Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił K. S. prawa do emerytury na tej podstawie, iż na dzień 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganych 25-letniego ogólnego stażu pracy (a jedynie 20 lat, 7 miesięcy i 13 dni, w tym 19 lat, 9 miesięcy i 21 dni okresów składkowych oraz 9 miesięcy i 22 dni okresów nieskładkowych) oraz 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (a jedynie 12 lat, 9 miesięcy i 17 dni). Do stażu ubezpieczeniowego organ rentowy zaliczył wnioskodawcy jako okresy składkowe okresy zatrudnienia w Zakładach (...) w Ł. od 12 grudnia 1975 r. do 15 czerwca 1976 r., w Zakładach (...) S.A. od 27 września 1978 r. do 30 września 1980 r., od 1 listopada 1980 r. do 2 listopada 1980 r., od 5 listopada 1980 r. do 27 listopada 1981 r., od 29 listopada 1981 r. do 28 marca 1982 r., od 30 marca 1982 r. do 26 lipca 1983 r., od 30 lipca 1983 r. do 30 kwietnia 1985 r., w (...) Sp. z o.o. od 20 maja 1985 r. do 20 lipca 1998 r. i od 7 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r., natomiast jako okresy nieskładkowe zawierające się w okresach składkowych okresy pobierania zasiłków chorobowych od 3 stycznia 1992 r. do 10 stycznia 1992 r., od 4 maja 1992 r. do 19 maja 1992 r., od 4 sierpnia 1992 r. do 7 sierpnia 1992 r., od 1 października 1992 r. do 6 października 1992 r., od 4 maja 1993 r. do 17 maja 1993 r., od 29 września 1993 r. do 22 października 1993 r., od 2 listopada 1993 r. do 15 listopada 1993 r., od 28 grudnia 1993 r. do 3 stycznia 1994 r., od 14 lutego 1994 r. do 21 lutego 1994 r., od 6 czerwca 1994 r. do 13 czerwca 1994 r., od 16 lipca 1994 r. do 27 lipca 1994 r., od 9 sierpnia 1994 r. do 13 sierpnia 1994 r., od 13 lutego 1995 r. do 28 lutego 1995 r., od 12 maja 1995 r. do 16 maja 1995 r., od 14 sierpnia 1995 r. do 18 sierpnia 1995 r., od 23 maja 1996 r. do 24 czerwca 1996 r., od 10 grudnia 1996 r. do 14 grudnia 1996 r., od 25 września 1997 r. do 29 października 1997 r., od 30 października 1997 r. do 04 listopada 1997 r., od 08 grudnia 1997 r. do 31 grudnia 1997 r., od 14 maja 1998 r. do 19 maja 1998 r., od 16 czerwca 1998 r. do 17 lipca 1998 r. Do stażu pracy w warunkach szczególnych organ rentowy uwzględnił okresy zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. od 20 maja 1985 r. do 20 lipca 1998 r. i od 7 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. (z wyłączeniem okresów nieskładkowych) na stanowiskach malarza antykorozyjnego oraz piaskowacza. Do ogólnego stażu pracy oraz zatrudnienia w warunkach szczególnych organ rentowy nie uwzględnił okresu od 21 lipca 1998 r. do 6 sierpnia 1998 r. z tytułu przebywania na urlopie bezpłatnym, natomiast do ogólnego stażu pracy organ rentowy nie uwzględnił pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 11 stycznia 1971 r. do 10 lipca 1975 r. z uwagi na niedostarczenie pełnej dokumentacji dotyczącej w/w okresu zgodnie z oświadczeniem złożonym do wniosku. Jednocześnie poinformował, że do pracy w warunkach szczególnych nie wlicza się urlopów bezpłatnych i przypadających po 14 listopada 1991 r. zasiłków chorobowych /decyzja – k. 44-44 odw. plik II akt ZUS/.

W dniu 31 lipca 2015 r. wnioskodawca złożył odwołanie od decyzji ZUS wnosząc o jej zmianę i przyznanie emerytury. Wniósł o zaliczenie mu do stażu okresu pracy od 11 stycznia 1971 r. do 10 lipca 1975 r. w gospodarstwie rolnym rodziców a do stażu pracy w warunkach szczególnych wszystkich okresów zatrudnienia, w trakcie których wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych /odwołanie k. 2-6/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie przytaczając argumentację jak w uzasadnieniu skarżonej decyzji / odpowiedź na odwołanie k. 7-8/.

