Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Łodzi, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Anna Szczepaniak-Cicha

Sędziowie: SSA Jolanta Wolska

SSA Maria Padarewska - Hajn (spr.)

Protokolant: sekr. sądowy Patrycja Stasiak

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013 r. w Łodzi

sprawy A. W. przy udziale zainteresowanej M. J. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w Ł.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym,

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 24 października 2012 r., sygn. akt: V U 515/12;

1. oddala apelację;

2. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w Ł. na rzecz A. W. kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za drugą instancję.

Sygn. akt III AUa 1840/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 stycznia 2012 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. stwierdził, że M. W. od dnia l sierpnia 2011 r. nie podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik z tytułu zatrudnienia u płatnika składek A. W., na podstawie art. 83 § 1 kc w zw. z art. 300 kp.

W odwołaniu od powyższej decyzji płatnik składek A. W. wniosła o objęcie M. J. (1), z domu W., obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi z tytułu zatrudnienia w jej firmie.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania.

Postanowieniem z dnia 9 sierpnia 2012r. Sąd Okręgowy wezwał do udziału w sprawie w charakterze zainteresowanej M. J. (1).

Zainteresowana M. J. (1) poparła odwołanie.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 24 października 2012 r zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że M. J. (1) z domu W. podlega ubezpieczeniom społecznym jako pracownik u płatnika składek A. W. od 1 sierpnia 2011 r i ustalił następujący stan faktyczny:

A. W. od kilku lat prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w G.. Działalność ta polega na handlu odzieżą włoską w Centrum Handlowym (...) w R. oraz na rynku w G..

W dniu 5 listopada 2009r. A. W. udzieliła swojej córce M. W. (obecnie J.) pełnomocnictwa do pomocy w prowadzonej działalności gospodarczej, reprezentowania jej w jak najszerszym zakresie we wszystkich urzędach administracji rządowej i samorządowej, przed osobami fizycznymi i prawnymi, spółdzielniami, bankami, urzędami skarbowymi, organami celnymi, Zakładem Ubezpieczeń społecznych, Inspekcją Pracy we wszelkich jej sprawach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, podpisywania w jej imieniu wszelkich dokumentów, wystawiania i podpisywani faktur VAT i rachunków, nabywania w jej imieniu praw i zaciągania zobowiązań na warunkach według uznania pełnomocnika, odbioru korespondencji, przekazów bankowych i pocztowych, decyzji, postanowień, wyroków i innych dokumentów, składania oświadczeń woli, wniosków, środków odwoławczych oraz dokonywania wszelkich czynności faktycznych i prawnych objętych pełnomocnictwem, udzielania dalszych pełnomocnictw.

Od tego momentu M. W. (obecnie J.) pomagała matce cały czas przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Sprzedawała na jej stoiskach w R. i G., zamawiała towar, podpisywała faktury, obsługiwała klientów.

W dniu l sierpnia 2011 r. A. W. zawarła z M. W. obecnie J., pisemną umowę o pracę na czas nieokreślony. M. W. obecnie J. została zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierownika ds. sprzedaży i marketingu, za wynagrodzeniem miesięcznym 4000 zł. brutto.

M. W. (J.) była zdolna do wykonywania pracy na stanowisku kierownika ds. sprzedaży i marketingu.

W dniach 1-2 sierpnia 2011 r. uczestniczka przeszła szkolenie wstępne w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy.

M. W. (J.) otrzymała od pracodawcy pisemny zakres obowiązków, zgodnie z którym do jej obowiązków pracowniczych należała obsługa klienta hurtowego i detalicznego, układanie programów sprzedaży, projektowanie wystawy, zamawianie odzieży, przyjmowanie odzieży do sklepu, sprawdzanie ilości i jakości przyjmowanych towarów, aranżacja wystawionej odzieży, wystawianie faktur, zbieranie indywidualnych zamówień klientów, pozyskiwanie nowych klientów, tworzenie stanu magazynowego na koniec roku, zastępowanie w czasie absencji pracodawcy.

