Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 marca 2016r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Scott- Sienkiel

Protokolant – Joanna Kucharska

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Olsztynie Mirosława Zelenta

przy udziale oskarżyciela posiłkowego Gminy W.

po rozpoznaniu w dniu 16.03.2015r., 17.03.2015r., 18.03.2015r., 11.05.2015r., 27.05.2015r., 7.09.2015r., 14.09.2015r., 19.10.2015r., 18.12.2015r., 26.02.2016r. na rozprawie

sprawy P. S. (1)

urodzonego (...) w W.

syna T. i S. z d. B.

oskarżonego o to, że: I. W okresie od początku stycznia 2009 r. do końca grudnia 2011 r. w W., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w związku z pełnieniem funkcji publicznej – Naczelnika Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich w Urzędzie Miejskim w W., będąc zobowiązanym między innymi do przygotowywania i przeprowadzenia postępowań o udzielenie zamówień publicznych, uzależnił w stosunku do R. K. (1), będącego pełnomocnikiem firmy(...) D. K. (1)i P. firmy (...), rozstrzygnięcia postępowań o udzielenie zamówienia publicznego na wykonanie projektów oraz usług od przekazania mu korzyści majątkowej stanowiącej równowartość 10% kwoty na którą opiewało przedmiotowe zamówienie, a następnie przyjął od R. K. (1)korzyść majątkową w łącznej kwocie 33 096 zł, oraz przyjął od W. R. (1)korzyść majątkową stanowiącą każdorazowo równowartość 10% kwoty netto zamówienia publicznego udzielonego firmie (...)w łącznej kwocie 42 166,16 zł, przyjmując od obu wymienionych pieniądze w łącznej kwocie 75 262,16 zł za zachowanie stanowiące naruszenie przepisu prawa – art. 7 Ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. prawo zamówień publicznych polegające na nie zachowaniu zasad uczciwej konkurencji, bezstronności i obiektywizmu, równego traktowania stron i udzielenie zamówienia niezgodnie z przepisami cytowanej wyżej ustawy, przy czym z popełnienia przestępstw uczynił sobie stałe źródło dochodu i tak:

- w nieustalonym dniu w styczniu 2009 r. przyjął od pełnomocnika firmy(...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 4 900 zł w związku z wykonywanym przez tą firmę na podstawie umowy z dnia 14 marca 2008 r. „Projektem budowlanym ulicy (...)i ulicy (...)”,

- w nieustalonym dniu w styczniu 2009 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 3 900 zł w związku z wykonywanym przez tą firmę na podstawie umowy z dnia 28 marca 2008 r. „Projektem budowy ulicy od W. do Ł.”,

- w nieokreślonym dniu w okresie od 27 kwietnia 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 1980 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 17 lutego 2009 r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej, kanalizacji, ks i kd przy ul. (...)II”,

- w nieustalonym dniu w okresie od 27 kwietnia 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 2928 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 17 lutego 2009 r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej, kanalizacji, ks i kd przy ul. (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 27 kwietnia 2009r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 1900 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 17 lutego 2009 r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej i sanitarnej w O.nad jez. S.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 27 kwietnia 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 2990 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 17 lutego 2009 r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej, kanalizacji, ks i kd przy ul. (...)”,

- w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 27 kwietnia 2009 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od pełnomocnika firmy(...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 1990 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 17 lutego 2009 r. na wykonanie „Projektu wjazdu z ul. (...)i sieci wodno-kanalizacyjnych przy ul. (...)”,

- w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 6 kwietnia 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w łącznej kwocie 3850 zł w związku z udzieleniem tej firmie umową nr (...)z dnia 6 kwietnia 2009 r. zamówienia na wykonanie „Projektu łącznika ulic (...)”,

- w bliżej nieustalonym dniu w okresie od 28 lipca 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od pełnomocnika firmy(...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 1825 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 28 lipca 2009 r. na wykonanie „Projektu budowlanego parkingu przy Szkole Podstawowej Nr (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 28 grudnia 2009 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od pełnomocnika firmy (...) D. K. (1) R. K. (1)pieniądze w kwocie 1220 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 8 lipca 2009 r. na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Rewitalizacja nieużytków na potrzeby targowiska miejskiego i przestrzeni publicznych miasta W.2008 – 2010 – Etap II”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od sierpnia 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od R. P.firmy (...) – R. K. (1), pieniądze w kwocie 330 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 11 sierpnia 2009 r. na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Budowa ul. (...)i ul. (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 9 września 2009 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od R. P.firmy (...)– R. K. (1), pieniądze w kwocie 189 zł w związku z udzieleniem tej firmie na podstawie umowy z dnia 9 września 2009 r. zamówienia na nadzór inwestorski nad zadaniem „Budowa drogi do (...)i SP (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 23 września 2009 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od R. P. (...)– R. K. (1), pieniądze w kwocie 3200 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 23 września 2009 r. na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Budowa ciągu pieszo – rowerowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w mieście i gminie W.– Etap – I”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 21 stycznia 2010 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od R. P.firmy (...) – R. K. (1), pieniądze w kwocie 1650 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 21 stycznia 2010 r. na wykonanie „Projektu budowy łącznika ulicy (...)z ulicą (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 4 sierpnia 2010 r. do końca grudnia 2010 r. przyjął od R. P.firmy (...)– R. K. (1), pieniądze w kwocie 244 zł w związku z udzieleniem tej firmie zamówienia na podstawie umowy z dnia 4 sierpnia 2010 r. na nadzór inwestorski nad zadaniem „Wykonanie projektu i budowy drogi dojazdowej do pól z brakującą infrastrukturą drogową na działce nr (...)w W.2009 – 2010”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 23 lipca 2009r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 4098,00 zł, w związku z udzieleniem firmie (...) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 23 lipca 2009r. na rzecz Gminy W. projektu „Mostek dla pieszych nad rzeką W. w parku H. – Projekt budowlany wykonawczy”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 1 września 2009r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 5.316,63 zł w związku z udzieleniem dla firmy (...) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 1 września 2009r. „Projektu budowlanego chodnika M. – W.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 24 września 2009r. do końca grudnia 2011r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 2868,85 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 24 września 2009r. na rzecz Gminy W. „Projektu budowlanego i wykonawczego na budowę kanalizacji sanitarnej i przepompowni ścieków w T.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 26 listopada 2009r. do końca grudnia 2011r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 5.190,00 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na podstawie umowy nr (...) z dnia 26 listopada 2009 r. na wykonanie „Projektu wykonawczego sieci wod. kan. W miejscowości (...)

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 16 grudnia 2009 r. do końca 2011 r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 2.049,18 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 16.12.2009 r. projektu drogi dojazdowej do pól z brakującą infrastrukturą drogową na działce nr (...) w W.,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 21 stycznia 2010 r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 1.510,00 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 21 stycznia 2010 r. „Projektu budowy gminnego odcinka ul. (...)”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 24 lutego 2010 r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 800 zł w związku z udzieleniem firmie (...) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 24 lutego 2010 r. na rzecz Gminy W. „Projektu sieci wod-kan o długości ok. 200 m, w ulicy (...) w W.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 12 lipca 2010 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 303,27 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy (...) z dnia 12 lipca 2010 r. na rzecz Gminy W. „Projektu oświetlenia w R.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 5 października 2010 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 3.400,00 zł, w związku z udzieleniem dla firmy (...) zmówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...) z dnia 5 października 2010r. na rzecz Gminy W. „Projektu wykonawczego sieci wodno – kanalizacyjnej w ulicy (...) w W.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 5 listopada 2010r. do końca grudnia 2011r. przyjął od W. R. (1)korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 5353,74 zł, w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1)zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...)z dnia 5 listopada 2010r. na rzecz Gminy W.opracowania dokumentacji projektowej na wykonanie kanalizacji sanitarnej na Z. R.i T.”,

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 11 maja 2010 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 6600 zł, w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie, na podstawie umowy z dnia 11 maja 2010 r. oraz umowy z dnia 11 października 2010 r., na wykonanie „Projektu przebudowy ul. (...)”

- w bliżej nieokreślonym dniu, w okresie od 28 października 2010 r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1)korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 791,80 zł, w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1)zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie zlecenia Urzędu Miejskiego w W.z dnia 28 października 2010 r. nr (...) projektu zamiennego „Budowa dróg i chodników wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na ul. (...)w W.”

- w bliżej nieokreślonym dniu, w okresie od 15 sierpnia 2010 r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1)korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 300 zł, w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1)przez Urząd Miejski w W.na podstawie zlecenia nr (...)z dnia 15 sierpnia 2010 r. wykonania wizualizacji do projektu pn. „Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych Etap I”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 9 lutego 2011 r. do końca grudnia 2011 r. przyjął od W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 2.105,69 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie umowy nr (...).1.3.2011 z dnia 9 lutego 2011 r. na rzecz Gminy W. projektu „Budowa oświetlenia w O.”

- w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od 11 kwietnia 2011 r. do końca grudnia 2011 r., przyjął od W. R. (1)korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 330 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1)zamówienia publicznego na podstawie zlecenia o nr (...).(...)z dnia 11 kwietnia 2011 r. na wykonanie na rzecz Urzędu Miejskiego w W.kosztorysu i szczegółowej specyfikacji technicznej wraz z rysunkami na potrzeby wniosku o dofinansowanie inwestycji: budowa amfiteatru w J.,

- w bliżej nieokreślonym dniu w 2011 r. w okresie od 4 lipca 2011 r. do końca grudnia 2011 r., przyjął do W. R. (1) korzyść majątkową w postaci pieniędzy w kwocie 1149 zł w związku z udzieleniem dla podmiotu (...) W. R. (1) zamówienia publicznego na wykonanie na podstawie zlecenia (...). (...).3.2.2011 z dnia 4 lipca 2011 r. na rzecz Urzędu Miejskiego w W. projektu zamiennego CO i CW w budynku socjalnym

tj. o czyn z art. 228 § 3 i 4 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk

II. W okresie od 22 grudnia 2009 r. do 23 grudnia 2009 r. w W., jako funkcjonariusz publiczny Naczelnik Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich w Urzędzie Miejskim w W., w celu osiągnięcia korzyści majątkowych przez firmę (...) D. K. (1), będąc zobowiązanym z racji pełnionych obowiązków do przygotowywania i przeprowadzenia postępowań o udzielenie zamówień publicznych, nie dopełnił swoich obowiązków, w ten sposób, że nie wniósł zastrzeżeń, co do zawartości przekazanego przez wykonawcę projektu, który nie odpowiadał warunkom umowy nr (...)z dnia 26.06.2009 r. zawartej pomiędzy Gminą W.a firmą (...).D.R. D. K. (1)pod nazwą „Projekt zjazdu i przebudowy układu komunikacyjnego na działkę (...)obręb 02 W.i podpisał w dniu 22 grudnia 2009 r. protokół przekazania w/w projektu oraz protokół odbioru końcowego, na których to dokumentach R. K. (1)podrobił w jego obecności podpis D. K. (1), które to dokumenty użył jako autentyczne, a następnie w dniu 23 grudnia 2009r. zatwierdził fakturę VAT nr (...)wiedząc, iż wykonany projekt nie zawierał wymaganych umową uzgodnień niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę oraz samego pozwolenia na budowę, wprowadzając tym samym w błąd inne osoby uprawnione do zatwierdzenia i wypłaty w/w firmie w imieniu Urzędu Miejskiego w W.zapłaty w wysokości 10 000 zł, doprowadzając tenże Urząd do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w wyżej opisanej pisanej kwocie, czym działał na szkodę interesu publicznego, przy czym użycie podrobionego dokumentu stanowi wypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art. 231§ 2 kk w zb. z art. 270§ 2a kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

III. W bliżej nieokreślonych dniach w okresie od czerwca 2010 r. do października 2010 r. w W., działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, jako funkcjonariusz publiczny Naczelnik Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich w Urzędzie Miejskim w W., będąc zobowiązanym z racji pełnionych obowiązków do przygotowywania i przeprowadzenia postępowań o udzielenie zamówień publicznych, przekroczył swoje uprawnienia, w celu osiągnięcia korzyści majątkowych przez firmę (...)z siedzibą w O. ul. (...), w ten sposób, że: polecił podległym mu pracownikom Urzędu Miejskiego w W.sporządzenie opatrzonych wstecznymi datami projektów dokumentów dotyczących sporządzenia „Dokumentacji projektowej – Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych”, w postaci:

- umowy na wykonanie prac projektowych w budownictwie z dnia 01.07.2010 r. zawartego pomiędzy firmą (...) z siedzibą w O. ul. (...), a Burmistrzem Miasta W., protokołu odbioru robót z dnia 30.09.2010r., zapytania ofertowego z dnia 01.04.2011 r. wraz z notatką, w oparciu o wyżej wskazane dokumenty zatwierdził fakturę VAT Nr (...) z dnia 07.10.2010 r. na kwotę brutto 48 922 zł wystawioną przez w/w firmę na jej rzecz, poświadczając w celu osiągnięcia przez nią korzyści majątkowej nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne tj. istnienia rzetelnej dokumentacji dotyczącej wyżej wymienionego projektu, stanowiącej podstawę dla wypłaty w/w kwoty, oraz polecił podległej mu pracownicy UM W. A. C. (1) poświadczenie nieprawdy na w/w dokumencie poprzez opatrzenie go informacją, iż dokonała jego merytorycznego sprawdzenia, zgodnie z umową z w/w wykonawcą i protokołem odbioru, w sytuacji gdy przedmiotowe dokumenty w czasie wpływu faktury do UM W. nie istniały i zostały wystawione w opisany wyżej sposób, wprowadzając tym samym w błąd inne osoby uprawnione do zatwierdzenia i wypłaty w/w firmie przedmiotowej kwoty w imieniu Urzędu Miejskiego w W., doprowadzając tenże Urząd do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w wyżej opisanej kwocie, czym działał na szkodę interesu publicznego

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 271 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

IV. W okresie od 22 grudnia 2009 r. do końca grudnia 2009 r., w W., w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w W., użył jako autentyczne dokumenty w postaci protokołu przekazania oraz protokołu końcowego odbioru do umowy z dnia 6.04.2009 r. na wykonanie przez firmę (...) D. K. (1), projektu pod nazwą „Projekt łącznika ul. (...)oraz protokołu przekazania i protokołu końcowego odbioru do umowy z dnia 28 lipca 2009 r., na wykonanie przez w/w firmę (...)budowlanego parkingu przy Szkole Podstawowej Nr (...)”, na których R. K. (1)podrobił podpis D. K. (1), składając w/w dokumenty do Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich w Urzędzie Miejskim w W., przy czym użycie podrobionego dokumentu stanowiło wypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art. 270 § 2a kk w zw. z art. 12 kk

V. W okresie od 20 października 2010 r. do końca grudnia 2010 r. w W., użył jako autentycznego dokumenty w postaci protokołu przekazania oraz protokołu końcowego odbioru do umowy nr (...)zawartej w dniu 21.01.2010r. na wykonanie przez firmę (...) D. K. (1), projektu pod nazwą „Projekt łącznika ul. (...)z 11 Listopada”, na których R. K. (1)podrobił podpis D. K. (1), składając w/w dokumenty do Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich w Urzędzie Miejskim w W., przy czym użycie podrobionego dokumentu stanowiło wypadek mniejszej wagi

tj. o czyn z art. 270 § 2a kk

VI. W bliżej nieokreślonych dniach w okresie od kwietnia 2011 r. do lipca 2011 r. w W., działając w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, jako funkcjonariusz publiczny Naczelnik Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich w Urzędzie Miejskim w W., będąc zobowiązanym z racji pełnionych obowiązków do przygotowywania i przeprowadzenia postępowań o udzielenie zamówień publicznych, w celu osiągnięcia korzyści majątkowych przez Biuro (...) s.c. (...), z siedzibą przy ul. (...)w M., przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że polecił podległym mu pracownikom Urzędu Miejskiego w W.sporządzenie opatrzonych wstecznymi datami projektów dokumentów dotyczących projektu „Budowa ekologicznych mini przystani żeglarskich wraz z systemami odbioru i segregacji odpadów na wybranych obszarach regionu (...)– Gmina W.”, w postaci: umowy na wykonanie prac projektowych w budownictwie z dnia 11.04.2011 r. zawartego pomiędzy firmą Biuro (...) s.c. (...), z siedzibą przy ul. (...)w M.a Burmistrzem Miasta W., protokołu odbioru robót z dnia 28.06.2011r., zapytania ofertowego z dnia 01.04.2011 r. wraz z notatką, w oparciu o wyżej wskazane dokumenty zatwierdził fakturę VAT Nr (...)z dnia 28.06.2011 r. na kwotę brutto 66 051 zł wystawioną przez w/w firmę na jej rzecz, poświadczając w celu osiągnięcia przez nią korzyści majątkowej nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawnej tj. istnienia rzetelnej dokumentacji dotyczącej projektu „Budowa ekologicznych mini przystani żeglarskich wraz z systemami odbioru i segregacji odpadów na wybranych obszarach regionu (...)– Gmina W.”, stanowiącej podstawę dla wypłaty w/w kwoty, oraz polecił podległej mu pracownicy UM W. A. C. (1)poświadczenie nieprawdy na w/w dokumencie poprzez opatrzenie go informacją, iż dokonała jego merytorycznego sprawdzenia, zgodnie z umową z w/w wykonawcą i protokołem odbioru, w sytuacji gdy przedmiotowe dokumenty w czasie wpływu faktury do UM W.nie istniały i zostały wystawione w opisany wyżej sposób, wprowadzając tym samym w błąd inne osoby uprawnione do zatwierdzenia i wypłaty w/w firmie przedmiotowej kwoty w imieniu Urzędu Miejskiego w W., doprowadzając tenże Urząd do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w wyżej opisanej kwocie, czym działał na szkodę interesu publicznego

tj. o czyn z art. 231 § 2 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 271 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

1.  Oskarżonego P. S. (1) uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt I, II, III i VI aktu oskarżenia z tą zmianą w zakresie czynu opisanego w:

- pkt I aktu oskarżenia, że przyjmuje, iż przyjął od R. K. (1) korzyść majątkową w łącznej kwocie 33.006 złotych, zaś od W. R. (1) korzyść majątkową w łącznej kwocie 41.558,21 złotych, w sumie kwotę 74.564,21 złotych i za to na podstawie art. 228§3 i 4 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65§1 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 228§3 i 4 kk wymierza mu karę 2 (dwa) lat i 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności,

- pkt II aktu oskarżenia, że eliminuje z opisu czynu fragment: „na których to dokumentach R. K. (1) podrobił w jego obecności podpis D. K. (1), które to dokumenty użył jako autentyczne” oraz „przy czym użycie podrobionego dokumentu stanowi wypadek mniejszej wagi”, zaś z kwalifikacji prawnej art. 270§2a kk i za to na podstawie art. 231§2 kk w zb. z art. 286§1 kk w zw. z art. 11§2 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 231§2 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności,

- pkt III aktu oskarżenia, że przyjmuje, iż zatwierdził fakturę VAT nr (...) oraz eliminując z opisu czynu fragment: „zapytania ofertowego z dnia 01.04.2011r. wraz z notatką” zastępuje fragmentem: „ protokołu przekazania z dnia 23.09.2010r.” i za to na podstawie art. 231 § 2 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 271§1 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 231§2 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności,

- za czyn opisany w pkt VI aktu oskarżenia na podstawie art. 231 § 2 kk w zb. z art. 286§1 kk w zb. z art. 18 § 1 kk w zw. z art. 271 § 1 kk w zb. z art. 271 § 1 i 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk skazuje go, zaś na podstawie art. 231§2 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (osiem) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Na podstawie art. 85 kk, art. 86§1 kk orzeka wobec oskarżonego karę łączną 3 (trzy) lat pozbawienia wolności.

