Pełny tekst orzeczenia

WYROK CZĘŚCIOWY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2014 r. w W.

sprawy z odwołania Przedsiębiorstwa (...)
i (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

przy udziale zainteresowanych: W. A., C. B., K. B., J. B., M. B., K. C., M. C., M. D., E. D., Z. G., J. J., R. J., T. K., K. K., A. K., H. K., Z. K. (1), M. K. (1), J. K., R. K., Z. L., W. L., A. L., G. Ł., M. Ł., D. M., S. M., J. M. (1), T. M., J. M. (2), P. M., J. O., R. P. (1), M. P., S. P. (1), J. P. (1), P. P., G. P. (1), S. P. (2), G. P. (2), S. P. (3), E. P., J. P. (2), S. R., S. S., M. S., R. S., Ł. S., W. Ś., P. T., B. W., S. W. (1), S. W. (2), P. W., T. Z., D. Z. (1), S. Z., D. Z. (2)

o składki

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 7 stycznia 2008 roku, znak: (...)/DRs/Ps/ (...)

orzeka:

- stwierdza, że nie istnieją należności z tytułu nieopłaconych składek bądź składek opłaconych po terminie lub w niepełnej wysokości przez Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. Oddział w W. przy ul. (...), za zatrudnionych pracowników za okres od listopada 2000 roku do lipca 2003 roku.

Sygn. akt VII U 486/11

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Warszawie w dniu 22 lutego 2011 r. uchylił wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 marca 2010 r. w sprawie oznaczonej sygnaturą akt VII U 1106/09 i przekazał sprawę temu Sądowi do ponownego rozpoznania. Stwierdził, że Sąd I instancji nie ustalił, za jakich konkretnie pracowników pozwanego nie zostały uiszczone składki i czy wymiar tych składek ustalony został od prawidłowej podstawy wymiaru, a nadto Sąd Okręgowy nie wezwał ich od udziału w sprawie zainteresowanych, co skutkowało nieważnością postępowania na podstawie art. 379 pkt 5 k.p.c.

Przy ponownym rozpoznawaniu sprawy za celowe Sąd Apelacyjny uznał wezwanie do udziału w sprawie wszystkich pracowników, których dotyczą nie uiszczone składki na poszczególne fundusze, zapewniając zainteresowanym udział w toczącym się postępowaniu.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie przy ponownym rozpoznaniu sprawy postanowieniem z dnia 14 listopada 2011 r. wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanych: W. A., C. B., K. B., J. B., M. B., K. C., M. C., M. D., E. D., Z. G., J. J., R. J., T. K., K. K., Z. K. (2), A. K., H. K., Z. K. (1), M. K. (1), M. K. (2), J. K., R. K., Z. L., W. L., A. L., G. Ł., M. Ł., D. M., S. M., J. M. (1), T. M., J. M. (2), P. M., M. M., K. O., J. O., R. P. (2), M. P., S. P. (1), J. P. (1), S. P. (4), P. P., G. P. (1), G. P. (2), S. P. (3), E. P., J. P. (2), S. R., S. S., A. S., M. S., R. S., Ł. S., E. Ś., W. Ś., P. T., B. W., S. W. (1), S. W. (2), P. W., T. Z., D. Z. (1), Z. S., D. Z. (2), J. Ż..

Postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2012 r. Sąd Okręgowy na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. zawiesił postępowanie w części dotyczącej E. Ś., Z. K. (3), J. Ż. i M. K. (2) (k. 497, 989).

W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd Okręgowy, ustalił następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zostało wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego w dniu 22 czerwca 2001 r. Spółka miała pięć oddziałów w różnych miastach P. w: B., G., K.. S. oraz W., które zostały wpisane do KRS w tym samym dniu co spółka. Ponadto w W. był zlokalizowany oddział techniczno-usługowy. Oddział w W. mieścił się przy ul. (...). Oddział ten w dniu 17 października 2003 r. został wykreślony z rejestru (odpis z KRS k. 2 a.r.).

