Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2016r. w Katowicach

sprawy z odwołania J. K. (J. K. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonego J. K.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 13 stycznia 2015r. sygn. akt XI U 2888/13

oddala apelację.

/-/ SSA M. Żurecki /-/ SSA J. Pietrzak /-/ SSO del. A. Petri

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 712/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18.09.2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu J. K. prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych, albowiem
nie udokumentował na dzień 1 stycznia 1999r. wymaganego 15-letniego okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, wykonywanego stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku pracy. Organ rentowy
nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 27.09.1983r. do 10.02.1994r. w (...) S.A.
na stanowisku malarz, blacharz do pracy w warunkach szczególnych na podstawie świadectwa pracy w warunkach szczególnych, albowiem pracodawca wskazał,
że ubezpieczony wykonywał w tym okresie pracę blacharza, malarza wymienioną w wykazie A, Dział V pkt 5, 6, zatem niezgodnie z treścią tego wykazu. Do pracy w warunkach szczególnych z tego względu organ rentowy nie zaliczył żadnego okresu zatrudnienia.

Ubezpieczony J. K. w odwołaniu od decyzji wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury w obniżonym wieku, albowiem w warunkach szczególnych
na stanowisku cieśli na wysokości pracował w okresie całego zatrudnienia. Wykonywał pracę malarza i blacharza na wysokości w (...) S.A., co wynika ze świadectwa pracy
w warunkach a od 1978r. prace malarza, montera izolacji termicznych na wysokości
na stanowisku izolera w Przedsiębiorstwie Produkcyjno - Usługowo Handlowym (...) Spółce z o. o. w B., na stanowisku izoler-blacharz w (...) S.A. w M. i prace w warunkach szczególnych na stanowisku montera w (...)
(...) w Z..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, tj. dlatego, że świadectwo pracy za okres zatrudnienia w (...) S.A. nie zawiera określenia stanowiska i rodzaju pracy zgodnego
z załącznikiem do zarządzenia resortowego zaś za inne okresy zatrudnienia nie przedstawił świadectw pracy w warunkach szczególnych.

Wyrokiem z dnia 13.01.2015r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach oddalił odwołanie.

Bezsporne w sprawie było, że ur. (...) ubezpieczony w dniu 09.09.2013r. wystąpił z wnioskiem o emeryturę w obniżonym wieku, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego i na dzień 01.01.1999r. posiada ponad 25 lat okresów składkowych
i nie składkowych.

W zakresie okoliczności spornych Sąd ustalił:

Ubezpieczony pracował w charakterze pracownika młodocianego - ucznia
na podstawie umowy o praktyczna naukę zawodu w (...) od dnia 01.09.1968r. do 12.06.1971r.

Po ukończeniu szkoły zawodowej i uzyskaniu zawodu elektromontera od 12.10.1971r. do 31.05.1975r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcji i (...) w K. i w okresie
od 01.04.1972r. do 31.05.1975r. (3 lata i 2 miesiące) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę przy budowie i remoncie chłodni kominowych i kominów przemysłowych na stanowisku elektromontera instalacji linii i urządzeń elektroenergetycznych, zatem pracę wymienioną w Wykazie A poz. 2 pkt 6, stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia
nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 01.08.1983r.
w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace
w szczególnych warunkach, uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę
(Dz. Urz. MPiPMB Nr 3, poz. 6).

W okresie od 03.01.1977r. do 31.07.1977r. na stanowisku montera urządzeń łączności i od 01.08.1977r. do 30.04.1978r. (1 rok, 3 miesiące i 27 dni) na stanowisku montera linii kablowych międzymiastowych ubezpieczony był zatrudniony w (...) Zakładach (...) w Z..

W okresie od 06.07.1978r. do 10.02.1994r. i od 12.07.1996r. do 13.09.1996r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) S.A. w D. (do 1992r. (...) i A (...)). Pracował na stanowisku elektromontera, blacharza - malarza, malarza konstrukcji stalowych od 06.07.1978r. do 10.02.1994r. oraz na stanowisku montera izolacji termicznych od 12.07.1996r. do 13.09.1996r.

