Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie X Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa Firmy Produkcyjno Handlowej (...) spółki jawnej z siedzibą w D.

przeciwko I. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej I. G. na rzecz powódki Firmy Produkcyjno Handlowej (...) spółki jawnej z siedzibą w D. kwotę 6 573,80 zł (sześć tysięcy pięćset siedemdziesiąt trzy złote 80/100) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od 1 stycznia 2016 roku jako odsetki ustawowe za opóźnienie) liczonymi od kwot:

- 4 708,04 zł od dnia 30 czerwca 2015 r.,

- 1 865,76 zł od dnia 09 lipca 2015 r.,

II.  oddala powództwo co do odsetek w pozostałej części,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 546,00 zł (tysiąc pięćset czterdzieści sześć złotych) tytułem kosztów procesu,

IV.  nadaje wyrokowi w punkcie I. i III. rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt X GC 1185/15

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2015 roku powódka Firma Produkcyjno Handlowa (...), (...) spółka jawna w D. wniosła pozew przeciwko I. G. o zapłatę kwoty 6 573,80 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot: 2 961,09 zł od dnia 25 czerwca 2014 roku, 1 746,95 zł od dnia 13 sierpnia 2014 roku oraz od kwoty 2 045,76 zł od dnia wniesienia pozwu wraz z kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powódka wskazała, że dnia 7 października 2014 roku Sąd Rejonowy w Tarnowie wydał przeciwko Zakład (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, który w dniu 12 listopada 2014 roku został zaopatrzony w klauzulę wykonalności. Prowadzone przeciwko dłużnej spółce postępowanie egzekucyjne okazało się bezskuteczne. Powódka wskazała, że na dzień wymagalności zobowiązania członkiem zarządu dłużnej spółki była pozwana. Powódka wyjaśniła przy tym, że na kwotę dochodzoną niniejszym pozwem składają się: kwota 4 708,04 zł tytułem należności głównej oraz kwota 647 zł ujęte w wydanym na jej rzecz przeciwko dłużnikowi nakazie zapłaty, kwota 66 zł tytułem kosztów postępowania klauzulowego, kwota 637,15 zł tytułem kosztów postępowania zabezpieczającego, kwota 24,40 zł tytułem zwrotu kosztów bezskutecznej egzekucji (Km 1915/14), kwota 300 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego w w/w postępowaniu egzekucyjnym, kwota 164,21 zł tytułem kosztów bezskutecznej egzekucji (Km 451/15) oraz kwota 45 zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego w w/w postępowaniu egzekucyjnym.

Zarządzeniem z dnia 11 września 2015 roku doręczono pozwanej odpis pozwu, zobowiązując jednocześnie do złożenia odpowiedzi na pozew w terminie dwutygodniowym w trybie art. 207 § 6 k.p.c. Korespondencję kierowaną do pozwanej, wobec prawidłowej dwukrotnej awizacji przesyłki uznano za doręczoną ze skutkiem na dzień 7 października 2015 roku, na podstawie art. 139 § 1 i 1 ¹ k.p.c.

Zarządzeniem z dnia 7 grudnia 2015 roku wyznaczono termin rozprawy na dzień 24 marca 2016 roku.

Korespondencja kierowana do pozwanej, zawierająca zawiadomienie o terminie rozprawy, wobec prawidłowej dwukrotnej awizacji przesyłki została uznana za doręczoną ze skutkiem na dzień 23 lutego 2016 roku, na podstawie art. 139 § 1 i 1 ¹ k.p.c.

Pozwana nie stawiła się na rozprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zakład (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. z dniem 8 września 2011 roku została wpisana w rejestrze przedsiębiorców KRS pod numerem (...). Od chwili wpisu spółki do rejestru jedynym członkiem zarządu spółki jest I. G..

Dowód:

-

odpis z KRS, k. 21-22, 36-38.

Powódka Firma Produkcyjno Handlowa (...), (...) spółka jawna w D. sprzedała Zakładowi (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w O. towary, za które nie otrzymała zapłaty. W związku z powyższym na skutek pozwu wniesionego przeciwko dłużnej spółce w dniu 29 września 2014 roku Sąd Rejonowy w Tarnowie w sprawie zarejestrowanej pod sygn. akt V GNc 2780/14 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, w którym nakazał pozwanej Zakład (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w O., aby zapłaciła na rzecz powódki kwotę 4 708,04 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 2 961,09 zł od dnia 25 czerwca 2014 roku oraz 1 746,95 zł od dnia 13 sierpnia 2014 roku wraz z kwotą 647 zł tytułem kosztów postępowania. Postanowieniem z dnia 12 listopada 2014 roku niniejszy nakaz zapłaty został zaopatrzymy w klauzulę wykonalności.