Na rozprawie z dnia 15 marca 2016 r. wnioskodawca poparł odwołanie. Oświadczył, że nie kwestionuje nie uwzględnienia mu przez organ rentowy do ogólnego stażu pracy oraz zatrudnienia w warunkach szczególnych okresu od 21 lipca 1998 r. do 6 sierpnia 1998 r. z tytułu przebywania na urlopie bezpłatnym. Podniósł, że w firmie (...) Sp. z o.o. był zatrudniony w latach 1985-2000 a w Fabryce (...) w latach 2003-2010, w których wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania. Pełnomocnik ZUS oświadczył, że w przypadku ewentualnego zaliczenia do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów pobierania przypadających po 14 listopada 1991 r. zasiłków chorobowych lub okresu zatrudnienia w firmie (...) przez okres pół roku, za który nie wystawiono świadectwa pracy w warunkach szczególnych, wnioskodawca nadal nie ma wymaganych 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych / e-protokół rozprawy z 15.03.2016r. 00:01:02-00:01:09, 00:24:57-00:25:31, 00:27:39-00:37:01, 00:43:59-00:46:58 – płyta CD k. 16/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca K. S., urodzony (...), w dniu 5 czerwca 2015 r. złożył wniosek o emeryturę. Nie przystąpił do OFE / wniosek k. 1-8 plik II akt ZUS/

Do dnia 1 stycznia 1999 r. organ rentowy uznał wnioskodawcy za udokumentowany staż ubezpieczeniowy w wymiarze 20 lat, 7 miesięcy i 13 dni, w tym 19 lat, 9 miesięcy i 21 dni okresów składkowych oraz 9 miesięcy i 22 dni okresów nieskładkowych. Do stażu ubezpieczeniowego organ rentowy zaliczył wnioskodawcy jako okresy składkowe okresy zatrudnienia w Zakładach (...) od 12 grudnia 1975 r. do 15 czerwca 1976 r., w Zakładach (...) S.A. od 27 września 1978 r. do 30 września 1980 r., od 1 listopada 1980 r. do 2 listopada 1980 r., od 5 listopada 1980 r. do 27 listopada 1981 r., od 29 listopada 1981 r. do 28 marca 1982 r., od 30 marca 1982 r. do 26 lipca 1983 r., od 30 lipca 1983 r. do 30 kwietnia 1985 r., w (...) Sp. z o.o. od 20 maja 1985 r. do 20 lipca 1998 r. i od 7 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r., natomiast jako okresy nieskładkowe zawierające się w okresach składkowych okresy pobierania zasiłków chorobowych od 3 stycznia 1992 r. do 10 stycznia 1992 r., od 4 maja 1992 r. do 19 maja 1992 r., od 4 sierpnia 1992 r. do 7 sierpnia 1992 r., od 1 października 1992 r. do 6 października 1992 r., od 4 maja 1993 r. do 17 maja 1993 r., od 29 września 1993 r. do 22 października 1993 r., od 2 listopada 1993 r. do 15 listopada 1993 r., od 28 grudnia 1993 r. do 3 stycznia 1994 r., od 14 lutego 1994 r. do 21 lutego 1994 r., od 6 czerwca 1994 r. do 13 czerwca 1994 r., od 16 lipca 1994 r. do 27 lipca 1994 r., od 9 sierpnia 1994 r. do 13 sierpnia 1994 r., od 13 lutego 1995 r. do 28 lutego 1995 r., od 12 maja 1995 r. do 16 maja 1995 r., od 14 sierpnia 1995 r. do 18 sierpnia 1995 r., od 23 maja 1996 r. do 24 czerwca 1996 r., od 10 grudnia 1996 r. do 14 grudnia 1996 r., od 25 września 1997 r. do 29 października 1997 r., od 30 października 1997 r. do 04 listopada 1997 r., od 08 grudnia 1997 r. do 31 grudnia 1997 r., od 14 maja 1998 r. do 19 maja 1998 r., od 16 czerwca 1998 r. do 17 lipca 1998 r. / karta przebiegu zatrudnienia k. 43-43 odw. plik II akt ZUS, decyzja – k. 44-44 odw. plik II akt ZUS/

Organ rentowy jako okres pracy w warunkach szczególnych uwzględnił wnioskodawcy okres pracy w wymiarze 12 lat, 9 miesięcy i 17 dni, to jest okresy zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. od 20 maja 1985 r. do 20 lipca 1998 r. i od 7 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. na stanowiskach malarza antykorozyjnego oraz piaskowacza, z wyłączeniem okresów nieskładkowych / karta przebiegu zatrudnienia k. 43-43 odw. plik II akt ZUS, decyzja – k. 44-44 odw. plik II akt ZUS, świadectwo pracy wraz z załącznikiem k. 7- 9 akt ZUS plik I, świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 33 akt ZUS plik II/

Rodzice wnioskodawcy J. i Z. S. byli w dacie urodzenia wnioskodawcy do 25 maja 1994 r. właścicielami gospodarstwa rolnego o pow. 9,84 ha położonego w miejscowości O. (gmina B.). We miejscowości O. wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały od daty swojego urodzenia do 10 lipca 1975 r. / zaświadczenie Urzędu Gminy w B. k. 40 plik II akt ZUS, , zaświadczenie Urzędu Miejskiego w P. k. 12, zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