W okresach od 01.07.1982r. do 20.09.1983r. w Iraku, od 25.06.1986r. do 26.09.1986r. i od 26.10.1986r. do 01.12.1988r. w byłej Czechosłowacji, od 30.09.1990r. do 31.12.1990r., od 1991r. do 1992r. na Ukrainie, od 19.03.1992r. do 30.08.1992r. i od 14.02.1994r.
do 30.06.1994r. w Niemczech ubezpieczony pracował na budowach eksportowych
z macierzystego zakładu pracy.

Korzystał z bezpłatnego urlopu w okresach od 02.01.1991r. do 31.01.1991r.
i od 01.04.1992r. do 30.09.1992r.

W okresie tego zatrudnienia ubezpieczony uzyskał kwalifikacje montera izolacji termicznej - blacharza i w 1987r. tytuł mistrza w zawodzie monter izolacji termicznej.

Przedsiębiorstwo (...) (od 1992r. (...) S.A.) wykonywało roboty termoizolacyjne i antykorozyjne różnych urządzeń przemysłowych w kraju
i za granicą i do tych prac zatrudniało malarzy konstrukcji stalowych na wysokości
oraz monterów izolacji termicznych - blacharzy. Montaż izolacji termicznej polegał
na malowaniu antykorozyjnym, ułożeniu warstwy wełny mineralnej, siatki ogrodzeniowej
i zamontowaniu na końcu blachy ocynkowanej. Blachy do zamontowania były przygotowywane na warsztacie przez blacharzy a następnie montowane przez blacharzy-monterów izolacji termicznych na urządzeniach przemysłowych. W (...) S.A. ubezpieczony wykonywał prace blacharskie na warsztacie przy przygotowywaniu elementów izolacji i prace przy montażu tej izolacji termicznej na instalacjach cieplnych
i technologicznych w elektrowniach, ciepłowniach, hutach, zakładach chemicznych i innych zakładach produkcyjnych (np. w zakładach kabli w B. przy izolacji wody ciepłej
i zimnej) a jedynie czasami prace malarskie takich instalacji na wysokości.

Pracodawca potwierdził w świadectwie pracy w warunkach szczególnych (bez daty), że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych od 27.09.1983r.
do 10.02.1994r. na stanowisku malarz, blacharz przy montażu konstrukcji metalowych
na wysokości i przy pracach malarskich konstrukcji na wysokości. Za okres pracy
na budowach eksportowych pracodawca 10.05.1999r. w zaświadczeniach o zatrudnieniu
i wynagrodzeniu podał zarobki zastępcze pracowników zatrudnionych w tej firmie
na stanowisku blacharza i blacharza - malarza jednocześnie wskazując, że taki rodzaj czynności wykonywał ubezpieczony w tym przedsiębiorstwie w okresie zatrudnienia.

Okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego prac blacharskich w okresie całego zatrudnienia w (...) wynika z twierdzeń samego ubezpieczonego zawartych
w odwołaniu i znajduje potwierdzenie w treści wydanych ubezpieczonemu świadectw pracy, jak również zaświadczeń RP 7 o zatrudnieniu i wynagradzaniu. Wykonywanie prac blacharskich na warsztacie w całym okresie zatrudnienia w (...) potwierdzają dokumenty w aktach osobowych ubezpieczonego z innych zakładów. W życiorysie złożonym do akt (...) S.A. w M. w marcu 1996r. ubezpieczony stwierdził, że w (...) wykonywał pracę blacharza, zaś we własnoręcznie sporządzonym opisie dotychczasowej pracy na eksporcie
w Iraku, złożonym wtedy do akt stwierdził, że w okresie od 1986r. do 1988r.
w Czechosłowacji, w okresie od 1991r. do 1992r. na Ukrainie, od 19.03.1992r.
do 30.08.1992r. i od 14.02.1994r. do 30.06.1994r. w Niemczech pracował jako blacharz.
W ankiecie personalnej przy ubieganiu się o pracę w (...) ubezpieczony podał,
że wcześniej pracował na eksporcie w Czechosłowacji jako blacharz-dekarz, w NRF jako blacharz i w ZSRR jako blacharz. Inż. F. wydał wtedy opinię, że ze względu na duże doświadczenie warsztatowe ubezpieczonego należy go zatrudnić zdecydowanie na warsztacie, skrajnie na montażu . Koresponduje to z faktem potwierdzonym w świadectwie pracy wydanym ubezpieczonemu w 1994r., zdobycia w okresie zatrudnienia w (...) kwalifikacji montera izolacji termicznych - blacharza i w 1987r. mistrza - montera izolacji termicznych i zawartym w kwestionariuszu osobowym złożonym do akt osobowych
w Przedsiębiorstwie Produkcyjno - Usługowo - Handlowym (...) Spółce z o. o.
w B., oświadczeniem ubezpieczonego, że ma zawód wyuczony elektromonter
a wykonuje zawód blacharza.