3.  Na podstawie art. 63§ 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres tymczasowego aresztowania oskarżonego w dniach od 7.01.2013r. do 8.01.2013r.

4.  Na podstawie art. 41§1 kk za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu zajmowania stanowiska w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych na okres 5 (pięć) lat.

5.  Na podstawie art. 45§1 kk za czyn opisany w pkt I aktu oskarżenia orzeka wobec oskarżonego przepadek korzyści majątkowej w kwocie 74.564,21 (siedemdziesiąt cztery tysiące pięćset sześćdziesiąt cztery 21/100) złotych.

6.  Na podstawie art. 46§ 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonego Gminy W.:

- za czyn opisany w pkt II aktu oskarżenia poprzez zapłatę kwoty 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych,

- za czyn opisany w pkt III aktu oskarżenia poprzez zapłatę kwoty 52.840,80 (pięćdziesiąt dwa tysiące osiemset czterdzieści 80/100) złotych.

7.  Oskarżonego P. S. (1) uniewinnia od popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt IV i V aktu oskarżenia.

8.  Zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Gminy W. kwotę 3.528 (trzy tysiące pięćset dwadzieścia osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika.

9.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem opłaty i pozostałe koszty sądowe w kwocie 2.440,55 (dwa tysiące czterysta czterdzieści 55/100) złotych.

Sygn. akt V K 257/14

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

P. S. (1)(dalej: P. S. (1)) był pracownikiem Urzędu Miejskiego w W.od 4 lipca 1996r. - został wówczas zatrudniony na stanowisku podinspektora. Od dnia 1 lipca 2004r. pracował jako podinspektor w Wydziale Infrastruktury, Planowania Przestrzennego i Ochrony Środowiska, następnie w dniu 30 kwietnia 2007r. został Głównym Specjalistą ds. Planowania Przestrzennego, by ostatecznie w dniu 1 stycznia 2009r. awansować na stanowisko Naczelnika Wydziału Inwestycji i Zamówień Publicznych. Wydział ten uzyskał następnie nazwę Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich (dalej: Wydział Inwestycji). Kierowany przez P. S. (1)Wydział zajmował się m.in. przeprowadzaniem postępowań w zakresie zamówień publicznych, w tym zamówień których wartość nie przekraczała 14 000 euro. W czasie gdy P. S. (1)pełnił funkcję naczelnika, pracowali tam: D. D.(w okresie od 1.04.2005r. do 13.03.2009r.), K. K. (1)(od 9.03.2009r.), W. Z. (1), G. S., S. T.(w okresie od 26.08.2009r. do 29.02.2012r.), I. L.(obecnie K.– od 1.10.2009r.), A. C. (1)(z d. M.- od 1.12.2009r.), S. K. (1)(od 1.07.2011r.) oraz K. S. (1). Pracownicy wykonywali swoje obowiązki, wynikające z zakresu czynności każdego z nich, a nadto pracę zleconą im każdorazowo przez Naczelnika Wydziału.

Do zakresu obowiązków P. S. (1), jako Naczelnika Wydziału, należało m.in. sprawowanie nadzoru nad sprawną działalnością Wydziału, zapewnienie właściwego obiegu dokumentacji i aktów prawnych skierowanych do realizacji i wykorzystania oraz wykonywanie innych czynności zleconych przez przełożonych. Nadto w zakresie zamówień publicznych posiadał upoważnienie do przygotowywania i przeprowadzania postępowań o udzielenie zamówień, w tym do wydawania i podpisywania w imieniu Burmistrza W.wszelkiej dokumentacji związanej z przeprowadzaniem zamówień publicznych.

Zasady udzielania zamówień publicznych, których wartość nie przekraczała kwoty 14000 euro, określał Regulamin udzielania zamówień, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 14 000 euro, stanowiący załącznik nr 1 do Zarządzenia nr (...)Burmistrza W.z dnia 8 października 2007r. Dokument ten regulował zasady udzielania zamówień przez Gminę W., których wartość przekraczała wyrażoną w złotych równowartość kwoty 3000 euro, a nie przekraczała 14 000 euro, w tym zasady przeprowadzania postępowania oraz sporządzania dokumentacji niezbędnej do jego udzielenia. Przez zamówienia, o których była mowa w Regulaminie, należało rozumieć umowy odpłatne zawierane między zamawiającym (Gminą W.) a wykonawcą, zaś ich przedmiotem miały być świadczone przez wykonawcę usługi, dostawy lub roboty budowlane. Zgodnie z treścią Regulaminu, określenie przedmiotu zamówienia i jego wartości należało każdorazowo do organizatora postępowania, czyli odpowiedniego Wydziału lub Biura Urzędu Miejskiego w W.. Organizator postępowania zapraszał do złożenia ofert cenowych co najmniej trzech wykonawców, którzy w ramach prowadzonej przez siebie działalności realizowali usługi, dostawy lub roboty budowlane, będące przedmiotem zamówienia. Dopuszczalna była możliwość udzielenia zamówienia, gdy wpłynęła tylko jedna oferta cenowa, w przypadku zaś, gdy wpłynęły więcej niż dwie oferty, zamówienie było udzielane temu wykonawcy, który zaoferował najniższą cenę. Udzielenie przez Gminę W.zamówienia o wartości nie przekraczającej równowartości kwoty 14000 euro wymagało sporządzenia notatki, która następnie była zatwierdzana przez Burmistrza W., Zastępcę Burmistrza i Sekretarza Gminy. W oparciu o tę notatkę była następnie sporządzana umowa w formie pisemnej. Wskazywano w niej zleceniodawcę, wykonawcę, przedmiot umowy, cenę i inne obowiązki stron. Umowa, po sprawdzeniu jej przez pion prawny i uzyskaniu kontrasygnaty Skarbnika Gminy, była podpisywana przez wykonawcę i Burmistrza W.. Po wykonaniu umowy, w tym również po przygotowaniu dokumentacji projektowej, wykonawca przekazywał przedmiot umowy zamawiającemu. Z czynności tej sporządzany był protokół przekazania i protokół odbioru końcowego. Po wykonaniu umowy wykonawca mógł wystawić fakturę VAT, która trafiała do Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich. Tam była dekretowana przez Naczelnika Wydziału na konkretnego pracownika, który winien ocenić ją pod względem merytorycznym. Ocena merytoryczna polegała na sprawdzeniu zakresu prac określonych w umowie z dokumentacją potwierdzającą jej wykonanie i dokonaniu stosownego opisu na odwrocie faktury. Opisana faktura wracała do Naczelnika Wydziału, który po jej zaakceptowaniu przekazywał ją do księgowości. Do faktury powinna być dołączona dokumentacja w postaci kopii zlecenia lub umowy oraz protokołu odbioru końcowego. Faktura stanowiła podstawę do wypłacenia wykonawcy zapłaty.

W praktyce Wydziału i Urzędu Miejskiego w W. zdarzały się odstępstwa od przyjętej praktyki w zakresie obiegu dokumentacji. Bywały przypadki, że opisu faktur dokonywano bez wymaganej do tej czynności dokumentacji w postaci m.in. umów z wykonawcami, protokołów przekazania i odbioru końcowego. Nadto zdarzało się, że wypłaty wynagrodzenia wykonawcom dokonywano na podstawie niekompletnej dokumentacji, m.in. nie dysponując kopią umowy związaną z wykonaniem zadania lub protokołem odbioru przedmiotu umowy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: umowę o pracę P. S. (1)k. 1034, zakres czynności k. 974-977, 999-1002, 1007, 1008-1011, 979, zakres czynności Naczelnika Wydziału Inwestycji i Zamówień Publicznych k. 915-916, porozumienie zmieniające umowę o pracę k. 917, upoważnienie Burmistrza W.k. 890, zarządzenie k. 1094, Regulamin udzielania zamówień, których wartość nie przekracza wyrażonej w złotych równowartości kwoty 14 000 euro k. 1087-1089, wykaz pracowników k. 180, zakresy czynności: W. Z. (1)k. 182, K. K. (1)k. 183-184, A. M.k. 185-186, G. S.k. 187-189, S. T.k. 190-192, I. L.k. 192, S. K. (1)k. 193, D. D.k. 194-195, pismo UM w W.z wykazem pracowników wydziału Infrastruktury k. 180, zeznania świadków: D. M. (1)k. 4332v-4333v, 315-318, 3709-3713, J. M. (1)k. 4327v, K. P. (1)k. 4325-4327, A. C. (1)k. 4331v-4332v, S. K. (1)k. 4334-4334v, 297-299, K. S. (1)k. 4334v-4335, 300- 301, 327-329, 2823-2825, R. K. (2)k. 4337-4338v, D. D.k. 4338v-4339, 454, I. K. (1)k. 4390v-4391, 302-304, 2765-2767, 3982-3985, M. P.k. 4391-4391v, 371-372, A. L. (1)k. 4406v-4407v, 4196-4197, W. Z. (1)k. 4408-4410, 295-296,361-363, 3714-3719, 4053-4055, G. S.k. 4418-4418v, 287-288, K. K. (1)k. 4418v-4419v, 293-294, 2924-2926, Ż. J.k. 4454-4454v, M. S.k. 4453v-4454, H. S.k. 373-374, D. P.k. 4391v-4932, 2914-2915, J. U. (1)k. 4392, 2927-2931, A. W.k. 4455, S. T.k. 285-286, K. K. (2)k. 4454v-4455, 3699-3700, 4050-4051, J. M. (2)k. 4048-4049, J. W.k. 4477v.

Wśród podmiotów, z którymi Gmina W.zawierała w latach 2008-2011 umowy na usługi projektowe, znalazły się takie firmy jak: (...)Projekt W. R. (1), (...)Projekt- (...)oraz (...) D. K. (1), której prezesem była D. K. (1), jednak upoważnienie do działania w imieniu tej firmy posiadał jej mąż – R. K. (1)(dalej R. K. (1)). R. K. (1)faktycznie prowadził sprawy obu firmy, gdyż tylko on posiadał stosowną wiedzę merytoryczną w zakresie przedmiotu ich działalności.

R. K. (1) poznał P. S. (1) pod koniec 2008 roku. Firma (...).D.R Projekt D. K. (1) w marcu 2008r. zawarła z Gminą W. dwie umowy na opracowanie dwóch projektów budowlanych: umowę nr (...) z dnia 14 marca 2008r. na wykonanie projektu budowlanego budowy ulic (...) w W. oraz umowę nr (...) z dnia 28 marca 2008r. na wykonanie projektu budowlanego budowy ulic od Ł. do ulicy (...). Termin realizacji tych umów został określony na 30 października 2008r. Firma nie dotrzymała terminu, więc P. S. (1) nawiązał kontakt z R. K. (1), by zaproponować mu rozwiązanie tego problemu. Poinformował R. K. (1), że Gmina W. musi się rozliczyć z realizacji tych umów do końca roku, gdyż przesunięcie środków przeznaczonych na ich wykonanie na kolejny rok byłoby problematyczne zarówno dla Gminy, jak i dla wykonawcy. P. S. (1) zaproponował R. K. (1), że podpiszą wcześniej protokół odbioru dokumentacji, zaś wykonawca wystawi fakturę VAT, która zostanie opłacona. Dokumentacja, która nie była jeszcze gotowa, miała być dostarczona przez R. K. (1) w późniejszym terminie, w I kwartale 2009r. R. K. (1) przystał na tę propozycję. W dniu 29 grudnia 2008r. wystawił dwie faktury: fakturę VAT nr (...) na kwotę 49.000 złotych, za wykonanie projektu budowlanego budowy ulic (...) w W., zgodnie z umową nr (...) z dnia 14 marca 2008r. oraz fakturę VAT nr (...) na kwotę 39.000 złotych, za wykonanie projektu budowlanego budowy ulic od Ł. do ulicy (...), zgodnie z umową nr (...) z dnia 28 marca 2008r. Obie faktury zostały opisane merytorycznie przez P. S. (1) w dniu 29 grudnia 2008r. (faktury VAT k. 2017, 1973). Po otrzymaniu pieniędzy z rozliczenia wymienionych faktur R. K. (1) przekazał P. S. (1) w styczniu 2009r. po 10 % od kwot brutto widniejących na fakturach. Podczas jednej z rozmów P. S. (1) zaproponował R. K. (1), że w przypadku gdy uda mu się doprowadzić do zawarcia przez Gminę W. innych umów z firmami prowadzonymi przez R. K. (1), ten będzie mu płacił 10 % od każdej podpisanej umowy. R. K. (1) przystał na tę propozycję.

P. S. (1)od szeregu umów zawieranych z firmami (...) R. K. (1)oraz (...) D. K. (1)pobierał 10 % wartości brutto udzielanego zamówienia. R. K. (1)każdorazowo osobiście wręczał żądane przez P. S. (1)kwoty. Pieniądze były przekazywane P. S. (1), gdy Urząd Miejski opłacił fakturę wystawioną za zrealizowane zadanie. R. K. (1)środki pieniężne, które miał wręczyć Naczelnikowi Wydziału Inwestycji, wypłacał w bankomacie lub wybierał z banku. Przekazywał je bezpośrednio P. S. (1), bez udziału osób trzecich. Do przekazania pieniędzy dochodziło w Urzędzie Miejskim lub w samochodzie P. S. (1). W związku z zawarciem szeregu umów z Gminą W. R. K. (1)udzielił P. S. (1)korzyści majątkowych na łączną kwotę 33.006 złotych.

Firma (...) D. K. (1)zawarła z Gminą W.następujące umowy:

1) umowę nr (...)z dnia 14 marca 2008r. na wykonanie „Projektu budowlanego budowy ulic o szerokości min. 5,5 H. (...)(ok. 550 mb) i C.(ok. 470 mb) w miejscowości W., z dwustronnymi chodnikami i pasami zieleni oraz pełnym uzbrojeniem”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 49.000 złotych, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 4900 złotych.

2) umowę nr (...)z dnia 28 marca 2008r. na wykonanie „Projektu budowlanego budowy ulic o szerokości 5 m od Ł.do W. (ok. 320 mb) i D.(ok. 180 mb) w miejscowości W., z dwustronnymi chodnikami oraz pełnym uzbrojeniem”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 39.000 złotych, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 3900 złotych

3) umowę nr (...) z dnia 17 lutego 2009r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej, kanalizacji ks i kd przy ul. (...) II”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 18.900 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1.890 złotych.

4) umowę nr (...) z dnia 17 lutego 2009r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej, kanalizacji ks i kd przy ul. (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 29.280 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 2.928 złotych.

5) umowę nr (...) z dnia 17 lutego 2009r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej i sanitarnej w O. nad j. S.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 19.000 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1900 złotych.

6) umowę nr (...) z dnia 17 lutego 2009r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej i ks i kd przy ul. (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 29.900 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 2990 złotych.

7) umowę nr (...) z dnia 17 lutego 2009r. na wykonanie „Projektu wjazdu z ul. (...) i sieci wodno-kanalizacyjnych przy ul. (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 19.900 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1990 złotych.

8) umowę nr (...) z dnia 6 kwietnia 2009r. na wykonanie „Projektu łącznika ulic (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 38.500 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 3850 złotych.

9) umowę nr (...) z dnia 28 lipca 2009r. na wykonanie „Projektu budowlanego parkingu przy Szkole Podstawowej Nr (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 18.250 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1.825 złotych.

10) umowę z dnia 8 lipca 2009r. na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Rewitalizacja nieużytków na potrzeby targowiska miejskiego i przestrzeni publicznych miasta W. 2008 – 2010 – Etap II”. Wynagrodzenie za pełniony nadzór zostało określone na kwotę 12.200 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1.220 złotych.

Z kolei firma (...) – R. K. (1)zawarła z Gminą W.następujące umowy:

1) umowę z dnia 11 sierpnia 2009 roku na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Budowa ul. (...) i ul. (...)”. Wynagrodzenie za pełniony nadzór zostało określone na kwotę 3300 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 330 złotych.

2) umowę z dnia 9 września 2009 r. na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Budowa drogi do (...)i SP(...)”. Wynagrodzenie za pełniony nadzór zostało określone na kwotę 189 złotych, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 1890 złotych.

3) umowę z dnia 23 września 2009 r. na pełnienie nadzoru inwestorskiego nad zadaniem „Budowa ciągu pieszo – rowerowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą w mieście i gminie W. – Etap – I”. Wynagrodzenie za pełniony nadzór zostało określone na kwotę 32.000 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 3200 złotych.

4) umowę nr (...) z dnia 21 stycznia 2010 r. na wykonanie „Projektu budowy łącznika ulicy (...) z ulicą (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 16.500 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1650 złotych.

5) umowę z dnia 4 sierpnia 2010 r. na nadzór inwestorski nad zadaniem „Wykonanie projektu i budowy drogi dojazdowej do pól z brakującą infrastrukturą drogową na działce nr (...) w W. 2009 – 2010”. Wynagrodzenie za pełniony nadzór zostało określone na kwotę 2.440 złotych, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 244 złotych.

R. K. (1)w związku z prowadzoną przez siebie działalnością pozostawał w kontaktach zawodowych z W. R. (1)(dalej: W. R. (1)). W. R. (1)posiadał firmę projektową pod nazwą (...)i dla R. K. (1)wykonywał m.in. projekty instalacji sanitarnych, dla projektów budowy ulic (...)w W.. Były to projekty wykonywane na rzecz Gminy W.i w związku z realizacją tych zadań, doszło w 2009r. do zawarcia znajomości między P. S. (1)i W. R. (1), w czym pośredniczył R. K. (1). W późniejszym czasie W. R. (1)i P. S. (1)uzgodnili, że W. R. (1)będzie płacił Naczelnikowi Wydziału Inwestycji 10 % wartości każdej zawartej z Gminą W.lub Urzędem Miejskim umowy. P. S. (1)zobowiązał się w ramach tej zapłaty załatwiać w urzędach, w zastępstwie wykonawcy, niezbędne uzgodnienia oraz pośredniczyć w kontaktach z właścicielami nieruchomości. Zdarzało się również, że W. R. (1)nie składał przygotowanych przez siebie dokumentów osobiście, tylko wysyłał je autobusem, a odbierał je P. S. (1)i w imieniu wykonawcy składał w Urzędzie Miejskim.

Gmina W. zawarła z firmą (...), szereg umów w ramach zamówień ofertowych, a także zlecała wykonanie określonych prac, zaś P. S. (1) od wielu umów (zleceń) zawieranych z tą firmą pobierał 10 % wartości netto udzielanego zamówienia. Żądane przez P. S. (1) kwoty każdorazowo przekazywał mu W. R. (1). Przekazywanie pieniędzy odbywało się bez udziału osób trzecich w różnych miejscach – w gabinecie P. S. (1) w Urzędzie Miejskim, w samochodzie W. R. (1), kilka razy w O. i w G.. Pieniądze przekazywane były już po opłaceniu przez Urząd Miejski w W. faktury wystawionej przez W. R. (1). W związku z zawarciem szeregu umów z Gminą W. W. R. (1) udzielił P. S. (1) korzyści majątkowych na łączną kwotę 41.558,21 złotych. Umowy zawarte przez Gminę W. z firmą (...), w związku z którymi wymieniony wręczył korzyść majątkową to:

1) umowa nr (...)z dnia 23 lipca 2009r. na wykonanie „Projektu budowlanego mostku dla pieszych nad rzeką W.w P. H.” w ramach zadania „Rewitalizacja Parku H.2007-2010”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 49.995,60 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 4098 złotych.