W okresie od 1 września 1970 r. do 16 czerwca 1972 r. wnioskodawca uczęszczał do (...) Szkoły Rolniczej w S. pow. K. w zawodzie rolnik. Nauka odbywała się w trybie dziennym /świadectwo ukończenia szkoły k. 41-41 odw. plik II akt ZUS, zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

Odległość z O. do szkoły w S. wynosiła 8 km / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

Matka wnioskodawcy urodziła się w (...) r., ojciec w 1927 r. Poza wnioskodawcą rodzice wnioskodawcy posiadali jedną córkę i dwóch synów. Rodzeństwo było młodsze od wnioskodawcy: siostra o 2 lata (ur. w (...) r.), jeden brat o 6 lat (ur. w (...) r.) a drugi brat o 10 lat (ur. (...)). Najmłodszy brat zmarł nagle w wieku 18 lat / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

Gdy wnioskodawca uczęszczał do zasadniczej szkoły jego bracia uczęszczali do szkoły podstawowej. Gdy wnioskodawca ukończył szkołę zasadniczą jeden z braci podjął naukę w szkole zasadniczej ale w innej miejscowości. Siostra wyprowadziła się do K. w latach 1978-1879. / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

Po ukończeniu nauki w powyższej szkole wnioskodawca podjął naukę w technikum jednakże po upływie jednego semestru zrezygnował z jej kontynuowania. Nauka odbywała się w trybie zaocznym tj. w weekendy / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

Przez cały okres nauki w szkole średniej do wymeldowania w 1975 r. wnioskodawca mieszkał w gospodarstwie rolnym rodziców wraz z rodzicami / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

W gospodarstwie były dwa konie, 12-13 krów, kury i kaczki. D. krów było około 8 sztuk, a hodowanych na mięso ok. 5-6 sztuk. Był też ciągnik / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

W gospodarstwie uprawiano buraki i ziemniaki na powierzchni ok. 2 ha, oraz zboża na powierzchni ok. 6 ha. Pozostałą część gospodarstwa zajmowały łąki. Był też prowadzony kawałek sadu lecz jedynie na potrzeby własne / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

W gospodarstwie pracował wnioskodawca, jego rodzice i siostra. Rodzice wnioskodawcy nie pracowali zawodowo. Młodsi bracia z uwagi na wiek pomagali w mniejszym zakresie niż pozostali, wykonując prostsze prace / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:04:44-00:21:38 – płyta CD k. 16/

Gdy uczęszczał do szkoły pracę w gospodarstwie rolnym wnioskodawca wykonywał w wymiarze 5-6 godzin dziennie. W pozostałym czasie pracował w większym wymiarze / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59– płyta CD k. 16/

W okresie od 12 grudnia 1975 r. do 15 czerwca 1976 r. wnioskodawca był zatrudniony w Zakładach (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku odbieracza tkanin /zaświadczenie wystawione przez Archiwum Zakładowe k. 39 akt ZUS plik II/

W okresie od 27 września 1978 r. do 30 kwietnia 1985 r. wnioskodawca był zatrudniony w Zakładach (...) S.A. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku karmelarza Pracodawca zaświadczył, ze wnioskodawca nie wykonywał tam zatrudnienia w warunkach szczególnych /świadectwo pracy k. 5 akt ZUS plik I, zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:37:01-00:37:59 – płyta CD k. 16/

Wnioskodawca był zatrudniony w (...) Sp. z o.o. w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku piaskarza – lakiernika od dnia 20 maja 1985 r. do 31 marca 2001 r. Od 21 lipca 1998 r. do 6 sierpnia 1998 r. wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym. W świadectwie pracy wskazano następujące okresy nieskładkowe: od 3 stycznia 1992 r. do 10 stycznia 1992 r., od 4 maja 1992 r. do 19 maja 1992 r., od 4 sierpnia 1992 r. do 7 sierpnia 1992 r., od 1 października 1992 r. do 6 października 1992 r., od 4 maja 1993 r. do 17 maja 1993 r., od 29 września 1993 r. do 22 października 1993 r., od 2 listopada 1993 r. do 15 listopada 1993 r., od 28 grudnia 1993 r. do 3 stycznia 1994 r., od 14 lutego 1994 r. do 21 lutego 1994 r., od 6 czerwca 1994 r. do 13 czerwca 1994 r., od 16 lipca 1994 r. do 27 lipca 1994 r., od 9 sierpnia 1994 r. do 13 sierpnia 1994 r., od 13 lutego 1995 r. do 28 lutego 1995 r., od 12 maja 1995 r. do 16 maja 1995 r., od 14 sierpnia 1995 r. do 18 sierpnia 1995 r., od 23 maja 1996 r. do 24 czerwca 1996 r., od 10 grudnia 1996 r. do 14 grudnia 1996 r., od 25 września 1997 r. do 29 października 1997 r., od 30 października 1997 r. do 04 listopada 1997 r., od 08 grudnia 1997 r. do 31 grudnia 1997 r., od 14 maja 1998 r. do 19 maja 1998 r., od 16 czerwca 1998 r. do 17 lipca 1998 r. Pracodawca wystawił wnioskodawcy świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach za ten okres. Organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy w warunkach szczególnych okres zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. od 20 maja 1985 r. do 20 lipca 1998 r. i od 7 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r. (z wyłączeniem okresów nieskładkowych) na stanowiskach malarza antykorozyjnego oraz piaskowacza /świadectwo pracy wraz z załącznikiem k. 7- 9 akt ZUS plik I, zaświadczenia k. 11 , 15-16 odw., świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach. K.33 akt ZUS plik I/