Z tych samych przyczyn na wiarę nie zasługiwało również świadectwo pracy
w warunkach szczególnych wydane przez (...) (bez daty), że ubezpieczony wykonywał pracę w warunkach szczególnych od 27.09.1983r. do 10.02.1994r. na stanowisku malarz, blacharz przy montażu konstrukcji metalowych na wysokości i przy pracach malarskich konstrukcji na wysokości, albowiem jak wykazuje materiał dowodowy w sprawie ubezpieczony wykonywał również prace blacharskie i jedynie czasami wykonywał prace malarskie przy montowaniu izolacji termicznych.

Okoliczność wykonywania przez ubezpieczonego pracy blacharza znajduje również potwierdzenie w zeznaniach świadków, co do tego, że wykonanie izolacji termicznych wymagało uprzedniego wykonania prac blacharskich na warsztacie i prace te wykonywali blacharze - monterzy. Z powyższych przyczyn nie ma podstaw do uznania za wiarygodne zeznań świadków i ubezpieczonego, że akurat on nie wykonywał żadnych prac blacharskich, albo wykonywał je sporadycznie (v. zeznania świadka B. O.) a wyłącznie wykonywał prace polegające na montażu izolacji z wełny. Z tych przyczyn Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków i ubezpieczonego, że stale i w pełnym wymiarze czasu w okresie tego zatrudnienia wykonywał tylko prace polegające na montażu izolacji termicznych, albowiem były sprzeczne z dowodami z dokumentów a zeznania ubezpieczonego również wewnętrznie sprzeczne i niespójne.

W okresie od 10.02.1994r. do 20.05.1994r. ubezpieczony był zatrudniony
na stanowisku blacharza - ślusarza w (...) Spółce z o. o. we W..
W okresie tego zatrudnienia od 14.02.1994r. do 02.04.1994r. i od 15.05.1994r.
do 20.05.1994r. na stanowisku blacharza pracował na budowie eksportowej w Niemczech.

Za okres tego zatrudnienia nie przedstawił świadectwa pracy w warunkach szczególnych
a zachowane dokumenty wskazują, że wykonywał blacharskie i ślusarskie prace
na warsztacie.

Od 02.11.1994r. do 04.03.1996r. i od 17.06.1996r. do 31.05.1998r. na stanowisku izoler ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcyjno - Usługowo - Handlowym (...) Spółce z o. o. w B. i wykonywał takie same prace blacharskie
i monterskie przy izolacjach termicznych, jak poprzednio w okresie zatrudnienia
w (...). W świadectwie pracy z dnia 01.06.1998r. pracodawca stwierdził,
że ubezpieczony nie wykonywał pracy w warunkach szczególnych.

Od 15.03.1996r. do 15.05.1996r. ubezpieczony był zatrudniony w (...) S.A. w M.
na stanowisku izoler - blacharz i pracę wykonywał w Niemczech na budowie eksportowej.
Z rozliczenia pracownika z pracy na eksporcie i opinii kierownika kontraktu wynika,
że ubezpieczony wykazał się dobrym przygotowaniem zawodowym w zakresie montażu
i warsztatu.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom ubezpieczonego, że w tym okresie stale i w pełnym wymiarze wykonywał prace przy montażu izolacji termicznych w warunkach szczególnych, albowiem były sprzeczne z treścią dokumentów w aktach osobowych.