M. W. (J.) kupowała w imieniu pracodawcy towar we Włoszech w miejscowości P.. Po podjęciu pracy była we Włoszech po towar 3 razy, na początku sierpnia 2011 r., we wrześniu 201Ir. i w październiku 2011 r. W podróż służbową M. W. (J.) jechała dużym samochodem wraz z drugim zatrudnionym przez jej matkę pracownikiem R. J. (obecnie jej mężem). Podróż służbowa zajmowała im 3 dni. Na miejscu uczestniczka odwiedzała kilka firm odzieżowych, od których zakupywała towar.

M. W. (J.) zajmowała się również sprzedażą odzieży damskiej na stoisku w Centrum Handlowym (...) w R. (od poniedziałku do niedzieli w godzinach od 8 do 14) oraz niekiedy w G. ( w poniedziałki i piątki w godzinach od 5 do 8 rano), robiła dekorację wystawy, ekspozycję towaru, obsługiwała klientów, wystawiała faktury i rachunki w imieniu pracodawcy, spisywała towar, zamawiała towar.

W czasie zatrudnienia M. W. nawiązała kontakty handlowe z hurtownią (...), którym sprzedawała towar.

Zainteresowana podpisywała listy obecności w pracy oraz listy wynagrodzeń w okresie od sierpnia do października 2011 r.

M. W. (J.) w tym okresie studiowała zaocznie w Ł. w Wyższej Szkole (...) o Zdrowiu. Na zajęcia jeździła co dwa tygodnie w soboty i niedziele.

Studia ukończyła w czerwcu 2011 r.

A. W. w tym okresie zarabiała ok. 6000zł.

A. W. oprócz M. W. (J.) zatrudniała od jesieni

2010r. R. J.. R. J. był zatrudniony w charakterze sprzedawcy i kierowcy. Jego wynagrodzenie wynosiło 693zł.

W chwili zatrudnienia M. W. (J.) była w trzecim miesiącu ciąży.

W dniu 29 sierpnia 201 Ir. M. W. (J.) z powodu zagrażającego poronienia trafiła na trzy dni do szpitala.

M. W. (J.) po wyjściu ze szpitala wróciła do pracy, gdyż czuła się dobrze i pracowała aż do 21 października 2011 r.

W dniu 22 października 2011 r. M. W. wyszła za mąż za R. J.

Od dnia 22 października 2011 r. M. J. (1) stała się niezdolna do pracy z powodu ciąży. Na zwolnieniu przebywała nieprzerwanie do dnia urodzenia syna J. J., co nastąpiło w dniu 21 lutego 2012r. Za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy wynagrodzenie wypłacił uczestniczce pracodawca. Po urodzeniu dziecka M. J. (1) przebywała na urlopie macierzyńskim do dnia 6 sierpnia 2012 r.

Z dniem 7 sierpnia 2012r. M. J. (1) wróciła do pracy w firmie (...) i pracuje tam do chwili obecnej. Z tym, że od dnia 7 sierpnia 2012r. M. J. (1) pracuje na 1/4 etatu, a jej wynagrodzenie wynosi 375 zł. M. J. (1) pracuje dwie godziny dziennie przez pięć dni w tygodniu.

A. W. dokonała zgłoszenia M. W. (J.) do ubezpieczeń społecznych i odprowadzała za nią składki (okoliczność bezsporna)

Obecnie wnioskodawczyni zatrudnia 3 osoby: R. J. na 1/2 etatu z wynagrodzeniem 750zł. oraz M. J. (1) na 1/4 etatu i R. C. na 1/4 etatu z wynagrodzeniem 375zł. (od maja 2012r.).