W okresie od 1 października 1980 r. do 31 października 1980 r., od 3 listopada 1980 r. do 4 listopada 1980 r., od 28 listopada 1981 r. do 28 listopada 1981 r., od 29 marca 1982 r. do 29 marca 1982 r., od 27 lipca 1983 r. do 29 lipca 1983 r. wnioskodawca przebywał na urlopie bezpłatnym. /zaświadczenia k. 5, 13-13 odw. akt ZUS plik I/

W okresie od 4 czerwca 2001 r. do 17 marca 2002 r. wnioskodawca był zatrudniony w PPHU (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku: obsługa wtryskarek do tworzyw /świadectwo pracy k. 28 akt ZUS plik II/.

W okresie od 19 marca 2002 r. do 21 lipca 2004 r. wnioskodawca był zarejestrowany jako bezrobotny /zaświadczenie k. 29 akt ZUS plik II/.

W okresie od 22 lipca 2004 r. do 27 października 2011 r. wnioskodawca był zatrudniony w Wytwórni (...) SA w Ł. pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku lakiernika samochodowego /świadectwo pracy k. 27 akt ZUS plik II, zaświadczenie k. 45 – 46 odw. akt ZUS plik II/.

Obecnie wnioskodawca jest zatrudniony na podstawie umowy zlecenia / zeznania wnioskodawcy – e-protokół rozprawy z 15.03.2016 r. 00:38:08-00:43:59 w zw. 00:37:01-00:37:59 – płyta CD k. 16/

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dokumentów zgromadzonych w aktach rentowych, akt osobowych i płacowych wnioskodawcy oraz przesłuchanego w charakterze strony wnioskodawcy.

Sąd oddalił wnioski dowodowe wnioskodawcy o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków K. P. i G. S. na okoliczność wykonywania przez wnioskodawcę w okresie od 11 stycznia 1971 r. do 10 lipca 1975 r. pracy w gospodarstwie rolnym rodziców wobec ustalenia istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności w drodze pozostałego materiału dowodowego w tym zeznań wnioskodawcy i uznania, że wnioski te zmierzałyby jedynie do przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpiecz zeń (...) (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku Nr 748, z późn. zm.), ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy tj. w dniu 1 stycznia 1999 roku (art. 196 ustawy) osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat – dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz,

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zaś ust. 2 w/w przepisu stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Z przepisu art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynika, że ubezpieczonym będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27

W myśl art. 32 ust. 1a pkt. 1 przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa..

Z kolei według ustępu 2 art. 32 dla celów ustalenia tych uprawnień za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia.

Zasady przechodzenia na wcześniejsze emerytury oraz wykazy stanowisk do tego uprawniających określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., nr 8, poz. 43 z późn. zm).

Według treści § 3 i 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43, z późn. zm.) za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudniania” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczalnymi do okresów zatrudnienia. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1)  osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2)  ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Powołany wykaz wskazuje wszystkie te prace w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego.

Na podstawie natomiast art. 5 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r. przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące okresy:

1)składkowe, o których mowa w art. 6;

2)nieskładkowe, o których mowa w art. 7.