Powyższe ustalenia faktyczne Sąd oparł przede wszystkim na dowodach
z dokumentów: świadectw pracy i zaświadczeń pracodawców złożonych do akt ZUS
oraz zachowanych w aktach osobowych ubezpieczonego. Wobec tego, że akta osobowe ubezpieczonego przechowywane przez likwidatora (...) S.A. E. S. zaginęły a doprowadzenie likwidatora na rozprawę w charakterze świadka okazało
się niemożliwe - okoliczności pracy wykonywanej w tym przedsiębiorstwie Sąd ustalił
na podstawie dowodów z dokumentów w aktach ZUS, przedłożonych przez ubezpieczonego
i dokumentów dotyczących tego okresu zatrudnienia zachowanych w aktach osobowych innych pracodawców. Zeznaniom świadków i ubezpieczonego Sąd dał wiarę jedynie w tym zakresie, w jakim znalazły potwierdzenie w niebudzących wątpliwości dokumentach.

Wobec poczynionych ustaleń Sąd uznał odwołanie za niezasadne podnosząc
w motywach rozstrzygnięcia, co następuje:

Zgodnie z § 2 i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach
lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał pracę w warunkach szczególnych, wymienionych w wykazie A stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku nabywa prawo do emerytury jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

- ma wymagany okres zatrudnienia w wymiarze 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A będącym załącznikiem do w/w rozporządzenia wskazane zostały rodzaje prac uznawanych za prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, których wykonywanie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy uprawnia
do emerytury we wcześniejszym wieku.

W ustępie 3 § 4 cyt. wyżej rozporządzenia wskazano, że do okresów zatrudnienia
w szczególnych warunkach, o których mowa w ust. 1, zalicza się także okresy zatrudnienia
na kolei w rozumieniu przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników kolejowych
i ich rodzin.

Natomiast art. 43 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS stanowi, że za okresy zatrudnienia na kolei uważa się okresy pozostawania w stosunku pracy w kolejowych jednostkach organizacyjnych, w czasie których pracownik pobierał wynagrodzenie lub zasiłki z ubezpieczenia społecznego: chorobowy, macierzyński lub opiekuńczy.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w swoim wyroku z dnia 22 października 2008r.
w sprawie o sygnaturze akt III AUa 294/08, odnosząc powyższe unormowanie
do współczesnych czasów, stwierdził, że do okresów zatrudnienia w szczególnych warunkach - zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze - zalicza się m.in. okresy zatrudnienia na kolei, o których mowa w art. 43 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Nie dotyczy to natomiast okresów równorzędnych z okresami zatrudnienia wymienionych
w art. 44 tej ustawy (LEX nr 504162).

Prace blacharskie nie zostały zaliczone do prac w szczególnych warunkach w wykazie A, stanowiącym załącznik do w/w rozporządzenia a wynikiem postępowania dowodowego w sprawie jest ustalenie, że w okresie zatrudnienia w (...) S.A., w Przedsiębiorstwie Produkcyjno -Usługowo - Handlowym (...) Spółce z o. o. w B., w (...) Spółce z o.o. we W. , w (...) S.A. w M. ubezpieczony takie prace wykonywał.

Praca montera izolacji została zaliczona do prac w szczególnych warunkach jedynie:

- w energetyce - praca montera izolacji - prace przy wytwarzaniu i przesyłaniu energii cieplnej oraz przy montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń cieplnych (Dział II);

- w chemii - praca montera izolacji ciepłochronnej przy pracach antykorozyjnych
i termoizolacyjnych urządzeń i instalacji technologicznych (Dział IV, poz. 38);

- w budownictwie - praca izolarza przy robotach wodno - kanalizacyjnych oraz budowie rurociągów w głębokich wykopach (Dział V, poz. l) oraz przy wykonywaniu konstrukcji nadbrzeży falochronów oraz innych budowli hydrotechnicznych
w nawodnionych wykopach lub na styku woda-ląd (Dział V, poz. 7).

