Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 18 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agata Kawa-Jerka

Protokolant: Wioletta Mróz

po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa J. D.

przeciwko pozwanym W. G. i A. S. (1)

o zapłatę

I.  ustala, że wobec ustania obowiązku alimentacyjnego powodowi J. D. przysługuje prawo zaspokojenia swej wierzytelności przeciwko M. G. z wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 14.03.2014 r. sygn. akt I C 99/14 przed egzekwowanymi należnościami alimentacyjnymi pozwanej W. G. po 500 zł miesięcznie wynikającymi z ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Lubinie z dnia 27.01.2015 r. sygn. akt III RC 906/14 (poprzednio po 200 zł miesięcznie z wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie w sprawie o sygn. akt III RC 1006/09 z dnia 07.01.2010 r.);

II.  ustala, że wobec ustania obowiązku alimentacyjnego powodowi J. D. przysługuje prawo zaspokojenia swej wierzytelności przeciwko M. G. z wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 14.03.2014 r. sygn. akt I C 99/14 przed egzekwowanymi należnościami alimentacyjnymi pozwanej A. S. (1) (poprzednio G.) po 200 zł miesięcznie wynikającymi z wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie w sprawie o sygn. akt III RC 1006/09 z dnia 07.01.2010 r.);

III.  zasądza od pozwanej A. S. (1) na rzecz powoda J. D. kwotę 728,50 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  zasądza od pozwanej W. G. na rzecz powoda J. D. kwotę 454,25 złotych tytułem zwrotu połowy kosztów postępowania i nie obciąża pozwanej obowiązkiem zwrotu kosztów postepowania na rzecz powoda w pozostałej części.

Sygn. akt I C 353/15

UZASADNIENIE

Powód J. D. w pozwie skierowanym przeciwko W. G. i A. S. (1) (z domu G.) wnosił o ustalenie, że -wobec ustania obowiązku alimentacyjnego- powodowi przysługuje prawo zaspokojenia swojej wierzytelności przeciwko M. G. z wyroku w sprawie Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 14 marca 2014 roku w sprawie o sygn. akt I C 99/14 przed egzekwowanymi należnościami alimentacyjnymi pozwanych W. G. i A. S. (2) po 200 zł miesięcznie dla każdej z pozwanych z wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie sygn. akt III RC 1006/09. Powód domagał się również zasądzenia od każdej z pozwanych na jego rzecz kosztów postępowania po 728 zł i 50 gr (120 zł opłaty sądowej, wynagrodzenia adwokata 600 zł, jedną drugą opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 8 zł i 50 gr). W uzasadnieniu pozwu podał , że przeciwko M. G. została wszczęta egzekucja należności powoda, ale okazało się, że z emerytury M. G. są potrącane alimenty na rzecz pozwanej, mimo braku podstaw do istnienia obowiązku alimentacyjnego. Uzasadniając swoje roszczenia, jako podstawę prawną powód podał art. 527 i następne k.c., a także powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 11 października 1980 roku.

W piśmie z dnia 16 kwietnia 2015 roku powód zmienił powództwo w stosunku do W. G. , w ten sposób że wnosił o ustalenie, że wobec ustania obowiązku alimentacyjnego przysługuje powodowi prawo zaspokojenia swej wierzytelności przeciwko M. G. z wyroku w sprawie Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 14 marca 2014 roku I C 99/14 przed egzekwowanymi należnościami pozwanej W. G. po 500 zł miesięcznie z ugody sądowej z dnia 27 stycznia 2015 roku zawartej w sprawie sygn. akt III RC 906/14. W uzasadnieniu tego pisma w powód wskazał, że pozwana i jej mąż M. G., wiedząc o postępowaniu egzekucyjnym, zawarli ugodę sądową zmierzającą do dalszego pokrzywdzenia powoda, podwyższając wysokość alimentów pomimo znacznie lepszej sytuacji majątkowej W. G. od M. G..

Pozwana W. G. wniosła o oddalenie powództwa, twierdząc że należą jej się alimenty, ponieważ mąż jest alkoholikiem i ona bez alimentów sobie nie poradzi. W piśmie z dnia 22 kwietnia 2015 roku pozwana W. G. oświadczyła, że wysokość renty jej męża wynosi 719 zł, mąż nie łoży w ogóle na opłaty za mieszkanie, gaz, energię, jest chory na żółtaczkę, nie leczy się, jest alkoholikiem, a wszelkie długi spoczywają na jej barkach. O alimenty wniosła dlatego, żeby z tego opłacać zobowiązania, ponieważ nie mogła poradzić sobie z płatnościami. Podniosła się jej mąż M. G. również jest zobowiązany do płacenia, skoro korzysta z mieszkania, gazu czy prądu.

