 20.000,00 złotych i pobranej kwoty nie zwrócił,

20.  29 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 22 kwietnia 2011 roku nr (...) pobrał od Ł. P. 50.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

21.  9 listopada 2011 roku na podstawie umowy z dnia 7 listopada 2011 roku nr (...) pobrał od E. S. (1) 50.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

22.  7 października 2011 roku na podstawie umowy z dnia 6 października 2011 roku nr (...) pobrał od P. N. 120.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

23.  31 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 27 sierpnia 2010 roku nr (...) pobrał od J. C. 30.000,00 zł, 12 listopada 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 9 listopada 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł i 15 grudnia 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 13 grudnia 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 50.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

24.  9 grudnia 2010 roku na podstawie umowy (...) zawartej przez J. P. pobrał od K. P. 10.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 14.900 zł,

25.  24 marca 2009 roku na podstawie umowy z dnia 23 marca 2009 roku nr (...) pobrał od M. G. (1) 7.000,00 zł i w późniejszym nieustalonym czasie w 2010 roku pobrał 11.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 14.900,00 zł,

26.  1 lutego 2010 roku na podstawie umowy (...) pobrał od J. D. 5.000,00 zł, 20 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 6.000,00 zł, 14 września 2010 roku na podstawie umowy (...) pobrał 1.000,00 zł, 16 września 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 7.000,00 zł, 17 listopada 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 21.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 34.654,43 zł,

27.  14 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy pobrał od S. O. 42.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 26.630,00 zł,

28.  14 kwietnia 2011 roku na podstawy umowy z dnia 12 kwietnia 2011 roku nr (...) pobrał od I. F. 40.000,00 zł, 25 maja 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 24 maja 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 40.000,00 zł, 13 czerwca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 7 czerwca 2011 nr (...) pobrał 40.000,00 zł, 18 lipca 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 15 lipca 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 2.000,00 zł,

29.  10 grudnia 2010 roku na podstawie umowy dnia 9 grudnia 2010 roku nr (...) pobrał od M. K. (2) 7.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 3.387,00 zł,

30.  19 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał od T. B. 5.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

31.  27 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 21 kwietnia 2011 roku nr (...) pobrał od R. Ł. 10.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 1.240,00 zł,

32.  6 maja 2011 roku na podstawie umowy z dnia 5 maja 2011 roku nr (...) pobrał od A. B. 10.000,00 zł i 21 czerwca 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 20 czerwca 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 20.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

33.  9 maja 2011 roku na podstawie umowy z dnia 7 maja 2011 roku nr (...) pobrał od M. R. 20.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 2.200,00 zł,

34.  27 stycznia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 26 stycznia 2011 roku nr (...) pobrał od G. M. 10.000,00 zł i 28 lutego 2011 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 80.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 6.000,00 zł,

35.  29 marca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 28 marca 2011 roku nr (...) pobrał od T. R. 20.000,00 zł, 15 maja 2011 roku na podstawie aneksu do umowy nr (...) pobrał 500,00 zł i 6 lipca 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 5 lipca 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 5.500,00 zł, z czego zwrócił kwotę 9.500,00 zł,

36.  10 lutego 2011 roku na podstawie umowy z dnia 2 lutego 2011 roku nr (...) pobrał od W. C. 41.000,00 zł, 11 lutego 2011 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 31.000,00 zł, 11 kwietnia 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 7 kwietnia 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 70.000,00 zł, 16 maja 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 15 maja 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 8.000,00 zł i 13 czerwca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 10 czerwca 2011 roku nr (...) pobrał 30.000,00 i nie zwrócił pobranej kwoty,

37.  24 maja 2011 roku na podstawie umowy z dnia 23 maja 2011 roku nr (...) pobrał od K. S. (1) 10.000,00 zł, 27 maja 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 27 maja 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 40.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 9.206,00 zł,

38.  29 października 2010 roku na podstawie umowy z dnia 9 września 2010 roku nr (...)pobrał od R. M. 50.000,00 zł i na podstawie aneksu do umowy nr (...) z dnia 28 października 2010 roku pobrał 20.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

39.  8 czerwca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 7 czerwca 2011 roku nr (...) pobrał od J. W. (2) 83.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

40.  25 lutego 2011 roku na podstawie umowy z dnia 21 stycznia 2011 roku nr (...) pobrał od Ł. W. (1) 50.000,00 zł, 16 maja 2011 roku pobrał 82.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