2) umowa nr (...) z dnia 1 września 2009r. na wykonanie „Projektu budowlanego chodnika M. – W.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 64.863,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 5316,63 złotych.

3) umowa nr (...) z dnia 24 września 2009r. na wykonanie „Projektu budowlanego i wykonawczego na budowę kanalizacji sanitarnej i przepompowni ścieków w T.” w ramach realizacji zadania „ Rozbudowa i modernizacja infrastruktury wodno-ściekowej w Rejonie W. (...) –Aglomeracja W. 2007-2010. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 35.000,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 2845,53 złotych.

4) umowa nr (...) z dnia 26 listopada 2009r. na wykonanie „Projektu wykonawczego sieci wod. - kan. w miejscowości K.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 63.318,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 5147,81 złotych.

5) umowa nr (...) z dnia 16 grudnia 2009r. na wykonanie „Projektu drogi dojazdowej do pól z brakującą infrastrukturą drogową na działce nr (...) w W.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 25.000,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 2049,18 złotych.

6) umowa nr (...) z dnia 21 stycznia 2010r. na wykonanie „Projektu budowy gminnego odcinka ul. (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 18.422,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 1510 złotych.

7) umowa nr (...) z dnia 24 lutego 2010 r. na wykonanie „Projektu sieci wod.-kan. o długości ok. 200 m, w ulicy (...) w W.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 9.760,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 800 złotych.

8) umowa nr (...) z dnia 12 lipca 2010 r. na wykonanie „Projektu oświetlenia drogowego w R.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 3.700,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 303,27 złotych.

9) umowa nr (...) z dnia 5 października 2010r. na wykonanie „Projektu wykonawczego sieci wodno – kanalizacyjnej w ulicy (...) w W.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 41.480,00 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 3.400 złotych.

10) umowa nr (...)z dnia 5 listopada 2010r. na wykonanie „Opracowania dokumentacji projektowej na wykonanie kanalizacji sanitarnej na (...)i T.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 65.514,00 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 5353,74 złotych.

11) umowa z dnia 11 maja 2010 r. na wykonanie „Projektu przebudowy ul. (...)” oraz umowa z dnia 11 października 2010 r. na wykonanie dodatkowych prac projektowych do zadania „Projektu przebudowy ul. (...)”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało w umowie z dnia 11 maja 2010r. określone na kwotę 49.532,00 złotych brutto, zaś w umowie z dnia 11 października 2010 r. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 24.000 złotych brutto, zaś P. S. (1) przyjął korzyść majątkową w kwocie 6060 złotych.

12) zlecenie nr (...). (...) z dnia 28 października 2010 r. na wykonanie projektu zamiennego „Budowa dróg i chodników wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na ul. (...)w W.”. Koszt zlecenia został określony na kwotę 9.660,00 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 791,80 złotych.

13) zlecenie nr (...) z dnia 15 sierpnia 2010 r. na wykonanie wizualizacji do projektu pn. „Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych” na Etap I. Koszt zlecenia został określony na kwotę 3.660,00 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 297,56 złotych.

14) umowa nr (...)z dnia 9 lutego 2011r. na „Wykonanie projektu oświetlenia w O.”. Wynagrodzenie dla wykonawcy zostało określone na kwotę 25.900 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 2105,69 złotych.

15) zlecenie nr (...). (...)z dnia 11 kwietnia 2011r. na wykonanie „Kosztorysu i szczegółowej specyfikacji technicznej wraz z rysunkami na potrzeby wniosku o dofinansowanie inwestycji pn. budowa amfiteatru w J.. Koszt zlecenia został określony na kwotę 4.059,00 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 330 złotych.

16) zlecenia nr (...).(...)z dnia 4 lipca 2011 r. na wykonanie projektu zamiennego CO i CW w budynku socjalnym w ramach zadania inwestycyjnego pn: „Budowa budynku z mieszkaniami socjalnymi i zagospodarowaniem terenu 2009-2011.” Koszt zlecenia został określony na kwotę 14.132,70 złotych brutto, zaś P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 1149 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadków R. K. (1)k. 4364v-4366v, 412-414, 436-437, 1634-1635, 2826-2827, 2833-2834, 3943-3944, W. R. (1)k. 4366v-4368v, 644-645, 527-530, 2806-2807, K. P.k. 4325-4327, A. O.k. 4455, dokumenty: zlecenia dla (...)k. 531, k. 532, k. 533, notatkę ze spotkania k. 547, protokół z negocjacji k. 548, aneks k. 549, umowy na wykonanie prac projektowych przez (...) W. R. (1)k. 534-541,k. 542-546, k. 550-554, k. 555-559, k. 560-564, k. 565-569, k. 570-573, k. 574-578, k. 579-583, k. 584-588, k. 589-592, k. 593-597, k. 599-602, k. 603-607, k. 608-612, k. 613-616, k. 617- 621, protokół oględzin skoroszytów dotyczących realizacji przez (...) W. R. (1)usług projektowych na rzecz UM w W.k. 1116-1119 (w tym faktury VAT z k. 1177, 1190, 1172-1173, 1152,1160,1156,1168,1127,1181, 1186, 1145, 1146, 1135, 1131, 1128), skoroszyt zawierający dowody rzeczowe od Drz 24/13 do Drz 38/13 - umowy na wykonanie prac projektowych przez (...)i (...) D. K. (1)oraz faktury VAT z k. 2017, 1973, 2282, 2276, 2279, 2285, 2288, 1999, 2083, 1996, 1907.

Po wykonaniu prac określonych w umowie zawartej między Gminą W.i wykonawcą, następowało przekazanie przedmiotu umowy zamawiającemu, co znajdowało odzwierciedlenie w protokole przekazania i protokole odbioru. W dniu 22 grudnia 2009r. został sporządzony protokół przekazania i protokół odbioru do umowy z dnia 6 kwietnia 2009r. i aneksu nr (...)z dnia 3 sierpnia 2009r. na wykonanie przez firmę (...) D. K. (1)projektu pod nazwą „Projekt łącznika ulic (...)”. Nadto w tym samym dniu został sporządzony protokół przekazania i protokół odbioru do umowy z dnia 28 lipca 2009r. na wykonanie przez firmę (...) D. K. (1)projektu pod nazwą „Projekt budowlany parkingu przy Szkole Podstawowej Nr (...)”. W obu przypadkach jako zamawiający podpisał się P. S. (1), natomiast za wykonawcę – P. firmy (...)podpisał się jej mąż R. K. (1). Taka sama sytuacja miała miejsce przy zakończeniu realizacji umowy zawartej z firmą (...) D. K. (1)w dniu 21 stycznia 2010r. na wykonanie „Projektu łącznika ul. (...)z(...)”. Protokół przekazania projektu został podpisany w dniu 6 grudnia 2010r. zaś protokół odbioru końcowego w dniu 20 grudnia 2010r. Również w tych dokumentach jako zamawiający podpisał się P. S. (1), zaś za wykonawcę - Prezesa firmy (...)podpisał się mąż D. K. (1). Protokoły te zostały włączone przez P. S. (1)do dokumentacji pozostającej do dyspozycji Urzędu Miejskiego w W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadków D. K. (1) k. 4407v-4408, 438-439, 3940-3941,3966-3969, częściowo R. K. (1) k. 4364v-4366v, 3943-3944, dokumenty w postaci: protokołów przekazania i odbioru końcowego do umowy z dnia 6 kwietnia 2009r. i aneksu nr (...) z dnia 3 sierpnia 2009r. k. 1994, 1995, : protokołów przekazania i odbioru końcowego do umowy z dnia 28 lipca 2009r. k. 2087, 2088, protokołów przekazania i odbioru końcowego do umowy z dnia 21 stycznia 2010r k. 1922, 1933.

P. S. (1) na rozprawie nie przyznał się do popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt I, IV i V aktu oskarżenia i odmówił składania wyjaśnień. W tej sytuacji odczytano jego wyjaśnienia, które złożył w toku postępowania przygotowawczego. Oskarżony na rozprawie, odnosząc się do złożonych wcześniej wyjaśnień potwierdził je, a następnie uzupełnił swoje depozycje.

Odnośnie zarzutu z pkt I aktu oskarżenia P. S. (1)podał, że nigdy nie uzależniał rozstrzygnięcia zamówienia publicznego od przekazania mu jakichkolwiek pieniędzy czy innych korzyści, w szczególności nigdy nie przyjął żadnych pieniędzy od R. K. (1)i W. R. (1). Nie informował żadnego z nich, jakie środki finansowe były przewidziane na wykonanie poszczególnych zadań, gdyż nie było takiej potrzeby, skoro informacje na ten temat były każdorazowo umieszczane na stronach internetowych, w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego w W.. P. S. (1)stwierdził również, że z wykonawcami nie utrzymywał żadnych kontaktów podczas postępowania o udzielanie zamówienia w Urzędzie Miejskim w W.. Dokumentacji nie przygotowywał osobiście, robili to odpowiedni pracownicy, specjalizujący się w danej dziedzinie, której postępowanie dotyczyło. Zapytania ofertowe były przygotowywane zgodnie z Regulaminem Urzędu Miejskiego, po czym były podpisywane albo przez oskarżonego, albo przez Burmistrza. Zapytania były wysyłane do oferentów lub dostarczano je im w inny sposób. Oferty wpływały do sekretariatu Urzędu w zamkniętych kopertach, tam też były rejestrowane w dzienniku z adnotacją, kiedy i od kogo wpłynęły. Z sekretariatu odbierał je P. S. (1)lub inny pracownik jego Wydziału. Otwarcie ofert następowało w obecności komisji. Z otwarcia ofert sporządzana była notatka, podpisywana następnie przez wszystkich członków komisji. P. S. (1), jako przewodniczący komisji, mógł wnioskować do Burmistrza o zatwierdzenie przeprowadzonego postępowania lub jego unieważnienie. Zdawał relację Burmistrzowi z wyników postępowania i wówczas Burmistrz je zatwierdzał albo zlecał przeprowadzenie nowego.

Odnosząc się do dwóch pierwszych projektów (opisanych w zarzucie I a.o.), które realizowane były przez firmę reprezentowaną przez R. K. (1)oskarżony stwierdził, że nie mógł uzależnić rozstrzygnięcia postępowania na zamówienie publiczne, gdyż postępowania te zostały wszczęte w lutym 2008r., w tym samym roku zostały również rozstrzygnięte, gdyż w 2008r. doszło do podpisana umów. Odnośnie kolejnych pięciu umów, które zostały podpisane z firmą (...) D. K. (1) P. S. (1)wskazał, że nie mógł wpłynąć na wybór oferty akurat tej firmy. Kryterium udzielenia zamówienia publicznego była wyłącznie cena, zaś R. K. (1)składał oferty niższe, a nawet sporo niższe niż oferty innych firm. Zdaniem oskarżonego, gdyby miał on rzeczywiście przyjmować korzyści majątkowe od R. K. (1)i korzyści te zostałyby określone procentowo od wartości udzielonego zamówienia, to sugerowałby wykonawcy przedstawienie wyższych kwot zamówienia, choć jednocześnie niższych, niż te proponowane przez innych oferentów, ale nadal mieszczące się w środkach finansowych przeznaczonych przez gminę na wykonanie danego zadania. P. S. (1)zwrócił również uwagę, że choć R. K. (1)w składanych zeznaniach bardzo precyzyjnie wskazał umowy i kwoty, jakie miał płacić na jego rzecz, jednak nie wskazywał okoliczności, w jakich miało dojść do przekazania pieniędzy, powołując się na niepamięć.

Zdaniem oskarżonego R. K. (1)i W. R. (1)działali w porozumieniu, żeby go pomówić. Nadto w ocenie P. S. (1)istnieje konflikt między nim a R. K. (1)i W. R. (1). Wskazał, że R. K. (1)jest osobą zadłużoną, a jednocześnie był wykonawcą niesłownym i nierzetelnym. Mógł mieć żal do oskarżonego, że został odsunięty od zamówień, co miało miejsce w 2010r. Stało się tak na polecenie Burmistrza W.i przewodniczącego Komisji Gospodarczej J. U. (2), którzy zasugerowali oskarżonemu, by w związku z problemami w realizacji dotychczasowych umów, nie wysyłać więcej zapytań ofertowych do R. K. (1). Z kolei W. R. (1)mógł mieć do niego pretensje o to, że P. S. (1)odszedł z pracy, a ciągle pozostały zadania niedokończone przez tego wykonawcę. W. R. (1)musiał je zakończyć we własnym zakresie, co pociągnęło dodatkowy nakład pracy i koszty z jego strony.

W zakresie zarzutów z pkt IV i V P. S. (1)wyjaśnił, że w jego obecności R. K. (1)nie podpisywał za swoją żonę protokołów przekazania i protokołów odbioru przedmiotu umowy. Gdy przekazano mu te dokumenty, były już one podpisane przez wykonawcę. Nie wiedział, że podpisy na tych dokumentach zostały podrobione. P. S. (1)wskazał nadto, że zgodnie z ustaloną w Urzędzie Miejskim w W.praktyką, wykonawca już w chwili podpisywania umowy dysponował załącznikami w postaci protokołów przekazania i końcowego odbioru. Załączniki te nie miały daty. Były podpisywane przez wykonawcę i zwracane do Urzędu wraz z podpisaną umową. (wyjaśnienia P. S.k. 4323v - 4325, 468-471, 492, 2801-2804, 4188)

Wyjaśnienia P. S. (1) w zakresie zarzutów z pkt I aktu oskarżenia należało uznać za niewiarygodne wobec tego, że pozostawały one w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Dokonując ustaleń w zakresie zarzutu I aktu oskarżenia Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków R. K. (1) i W. R. (1). Możliwość dokonania ustaleń w oparciu o inne dowody była w tym przypadku, z uwagi na charakter procederu, bardzo ograniczona. Skoro wręczenie korzyści majątkowych odbywało się bez udziału osób trzecich, zaś żaden z kontrahentów nie był zainteresowany, by ktokolwiek dowiedział się o układzie łączącym go z Naczelnikiem Wydziału Inwestycji w Urzędzie Miejskim w W., trudno zakładać istnienie innych świadków, którzy mieliby bezpośrednią wiedzę w tym zakresie. Nie ma również, z przyczyn oczywistych, żadnej dokumentacji potwierdzającej wręczenie (przyjmowanie) korzyści majątkowych, w tym np. pokwitowań. Jednocześnie Sąd uznał zeznania wymienionych świadków za wiarygodne, są one bowiem spójne i konsekwentne. Obaj dokładnie opisali, na czym polegał układ łączący ich z P. S. (1) – w zamian za każdą podpisaną z Gminą W. umowę zobowiązali się do płacenia 10 % od wartości przedmiotu umowy, przy czym R. K. (1) płacił 10% od wartości brutto, zaś W. R. (1) od wartości netto zamówienia.

Niewątpliwie R. K. (1) i W. R. (1) znają się od wielu lat. W. R. (1) wykonywał projekty branżowe do projektów drogowych przygotowywanych przez R. K. (1) na rzecz Gminy W., nadto to R. K. (1) poznał W. R. (1) z oskarżonym. Okoliczność ta jednak w żaden sposób nie podważa wiarygodności relacji świadków. Świadkowie ci mieszkają w różnych miastach (R. K. (1) mieszka w G., zaś W. R. (1) w O.), zaś ich kontakty miały charakter jedynie zawodowy. Środowisko zawodowe, w jakim obaj się obracali nie jest duże, więc naturalne jest, że osoby które w nim się znalazły, znały się i podejmowały ze sobą współpracę.

R. K. (1) i W. R. (1) nie mieli żadnego interesu, by bezpodstawnie obciążać P. S. (1). Jakkolwiek oskarżony wskazywał, że jest z nimi skonfliktowany, jednak obaj świadkowie temu zaprzeczają, zaś przyczyny konfliktu przedstawione przez P. S. (1) wydają się mało przekonujące. Brak możliwości dalszej współpracy R. K. (1) z Gminą W. wiązał się bezpośrednio z zachowaniem wykonawcy, który okazał się nierzetelny, bo choć przyjął pieniądze za wykonanie jednego z projektów (tzw. prawoskrętu, którego dotyczy zarzut z pkt II a.o., omówiony w dalszej części uzasadnienia), w rzeczywistości nie wywiązał się z umowy, czego był świadom. Powinien sobie również zdawać sprawę, że jeżeli jego niekompetencja zostanie ujawniona, to P. S. (1) nie byłby w tym wypadku jedyną osobą, która decydowałaby o tym, czy współpraca z R. K. (1) będzie kontynuowana. Trudno zatem przyjąć, że w tej sytuacji R. K. (1) miał żal wyłącznie wobec P. S. (1) o to, iż w późniejszym czasie nie zawierał umów z Gminą W. i że kierując się chęcią zemsty, postawił tak poważne zarzuty wobec oskarżonego. Nadmienić jednocześnie należy, że P. S. (1) w swoich pierwszych wyjaśnieniach złożonych w przedmiotowej sprawie twierdził, że nie zauważył, aby R. K. (1) miał do niego jakieś pretensje, nie wspominał o istnieniu jakiegokolwiek konfliktu między nimi (wyjaśnienia P. S. k. 470v). Kwestia rzekomego zatargu istniejącego między oskarżonym i R. K. (1) pojawiła się zatem w dalszym toku toczącego się postępowania.

Również W. R. (1) nie miał żadnych racjonalnych powodów, by mścić się na P. S. (1), bezpodstawnie oskarżając go o przyjmowanie korzyści majątkowych. Niewątpliwie W. R. (1) po zwolnieniu się z pracy P. S. (1) musiał sam zająć się uzgodnieniami w realizowanych przez siebie projektach, co przysporzyło mu dodatkowych obowiązków i wiązało się z dodatkowymi kosztami. Decyzja o rozwiązaniu umowy o pracę, jaką podjął P. S. (1) mogła jednak zapaść w każdym czasie z różnych powodów, z czym W. R. (1) musiał się liczyć. Nie mógł oczekiwać, że oskarżony pozostanie na stanowisku tak długo, jak długo W. R. (1) będzie realizował projekty na rzecz Gminy W.. Trudno mówić o konflikcie między P. S. (1) i W. R. (1) mając na uwadze również tę okoliczność, że już po rozwiązaniu umowy o pracę P. S. (1) dostał zlecenie od W. R. (1) (zeznania W. R. k. 2087). Jakkolwiek nie było to duże zlecenie, jednak wątpliwe wydaje się, by osoba która żywiła niechęć do oskarżonego, nadal chciała z nim współpracować na jakimkolwiek polu.