Pozwana A. S. (1) również wniosła o oddalenie powództwa, twierdząc, że go nie uznaje. Podała jednocześnie, że wyszła za mąż, alimenty są płacone teraz tylko na jej matkę. Pozwana A. S. (1) podała, że jest za granicą, nie pracuje, jest na urlopie macierzyńskim i otrzymuje 640 EURO miesięcznie zasiłku macierzyńskiego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem zaocznym z dnia 14 marca 2014 roku i następnie wyrokiem ocznym z dnia 29.07.2014 r. w sprawie o sygn. akt I C 99/14 Sąd Rejonowy w Lubinie zasądził od pozwanego M. G. na rzecz powoda J. D. kwotę 9 291 zł z odsetkami ustawowymi oraz koszty postępowania. Wyrok ten był konsekwencją tego, że powód był poręczycielem wekslowym pozwanego , który otrzymał pożyczkę z Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych. PFRON skierował roszczenie o zapłatę należności niespłaconych przez M. G. do J. D., jako poręczyciela, w sprawie o sygn. akt I Nc 112/05. Powód spłacił kwotę 19 091 zł i 75 gr, a z tego M. G. zwrócił mu do końca 2008 roku w ratach kwotę 9800 zł, a pozostałej należności mu nie zwrócił.

W. G. prosiła J. D. o poręczenie pożyczki z Państwowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych. Wiedziała o zaciągnięciu tej pożyczki i ona sama częściowo spłacała na rzecz powoda zadłużenie męża.

Dowód:

- akta Sądu Rejonowego w Lubinie sygn. I C 99/14, w tym przesłuchanie J. D. karta 15 – 16, wyrok karta 58.

J. D. wszczął przeciwko M. G. postępowanie egzekucyjne pod sygnaturą akt KM 727/14. Pismem z dnia 14 stycznia 2015 roku komornik poinformował go, że dłużnik pobiera rentę, z której dokonywane są potrącenia na poczet alimentów na rzecz pełnoletniej córki A. S. (2) (poprzednio G.) oraz na rzecz żony dłużnika, która pracuje.

W. i M. G. są nadal małżeństwem, mieszkają w jednym mieszkaniu.

Dowód:

- pismo komornika sądowego z dnia 14 stycznia 2015 roku, karta 6.

Wyrokiem z dnia 7 stycznia 2010 roku w sprawie sygn. akt III RC 1006/09 Sąd Rejonowy w Lubinie podwyższył alimenty zasądzone od pozwanego M. G. na rzecz powódek W. i A. G. do kwoty po 200 zł miesięcznie na rzecz każdej z nich. W czasie tamtego postępowania W. G. była zatrudniona jako sprzątaczka i zarabiała 1864 zł brutto. Pozwany był na rencie z tytułu częściowej niezdolności do pracy w wysokości 509 zł oraz prowadził firmę transportową jednoosobową, z której osiągał dochód w kwocie ponad 1000 zł miesięcznie. A. G. była wówczas uczennicą czwartej klasy technikum, zamierzała pójść na studia do L..

Dowód:

- akta Sądu Rejonowego w Lubinie, sygn. akt III RC 1006/09.

Ugodą z dnia 27 stycznia 2015 roku w sprawie sygn. akt III RC 906/14 M. G. zobowiązał się podwyższyć alimenty na rzecz powódki W. G. z kwoty po 200 zł miesięcznie do kwoty po 500 zł miesięcznie.

Dowód:

- akta Sądu Rejonowego w Lubinie sygn. akt III RC 906/14.

A. S. (2) przebywa w Niemczech, wyszła za mąż, jej mąż pracuje w Niemczech, urodziła tam teraz dziecko, otrzymuje 640 EURO miesięcznie zasiłku macierzyńskiego.

Dowód: okoliczności niesporne wynikające z odpowiedzi na pozew.

Powodowi J. D. na podstawie wyroku przeciwko M. G. nie udało się nic wyegzekwować. Obecnie zaległość na jego rzecz wynosi ponad 10 000 zł. W. G. była przy zawarciu umowy pożyczki przez M. G..

M. i W. G. nadal są małżeństwem i razem mieszkają. Obecnie wszystkie ich dzieci są już pełnoletnie. Pozwana W. G. zarabia obecnie netto 1470 zł, pracuje dalej w szkole. M. G. nie pracuje, cierpi na nowotwór wątroby, nie leczy się, ma 720 zł renty. M. G. nie prowadzi już działalności gospodarczej.

Mąż A. S. (1) pracuje w Niemczech na fermie kurzej, zarabia więcej niż wynosi zasiłek A. S. (1).

