Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny - Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Związku (...) w W.

przeciwko (...) S.A. w W.

z udziałem interwenienta ubocznego P. (...) S.A. w W.

o udostępnienie informacji publicznej

na skutek apelacji pozwanego oraz interwenienta ubocznego

od wyroku Sądu Rejonowego (...) w W.

z dnia 20 września 2013 r., sygn. akt I C 1156/11

1.  oddala obie apelacje;

2.  zasądza od (...) S.A. w W. i P. (...) S.A. w W. na rzecz Związku (...) w W. kwoty po 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w instancji odwoławczej.

Sygn. akt V Ca 4008/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 września 2011 r. powód Związek (...) z siedzibą w W. wniósł o nakazanie pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. udostępnienia na piśmie informacji publicznej w następującym zakresie:

I.  pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umową (...) zawartą pomiędzy pozwaną, a P. (...) z siedzibą w W. i pozwaną na dzień 1 listopada 2010 r.,

II.  pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umową (...) zawartą pomiędzy pozwaną i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.;

III.  pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej, objętej umowami zawartymi pomiędzy (...) sp.z .o.o. i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.;

IV.  pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umowami zawartymi pomiędzy (...) sp. z.o.o. i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.;

V.  pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umowami zawartymi pomiędzy (...) sp. z.o.o. i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.;

VI.  udostępnienie informacji, czy pozwana lub spółki od niej zależne, w okresie od 1 września 2010 r. do 1 kwietnia 2011 r. otrzymały od P. (...) elementy infrastruktury kolejowej w drodze innej czynności prawnej niż zawarcie umowy (...) (w tym w szczególności w drodze wniesienia aportem elementów infrastruktury kolejowej do (...) S.A.lub spółek od niej zależnych);

VII.  pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej przekazanych przez P. (...) do (...) S.A. w drodze innej czynności prawnej niż zawarcie umowy (...) (w tym w szczególności w drodze wniesienia aportem elementów infrastruktury kolejowej do (...) S.A. lub spółek od niej zależnych);

VIII.  udostępnienie informacji, czy pozwana jest właścicielem lub dzierżawcą lub dysponuje na podstawie innej umowy dostępem do następujących obiektów infrastruktury kolejowej w następujących lokalizacjach: B., B., B., B., B., B. R., B., B. O., B., B., B. (...), C., C., N., G., G., G., G., I., I., J., K., K. L., K., K., K. (...), K., L. T., Ł., Ł., Ł., Ł. P., Ł. (...)a, M., M., M., M., M., M., M., M., N., N., N., N., O., O. (...), O. (...)i, O., O., P., P., P. k. K., P., P., P., P., R., R. S., S., S., S., S., S., Ś. P., T., T. (...), T. (...)i, R., W., W., W. (...) (...), W. P., W. R., W. W. (...), W. B., W., Z., Ż.; oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

W toku postępowania P. (...) z siedzibą w W. przystąpiły do strony pozwanej w charakterze interwenienta ubocznego. Interwenient uboczny wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 20 września 2013 roku Sąd Rejonowy (...) w W. nakazał pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. w punkcie I nakazał udostępnienie, na piśmie powodowi Związkowi (...) z siedzibą w W., w terminie 1 miesiąca od uprawomocnienia się niniejszego wyroku, następujących informacji publicznych: 1.pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umową dzierżawy nr (...) z dnia 28 września 2001 r., zawartą pomiędzy pozwanym a P. (...) z siedzibą w W., na dzień 1 listopada 2010 r.; 2.pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umową dzierżawy nr (...) z dnia 28 września 2001 r., zawartą pomiędzy pozwanym a P. (...) z siedzibą w W., na dzień 1 kwietnia 2011 r.; 3.udostępnienie informacji czy pozwany w okresie od 1 września 2010 r. do 1 kwietnia 2011 r., otrzymał od P. (...) S.A. z siedzibą w W. elementy infrastruktury kolejowej w drodze innej czynności prawnej niż zawarcie umowy dzierżawy nr (...) z dnia 28 września 2001 r.; 4.pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej przekazanych przez P. (...) pozwanemu w drodze innej czynności prawnej niż zawarcie umowy dzierżawy nr (...) z dnia 28 września 2001 r.; 5.udostępnienie informacji czy pozwany jest właścicielem lub dzierżawcą lub dysponuje na podstawie innej umowy dostępem do następujących obiektów punktowej infrastruktury kolejowej w następujących lokalizacjach: B., B., B., B., B., B. R., B., B. O., B., B., B. (...), B. (...), C., C., N., G., G., G., G., I., I., J., K., K. L., K., K., K. (...), K., L. T., Ł., Ł., Ł., Ł. P., Ł. (...), M., M., M., M., M., M., M., M., N., N., N., N., O., O. G., O. (...), O., O., P., P., P. k. K., P., P., P., P., R., R. S., S., S., S., S., S., Ś. P., T., T. (...), T. (...), R., W., W., W. (...), W. P., W. R., (...), W. B., W., Z.,Ż.; w punkcie II oddalił powództwo w pozostałym zakresie;w punkcie III ustalił, że pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. ponosi koszty procesu w 62 %, a powód Związek (...) w 48 %, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie Referendarzowi Sądowemu.

