Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 05 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia–Śródmieścia we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Statkiewicz

Protokolant: Marta Chmiel

przy udziale Iwony Rogowskiej Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia-Śródmieście

po rozpoznaniu sprawy

Ł. B. syna B. i I. z domu T.

urodzonego (...) we W.

(PESEL: (...))

oskarżonego o to, że

1. w nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej niż od listopada 2014 roku do dnia 13 kwietnia 2015 roku we W. i w J., wbrew przepisom ustawy, usiłował brać udział w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci kokainy, w ilości nie mniejszej niż 198,63 gramów netto, o szacunkowej wartości 51 047 złotych, co stanowi odpowiednik nie mniejszej niż 198 porcji handlowych, w ten sposób, że przy pomocy A. P. przewoził te środki odurzające, przy czym, w dniu 13 kwietnia 2015 roku, samochodem marki A. nr rej. (...), którym kierował A. P., przewoził środki odurzające w ilości nie mniejszej niż 149,03 gramów netto, a także przechowywał środki odurzające w postaci kokainy w ilości nie mniejszej niż 49,4 gramów netto w mieszkaniu położonym we W. przy ul. (...), należącym do R. S. (1), z zamiarem ich zbycia, lecz zamierzonego celu wbrew swej woli nie osiągnął z uwagi na wcześniejsze zatrzymanie przez policję

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

2. w dniu 13 kwietnia 2015 r. we W., wbrew przepisom ustawy posiadał środek odurzający w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 2,86 gramów netto,

tj. o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

A. P. syna Z. i J. z domu H.

urodzonego (...) we W.

(PESEL: (...))

oskarżonego o to, że

3. w nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej niż od listopada 2014 roku do dnia 13 kwietnia 2015 roku we W. i w J., wbrew przepisom ustawy, pomagał Ł. B. w usiłowaniu brania udziału w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci kokainy, w ilości nie mniejszej niż 198,63 gramów netto, o szacunkowej wartości 51 047 złotych, co stanowi odpowiednik nie mniejszej niż 198 porcji handlowych, w ten sposób, że pomagał mu w przewiezieniu tych środków, przy czym w dniu 13 kwietnia 2015 roku, kierując samochodem marki A. nr rej. (...), pomagał w przewożeniu środków odurzających w ilości nie mniejszej niż 149,03 gramów netto, przy czym Ł. B. zamierzonego celu wbrew swej woli nie osiągnął z uwagi na wcześniejsze zatrzymanie przez policję

tj. o czyn z art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

4. w dniu 13 kwietnia 2015 r. w miejscowości J. przy ul. (...) wbrew przepisom ustawy posiadał bez wymagane zezwolenia rewolwer S. kal. 10 m produkcji polskiej

tj. o czyn z art. 263 § 2 k.k.

* * *

I.  uznaje oskarżonego Ł. B. za winnego popełnienia czynu, opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku z tym, że z opisu czynu eliminuje słowa „znacznymi ilościami” i przyjmuje, iż stanowi on występek z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 180 (stu osiemdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;

II.  uznaje oskarżonego Ł. B. za winnego popełnienia czynu, opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 62 ust 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  uznaje oskarżonego A. P. za winnego popełnienia czynu, opisanego w pkt 3 części wstępnej wyroku z tym, że z opisu czynu eliminuje słowa „znacznymi ilościami” i przyjmuje, iż stanowi on występek z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 19 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 180 (stu osiemdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda;

IV.  uznaje oskarżonego A. P. za winnego popełnienia czynu, opisanego w pkt 4 części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 263 § 2 k.k. wymierza mu karę 9 (dziewięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu Ł. B. i orzeka wobec niego karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

VI.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu A. P. i orzeka wobec niego karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

VII.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zawiesza warunkowo wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemu Ł. B. na okres 4 (czterech) lat próby;

VIII.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. zawiesza warunkowo wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności oskarżonemu A. P. na okres 4 (czterech) lat próby;

IX.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu Ł. B. okres tymczasowego aresztowania liczony od dnia zatrzymania tj. od 13 kwietnia 2015 r. do 13 lipca 2015 r. przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda zaś okres od 14 lipca 2015 r. do 21 lipca 2015 r. zalicza na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności;

X.  na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu A. P. okres tymczasowego aresztowania liczony od dnia zatrzymania tj. od 13 kwietnia 2015 r. do 13 lipca 2015 r. przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda zaś okres od 14 lipca 2015 r. do 21 lipca 2015 r. zalicza na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności;

XI.  na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w wykazie nr Drz (...)poz 1,3,5 oraz Drz (...) poz 2,4 zarządzając ich zniszczenie nadto na podstawie art. 44 § 6 k.k. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych na k. 320 akt sprawy;

XII.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt. 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz. U. z 1083 roku, Nr 49, poz. 223) zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie po 3666,66 złotych, w tym opłata 480 złotych.

Sygn. akt II K 979/15 (3 Ds 104/15)

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. B. i A. P. poznali się na początku 2014 roku we (...) klubie (...), gdzie pracowali jako ochroniarze. W związku z redukcją zatrudnienia do dwóch dni pracy w tygodniu, zmuszeni byli do poszukiwania dodatkowego etatu. Zatrudnienie znaleźli w klubie (...), gdzie również pracowali tylko dwa dni w tygodniu. Dodatkowo Ł. B. pracował jako trener personalny. Jednakże w związku z uruchomieniem sieci fitness klubów, stracił znaczną część klientów. W najbliższej przyszłości natomiast planował ślub i potrzebował pieniędzy. Szukał więc sposobu aby szybko i nielegalnie dorobić.

Pracując w klubach nocnych często słyszał od klientów, że jakość narkotyków oferowanych na rynku (...) nie jest wysoka. Podczas przypadkowego spotkania ze znajomym o imieniu J., uzyskał informację, że towar z P. jest dobry. Przekazał mu więc swój numer telefonu i zadeklarował chęć kupna 100 gramów kokainy.

Następnie mężczyzna o imieniu J. skontaktował Ł. B. z kierowcą, który dwa – trzy razy w tygodniu jeździ do P. i przywozi stamtąd narkotyki na własne potrzeby. W trakcie spotkania nieznajomy przekazał Ł. B. telefon do mężczyzny z P., którego danych nie ustalono. Ł. B. zapisał ten kontakt w swoim telefonie pod nazwą P lub P..

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447;

Do pierwszego spotkania między mężczyznami doszło jesienią 2014 roku. W związku z tym, że Ł. B. nie posiadał ani prawa jazdy ani samochodu, poprosił A. P., aby z nim pojechał. A. P. nie wiedział w jakim celu jadą do P..

Spotkanie miało miejsce na osiedlu domków jednorodzinnych w centrum P.. Udali się tam samochodem marki V. (...) należącym do A. P.. Mężczyzna o nieustalonych danych przekazał wówczas Ł. B. na próbę nieodpłatnie około 3 gramów kokainy. W trakcie prowadzonej rozmowy umówili się, że Ł. B. zamówi dwa razy po 100 gramów kokainy za cenę 20.000 zł za 100 gramów.