Materiał dowodowy w sprawie nie daje podstaw do przyjęcia, że ubezpieczony stale
i w pełnym wymiarze wykonywał pracę izolarza przy robotach wodno - kanalizacyjnych oraz przy budowie rurociągów w głębokich wykopach, czy wykonywaniu konstrukcji nadbrzeży falochronów oraz innych budowli hydrotechnicznych w nawodnionych wykopach
lub na styku woda-ląd.

Wynikiem postępowania dowodowego w sprawie jest ustalenie, że (...) S.A. było wyspecjalizowanym przedsiębiorstwem w zakresie robót antykorozyjnych
i termoizolacyjnych a ubezpieczony w okresie zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie wykonywał prace przy montażu izolacji termicznych na różnych instalacjach cieplnych
i urządzeniach technologicznych w elektrowniach, ciepłowniach, hutach, zakładach chemicznych i innych zakładach produkcyjnych i prace blacharskie przy przygotowywaniu blach niezbędnych w technologii wykonywanych przez przedsiębiorstwo izolacji termicznych. Praca faktycznie wykonywana przez ubezpieczonego nie polegała zatem wyłącznie na montowaniu instalacji termicznych i takiej pracy ubezpieczony nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ponadto prace te były wykonywane również na urządzeniach technologicznych hut
i zakładów produkcyjnych spoza branży chemicznej i energetycznej nie ma zatem i z tej przyczyny możliwości zakwalifikowania prac ubezpieczonego do prac ujętych w Dziale II
lub w Dziale IV poz. 38 w/w wykazu.

Ubezpieczony nie wykonywał zatem pracy w warunkach szczególnych określonych w/w wykazie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie zatrudnienia w (...) S.A., w Przedsiębiorstwie Produkcyjno -Usługowo - Handlowym (...) Spółce z o. o.
w B., w (...) Spółce z o. o. we W. ani w (...) S.A. w M.
i te okresy nie mogą być uwzględnione na okresy zatrudnienia stale i w pełnym wymiarze
w warunkach szczególnych, albowiem prac wykonywanych przez ubezpieczonego w tych okresach nie można zakwalifikować pod którąkolwiek z pozycji w/w wykazu.

Okoliczność ta przesądza stwierdzenie, że na dzień 01.01.1999r. ubezpieczony
nie legitymuje się 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych uprawniających
do emerytury we wcześniejszym wieku.

Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, są już okresy zatrudnienia
w Przedsiębiorstwie (...)
(...) Nr 2 w K. (3 lata i 2 miesiące) i w (...) Zakładach (...) w Z. (1 rok, 3 miesiące i 27 dni) albowiem ich suma nie daje 15 lat wymaganej pracy na dzień 01.01.1999r.
Dla rozstrzygnięcia sprawy nie jest zatem istotne, że były to okresy pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu w warunkach szczególnych.

Apelację od tego wyroku wywiódł ubezpieczony domagając się jego zmiany
i przyznania spornego świadczenia ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy
do ponownego rozpoznania.

Skarżący zarzucił naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez zastosowanie dowolnej
a nie swobodnej oceny dowodów w postaci zeznań świadków oraz ubezpieczonego
w zakresie charakteru wykonywanej pracy.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Stosownie do art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym po 31.12.1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganych w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy o którym mowa w art. 27.

Emerytura o której mowa w ust. 1 przysługuje pod warunkiem nie przystąpienia
do otwartego funduszu emerytalnego.

Spór w niniejszej sprawie sprowadza się do kwestii czy ubezpieczony posiada wymagany okres zatrudnienia w szczególnych warunkach, jako że pozostałe warunki nie były kwestionowane.

Sąd I instancji uznał, że postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony
nie legitymuje 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych.

W świetle treści zarzutów apelacyjnych kluczową kwestią dla rozstrzygnięcia rozpatrywanej sprawy jest zatem prawidłowość poczynionych w tym względzie przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych i tym samym prawidłowość dokonanej przez tenże Sąd oceny dowodów.