41.  27 kwietnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 26 kwietnia 2010 roku nr (...) zawartej z M. T. pobrał od K. S. (2) 16.000,00 zł, 28 maja 2010 roku na podstawie umowy zawartej z K. S. (2) z dnia 26 maja 2010 roku nr (...) pobrał od K. S. (2) 32.400,00 zł i 14 czerwca 2011 roku na podstawie aneksu do umowy nr (...) pobrał od K. S. (2) 15.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 2.400,00 zł,

42.  2 września 2010 roku na podstawi umowy z dnia 1 września 2010 roku nr (...) pobrał od K. K. (2) 30.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

43.  10 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 10 sierpnia 2010 roku nr (...) pobrał od Ł. W. (2) 50.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

44.  28 maja 2010 roku na podstawie umowy z dnia 26 maja 2010 roku nr (...) zawartej z K. S. (2) pobrał od M. W. 40.000,00 zł, 16 grudnia 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 15 grudnia 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 10.400,00 zł, 5 sierpnia 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 4 sierpnia 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 20.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

45.  4 października 2010 roku na podstawie umowy z dnia 30 września 2010 roku nr (...) pobrał od M. P. (2) 50.000,00 zł, 3 grudnia 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 30 listopada 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 43.800,00 zł i 15 marca 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 14 marca 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 50.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

46.  11 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 9 sierpnia 2010 roku nr (...) pobrał od K. S. (3) 50.000,00 zł, 12 października 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 10 października 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 20.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 10.000,00 zł,

47.  22 czerwca 2010 roku na podstawie umowy z dnia 21 czerwca 2010 roku nr (...) pobrał od E. H. 100.000,00 zł, 7 lipca 2010 roku na podstawie umowy z dnia 6 lipca 2010 roku nr (...) pobrał 200.000,00 zł, 23 grudnia 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 23 grudnia 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 52.000,00 zł, 19 września 2011 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 35.000,00 zł i nie zwrócił pobranej kwoty,

48.  27 kwietnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 26 kwietnia 2010 roku nr (...) pobrał od M. T. 10.000,00 zł, 21 czerwca 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 21 czerwca 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 9.000,00 zł, 15 października 2010 roku na podstawie aneksu z dnia 15 października 2010 roku do umowy nr (...) pobrał 7.000,00 zł, 16 listopada 2010 roku na podstawie umowy z dnia 15 listopada 2010 roku nr (...) pobrał 50.000,00 zł, 7 stycznia 2011 roku na podstawie aneksu do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł i nie zwrócił pobranej kwoty,

49.  24 maja 2011 roku na podstawie umowy z dnia 23 maja 2011 roku nr (...) pobrał od M. G. (2) 10.000,00 zł i nie zwrócił pobranej kwoty,

50.  21 czerwca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 30 maja 2011 roku nr (...) pobrał od W. Ż. 100.000,00 zł i nie zwrócił pobranej kwoty,

51.  1 lipca 2009 roku na podstawie umowy (...) pobrał od M. L. 54.000,00 zł, 14 czerwca 2010 roku na podstawie umowy pobrał 50.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 64.000,00 zł,

52.  18 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał od R. R. 10.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 9.850,00 zł,

53.  18 lipca 2010 roku na podstawie umowy pobrał od K. S. (4) 70.000,00 zł i nie zwrócił pobranej kwoty,

54.  w nieustalonym czasie, w lipcu 2010 roku na podstawie umowy pobrał od Z. S. 50.000,00 zł, 21 lutego 2011 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał 100.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 95.200,00 zł,

55.  6 lipca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 4 lipca 2011 roku nr (...) pobrał od J. S. 30.000,00 zł, 19 lipca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 18 lipca 2011 roku nr (...) pobrał 6.500,00 zł, 2 sierpnia 2011 roku na podstawie aneksu z dnia 1 sierpnia 2011 roku do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, z czego zwrócił kwotę 2.000,00 zł,

56.  10 sierpnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 9 sierpnia 2011 roku nr (...) pobrał od I. N. 6.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

57.  2 sierpnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 1 sierpnia 2011 roku nr (...) pobrał od J. Z. 50.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

58.  14 września 2011 roku na podstawie umowy z dnia 13 września 2011 roku nr (...) pobrał od M. P. (3) 30.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

