Sygn. akt VU 1037/14
Dnia 20 października 2014 r.
Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie :
Przewodniczący SSO Romuald Kompanowski
Protokolant Anna Werner-Dudek
po rozpoznaniu w dniu 20 października 2014 r. w Kaliszu
odwołania A. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
z dnia 14 lipca 2014 r. Nr (...)
w sprawie A. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.
o emeryturę
oddala odwołanie
Wnioskiem z dnia 24 czerwca 2014 r. A. K. wniósł o ponowne ustalenie prawa do emerytury powołując się na inwalidztwo nabyte w związku ze służbą wojskową. Wnioskodawca nie wskazał jednak na nowe dowody.
Decyzją z dnia 14 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił ponownego rozpoznania sprawy z uwagi na brak podstaw wymienionych w przepisie art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
Odwołanie od powyższej decyzji złożył A. K. powołując się na ekspektatywę prawa do emerytury na zasadach przewidzianych dla inwalidów wojskowych.
W odpowiedzi na powyższe odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.
Sąd ustalił, co następuje:
Poza sporem pozostaje wydanie przez organ rentowy decyzji w dniu 3 września 2010 r. odmawiającej wnioskodawcy A. K. urodzonemu dnia (...) przyznania emerytury zarówno z uwagi na brak wymaganego co najmniej 15 –letniego okresu pracy w warunkach szczególnych jak i z uwagi na wiek wnioskodawcy urodzonego po dniu 31 grudnia 1948 r. co sprawiło, iż nie znalazł się w grupie osób objętych dyspozycją przepisu art. 30 ustawy w dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Odwołanie wnioskodawcy od powyższej decyzji zostało oddalone prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 3 listopada 2010 r. w sprawie VU 1115/10. Zarówno Sąd Okręgowy w Kaliszu jak i Sąd Apelacyjny w Łodzi rozpoznający apelację wnioskodawcy od wyroku sądu okręgowego w pełni podzieli ocenę faktyczną oraz ocenę prawną dokonaną przez organ rentowy.
Sąd zważył, co następuje:
W niniejszej sprawie zachodziła konieczność merytorycznego rozpoznania sprawy i wydanie wyroku. Organ rentowy bowiem co do wniosku A. K. złożonego w dniu 25 czerwca 2014 r., zawarł swoje stanowisko odmawiające uwzględnienia zawartych w tym piśmie roszczeń wydając decyzję odmawiającą ponownego rozpoznania sprawy.
W tym przypadku sąd ubezpieczeń społecznych - związany generalną dyrektywą (art. 83 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych) rozpatrywania odwołań od decyzji ZUS zobowiązany jest do merytorycznego zbadania przesłanek, którymi kierował się organ rentowy, nie uwzględniając żądania ubezpieczonego w przedmiocie ponownego ustalenia prawa do emerytury. W konsekwencji w razie stwierdzenia, że nie przedstawiono nowych dowodów lub nie ujawniono okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji, odwołanie należy oddalić (art. 477 14 § 1 k.p.c.) ze względu na stwierdzenie niespełnienia ustawowych podstaw wznowienia postępowania rentowego (zob. wyrok SN z dnia 18 lutego 2003 r., II UK 139/02, OSNPUSiSP 2004, nr 7, poz. 128 oraz postanowienia SN: z dnia 22 czerwca 2004 r., II UK 404/03, OSNPUSiSP 2005, nr 4, poz. 58 i z dnia 13 grudnia 2005 r., II UK 61/05, OSNPUSiSP 2006, nr 23-24, poz. 371), a nie odrzucić z powodu podniesienia zarzutu rei iudicatae (art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c.).
W niniejszej sprawie ani w toku postępowania przed ZUS ani w toku postępowania przed sądem wnioskodawca nie powołał się na nowe okoliczności ani też nie wskazał nowych dowodów. Tym samym nie miały miejsca przesłanki o jakich jest mowa w art. 114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U z 2013 r. poz.1440 z póź.zm.)
Odwołanie jako nieuzasadnione podlegało więc oddaleniu.