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał , iż w świetle przeprowadzonych dowodów w sprawie w postaci dowodu z zeznań 6 świadków , stron oraz dokumentów załączonych do akt sprawy , zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 art. 8, art. 11 ust. 1 i art. 12 oraz art. 13vpkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity z dnia 10 listopada 2009 r. Dz.U. Nr 205, poz. 1585) roszczenie odwołującej się zasługuje na uwzględnienie.

Sąd uznał, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe wskazuje, że A. W. z M. J. (1) od dnia l sierpnia 2011 r. łączył ważny stosunek pracy. Wszyscy świadkowie potwierdzili, że M. J. (1) od sierpnia do października 2011 r. faktycznie świadczyła pracę na rzecz A. W., a ta pracę tę przyjmowała i wypłacała za nią zainteresowanej wynagrodzenie, co z kolei wynika z karty płac. Praca była świadczona pod kierownictwem A. W. zarówno co do miejsca jak i czasu świadczenia pracy. M. J. (1) pracowała codziennie w Centrum Handlowym (...) w R., gdzie na stoisku handlowym sprzedawała ubrania, wykonywała ekspozycję towaru, robiła wystawę sklepową, przyjmowała i wydawała towar, wystawiała faktury i rachunki. Czasem też - jak była taka potrzeba - w godzinach rannych sprzedawała na stoisku handlowym wnioskodawczyni w G.. Na polecenie wnioskodawczyni M. J. (1) była trzykrotnie w podróży służbowej (w sierpniu, wrześniu i w październiku 2011 r.) we Włoszech w miejscowości P. celem zakupu towaru dla wnioskodawczyni.

A zatem Sąd nie podzielił zarzutu organu rentowego, że umowa o pracę została zawarta jedynie dla pozoru celem uzyskania długoterminowej ochrony ubezpieczeniowej i świadczeń z ubezpieczenia społecznego i jako taka jest nieważna.

Ustalony w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny świadczy nie o pozorności złożonych przez strony oświadczeń woli ani nie o obejściu ustawy, lecz o spełnieniu warunku zatrudnienia pracowniczego stanowiącego tytuł ubezpieczenia. Zdaniem Sądu w świetle utrwalonego orzecznictwa sądowego do objęcia pracowniczym ubezpieczeniem społecznym nie mogłoby dojść tylko wówczas, gdyby zgłoszenie do tego ubezpieczenia dotyczyło osoby, która w rzeczywistości pracy nie świadczyła, a więc nie wykonywała zatrudnienia w ogóle albo wykonywała je na podstawie innej umowy niż umowa o pracę.

Sąd podkreślił w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia , iż oceny tej nie zmienia fakt, że M. J. (1) w chwili jej zatrudnienia przez A. W. była w ciąży, ani okoliczność że A. W. jest jej matką.

Zdaniem Sądu, praca u matki nawet w ciąży, a następnie pójście na zwolnienie same przez się nie dyskwalifikują takiego zatrudnienia. Sąd podniósł, iż takiej umowie nie można stawiać zarzutu sprzeczności z ustawą lub zawarcia w celu obejścia prawa, nawet gdy jej cel dyktowany był wyłącznie chęcią pomocy ciężarnej córce w uzyskaniu świadczeń z ubezpieczenia społecznego ( wyrok SNz dnia 13 maja 2004r. II UK 365/03).

Sad podkreślił w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia, iż M. J. (1) po zakończeniu urlopu macierzyńskiego powróciła do pracy do wnioskodawczyni. Wprawdzie obecnie pracuje nie na cały etat, a jedynie na 1/4 etatu, lecz jest to podyktowane koniecznością sprawowania osobistej pieczy nad małym dzieckiem. M. J. (1) nie jest w stanie obecnie pracować w pełnym wymiarze czasu pracy, tak jak przed urodzeniem dziecka.