Po pewnym czasie Ł. B. ponownie skontaktował się z mężczyzną z P., i umówił się z nim na spotkanie, na którym miał kupić 100 gramów kokainy. Również na to spotkanie pojechał z A. P., jego samochodem marki V. (...). W drodze do P. mężczyźni zostali zatrzymani przez nieoznakowane radiowozy policyjne. W wyniku kontroli zatrzymano ich do złożenia wyjaśnień. Mimo, że zostali zwolnieni po kilku godzinach, zrezygnowali z dalszej podróży do P., a Ł. B. odwołał spotkanie.

Pod koniec 2014 roku, w listopadzie lub grudniu, Ł. B. ponownie umówił się na spotkanie w P., w celu zakupu 60 gramów kokainy. Ponownie zaproponował wyjazd A. P., ale tym razem w podróż udali się pociągiem. A. P. wiedział jaki jest cel tej wyprawy, wiedział też, że jedzie tam w charakterze ochroniarza Ł. B..

Mimo wątpliwości Ł. B., ostatecznie, do transakcji doszło na parkingu galerii handlowej tuż przy Dworcu Głównym PKP w P.. Ł. B. kupił wówczas 60 gramów kokainy za cenę 12.000 zł. A. P. był jedynie obserwatorem tej wymiany. Jednocześnie mężczyźni umówili się na kolejną transakcję tj. 30 gramów kokainy za cenę 30.000 zł, na osiedlu (...) w P.. Termin spotkania mieli uzgodnić telefonicznie, gdy Ł. B. zgromadzi odpowiednią sumę pieniędzy.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447;

wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 210 – 213, k. 447;

Po powrocie do W. Ł. B. część zakupionej kokainy tj. około 50 gramów ukrył w mieszkaniu położonym w W. przy ul. (...). Resztę zużył na własne potrzeby.

Mieszkanie przy ul. (...) należy do R. S. (1), który jest znajomym Ł. B., łączy ich wspólna pasja – wędkarstwo.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447;

wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 210 – 213, k. 447;

zeznania świadka R. S. (1) k. 91 – 92;

W marcu 2015 roku mężczyzna z P. skontaktował się z Ł. B., informując go, że ma nową partię kokainy. Ł. B. przed zakupem większej ilości, chciał sprawdzić jakość narkotyku. Umówił się więc, że przyjedzie po próbkę. Także tym razem na spotkanie udał się z A. P. jego samochodem marki B.. Spotkanie trwało około 10-15 minut i odbyło się na (...) osiedlu (...). A. P. nie uczestniczył w rozmowie, czekał w tym czasie na Ł. B. w samochodzie. Wiedział, że przyjechali tylko po próbkę kokainy, gdyż wcześniej rozmawiał o tym Ł. B..

Po sprawdzeniu jakości narkotyku Ł. B. umówił się telefonicznie z mężczyzną z P. na odbiór 150 gramów kokainy. Spotkanie zaplanowano na 13 kwietnia 2015 roku.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447;

komunikat zbiorczy nr 1 pochodzący z kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) k. 351 – 352;

komunikat zbiorczy nr 1 pochodzący z kontroli operacyjnej o kryptonimie (...) k. 362 – 363;

W dniu 11 kwietnia 2015 roku A. P. pożyczył od znajomego samochód marki A. (...) koloru czarnego o nr rej. (...). Poinformował właściciela pojazdu, że w związku z zamiarem jego kupna, chciałby go przetestować i sprawdzić w warsztacie samochodowym. W zamian zostawił swój samochód marki B. (...).

Następnie w dniu 13 kwietnia 2015 roku wraz z Ł. B. udał się tym samochodem do P. po odbiór narkotyków. Transakcja miała miejsce na osiedlu (...) w P. i przebiegała szybko. Ł. B. i mężczyzna o nieustalonych danych wymienili się pieniędzmi i kokainą, A. P. w tym czasie czekał w samochodzie.

Wracając przez J. zatrzymali się aby coś zjeść. Wówczas Ł. B. przekazał A. P. pakunek z narkotykami, aby ukrył go w bagażniku. A. P. nie chciał wysiadać z samochodu trzymając narkotyki w ręku w związku z czym ukrył je w majtkach.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 210 – 213, k. 447;

wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447

Kupując narkotyki, zarówno pierwszą jak i drugą partię, Ł. B. nie miał jeszcze potencjalnych odbiorców. Nie miał żadnego planów na dystrybucję, a potencjalnych odbiorców zamierzał dopiero szukać. Do chwili zatrzymania nie sprzedał nikomu żadnej działki.

Zyski ze sprzedaży narkotyku miały przypadać tylko dla niego.

A. P. w zamian za pomoc nie otrzymał od Ł. B. żadnych pieniędzy, nie pomagał mu też w poszukiwaniu zbywców, nie zażywał narkotyków z Ł. B.. Był tylko kierowcą. Zawoził Ł. B. do P., w zamian B. pokrywał koszty paliwa oraz wyżywienia.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447

wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 210 – 213, k. 447;

Funkcjonariusze Wydziału do Zwalczania Zorganizowanej Przestępczości Narkotykowej Zarządu we W., (...) Biura (...) w związku z wykonywanymi czynnościami operacyjnymi uzyskali informację, że w dniu 13 kwietnia 2015 roku w godzinach porannych A. P. i Ł. B. będą przewozili samochodem marki A. (...) koloru czarnego sedan o nr rejestracyjnych (...) narkotyki w postaci kokainy na trasie z P. do W.. Posiadali także informację, że mężczyźni będą wracali okrężną drogą wiodącą przez J.. W celu weryfikacji tych informacji udali się więc do J. i objęli obserwacją wylot drogi z J. w kierunku W.. Gdy A. P. i Ł. B. zrobili sobie przerwę na posiłek, funkcjonariusze przystąpili do czynności zatrzymania i przeszukania.

Dowód: zeznania świadka T. G. k. 58 – 61 (przeniesione do zbioru C);

zeznania świadka R. L. k. 62 – 65 (przeniesione do zbioru C);

W wyniku przeszukania A. P. ujawniono ukryte w bieliźnie zawiniątko koloru srebrnego w kształcie jajka. A. P. przyznał, że jest to kokaina w ilości 150 gram.

Następnie przy użyciu testera narkotykowego ustalono, że zabezpieczona substancja zawiera środek odurzający w postaci kokainy.

Dowód: protokół przeszukania A. P. k. 5-6;

protokół użycia testera narkotykowego k. 7;

Podczas przeszukania Ł. B., zabezpieczono nóż koloru czarnego z napisem (...) CHINA, telefon komórkowy N. (...),1 o numerze (...): (...), kartę SIM sieci (...) nr (...) z kodem (...) 6580, baterię do telefonu N. (...)CB.

Dowód: protokół przeszukania Ł. B. k. 14-16;

Z kolei podczas czynności przeszukania samochodu marki A. (...) nie znaleziono narkotyków ani innych przedmiotów, których posiadanie jest zabronione. Zabezpieczono natomiast 30 sztuk banknotów o nominale 100 zł, 2 sztuki banknotów o nominale 20 zł, 5 sztuk banknotów o nominale 10 zł, telefon komórkowy marki N. koloru białego o nr (...)wraz z kartą SIM sieci T-mobile, telefon komórkowy marki S. o numerze (...) wraz z kartą SIM (...) M., telefon komórkowy marki S. o nr (...) wraz z zakrtą (...) M., dowód rejestracyjny o numerze blankietu (...) wraz z polisą O. P..