Z mocy art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1)okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2)przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3)przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Stosownie do art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jeżeli okresy, o których mowa w art. 6, 7 i 10, zbiegają się w czasie, przy ustalaniu prawa do świadczeń określonych w ustawie uwzględnia się okres korzystniejszy.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca spełnił warunki do uzyskania emerytury w zakresie wymaganego wieku, a także nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. Jako ogólny staż pracy organ rentowy uwzględnił wnioskodawcy okres pracy w wymiarze 20 lat, 7 miesięcy i 13 dni. Jako okres pracy w warunkach szczególnych uwzględnił wnioskodawcy okres pracy w wymiarze 12 lat, 9 miesięcy i 17 dni. Spór dotyczył okresu od 11 stycznia 1971 r. (to jest od daty ukończenia przez niego 16-tego roku życia) do 10 lipca 1975 r. (to jest daty wymeldowania), który odwołujący się wnosił o uwzględnienie jako okres prowadzenia gospodarstwa rolnego. Odmowa uwzględnienia przez organ rentowy wymienionego okresu wynikała z tego, że wnioskodawca nie dostarczył pełnej dokumentacji dotyczącej w/w okresu zgodnie z oświadczeniem złożonym do wniosku. Nadto spór dotyczył okresu zatrudnienia wnioskodawcy w warunkach szczególnych – wnioskodawca we odwołaniu wniósł o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych wszystkich okresów zatrudnienia, w trakcie których wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych, w toku procesu oświadczył zaś, że nie kwestionuje nie uwzględnienia mu przez organ rentowy do ogólnego stażu pracy oraz zatrudnienia w warunkach szczególnych okresu od 21 lipca 1998 r. do 6 sierpnia 1998 r. z tytułu przebywania na urlopie bezpłatnym, natomiast pracę w warunkach szczególnych wykonywał w firmie (...) Sp. z o.o. w latach 1985-2000 oraz w Fabryce (...) w latach 2003-2010. Ustosunkowując się do stanowiska wnioskodawcy pełnomocnik ZUS oświadczył, że w przypadku ewentualnego zaliczenia do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów pobierania przypadających po 14 listopada 1991 r. zasiłków chorobowych czy też okresu zatrudnienia w firmie (...) przez okres pół roku, za który nie wystawiono świadectwa pracy w warunkach szczególnych, wnioskodawca nadal nie ma wymaganych 15 lat stażu pracy w warunkach szczególnych, gdyż aby osiągnąć ustawowe minimum musiałby pracować w tym charakterze od 1983 r.

Odnosząc się do pierwszej spornej kwestii wskazania wymaga, że regulacja art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wprost nie stawia żadnych wymagań jakie należy spełniać w zakresie warunków pracy w gospodarstwie rolnym przypadającym po ukończeniu 16 roku życia. W judykaturze wykształcił się pogląd, iż o uwzględnieniu przy ustalaniu prawa do świadczeń emerytalno-rentowych okresów pracy w gospodarstwie rolnym sprzed objęcia rolników obowiązkiem opłacania składki na rolnicze ubezpieczenie społeczne domowników (tj. przed dniem 1 stycznia 1983 r.) przesądza wystąpienie dwóch okoliczności, to jest wykonywanie czynności rolniczych powinno odbywać się zgodnie z warunkami określonymi w definicji legalnej "domownika" z art. 6 pkt. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników z dnia 20 grudnia 1990 r. oraz czynności te muszą być wykonywane w wymiarze nie niższym niż połowa ustawowego czasu pracy, tj. minimum 4 godziny dziennie. Jako domownika art. 6 pkt. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników definiuje osobę bliską rolnikowi, która ukończyła 16 lat, pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie, oraz stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy. O stałości pracy domownika w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 6 pkt 2 decyduje zachowanie gotowości do świadczenia jej na rzecz gospodarstwa osoby bliskiej w wymiarze czasu stosownym do zakładanego przez rolnika prawidłowego jego funkcjonowania z uzupełnieniem, że wymiar tego czasu powinien sięgać co najmniej połowy pełnego wymiaru czasu pracy /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2011 r. sygn. II UK 305/10, opubl. LEX nr 852557/. Oznacza to, że okres pracy w gospodarstwie rolnym podlega uwzględnieniu także wówczas, gdy praca faktycznie nie była codziennie wykonywana, lecz wnioskodawca gotów był tę pracę codziennie wykonywać w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie, tj. był dyspozycyjny w tym zakresie. Do uwzględnienia, przy ustalaniu prawa do emerytury, przypadającego przed 1 stycznia 1983 r. okresu pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, na zasadach określonych w art. 10 ust. 1 ustawy, wystarczającym jest przy tym wykazanie przez ubezpieczonego jedynie faktu pracy w gospodarstwie rolnym. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 3 nie zawiera żadnych innych warunków; w szczególności nie uzależnia możliwości zaliczenia takiego okresu od potwierdzenia opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników przez rolnika, w którego gospodarstwie rolnym była świadczona praca / por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach dnia z dnia 16 kwietnia 2009 r. sygn. III AUa 5187/08, opubl: Orzecznictwo Sądu Apelacyjnego w Katowicach rok 2010, Nr 1, poz. 4/.

Przesłuchany przez Sąd wnioskodawca potwierdził zarówno fakt istnienia gospodarstwa rolnego jak i pracy wykonanej w tym gospodarstwie. Jednakże Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że nawet zaliczenie wnioskodawcy całego wnioskowanego okresu od 11 stycznia 1971 r. do 10 lipca 1975 r. jako okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców jako wykonywanie pracy stale w wymiarze przekraczającym połowę pełnego wymiaru czasu pracy nie zmienia jego sytuacji o tyle w zakresie prawa do emerytury wcześniejszej, albowiem wszystkie przesłanki muszą być spełnione łącznie, zaś wnioskodawca nie wykazał ustawowego minimum w zakresie zatrudnienia w szczególnych warunkach.