59.  31 października 2011 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał od J. M. 10.000,00 zł i w nieustalonym czasie na podstawie umowy pobrał 5.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

60.  24 sierpnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 23 sierpnia 2011 roku nr (...) pobrał od Ł. L. 46.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

61.  27 listopada 2009 roku na podstawie umowy z dnia 26 listopada 2009 roku nr (...) pobrał od E. S. (2) 100.000,00 zł, 25 lutego 2010 roku na podstawie aneksu do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 17.000,00 zł,

62.  21 marca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 18 marca 2011 roku nr (...) pobrało d R. U. 10.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

63.  28 lutego 2011 roku na podstawie umowy z dnia 28 lutego 2011 roku nr (...) pobrał od M. S. 62.000,00 zł, 6 kwietnia 2011 roku na podstawie umowy z dnia 5 kwietnia 2011 roku nr (...) pobrał 50.000,00 zł, 23 maja 2011 roku na podstawie umowy z dnia 23 maja 2011 roku nr (...) pobrał 52.000,00 zł i 7 czerwca 2011 roku na podstawie umowy z dnia 6 czerwca 2011 roku nr (...) pobrał 60.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 67.355,94 zł,

64.  29 maja 2009 roku na podstawie umowy pobrał od P. S. 62.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 35.000,00 zł,

65.  27 stycznia 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał od I. A. 8.000,00 zł i w nieustalonym czasie pobrał 135.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 27.100,00 zł,

66.  25 lutego 2010 roku na podstawie umowy z dnia 25 lutego 2010 roku nr (...) pobrał od P. D. 23.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 13.000,00 zł,

67.  27 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał od P. W. 40.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

68.  16 lutego 2009 roku na podstawie umowy pobrał od M. C. 15.000,00 zł z czego zwrócił kwotę 6.300,00 zł,

69.  9 sierpnia 2010 roku na podstawie umowy z dnia 8 sierpnia 2010 roku nr (...) pobrał od K. K. (3) 40.000,00 zł i pobranej kwoty nie zwrócił,

tj. o przestępstwo określone w art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II.  w dniu 29 listopada 2011 r. w W. przywłaszczył kwotę 10.000 zł przekazaną mu przez M. P. (4) na podstawie ustnej umowy pożyczki

tj. o przestępstwo określone w art. 284§1 k.k.

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 9 września 2015 roku w sprawie sygn. akt XVIII K 78/14:

I.  oskarżonego B. R. (1) uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z punktu I aktu oskarżenia z tym, że ustalił, iż oskarżony doprowadził w sposób opisany w zarzucie wskazane w zarzucie z punktu I osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w kwocie nie niższej niż 4.384.374, 63 zł, albowiem pobrał od pokrzywdzonych pieniądze w łącznej kwocie nie niższej niż 5.281.800 zł, z której to kwoty zwrócił wymienionym osobom pieniądze w łącznej kwocie nie niższej niż 897.425,37 zł, ponadto ustalił odnośnie czynu z punktu I:

- podpunkt 10, że zwrócił pokrzywdzonej D. P. kwotę 37.390,00 złotych,

- podpunkt 12, że zwrócił pokrzywdzonemu K. L. kwotę 20.000,00 złotych,

- podpunkt 24, że zwrócił pokrzywdzonej K. P. kwotę 7.200,00 złotych,

- podpunkt 32, że pokrzywdzony ma na imię K. B.,

- podpunkt 44, że wszystkie wskazane pieniądze pobrał od pokrzywdzonego M. W.,

- podpunkt 54, że zwrócił pokrzywdzonemu Z. S. kwotę 125.000,00 złotych,

- odnośnie czynu z punku I podpunkt 65, że w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 4 grudnia 2009 r. na podstawie umowy nr (...) pobrał od I. A. 30.000,00 zł oraz 27 stycznia 2010 roku na podstawie umowy nr (...) pobrał od I. A. 8.000,00 zł, a następnie w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 25 stycznia 2010 r. na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, w nieustalonym czasie nie wcześniej niż 7 kwietnia 2010 r. na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, nie wcześniej niż 7 maja 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 5.000,00 zł, nie wcześniej niż 8 czerwca 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 5.000,00 zł, nie wcześniej niż 6 lipca 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 5.000,00 zł, nie wcześniej niż 6 sierpnia 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 30.000,00 zł, nie wcześniej niż 28 września 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, nie wcześniej niż 8 października 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, nie wcześniej niż 10 listopada 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, nie wcześniej niż 26 listopada 2010 roku na podstawie aneksu (...) do umowy nr (...) pobrał 10.000,00 zł, czyli łącznie pobrał kwotę 143.000,00 zł, z czego zwrócił łącznie pieniądze na rachunek i raz do ręki w łącznej kwocie 35.100,00 zł,