Dowód :

-

faktury VAT, k. 11-12,

-

nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z dn. 7.10.2014r. z klauzulą wykonalności k. 13.

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2015 roku Sąd Rejonowy w Tarnowie zasądził od dłużnika Zakład (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O. na rzecz powódki kwotę 637,51 zł tytułem kosztów postepowania zabezpieczającego. W dniu 4 marca 2015 roku niniejsze postanowienie zostało zaopatrzone w klauzulę wykonalności.

Dowód :

-

postanowienie z dn. 22.01.2015r z klauzulą wykonalności k. 14-16.

Prowadzone na podstawie w/w tytułów wykonawczych postępowanie egzekucyjne zarejestrowane pod sygnaturami akt Km 195/14 i Km 451/15 okazało się bezskuteczne, wobec czego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Gryficach postanowieniami z dnia 29 kwietnia 2015 roku umorzył oba postępowania egzekucyjne, ustalając w sprawie Km 1915/14 koszty postępowania egzekucyjnego na kwotę 24,40 zł, a koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym na kwotę 300 zł, zaś w sprawie Km 451/15 koszty postępowania egzekucyjnego na kwotę 146,21 zł, zaś koszty zastępstwa prawnego w postępowaniu egzekucyjnym na kwotę 45 zł.

Dowód:

-

postanowienia Komornika S. z dn. 29.04.2015r., k. 17-20,

Pismem z dnia 12 czerwca 2015 roku, nadanym w dniu 15 czerwca 2015 roku, powódka wezwała pozwaną I. G. do zapłaty kwoty w łącznej wysokości 6 573,80 zł. Wezwanie do zapłaty pozostało nieskuteczne.

Dowód:

-

wezwanie do zapłaty z złącznikami i dowodem nadania, k. 23-31,

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione za wyjątkiem części dotyczącej odsetek.

Podstawa prawna roszczenia strony powodowej zawierała się w przepisie art. 299 § 1 k.s.h. zgodnie z którym, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Warunkiem odpowiedzialności członka zarządu jest wykazanie przez wierzyciela, iż zaspokojenie wierzytelności z majątku spółki nie jest możliwe. Po sporach istniejących w doktrynie odnośnie charakteru tej odpowiedzialności ostatecznie przesądzono, że ma ona charakter odszkodowawczy i stanowi szczególny przypadek deliktowej odpowiedzialności ponoszonej na zasadzie winy ( por. uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2008 roku, III CZP 72/09, OSNC 2009/2/20, Biul.SN 2008/11/7). Przy czym podkreślić należy, że zgodnie z sentencją wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 czerwca 2003 roku (V CKN 416/01, OSNC 2004/7-8/129) ustalenie przewidzianej w art. 299 § 1 k.s.h. przesłanki bezskuteczności egzekucji może nastąpić na podstawie każdego dowodu, z którego wynika, że spółka nie ma majątku pozwalającego na zaspokojenie wierzyciela pozywającego członków zarządu. W orzecznictwie i literaturze powszechnie przyjęta jest liberalna (szeroka) wykładnia pojęcia „bezskuteczność egzekucji", utożsamiająca ją z niebudzącą wątpliwości nieściągalnością wierzytelności od samej spółki, tj. stanem, w którym z okoliczności sprawy wynika niezbicie, że spółka nie ma majątku, z którego wierzyciel mógłby uzyskać zaspokojenie swojej należności (por. wyrok SN z 26 czerwca 2003 r., V CKN 416/01, OSNC 2004, nr 7-8, poz. 129 oraz A. Karolak, glosa do powołanego wyroku). Za tak przyjęta koncepcją z całą pewnością uznać należy, że postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, bez wątpliwości jest miarodajnym dowodem bezskuteczności egzekucji przede wszystkim z tego powodu, że jednoznacznie stwierdza, że nie ustalono majątku dłużnika, z którego wierzyciel mógłby się zaspokoić.

W świetle powyższego Sąd stwierdził, że przytoczone w treści pozwu okoliczności i przedstawione na ich potwierdzenie dowody, które nie budziły żadnych wątpliwości, pozwalają uznać, iż spełnione zostały przesłanki odpowiedzialności pozwanej opartej o art. 299 k.s.h., tj. szkodę, jak i bezskuteczność egzekucji.