O pozorności zatrudnienia zainteresowanej , zdaniem Sadu nie świadczy także fakt, że w okresie korzystania przez M. J. (1) ze zwolnienia lekarskiego odwołująca się nikogo nie zatrudniła na jej miejsce. A. W. prowadzi małą rodzinną firmę. Zatrudnia najbliższe osoby córkę i zięcia i boi się , że obcy pracownik mógłby u niej zdobyć doświadczenie zawodowe, a następnie przejąć klientów i założyć własną konkurencyjną do niej firmę. Dlatego zatrudnia jedynie najbliższe osoby, do których ma pełne zaufanie.

Również wysokość wynagrodzenia ustalonego przez strony w umowie o pracę, zdaniem Sądu , nie decyduje o pozorności umowy. Wynagrodzenie jest jednym z elementów stosunku pracy. Dla bytu stosunku pracy wystarczającym jest ustalenie, że pracownik otrzymywał wynagrodzenie za wykonywaną pracę. Ten element w niniejszej sprawie został udowodniony zeznaniami stron oraz listą płac . Natomiast adekwatność wynagrodzenia do powierzonych obowiązków pracowniczych nie ma żadnego znaczenia dla ważności umowy o pracę.

Ponadto Sąd I instancji podniósł w uzasadnieniu swego orzeczenia, iż w niniejszej sprawie organ rentowy ustalił, że M. J. (1) nie podlega ubezpieczeniom społecznym od dnia l sierpnia 2011 r. W związku z wniesionym odwołaniem rzeczą Sądu było zbadanie, czy uczestniczka świadczyła pracę w ramach pracowniczego stosunku pracy, który jest ważnym tytułem podlegania ubezpieczeniom społecznym. I w tym też zakresie Sąd sprawę rozpoznał. Organ rentowy w zaskarżonej decyzji nie ustalał podstawy wymiaru składek. Dlatego też i Sąd rozpoznając sprawę nie czynił takich ustaleń, jako wykraczających poza granice decyzji i odwołania, którymi Sąd jest związany.

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją organ rentowy , zarzucając mu naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów, polegające na przyjęciu wbrew doświadczeniu życiowemu i logice zawarcia przez A. W., M. J. (1) umowy o pracę i tym samym wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku przez oddalenie odwołania od decyzji organu rentowego.

W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy podniósł, iż z oceny przeprowadzonych przez Sąd I instancji dowodów w sprawie nie wynika, iż strony łączyła ważna umowa o pracę. Strona skarżąca podniosła, iż rachunki zakupu towarów nie dowodzą czy czynności te były dokonywane w ramach pomocy matce czy w ramach umowy o pracę. Podobnie zeznania wszystkich świadków, wobec takich samych czynności w ramach pomocy i po podpisaniu umowy o pracę nie stanowią dowodu, na zawarcie w rzeczywistości umowy o pracę.

Ponadto organ rentowy podniósł w apelacji, iż nie można wytłumaczyć z jakiego powodu wynagrodzenie M. J. (1) nie zostało utrzymane na dotychczasowym poziomie, przy 1/4 etatu oznacza to wynagrodzenie 1000 złotych, co przy uwzględnieniu urodzenia dziecka, zwiększa konieczność podwyższenia wydatków.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja organu rentowego nie zasługuje na uwzględnienie.

Dokonując oceny rozstrzygnięcia Sądu I instancji w świetle zarzutu apelacji -naruszenia art. 233 § 1 kpc, uznać należy, wbrew stanowisku organu rentowego, iż Sąd Okręgowy dokonał prawidłowej i wszechstronnej oceny wiarygodności i mocy dowodowej wszystkich zebranych dowodów w niniejszej sprawie w żaden sposób nie przekraczając wyrażonej w tym przepisie zasady ich swobodnej oceny.