Oddział Spółki w W. został zgłoszony do ZUS jako płatnik składek (o numerze NIP (...) i (...)) na ubezpieczenie zatrudnionych pracowników od daty 1 stycznia 2000 r. zaś z dniem 1 lipca 2003 r. Oddział ten, jako płatnik składek został wyrejestrowany z ZUS (k. 1 i la a.r.).

Z działalnością Oddziału w W. związane jest zadłużenie w opłacie składek na ubezpieczenie społecznie, zdrowotne oraz na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Socjalnych, za pracowników W. A., C. B., K. B., J. B., M. B., K. C., M. C., M. D., E. D., Z. G., J. J., R. J., T. K., K. K., Z. K. (2), A. K., H. K., Z. K. (1), M. K. (1), M. K. (2), J. K., R. K., Z. L., W. L., A. L., G. Ł., M. Ł., D. M., S. M., J. M. (1), T. M., J. M. (2), P. M., M. M., K. O., J. O., R. P. (2), M. P., S. P. (1), J. P. (1), S. P. (4), P. P., G. P. (1), G. P. (2), S. P. (3), E. P., J. P. (2), S. R., S. S., A. S., M. S., R. S., Ł. S., E. Ś., W. Ś., P. T., B. W., S. W. (1), S. W. (2), P. W., T. Z., D. Z. (1), Z. S., D. Z. (2), J. Ż. zatrudnionych w okresie od 20 listopada 2000 r. Zadłużenie to zostało stwierdzone decyzją ZUS z dnia 7 stycznia 2008 r. Na dzień wydania decyzji łączna kwota zadłużenia wynosiła 309.931,50 zł, zaś wysokość zadłużenia z tytułu poszczególnych funduszy wynosi odpowiednio na:

1)  ubezpieczenie społeczne - za okres: 11/2000, 06/2001, (...), (...)- (...), w łącznej kwocie: 266 170,96 w tym: kwota główna 251 218,16 zł, koszty egzekucyjne 14 900,00 zł, koszty upomnień 52,80 zł;

2)  ubezpieczenie zdrowotne - za okres 12/2002-07/2003, w łącznej kwocie: 30 730,56 zł w tym: kwota główna 29 315,06 zł, koszty egzekucyjne 1 397,90 zł, koszty upomnień 17,60 zł;

3)  Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych - za okres: 09/2001, 02/2002- (...), (...)- (...), w łącznej kwocie: 13 029,98 zł w tym: kwota główna 12 401,08 zł, koszty egzekucyjne 611,30 zł, koszty upomnienia 17,60 zł (decyzja k. 18).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych skierował do płatnika składek pismo z dnia 11 lutego 2004 r., dotyczące zadłużenia oraz wzywające do jego zapłaty, które doręczone zostało w dniu 14 lutego 2003 r. Po tej dacie ZUS kierował do oddziału w W. kilkakrotne upomnienia, w których przypominał o obowiązku wpłacanie należności z tytułu składek (k. 3-10 a.r.).

Wobec odwołującej się spółki w dniu 29 maja 2002 r. zostało otwarte postępowanie układowe. Postanowieniem z dnia 8 listopada 2002 r. układ został zatwierdzony, zaś postanowieniem z dnia 25 lipca 2007 r. postępowanie układowe zostało uznane za ukończone, gdyż układ został wykonany (postanowienie k. 37).

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. W. umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone wobec Oddziału spółki w W., wobec tego że Oddział ten został wykreślony w KRS oraz że nie posiada składników majątkowych, z których można by skutecznie prowadzić egzekucję (postanowienie k. 6).

W dniu 18 lipca 2006 r. Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w W. wniosło o umorzenie odsetek oraz ewentualnych kosztów egzekucyjnych powstałych w wyniku nie zapłaconych w terminie zaległych zobowiązań wobec ZUS.