Co istotne tut. Sąd podzielił pogląd prezentowany w judykaturze i orzecznictwie, zgodnie z którym członek zarządu ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 299 k.s.h. nie tylko z tytułu należności głównej, przysługującej wierzycielowi wobec spółki, ale także z tytułu odsetek od wymagalnej wierzytelności pieniężnej (tak A. K., Odpowiedzialność…, s. 79 i n. oraz SN w wyroku z dnia 16 października 1998 r., III CKN 650/97, OSNC 1999, nr 3, poz. 64), a jego odpowiedzialność obejmuje również zasądzone w tytule egzekucyjnym wydanym przeciwko spółce koszty procesu oraz koszty postępowania egzekucyjnego umorzonego z powodu bezskuteczności egzekucji (tak również SN w uchwale z dnia 7 grudnia 2006 r., III CZP 118/06, OSNC 2007, nr 9, poz. 136 oraz w wyroku z dnia 8 marca 2007 r., III CSK 352/06, LEX nr 278665).

Podkreślenia jednak wymaga, że na roszczenie dochodzone pozwem składały się poza roszczeniem głównym i kosztami postępowania sądowego i egzekucyjnego prowadzonego przeciwko dłużnej spółce, także odsetki ustawowe, w tym od należności stwierdzonej nakazem zapłaty liczone w następujący sposób: od kwoty 2 961,09 zł od dnia 25 czerwca 2014 roku oraz od kwoty 1 746,95 zł od dnia 13 sierpnia 2014 roku.

W odniesieniu do powyższego wskazać należało, że roszczenie oparte na treści art. 299 k.s.h., jako zobowiązane bezterminowe - aktualizuje się dopiero z chwilą wystosowania wezwania do zapłaty sumy zobowiązania, którego egzekucja przeciw spółce okazała się bezskuteczna (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 lutego 2002 roku IV CKN 793/00), co oznacza, że wymagalność roszczenia należy oceniać w oparciu o treść art. 455 k.c. Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że powódka wezwała pozwaną do zapłaty pismem z dnia 12 czerwca 2015 roku, które to zostało nadane w dniu 15 czerwca 2015 roku. Biorąc przy tym pod uwagę, że z treści pozwu nie wynika, kiedy ów wezwanie zostało pozwanej doręczono, przy jednoczesnym uwzględnieniu czasu niezbędnego na obrót korespondencji Sąd uznał, że realny termin na spełnienie świadczenia wynosi 14 dni od dnia nadania wezwania. Reasumując powyższe, Sąd stwierdził, że roszczenie oparte na art. 299 k.s.h. stało się wymagalne najwcześniej z dniem 30 czerwca 2015 roku.

W tym stanie rzeczy Sąd uwzględnił roszczenie o odsetki od kwoty 4 708,04 zł, (stanowiącej sumę kwot: 2 961,09 zł i 1 746,95 zł ujętych opisanym nakazem zapłaty) od dnia 30 czerwca 2015 roku, zaś w odniesieniu do odsetek od należności stanowiącej sumę kosztów postępowania sądowego, na skutek którego nakaz zapłaty przeciwko spółce został wydany, kosztów postępowania zabezpieczającego oraz kosztów postępowania egzekucyjnego w łącznej w wysokości 1 865,76 zł, Sąd orzekł, zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 9 lipca 2015 roku.

W pozostałym zakresie co od odsetek powództwo podlegało oddaleniu.

Powyższe dało wyraz w punkcie I i II sentencji.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 348 k.p.c., zgodnie z którym koszty rozprawy zaocznej ponosi pozwany. Na poniesione przez powódkę koszty złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 329 złote, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika – 1 200zł, zgodnie z § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu(Dz.U.2013.490 j.t.).

Podstawę wydania wyroku zaocznego przewiduje dyspozycja art. 339 § 1 i 2 k.p.c., który stanowi, że jeśli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa, co nie miało miejsca na gruncie niniejszej sprawy.

Mając na uwadze, że pozwana nie stawiła się na rozprawie oraz ostatecznie nie ustosunkowała się do twierdzeń pozwu, w szczególności nie złożyła odpowiedzi na pozew, a Sąd nie miał wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń przytoczonych w treści pozwu, które pozostały spójne i logiczne, a w konsekwencji co do istnienia dochodzonej pozwem wierzytelności we wskazywanej wysokości, wydanie wyroku zaocznego pozostało uzasadnione.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.