Stawiając w/w zarzut rozstrzygnięciu sądowemu, organ rentowy w swojej apelacji zmierza do wskazania iż z przeprowadzonych dowodów nie wynika ważność zawartej miedzy stronami umowy o pracę, przy czym organ nie neguje faktu wykonywania przez zainteresowaną czynności w zakresie sprzedaży towarów w placówkach sprzedaży należących do jej matki a wskazuje jedynie na pomocniczy charakter tych czynności , wywodzący się z wzajemnej pomocy miedzy najbliższymi członkami rodziny i treścią pełnomocnictwa jakie A. W. udzieliła zainteresowanej. Natomiast wszelkie czynności zdaniem organu rentowego , które nie można zakwalifikować jako pomocnicze są czynnościami o charakterze pozornym wskazującym na nieważność przedmiotowej umowy o pracę .

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt. l w zw. z art. 8 ust. l, art. 11 ust l, art. 12 ust. l i art.13 pkt l ustawy z dnia z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity z dnia 10 listopada 2009 r. Dz.U. Nr 205, poz. 1585) osoby pozostające w stosunku pracy podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu oraz wypadkowemu od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Czynność prawna pozorna charakteryzuje się w myśl art 83§1 k.c. trzema elementami, które muszą wystąpić łącznie, a mianowicie: oświadczenie woli musi być złożone świadomie i swobodnie tylko dla pozoru, oświadczenie musi być złożone drugiej stronie, adresat oświadczenia woli musi zgadzać się na dokonanie czynności prawnej jedynie dla pozoru. Pobudki, którymi strony kierują się składając pozorne oświadczenia woli, nie mają żadnego znaczenia dla oceny pozorności oświadczenia woli. Oświadczenie woli złożone jest dla pozoru wtedy, gdy z góry powziętym zamiarem stron jest brak woli wywołania skutków prawnych jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Brak zamiaru wywołania skutków prawnych oznacza, że osoba składająca oświadczenie woli albo nie chce w ogóle wywołać żadnych skutków prawnych albo też chce wywołać inne, niż wynikałoby ze złożonego przez nią oświadczenia woli,

Nie można natomiast przypisać pozornego charakteru umowy o pracę , zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądowym jeżeli były wykonywane obowiązki i prawa płynące z tej umowy.

Słuszne jest zatem stanowisko Sądu Okręgowego, iż ustalony w rozpoznawanej sprawie stan faktyczny świadczy nie o pozorności złożonych przez strony oświadczeń woli ani nie o obejściu ustawy, lecz o spełnieniu warunku zatrudnienia pracowniczego stanowiącego tytuł ubezpieczenia (art. 6 ust. l ustawy z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.).

W sytuacji gdy doszło do zawarcia umowy o pracę, jak też do jej realizacji poprzez świadczenie umówionej pracy i przyjmowanie jej przez pracodawcę, jak to miało miejsce w przedmiotowej sprawie, nie można mówić o pozornym charakterze tej umowy i jej nieważności.

Natomiast z oceny zeznań wszystkich świadków, będących w większości sprzedawcami w Centrum Handlowym (...) w R. i w miejscu sprzedaży w G. jednoznacznie wynika, iż zainteresowana sprzedawała codziennie towar wystawiony w tych placówkach do sprzedaży a nadto dekorowała stoisko i jeździła po towar do sprzedaży za granicę .

Nie można takich czynności uznać za pomocnicze , zgodnie ze stanowiskiem organu apelującego , gdyż wykraczają poza zwykłą i okazjonalną pomoc świadczoną sobie wzajemnie przez członków rodziny a obowiązujące przepisy zarówno prawa pracy jak i prawa ubezpieczeniowego nie zabraniają zatrudniania dzieci przez ich rodziców.

Odwołująca się natomiast w swoich zeznaniach w sposób przekonywujący wyjaśniła potrzebę zatrudnienia córki, która jako młoda osoba , jeżdżąc po towar za granicę bardziej od niej była zorientowana w zakresie prawidłowego wyboru towaru , z uwagi na lepszą orientację w zakresie obecnie panującej mody i związanego z tym zapotrzebowania na dany towar oraz chciała prowadzić firmę rodzinną , bojąc się konkurencji.