Decyzją z dnia 10 sierpnia 2006r. nr (...) organ odmówił umorzenia odsetek za zwłokę należnych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych liczonych na dzień złożenia wniosku tj. 18.07.2006 r. w łącznej kwocie 142.603,00, w tym z tytułu:

1.  odsetek w wysokości 124.187,00 od zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne za okres od listopada 2000 r. do lipca 2003 r.;

2.  odsetek w wysokości 12.881,00 od zaległości z tytułu składek na ubezpieczenie zdrowotne za okres od grudnia 2002 r. do lipca 2003 r.;

3.  odsetek w wysokości 5.535,00 od zaległości z tytułu składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od września 2001 r. do lipca 2003 r.

Od niekorzystnej decyzji Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w W. wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 18 lipca 2007 r. w sprawie prowadzonej pod sygn. V SA/Wa 428/07 uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o kosztach postępowania (kserokopia akt V Sa/Wa 428/07 k. 1052 a.s.)

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, na skutek odwołania zainteresowanego Przedsiębiorstwa Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia 22 września 2006 r. nr (...) utrzymał w mocy decyzję z dnia 10 sierpnia 2006 r. nr (...).

Od decyzji z dnia 22 września 2006 r. Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. w W. wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 22 października 2008r. w sprawie prowadzonej pod sygn. V SA/Wa 1677/08 uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł o kosztach postępowania (kserokopia akt V Sa/Wa 1677/08 k. 1053 a.s.).

Po uchyleniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny decyzji z dnia 10 kwietnia 2008 r., z dnia 10 sierpnia 2006 r. oraz z dnia 22 września 2006 r. organ rentowy nie wydał nowych decyzji, a postępowanie w sprawie umorzenia należności zostało zawieszone (k. 1054-1058 a.s.).

Każdy z oddziałów Spółki (...) samodzielnie prowadził swoją księgowość, sporządzał bilanse i stawał się płatnikiem danin publicznoprawnych. Każdy z oddziałów miał też oddzielny numer identyfikacji podatkowej i prowadził działalność na własny rachunek. Podstawę do prowadzenia takiej działalności oddziału dawała ustawa z dnia 7 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług i o podatku akcyzowym, która oddziałom spółki samodzielnie sporządzającym bilans, po uzyskaniu zgody Naczelnika Urzędu Skarbowego, umożliwiała prowadzenie działalności i dawała odrębność podatkową. To samo dotyczyło rozliczeń z tytułu należności wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Oddział (...) był oddzielnym płatnikiem VAT, samodzielnie rozliczał się z ZUS ze wszystkich składek, był płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Na bilans spółki (...) składała się suma bilansów poszczególnych oddziałów. Oddział mógł wystawiać faktury VAT pomiędzy innymi oddziałami jak również pomiędzy oddziałem a spółką. Spółka posiadała osobowość prawną, ale jej oddziały już nie. Oddział miał także swojego dyrektora, który reprezentował oddział w stosunku do organów administracji publicznej (zeznania J. P. (3) k. 1386-1388 a.s., k. 1383).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy i aktach rentowych, a także na podstawie zeznań świadka J. P. (3).

Wymienione dowody są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Nie były one kwestionowane przez strony w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem wynikające z treści tych dokumentów okoliczności należało uznać za bezsporne i mające walor dowodowy. Sąd Okręgowy dokonując ustaleń uznał zeznania świadka za wiarygodne. Zauważyć przy tym należy, że zeznania J. P. (3) także należy uznać za wiarygodne, albowiem korespondują one z całym pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.
Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał zebrany w sprawie materiał dowodowy za kompletny, wiarygodny i nie budzący żadnych wątpliwości, tym bardziej, że nie był on kwestionowany przez żadną ze stron postępowania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 7 stycznia 2008 r. znak (...)/DRs/PS/ (...) zasługuje na uwzględnienie.

Naczelną kwestią sporną w niniejszym postępowaniu jest rozstrzygnięcie, czy organ rentowy wydając decyzję z dnia 7 stycznia 2008 r. prawidłowo stwierdził, iż Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zalega ze składkami na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i Fundusz Pracy za okres od listopada 2000 r. do lipca 2003 r., a także czy w toku postępowania nie doszło do przedawnienia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy I Fundusz gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Bezsporne w sprawie było natomiast samo istnienie zadłużenia jak i jego wysokość wskazana w decyzji ZUS.