W ocenie Sądu nie ma również żadnych przesłanek, które mogłyby wskazywać, że na W. R. (1)i R. K. (1)były wywierane jakiekolwiek bezprawne naciski, które wpłynęły na treść ich zeznań. Bezsporne jest, że pierwsze informacje o tym, że świadkowie ci mogą brać udział w procederze łapówkowym pojawiły się w ramach prowadzonych przez Komendę Powiatową Policji w W.czynności operacyjno – rozpoznawczych, związanych z przestępczością korupcyjną i gospodarczą. Ustalono wówczas, że podmiotami które najczęściej wykonywały projekty na rzecz Gminy W.były:(...) W. R. (1)z O., (...) R. K. (1)z G.oraz (...) C.i W. D. (1)z M. (notatka k. 10). Niewątpliwie również w ramach czynności operacyjnych dokonywano rozpytania osób, które mogły mieć jakąkolwiek wiedzę na ten temat, w tym również W. R. (1)i R. K. (1), co potwierdzili zarówno wymienieni świadkowie, jak i funkcjonariusze Policji – R. D. (1)(prowadzący działania operacyjne) oraz jego przełożony – B. K. (1) (zeznania R. D.k. 4563-4564, B. K.k. 4564). Decyzję o tym, że chcą zeznawać w charakterze świadków W. R. (1)i R. K. (1)podjęli jednak dobrowolnie. Obaj świadkowie zapewnili, że w tym zakresie nie było żadnych nacisków (zeznania W. R.k. 2806v, R. K.k. 2827). Żaden z nich nie był przesłuchiwany w charakterze świadka przez funkcjonariuszy Policji, ale bezpośrednio przez prokuratora, funkcjonariuszy CBŚ i przed Sądem. Na każdym etapie mieli możliwość ujawnienia ewentualnych nacisków, jednak nic takiego nie miało miejsca. Nadto zauważyć należy, że oprócz wymienionych świadków osobą wytypowaną w toku czynności operacyjnych był również W. D. (1). Był on również rozpytywany przez funkcjonariuszy (...), a nadto został pouczony o konsekwencjach prawnych związanych z wręczaniem łapówek (zeznania W. D.k. 4477), jednak nie złożył zeznań obciążających P. S. (1). W tej sytuacji rodzi się pytanie, dlaczego tylko dwie osoby spośród trzech wytypowanych miałyby się poddać rzekomym naciskom i zeznawać niezgodnie z prawdą. Odpowiedź zaś nasuwa się sama- takich nacisków nie było a świadkowie złożyli zeznania z zachowaniem swobody wypowiedzi.

Zdaniem Sądu policjanci, którzy prowadzili działania operacyjno –rozpoznawcze, nie mieli żadnego motywu, by działać na szkodę P. S. (1). R. D. (1) i B. K. (1) nie byli skonfliktowani z oskarżonym, co więcej nie znali go przed przedmiotową sprawą. Oskarżony P. S. (1) również nie wykazał, by istniały jakiekolwiek przesłanki pozwalające przypuszczać, że funkcjonariusze działali na jego szkodę, wpływając niezgodnie z prawem na świadków. Z tego powodu Sąd w toku prowadzonego postępowania nie znalazł podstaw, by uwzględnić wniosek obrońcy oskarżonego o przeprowadzenie dowodu z akt czynności operacyjno – rozpoznawczych wytworzonych przez Komendę Powiatową Policji w W.. Przepis art. 20b ustawy z dnia 6.04.1990r. o Policji (t.j. Dz. U. z 2015r., poz. 355 z późn. zm.) wyraźnie przewiduje, że udzielenie informacji o szczegółowych formach, zasadach i organizacji czynności operacyjno-rozpoznawczych, a także o prowadzonych czynnościach oraz o stosowanych środkach i metodach ich realizacji może nastąpić wyłącznie w przypadku, gdy istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem tych czynności. Norma tam ma zatem zastosowanie tylko w przypadku zaistnienia okoliczności bądź informacji obiektywnie wskazujących, że dana osoba mogła dopuścić się przestępstwa (dotyczy to zarówno policjanta, jak i osoby udzielającej policji pomocy). Ponieważ jak wskazano wyżej, nie została spełniona przesłanka umożliwiająca wystąpienie o udzielenie informacji zawartych we wniosku dowodowym (brak uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa ściganego z oskarżenia publicznego w związku z wykonywaniem tych czynności), postanowieniem z dnia 9 października 2015r. oddalono wniosek obrońcy.

Nie ulega wątpliwości, że R. K. (1)oraz W. R. (1), decydując się ujawnić okoliczności czynu, którego popełnienie zarzucono P. S. (1)w pkt I aktu oskarżenia, skorzystali z dobrodziejstwa tzw. klauzuli niekaralności zawartej w §6 art. 229 kodeksu karnego. Warunkami skorzystania przez sprawcę czynnej korupcji z przywileju niepodlegania karze są: przyjęcie korzyści majątkowej lub jej obietnicy przez osobę pełniącą funkcję publiczną; zawiadomienie przez sprawcę organów ścigania zanim organ ten dowiedział się o fakcie przestępstwa z innego źródła; ujawnienie wszystkich istotnych okoliczności przestępstwa. Nie jest również istotne, jakie motywy i pobudki kierowały sprawcą, który zdecydował się na dokonanie zawiadomienia, choć istnieje orzecznictwo stawiające wymóg by przyznanie nie pozostawało w związku z toczącym się przeciwko sprawcy postępowaniem karnym ( SN w wyroku z dnia 22 kwietnia 1971 r., II KR 213/70, OSNKW 1971, nr 9, poz. 129 Komentarz do art. 229 kk Mozgawa M. (red.), Budyn-Kulik M., Kozłowska-Kalisz P., Kulik M, Kodeks Karny Komentarz WK, 2015). Ideą tego przepisu jest rozbicie solidarności przestępczej między udzielającym korzyści lub obietnicy, a przyjmującym ją. Klauzula niekaralności ma stanowić dla organów ścigania skuteczne narzędzie. Mogą one bowiem posiadać informacje o przekupstwie osób pełniących funkcje publiczne, jednak ich potwierdzenie jest często żmudne i czasochłonne, a jednocześnie nie dające rezultatów w postaci wiarygodnego materiału dowodowego. Klauzula niekaralności ma za zadanie motywować osoby dające łapówki przekupnej osobie pełniącej funkcję publiczną, zaś ta motywacja – ze względu na poziom integracji sprawców korupcji – musi być maksymalnie silna (niepodleganie karze) (P. Wiatrowski „Łapownictwo czynne i warunki niekaralności sprawcy w kodeksie karnym”, Prokuratura i Prawo 7-8, 2008).

Jakkolwiek nieznane są motywy, które kierowały R. K. (1) i W. R. (1), gdy obaj zdecydowali się zeznawać, obciążając tym samym P. S. (1), jednak naiwnością byłoby czynienie założenia, że impulsem ku temu były wyłącznie wyrzuty sumienia spowodowane świadomością uczestnictwa w procederze przestępczym. Gdy świadkowie dowiedzieli się o toczącym się postępowaniu w sprawie P. S. (1), niewątpliwie musieli rozważać, czy bardziej korzystne dla nich będzie ujawnienie przestępstw, w których brali udział i skorzystanie z dobrodziejstwa instytucji niepodlegania karze, czy też milczenie i oczekiwanie na rozwój wypadków oraz ewentualne konsekwencje, które ich dotkną w przypadku ujawnienia procederu z innych źródeł. Nie jest przy tym istotne, skąd dowiedzieli się o postępowaniu toczącym w sprawie P. S. (1) oraz o treści art. 229§6 kk. Świadek B. K. (1) podał, że nie wyklucza, iż podczas rozmowy z R. K. (1) mógł pouczyć go o treści artykułu karnego, które przewiduje możliwość uniknięcia odpowiedzialności karnej (zeznania B. K. k. 4564). Takie pouczenie dokonane przez funkcjonariusza Policji, nawet w toku czynności operacyjnych, zdaniem Sądu nie może być traktowane jako wywieranie nacisku na ewentualnego świadka, gdyż ostatecznie to on sam podejmuje decyzję, czy zechce zeznawać. Udzielenie pouczenia o treści art. 229§6 kk stanowi praktyczne zastosowanie tego uregulowania, brak bowiem możliwości informowania ewentualnych świadków o jego treści powodowałoby, że de facto byłoby przepisem martwym i nie spełniałby swej roli, polegającej na rozbijaniu układu między udzielającym korzyści a osobą ją przyjmującą.

W ocenie Sądu nie budzi żadnych wątpliwości to, że zarówno R. K. (1) jak i W. R. (1), mimo upływu czasu, byli w stanie przypomnieć sobie mechanizm procederu, w tym konkretne umowy, w związku z którymi dokonali wręczania korzyści majątkowej na rzecz P. S. (1). Czasookres, w którym do tego dochodziło obejmował 3 lata (okres 2009-2011). Był to proceder przestępczy, czego wymienieni świadkowie mieli świadomość, zatem trudno przypuszczać, by ta sprawa łatwo zatarła się w ich pamięci. Jakkolwiek obaj w tym okresie zawarli z Gminą W. wiele umów, jednak realizacja każdej z nich to długi proces, wymagający dużego nakładu pracy i trwający dłuższy czas. Nie budzi zatem zastrzeżeń okoliczność, że świadkowie doskonale pamiętali projekty, które realizowali. Nadto zauważyć należy, że R. K. (1) i W. R. (1) zeznając w przedmiotowej sprawie w większości przypadków dysponowali dokumentacją dotyczącą tych umów, co niewątpliwie pozwoliło im na odtworzenie szczegółów związanych z ich wykonaniem, a także świadczeniem korzyści majątkowej na rzecz oskarżonego. Sam proceder również nie był skomplikowany, skoro polegał na uiszczeniu od każdej zawartej umowy czy udzielonego zlecenia konkretnej, zawsze tak samo liczonej kwoty (10 % wartości zamówienia brutto lub netto). Inaczej natomiast należy ocenić kwestię szczegółowego zapamiętania okoliczności, w jakich dochodziło do wręczenia łapówek. Oskarżony P. S. (1) podniósł, że R. K. (1) i W. R. (1) nie podali dokładnie, gdzie i kiedy wręczali konkretne korzyści, co jego zdaniem rzutuje na ocenę wiarygodności ich zeznań. Z tym zarzutem oskarżonego nie sposób się zgodzić. Zdaniem Sądu upływ czasu, duża ilość umów, w związku z którymi dochodziło do wręczania łapówek, przy jednoczesnym braku jakiejkolwiek dokumentacji potwierdzającej ich przekazanie powodują, że takie szczegóły istotnie mogły zatrzeć się w pamięci świadków. W ocenie Sądu nie może dziwić to, że świadkowie nie pamiętali dokładnie, gdzie i kiedy w związku z konkretną umową wręczyli P. S. (1) pieniądze. Wręcz przeciwnie, bardziej podejrzana byłaby okoliczność gdyby świadkowie dokładnie pamiętali takie detale. W takiej sytuacji kwestia wiarygodności świadków i ich relacji w tym zakresie stałaby pod dużym znakiem zapytania.

Przedmiotem ochrony przepisu art. 228 kk jest nie tylko prawidłowość funkcjonowania instytucji publicznych, ale i bezinteresowność osób pełniących funkcję publiczną oraz zaufanie społeczne do rzetelności działań instytucji państwowych, samorządu (nie tylko) terytorialnego, instytucji publicznych w państwach obcych oraz organizacji międzynarodowych. Jest to przestępstwo indywidualne, gdyż podmiotem tego przestępstwa może być wyłącznie osoba, która pełni funkcję publiczną. Osobą pełniącą funkcję publiczną, zgodnie z art. 115 § 19 kk, jest funkcjonariusz publiczny, członek organu samorządowego, osoba zatrudniona w jednostce organizacyjnej dysponującej środkami publicznymi, chyba że wykonuje wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba, której uprawnienia i obowiązki w zakresie działalności publicznej są określone lub uznane przez ustawę lub wiążącą Rzeczpospolitą Polską umowę międzynarodową. Funkcjonariuszem publicznym, w świetle § 13 art. 115 kk jest m.in. osoba będąca pracownikiem administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, chyba że pełni wyłącznie czynności usługowe, a także inna osoba w zakresie, w którym uprawniona jest do wydania decyzji administracyjnych.

Łapownictwo bierne w typie podstawowym ( § 1) polega na przyjęciu korzyści majątkowej albo jej obietnicy w związku z pełnieniem funkcji publicznej. Korzyść winna być związana z funkcją pełnioną przez daną osobę i z jej kompetencjami. Typem kwalifikowanym jest przyjęcie korzyści albo jej obietnicy w zamian za zachowanie będące naruszeniem przepisów prawa (§3 cyt. przepisu). Wydaje się przy tym, że przez "przepisy prawa" należy rozumieć jedynie akty prawne ogłaszane w Dzienniku Ustaw (tj. ustawy oraz rozporządzenia Rady Ministrów i poszczególnych ministrów), a zatem nie uzasadnia zaostrzonej odpowiedzialności na podstawie omawianego przepisu naruszenie zarządzeń, instrukcji oraz wewnętrznych przepisów wykonawczych dotyczących działania danego organu lub instytucji. Kolejnym typem kwalifikowanym jest uzależnianie przez sprawcę w związku z pełnieniem funkcji publicznej wykonania czynności służbowej od otrzymania korzyści majątkowej lub osobistej bądź jej obietnicy albo żądanie takiej korzyści. Uzależnianie dokonania czynności od otrzymania korzyści lub obietnicy polega na daniu do zrozumienia innej osobie, że sprawca jest skłonny wykonać czynność służbową dopiero wtedy, gdy otrzyma korzyść lub jej obietnicę. Musi to jednak być wyraźnie uzewnętrznione, natomiast nieistotna w zasadzie jest jego forma. Uzależnienie oczywiście może mieć miejsce tylko przed dokonaniem czynności . Samo przyjęcie korzyści może nastąpić później.

Przestępstwa określone w art. 228 § 1-6 kk można popełnić jedynie umyślnie, przy czym żądanie udzielenia korzyści albo jej obietnicy oraz uzależnienie czynności służbowej od takiej korzyści wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast przyjęcie korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy może być popełnione także w zamiarze ewentualnym. Zachodzi on, gdy przyjmujący korzyść albo jej obietnicę godzi się z tym, iż ma ona związek z pełnioną przez niego funkcją. Marek A. Kodeks karny. Komentarz. LEX, 2010, Komentarz do art. 228 kk, Komentarz do art. 228 Kodeksu karnego Kodeks karny. Komentarz WK, 2015, Mozgawa Marek (red.), Budyn-Kulik Magdalena, Kozłowska-Kalisz Patrycja, Komentarz do ar. 228 kk Agnieszka Barczak – Oplustil, Komentarz pod red. A Zoll, Kodeks Karny. Część szczególna. Tom II . Zakamycze 2006

Z kolei art. 7 ust. 1 Ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t) przewiduje, że zamawiający przygotowuje i przeprowadza postępowanie o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji oraz równe traktowanie wykonawców. Nadto w ust. 2 i 3 cytowanej ustawy zawarte są stwierdzenia, że czynności związane z przygotowaniem oraz przeprowadzeniem postępowania o udzielenie zamówienia wykonują osoby zapewniające bezstronność i obiektywizm, zaś zamówienia udziela się wyłącznie wykonawcy wybranemu zgodnie z przepisami ustawy. Oznacza to, że na zamawiającym ciąży obowiązek przygotowania i przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia w sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji, a więc taki, który nie będzie eliminować z udziału w postępowaniu określonej grupy wykonawców, bądź nie będzie stwarzać określonej grupie wykonawców uprzywilejowanej pozycji.

Oskarżony P. S. (1), z racji swego zatrudnienia w jednostce samorządu terytorialnego i pełnionej funkcji Naczelnika Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich niewątpliwie był funkcjonariuszem publicznym. Porozumienie zawarte między P. S. (1)i R. K. (1)polegało na tym, że oskarżony uzależnił pozytywne dla tego ostatniego rozstrzygnięcie postępowań o udzielenie zamówienia publicznego na wykonanie projektów oraz usług od przekazania mu korzyści majątkowej. R. K. (1)udzielał zatem P. S. (1)łapówek w zamian za zapewnienie sobie dostępu do zamówień udzielanych przez Urząd Miejski w W.. Stawka była jedna, ustalona z góry przed pierwszym wręczeniem łapówki i stanowiła równowartość 10% od kwoty figurującej na fakturze wystawionej przez wykonawcę za wykonanie określonego zadania. R. K. (1)zdawał sobie sprawę, że jedynie uiszczenie łapówek gwarantuje, że będzie mógł współpracować z Gminą W.. Świadek nie podał, w jaki sposób P. S. (1)wpływał na postępowania wyłaniające wykonawcę. Być może nie był mu on znany. Jego zdaniem P. S. (1)miał jednak wpływ na wybór, gdyż firmy które reprezentował R. K. (1)wygrywały niemal każde postępowanie. Podał również, że P. S. (1)informował go o górnych progach finansowych przeznaczonych na dane zadanie oraz o tym, jaką powinien złożyć ofertę, by wygrać. (zeznania R. K.k. 4364v-4366).

Informacje na temat planowanych przez Gminę W.inwestycji i ilości środków finansowych przeznaczonych na wykonanie konkretnego zadania są ogólnodostępne, znajdują się bowiem na stronie internetowej - BIP (Biuletyn Informacji Publicznej ) Urzędu Miejskiego w W.. Zgodzić się zatem należy z oskarżonym, że każdy zainteresowany mógł się z nimi zapoznać, w tym również R. K. (1). Nie wyklucza to jednak możliwości, iż mimo tego P. S. (1)osobiście informował go o zadaniach, jakie planowała wykonać Gmina i przeznaczonych na to środkach oraz równocześnie wyjaśniałoby niewiedzę R. K. (1), że takie informacje mógł uzyskać sam ( zeznania R. K.k. 4366). Zresztą zdobycie zamówienia uzależnione było od najniższej ceny, zatem należało złożyć ofertę nie tylko, że poniżej progu, ale niższą od pozostałych oferentów.

Nie jest jednocześnie prawdą, że oskarżony P. S. (1) w toku postępowania o udzielenie zamówienia nie mógł mieć wpływu na jego przebieg. Przygotowanie dokumentacji z tym związanej istotnie zlecał swoim pracownikom, jednak to on wskazywał, do kogo mają być kierowane zapytania ofertowe, żaden pracownik nie podejmował autonomicznej decyzji w tym zakresie. Dzięki współpracy z P. S. (1) R. K. (1) miał więc pewność, że takie zapytanie otrzyma i nie przeoczy interesujących go inwestycji. Nie jest również wykluczone, że oskarżony kierował zapytania jedynie do osób, co do których przewidywał, jaką cenę mogą zaproponować. Krąg wykonawców był ograniczony, zaś P. S. (1) na tyle długo z nimi współpracował, jeszcze zanim został Naczelnikiem Wydziału Inwestycji, że mógł przewidzieć ich propozycje. Nadmienić także należy, że W. R. (1) wskazał, iż przed wysłaniem ofert uzgadniano to z innymi firmami, do których zapytania miały trafić. W przypadku, gdy wymóg wysłania oferty ograniczony jest do trzech podmiotów, nie trudno jest uzgodnić między nimi cenę. (zeznania W. R. k. 4367). Nie można wykluczyć, że podobną praktykę prowadzono również w przypadku zamówień udzielanych R. K. (1). Skoro w takich okolicznościach P. S. (1) decydował o tym, do kogo mają trafić zapytania, to niewątpliwie miał realny wpływ na przebieg postępowania o udzielenie zamówienia.

P. S. (1) wskazał, że nie mógł mieć wpływu na postępowanie, skoro o wyborze oferty decydowała cena. Istotnie najczęściej kryterium wyboru oferenta była cena – wygrywał bowiem ten, który zaproponował najniższą cenę za wykonanie zadania. Wskazać jednak należy, że oskarżony był przewodniczącym komisji, która zajmowała się otwieraniem kopert z ofertami i to on zdawał relację Burmistrzowi z przebiegu postępowania oraz ostatecznie wnioskował o jego zatwierdzenie lub unieważnienie. P. S. (1) miał więc realną możliwości, by nie dopuścić do zawarcia umowy, np. w przypadku gdyby R. K. (1) odmówił współpracy. Art. 93 Ustawy dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U.2015.2164 j.t) przewiduje szereg okoliczności, w których może dojść do unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia. Ust. 1 pkt 6 cytowanej ustawy wskazuje, że jest to możliwe w przypadku, gdy nastąpiła istotna zmiana okoliczności powodująca, że prowadzenia postępowania lub wykonanie zamówienia nie leży w interesie publicznym, czego wcześniej nie można było przewidzieć. Wskazana przesłanka daje duże możliwości interpretacyjne, choć oczywiście postępowanie nie mogło być unieważnione z błahego powodu. W okresie 2009-2011 Burmistrz miał pełne zaufanie do P. S. (1), zatem mógł ulec jego ewentualnym sugestiom, że nie należy udzielać zamówienia R. K. (1), nawet gdyby zaoferował najniższą cenę.