A zatem nie słuszne jest stanowisko organu rentowego, że w świetle zebranych dowodów , zarówno listy obecności jak rachunki na zakup towarów , które podpisywała zainteresowana nie mogą świadczyć o zawarciu rzeczywistej umowy o pracę, w sytuacji, gdy organ ten wskazuje zatem jakie dokumenty mogą świadczyć o takiej ważności.

Również uzasadniona jest ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji w zakresie okoliczności braku pozorności przedmiotowej umowy o prace z powodu ciąży zainteresowanej i przebywania przez nią na zwolnieniu lekarskim, po upływie ponad 2 miesięcy od przedmiotowego zatrudnienia. Przede wszystkim należy w pełni podzielić stanowisko Sądu Okręgowego , że w/w okoliczność nie ma znaczenia dla bytu ważności umowy o pracę w sytuacji, gdy istniała po stronie odwołującej potrzeba zatrudnienie pracownika , praca ta była przez M. J. (2) świadczona, zainteresowana po urlopie macierzyńskim wróciła do przedmiotowej pracy, na ¼ etatu z powodu konieczności pogodzenia tej pracy z opieką nad dzieckiem a przede wszystkim w świetle braku w obowiązujących przepisach prawa istnienia zakazu zatrudniania kobiet w czasie ciąży.

Również słuszne jest stanowisko Sądu Okręgowego w zakresie braku podstaw związanych z zakresem zaskarżonej decyzji do kwestionowania w toku postępowania sądowego wysokości wynagrodzenia jakie uzyskała zainteresowana na podstawie przedmiotowej umowy o pracę .

Zaskarżona decyzja jak słusznie stwierdził Sąd Okręgowy dotyczyła jedynie nie podlegania M. J. (1) ubezpieczeniom społecznym. Natomiast nie określała podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia .

Również słuszne jest stanowisko Sądu Okręgowego w zakresie braku podstaw związanych z zakresem zaskarżonej decyzji, do kwestionowania w toku postępowania sądowego. wysokości wynagrodzenia jakie uzyskała zainteresowana na podstawie przedmiotowej umowy o pracę .

A zatem Sąd I instancji w niniejszej sprawie nie był władny do zmiany decyzji w zakresie określenia wysokości podstawy wymiaru składek i władny nie jest również Sąd II instancji. Jakkolwiek taki zarzut nie jest podnoszony w apelacji, to jednak organ rentowy w niej kwestionuje wysokość wynagrodzenia zainteresowanej, w szczególności w odniesieniu do obecnego wynagrodzenia na ¼ etatu.

Natomiast na marginesie niniejszej sprawy należy wskazać, iż w sprawie I UK 611/12 wyrok z dnia 14 maja 2013 r ( nie publikowany ) Sąd Najwyższy podał w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia że z odwołania od decyzji o nie podleganiu pracowniczemu tytułowi ubezpieczeń społecznych, sądy ubezpieczeń społecznych mogą ustalić nie tylko podleganie spornemu tytułowi ubezpieczeń ale także zweryfikować zawyżoną podstawę wymiaru opłaconych przez płatnika składek na pracownicze ubezpieczenie społeczne – wyłącznie wtedy gdy podstawa wymiaru składek została objęta treścią zaskarżonej decyzji i przedmiotem sporu ( odwołania ). W sytuacji gdy podstawa wymiaru składek nie jest przedmiotem zaskarżonej decyzji ani odwołania, Sąd II instancji nie jest uprawniony po raz pierwszy orzec co do przedmiotu sporu nie objętego treścią tej decyzji, gdyż orzeczenie takie mogło by prowadzić do naruszenia konstytucyjnej zasady dwuinstancyjnego postępowania ( art. 176 ust. 1 Konstytucji RP).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 385 kpc .

O kosztach zastępstwa procesowego za II instancję orzeczono na podstawie art. 98 § 1 kpc w zw. z § 13 ust. 1 pkt. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz U z 2002 r Nr 163 poz. 1348 ze zm).