- za to na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. skazał oskarżonego i wymierzył mu karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego B. R. (1) uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w punkcie II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 284§1 k.k. skazał go i wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art.86§1 k.k. wymierzył oskarżonemu B. R. (1) karę łączną w wysokości 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 46§1 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zwrócenie pokrzywdzonym pobranych kwot kapitału, które dotychczas nie zostały zwrócone, i tak:

1.  A. C. (1) kwoty 43.820,00 zł,

2.  A. K. i M. G. (3) kwoty 209.120,00 zł,

3.  A. M. (1) kwoty 46.000,00 zł,

4.  A. P. (2) kwoty 50.000,00 zł,

5.  A. M. (2) kwoty 40.000,00 zł,

6.  A. R. kwoty 189.000,00 zł,

7.  B. W. kwoty 50.000,00 zł,

8.  D. P. kwoty 42.610,00 zł,

9.  E. Z. kwoty 192.900,00 zł,

10.  K. L. kwoty 106.700,00 zł,

11.  I. R. kwoty 97.000,00 zł,

12.  J. W. (1) kwoty 37.000,00 zł,

13.  B. J. i A. J. kwoty 37.000,00 zł,

14.  M. D. kwoty 22.000,00 zł,

15.  M. A. kwoty 87.000,00 zł,

16.  R. S. kwoty 65.000,00 zł,

17.  E. S. (1) kwoty 50.000,00 zł,

18.  P. N. kwoty 120.000,00 zł,

19.  J. C. kwoty 90.000,00 zł,

20.  J. P. i K. P. kwoty 2.800,00 zł,

21.  M. G. (1) kwoty 3.100,00 zł,

22.  J. D. kwoty 5.345, 57 zł,

23.  S. O. kwoty 15.370,00 zł,

24.  I. F. kwoty 128.000,00 zł,

25.  M. K. (2) kwoty 3.613,00 zł,

26.  T. B. kwoty 5.000,00 zł,

27.  R. Ł. kwoty 8.760,00 zł,

28.  K. B. kwoty 30.000,00 zł,

29.  M. R. kwoty 17.800,00 zł,

30.  T. R. kwoty 16.500, 00 zł,

31.  W. C. kwoty 180.000,00 zł,

32.  K. S. (1) kwoty 40.794,00 zł,

33.  D. M. – wykonującemu prawa nieżyjącego R. M. kwoty 70.000,00 zł,

34.  J. W. (2) kwoty 83.000,00 zł,

35.  Ł. W. (1) kwoty 132.000,00 zł,

36.  K. S. (2) kwoty 61.000,00 zł,

37.  Ł. W. (2) kwoty 50.000,00 zł,

38.  M. W. kwoty 70.400,00 zł,

39.  M. P. (2) kwoty 143.800,00 zł,

40.  K. S. (3) kwoty 60.000,00 zł,

41.  E. H. kwoty 387.000,00 zł,

42.  M. T. kwoty 86.000,00 zł,

43.  M. G. (2) kwoty 10.000,00 zł,

44.  W. Ż. kwoty 100.000,00 zł,

45.  M. L. kwoty 40.000,00 zł,

46.  R. R. kwoty 150,00 zł,

47.  K. S. (4) kwoty 70.000,00 zł,

48.  Z. S. kwoty 25.000,00 zł,

49.  J. S. kwoty 44.500,00 zł,

50.  I. N. kwoty 6.000,00 zł,

51.  J. Z. kwoty 50.000,00 zł,

52.  M. P. (3) kwoty 30.000,00 zł,

53.  J. M. kwoty 15.000,00 zł,

54.  Ł. L. kwoty 46.000,00 zł,

55.  R. U. kwoty 10.000,00 zł,

56.  P. S. kwoty 27.000,00 zł,

57.  I. A. kwoty 107.900,00 zł,

58.  P. D. kwoty 10.000,00 zł,

59.  P. W. kwoty 40.000,00 zł,

60.  M. C. kwoty 8.700,00 zł,

61.  K. K. (3) kwoty 40.000,00 zł,

V.  M. P. (4) kwoty 10.000,00 zł.

Ponadto w skarżonym wyroku Sąd Okręgowy orzekł o dowodach rzeczowych w oparciu o treść art. 44§2 k.k. oraz o opłatach i kosztach postępowania w sprawie, a także o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Apelacje od tego wyroku wnieśli obrońca oskarżonego B. R. (1) i prokurator.