Odnosząc się do drugiej spornej kwestii należy zwrócić uwagę, że świadectwo pracy w warunkach szczególnych wydane pracownikowi przez pracodawcę z zachowaniem warunków przewidzianych normą § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. stanowi domniemanie i podstawę do przyjęcia, iż okres pracy w nim podany jest okresem pracy w warunkach szczególnych.

Dlatego też Sąd na okoliczność rodzaju i charakteru wykonywanych przez wnioskodawcę w spornych okresach czynności przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę złożonej do akt sprawy dokumentacji pracowniczej oraz zeznania wnioskodawcy. Podkreślić także należy, że wnioskodawca nie złożył w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych, o czym był pouczony /k.11,12/.

Organ rentowy uznał, że wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 r. udowodnił 12 lat, 9 miesięcy i 17 dni podlegania ubezpieczeniu. Zatem do minimalnego wymiaru stażu zatrudnienia w warunkach szczególnych, tj. do 15 lat, brakuje skarżącemu 2 lata, 2 miesiące i 13 dni.

Wnioskodawca w odwołaniu wnosił o uwzględnienie do stażu pracy w warunkach szczególnych wszystkich okresów zatrudnienia, w trakcie których wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych w tym w firmie (...) Sp. z o.o. w latach 1985-2000 (z wyłączeniem okresu od 21 lipca 1998 r. do 6 sierpnia 1998 r. z tytułu przebywania na urlopie bezpłatnym) oraz w Fabryce (...) w latach 2003-2010. Podkreślić należy, że miarodajnym dla ustalenia stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych zgodnie z powołanymi przepisami pozostaje okres do dnia 31 grudnia 1998 r. a zatem spór nie przekracza tej daty.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił wykonywanie pracy w szczególnych warunkach przez K. S. w wymiarze po 12 lat, 9 miesięcy i 17 dni przypadających w okresach zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. od 20 maja 1985 r. do 20 lipca 1998 r. i od 7 sierpnia 1998 r. do 31 grudnia 1998 r., z wyłączeniem okresów niezdolności do pracy – przypadających w okresach od 3 stycznia 1992 r. do 10 stycznia 1992 r., od 4 maja 1992 r. do 19 maja 1992 r., od 4 sierpnia 1992 r. do 7 sierpnia 1992 r., od 1 października 1992 r. do 6 października 1992 r., od 4 maja 1993 r. do 17 maja 1993 r., od 29 września 1993 r. do 22 października 1993 r., od 2 listopada 1993 r. do 15 listopada 1993 r., od 28 grudnia 1993 r. do 3 stycznia 1994 r., od 14 lutego 1994 r. do 21 lutego 1994 r., od 6 czerwca 1994 r. do 13 czerwca 1994 r., od 16 lipca 1994 r. do 27 lipca 1994 r., od 9 sierpnia 1994 r. do 13 sierpnia 1994 r., od 13 lutego 1995 r. do 28 lutego 1995 r., od 12 maja 1995 r. do 16 maja 1995 r., od 14 sierpnia 1995 r. do 18 sierpnia 1995 r., od 23 maja 1996 r. do 24 czerwca 1996 r., od 10 grudnia 1996 r. do 14 grudnia 1996 r., od 25 września 1997 r. do 29 października 1997 r., od 30 października 1997 r. do 04 listopada 1997 r., od 08 grudnia 1997 r. do 31 grudnia 1997 r., od 14 maja 1998 r. do 19 maja 1998 r., od 16 czerwca 1998 r. do 17 lipca 1998 r. - co łącznie daje 9 miesięcy i 21 dni okresów nieskładkowych.

W związku z powyższym należy zauważyć, iż ustawą z dnia 20 kwietnia 2004 r.
o zmianie ustawy o emeryturach i rentach (Dz. U. Nr 121, poz. 1264), która weszła w życie w dniu 1 lipca 2004 r., do artykułu 32 dodano ustęp 1a. Zgodnie z pkt 1 tego przepisu przy ustalaniu okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 roku wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Mając na względzie fakt, iż art. 32 ust. 1a pkt 1 wprowadza odmienną zasadę ustalania okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, która nie jest i nie była wcześniej wskazana w treści art. 184 cytowanej ustawy, zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy ma ustalenie wzajemnej relacji pomiędzy wskazanymi przepisami, a w szczególności relacji pomiędzy funkcjonowaniem zasady lex posteriori derogat priori w obliczu zasady ochrony praw nabytych.

