Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 4 lutego 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. J.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Kępnie VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z/s w O.

z dnia 30 czerwca 2015r. sygn. akt VI C 127/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok i nadaje mu następujące brzmienie:

I.  zasądza od pozwanego (...) na rzecz powódki M. J. kwotę 11.100 zł (jedenaście tysięcy sto zł) z ustawowymi odsetkami od kwoty 10.000 zł od dnia 28 lipca 2011 r. , od kwoty 100 zł od dnia 22 marca 2013 r. i od kwoty 1000 zł od dnia 22 kwietnia 2013 r.,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 997 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych i kwotę 2400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w. K. kwotę 510,24 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych

2.  w pozostałym zakresie apelację oddala

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 777 zł tytułem zwrotu części kosztów postępowania apelacyjnego.

SSR del. Małgorzata Wawrzonowska SSO Wojciech Vogt SSO Henryk Haak

II Ca 559/15

UZASADNIENIE

Powód W. M. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanego (...) S.A. Grupa E. Hestia z siedzibą w S. kwoty 9.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za obrażenia ciała i doznaną krzywdę z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 31 października 2013 r. do dnia zapłaty, ponadto kwoty 650,00 zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia, wizyt w gabinetach prywatnych i zabiegów fizjoterapeutycznych z ustawowymi odsetkami od dnia 31 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów.

Sąd Rejonowy w Ostrowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 9 lipca 2015 r. zasądził od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. tytułem zadośćuczynienia na rzecz powoda W. M. kwotę 6.500,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 31.10. 2013 r. do dnia zapłaty i zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S. na rzecz powoda W. M. kwotę 650,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia J1.1U.2013 r. do dnia zapłaty; w pozostałej części powództwo oddala i orzekł o kosztach postępowania.

Apelację od tego rozstrzygnięcia złożył pozwanyzaskarżając wyrok w części, tj.: w punkcie I w części zasądzającej od pozwanego na rzecz powoda świadczenie ponad kwotę 1.500,00 zł, tj. co do kwoty 5.000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31.10.2013 r. do dnia zapłaty; w punkcie II w części zasądzającej od pozwanego na rzecz powoda świadczenie ponad kwotę 450,00 zł, tj. co do kwoty 200,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 31.10.2013 r. do dnia zapłaty; w punktach IV i V zawierających rozstrzygnięcie o kosztach procesu w całości.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego, mające istotny wpływ na treść wyroku, tj : art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, nieprawidłową ocenę dowodów, w szczególności niewłaściwą ocenę wniosków opinii biegłych sądowych z dziedziny neurologii i psychologii w zakresie skutków zdarzenia z dnia 13.06.2013 r. dla zdrowia powoda, odmowę przymiotu wiarygodności opinii biegłego psychologa w zakresie motywacji podjętego przez powoda leczenia u psychologa co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że powód na skutek wypadku doznał krzywdy w rozmiarze uzasadniającym przyznanie zadośćuczynienia w kwocie łącznie 8.000,00 zł, przy pominięciu okoliczności, iż powód nie doznał trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, nie powoduje żadnych ograniczeń w funkcjonowania w życiu codziennym, a rozmiar krzywdy jest znacznie mniejszy, niż ustalony przez Sąd, a nadto doprowadziło do błędnego przyjęcia, że koszt wizyt u psychologa w kwocie 200,00 zł winien być zaliczony do kosztów celowych i pozostających w związku z wypadkiem.

Zarzucił również naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1.  art. 445 k.c. i 805 k.c. poprzez jego błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie. Poprzez uznanie, że kwota łącznie 8 000,00 zł przyznana tytułem zadośćuczynienia jest odpowiednia do rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda na skutek zdarzenia z dnia 13.06.2013 r. biorąc pod uwagę realne następstwa zdarzenia;

2.  art. 444 § 1 k.c. w zw. z art. 361 k.c. poprzez niewłaściwe zastosowanie poprzez jego błędną wykładnię oraz niewłaściwe zastosowanie, poprzez uznanie kosztów poniesionych przez powoda w związku z wizytami u psychologa opiewających na kwotę 200,00 zł (rachunek nr (...)) za celowe, uzasadnione i pozostające w adekwatnym związku z wypadkiem koszty podczas gdy według opinii biegłego psychologa wizyty te nie były uzasadnione stanem zdrowia powoda, a były „umotywowane procesowo”