Na wstępnie tych rozważań należy podnieść, iż ocena wiarygodności i mocy dowodów przeprowadzonych w danej sprawie wyraża istotę sądzenia w części obejmującej ustalenie faktów. Obejmuje ona rozstrzygnięcie o przeciwstawnych twierdzeniach stron na podstawie własnego przekonania sędziego powziętego w wyniku bezpośredniego zetknięcia
się ze świadkami, dokumentami i innymi środkami dowodowymi. Powinna ona odpowiadać regułom logicznego rozumowania oraz uwzględniać zasady doświadczenia życiowego wyznaczające granice dopuszczalnych wniosków i stopnia prawdopodobieństwa
ich występowania w danej sytuacji. Jeżeli więc z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.). Musi się ona zatem ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały
się wysnuć wnioski odmienne.

Odnosząc te uwagi ogólne do rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Apelacyjny podziela
i przyjmuje za własne. Skarżący nie wykazał bowiem, że wnioskowanie Sądu I instancji wykraczało poza schematy logiki formalnej albo dokonywane było wbrew zasadom doświadczenia życiowego, czy nie uwzględniało nadto jednoznacznych związków przyczynowo - skutkowych, natomiast skuteczność zarzutów apelacji zależna była właśnie
od wykazania powyższego.

W szczególności logiczne i zgodne z zasadami doświadczenia życiowego są wnioski wysnute przez Sąd I instancji na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach osobowych i rentowych ubezpieczonego oraz na podstawie zeznań świadków
i ubezpieczonego. Sąd I instancji dokonał bardzo wnikliwej analizy dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego a treść tych dokumentów w powiązaniu z uznaną
za wiarygodną częścią zeznań świadków i ubezpieczonego pozwalała na dokonanie takich właśnie ustaleń faktycznych.

Należy bowiem zauważyć, że skoro emerytura w obniżonym wieku emerytalnym
jest dla powszechnego systemu świadczeń emerytalnych instytucją wyjątkową, określającą szczególne uprawnienia uprzywilejowanego kręgu podmiotów, to wymaga ścisłej wykładni
i pewnego ustalenia przesłanek warunkujących do niej prawo.

W postępowaniu sądowym nie jest zatem dopuszczalne oparcie się wyłącznie
na zeznaniach świadków, w sytuacji gdy z dokumentów wynikają okoliczności wręcz przeciwne.

Wreszcie słuszne są również uwagi Sądu I instancji co do znaczenia zakwalifikowania danego rodzaju pracy do określonej branży dla jej oceny jako pracy w szczególnych warunkach.

W wyroku z dnia 8 lipca 2015r.,sygn. II UK 220/14, LEX nr 1771525 Sąd Najwyższy wyjaśnił, że zawarte w rozporządzeniu z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przyporządkowanie prac o znacznej szkodliwości i uciążliwości do oddzielnych działów
oraz poszczególnych stanowisk w ramach gałęzi gospodarki nie jest dowolne, gdyż należy przyjąć, że konkretne stanowisko narażone jest na ekspozycję na czynniki szkodliwe
w stopniu mniejszym lub większym w zależności od tego, w którym dziale przemysłu jest umiejscowione. Oznacza to, że pod określoną pozycją wykazu jest umieszczone konkretne stanowisko odpowiadające danej branży. Wskazuje na to systematyka wykazu A, gdzie poszczególne działy zawierają wykaz stanowisk, uprawniających do emerytury. Odstępstwo od tej zasady znajduje się w Dziale XIV - prace różne - które nie zostały przypisane
do określonego działu gospodarki. Zatem tylko w tym obszarze zatrudnienie w określonej branży nie będzie miało znaczenia w kontekście emerytury. Natomiast dalsze odkodowywanie rodzaju prac powinno odbywać się w granicach branży, do której przynależy zakład pracy zatrudniający pracownika. Również zakres czynności konkretnego pracownika wskazywać może na pewne podobieństwo do prac typowych w innej branży.
W obu sytuacjach specyfika poszczególnych gałęzi przemysłu determinuje charakter świadczonej pracy i warunków, w jakiej jest wykonywana, jej uciążliwość i szkodliwość
dla zdrowia.

Z tych względów Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację, jako pozbawioną podstaw.

/-/ SSA M. Żurecki /-/ SSA J. Pietrzak /-/ SSO del. A. Petri

Sędzia Przewodniczący Sędzia

MP