O ile skutki wprowadzenia przepisu art. 32 ust 1a ustawy są oczywiste dla stosunków powstałych po dniu 1 lipca 2004 r., jak również stosunków zakończonych przyznaniem prawa do wcześniejszej emerytury przed tym dniem, o tyle wprowadzenie wskazanego przepisu budzi poważne wątpliwości w zakresie zasad obliczania okresów pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze w pozostałych przypadkach, a więc dla pracowników, którzy albo spełnili warunki wskazane w art. 184 ustawy emerytalnej dopiero po dniu 1 lipca 2004 r. albo dla pracowników, którzy wprawdzie spełnili warunki z art. 184 ustawy przed dniem 1 lipca 2004 r. ale nie osiągnęli przed tą datą wymaganego wieku emerytalnego.

Doniosłość problemu nie uszła uwadze Sądu Najwyższego, który w uchwale z dnia 8 lutego 2007 r. (II UZP 14/2006, opubl. w OSNP 2007/13-14 poz. 199) uznał art. 184 ustawy o emeryturach i rentach za samoistną podstawę prawa do emerytury bez względu na chwilę osiągnięcia wieku emerytalnego (zob. też wyrok Sądu Najwyższego z 18 lipca 2007 r., I UK 62/2007, opubl. w OSNP 2008/17-18, poz. 269). W uchwale tej Sąd Najwyższy wskazał, iż art. 184 ustawy o emeryturach i rentach winien znaleźć zastosowanie do tych ubezpieczonych, którzy w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli pełny staż ubezpieczeniowy, w tym wymagany okres pracy w szczególnych warunkach, lecz nie osiągnęli wieku emerytalnego. Z kolei art. 32 ust. 1a ustawy znajduje zastosowanie do tych ubezpieczonych, którzy chociażby jeden z tych okresów osiągnęli po wejściu w życie ustawy, nie później niż do dnia 31 grudnia 2007 roku. W orzeczeniu tym wskazano również, że ubezpieczeni, do których ma zastosowanie art. 184 ustawy, mogą realizować prawo do emerytury na „starych” zasadach po osiągnięciu wieku emerytalnego, nawet jeśli wiek ten osiągną po dniu 31 grudnia 2007 r. W uzasadnieniu powyższych tez Sąd Najwyższy wskazał, że w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach stworzono w istocie odrębną kategorię ubezpieczonych, co znajduje potwierdzenie w art. 24 ustawy, w którym ubezpieczeni urodzeni po dniu 31 grudnia 1948 r., zatrudnieni w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, zostali wyłączeni z regulacji emerytur pomostowych.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż do chwili wejścia w życie przepisu art. 32 ust. 1a ustawy emerytalnej, okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze obejmował zarówno okresy składkowe jak i nieskładkowe, jeśli mieściły się one w okresie wykonywania pracy zgodnie z umowa o pracę. Stanowisko takie potwierdził m. in. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 27 listopada 2003 r. (sygn. akt III UZP 10/03, opubl. w OSNP 2004/5, poz. 87), wskazując, że do okresu pracy w szczególnych warunkach wlicza się okresy zasiłku chorobowego w czasie trwania stosunku pracy przypadające od dnia wejścia w życie ustawy o rewaloryzacji rent i emerytur (t.j. po dniu 14 listopada 1991 r.).

Wskazane orzecznictwo prowadzi zatem do wniosku, iż treść art. 32 ust. 1a pkt 1 ustawy emerytalnej znajduje zastosowanie do osób, które przed dniem 1 lipca 2004 r. nie spełniły wszystkich warunków nabycia prawa do wcześniejszej emerytury. W piśmiennictwie przekonująco jednak podnosi się, że poprzez sformułowanie „wszystkie warunki” rozumieć należy warunki wskazane w treści art. 184 ustawy emerytalnej. Nie obejmuje ono zatem warunku osiągnięcia przez ubezpieczonego przed dniem 1 lipca 2004 r. wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32 i 46 ustawy emerytalnej, gdyż byłoby to zbyt daleko idące i pomijałoby ochronę prawa tymczasowego, ukierunkowanego na przyszłe świadczenia (por. glosę K. Stopki do wyroku Sądu Najwyższego z 17 września 2007 r., III UK 51/2007, opubl. w OSP 2009/10, poz. 111, str. 779).