Obrońca oskarżonego zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego na podstawie art. 438 pkt 4 k.p.k. wyrokowi zarzuciła rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonej kary wyrażającą się w orzeczeniu wobec oskarżonego kary bezwzględnej – 3 (trzech) lat pozbawienia wolności w sytuacji, gdy oskarżony zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i w toku procesu sądowego deklarował gotowość wyrównania poczynionych szkód, co przeczy celowości orzekania wobec niego bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

W konkluzji obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego poprzez wymierzenie oskarżonemu B. R. (1) kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Prokurator w wywiedzionej w sprawie apelacji zaskarżył przedmiotowy wyrok w części na niekorzyść oskarżonego B. R. (1) i na zasadzie art. 438 pkt 4 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił niesłuszne niezastosowanie środka kompensacyjnego w postaci orzeczenia wobec B. R. (1) obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody na rzecz pokrzywdzonych A. C. (2) i R. C..

Podnosząc powyższe zarzuty na zasadzie art. 427§1 k.p.k. i art. 437§1 k.p.k. prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zobowiązanie na podstawie art. 46§1 k.k. oskarżonego B. R. (1) do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zwrócenie pokrzywdzonym A. C. (2) i R. C. kwoty 32.198, 00 złotych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego są niezasadne i to w stopniu wręcz oczywistym, stąd nie zasługuje na uwzględnienie wniosek w niej zawarty. Skuteczna natomiast okazała się apelacja prokuratora.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary wynikający w przekonaniu apelującego z orzeczenia bezwzględnej kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności za czyn I oraz w konsekwencji łącznie na podstawie art. 85kk i art. 86§1 k.k. kary 3 (trzech) lat pozbawienia wolności mógłby być skuteczny jedynie wtedy gdyby skarżący wykazał, że nieorzeczenie warunkowego zawieszenia jej wykonania narusza przesłanki związane z rodzajem i wysokością orzeczonej kary oraz przesłanki związane z osobą sprawcy, których całokształt wskazuje, że pomimo warunkowego zawieszenia wykonania kary takie orzeczenie jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Na wstępie zauważyć należy, że orzeczone w stosunku do oskarżonego B. R. (1) kary jednostkowe i kara łączna pozbawienia wolności nie mogą być uznane za rażąco surowe i to w takim stopniu, który uzasadniałby korektę wyroku w oparciu o przepis art. 438 pkt 4 k.p.k.

Odnosząc się do kar jednostkowych stwierdzić należy, że ich wymiaru skarżący obrońca w istocie nie kwestionuje. Niemniej już w tym miejscu wskazać należy, że zarzut rażącej niewspółmierności kary – jako zarzut z kategorii ocen – można zasadnie podnosić tylko wówczas, gdy kara, jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy – innymi słowy, gdy jest w społecznym odczuciu karą niesprawiedliwą. W każdym rozpatrywanym przypadku Sąd, kierując się tzw. dyrektywami sądowego wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k. powinien baczyć przede wszystkim na to, aby dolegliwość całokształtu represji skierowanej przeciwko oskarżonemu nie przekraczała stopnia jego winy, ponieważ każda kara nie spełniająca tego wymogu, powinna być uznana za rażąco surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Równocześnie pamiętać należy, że rażąca niewspółmierność kary o jakiej mowa w tym wspomnianym przepisie art. 438 pkt 4 k.p.k. „zachodzić może tylko wtedy, gdyby na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez Sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo Sądu Najwyższego” (wyrok Sądu Najwyższego III KR 254/73, OSNPG 1974, poz. 51). A zatem na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby – również w potocznym znaczeniu tego słowa – „rażąco” niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować (wyrok Sądu Najwyższego II KRN 198/94, OSNPK 1995, z. 6, poz.18).