Następnie pojazd marki A. (...) o nr rej (...) zabezpieczono na parkingu Komendy Powiatowej Policji w J., skąd został odebrany przez właściciela.

Dowód: protokół przeszukania samochodu osobowego marki A. (...) o nr rej. (...) k. 23-35;

pokwitowanie odbioru pojazdu marki A. (...) k. 120;

pokwitowanie odbioru dowodu rejestracyjnego i kluczyków do samochodu marki A. (...) k. 117;

W wyniku przeszukania mieszkania A. P. zabezpieczono telefon komórkowy marki N. (...) o nr (...) bez baterii, bez karty SIM z uszkodzoną szybką wyświetlacza, rewolwer o nr 1906 bębenkowy koloru czarno-żółtego, rewolwer bębenkowy koloru czarnego bez numerów z 6 nabojami, rewolwer bębenkowy koloru czarnego z napisem (...) z logo , 7 sztuk banknotów o nominale 200 zł oraz 86 sztuk banknotów o nominale 100 zł.

Dowód: protokół przeszukania mieszkania A. P. k. 8 – 10;

W mieszkaniu Ł. B. położonego we W. przy ul. (...) zabezpieczono telefon komórkowy marki N., koloru białego model 206 1o nr (...): (...) bez karty SIM, z kartą micro SD 2 GB, telefon komórkowy marki N. w metalowej obudowie model 6300 o nr (...): (...) wraz z kartą SIM (...) sieci (...) M. bez nr (...) i bez karty pamięci, telefon komórkowy marki N. koloru czarnego model RM-969na dwie karty SIM o nr (...): (...) i numerze (...): (...) bez kart SIM i bez kart pamięci, telefon komórkowy marki S. koloru białego, model GT-E 1050 o nr (...): (...) z kartą SIM (...) sieci (...), telefon komórkowy E. (...) koloru czarnego z baterią Samsung nr (...) bez karty SIM i bez karty pamięci, nośnik pamięci D. T. 100 G3 16 GB, kartę koloru białego z odręcznymi zapiskami sześciu pozycji , zeszyt A5 w kratę bindowany z odręcznymi zapiskami, pieniądze w łącznej kwocie 990 zł w banknotach 19 sztuk po 50 zł, 2 sztuki po 20 zł, susz roślinny w kartonowym pudełku koloru czarnego.

Dowód: protokół przeszukania mieszkania przy ul. (...) k. 17 – 19;

notatka z użycia psa służbowego k. 20-21;

Ł. B. przyznał funkcjonariuszom CBŚ, ze narkotyki przechowuje w mieszkaniu położonym we W. przy ul. (...) należącym do R. S. (1).

Dowód: zeznania świadka T. G. k. 58 – 61 (przeniesione do zbioru C);

zeznania świadka R. L. k. 62 – 65 (przeniesione do zbioru C);

Podczas przeszukania pomieszczenia mieszkalnego położonego we W. przy ul. (...) zatrzymano pudełko o kształcie walca z napisem (...) z zawartością: wagi elektronicznej, dwóch łyżeczek z białą substancją, worek strunowy z zwartością pięciu kapsuł z proszkiem koloru białego, worek strunowy z zawartością suszu roślinnego, pojemnik na mocz z zawartością woreczka strunowego z białym proszkiem, pojemnik z blaszaną pokrywką z zawartością trzech woreczków z białym proszkiem, woreczek z napisem k i kartą papieru z zapiskiem odręcznym, pojemnik z metalowym zamknięciem z pustymi woreczkami strunowymi, długopis na napisem (...).

W wyniku przeszukania R. S. (2) nie odnaleziono przy nim narkotyków, ani innych przedmiotów, których posiadanie jest zabronione.

Dowód: protokół przeszukania mieszkania położonego we W. przy ul. (...) k. 32-34;

protokół przeszukania R. S. (1) k. 30-31;

Ł. B. został zatrzymany w dniu 13 kwietnia 2015 roku o godzinie 07:15 i przewieziony do Zarządu Centralnego Biura Śledczego Policji we W.. Po wykonaniu czynności procesowych osadzono go (...) K. we W..

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieście z dnia 15 kwietnia 2015 roku w sprawie o sygn. V Kp 499/15 zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy tj. do 13 lipca 2015 roku, który następnie przedłużono na okres dalszych 3 miesięcy tj. do dnia 11 października 2015 roku postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 6 lipca 2015 roku w sprawie II Kp 676/15.

W dniu 21 lipca 2015 roku prokurator Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Śródmieście uchylił stosowany wobec Ł. B. środek zapobiegawczy i zarządził zwolnienie go z Aresztu Śledczego we W., co nastąpiło o godzinie 15:05.

Dowód: protokół zatrzymania Ł. B. k. 12 – 13;

postanowienie o tymczasowym aresztowaniu z dnia 15.04.2015 r. sygn. akt V Kp 499/15 k. 102 -103;

postanowienie z dnia 06.07.2015 r. sygn. akt II Kp 676/15 k. 252- 253;

postanowienie o uchyleniu środka zapobiegawczego z dnia 21.07.2015 r. sygn. akt 3 Ds. 104/15 k. 332 – 333;

Funkcjonariusze (...) Biura (...) zatrzymali także A. P., co również miało miejsce w dniu 13 kwietnia 2015 r. o godzinie 07:15. Po przewiezieniu do Zarządu Centralnego Biura Śledczego Policji we W. i wykonaniu czynności procesowych osadzono go (...) K. we W..

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieście z dnia 15 kwietnia 2015 roku w sprawie o sygn. V Kp 500/15 zastosowano wobec niego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy tj. do 13 lipca 2015 roku, który następnie przedłużono na okres dalszych 3 miesięcy tj. do dnia 11 października 2015 roku postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia z dnia 6 lipca 2015 roku w sprawie II Kp 694/15.

W dniu 21 lipca 2015 roku prokurator Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Śródmieście uchylił stosowany wobec A. P. środek zapobiegawczy i zarządził zwolnienie go z Aresztu Śledczego we W., co nastąpiło o godzinie 15:15.

Dowód: protokół zatrzymania A. P. k. 3 – 4;

postanowienie o tymczasowym aresztowaniu z dnia 15.04.2015 r. sygn. akt V Kp 500/15 k. 109-110;

postanowienie z dnia 06.07.2015 r. sygn. akt II Kp 694/15 k. 255- 256;

postanowienie o uchyleniu środka zapobiegawczego z dnia 21.07.2015 r. sygn. akt 3 Ds. 104/15 k. 334 – 335;

Zabezpieczone podczas przeszukania A. P. środki odurzające poddano badaniom fizykochemicznym. W wyniku przeprowadzonych czynności ustalono, że proszek zawiera 149,03 g netto kokainy. Zatrzymany materiał stanowi środek odurzający z grupy I N w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Dowód: opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-V-C-5480-320/15/JN k. 39-40;

Badaniom fizykochemicznym poddano także substancje zabezpieczone w mieszkaniu Ł. B.. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że substancja w postaci suszu koloru zielonego, znajdująca się w pudełku kartonowym to ziele konopi, które najprawdopodobniej jest środkiem odurzającym. Masa netto tego materiału wynosi 0,50 g. Z takiej ilości ziela można wydzielić ok. 5 tzw. działek – tj. najmniejszych spotykanych w obrocie detalicznym porcji handlowych.