3.  art. 6 k.c. poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przez uznanie za udowodniony fakt, iż odpowiednią sumę zadośćuczynienia należnego powodowi w związku z wypadkiem komunikacyjnym stanowi kwota 6.500,00 zł ponad świadczenie już z tego tytułu przyznane przez pozwanego, co daję łącznie kwotę 8.000,00 zł;

W oparciu o te zarzuty wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części i zasądzenie kosztów procesu za obie instancję.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w całości podziela ustalenia faktyczne i rozważania dokonane przez Sąd Rejonowy i uznaje je za własne. W takiej sytuacji gdy sąd odwoławczy orzeka na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w pierwszej instancji i aprobuje dotychczasowe ustalenia, nie musi ich powtarzać (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2007 r., II CSK 18/07, Lex nr 966804; orzeczenie Sadu Najwyższego z dnia 13 grudnia 1935 r., C III 680/34. Zb. Urz. 1936, poz. 379, z dnia 14 lutego 1938 r.., C II 21172/37, Przegląd Sądowy 1938, poz. 380 i z dnia 19 listopada 1998 r., III CKN 792/98, OSNC 1999, nr 4, poz. 83; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 marca 2006 r., I CSK 147/05).

Sąd Rejonowy wbrew zarzutom stawianym w apelacji nie naruszył prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów.

W szczególności Sąd Rejonowy zgodnie z materiałem dowodowym ustalił, że koszty wizyt u psychologa były celowe i pozostawały w związku z wypadkiem. W tym wypadku powyższe ustalenia Sądu nie pozostają w sprzeczności z opinią biegłego psychologa dr M. M., który wprawdzie podaje, że wizyty były umotywowane procesowo ale zarazem stwierdza, że po wypadku wiarygodnym objawem opisywanym przez powoda to wzmożona czujność i lęk w sytuacji gdy prowadząc samochód widzi szybko zbliżający się inny pojazd i gdy przejeżdża przez miejsce zdarzenia. Z tej diagnozy wynika, że powód w związku z wypadkiem doznał urazu psychicznego i wizyty u psychologa pozostawały w związku przyczynowym z wypadkiem ale były także motywowane procesowo. Nie oznacza to, że nie były one celowe i że nie należy się zwrot kosztów tego typu leczenia.

Sąd również prawidłowo ustalił zakres krzywdy doznanej przez powoda. Wskazał dowody, na których się oparł i jego ustalenia są zgodne z tymi dowodami. Sąd wyraźnie ustalił, że w ocenie neurologicznej wypadek nie spowodował u powoda długotrwałego lub trwałego uszczerbku na zdrowiu. Ustalony przez Sąd zakres doznanej przez powoda krzywdy w żadnym zakresie nie jest dowolny i znajduje pełne uzasadnienie w dokumentacji medycznej i opinii biegłej A. K..

Sąd Rejonowy nie naruszył również prawa materialnego. Apelujący błędnie zakład, że brak trwałego uszczerbku na zdrowiu nie uzasadnia uznania, że krzywda jakiej doznał powód wymaga rekompensaty kwotą 8.000 zł. Również w tym zakresie Sąd Rejonowy swoje stanowisko prawidłowo i wyczerpująco uzasadnił biorąc pod uwagę cały zakres krzywdy, której doznał powód.

Eksponowanie w apelacji nie doznanych przez powoda krzywd nie może pomniejszyć doznanych cierpień, za które służy stosowne zadośćuczynienie.

Kwotę przyznanego zadośćuczynienia Sąd Okręgowy uznaje za odpowiednia do doznanych przez powoda cierpień i niedogodności związanych z wypadkiem. Należy podkreślić, że kwota zadośćuczynienia a ma charakter kompensacyjny i nie może być symboliczna. Natomiast zdrowie człowieka jest dobrem zbyt cennym, żeby deprawować jego wartość przez przyznawanie zadośćuczynień o charakterze symbolicznym.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, zgodnie z art. 385 k.p.c., należało orzec jak w sentencji. O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c.

del. SSR. Małgorzata Wawrzonowska SSO. Wojciech Vogt SSO. Henryk Haak .