Przede wszystkim stwierdzić należy, że Sąd I instancji prawidłowo, nie naruszając zasady obiektywizmu wyrażonej w art. 4 k.p.k. ocenił materiał dowodowy przyjmując za podstawę orzeczenia całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej odpowiadających treści zebranych dowodów, zaś uzasadnienie wyroku sporządził zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k. szczegółowo podając przesłanki z art. 53 k.k., jakimi kierował się przy orzekaniu w zakresie kary pozbawienia wolności – tj. w szczególności podnosząc okoliczność, że stopień społecznej szkodliwości czynów jest znaczny, i to nie tylko z uwagi na rodzaj naruszonego dobra, ale także słusznie mając na względzie, iż tego rodzaju okoliczności jak rozmiar działalności przestępczej oskarżonego, ilość osób pokrzywdzonych jego działaniem oraz wysokość korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego, a także stopień społecznego niebezpieczeństwa są niewątpliwie okolicznościami obciążającymi przy wymiarze kary.

Sąd I instancji zadeklarował, że w sprawie uwzględnił okoliczności łagodzące – a tymi są bezspornie fakt przyznania się do winy, zaś na etapie postępowania odwoławczego dodatkowo niekaralność oskarżonego. Podkreślenia wymaga, że orzeczone kary pozbawienia wolności za poszczególne czyny tj. w wymiarze 3 (trzech) lat za czyn z art. art. 286§1 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz w wymiarze 3 (trzech) miesięcy za czyn z art. 284§1 k.k. – mieszczą się w dolnym progu ustawowego zagrożenia czynów i jej wymiar nie jest dotknięty rażącą niewspółmiernością. Podobnie orzeczona na podstawie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. kara łączna w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności tj. przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji - a więc w wymiarze ustawowego minimum – nie jest rażąco niewspółmierna.

W żaden sposób nie można podzielić argumentacji obrońcy oskarżonego czyniącej zarzut z tego, że Sąd przy ustalaniu wymiaru kary nie uwzględnił okoliczności, iż w sprawie niniejszej prokurator doszedł do przekonania, że cele kary zostaną osiągnięte bez przeprowadzania rozprawy oraz, że jedynie zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności może spowodować, że realne będzie naprawienie szkody przez oskarżonego – i w efekcie wniósł wniosek w trybie art. 335§1 k.p.k. o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania rozprawy i wymierzenie łącznej kary 3 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres próby 7 lat oraz zobowiązane oskarżonego do naprawienia szkody, a także oddanie oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora.

Odnosząc się do tej argumentacji w pierwszym rzędzie zauważenia wymaga, że istotnie w sprawie niniejszej akt oskarżenia złożony przez prokuratora w dniu 15.04.2014 roku zawierał wniosek w trybie art. 335§1 k.p.k. o treści wskazanej przez obrońcę oskarżonego (vide k. 2929 - 2991). Podkreślenia jednak wymaga, że w świetle treści przepisu art. 335§1 k.p.k. – i to zarówno w brzmieniu obowiązującym w dacie złożenia wniosku, jak i w brzmieniu na skutek zmian wprowadzonych przez ustawę nowelizującą z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 396 z dnia 20 marca 2015 r.) – wynika, że to na Sądzie ciąży nakaz badania, czy proponowana przez strony kara, czy też szerzej: sankcja karna, jest możliwa do zaakceptowania z punktu widzenia realizacji celów postępowania dyrektyw sędziowskiego wymiaru kary, a więc m.in., czy zapewnia wzgląd w zakresie indywidualnego i społecznego oddziaływania kary. Tym samym stanowisko stron co do wymiaru kary zatem nie było dla Sądu ostatecznie wiążące i podlegało ocenie.

W realiach niniejszej sprawy Sąd niniejszego wniosku o wydanie wyroku skazującego złożonego w trybie art. 335 k.p.k. nie uwzględnił i sprawę na podstawie ar. 343§7 k.p.k. skierował na rozprawę (vide protokół posiedzenia Sądu z dnia 18 lipca 2014 r. – k. 3421-3429) - tak więc zapadły w sprawie wyrok nie zapadł na posiedzeniu w trybie art. 343 k.p.k.