Z kolei substancja w postaci suszu koloru zielonego, znajdująca się w pudełku kartonowym to ziele konopi innych niż włókniste - środek odurzający z grupy I N w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Masa netto tego materiału wynosiła 0,50 g.

Dowód: opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-V-C-5480- (...) k. 42;

opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-V-C-5480-324/15/JN k. 43-44;

Badaniom poddano także substancje zabezpieczone w mieszkaniu R. S. (1) przechowywane w plastikowym pojemniku koloru czarnego z napisem (...).

Ustalono, że w woreczku strunowym, zawierającym 5 kapsułek w kształcie jaja o wym. 4,3x2 cm, znajdowały się proszki koloru białego zawierające kokainę w postaci soli. Ich łączna masa wynosiła 51,65 g. Z takiej ilości można wydzielić ok. 517 porcji, gdyż najmniejsza, najczęściej spotykana porcja handlowa tzw. działka wynosi około 0,1 g.

Zabezpieczony materiał roślinny to ziele konopi innych niż włókniste, a jego masa wynosiła 2,10 g netto.

Badania wykazały, że biały proszek, który wypełniał woreczek strunowy umieszczony w pojemniku na mocz to kofeina. Nie stwierdzono w tej substancji obecności środków odurzających, substancji psychotropowych.

Z kolei biały proszek przechowywany w pojemniku plastikowym z metalową pokrywką, zawierał etylofenidat i kokainę w postaci soli. E. nie jest ujęty w załącznikach do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jest to jednak substancja zastępcza, powszechnie nazywana dopalaczem.

Nadto zabezpieczone przedmioty zanieczyszczone były śladowymi ilościami kokainy w postaci soli i etylofenidatu.

Dowód: opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-V-C-5480-322/15/AB k. 46-47;

opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-V-C-5480-323/15/AB k. 49-51;

Przeprowadzone badania daktyloskopijne potwierdziły, że na przedmiotach zabezpieczonych w mieszkaniu przy ul. (...) ujawniono odwzorowania linii papilarnych Ł. B..

Dowód: opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-I-C- (...)-185/15/KZ k. 53 –56;

Opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-I-D-5480-312/15/LJ k 264-266;

Badaniom balistycznym, poddano zabezpieczoną podczas przeszukania mieszkania A. P. broń. W ich wyniku ustalono, że rewolwer (...) kal. 10mm b/n produkcji polskiej został przerobiony w sposób samodziałowy do naboi alarmowych i stanowi broń palną w świetle przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji. Na posiadanie broni palnej przerobionej w sposób samodziałowy nie można uzyskać pozwolenia. Natomiast rewolwer alarmowy Start 4 kal. 6 mm b/n produkcji polskiej stanowi broń alarmową, ma której posiadanie nie wymaga się pozwolenia. Także trzeci z zabezpieczonych w mieszkaniu A. P. rewolwer tj. rewolwer kapiszonowy (...) kal. 31 cala numer 1906 produkcji włoskiej stanowi broń alarmową na posiadanie której nie wymaga się pozwolenia.

Z kolei dostarczone do badania łuski z odstrzelonych naboi alarmowych nie stanowią amunicji oraz istotnych części amunicji w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji i na ich posiadanie nie wymaga się stosownego pozwolenia.

Dowód: opinia Laboratorium Kryminalistycznego KWP we W. o nr H-II-BR-5480- (...) k.2 57 – 263;

Ł. B. ma 37 lat. Legitymuje się średnim wykształceniem, z zawodu technik gastronomii. Jest kawalerem, nie ma nikogo na utrzymaniu. Nie posiada majątku o znacznej wartości. Pracuje jako pracownik ochrony i trener personalny. Z tego tytułu osiąga miesięczny dochód w wysokości około 3.000 zł. Zgodnie z jego własnym oświadczeniem nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Nie był też karany sądownie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Ł. B. k. 200 – 205, k. 447;

dane o karalności k.398;

informacja o dochodach k. 395-397;

A. P. ma 31 lat. Mieszka w J.. Jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Posiada średnie wykształcenie. Pracuje w spółce (...) jako przedstawiciel handlowy. Dodatkowo pracuje jak pracownik ochrony. Osiąga miesięczny dochód w wysokości 2.500 zł.

Według oświadczenia, nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. Nie był też dotychczas karany sądownie.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego A. P. k. 210 – 213, k. 447;

dane o karalności k.399;

informacja o dochodach k. 392-394;

* * *

W postępowaniu przygotowawczym Ł. B. słuchany po raz pierwszy w dniu 14 kwietnia 2015 roku przyznał się jedynie do posiadania wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii środka odurzającego w postaci marihuany, nie przyznał się natomiast do usiłowania popełnienia przestępstwa udziału w obrocie znacznymi ilościami środków odurzających w postaci kokainy, polegającego na tym że wspólnie i w porozumieniu z A. P. przewoził te środki samochodem marki A. oraz przechowywał je w mieszkaniu we W. przy ul. (...) należącym do R. S. (1) z zamiarem ich zbycia. Wyjaśnił, że to A. P. zaproponował mu wyjazd do P., on sam nie wiedział po co tam jadą, był jedynie pasażerem. Pojechali tam samochodem marki A., który A. P. pożyczył od znajomego. Gdy dojechali do P., P. zatrzymał samochód na jakimś blokowisku, wysiadł i poszedł w głąb parkingu. Po 10 minutach wrócił do samochodu i wyruszyli w drogę powrotną. Podał, że ciągu podróży A. P. nie kontaktował się z nikim i nie wykonywał żadnych połączeń telefonicznych. Odpowiadając na pytania przeprowadzającego czynność funkcjonariusza CBŚ wyjaśnił, że zna R. S. (1) ale nie przechowuje u niego żadnych przedmiotów. Nie posiadał też wiedzy, czy po powrocie z P. mieli zawieźć jakieś przedmioty do mieszkania we W. przy Kosynierów (...) 77/2 (k. 70-73).

Słuchany po raz drugi tego samego dnia ponownie nie przyznał się do przestępstwa obrotu narkotykami. Zmienił jednak złożone wcześniej wyjaśnienia i podał, że wiedział w jakim celu jedzie z A. P. do P.. Wyjaśnił, że A. P. umówił się z kimś od kogo ma kupić kokainę. Wiózł ze sobą pieniądze w kwocie 30.000 zł, a jego zabrał ze sobą ze względów bezpieczeństwa. Gdy dojechali na miejsce, zatrzymali się na jakimś parkingu a z boku podjechało drugie auto do którego przesiadł się A. P.. Po kilku minutach wrócił i powiedział, ze wszystko jest OK. Pokazał Ł. B. kulkę owiniętą srebrem, a następnie schował ją w spodniach. W swoich wyjaśnieniach Ł. B. podał także, że właściciel mieszkania przy Kosynierów (...) o imieniu R. jest ich wspólnym znajomym, a znalezione w tym mieszkaniu pudełko, kilka tygodni wcześniej zostawił tam A. P. ( k. 93-96).