Sąd Rejonowy ustalił, iż pismem z dnia 21 lutego 2011 r. powód – Związek (...) zwrócił się do Ministerstwa Infrastruktury z wnioskiem o udostępnienie informacji związanych z kwestią alokacji infrastruktury oraz o udzielenie informacji na pytania dotyczące podpisania umowy (...) i warunków tej umowy, zawartej między P. (...) a (...) S.A.

Ministerstwo Infrastruktury pismem z dnia 28 lutego 2011 r. poinformowało powoda, że informacje, o które wnosi powód znajdują się w posiadaniu spółek: P. (...), (...) S.A. oraz (...) S.A., do których powód może zwrócić się bezpośrednio. Wskazano także, że wykaz punktowej ogólnodostępnej infrastruktury ładunkowej zarządzanej przez (...) S.A. od dnia 1 stycznia 2011 r. znajduje się na stronie (...) S.A.

Pismem z dnia 5 maja 2011 r. powód zwrócił się do (...) S.A. z siedzibą w W. o udostępnienie informacji na piśmie, czy (...) S.A. jest właścicielem, dzierżawcą lub dysponuje na podstawie innej umowy dostępem do następujących obiektów punktowej infrastruktury kolejowej w ww. lokalizacjach. Następnie pismem z dnia 9 maja 2011 r. powód zwrócił się do pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. o udostępnienie na piśmie następujących informacji: pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umową (...) zawartą pomiędzy pozwaną, a P. (...) z siedzibą w W. i pozwaną na dzień 1 listopada 2010 r., pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umową (...) zawartą pomiędzy pozwaną i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.; pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej, objętej umowami zawartymi pomiędzy (...) sp.z .o.o. i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.; pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umowami zawartymi pomiędzy (...) sp. z.o.o. i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.; pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej objętej umowami zawartymi pomiędzy (...) sp. z.o.o. i P. (...) S.A. na dzień 1 kwietnia 2011 r.; udostępnienie informacji, czy pozwana lub spółki od niej zależne, w okresie od 1 września 2010 r. do 1 kwietnia 2011 r. otrzymały od P. (...) elementy infrastruktury kolejowej w drodze innej czynności prawnej niż zawarcie umowy (...) (w tym w szczególności w drodze wniesienia aportem elementów infrastruktury kolejowej do (...) S.A.lub spółek od niej zależnych); pełnej listy elementów infrastruktury kolejowej przekazanych przez P. (...) do (...) S.A. w drodze innej czynności prawnej niż zawarcie umowy (...) (w tym w szczególności w drodze wniesienia aportem elementów infrastruktury kolejowej do (...) S.A. lub spółek od niej zależnych). Ponadto w piśmie tym powód wskazał, że pismem otrzymanym z Ministerstwa Infrastruktury z dnia 28 lutego 2011 r. o nr (...) (...) pozwany został wskazany jako podmiot właściwy do udzielenia odpowiedzi na powyższe pytania.

Pismem z dnia 17 czerwca 2011 r. pozwany (...) S.A. z siedziba w W. poinformował powoda, iż żądane przez nią informacje wykraczają poza zakres określony ustawą o dostępie do informacji publicznej oraz niezależnie od tego żądane informacje stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa.

W odpowiedzi na pismo (...) S.A. powód ponownie pismem z dnia 8 lipca 2011 r. zwrócił się o udostępnienie informacji w zakresie dotyczącym elementów infrastruktury wydzierżawionej przez P. (...) na rzecz (...) S.A. i spółek od niej zależnych oraz o udostępnienie informacji w zakresie dotyczącym lokalizacji punktowej infrastruktury będącej w gestii pozwanego. Ponadto powód wskazał, że informacje, o udostępnienie których się zwrócił, stanowią informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej jak również pozwany jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy. Pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. pozwany (...) S.A. ponownie wyjaśnił, że żądane przez powoda informacje wykraczają poza zakres określony ustawą oraz stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa.