Po drugie zauważyć należy, że tryby konsensualne, do których bezspornie należy orzekanie w przedmiocie wniosku złożonego w trybie art. 335 k.p.k., niosą za sobą korzyści nie tylko procesowe, ale także w sferze prawa karnego materialnego. Dopuszczają one bowiem możliwość porozumienia oskarżyciela i oskarżonego co do rozstrzygnięcia w sprawie, w szczególności co do kar i środków karnych, pozwalając Sądowi m.in. przy uwzględnieniu wniosku o skazanie bez rozprawy warunkowe zawieszenie wykonania kary niezależnie od przesłanek z art. 69 § 1-3 k.k. Warunkowe zawieszenie wykonania kary jest bowiem możliwe co do kary orzeczonej do 5 lat pozbawienia wolności z okresem próby dłuższym niż wynikający na gruncie art. 69§1 k.k. – bo do 10 lat.

W świetle powyższych uwarunkowań stwierdzić należy, że jednym z podstawowych wyznaczników powodujących, że Sąd nie może zgodzić się na skazanie w sposób zakładany we wniosku, jest okoliczność, że nic nie wskazuje na to, aby cele postępowania osiągnięto bez przeprowadzania rozprawy. Niewątpliwie w chwili kierowania sprawy na rozprawę obowiązujący art. 335 k.p.k. oraz 343 k.p.k. nie wymagał zgody pokrzywdzonego do tego, by wniosek spełniał wymogi formalne. Niemniej zarówno prokurator, decydując się na taką inicjatywę, jak i Sąd rozstrzygający w przedmiocie złożonego wniosku na gruncie ówczesnych przepisów nie mógł ignorować wskazanego w art. 2 § 1 pkt 3 k.p.k. celu procesu karnego, tj. uwzględnienia prawnie chronionych interesów pokrzywdzonego. W tym zakresie podnieść należy, że w argumentacji zawartej w apelacji obrońca oskarżonego ograniczył się do wskazania za uzasadnieniem prokuratora zawartym we wniosku złożonym w trybie art. 335 k.p.k. , że „jedynie zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności może spowodować, że realne będzie naprawienie szkody przez oskarżonego”. Powyższe twierdzenie całkowicie pomija, że jest ono sprzeczne ze stanowiskiem pokrzywdzonych w sprawie. Dość zauważyć, że na posiedzeniu w dniu 18 lipca 2014 roku to właśnie wobec braku zgody oskarżyciela posiłkowego A. P. (1) na wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania rozprawy w kształcie uzgodnionym pomiędzy oskarżonym, a prokuratorem Sąd skierował sprawę do rozpoznania na zasadach ogólnych. Podobnie: na rozprawie oskarżyciel posiłkowy A. C. (1) stwierdził, że nawet jeśli oskarżony chciałby skorzystać z możliwości poddania się karze to nie wyraża na to zgody, ponieważ nie ma realnych szans, aby oskarżony spłacił długi (vide k. 3659). Nie można również pominąć i tej okoliczności, że stanowisko oskarżycieli posiłkowych ostatecznie było zgodne z wnioskami prokuratora po zamknięciu przewodu sądowego i to zarówno co do uznania winy oskarżonego, jak i wniosków w zakresie orzeczenia kary oraz obowiązku naprawienia szkody (vide k. 4920-4921). Tak więc rozważając w świetle materiału dowodowego okoliczności czynów zarzuconych oskarżonemu Sąd I instancji prawidłowo nie zgodził się na skazanie w sposób zakładany we wniosku, mając na względzie prawnie chroniony interes pokrzywdzonych, a tym samym uznając, że powyższe nie realizuje celów postępowania z art. 2 k.p.k. Powyższe uwarunkowanie nabiera szczególnej rangi na gruncie zmian wprowadzonych przez nowelizację wrześniową 2013 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2013.1247) do art. 343 k.p.k., które weszły w życie od 1 lipca 2015 r. – polegających na przyjęciu, że uwzględnienie przez Sąd wniosku, o jakim mowa w art. 335 § 1 k.p.k. jest możliwe jedynie wówczas, gdy nie sprzeciwi się temu także pokrzywdzony prawidłowo zawiadomiony o terminie posiedzenia (nowy art. 343 § 3a).

Orzeczona tym samym kara łączna w stosunku do oskarżonego B. R. (2) w wymiarze 3 (trzech) lat pozbawienia wolności nie nastąpiła przy zastosowaniu art. 343 k.p.k., a tym samym nie istniała możliwość warunkowego zawieszenia jej wykonania, bowiem mogło ono nastąpić jedynie wówczas gdyby zaistniały warunki z art. 69 k.k. Przepis ten zaś w § 1 stanowi, że Sąd może zawiesić jedynie wykonanie kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej 2 lat. (SN III KK 478/06, Prok. i Pr. 2007, nr 12, poz. 18; SN V KK 110/11, BPK 2011, nr 10, poz. 1.2.8, s. 17, SN I KZP 29/10, OSNKW 2011, nr 3, poz. 24).