Z kolei w wyjaśnieniach złożonych w dniu 15 czerwca 2015 roku Ł. B. przyznał się posiadania marihuany, a także częściowo przyznał się do przestępstwa obrotu narkotykami. Oświadczył, również, że chciałby złożyć prawdziwe wyjaśnienia, wskazując , że te wcześniejsze mijają się z prawdą. Podał, że to on zorganizował wyjazd do P., a kokaina znaleziona u A. P. należy do niego. Także puszka zabezpieczona w mieszkaniu R. S. (1) stanowi jego własność. Składając wyjaśnienia wskazał, że chciał w ten sposób szybko i nielegalnie zarobić na wesele. Gdy znalazł kontakt na dostawcę kokainy o dobrej jakości, postawił dokonać zakupu tego narkotyku a następnie sprzedać go z zyskiem. Podał, także że jego plan nie był do końca przemyślany, gdyż nie miał żadnych odbiorców i w rzeczywistości nikomu nie sprzedał narkotyków. Wyjaśnił też, że ewentualne zyski ze sprzedaży miały być tylko dla niego. A. P. nie uczestniczył w całym przedsięwzięciu. Był jedynie kierowcą, gdyż on sam nie posiada ani prawa jazdy ani samochodu (k. 199-206).

Na rozprawie w dniu 22 marca 2016 roku Ł. B. przyznał się do popełnienia obu zarzucanych mu czynów. Podtrzymał wyjaśnienia złożone 15 czerwca 2015 r. w toku postępowania przygotowawczego. Oświadczył także, że wyjaśnienia z dnia 14 kwietnia 2015 roku stanowił przyjętą przez niego linię obrony (k. 446-447).

A. P. w swoich wyjaśnieniach z dnia 14 kwietnia 2015 roku złożonych w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się zarzucanych mu czynów. Podał, że stojąc na bramce w klubie (...) poznał mężczyznę o pseudonimie (...), który zaproponował mu zakup koksu czyli kokainy. Zgodził się na to i w tym celu umówili się P. na osiedlu (...). Była to luźna rozmowa podczas której nie doszło do uzgodnień odnośnie ceny i ilości towaru. Spotkanie miało na celu wzajemne sprawdzenie się. Następnie A. P. zdecydował się na zakup narkotyków, wobec czego skontaktował się telefonicznie z Z. z karty prepaid zabezpieczonej w toku przeszukania w samochodzie. Ustalili, że zakupi 150 gramów kokainy za cenę 30.000 zł. Odbiór miał nastąpić w P..

Nie chciał jechać sam na to spotkanie, dlatego też zaproponował Ł. B. aby z nim pojechał. B. nie wiedział w jakim celu pojadą do P.. W podróż wybrali się pożyczonym od znajomego samochodem marki A.. A. P. zabrał Ł. B. z jego domu i około 3 – ej w nocy wyruszyli.. Z Z. spotkał się około 6 – tej rano w tym samym miejscu co poprzednio. Ł. B. w tym czasie pozostał w samochodzie. A. P. przekazał Zimkowi pieniądze i odebrał kokainę, którą następnie ukrył w bieliźnie. Po czym wrócił do samochodu i wyruszyli do W.. A. P. podał, że nie miał odbiorcy na kokainę, a pieniądze na jej zakup pochodziły z jego oszczędności. Nie zamierzał wprowadzać w jej obrót, nie miał tez na jej zbycie konkretnego planu.

Przyznał, także, że pudełko i jego zawartość znalezione w mieszkaniu R. S. (1) należą do niego. Wskazał, że w pudełku było 5 zawiniątek w kształcie jajek, które znalazł w klubie (...). Nie chciał ich trzymać w domu, dlatego tez poprosił R. S. (2) o ich przechowanie.

Słuchany po raz drugi w tym samym dniu nie przyznał się do stawianych mu zarzutów. Podtrzymał wcześniejsze wyjaśnienia i odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na zadane mu pytania.

Podczas kolejnego przesłuchania, które miało miejsce w dniu 19 czerwca 2015 roku A. P. konsekwentnie nie przyznawał się popełnienia zarzucanych mu czynów. Oświadczał, jednak, że chciałby złożyć prawdziwe wyjaśnienia, gdyż to co do tej pory powiedział nie jest zgodne z prawdą. Podał, że nigdy nie miał nic wspólnego z narkotykami, nie handlował nimi, sporadycznie coś zażywał, ale było to dawno temu. Ł. B. zna od 2014 roku, poznali się w klubie (...), gdzie obaj pracowali w ochronie. Tuż po wakacjach Ł. B. zwrócił się do niego z prośbą o zawiezienie do P., gdyż on nie miał samochodu. Tam spotkał się z jakimś mężczyzną. Po krótkiej rozmowie wrócił do samochodu i powiedział, że się dogadał. A. P., podał, że nie wiedział o czym mężczyźni rozmawiali ze sobą, nie interesowało go to. Po jakimś czasie B. ponownie poprosił go o zawiezienie do P., ale nie dotarli na miejsce gdyż zostali po drodze zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji. Wtedy Ł. B. powiedział mu, że znalazł kontakt w P., że musi kupić kokainę, bo chce dorobić na wesele. Niedługo po tym ponownie porosił go aby pojechał z nim do P., ale tym razem pociągiem. Tym razem A. P. wiedział po co tam jadą. W drodze Ł. B. strasznie się denerwował i ostatecznie odwołał spotkanie. Mimo to wysiedli dopiero na Dworcu Głównym w P. i udali się do pobliskiej galerii handlowej. Tam przypadkiem natknęli się na dwóch mężczyzn, którzy chcieli pogadać z Ł. B.. Gdy zeszli na parking jeden z mężczyzn wyciągnął paczkę i powiedział do Ł. B., że ma to zabrać. Odeszli na bok i tam się rozliczali. Po powrocie do P. B. zaniósł pakunek do mieszkania R.. A. P. podał, że nie zna R. S. (1). W P. z Ł. B. był jeszcze dwa razy, raz samochodem marki B., i kolejny ostatni raz pożyczonym samochodem marki A. (...). Z jego relacji wynika, że nie wiedział po co tam pojechali. Gdy w dnu 13 kwietnia 2015 roku wracali , po drodze postanowili zatrzymać się na posiłek, wtedy Ł. B. dał mu pakunek i poprosił, aby po zatrzymaniu ukrył go w bagażniku. Nie chcąc wysiadać z paczką w ręku z samochodu ukrył ją w bieliźnie. Wówczas zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy CBŚ. A. P., podał, że wziął wszystko na siebie bo Ł. miał się żenić. Prawda wyglądała jednak tak jak wyjaśnił. Organizatorem wyjazdów do P. i całej akcji był Ł. B.. To B. kupował narkotyki. Także te które znaleziono u R. S. (1) należą do Ł. B.. A. P. wyjaśnił, też że nie dokładał się finansowo do zakupu kokainy, nie było tez mowy o tym, że będzie uczestniczył w ewentualnych zyskach. Poza tym, że zawoził Ł. B. do P. nie miał nic wspólnego z zakupionymi narkotykami. Odnosząc się natomiast do zabezpieczonej w jego mieszkaniu broni, podał, że kupił ją w sklepie (...).pl we W.. Na pudełku było napisane, że broń ta nie wymaga rozwolnienia. Nie wiedział, że jest inaczej. Został wprowadzony w błąd. Broń kupił, ponieważ pracował w firmie ochroniarskiej i chciał poważniej wyglądać mając ją przypiętą przy pasie. Był przekonany, że posiada tą broń legalnie (k. 209-219).