Odnosząc się do kwestii odpowiedzialności Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. w W. za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, które powstały w związku z funkcjonowaniem Oddziału (...), Sąd Okręgowy w całości podziela stanowisko prezentowane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j.. Dz.U. z 2007 r. nr 11 poz. 74 z późn.zm, w brzemieniu obowiązującym w dacie wydania zaskarżonej decyzji) Oddział (...) spółki (...) (wyodrębniona jednostka organizacyjna o nr NIP (...)) - jako płatnik składek była zobowiązana do opłacania składek na ubezpieczenie społeczne zatrudnionych pracowników jak i do regulowania składek, do których poboru jest upoważniony Zakład Ubezpieczeń Społecznych tj. na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Z ustawowo nałożonego obowiązku nie wywiązywano się, albowiem opłacano składki po terminie, w zaniżonej wysokości bądź nie opłacono ich w ogóle. W związku z tym powstało zadłużenie w wysokości wskazanej w zaskarżonej decyzji.

Zarzuty odwołującej się co do naruszenia przepisów postępowania są bezpodstawne, albowiem Prezes spółki (...) miał świadomość i był informowany o zadłużeniu Oddziału w W.. Oddział spółki został wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego, a co za tym idzie zadłużenie jednostki organizacyjnej jaką jest oddział jest zadłużeniem spółki jako jednostki gospodarzącej uczestniczącej w obrocie gospodarczym, która posiada osobowość prawną.

Niezależnie od powyższego zauważyć należy, że oddział firmy (spółki) jest wyodrębnioną i samodzielną częścią działalności gospodarczej, ale w sensie organizacyjnym (art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej; t.j. Dz. U. z 2007 r. nr 155, poz. 1095 z późn. zm.).

Nadanie oddziałowi NIP nie skutkuje, wbrew twierdzeniom odwołującej się, utworzeniem nowego podmiotu gospodarczego, prowadzącego działalność gospodarczą we własnym imieniu i na własny rachunek. Oddział posługuje się własnym NIP wyłącznie dla celów związanych z dokonywaniem rozliczeń jako płatnik podatku i składek ubezpieczeniowych osób zatrudnionych w nim, a więc w sprawach związanych z wykonywaniem funkcji płatnika. Określa to art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 269, poz. 2681 z późn. zm.).

Jeżeli firma ma kilka oddziałów zlokalizowanych (mających siedzibę) w różnych województwach, to każdy posiada własny NIP dla celów rozliczania się z PIT i ZUS oraz REGON z rozszerzeniem właściwym dla danego oddziału. Oddziały te rozliczają się w różnych urzędach skarbowych i inspektoratach ZUS. W innych sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą oddziały mają obowiązek posługiwania się NIP jednostki macierzystej (por. m.in. art. 160 ust. 3 ustawy o VAT; t.j. Dz.U. z 2004 r. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Oddział jest niesamodzielny gospodarczo również w kontekście zawartej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej definicji przedsiębiorcy, zgodnie z którą oddział to wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddział w tym znaczeniu nie posiada podmiotowości prawnej, a jest jedynie wyodrębnioną w oparciu o kryterium lokalizacji częścią działalności gospodarczej przedsiębiorcy. Jednocześnie z powyższej ustawy wynika, że przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Tymczasem oddział jako jednostka organizacyjna niewykonująca działalności gospodarczej we własnym imieniu nie wpisuje się w treść tej definicji. Nieuprawnione byłoby więc traktowanie oddziału przedsiębiorcy jako odrębnego podatnika.

Zasadniczą kwestią sporną była kwestia przedawnienia zaległości składkowych określonych w zaskarżonej decyzji. Według skarżącej, należności te uległy przedawnieniu, bowiem obowiązujący 5-letni bieg terminu przedawnienia powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja została wydana zgodnie z treścią art. 24 ust. 5d ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych obowiązującej od dnia 1 stycznia 2003 r.