Układ zawarty z W. R. (1) miał innych charakter, niż ten który wiązał oskarżonego z R. K. (1). P. S. (1) w tym przypadku przyjmował bowiem korzyść majątkową w wysokości 10% kwoty netto od każdego zamówienia udzielonego firmie (...), jednak nie uzależniał udzielenia zamówienia tej firmie od przekazania łapówki. W. R. (1) wskazywał, że kwot tych nie traktował jako udzielenia korzyści majątkowej, ale jako swoiste wynagrodzenie płacone P. S. (1), w zamian za wysłane zapytania ofertowe oraz za udzielaną przez oskarżonego pomoc w dokonywanych uzgodnieniach, kontaktach z właścicielami nieruchomości, czasem w odbiorze dokumentacji i przekazaniu jej do Urzędu Miejskiego. Bez względu jednak na to, jaki W. R. (1) miał stosunek do łączącej go z oskarżonym relacji i bez względu na stosowane przez niego nazewnictwo tego procederu, niewątpliwie przyjmowanie pieniędzy przez P. S. (1) od wykonawcy było niezgodne z prawem, gdyż oskarżony nie mógł wyświadczać tego typu przysług odpłatnie.

Udzielenie korzyści P. S. (1) przez W. R. (1) nastąpiło w związku z pełnieniem przez Naczelnika Wydziału Infrastruktury funkcji publicznych. W orzecznictwie wskazuje się, że kodeksowe określenie "w związku" oznacza, że udzielona funkcjonariuszowi korzyść lub obietnica jej udzielenia dokonana została ze względu na pełnioną przez niego funkcję publiczną. Związek z pełnieniem funkcji publicznej zachodzić może bądź pomiędzy przyjęciem korzyści, a konkretną czynnością służbową należącą do kompetencji osoby pełniącej funkcję publiczną (ta konkretna czynność stanowi wówczas motyw działania osoby udzielającej korzyści), bądź pomiędzy przyjęciem korzyści a całokształtem działalności (łapówka ma wówczas ogólny cel pozyskania względów kompetentnego funkcjonariusza) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 30 października 2012 r.II AKa 139/12, uzasadnienie wyroku Sąd Najwyższy z dnia 12 czerwca 1980 r., I KR 99/80 ". W tym przypadku motywem wręczenia korzyści majątkowej przez W. R. (1) nie było podjęcie konkretnej czynności przez P. S. (1), ale całokształt jego działalności jako Naczelnika Wydziału Inwestycji– łapówka miała zatem na celu pozyskanie sobie jego względów. W. R. (1) wskazał, że o procederze wręczania łapówek P. S. (1) dowiedział się od R. K. (1) i jednocześnie zaprzeczył, by oskarżony uzależniał udzielenie zamówienia od wręczenia łapówki. Niemniej jednak oczywiste było dla niego, że należy mu płacić 10 % od udzielonego zamówienia (zeznania W. R. k. 4366v).

W obu przypadkach działania P. S. (1) niewątpliwie naruszały przepisy art. 7 ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych. Oskarżony, zgodnie z udzielonym mu przez Burmistrza upoważnieniem, przygotowywał i przeprowadzał postępowania o udzielenie zamówienia w imieniu Gminy W.. Trudno jednak mówić o zachowaniu przez P. S. (1) zasad uczciwej konkurencji, bezstronności i obiektywizmu, skoro zapewniał uprzywilejowaną pozycję osobom, z którymi łączył go opisany w zarzucie układ. Działania podejmowane wobec firm reprezentowanych przez R. K. (1) powodowały, że mógł on liczyć na udzielenie zamówienia przez Gminę W., a tym samym firmy nie biorące udziału w procederze, stały na straconej pozycji. Z kolei udzielanie pomocy W. R. (1), w zamian za uzyskaną korzyść majątkową, w realizacji uzyskanych przez niego zamówień, również nie miało nic wspólnego z równym traktowaniem stron, gdyż należy wątpić, by oskarżony zgodził się bezinteresownie pomagać innym wykonawcom, tak jak W. R. (1), np. w uzyskiwaniu uzgodnień.

W orzecznictwie wskazuje się, że „sprawca czyni sobie z przyjmowania korzyści majątkowej stałe źródło dochodu wówczas, gdy dopuszcza się przestępstwa wielokrotnie i z pewną regularnością, a takie zachowanie stanowią dla niego sposób na uzyskiwanie dochodu, przy czym nie musi to być ani jedyne, ani główne jego źródło” (post. SN z 13.02.2008r. IIIKK 369/07 OSNKW 2008, Nr 6 poz. 46). W ocenie Sądu proceder, jaki prowadził oskarżony P. S. (1)dawał mu stałe źródło dochodu, skoro miał zagwarantowaną wpłatę od każdej umowy zawartej z R. K. (1)i W. R. (1). Umowy te nie były zawierane sporadycznie. Zamówień o wartości nie przekraczającej równowartości kwoty 14000 euro w czasie, gdy P. S. (1)był Naczelnikiem Wydziału Inwestycji było wiele. W ciągu 2 lat udało mu się doprowadzić do zawarcia z firmami (...)31 umów. Od każdej takiej umowy miał zapewniony regularny dochód.

Powyższe ustalenia pozwoliły zatem stwierdzić, że P. S. (1) swoim zachowaniem dopuścił się czynu kwalifikowanego z art. 228§3i 4 kk, a nadto popełniając je, uczynił sobie z niego stałe źródło dochodu, o którym mowa w art. 65§1 kk. Bacząc przy tym, że zachowań opisanych w akcie oskarżenia oskarżony dopuścił się w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uznać należało, że stanowią one czyn ciągły z art. 12 kk.

Nadmienić należy, że Sąd dokonując ustaleń w zakresie kwot korzyści majątkowych, jakie przyjął P. S. (1) od R. K. (1) i W. R. (1), w odniesieniu do niektórych kontraktów przyjął wartości odmienne niż oskarżyciel publiczny. Dotyczyło to następujących umów:

- nr (...) z dnia 17 lutego 2009r. na wykonanie „Projektu drogi i sieci wodociągowej, kanalizacji ks i kd przy ul. (...) II” – stwierdzono, że P. S. (1) w rzeczywistości przyjął korzyść majątkową w kwocie 1890 złotych, nie zaś 1980 złotych, jak wskazał prokurator;

- nr (...)z dnia 24 września 2009r. na wykonanie „Projektu budowlanego i wykonawczego na budowę kanalizacji sanitarnej i przepompowni ścieków w T.” - uznano, że P. S. (1)przyjął korzyść majątkową w kwocie 2845,53 złotych, nie zaś 2868,85 złotych, jak wskazał prokurator;

- nr (...)z dnia 26 listopada 2009r. na wykonanie „Projektu wykonawczego sieci wod. - kan. w miejscowości K.” -P. S. (1)przyjął w rzeczywistości korzyść majątkową w kwocie 5147,81 złotych, nie zaś 5190 złotych, jak wskazał oskarżyciel publiczny;

- z dnia 11 maja 2010 r. na wykonanie „Projektu przebudowy ul. (...)” oraz z dnia 11 października 2010 r. na wykonanie dodatkowych prac projektowych - P. S. (1) przyjął w rzeczywistości korzyść majątkową w kwocie 6060 złotych, nie zaś 6600 złotych, jak wynika z treści zarzutu;

- zlecenia nr UE.(...)z dnia 15 sierpnia 2010 r. na wykonanie wizualizacji do projektu pn. „Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych” - P. S. (1)w rzeczywistości przyjął korzyść majątkową w kwocie 297,56 złotych, nie zaś 300 złotych jak przyjął prokurator.

Błędnie przyjęte w treści zarzutów kwoty uzyskanych przez oskarżonego korzyści majątkowych wynikały z błędnych obliczeń lub ze zwykłych omyłek pisarskich.

Przechodząc do omówienia zarzutów z pkt IV i V a.o przypomnieć należy, że Sąd uznał, iż świadkowie R. K. (1)i W. R. (1)nie byli w stanie zapamiętać szczegółowo okoliczności, w jakich każdorazowo dochodziło do wręczania łapówek P. S. (1). Będąc konsekwentnym w tym zakresie Sąd uznał, że nie wydaje się również możliwe, by R. K. (1)pamiętał, iż w obecności P. S. (1)podpisał protokół przekazania i protokół odbioru przedmiotu umowy z dnia 28 lipca 2009r. i aneksu nr (...)z dnia 3 sierpnia 2009r. na wykonanie projektu pod nazwą „Projekt łącznika ulic (...)”, protokół przekazania i protokół odbioru przedmiotu umowy z dnia 28 lipca 2009r. na wykonanie projektu pod nazwą „Projekt budowlany parkingu przy Szkole Podstawowej Nr (...)” oraz protokół przekazania i protokół odbioru przedmiotu umowy z dnia 21 stycznia 2010r. na wykonanie „Projektu łącznika ul. (...)z (...) ”. (zeznania R. K.k. 4366, 3943-3944). Poza sporem pozostaje to, że R. K. (1)istotnie podpisał te dokumenty imieniem i nazwiskiem swojej żony, bowiem oskarżony temu nie zaprzecza, zaś D. K. (1)potwierdziła, że podpisy te nie zostały przez nią nakreślone (zeznania D. K.k. 4406v-4408, 3940-3941, 3966-3969). R. K. (1)wyjaśnił nadto, że zrobił to, ponieważ miał pełnomocnictwo żony, co rozumiał w ten sposób, że może się za żonę podpisać. Nie sposób jednak zdaniem Sądu dać wiary R. K. (1), że po tylu latach pamiętał okoliczności podpisania tych konkretnych dokumentów, szczególnie że w Urzędzie Miejskim w ramach realizowanych przez niego umów na rzecz Gminy W.składał tych dokumentów bardzo dużo,. Zauważyć należy, że R. K. (1)nie podał żadnych szczegółów dotyczących okoliczności podpisania dokumentów, które mogłyby potwierdzać jego pamięć w tym zakresie (typu: pora dnia, miejsce podpisania, inne dane specyfikujące sytuację złożenia przez niego podpisów na dokumentach). Istotne jest również to, że projekty umów był przekazywane wykonawcom wraz z projektami protokołów przekazania i protokołów odbioru. Nie można zatem wykluczyć, zgadzając się w tym zakresie z wątpliwościami wyrażonymi przez oskarżonego P. S. (1), że protokoły mogły być przez R. K. (1)podpisane w każdym innym miejscu np. w domu, samochodzie, a nawet na korytarzu Urzędu, po czym zostały dostarczone zamawiającemu.

Dobrem chronionym w przypadku przestępstwa z art. 270 kk jest pewność obrotu prawnego, opierająca się na zaufaniu do dokumentu. Znamiona czasownikowe przestępstwa określonego w § 1 (zwanego fałszem materialnym dokumentu) wyrażono określeniami: "podrabia", "przerabia", "używa". "Użycie za autentyczny" to przedstawienie lub przedłożenie podrobionego czy przerobionego dokumentu osobie prywatnej albo instytucji, czyli wykorzystywanie funkcji, jakie może pełnić taki podrobiony czy przerobiony dokument Strona podmiotowa przestępstw określonych w art. 270 k.k. polega na umyślności. Podrobienia lub przerobienia dokumentu oraz nieuprawnionego wypełnienia blankietu można się dopuścić jedynie z zamiarem bezpośrednim, w przypadku użycia fałszywego dokumentu jako autentycznego (blankietu wypełnionego w sposób nieuprawniony) możliwe jest także działanie z zamiarem ewentualnym. Sprawca użycia fałszywego dokumentu musi wiedzieć, że dokument jest podrobiony bądź przerobiony (wypełniony w sposób nieuprawniony) albo, przewidując taką możliwość, godzić się na to. ( Bojarski T. (red.), Michalska-Warias A., Piórkowska-Flieger J., Szwarczyk M. Kodeks karny. Komentarz.LEX, 2016) . §2a art. 270 kk dotyczy wypadków mniejszej wagi.

Powyższe wskazuje, że do przypisania P. S. (1)sprawstwa z art. 270§2a kk konieczne było wykazanie, iż musiał co najmniej przewidywać możliwość podrobienia podpisów na dokumentach przez R. K. (1), zanim złożył je w Wydziale (...). Nie było to jednak oczywiste m.in. z tego powodu, że R. K. (1)nie musiał podrabiać podpisu swojej żony. Posiadał upoważnienie D. K. (1), a zatem miał możliwość swobodnego działania i podpisywania każdego dokumentu swoim imieniem i nazwiskiem. P. S. (1)wiedząc o tym, nie miał zatem żadnych podstaw, by powziąć wątpliwość co do autentyczności podpisów na dokumentach, o ile rzeczywiście nie był bezpośrednim świadkiem ich podrobienia, w tym zakresie jednak powstały poważne wątpliwości, co wykazano wyżej. Zgodnie z zasadą „in dubio pro reo” wyrażoną w art. 5§2 kpk wszelkie niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego, o ile istniejące środki czy źródła dowodowe nie pozwalają na ich wyeliminowanie. Należy wówczas zatem przyjąć wersję dla oskarżonego najkorzystniejszą (w tym przypadku taką, iż oskarżony nie miał świadomości, że na dokumentach zostały podrobione podpisy D. K. (1)), choćby niewykluczone było to, że mogło być inaczej, ale nie zdołano tego ustalić w sposób stanowczy.

W tej sytuacji jedynym właściwym rozstrzygnięciem było uniewinnienie oskarżonego od popełniania czynów z pkt IV i V aktu oskarżenia.

W dniu 26 czerwca 2009r. pomiędzy Gminą W.a firmą (...) D. K. (1)doszło do zawarcia umowy nr (...), zgodnie z którą Gmina zleciła wykonawcy wykonanie „Projektu zjazdu i przebudowy układu komunikacyjnego na działkę (...)obręb 02 W.”. Zakres prac obejmował:

- wykonanie projektu budowlanego zjazdu i prawoskrętu z ul. (...) w ul. (...) w 5 egzemplarzach;

- wykonanie kosztorysu inwestorskiego w 2 egzemplarzach;

- wykonanie przedmiarów robót w 2 egzemplarzach;

- przygotowanie wersji elektronicznej powyższych dokumentów na płytce CD;

- uzyskanie warunków do projektowania i wymaganych prawem uzgodnień niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę;

-uzyskanie pozwolenia na budowę.

Wykonawca zobowiązał się do wykonania przedmiotu umowy w terminie 5 miesięcy od podpisania umowy. Całkowite wynagrodzenie ryczałtowe dla wykonawcy zostało określone na kwotę 10.000 złotych brutto.

R. K. (1)nie wywiązał się w terminie z realizacji tej umowy. W grudniu 2009r. uzgodnił z P. S. (1), że przekaże do Urzędu Miejskiego wykonany przez siebie projekt, który nie posiadał jeszcze wszystkich uzgodnień oraz pozwolenia na budowę, a następnie złoży fakturę za rzekomo wykonaną pracę. W dniu 22 grudnia 2009r. P. S. (1)i R. K. (1)podpisali protokół przekazania przedmiotu umowy oraz protokół odbioru końcowego. Z treści tych dokumentów wynikało, że firma (...) D. K. (1)wywiązała się z umowy, przekazując kompletną dokumentację, choć w rzeczywistości tak nie było. Następnie w dniu 23 grudnia 2009r. R. K. (1)przedstawił fakturę VAT na kwotę 10.000 złotych. Została ona sprawdzona pod względem merytorycznym przez I. K. (1), po czym została zatwierdzona przez P. S. (1)i skierowana do Wydziału Finansowego, który na tej podstawie dokonał wypłaty wynagrodzenia R. K. (1).

Informacja o tym, że dokumentacja przekazana przez wykonawcę jest niekompletna była znana innym pracownikom Urzędu Miejskiego w W., w tym Burmistrzowi W.już w 2010r. P. S. (1)deklarował, że wszystkie braki zostaną usunięte. Inwestycja „Projekt zjazdu i przebudowy układu komunikacyjnego na działkę (...)obręb 02 W.” nie została zrealizowana aż do chwili rozwiązania umowy o pracę z P. S. (1)w maju 2012r. Proces uzgadniania projektu budowlanego m.in. z Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad oraz uzyskiwania projektu budowlanego trwał niemal 3 lata i nie zakończył się. W dniu 30 kwietnia 2013r. Burmistrz W. K. P. (1)złożył pisemne zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez D. K. (1)prezesa firmy (...)z siedzibą w G.. W piśmie wskazał, że wykonawca nie wywiązał się z warunków umowy, a jednocześnie wystawił fakturę za rzekomo wykonaną pracę. Gmina W.nadto wezwała pisemnie wykonawcę do zwrotu kwoty 10.000 złotych. Wezwanie nie zostało odebrane przez adresata. Gmina W.zleciła przygotowanie nowego projektu innemu wykonawcy, za kwotę 12.300 złotych. Ostatecznie tzw. prawoskręt został wybudowany przez Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o.w G., w ramach realizacji umowy nr (...).042.4.11.2014 zawartej z tym podmiotem przez Powiat (...)w dniu 8 maja 2014r. o wykonanie robót budowlanych, polegających na budowie trasy turystycznej i rewitalizacji parku wraz z remontem drogi dojazdowej (dr. pow. nr (...)- ul. (...)) w W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia P. S.k. 4323-4325, 2845, zeznania świadków: R. K. (1)k. 3943-3944, J. M. (2)k. 4048-4049, K. K. (2)k. 4050-4051, W. Z. (1)k. 4053-4055, H. K. (1)k. 4057-4058, K. P.k. 4325-4327, 2456-2459, 3305-3312, R. K. (2)k. 4337-4338v, D. P.k. 4391v-4392, 2914-2915, J. U. (1)k. 4392, 2927-2931, I. K.k. 4390v-4391, 3982-3985, A. L.k. 4406v-4407v, 4196-4197, W. Z.k. 4408-4410, 295-296, 361-363, 3714-3719, 4053-4055, pismo Wydziału Infrastruktury, Geodezji i Rolnictwa Warmińsko Mazurskiego UW w O.k. 4001, pismo (...) Spółki (...)k. 4002, pismo Zakładu Usług (...)k. 4003-4004, pismo Zarządu Dróg w O.k. 4005, pismo Starostwa Powiatowego w W.k. 4006, pismo (...)k. 4007, pismo (...)k. 4008, pismo Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad do (...)k. 4012-4013, wniosek (...)do (...)o uzgodnienia k. 4014-4026, 4028-4032, pismo (...)do (...), k. 4027, projekt W. B.k. 4059-4090, dokumenty dotyczące przebudowy skrzyżowania ul. (...)z drogą krajową nr (...)w miejscowości W., k. 4095-4106, pismo (...)do (...)k. 4107-4108, zawiadomienie o przestępstwie k. 2453-2454, wezwanie Urzędu Miejskiego kierowane do (...)k. 2460, protokół odbioru końcowego k. 2462, protokół przekazania k. 2463, umowa nr (...)k. 2464-2465 umowa k. 3327-3332, faktura VAT k. 3333

P. S. (1)podczas rozprawy nie przyznał się również do popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia i odmówił składania wyjaśnień. W toku postępowania przygotowawczego przyznał, że podpisał protokół przekazania i protokół odbioru przedmiotu umowy zawartej w dniu 26 czerwca 2009r. z firmą (...) D. K. (1). Stwierdził, że mógł nie zauważyć, iż w przekazanej mu przez R. K. (1)dokumentacji projektowej nie ma pozwolenia na budowę. Nie wykluczył również, że z uwagi na zbliżający się koniec roku i konieczność rozliczenia umowy mógł dostać polecenie od Burmistrza, by odebrał niekompletną dokumentację – w takim przypadku braki miały być uzupełnione później. Na rozprawie oskarżony uzupełniająco wyjaśnił, że przed podpisaniem protokołu odbioru projekt był sprawdzany przez pracowników. W jego ocenie na dzień odbioru dokumentacji projekt był kompletny. P. S. (1)nie wykluczył jednocześnie, że mogło w nim brakować pozwolenia na budowę, jednak mógł o tym nie pamiętać, bo rzadko zdarzało się, by w umowie o wykonanie projektu był zapis przewidujący wymóg uzyskania takiego pozwolenia. Przyznał, że podpisał fakturę, jednak za zgodą Burmistrza, ustalono bowiem, że nawet jeśli były jakieś braki, to zostaną one uzupełnione później. Wskazał nadto, że pod fakturą, na podstawie której dokonano wypłaty na rzecz firmy (...), podpisali się również Burmistrz i Skarbnik. (wyjaśnienia P. S.k. 4323-4325, 2845)

Bezsporne w przedmiotowej sprawie jest to, że P. S. (1) odebrał od R. K. (1) - wykonawcy „Projektu zjazdu i przebudowy układu komunikacyjnego na działkę (...) obręb 02 W.” niekompletną dokumentację, a następnie podpisując protokół odbioru końcowego z dnia 22 grudnia 2009r. stwierdził, że przedmiot umowy został wykonany zgodnie z postanowieniami tejże umowy, co nie był prawdą. Niewątpliwie również to on zatwierdził przedstawioną przez R. K. (1) fakturę VAT nr (...), która następnie trafiła do Wydziału Finansowego Urzędu Miejskiego w W. i stanowiła podstawę do dokonania wypłaty wykonawcy.