Przed Sądem A. P. przyznał się do zarzucanych mu czynów tj. do pomocnictwa w obrocie narkotykami i posiadania broni. Podtrzymał swoje wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego z dnia 19 czerwca 2015 roku. Wskazał, też, że wcześniejszej stanowiły przyjętą przez niego linię obrony.

* * *

Dokonując ustaleń faktycznych, Sąd oparł się na wiarygodnych wyjaśnieniach oskarżonych złożonych w końcowym etapie postępowania przygotowawczego, a następnie podtrzymanych w postępowaniu jurysdykcyjnym. Mimo, że pierwotnie składając wyjaśnienia, obaj przedstawili z goła odmienną wersję wydarzeń, przerzucając wzajemnie na siebie winę, trzeba mieć na uwadze, że czynność ich przesłuchania miała miejsce tuż po zatrzymaniu (14.04.2015 r.). Obaj oskarżeni byli wówczas przestraszeni i zaskoczeni całą sytuacją, a składając wyjaśnienia chcieli oczyścić się z przedstawionych im zarzutów, przyjmując taką metodykę obrony, na co sami zresztą wskazali na rozprawie dniu 22 marca 2016 roku w obecności swojego obrońcy. Nie można tracić z pola widzenia, że prawem podejrzanego, było złożenie wyjaśnień takiej treści jaka była najbardziej dla niego korzystna z punktu widzenia prawa do obrony. Ostatecznie zdecydowali się ujawnić prawdziwy przebieg zdarzenia, a ich wyjaśnienia są ze sobą skorelowane i nie zawierają wzajemnych wykluczeń. Zarówno wyjaśnienia złożone przez Ł. B., jaki i wyjaśnienia złożone przez A. P. są jasne, pełne i rzeczowe. Dodatkowo w tym zakresie pokrywają się z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie i nie budzą żadnych wątpliwości i jakichkolwiek zastrzeżeń..

Wobec przyznania się do winy przez oskarżonych, które w świetle materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy nie budziło wątpliwości, a także za zgodą stron, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe częściowo, ograniczając je do wysłuchania oskarżonych oraz ujawnienia dowodów zawnioskowanych w akcie oskarżenia.

Sąd ujawnił zatem, zeznania świadków T. G. i R. L., którzy będąc funkcjonariuszami (...) Biura (...), uczestniczyli w czynnościach operacyjnych podejmowanych wobec oskarżonych. Zeznania obu funkcjonariuszy w sposób transparentny odzwierciedlały cały przebieg zdarzenia z dniu 13 kwietnia 205 roku od momentu obserwacji i zatrzymania oskarżonych, poprzez przeszukanie miejsca ich zamieszkania, przeszukanie mieszkania przy ul. (...) we W. aż do ich osadzenia w (...). Zeznania te były spójne i logiczne, przede wszystkim charakteryzowały się kategorycznymi stwierdzeniami, obalającymi niekonsekwentne wersje przedstawiane w pierwotnych wyjaśnieniach oskarżonych. Zeznania tych świadków pozwalają odzwierciedlić stan faktyczny związany z zatrzymaniem oskarżonych. Nadto korespondują ze zgromadzonymi w sprawie dowodami rzeczowymi, w szczególności z protokołami zatrzymania oraz przeszukania osób i pomieszczeń.

Także zeznania świadka R. S. (1) Sąd ocenił jako wiarygodne, biorąc pod uwagę, że są one spójne z ostatecznymi wyjaśnieniami oskarżonego Ł. B.. Świadek konsekwentnie twierdził, że znalezioną u niego puszkę pozostawił u niego Ł. B. i do niego ten pojemnik należy.

Nadto dokonując ustaleń faktycznych Sąd dysponował ujawnionymi dowodami w postaci protokołów przeszukania, zatrzymania, protokołu użycia testera narkotykowego czy tez notatki z użycia psa tropiącego, potwierdzeniami odbioru samochodu marki A. (...), kluczyków do tego samochodu i dowodu rejestracyjnego, oraz komunikatami zbiorczymi pochodzącymi z kontroli operacyjnej funkcjonariuszy (...) Biura (...)., potwierdzającymi okoliczność kontaktowania się Ł. B. z nieustaloną osobą, która sprzedała mu środki odurzające w postaci kokainy. Sąd dał wiarę powyższym dokumentom w pełni i uczynił je podstawą swoich ustaleń, mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia, bowiem nie były one kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron, zostały sporządzone przez uprawnione do tego organy w zakresie ich kompetencji, a następnie wprowadzono je do procesu karnego zgodnie z wymogami procedury.

Nie budzą wątpliwości również opinie biegłych z zakresu badań fizykochemicznych, z zakresu badania broni i balistyki oraz z zakresu badań daktyloskopijnych. Wszystkie opinie sporządzone na użytek niniejszej sprawy zostały sporządzone przez kompetentne osoby, posiadające odpowiednią wiedzę specjalistyczną w tym zakresie, a przy tym obce dla stron, a więc nie zainteresowane wynikiem niniejszego postępowania. Powyższych dowodów nie podważała żadna ze stron, jak również nie ujawniono w zgromadzonym materiale dowodowym innych dowodów mogących mieć wpływ na ocenę odmienną od przyjętej.

Odnośnie dotychczasowego trybu życia oskarżonych Sąd posiłkował się danymi o ich karalności, natomiast dokonując ustaleń dotyczących ich sytuacji rodzinnej i majątkowej Sąd oparł się na podawanych przez nich danych osobowych oraz informacjach o uzyskanych dochodach.

Z kolei ustalenia dotyczące stosowania wobec oskarżonych środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania oraz jego uchylenia Sąd poczynił w oparciu o dołączone do akt sprawy postanowienia tut. Sądu oraz postanowienie Prokuratora.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, wina i sprawstwo oskarżonych w zakresie przypisanych im czynów nie budzą żadnych wątpliwości.

Ł. B. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona dwóch oddzielnych przestępstw tj. przestępstwa usiłowania obrotu środkami odurzającymi sankcjonowanego przepisem art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a także przestępstwa posiadania środków odurzających stypizowanego w art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Także zachowanie A. P. zakwalifikowano jako wyczerpujące znamiona czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 13 §1 k.k. w zw. z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Nadto Sąd uznał, iż jego zachowanie wyczerpało ustawowe znamiona przestępstwa posiadania broni opisanego w art. 263 § 2 k.k.

Przepis art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii penalizuje zachowanie polegające na wprowadzaniu do obrotu lub uczestniczeniu w obrocie środkami odurzającymi. Uczestniczenie w obrocie polega na przyjęciu odpłatnie bądź nieodpłatnie środków odurzających, substancji psychotropowych lub słomy makowej przez osobę niebędącą konsumentem w celu późniejszego ich przekazania innej osobie, przy czym nabywca nie jest konsumentem.

Przestępstwo to popełnia ten, kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, udziela innej osobie środka odurzającego lub substancji psychotropowej, ułatwia użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji. Pojęcie „udzielać” należy rozumieć jako dostarczyć, częstować, dawać, wręczać, udostępnić, użyczyć. Na gruncie art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii udzielanie innej osobie środków odurzających lub substancji psychotropowych następuje odpłatnie - sprawca działa bowiem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Odpowiedzialność karną z opisywanego przepisu poniesie jednak tylko osoba udzielająca środka odurzającego lub substancji psychotropowej, które zostały ujęte w załącznikach nr 1 i 2 do ustawy.