M. G. wynosi z domu rzeczy, mocno nadużywa alkoholu. W. G. ma zadłużenie spółdzielni mieszkaniowej około 7950 zł.

Dowód:

-przesłuchanie powoda J. D., karta 43,

- przesłuchanie pozwanej W. G. , karta 43 - 44.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo co do obu pozwanych zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 11 października 1980 r. III CZP 37/80 (7 sędziów - zasada prawna) „w wypadku gdy egzekucja należności alimentacyjnych uniemożliwia zaspokojenie wierzytelności innego wierzyciela, wierzyciel ten może w drodze powództwa przeciwko osobie, na której rzecz egzekwowane są należności alimentacyjne, żądać ustalenia, że - wobec ustania obowiązku alimentacyjnego - przysługuje mu prawo zaspokojenia swej wierzytelności przed egzekwowanymi należnościami alimentacyjnymi (art. 527 i nast. k.c.).

Sąd badał w pierwszej kolejności, czy zachodziły przesłanki skargi paulińskiej z art. 527 k.c. i uznał, że wystąpiły przesłanki zastosowania tego przepisu. Z dowodów zgromadzonych w sprawie wynika, że gdyby M. G. wystąpił przeciwko A. S. (1) i W. G. po ustalenie, że jego obowiązek alimentacyjny względem nich wygasł, egzekucja należności powoda miałby szanse powodzenia- przez zajęcie renty M. G. wypłacanej z ZUS, która aktualnie jest zajęta na egzekucję alimentów .

W stosunku do A. S. (1) niewątpliwe zachodziły podstawy do ustalenia, że obowiązek jej ojca łożenia na nią alimentów wygasł ( obowiązek alimentacyjny jej męża wyprzedza obowiązek alimentacyjny jej ojca – argumentum a maiori ad minus z art. 130 kro i art. 27 kro). Jej stacja finansowa jest dużo lepsza niż jej ojca.

Również jeśli chodzi o pozwaną W. G. Sąd uznał, że jej sytuacja finansowa jest lepsza niż jej męża- zarabia dwa razy tyle, co on dostaje renty. Sytuacja finansowa marka G. od orzekania o alimentach w 2009 r. pogorszyła się, gdyż już nie prowadzi działalności gospodarczej, a ponadto zapadł na ciężką chorobę. Argumenty pozwanej, że alimenty od męża jej się należą, bo on nie łoży na utrzymanie domu, nie były trafne. Pozwana nadal pozostaje w związku małżeńskim z M. G., zatem jeśli on dobrowolnie nie łoży na ich utrzymanie, W. G. może wystąpić z żądaniem z art. 27 k.r.o., aby Sąd nakazał wypłacanie W. G. należności przypadających M. G. z tytułu renty. Jednak jej sytuacja finansowa i zdrowotna jest lepsza niż M. G., a zadłużenie na rzecz spółdzielni obciąża oboje małżonków zamieszkujących w tym mieszkaniu, a nie tylko pozwaną.

Z powyższych względów Sąd uwzględnił powództwo.

O kosztach postępowania w punkcie III od A. S. (2) na rzecz powoda Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc, obciążając ją nimi w całości. Ta pozwana ma wystarczające dochody, aby uiścić koszty na rzecz powoda, a miała możliwość uznania powództwa przy pierwszej czynności procesowej, aby uniknąć obciążenia kosztami, z czego nie skorzystała.

Koszty powoda związane z pozwem przeciwko W. G. wynosiły 908,50 zł ( opłata od pozwu 120 zł +180 zł, koszty opłaty skarbowej 8,5zł – zgodnie z żądaniem i wynagrodzenie pełnomocnika 600 zł). Nie było podstaw, aby wynagrodzenie pełnomocnika zasądzić w kwocie 1200 zł, ponieważ zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie w razie zmiany wartości przedmiotu sporu, od której liczona jest stawka adwokacka, wartość zmienioną uwzględnia się od następnej instancji.

Sąd na podstawie art. 102 kpc obciążył pozwaną W. G. połową kosztów postępowania na rzecz powoda czyli 454,25 zł. Z przesłuchania pozwanej wynika, że jej sytuacja finansowa i społeczna jest trudna, mieszka z mężem alkoholikiem, który wykrada jej rzeczy z domu. Pozwana ma niskie zarobki, które dodatkowo są obciążone zajęciami komorniczymi, ma znaczne jak na jej możliwości zadłużenie w spółdzielni mieszkaniowej. Nie bez znaczenia jest okoliczność, że – jak przyznał sam powód w sprawie o sygn. akt I C 99/14- pozwana angażowała się i starała o to, aby regres poręczeniowy na rzecz J. D. za męża spłacić. Z tego względu Sąd uznał, że względy słuszności przemawiają za obciążeniem pozwanej W. G. połową kosztów.