Podmiotem przestępstwa określonego w art. 231§1 kk może być jedynie funkcjonariusz publiczny, tj. osoba należąca do kręgu funkcjonariuszy zdefiniowanego w art. 115 § 13 kk. Jest to więc przestępstwo indywidualne właściwe, do którego znamion należy przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków, wynikających z przepisów określających ich zakres w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją. Do znamion tego przestępstwa należy również działanie na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązku w omówionym typie podstawowym jest przestępstwem umyślnym, które można popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Natomiast typem kwalifikowanym tego przestępstwa jest działanie funkcjonariusza w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej i w tym typie jest to przestępstwo, które można popełnić jedynie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym (§2 art. 231 kk). Czynność sprawcza art. 286§1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Stronę podmiotową oszustwa z § 1 stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe ("w celu osiągnięcia korzyści majątkowej"). Oszustwo określone w § 1 jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem.

Oskarżony P. S. (1), jak wykazano wcześniej, w związku z zajmowanym stanowiskiem Naczelnika Wydziału Inwestycji, był funkcjonariuszem publicznym. Nadto zgodnie z treścią upoważnienia udzielonego mu przez Burmistrza w dniu 31 lipca 2009r. był zobowiązany do przygotowywania i przeprowadzania postępowań udzielenie zamówień publicznych (upoważnienie k. 890). Z kolei z treści umowy nr (...)z dnia 26 czerwca 2009r. zawartej z firmą (...) D. K. (1), zlecającej wykonawcy przygotowanie projektu tzw. prawoskrętu wynika, że to właśnie P. S. (1), działając w imieniu zamawiającego, był osobą upoważnioną do protokolarnego odbioru przedmiotu umowy (§7 umowy k. 2464v). Zapisy tej umowy wyraźnie przewidują, że odbiór końcowy przedmiotu umowy stanowi przekazanie dokumentacji kosztorysowo – projektowej wraz z pozwoleniem na budowę. Zamawiający (a w jego imieniu upoważniony pracownik) miał prawo zgłaszać zastrzeżenia w terminie 14 dni od przekazania przedmiotu. (§4 i 6 cyt. Umowy). Tymczasem oskarżony, mimo tego że doskonale wiedział, że dokumentacja projektowa przekazana mu przez R. K. (1)jest niekompletna ( zeznania R. K.k. 3943-3944), nie zawierała bowiem wymaganych umową uzgodnień oraz pozwolenia na budowę przyjął ją i nie zgłosił żadnych zastrzeżeń, choć miał taki obowiązek. W dokumentacji tej brakowało nie tylko pozwolenia na budowę, lecz również szeregu uzgodnień, które warunkowały możliwość starania się o takie pozwolenie (zeznania R. K., Naczelnika Wydziału Infrastruktury od 2.07.2012. k. 4337v.) P. S. (1)był pracownikiem z dużym doświadczeniem, miał wieloletni staż pracy w Wydziale Infrastruktury, zaś jako Naczelnik tego Wydziału dokonywał wcześniej odbioru wielu dokumentacji. W tej sytuacji trudno dać zatem wiarę jego wyjaśnieniom, że nie dostrzegł braku tak istotnych dokumentów, nawet po pobieżnym przejrzeniu przedmiotu umowy dostarczonego przez R. K. (1). Oskarżony wskazał, że to jego pracownicy sprawdzali dokumentację przed podpisaniem protokołu odbioru, niemniej jednak nawet gdyby tak było, to nie zwalnia go od odpowiedzialności za przyjęcie niekompletnej dokumentacji, skoro umowa wskazywała wprost, iż to on, ze strony zamawiającego, jest upoważniony do odbioru.

Oskarżony P. S. (1) nie wykluczył, że mógł przyjąć niekompletną dokumentację z uwagi na konieczność rozliczenia się z umowy przed końcem roku 2009, jednak uczynił to za zgodą i wiedzą Burmistrza. P. S. (1) jako doświadczony urzędnik musiał wiedzieć, jakie konsekwencje – również prawne - wiążą się z takim zachowaniem. Będąc Naczelnikiem Wydziału Infrastruktury powinien wykazać się samodzielnością w podejmowaniu decyzji oraz w razie potrzeby asertywnością, w przypadku ewentualnego wywierania na niego nacisków, by zachował się niezgodnie z prawem. Zauważyć również należy, że w tym przypadku Gmina W. nie poniosłaby żadnych finansowych konsekwencji, gdyby termin wykonania zadania przesunąłby się w czasie. Na budowę tzw. prawoskrętu były przeznaczone wyłącznie środki gminne, więc nie było konieczności natychmiastowej realizacji zadania. Jeśli więc zadania zostałoby wykonane w późniejszym terminie, środki na to przeznaczone zmniejszyłyby kwotę deficytu budżetowego lub zwiększyłyby nadwyżkę budżetową, jeśli taka wystąpiłaby (zeznania K. P. k. 3308, 4326v). Nadto istnieje ustawowa możliwość zmiany harmonogramu każdego zadania. Środki na dane zadanie umieszcza się wtedy w puli środków niewygasających, które muszą być zinwentaryzowane na początku każdego roku i uwzględnione w projekcie nowego budżetu (zeznania A. L. k. 4406v). Konsekwencje związane z nieterminowym wykonaniem zadania poniósłby niewątpliwie wykonawca, bowiem z treści umowy wynikało, że w przypadku zwłoki w wykonaniu przedmiotu umowy, zamawiający naliczyłby karę umowną. Zadaniem P. S. (1), jako Naczelnika Wydziału Infrastruktury nie było jednak dbanie o interes wykonawcy, lecz jednostki, której był pracownikiem.

Działania podjęte przez oskarżonego niewątpliwie miały na celu osiągnięcie korzyści majątkowej przez firmę(...) D. K. (1)tj. uzyskania nienależnego wynagrodzenia, skoro zawartość przekazanego przez R. K. (1)projektu nie odpowiadała warunkom, określonym w umowie z dnia 26 czerwca 2009r. nr (...). Nadto podpisując się na fakturze VAT przedłożonej przez R. K. (1) P. S. (1)zatwierdził ją, czym wprowadził w błąd osoby odpowiedzialne za dokonanie wypłaty wynagrodzenia wykonawcy, gdyż uznały one, że umowa została właściwie wykonana. Ostatecznie P. S. (1)swoim zachowaniem doprowadził Urząd Miejski do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na sumę 10.000 złotych. Środki te zostały przekazane na rzecz firmy(...) D. K. (1), choć w chwili wypłaty projekt nie był kompletny, zaś w późniejszym czasie również nie został uzupełniony. Podejmując te działania jako funkcjonariusz publiczny – Naczelnik Wydziału Inwestycji niewątpliwie również nie dopełnił obowiązków, czym działał na szkodę interesu publicznego – na szkodę Gminy W..

Sąd z opisu czynu wyeliminował fragment „na których to dokumentach R. K. (1) podrobił w jego obecności podpis D. K. (1), które to dokumenty użył jako autentyczne” oraz „przy czym użycie podrobionego dokumentu stanowi wypadek mniejszej wagi” zaś z kwalifikacji prawnej art. 270§2a kk. Jest to konsekwencja przyjętego przez Sąd założenia, analogicznego jak przy czynach opisanych w pkt IV i V a.o., że istnieją wątpliwości co do tego, że R. K. (1) mógł zapamiętać, iż akurat te dokumenty podrobił w obecności P. S. (1).

Powyższe ustalenia pozwoliły zatem stwierdzić, że P. S. (1) swoim zachowaniem opisanym w pkt II aktu oskarżenia dopuścił się czynu kwalifikowanego z art. 231§2 kk w zb. z art. 286§kk w zw. z art. 11§2 kk.

Jednym z zamówień publicznych o wartości poniżej 14 000 euro realizowanym w latach 2009-2012 przez Wydział Infrastruktury Urzędu Miejskiego w W.było wykonanie dokumentacji projektowej pod nazwą „Budowa ekologicznych mini przystani żeglarskich wraz z systemami odbioru i segregacji odpadów na wybranych obszarach regionu (...)- (...)– Gmina W.” . W Urzędzie Miejskim w W.powszechnie używana była skrótowa nazwa tego projektu - (...). W grudniu 2009r. przeprowadzono postępowanie o udzielenie zamówienia, w którym jako wykonawcę wyłoniono (...) s.c. (...), z siedzibą przy ul. (...)w M.. W dniu 31.12.2009r. Gmina W.zawarła z prezesem firmy (...) umowę nr (...)na wykonanie dokumentacji projektowej, wyznaczając termin wykonania umowy do dnia 31.03.2010r. Projekt został wykonany w terminie. Zgodnie z planem miał ona powstać w centrum miasta, między Z.i budynkiem poczty. W dniu 30 marca 2010r. P. S. (1)i wykonawca podpisali protokół przekazania przedmiotu umowy, zaś dzień później przez te same osoby został podpisany protokół przyjęcia. W dniu 31 maja 2010r. (...) s.c. (...)przedstawiło fakturę VAT nr (...)na kwotę 61.366 złotych. Została ona zweryfikowana merytorycznie przez A. C. (1)(wówczas M.) i zatwierdzona przez P. S. (1). Na jej podstawie Wydział Finansowy dokonał wypłaty na rzecz wykonawcy projektu.

Planowana lokalizacja (...)nie uzyskała akceptacji lokalnej społeczności. Z uwagi na zgłaszane zastrzeżenia, władze Urzędu Miejskiego w W.zdecydowały się zmienić miejsce jej budowy. Odmienna koncepcja co do położenia ekologicznych mini przystani wymagała dokonania zmian w dokumentacji projektowej. Wykonanie nowego projektu ponownie zlecono tej samej firmie. W dniu 28 czerwca 2011 roku wykonawca złożył w Urzędzie Miejskim w W. fakturę VAT (...)na kwotę 66.051 złotych. Faktura w dniu 29 czerwca 2011r. została skierowana do P. S. (1), który następnie w dniu 4 lipca 2011r. zadekretował ją na A. C. (1), w celu dokonania merytorycznej oceny dokumentu. W chwili przekazania A. C. (1)wymienionej faktury w Wydziale Infrastruktury brakowało dokumentacji potrzebnej do merytorycznej jej oceny. W tej sytuacji P. S. (1)polecił innej pracownicy – K. S. (1), sporządzenie dokumentacji dotyczącej zadania, w związku z którym miała być opłacona faktura VAT (...). W dokumentach tych K. S. (1)miała umieścić daty wsteczne, podane przez P. S. (1). Okoliczność ta była znana A. C. (1). W dniu 12 lipca 2011r. A. C. (1), wiedząc że projekt został wykonany, ale nie dysponując umową z wykonawcą oraz protokołem odbioru końcowego, opisała fakturę jako sprawdzoną merytorycznie. W opisie faktury wskazała, że dotyczy ona umowy zawartej z wykonawcą w dniu 11 kwietnia 2011r., nie podając numeru umowy. Podała nadto, że zadanie zostało odebrane protokołem odbioru z dnia 28 czerwca 2011r. W tym czasie K. S. (1)na służbowym komputerze wykonała projekty dokumentów dotyczących zamówienia pt. „Budowa ekologicznych mini przystani żeglarskich wraz z systemami odbioru i segregacji odpadów na wybranych obszarach regionu (...)- (...)– Gmina W.”. Były to:

- projekt umowy na wykonanie prac projektowych w budownictwie, z wpisaną datą zawarcia umowy na dzień 11 kwietnia 2011r. , gdzie jako zamawiający została wskazana Gmina W., zaś jako wykonawca - Biuro (...) s.c. (...), z siedzibą przy ul. (...)w M.;

- projekt protokołu przekazania, stanowiący załącznik nr 1 do umowy oraz protokołu odbioru końcowego, stanowiący załącznik nr 2 do umowy

- projekt zapytania ofertowego z datą 1 kwietnia 2011r.

Fakturę zaaprobował P. S. (1), co potwierdził naniesieniem pieczątki i złożeniem podpisu. Faktura została przekazana do Wydziału Finansowego i na jej podstawie dokonano wypłaty wykonawcy kwoty 66.051 złotych. Do Wydziału Finansowego nie przekazano z fakturą dokumentów, które zostały wymienione w jej opisie czyli kserokopii umowy z wykonawcą i protokołu odbioru przedmiotu umowy.

Po rozwiązaniu stosunku pracy z P. S. (1)w maju 2012r. okazało się, że dokumentacja projektowa (...)jest niekompletna. Stwierdzono m.in. brak umowy z wykonawcą. Próbowano ją uzyskać od strony umowy – W. D. (1), ten jednak jej nie posiadał. Projekt budowy ekologicznych mini przystani żeglarskich mógł uzyskać dofinansowanie ze środków unijnych w wysokości 80 % kwoty tzw. wydatków kwalifikowanych projektu, co wynikało z treści umowy o dofinansowanie projektu nr (...) zawartej w dniu 20 marca 2012r. z Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w O.. W związku z ujawnionymi brakami w dokumentacji nie było możliwości, by wydatki poniesione na projekt zostały zaliczone jako wydatki kwalifikowane, a zatem zwrot tych wydatków stał się niemożliwy. Gmina W.poniosła z tego tytułu szkodę w kwocie 52.840,80 złotych.

W toku postępowania ujawniono, że podobne niezgodne z prawem zachowanie oskarżonego P. S. (1)miało miejsce już wcześniej. W 2010 roku Gmina W.realizowała projekt pod nazwą „Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych”. W Urzędzie Miejskim w W.powszechnie używano nazwy (...)” jako skrótowej nazwy tego projektu. Wykonanie dokumentacji projektowej powierzono firmie (...). W dniu 8 października 2010r. do Urzędu Miejskiego w W.wpłynęła faktura VAT nr (...)opiewająca na kwotę 48.922 złotych, tytułem zapłaty za wykonanie dokumentacji. Tego samego dnia P. S. (1)zadekretował fakturę na A. C. (1)i polecił jej, by ją zatwierdziła. A. C. (1)nie dysponowała żadnymi dokumentami, które pozwoliłyby na jej merytoryczną ocenę, w tym nie miała umowy z wykonawcą. O stwierdzonych brakach poinformowała P. S. (1), oczekując na dostarczenie jej potrzebnej dokumentacji, co jednak nie nastąpiło. Wówczas P. S. (1)polecił swojej pracownicy wytworzenie brakującej dokumentacji w postaci: projektu umowy na wykonanie prac projektowych w budownictwie, z wpisaną datą zawarcia umowy na dzień 1 lipca 2010r., gdzie jako zamawiający został wskazany Burmistrz Miasta W., zaś jako wykonawca – firma (...)z siedzibą w O. ul. (...);

- projekt protokołu przekazania z dnia 23.09.2010r., stanowiący załącznik nr 1 do umowy oraz protokołu odbioru końcowego z dnia 30.09.2010r, stanowiący załącznik nr 2 do umowy

W dniu 18 października 2010r. A. C. (1) opisała fakturę, jako sprawdzoną merytorycznie, wskazując że prace zostały przeprowadzone na podstawie umowy z dnia 1 lipca 2010r., które odebrane zostały protokołem odbioru z dnia 30 września 2010r. W tym czasie dysponowała już podpisanymi protokołami przekazania i odbioru. Faktura VAT została następnie zatwierdzona przez P. S. (1) i przekazana wraz z protokołem odbioru dokumentacji do Wydziału Finansowego. Na podstawie tej dokumentacji dokonano wypłaty firmie (...) wskazanej na fakturze należności.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadków K. P.k. 4325-4327, 6-9, 59-60, 3305-3312, A. C.k. 4331v- 4332v, 305-309, 367-369, 2469-2472, K. S.k. 4334v-4335, 300-301, 327-329, 2823-2825, M. P.k. 371-372, D. M.k. 4332v-4333v, 315-318, R. K.k. 4337-4338v, W. D.k. 4339-4340, 1551-1553, 3707-3708, dokumenty : pismo Urzędu Miejskiego w W.k. 1-2 fakturę VAT (...)k. 3, fakturę VAT (...)k. 23, 51, protokół przekazania dot. umowy „Dokumentacja projektowa – budowa ekologicznych mini przystani żeglarskich wraz z systemami odbioru i segregacji odpadów na wybranych obszarach regionu (...)- Gmina W.” k. 24, protokół odbioru końcowego k. 24v, zbiorcze zestawienie kosztów k. 25, protokół zdawczo odbiorczy k. 26, umowę na wykonanie prac projektowych nr (...)z dnia 31.12.2009r., k. 27-28, protokół przekazania – załącznik nr 1 do umowy k. 29, protokół odbioru końcowego – załącznik nr 2 do umowy k. 29v, notatkę z dnia 30.12.2009 r. na okoliczność udzielenia zamówienia k. 30, zestawienie ofert cenowych k. 31, ofertę k. 32, potwierdzenie odbioru zapytania ofertowego k. 33, zapytanie ofertowe k. 34-36, zapytanie ofertowe k. 38-40, potwierdzenie odbioru k. 37, zapytanie ofertowe k. 42-44, potwierdzenie odbioru k. 41, umowa na wykonanie prac projektowych k. 45-46, protokół przekazania k. 47, protokół odbioru końcowego k. 47v, zapytanie ofertowe k. 48-49, pismo W. D. (1)do UM w W.k. 50, wydruk danych dotyczących dokumentów, k. 52, wydruk z płyty CD k. 54-58, notatka urzędowa, k. 53, projekt umowy na wykonanie prac projektowych, k. 54-58, projekt umowy na wykonanie prac projektowych w budownictwie dnia 1 lipca 2010r. k. 61-63, protokół przekazania – załącznik nr 1 do umowy z dnia 1 lipca 2010 r. k. 63v, protokół odbioru końcowego – załącznik nr 2 do umowy z dnia 1 lipca 2010 r. k. 64, protokół odbioru końcowego załącznik nr 2 do umowy z dnia 1 lipca 2010 r. k. 65, protokół przekazania – załącznik nr 1 do umowy z dnia 1 lipca 2010 r. k. 66, fakturę VAT k. 67, wykaz projektów budowlanych zamówionych w latach 2009-2012, k. 69-70