Przestępstwo z art. 59 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii można popełnić w obu odmianach umyślności, z tym jednak zastrzeżeniem, że nakłanianie do użycia środka odurzającego lub substancji psychotropowej może nastąpić tylko w zamiarze bezpośrednim.

W myśl art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Zaś w świetle art. 18 § 3 k.k. odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji.

W niniejszej sprawie Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony Ł. B. w nieustalonym okresie czasu, nie wcześniej niż od listopada 2014 roku do dnia 13 kwietnia 2015 roku we W. i w J., wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie środka odurzającego w postaci kokainy w ilości nie mniejszej niż 198,63 g stanowiącej 198 porcji handlowych po 0,1 g o wartości rynkowej nie mniejszej niż 51.047 złotych, który nabył od nieustalonej osoby w celu dalszej odsprzedaży, lecz celu tego nie osiągnął wbrew swej woli, z uwagi na wcześniejszej zatrzymanie przez Policję.

Także w odniesieniu do czynów popełnionych przez A. P. Sąd, nie miał wątpliwości , że w opisanym powyżej okresie pomagał Ł. B. w usiłowaniu brania udziału w obrocie środkami odurzającymi w postaci kokainy w ilości nie mniejszej niż 198,63 g stanowiącej 198 porcji handlowych, w ten sposób, że pomagał mu w przewiezieniu tych środków, przy czym z w dniu 13 kwietnia 2015 roku, kierując samochodem marki A. nr rej. (...), pomagał w przewożeniu tych środków odurzających w ilości nie mniejszej niż 149,03 g netto.

Sąd dokonując ustaleń faktycznych a następnie oceny prawnej w zakresie tych czynów zmienił przyjętą w akcie oskarżenia kwalifikację prawną czynu eliminując z opisu czynu słowa „znacznymi ilościami” a tym samym eliminując z niej art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Materiał dowodowy nie dostarczył bowiem podstaw dla przyjęcia, że oskarżeni uczestniczyli w obrocie znaczną ilością kokainy. Dekodując znaczenie terminu "znaczna ilość środka odurzającego", którym posługuje się ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, należy przede wszystkim odnotować, iż analiza orzecznictwa wskazuje, że zachodzą rozbieżności co do interpretacji pojęcia "znacznej ilości" środków odurzających lub substancji psychotropowych, którym posługuje się ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Według jednej grupy poglądów znaczna ilość narkotyków to taka, która wystarcza do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (postanowienie SN z dnia 23 września 2009 r., I KZP 10/09, OSNKW 2009 r., z. 10, poz. 84; wyrok SN dnia 14 lipca 2011 r., IV KK 127/11, Lex nr 897769; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 2 lutego 2012 r., II AKa 413/11, Lex nr 1112421). Zgodnie natomiast z poglądem odmiennym "znaczną ilością" środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest ilość pozwalająca na sporządzenie co najmniej kilkaset jednorazowych porcji, mogących odurzyć co najmniej kilkaset osób (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 20 lutego 2008 r., II AKa 10/08, Lex nr 357147; wyrok SA w Lublinie z dnia 18 października 2012 r., II AKa 224/12, Lex nr 1237266). Istnieje jeszcze trzecia grupa poglądów zgodnie z którą znaczna ilość to taka, która wystarcza do odurzenia jednorazowo kilkudziesięciu tysięcy osób (wyrok SA w Krakowie z dnia 30 maja 2007 r., II AKa 85/07, KZS 2007 r., Nr 6, poz. 50; wyrok SA w Krakowie z dnia 15 maja 2008 r., II AKa 70/08, KZS 2008 r., nr 7-8, poz. 71; wyrok SA w Krakowie z dnia 1 lutego 2011 r., II AKa 142/10, KZS 2011 r., Nr 6, poz. 52).

W literaturze funkcjonuje pogląd zgodnie, z którym o znacznej ilości środków odurzających i substancji psychotropowych decydować może: kryterium ilościowe, to jest waga określona w tonach, kilogramach, gramach lub porcjach; kryterium jakościowe, tzn. rodzaj środka odurzającego lub substancji psychotropowej; kryterium jakościowo - ilościowe, tzn. wielkość dawki środka odurzającego lub substancji psychotropowej wystarczającej do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób; kryterium wartości rynkowej środka odurzającego lub substancji psychotropowej (T. Srogosz, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomani - komentarz, Warszawa 2008 r., s. 372-373; zobacz także podobnie: W. Kotowski, B. Kurzępa, A. Ważny, Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii - komentarz, LexisNexis 2013 r., s. 345).

Zdaniem Sądu przy ustalaniu czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia ze zwykłą czy też ze znaczną ilością środków odurzających lub substancji psychotropowych należy brać pod uwagę takie okoliczności jak: rodzaj środka odurzającego (decydujące znaczenie ma tutaj podział na miękkie i twarde środki odurzające); wagę środka odurzającego; cel przeznaczenia (na użytek własny lub w celach dystrybucyjnych).

Oprócz tego należy mieć na względzie to, iż "znaczna ilość" nie może być ilością zbyt małą, albowiem w takiej sytuacji kwalifikowany typ przestępstw narkotykowych zdominowałby jego typ zasadniczy, który to powinien przecież być dominującym.

Przechodząc na grunt przedmiotowej sprawy w kontekście powyższych rozważań stwierdzić należy, iż ilość środka odurzającego w postaci kokainy, którą usiłował wprowadzić do obrotu Ł. B., a w której przewiezieniu pomagał mu A. P., nie stanowi znacznej ilości środka odurzającego w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Sąd podziela przy tym stanowisko w myśl którego, „znaczną ilością” środków odurzających lub substancji psychotropowych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii jest ilość pozwalająca na sporządzenie co najmniej kilkaset jednorazowych porcji, mogących odurzyć co najmniej kilkaset osób. Jednocześnie ustalając czy na gruncie niniejszej sprawy mamy do czynienia ze zwykłą czy też znaczną ilością, Sąd miał na uwadze przede wszystkim wagę środka odurzającego, ale też jego rodzaj oraz cel przeznaczenia.

W oparciu o przeprowadzone dowody, Sąd uznał także, że Ł. B. swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona występku sankcjonowanego przepisem art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Do znamion ustawowych występku posiadania środków odurzających należy posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych wbrew przepisom ustawy. Czynność sprawcza jest realizowana jeżeli pozostaje w sprzeczności z dopuszczalnymi ustawą zachowaniami, związanymi z dozwolonym posiadaniem środków odurzających lub substancji psychotropowych. Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii szczegółowo reguluje cele w jakich środki odurzające i substancje psychotropowe mogą być używane oraz podmioty mogące posiadać takie preparaty. Oskarżony nie mieści się w ich zakresie. Karalnym jest każdy przypadek posiadania środka odurzającego lub substancji psychotropowej „wbrew przepisom ustawy”, także w celu samodzielnego zażycia, jeżeli sprawca posiada ten środek lub substancję w ilości pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek.