Słusznie zatem Sąd I instancji wyciągnął wniosek, że w sprawie niniejszej brak jest podstaw do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej wobec B. R. (1) kary pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu Apelacyjnego należy podzielić w pełni ten pogląd, bowiem odstąpienie przez Sąd meriti od ustaleń poczynionych przez strony i zamieszczonych we wniosku w zakresie wymiaru kary lub środka karnego spowodowało, że sprawa została skierowana na rozprawę, a zatem jej rozpoznania nastąpiło na zasadach ogólnych.

Reasumując, Sąd I instancji - wymierzając karę - miał na uwadze, niezależnie od stopnia szkodliwości społecznej, również czynniki wpływające na stopień zawinienia oskarżonego. Przy wymiarze kary oskarżonemu nie zostały przekroczone granice swobodnego uznania sędziowskiego, zatem nie można mówić o rażącej niewspółmierności kary w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Skoro nie została wykazana taka nietrafność orzeczenia o karze, która uzasadniałaby jego zmianę - to zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Dla porządku jedynie stwierdzić należy, że kontrola instancyjna wykazała, iż Sąd I instancji prawidłowo zbadał sprawę zarówno pod kątem ustaleń faktycznych, jak i zawinienia oskarżonego – i wobec dostrzeżenia wad propozycji oskarżyciela publicznego właściwie doszedł do prawidłowej konstatacji, że nie może złożonego wniosku uwzględnić bez konieczności kierowania sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych.

W realiach niniejszej sprawy ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd I instancji została z uwzględnieniem reguł sformułowanych w art. 5 k.p.k. i art. 7 k.p.k. – a tym samym jest oceną bezstronną i nie narusza granic oceny swobodnej, jest zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz nie zawiera błędów faktycznych lub logicznych. Sąd Okręgowy przestrzegał także reguł przewidzianych w przepisie art. 410 k.p.k., o czym świadczy treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku, w którym Sąd I instancji odniósł się do wszystkich zgromadzonych dowodów oraz dokonał ich oceny. Apelacja obrońcy nie zawiera w istocie żadnych konkretnych argumentów mogących podważyć powyższą ocenę.

Równocześnie Sąd Apelacyjny podzielił stanowisko prokuratora wyrażone w wywiedzionej przez niego apelacji. Sąd I instancji jedynie omyłkowo nie zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem pokrzywdzonym A. C. (2) i R. C. – co wskazał w treści uzasadnienia wyroku. Tym samym zasadną jest zmiana zaskarżonego wyroku poprzez zobowiązanie na podstawie art. 46§1 k.k. oskarżonego do naprawienia w całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zwrócenie pokrzywdzonym A. C. (2) i R. C. kwoty 32.198,00 zł. Sąd Apelacyjny nie znalazł natomiast innych podstaw do zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia z urzędu, niezależnie od zarzutów podniesionych przez skarżącego pod kątem ewentualnego istnienia uchybień określonych we wszystkich podstawach odwoławczych wymienionych w art. 438 k.p.k., a także biorąc pod uwagę normę art. 433§1 k.p.k. również w zakresie szerszym np. co do wypadków przewidzianych w art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k., art. 455 k.p.k. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 2006 r., III KK 266/05, LEX nr 172214; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 maja 2004 r., V KK 381/03, Lex nr 109490; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 listopada 2009 r., IV KK 101/09, OSNKW 2009, z.1, poz. 8; P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek: k.p.k. Komentarz, t. II, Warszawa 2004, s. 578-579, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 listopada 2011 r., sygn. akt II KK 224/11, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2011 r., IV KK 298/11).

Mając na uwadze sytuację majątkową oskarżonego B. R. (1) Sąd zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Orzeczenie o kosztach zastępstwa adwokackiego za obronę z urzędu oskarżonego ma oparcie w treści art. 29 Prawa o adwokaturze a nadto § 2 ust. 3 oraz § 14 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.(Dz. U. z dnia 3 października 2002 r.).

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.