Odnosząc się do powyższego, zwrócić należy uwagę, iż do 31 grudnia 2002 r., art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r., Nr 205, poz. 1585 ze zm.), dalej: ustawa systemowa, stanowił, iż należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, a w przypadku przerwania biegu przedawnienia, o którym mowa w ust. 5 , po upływie 10 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne. Od 1 stycznia 2003 r. powołany przepis obowiązywał w brzmieniu nadanym mu ustawą z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U., Nr 241, poz. 2074), zgodnie z którym, należności z tytułu składek przedawniają się po upływie 10 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5 -5d.

Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym w orzecznictwie Sądu Najwyższego, dziesięcioletni okres przedawnienia przewidziany w art. 24 ust. 4 ustawy systemowej w brzmieniu nadanym mu przez powołaną ustawę nowelizującą z dnia 18 grudnia 2002 r., znajduje zastosowanie do należności z tytułu składek, które stały się wymagalne przed dniem 1 stycznia 2003 r., jeżeli do tej daty nie uległy przedawnieniu według przepisów dotychczasowych (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 08 lipca 2008 r., I UZP 4/08, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 02 lipca 2008 r., II UZP 5/08, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 listopada 2007 r., I UK 147/07, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2007 r., I UK 37/07).

W rozpoznawanej sprawie bezspornie, roszczenia z tytułu składek, powstałe w roku 2000, 2001 i 2002 nie przedawniły się do dnia 31 grudnia 2002 r., zgodnie z obowiązującym wówczas 5-letnim terminem przedawnienia. Tym samym, do roszczeń tych, jak również powstałych po 31 grudnia 2002 r., miał zastosowanie 10-letni termin przedawnienia, określony w art. 24 ust. 4 ustawy systemowej w brzmieniu nadanym mu powołaną wyżej ustawą zmieniającą z dnia 18 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Przepis art. 24 ust. 4 ustawy systemowej został ponownie znowelizowany ustawą z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz.U., Nr 232, poz. 1378). Zgodnie z aktualnym brzmieniem powołanego przepisu, należności z tytułu składek ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat, licząc od dnia, w którym stały się wymagalne, z zastrzeżeniem ust. 5-6.

Zwrócić jednakże należy uwagę, iż w art. 27 ust. 1 i 2 powołanej ustawy nowelizującej z dnia 16 września 2011 r. wprowadzono regulację, zgodnie z którą, do przedawnienia należności z tytułu składek, którego bieg rozpoczął się przed 1 stycznia 2012 r., stosuje się przepisy w brzmieniu nadanym tą ustawą, z tym, że bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia 1 stycznia 2012 r. Jeżeli jednak przedawnienie rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2012 r. nastąpiłoby zgodnie z przepisami dotychczasowymi wcześniej, przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Zdaniem Sądu, z powołanych przepisów wynika, iż „nowy”, aktualnie obowiązujący 5-letni termin przedawnienia ma zastosowanie do tych roszczeń, które powstały od 1 stycznia 2012 r. Wobec powyższego, do objętych zaskarżoną decyzją roszczeń Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ma zastosowanie uprzednio obowiązujący 10-letni termin przedawnienia.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych za okres od listopada 2000 r. do lipca 2003 r. uległy przedawnieniu z uwagi na 10-letniego terminu od dnia ich wymagalności, przy czym ostatnie z tych zobowiązań uległy przedawnieniu w sierpniu 2013 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy uznał, że nie istnieją należności z tytułu nieopłaconych składek bądź składek opłaconych po terminie lub w niepełnej wysokości przez Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. Oddział w W. przy ul. (...), za zatrudnionych pracowników za okres od listopada 2000 roku do lipca 2003 roku z uwagi na upływ 10-letniego terminu przedawnienia i na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. w zw. z art. 317 § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

MG