Czyn oskarżonego wyczerpał zatem wszelkie ustawowe znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy. Ł. B. bez wątpienia umyślnie i w zamiarze bezpośrednim, wbrew przepisom ustawy, bez uprawnienia, posiadał środki odurzające, należące do grupy I N, opisane w załączniku nr 1 do powołanej ustawy. Bez znaczenia, na kanwie niniejszej sprawy, jest ilość posiadanego środka i całokształt okoliczności związanych z jego posiadaniem. Wina oskarżonego także w zakresie tego czynu nie budziła wątpliwości Sądu. Oskarżony w sposób świadomy zachował się sprzecznie z obowiązującymi przepisami. Niewątpliwie zdawał sobie sprawę z naganności swojego postępowania, co w żaden sposób nie powstrzymało go od dokonania przestępstwa.

W odniesieniu do A. P. Sąd uznał ponadto, że on jest winny, czynu polegającego na posiadaniu wbrew przepisom ustawy bez wymaganego zezwolenia rewolwera S. k.al. 10 m produkcji polskiej opisanego w art. 263 §2 k.k. W przepisie tym mowa jest o posiadaniu bez wymaganego zezwolenia broni palnej lub amunicji. Jak zauważył SN w wyroku z dnia 13 sierpnia 1993 r., WR 107/93, OSNKW 1993, nr 11-12, poz. 74: " (...) broni palnej lub amunicji [...] jest każde władanie nimi, jeżeli tylko towarzyszy sprawcy taki zamiar, nawet bez chęci zatrzymania tych rzeczy na własność. Przestępstwo [...] jest przestępstwem trwałym, polegającym na utrzymywaniu określonego stanu bezprawnego, który zaczyna się z chwilą wejścia w "posiadanie" broni palnej lub amunicji, a kończy się w wyniku przekazania tych rzeczy organom ścigania albo innej osobie do całkowitej dyspozycji bądź nieodwracalnego zniszczenia lub porzucenia". Zakres pojęcia posiadania jest bardzo szeroki, nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego, lecz obejmuje każde faktyczne władanie rzeczą (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2000 r., II AKa 14/00, Prok. i Pr.-wkł. 2001, nr 4, poz. 22).

Sąd wymierzając oskarżonym kary jednostkowe za poszczególne czyny baczył, by były one adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynów oraz wziął pod uwagę okoliczności rzutujące na ocenę stopnia ich winy. Sąd miał na względzie dyrektywy z art. 53 § 1 i 2 k.k.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu Ł. B., za czyn opisany w punkcie I części wstępnej wyroku kara 2 lat pozbawienia wolności i kara grzywny w wymiarze 180 stawek dziennych po 10 złotych każda jest adekwatna do jego winy i stopnia społecznej szkodliwości czynu. Zdaniem Sądu kara ta uświadomi oskarżonemu naganność jego postępowania, spełniając w ten sposób swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej. Wysokość kary grzywny uwzględnia warunki osobiste i majątkowe oskarżonego. Kara ta nie jest wygórowana, wzmacnia dolegliwość karną i piętnuje motywację, która legła u podstaw jego działania. Kierując się tymi samymi względami Sąd wymierzył taką samą karę również oskarżonemu A. P., za czyn opisany w punkcie III części wstępnej.

Wymierzając oskarżonemu Ł. B. karę za przestępstwo posiadania środków odurzających opisane w punkcie II części wstępnej wyroku Sąd uznał, iż współmierną do okoliczności popełnionego czynu, będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności. Natomiast wymierzając A. P. karę za przestępstwo posiadania broni bez wymaganego zezwolenia, opisane w punkcie IV części wstępnej wyroku Sąd uznał, że adekwatną do wagi popełnionego czynu będzie kara 9 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd wziął w szczególności pod uwagę stopień społecznej szkodliwości tych czynów oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kary ta mają osiągnąć wobec nich.

Na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. stosując zasadę asperacji Sąd połączył kary jednostkowe orzeczone wobec oskarżonych i każdemu z nich wymierzył karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu kara ta uświadomi oskarżonym naganność ich postępowania spełniając w ten sposób swoje cele w zakresie prewencji indywidualnej. Orzeczona kara spełni też swe zadania w zakresie prewencji generalnej wskazując, że żadne przestępstwo nie pozostaje bez odpowiedniej odpłaty karnoprawnej.

Zważywszy natomiast na postawę oskarżonych, ich właściwości i warunki osobiste Sąd zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonych wobec Ł. B. i A. P. kar na 4 letni okres próby, uznając iż jest wystarczające dla osiągnięcia wobec nich celów kary.

Sąd podkreśla, że oskarżeni niewątpliwie popełnili przestępstwa, ale nie byli dotąd karani sądownie.

Dodatkowo obaj pracują, prowadzą ustabilizowany tryb życia. Nadto w toku postępowania przyznali się do winy, wyrażali skruchę i realizowali swoje obowiązki procesowe. Dla wymiaru kary nie może pozostać bez znaczenia również i to, że w rzeczywistości nieudolność działania oskarżonych świadczy o incydentalności ich działania. Na powyższe wskazuje również uprzednia niekaralność oskarżonych za tego rodzaju przestępstwa.

Stwierdził Sąd jednocześnie, iż okres próby 4 lat będzie wystarczający by zrealizowane zostały cele stawiane orzeczonej sankcji, pomimo wykonywania jej w warunkach wolnościowych. Ewentualne wejście oskarżonych w konflikt z prawem, będzie uprawniało Sąd do zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonych kar w sytuacji, gdyby prognoza kryminologiczna co do oskarżonych okazała się nietrafna. Sąd uznał więc, że w tym konkretnym przypadku wobec postaw sprawców oraz ich zachowania po popełnieniu przestępstwa orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności nie jest konieczne i cele kary zostaną spełnione, mimo nie orzekania bezwzględnej kary pozbawienia wolności.

Podkreślić trzeba, że stosując instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary, Sąd zastosował przepisy art. 69 § 1k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01.07.2015 r., uznając iż są on względniejsze dla sprawcy, zgodnie z przepisem art. 4 §1 k.k. W obecnym stanie prawnym Sąd nie mógłby bowiem zastosować wobec oskarżonych tego środka probacyjnego, ze względu na wysokość orzeczonej kary.

Stosownie do dyspozycji art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych kar Sąd zaliczył oskarżonym okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, przy czym okres od dnia 13 kwietnia 2015 r. do 13 lipca 2015 r. Sąd zaliczył na poczet orzeczonych wobec nich grzywien, przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny dwóm stawkom dziennym grzywny po 10 (dziesięć) złotych każda zaś okres od 14 lipca 2015 r. do 21 lipca 2015 r. zaliczył na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa i zarządził zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci kokainy opisanej szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych Drz (...) pod. poz. 1,3 i 5 (k. 215 akt sprawy) oraz na podstawie art. 44§6 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci rewolweru S. kal. 10 mm produkcji polskiej opisanego w wykazie dowodów rzeczowych na karcie 320 akt niniejszej sprawy.

Sąd, na podstawie przepisów powołanych w sentencji wyroku, zasądził od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym wymierzył im opłatę w kwocie 480 złotych. W sprawie nie występują bowiem okoliczności, które uzasadniałyby zwolnienie Ł. B. i A. P. od ponoszenia tych kosztów.