Innymi słowy, mężczyźni, którzy w dniu wejścia w życie ustawy emerytalnej wypełnili warunki stażu szczególnego (15 lat pracy w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze) oraz stażu ogólnego (co najmniej 25 lat okresu składkowego
i nieskładkowego) nabywają prawo do wcześniejszej emerytury w oparciu o art. 184 ustawy emerytalnej i to nawet w sytuacji, gdy wiek emerytalny osiągnęły już po dniu 1 lipca 2004 r. Art. 32 ust 1a ustawy nie znajdzie zatem do takich osób zastosowania. Jak trafnie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia 2010 r. (II UK 313/2009, opubl. w OSNP 2011/19-20, poz. 260), w art. 184 ustawy emerytalnej ustawodawca utrwalił sytuację osób, które w dniu wejścia w życie ustawy wypełniły warunki wskazane w tym przepisie i zadeklarował ich przyszłe prawo do emerytury w wieku wcześniejszym. Nastąpił zatem pewien stan związania, polegający na zobowiązaniu się przez Państwo do powstrzymania się od jakiejkolwiek ingerencji w istniejące prawo tymczasowe. Z tego względu przewidziana w ustawie ekspektatywa prawa do emerytury nie mogła wygasnąć na skutek nowej regulacji ustalania stażu zatrudnienia. Wskazane rozważania doprowadziły Sąd Najwyższy do stwierdzenia, iż wykazanie w dniu 1 stycznia 1999 r. określonego w art. 184 ustawy emerytalnej okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach wyłącza ponowne ustalenie tego okresu po osiągnięciu wieku emerytalnego według zasad wynikających z art. 32 ust. 1a pkt 1, obowiązujących po dniu 1 lipca 2004 r.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy zatem stwierdzić, iż zgodnie z niekwestionowanymi ustaleniami dokonanymi w toku postępowania, na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca wykazał łącznie 12 lat, 9 miesięcy i 17 dni stażu pracy w szczególnych warunkach. Zgodnie zatem z obowiązującymi w dniu 1 stycznia 1999 r. zasadami, nakazującymi do okresu pracy w szczególnych warunkach wliczać zarówno okresy składkowe jak i nieskładkowe przypadające po dniu wejścia w życie ustawy o rewaloryzacji rent i emerytur - należało uznać, iż na dzień 1 stycznia 1999 r. wnioskodawca nadal nie spełnił wynikającego z treści art. 184 ustawy emerytalnej oraz z treści §3 i §4 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze warunku posiadania stażu szczególnego w wymiarze co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W tej sytuacji zastosowanie wobec wnioskodawcy wskazanych w treści art. 32 ust 1a pkt 1 ustawy emerytalnej zasad obliczania okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, nakazujących przy ustalaniu okresu takiego zatrudnienia nie uwzględnianie okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał po dniu 14 listopada 1991 r. wynagrodzenie lub świadczenia z ubezpieczenia społecznego w razie choroby lub macierzyństwa – było nieuprawnione, albowiem w świetle poczynionych wcześniej rozważań, przepis ten nie miał zastosowania do odwołującego się. Dlatego też w ocenie Sądu nie należy odliczać od stażu pracy wnioskodawcy w warunkach szczególnych okresów korzystania ze zwolnień lekarskich po dniu 14 listopada 1991 r.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, że w spornym okresie (wnioskodawca dość ogólnikowo zakreślił żądanie wnosząc o zaliczenie mu do stażu pracy w warunkach szczególnych wszystkich okresów, w których tego rodzaju pracę świadczył) wnioskodawca wykonywał pracę w warunkach szczególnych.

Zdaniem Sądu Okręgowego wnioskodawca nie wykazał zatem minimalnego wymiaru stażu pracy w warunkach szczególnych, który uprawniałby go do świadczenia emerytalnego.

Zgodnie z art. 6 k.c. to na wnioskodawcy spoczywał ciężar dowodowy w niniejszej sprawie. Oparcie polskiej procedury cywilnej na zasadzie kontradyktoryjności jedynie
w wyjątkowych przypadkach dozwala Sądowi na podjęcie czynności mających na celu pobudzenie inicjatywy stron, a zasadą w tym zakresie jest samodzielne dążenie uczestników postępowania do wykazania prawdziwości podnoszonych twierdzeń. Jeżeli twierdzenie istotne dla rozstrzygnięcia nie zostanie udowodnione, to o merytorycznym rozstrzygnięciu sprawy decyduje rozkład ciężaru dowodu. Zatem strona, na której spoczywa ciężar dowodu, ponosi ryzyko ujemnych skutków niedopełnienia swoich obowiązków w tym zakresie. Sąd Okręgowy uznał również, zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 1996 r., iż nie jest zarówno zobowiązany, jak i uprawniony do przeprowadzenia dochodzenia w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (patrz wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

Skoro zatem wnioskodawca nie udowodnił, aby w spornym okresie wykonywał pracę w warunkach szczególnych, to brak podstaw do zaliczenia (poza wyżej wskazanymi okresami nieskładkowymi po dniu 14 listopada 1991 r.) dodatkowego okresu do jego stażu pracy w warunkach szczególnych.

W okresie od 12 grudnia 1975 r. do 15 czerwca 1976 r. wnioskodawca był zatrudniony w Zakładach (...) w Ł., co stanowi 6 miesięcy i 5 dni, zatem nawet ten okres nie zmieni sytuacji wnioskodawcy w zakresie niewykazania ustawowego minimum.

W oparciu o poczynione ustalenia i obowiązujące przepisy prawa Sąd Okręgowy uznał, że skarżący nie spełnił wszystkich warunków do nabycia prawa do emerytury, gdyż nie legitymuje się minimalnym 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie od zaskarżonej decyzji, o czym orzekł jak w sentencji.