P. S. (1)w toku rozprawy nie przyznał się do popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt III i VI aktu oskarżenia i skorzystał również w tym z zakresie z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień. W toku postępowania przygotowawczego podał, że nigdy nie wydawał swoim pracownikom poleceń niezgodnych z prawem, w tym nigdy nikomu nie kazał poświadczać nieprawdy na fakturach, czy też „dorabiać” dokumenty z datą wsteczną. Pracownicy przychodzili do niego z opisanymi fakturami i on wierzył im, że zrobili to rzetelnie. Nigdy nie zdarzyło się, by jakikolwiek pracownik zgłaszał mu, że w Urzędzie Miejskim brakuje dokumentów, których faktura dotyczy. Odnośnie projektu (...)oskarżony podał, że dokumentacja jej dotycząca, w tym umowa, protokół odbioru robót, zapytania ofertowe, notatki, na pewno znajdowała się w Wydziale Inwestycji. Pamiętał, że wykonawca W. D. (1)pierwszy podpisywał umowę. Nadto w dokumentacji księgowej powinien znajdować odpis protokołu odbioru, kopia umowy oraz notatka z akceptacją Burmistrza. P. S. (1)stwierdził również, że na pewno istniały również dokumenty dotyczące centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.(„amfiteatru”). Ostatni raz styczność z dokumentacją dotyczącą „amfiteatru” miał w czasie, gdy dokonywano zatwierdzenia faktury wystawionej po wykonaniu robót projektowych. P. S. (1)zaprzeczył, by zabierał jakąkolwiek dokumentację ze sobą. Nie robił tego, bo nie była mu potrzebna. Oskarżony jednocześnie zwrócił uwagę na bałagan panujący w Urzędzie Miejskim w W., w tym w zakresie obiegu dokumentów i ich przechowywania. Wskazał, że wielokrotnie zdarzało się, że do jego Wydziału wpływały jakieś dokumenty, po czym pracownicy twierdzili, że nic na ten temat nie wiedzą. Chciał wprowadzić praktykę prowadzenia dziennika korespondencji, w którym każdy pracownik wpisywałby datę otrzymania dokumentu i przekazania jej innej osobie. Ostatecznie pomysł ten się nie przyjął, gdyż pracownicy nie wpisywali się do tego dziennika. P. S. (1)wskazał, że wcześniej również zdarzały się przypadki zaginięcia dokumentacji w Urzędzie i jako przykład podał sprawę dotyczącą nielegalnego poboru gazu przez Gminę W.. W tym przypadku dokumentów szukano przez około pół roku i ostatecznie znalazły się one w pokoju prawników (wyjaśnienia P. S.k.4323v-4325, 468-471, 2808-2812).

Dokonując ustaleń w zakresie czynu z pkt VI a.o. Sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków A. C. (1) i K. S. (1), które są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. A. C. (1) wskazała wyraźnie, że fakturę VAT (...) na kwotę 66.051 złotych opisywała nie posiadając do tego stosownej dokumentacji. Jednocześnie w tym czasie, gdy ona miał dokonywać sprawdzenia merytorycznego faktury, jej koleżanka K. S. (1) dopiero wytwarzała potrzebne dokumenty. Była tego bezpośrednim świadkiem, gdyż siedziały w jednym pokoju. Z tego powodu A. C. (1) miała przekonanie, że ostatecznie dokumentacja ta powstanie, następnie zostanie podpisana i trafi do obiegu. (zeznania A. C. k. 4331v-4332, 305-309, 367-369, 2469-2472). W ocenie Sądu nie ma podstaw by twierdzić, że A. C. (1) składając zeznania o takiej treści nie mówiła prawdy i miała na celu jedynie zaszkodzić P. S. (1), skoro treść tych zeznań obciążyło również ją samą (prowadzone w jej sprawie postępowanie karne zostało warunkowo umorzone). Nadto A. C. (1) nie była skonfliktowana z P. S. (1), co oskarżony sam potwierdził, więc nie miała żadnego powodu, by go fałszywie pomawiać.

Z relacją A. C. (1) zbieżne są zeznania K. S. (1), która potwierdziła, że na ustne polecenie P. S. (1) wytwarzała brakujące dokumenty dotyczące „ekomariny” z datą wsteczną. Przygotowała projekt umowy na wykonanie dokumentacji projektowej, a także zapytanie ofertowe i notatkę z przeprowadzonego postępowania. Od Naczelnika dostała konkretne wytyczne co do daty, która ma być wpisana. Po przygotowaniu dokumentacji przekazała ją P. S. (1), ale nie wiedziała czy została ona ostatecznie podpisana (zeznania K. S. k. 4334v-4335, 300-301, 327-329, 2823-2825).

Z zeznaniami powyższych świadków koresponduje dokumentacja zabezpieczona w toku postępowania. W komputerze służbowym, użytkowanym przez K. S. (1), ujawniono bowiem projekty dokumentów w postaci: umowy na wykonanie prac projektowych, gdzie wykonawcą miał być W. D. (1), z datą 11 kwietnia 2011r., protokołu przekazania i odbioru końcowego oraz zapytania ofertowego, z datą 1 kwietnia 2011r . (projekty dokumentów k. 45-49). Jednocześnie z elektronicznych metryczek tych dokumentów wynika, że zostały one wytworzone w okresie od 11 lipca do 14 lipca 2011r. (metryczka k. 52). Powyższe dokumenty potwierdzają zatem relacje świadków, że je antydatowano, zostały one bowiem utworzone już po wpłynięciu do Urzędu Miejskiego w W. faktury w dniu 28 czerwca 2011 roku, i jednocześnie wpisano wcześniejsze daty ich powstania (daty z kwietnia 2011r. )

Twierdzenia oskarżonego, jakoby kompletna dokumentacja (...) rzeczywiście istniała, ale została zagubiona, nie zasługują na wiarę. Poza P. S. (1) nikt nie widział kompletnych, podpisanych dokumentów dotyczących tego projektu. Co prawda S. K. (1) wskazała, że widziała na biurku Naczelnika Wydziału Inwestycji teczkę z dokumentami dotyczącymi (...), jednak nie potrafiła przypomnieć sobie, czy były to jedynie projekty dokumentów, czy też właściwa, podpisana dokumentacja (zeznania S. K. k. 299). Brak jest również jakiegokolwiek innego śladu podpisanych dokumentów, w tym choćby w Wydziale Finansowym. Zgodnie bowiem z przyjętą w Urzędzie Miejskim w W. praktyką, do sprawdzonej pod względem merytorycznym faktury należało dołączyć kserokopie umów i protokoły odbioru . Tymczasem w Wydziale Finansowym nie znalazły się dokumenty, które zostały wymienione w opisie faktury czyli kserokopia umowa z wykonawcą z dnia 11 kwietnia 2011r. i protokół odbioru prac projektowych (zeznania M. P. k. 371-372). W ocenie Sądu można zakłożyć, że gdyby wymienione wyżej dokumenty istniały w chwili opisywania faktury, to ich kopie zostałyby do niej załączone, a tak się jednak nie stało.

Zauważyć należy, że umową nie dysponował również wykonawca projektu. Pracownicy Urzędu Miejskiego w W. zwracali się do W. D. (1) o udostępnienie jego egzemplarza umowy ten jednak poinformował, że jej nie posiada. Stwierdził jednocześnie, że podpisywał się pod umową podczas jednej ze swoich wizyt w Urzędzie Miejskim w W.. Podpisane dokumenty zostały jednak w Urzędzie, gdyż miały zyskać jeszcze akceptację Burmistrza i Skarbnika. Kompletna umowa nigdy do niego nie trafiła. ( pismo W. D. z dnia 10.09.2012r. k. 1561, zeznania W. D. k. 4339). Jakkolwiek nie można wykluczyć, że W. D. (2) istotnie podpisywał się pod projektem umowy, jednak nie przesądza to o tym, że ostatecznie doszło do dopełnienia wszystkich formalności i stworzenia właściwego dokumentu.

Odnosząc się do zarzutu z pkt III stwierdzić należy, że zachodziła w tym przypadku sytuacja analogiczna do tej opisanej wyżej. Świadek A. C. (1) wskazała wyraźnie, że również w tym wypadku miała miejsce procedura tworzenia dokumentów z datą wsteczną, ponieważ gdy opisywała fakturę VAT nr (...) za wykonanie projektu „amfiteatru”, również nie dysponowała pełną dokumentacją, na podstawie której można było dokonać jej kontroli merytorycznej. W toku postępowania przygotowawczego świadek ten twierdził, że w chwili otrzymania faktury nie były do niej dołączone żadne dokumenty oraz konsekwentnie utrzymywała, że aż do chwili jej opisywania nie było umowy z wykonawcą. Podała nadto, że podejmowano próby uzupełnienia dokumentacji, nie pamiętała jednak szczegółów, w jaki sposób to się dokonało. A. C. (1) wskazała również, że jedynym dokumentem, który istnieje obecnie w formie papierowej jest protokół przekazania i odbioru dokumentacji. Nie wykluczyła, że te dokumenty mógł istnieć w chwili, gdy opisywała fakturę i że dane do opisu faktury pochodziły z tych protokołów (zeznania A. C. k. 308-309, 368-369, 2470-2471).

Świadek A. C. (1) nie wskazała szczegółów dotyczących wytworzenia dokumentów, co jednak nie dziwi, zważywszy na znaczny upływ czasu. Zauważyć należy, że projekt „amfiteatru” był tworzony niemal rok wcześniej, niż projekt „ekomariny”, zaś postępowanie karne w przedmiotowej sprawie zostało wszczęte ok. 3 lat później od zaistnienia zdarzeń, o których mowa w pkt III a.o. W toku postępowania przygotowawczego w komputerze służbowym A. C. (1) ujawnione jednak zostały projekty umowy o wykonanie prac projektowych w budownictwie, w której jako wykonawca został wskazany W. R. (1) i określona została data jej zawarcia – 1.07.2010r. oraz projekty protokołów przekazania i odbioru końcowego bez wskazanych dat. Jedynymi dokumentami istniejącymi w formie papierowej, tak jak wskazał świadek, są protokół przekazania z dnia 23 września 2010r. i protokół odbioru końcowego z dnia 30 września 2010r. W obu protokołach znajduje się stwierdzenie, że odnoszą się one do umowy zawartej w dniu 1 lipca 2010r. Powyższe ustalenia korespondują z zeznaniami A. C. (1) i prowadzą do wniosku, że opisując fakturę opierała się ona na danych zawartych w tych protokołach, stąd wpisana na pieczątce data zawarcia umowy – 1.07.2010r. Nadto ustalono, że protokół odbioru projektu z dnia 30 września 2010r. został dołączony do faktury i przekazany do Wydziału Finansowego. W dokumentacji znajdującej się w księgowości Urzędu Miejskiego w W. brak jest jednak umowy, której protokół odbioru dotyczył (zeznania M. P. k. 371-372). Ta okoliczność również jest zbieżna z zeznaniami świadka, wskazującego na możliwość istnienia protokołu w chwili opisywania faktury i zaprzeczającego, by w tym czasie istniała umowa z wykonawcą. Zdaniem Sądu również w tym przypadku, podobnie jak w sytuacji opisanej przy zarzucie z pkt VI a.o., gdyby umowa rzeczywiście istniała, zostałaby dołączona do faktury kierowanej do księgowości, skoro obowiązywał taki wymóg. Nie ma żadnego uzasadnienia dla niedołączenia do faktury umowy zawartej z wykonawcą projektu, jeśli jednocześnie dołączono do niej protokół odbioru robót. Nasuwa się więc wniosek, że takiej umowy w chwili przekazywania faktury do Wydziału Finansowego po prostu nie było.

Z zeznań świadka A. C. (1) wynika, że w chwili przekazania jej faktury do opisania w dniu 8 października 2010r. nie dysponowała żadnymi dokumentami, natomiast w momencie opisu faktury w dniu 18 października 2010r. pojawił się protokół odbioru co oznacza, że między 8 a 18 października 2010r. doszło do wytworzenia potrzebnych projektów dokumentów. Jakkolwiek A. C. (1) nie pamiętała okoliczności powstania tej dokumentacji, co z uwagi na upływ czasu nie budzi zdziwienia, jednak bez wątpienia znajdowały się one na jej komputerze służbowym (zeznania K. P. k. 59-60). Skoro w tym czasie pracowała czynnie, nie przebywała na zwolnieniu ani urlopie, nie jest prawdopodobne, by w jej zastępstwie z komputera korzystał ktoś inny. Mało prawdopodobne jest również, by korzystał z niego sam oskarżony, który posiadł swój komputer służbowy.

Przygotowanie z datą wsteczną protokołów przekazania i protokołu odbioru, które pojawiły się w obiegu w Urzędzie Miejskim w W. nie było trudne, w odróżnieniu do przygotowania antydatowanej umowy. Wskazane wyżej protokoły musiały być podpisane jedynie przez odbierającego przedmiot umowy P. S. (1) oraz wykonawcę, w tym przypadku W. R. (1). Inaczej było w przypadku umowy, która w normalnym trybie przed podpisaniem wymagała sprawdzenia przez pion prawny, uzyskania kontrasygnaty Skarbnika Gminy i ostatecznie była podpisywana przez wykonawcę i Burmistrza W.. W tym więc przypadku antydatowanie dokumentu nie było możliwe bez uprzedniej akceptacji takiego procederu przez szereg innych osób. To może tłumaczyć, dlaczego w dokumentacji dotyczącej projektu „amfiteatru” znalazły się tylko dwa podpisane dokumenty w postaci protokołu odbioru i przekazania.

P. S. (1) wskazywał, że w Urzędzie Miejskim w W. panował duży bałagan organizacyjny m.in. w zakresie obiegu dokumentacji oraz sposobu jej przechowywania, czego potwierdzeniem miał być przypadek zaginięcia tzw. dokumentacji gazowej. Z ustaleń dokonanych w sprawie wynika, że taka sytuacja istotnie miała miejsce (zeznania M. S. k. 4454v-4454, Ż. J. k. 4454-4454v). Zwrócić jednak należy uwagę, że dokumentacja gazowa ostatecznie odnalazła się, zaś dokumenty dotyczące wykonania projektów „amfiteatru” i (...) nigdy nie został znalezione, mimo intensywnych poszukiwań prowadzonych przez pracowników, również w miejscach wskazywanych przez P. S. (1) (zeznania A. C. k. 4332 )

P. S. (1) pracując jako Naczelnik Wydziału Inwestycji w Urzędzie Miejskim w W. był funkcjonariuszem publicznym i do jego zadań, jak już wskazano wcześniej, było przygotowywanie i przeprowadzanie postępowań o udzielenie zamówień publicznych. Czynności w tym zakresie mógł wykonywać zarówno osobiście, jak też zlecać ich wykonanie podległym pracownikom. W tym konkretnym przypadku niezgodne z prawem zachowania P. S. (1) były częściowo realizowane przez niego osobiście, ale też w części polecił ich dokonanie swoim pracownikom.

W przestępstwie z art. 271 kk (zwanym fałszem intelektualnym) czynność sprawcza polega na poświadczeniu nieprawdy (przez funkcjonariusza publicznego lub inną osobę upoważnioną do wystawienia dokumentu) co do okoliczności mającej znaczenie prawne. Poświadczenie nieprawdy może polegać na potwierdzeniu okoliczności, które nie miały miejsca, lub też na ich przeinaczeniu lub zatajeniu; potwierdzenie to może mieć charakter odrębnego dokumentu, może być też częścią innego dokumentu. Przestępstwo poświadczenia nieprawdy ma charakter przestępstwa indywidualnego; jego podmiotami mogą być jedynie funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawiania dokumentu. Przestępstwo fałszu intelektualnego ( § 1 ) ma charakter umyślny; może być popełnione w obu postaciach zamiaru. W §3 przewidziano typ kwalifikowany ze względu na osiągnięcie korzyści majątkowej lub osobistej. Przestępstwo określone w art. 271§3 kk należy do tzw. przestępstw kierunkowych ( Mozgawa M. (red.), Budyn-Kulik M., Kozłowska-Kalisz P., Kulik M.Kodeks karny. Komentarz.WK, 2015).

Oskarżony P. S. (1)osobiście poświadczył nieprawdę na fakturze VAT nr (...)z dnia 7.10.2010r. i na fakturze VAT nr (...)z dnia 28.06.2011r., co do okoliczności mającej znaczenie prawne, tj. że istnieje rzetelna dokumentacja do dwóch projektów: „Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych” oraz „Budowa ekologicznych mini przystani żeglarskich wraz z systemami odbioru i segregacji odpadów na wybranych obszarach regionu (...)- (...)– Gmina W.”. P. S. (1)doskonale zdawał sobie sprawę, jakie są braki w dokumentacjach, choćby dlatego że był o tym informowany przez swojego pracownika, zajmującego się tymi inwestycjami – A. C. (1). Zanim jednak poświadczył nieprawdę na fakturach, polecił swoim pracownikom wytworzenie z datą wsteczną projektów dokumentów, związanych z wykonaniem wymienionych wyżej zamówień oraz poświadczenie nieprawdy na fakturach, że dokonano ich merytorycznego sprawdzenia.

Dla przypisania sprawstwa polecającego konieczne jest stwierdzenie wystąpienia dwóch jego znamion, tzn. stosunku zależności pomiędzy bezpośrednim wykonawcą a wydającym polecenie oraz faktu wydania przez tę drugą osobę polecenia wykonania czynu zabronionego. Istota sprawstwa polecającego tkwi w tym, że jakkolwiek sprawca ten nie steruje zachowaniem bezpośredniego wykonawcy czynu zabronionego w trakcie jego realizacji, to poleca mu (nakazuje, obciąża go obowiązkiem, zleca) jego zrealizowanie, przy czym wykonawca tego czynu pozostaje od polecającego w stosunku zależności wynikającej z konkretnego, choćby niemającego formalnego charakteru, układu sytuacyjnego, który wywołuje między tymi osobami relacje o tej właśnie postaci. Uzależnienie innej osoby od sprawcy polecającego rozumiane bywa bardzo szeroko. Może ono bowiem mieć charakter formalny (np. wynikać ze stosunku służbowego) bądź też nieformalny, wynikający z więzi grupowych (pojawiających się np. w strukturach mafijnych). W ustawie występuje słowo polecenie, jednak zwrócić należy uwagę, że nie w znaczeniu rzeczownikowym, ale jako czasownik „poleca jej”, więc nie można go utożsamiać z innymi rzeczownikami takimi jak „rozkaz”, „zarządzenie”, „zlecenie”. „Polecić komuś wykonanie czegoś” oznacza tyle, co „nałożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś, zlecić kazać, powierzyć, poruczyć do jakiejś czynności”. Polecenie określonego zachowania jest czymś więcej niż samo podżeganie. Polecający nie ogranicza się bowiem do samego tylko nakłaniania (będącego w istocie jedynie swoistym kuszeniem czy też zachęcaniem), lecz - poprzez wykorzystanie stosunku zależności pomiędzy nim a wykonawcą - wywiera presję będącą szczególnym rodzajem przymusu psychicznego. Odpowiedzialność polecającego wymaga świadomości, że wykonawca czuje się zobowiązany do posłuszeństwa, skoro wydanie polecenia ma być wykorzystaniem uzależnienia. ( Giezek J. (red.), Kłączyńska N., Łabuda G. Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz WKP, 2012, Magdalena Kleiner, Sprawstwo polecające, Prokuratura i Prawo 2002r. nr 1). Forma polecenie może być dowolna (ustna, pisemna).

A. C. (1)i K. S. (1)pracowały w Wydziale Inwestycji w czasie, gdy Naczelnikiem tego Wydziału był P. S. (1), niewątpliwie zatem podlegały mu służbowo. K. S. (1), która zeznała że wytwarzała z datą wsteczną dokumentację do projektu (...)podała, że wykonała ją na wyraźne polecenie P. S. (1), choć nie potrafiła wskazać, w jakiej formie zostało jej to polecenie przekazane (zeznania K. S.k. 4334v). Forma polecenia nie jest jednak istotna, ważne jest jedynie, że K. S. (1), jako pracownica zależna służbowo od P. S. (1), poczuła się zobowiązana do przygotowania projektów z datą wsteczną. Zdaniem Sądu nie mogła podjąć takiej decyzji samodzielnie, gdyż z jednej strony nie miała w tym żadnego interesu, nie odpowiadała bowiem bezpośrednio za dokumentację projektową (...), z drugiej zaś strony nie musiała wiedzieć, że czegokolwiek w tej dokumentacji brakuje. Pełną wiedzę w tym zakresie miał jedynie P. S. (1). Analogicznie ocenić również należy kwestię polecenie służbowego na wykonanie z datą wsteczną dokumentacji dotyczącej „amfiteatru”. Z ustaleń wynika, że wykonała ją A. C. (1). Choć nieznana jest forma, w jakiej padło polecenie, jednak niewątpliwie wyszło ono od P. S. (1), który jako jedyny był zorientowany w brakach dokumentacji. Także A. C. (1)nie musiała wiedzieć, że są jakieś braki w dokumentach i nie miała żadnego powodu, by ją samodzielnie uzupełniać, skoro bez podjęcia dalszych działań np. w kierunku uzyskania stosownych podpisów, projekty nie mogłyby być wykorzystane. Takie możliwości, przynajmniej w zakresie kontaktów z wykonawcami, miał jedynie P. S. (1). A. C. (1)poświadczyła nadto nieprawdę na obu fakturach, poprzez zawarcie na nich informacji, że dokonała ich sprawdzenia merytorycznego, zgodnie z umową z wykonawcą i protokołem odbioru w sytuacji, gdy dokumenty te w chwili wpływu faktury do Urzędu Miejskiego w W.nie istniały. Poleceniem w tym przypadku była dokonana przez P. S. (1)tzw. dekretacja faktury na A. C. (1). Dekretacja ta bowiem oznaczała, że to ona ma dokonać merytorycznego sprawdzenia faktury, zatem polecenie w innej formie nie było tu koniecznie. Polecenia tego P. S. (1)w żaden sposób nie cofnął, choć był przez A. C. (1)informowany o braku dokumentacji, a zatem do końca oczekiwał, że wywiąże się ona z tego zadania. A. C. (1)wykonała to zadanie, gdyż jak wskazywała, wyznaczone były terminy do zapłacenia faktury i nie można było się spóźnić z wypłatą. Czuła się odpowiedzialna za ich terminowe wykonanie, zatem działała pod pewną presją. Jednocześnie liczyła, że ostatecznie dokumentacja powstanie, choć niewątpliwie antydatowana, skoro była świadkiem jej powstawania, a zatem w jej mniemaniu pod względem formalnym, wszystko się miało zgadzać.

Wymienione wyżej zachowania P. S. (1)wyczerpały również znamiona art. 231§ 2 kk, gdyż jako funkcjonariusz publiczny dopuścił się przekroczenia swoich uprawnień, co uczynił w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez firmy (...)z siedzibą w O. W. R. (1)i (...) W. D. (1), dzięki bowiem zabiegom oskarżonego możliwe stało się wypłacenie należności określonych na fakturach, choć faktycznie nie było ku temu podstaw. Zatwierdzając przedmiotowe faktury oskarżony wprowadził w błąd osoby odpowiedzialne za dokonanie wypłaty wynagrodzenia wykonawcy, gdyż mogły one uznać, że istnieje rzetelna dokumentacja, co nie miało jednak miejsca. P. S. (1)niewątpliwie swoim zachowaniem doprowadził Urząd Miejski do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na rzecz firmy (...)na sumę 48.922 złotych, zaś na rzecz Biura (...)na kwotę 66.051 złotych. Podejmując te działania jako funkcjonariusz publiczny – Naczelnik Wydziału Inwestycji niewątpliwie przekroczył swoje obowiązki, czym działał na szkodę interesu publicznego – na szkodę Gminy W..

Zachowanie P. S. (1) opisane w zarzucie III i VI aktu oskarżenia wskazuje, że dopuścił się on czynów zabronionych z art. 231§2 kk w zb. z art. 286§1 kk w zb. z art. 18§1 kk w zw. z art. 271§1 kk w zb. z art. 271§1 i 3 kk w zw. z art. 11§2 kk. Bacząc przy tym, że zachowań opisanych w akcie oskarżenia oskarżony dopuścił się w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uznać należało, że stanowią one czyny ciągłe z art. 12 kk.

Nadmienić należy, że Sąd w zakresie czynu określonego w pkt III a.o. przyjął, że P. S. (1)zatwierdził fakturę VAT nr (...), gdyż tak wynika z załączonych do sprawy dokumentów, odmiennie zatem niż przyjął oskarżyciel publiczny, który wskazał że doszło do zatwierdzenia faktury VAT nr (...). Nadto Sąd usunął z opisu czynu fragment „zapytania ofertowego z dnia 1.04.2011r. wraz z notatką”, zastępując go fragmentem „protokołu przekazania z dnia 23.09.2010r.” Z dokonanych ustaleń wynika bowiem, że to ten dokument został sporządzony przez pracownika Wydziału Inwestycji na polecenie P. S. (1).

Sąd dokonując ustaleń w niniejszej sprawie uznał za w pełni wiarygodne zgromadzone w sprawie dokumenty, których wiarygodności nikt w toku postępowania nie kwestionował. Zdaniem Sądu nie budzą wątpliwości również zeznania pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków. Relacje większości z nich pozwoliły na ustalenie zasad organizacji Urzędu Miejskiego w W.jako całości, a także samego Wydziału Infrastruktury, Zamówień Publicznych i Funduszy Europejskich, pod kierownictwem P. S. (1). Ustalenia w tym zakresie poczyniono w oparciu o zeznania: D. M. (1)k. 4332v-4333v, 315-318, 3709-3713, J. M. (1)k. 4327v, K. P. (1)k. 4325-4327, R. K. (2)k. 4337-4338v, D. D.k. 4338v-4339, 454, I. K. (1)k. 4390v-4391, 302-304, 2765-2767, 3982-3985, M. P. (2)k. 4391-4391v, 371-372, A. L. (1)k. 4406v-4407v, 4196-4197, W. Z. (1)k. 4408-4410, 295-296,361-363, 3714-3719, 4053-4055, G. S.k. 4418-4418v, 287-288, K. K. (1)k. 4418v-4419v, 293-294, 2924-2926, Ż. J.k. 4454-4454v, M. S.k. 4453v-4454, H. S.k. 373-374, D. P.k. 4391v-4932, 2914-2915, J. U. (1)k. 4392, 2927-2931, A. W.k. 4455, S. T.k. 285-286, K. K. (2)k. 4454v-4455, 3699-3700, 4050-4051, J. M. (2)k. 4048-4049, J. W.k. 4477v. Zeznania części świadków nie wniosły wiele do ustaleń, gdyż nic im nie było wiadomym w sprawie. Dotyczy to relacji B. R.k. 430-431, M. P.k. 2557-2558, A. N.k. 2736-2739, J. C.k. 2850-2855, 2932-2935, H. K.k. 4056-4058, A. N., k. 4093-4094, P. K., k. 4109, Z. B., k. 4190-4192, W. B., k. 4193-4195, C. D.k. 4340, 1557-1558. A P.k. 4338v.

Przy wymiarze kary za czyn z pkt I Sąd miał na uwadze ogólne dyrektywy jej wymiaru w tym, jego społeczną szkodliwość oraz stopień zawinienia sprawcy. Jak już wskazano wcześniej, przedmiotem ochrony art. 228 kk jest prawidłowe funkcjonowanie instytucji publicznych oraz bezinteresowność osób pełniących funkcje publiczne, czyli rezygnacja ze wszystkich profitów niewynikających z regulacji prawnych właściwych danej instytucji publicznej. Ochronie podlega również zaufanie społeczeństwa do działalności instytucji publicznych. Oskarżony, który przyjmował korzyści majątkowe, godził we wszystkie te dobra prawne. Jego zachowanie było szczególnie naganne, gdyż przyjmowanie przez oskarżonego łapówek nie było sporadyczne. P. S. (1) z tego procederu uczynił sobie stałe źródło dochodu, w ciągu zaledwie dwóch lat przyjął korzyści majątkowe od dwóch osób na łączną, niemałą kwotę 74.564,21 złotych. Zwrócić również należy uwagę, że decyzja o podjęciu się takiego procederu nie była spontaniczna, lecz z góry zaplanowana. P. S. (1) zaproponował bowiem R. K. (1) wejście w układ opisany w zarzucie z pkt I a.o., już w grudniu 2008r. czyli zanim został Naczelnikiem Wydziału Inwestycji w Urzędzie Miejskim w W. ( co miało miejsce w dniu 1 stycznia 2009r), a zatem gdy tylko wiedział, że istnieje możliwość awansu. Na wymiar kary miała w tym wypadku również wpływ treść art. 65§1 kk, który przewiduje, że przepisy dotyczące wymiaru kary, środków karnych oraz środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, przewidziane wobec sprawcy określonego w art. 64 § 2 kk, stosuje się także do sprawcy, który z popełnienia przestępstwa uczynił sobie stałe źródło dochodu. W takim przypadku sąd wymierza karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a może ją wymierzyć do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Za każdy z czynów określonych w pkt II, III i VI a.o. Sąd, kierując się wnioskiem złożonym przez prokuratora, popełnił błąd wymierzając oskarżonemu kary po 8 miesięcy pozbawienia wolności. Zgodnie z treścią art. 11 §2 kk jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch lub więcej przepisach ustawy karnej, Sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Jednocześnie zgodnie z treścią §3 cytowanego przepisu, Sąd w takim przypadku wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą. W przedmiotowej sprawie najsurowsze zagrożenie przewidziane jest za czyn z art. 231§2 kk, wchodzący w skład kwalifikacji każdego z wymienionych wyżej przestępstw, gdyż wynosi ono od roku do 10 lat pozbawienia wolności. W tej sytuacji w przypadku kar za poszczególne czyny określone w pkt II, III i VI a.o. powinny one wynieść nie mniej niż 1 rok. Przy wymiarze kar w tym przypadku Sąd również miał na uwadze dyrektywy wymienione w art. 53 kk . W ocenie Sądu przy orzekaniu kar należało brać w tym wypadku pod uwagę stopień winy oskarżonego i znacznej społecznej szkodliwości popełnionych przez niego czynów, przy jednoczesnym uwzględnieniu charakteru naruszonych przez niego dóbr chronionych prawem, bowiem jako funkcjonariusz publiczny świadomie złamał obowiązujące przepisy prawa, a tym samym naruszył szczególny stosunek zaufania, jakim został obdarzony przez ustawodawcę i społeczeństwo. Kary wymierzone oskarżonemu w ocenie Sądu winny spełnić swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec niego i odwieść go w przyszłości od ponownego konfliktu z prawem, a nadto uzmysłowić mu naganność jego postępowania przez nadużycie pełnionej funkcji. Kara powinna również spełnić też cele prewencji generalnej, dając społeczeństwu wyraz negatywnej oceny tego typu zachowań i uświadomić, że przestępcze działania, także osób pełniących funkcje publiczne nie pozostają bezkarne. Przy wymiarze wszystkich wymienionych wyżej kar sąd miał jednocześnie na względzie uprzednią niekaralność oskarżonego (dane o karalności k. 4571).

Na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk stosując zasadę asperacji orzeczono wobec oskarżonego P. S. (1) karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu niezasadne było zastosowanie w przedmiotowej sprawie całkowitej absorpcji, skoro w orzecznictwie od dawna dominuje przekonanie, iż zasada absorpcji winna być stosowana wyjątkowo, a popełnienie więcej niż dwóch przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary surowszej od wynikającej z zasady absorpcji (np. wyrok SA w Łodzi z 20.IX.2001 roku – II AKa 154/01, OSNPK 2/02 poz. 26, KZS 5/02 poz. 62). W ocenie Sądu kara łączna, jaka została orzeczona wobec P. S. (1), odniesie swój skutek w zakresie prewencji generalnej, jak i indywidualnej.

Na zasadzie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczyć należało okres tymczasowego aresztowania oskarżonego w dniach od 7.01.2013r. do 8.01.2013r.

Zgodnie z treścią art. 41 § 1 kk Sąd może orzec zakaz zajmowania określonego stanowiska albo wykonywania określonego zawodu, jeżeli sprawca nadużył przy popełnieniu przestępstwa stanowiska lub wykonywanego zawodu albo okazał, że dalsze zajmowanie stanowiska lub wykonywanie zawodu zagraża istotnym dobrom chronionym prawem. Zważywszy, że oskarżony P. S. (1) wykorzystał powierzoną mu funkcję Naczelnika Wydziału Infrastruktury dla popełnienia przestępstw, a tym samym nadużył w tym czasie swego stanowiska, należało wyeliminować go z możliwości podjęcia zatrudnienia w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, tak by nie miał możliwości, poprzez wykonywanie jakiejkolwiek formy uprawnień czy obowiązków, dopuścić się znów przestępstwa łapownictwa. Cele prewencji ogólnej, jak i szczególnej nakazywały orzeczenie niniejszego środka na okres 5 lat.

Na podstawie art. 45§1 kk Sąd orzekł wobec P. S. (1) obligatoryjny środek karny w postaci przepadku na rzecz Skarbu Państwa korzyści majątkowej w kwocie 74.564,21 złotych, jaką oskarżony osiągnął w wyniku popełnionego przez siebie przestępstwa.

Funkcję kompensacyjną spełni wobec oskarżonego, orzeczony na podstawie art. 46§1 kk obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej Gminy W.kwoty 10.000 złotych (za czyn opisany w pkt II a.o.) oraz kwoty 52.840,80 złotych (za czyn opisany w pkt VI a.o. – w tym przypadku Sąd błędnie wskazał, że naprawienie szkody dotyczy czynu z pkt III a.o.) W obu tych przypadkach Gmina W.niewątpliwie poniosła szkody, które w sposób bezpośredni wiążą się z przestępstwami popełnionymi przez P. S. (1). W przypadku tzw. prawoskrętu dokumentacja wykonana przez R. K. (1), za którą uzyskał wynagrodzenia w kwocie 10.000 zł była niekompletna i nigdy nie została uzupełniona. W tej sytuacji Gmina W., aby zrealizować inwestycję, zmuszona była zamówić nowy projekt i ponieść z tego tytułu dodatkowe koszty. Z kolei w przypadku projektu (...)brak dokumentacji w postaci umowy uniemożliwił Gminie W.staranie się o dofinansowanie kosztów poniesionych na wykonanie projektu, w wysokości 80 % z kwoty 66.051 złotych, gdyż na taką sumę opiewała faktura wystawiona przez (...) s.c. (...)za wykonanie zadania. Sąd nie znalazł jednocześnie podstaw do orzeczenia wnioskowanego przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego obowiązku naprawienia szkody w kwocie 48.922 złotych. Pełnomocnik nie wykazał, by brak umowy w dokumentacji dotyczącej projektu „Zwiększenie dostępności do infrastruktury kulturalnej poprzez budowę centrum rekreacyjno – kulturalnego K.– W.wraz z zagospodarowaniem terenów przyległych” miał wpływ na negatywną ocenę wniosku o dofinansowanie tego projektu. Z załączonej do akt sprawy dokumentacji wynika co prawda, że projekt został zaopiniowany negatywnie, jednakże doszło do tego z uwagi na braki formalne innego rodzaju, które nie zostały przez wnioskodawcę uzupełnione w terminie (dokumentacja k. 4548-4557).

Wbrew wnioskowi prokuratora Sąd nie znalazł podstaw do orzekania dodatkowo grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych, przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest kwocie 50 złotych. Biorąc pod uwagę kwotę orzeczonego przepadku oraz obowiązku naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonej Gminy W., a nadto mając na uwadze aktualne możliwości finansowe P. S. (1) oraz perspektywę odbywania przez niego kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności, grzywna byłaby represją zbyt dolegliwą. W ocenie Sądu przepadek korzyści majątkowej, orzeczony obowiązek naprawienia szkody, jak i pozbawienie możliwości zatrudnienia w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, stanowi dostateczną reakcję karnoprawną na zachowanie oskarżonego.

Zgodnie z treścią art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego Gminy W. kwotę 3.528 zł tytułem zwrotu kosztów procesu poniesionych w związku z ustanowieniem pełnomocnika. Wysokość kosztów procesu wyliczono zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz. 461 ze zm.), gdyż nowe przepisy w tym zakresie obowiązujące od dnia 1 stycznia 2016r. dotyczą spraw wszczętych już po tej dacie. Zgodnie z treścią ust. 2 §2 cytowanego rozporządzenia wysokość kosztów zastępstwa procesowego zasądzanych w sprawie karnej od Skarbu Państwa lub przeciwnika procesowego na rzecz strony nie może przekroczyć sześciokrotności stawki minimalnej. Nadto Sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy obrońcy lub pełnomocnika, a także charakter sprawy i wkład pracy zastępcy. (zob. SN I KZP 1/11, OSNKW 2011, nr 5, poz. 38 z aprobującą glosą M. Kolendowskiej-Matejczuk, Palestra 2011, z. 11-12; zob. też tezę 8 do art. 616). Wyliczając wysokość kosztów w przedmiotowej sprawie Sąd przyjął trzykrotność stawki minimalnej, określonej cytowanymi przepisami biorąc pod uwagę z jednej strony to, że postępowanie w niniejszej sprawie toczyło się długo, było wyznaczanych wiele terminów rozpraw, w których pełnomocnik brał udział. Z drugiej zaś strony nakład pracy pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego w toku postępowania i jego wkład w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy należy ocenić jako średni, nie uzasadniający wynagrodzenia w jego maksymalnym rozmiarze.

Stosownie do treści art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 400 zł tytułem opłaty, a nadto obciążono go pozostałymi kosztami sądowymi w kwocie 2440,55 złotych. Na koszty sądowe złożyły się: koszty poniesione w postępowaniu przygotowawczym w postaci należności przyznanej biegłemu z zakresu informatyki, należności wypłaconych świadkom, kosztów konwojowania, ryczałtu za przechowywanie zabezpieczonych przedmiotów, opłat za uzyskanie karty karnej, ryczałtu za doręczenia wezwań i innych pism z postępowaniu przygotowawczym (k. 4240) oraz koszty poniesione w pierwszej instancji w postępowaniu sądowym, w postaci opłaty za uzyskanie karty karnej, ryczałtu za doręczenia wezwań i innych pism i należności wypłacone przesłuchanym w sprawie świadkom (zwrot kosztów podróży).