Zgodnie z uchwałą Zarządu P. (...) w W. nr 226 z dnia 8 kwietnia 2008 r. klauzulą „tajemnica przedsiębiorstwa P. (...) S.A.” objęte są informacje i dokumenty wymienione w ramowym wykazie rodzajów informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa P. (...) S.A. Między innymi do informacji oznaczonych klauzulą „tajemnica przedsiębiorstwa P. (...) S.A.” wymienionych w przepisach wewnętrznych są informacje dotyczące podpisanych umów z kontrahentami, kalkulacji cen, marży, dane dotyczące porozumień cenowych oraz ważne z punktu widzenia interesów P. (...) umowy i kontrakty, których stroną jest P. (...) a także zbiorcze zestawienia klientów. Załącznik nr (...) do uchwałą nr 226 z dnia 8 kwietnia 2008 r. stanowiło porozumienie zawarte pomiędzy P. (...) w W. a m.in. pozwanym (...) S.A. w W. w sprawie stosowania wspólnych zasad ochrony, udostępniania i przekazywania informacji stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa w spółkach grupy P. (...).

Zgodnie z uchwałą Zarządu (...) S.A. w W. nr (...) z dnia 17 września 2008 r. wprowadzono do stosowania w Spółce Regulamin Ochrony Tajemnicy Przedsiębiorstwa (...)S.A. stanowiący załącznik do uchwały oraz zobowiązano kierowników komórek organizacyjnych Centrali (...) S.A. oraz dyrektorów zakładów Spółki do wdrożenia i stosowania zasad oraz procedur ustalonych w Regulaminie. W Regulaminie Ochrony Tajemnicy Przedsiębiorstwa (...) S.A. znajduje się wykaz informacji stanowiących tajemnice przedsiębiorstwa. Między innymi do informacji tych należą umowy handlowe (nie zawierające informacji niejawnych) z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi, za wyjątkiem umów na usługi, wynikające z realizacji, zasad sprzedaży usług przewozów towarowych przez (...) S.A., propozycji handlowych i umów opracowanych na podstawie wytycznych w sprawie ustalenia opłat za przewóz przesyłek nadzwyczajnych, umów zawieranych w trybie postępowań przetargowych prowadzonych na podstawie przepisów ustawy prawo zamówień publicznych oraz przepisów o udzielaniu zamówień na dostawy, roboty i usługi obowiązujących w (...) S.A. oraz inne umowy zawierające informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne, czy ekonomiczno-finansowe, posiadające wartość gospodarczą dla Spółki.

Nie istnieje jawna lista elementów infrastruktury kolejowej, które pozostają w dyspozycji (...) S.A. w W., natomiast informacja o ok. 620 punktach ładunkowych, którymi dysponuje (...) S.A. jest ogólnie dostępna. Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie przewozu towarów- członkowie Związku (...) z siedzibą w W., uzyskują informacje o lokalizacji określonego elementu infrastruktury kolejowej w drodze indywidualnych zapytań. Ustalania lokalizacji danego elementu infrastruktury kolejowej wymaga często od przedsiębiorców kolejowych podjęcia samodzielnych starań, w tym poprzez wyjazdy na poszczególne stacje oraz terminale i rozmowy kontrolerami ruchu. (...) S.A. dysponuje regulaminem udostępniania posiadanej przez siebie infrastruktury licencjonowanym przewoźnikom kolejowym. Należy złożyć wniosek do (...) S.A., podpisać umowę z wyprzedzeniem do 30 dni i przekazać do (...) S.A. przewidywany termin na wykorzystanie konkretnego toru.

Zachowanie w tajemnicy postanowień umowy dzierżawy Nr (...) zawartej w dniu 28 września 2001 r. polegało w ramach (...) S.A. z siedzibą w W. na przestrzeganiu zawartych w niej postanowień, tj. zapisu, że udzielania zawartych w niej informacji jest zabronione. W późniejszym okresie, na skutek wskazań Najwyższej Izby Kontroli, Urzędu Transportu Kolejowego i Biura Kontroli Wewnętrznej (...) ,podjęto dodatkowe czynności w celu zachowania w tajemnicy informacji objętych umową dzierżawy Nr (...) z dnia 28 września 2001 r. Po rozdzieleniu punktów ładunkowych na podstawie decyzji (...) Prezesa P. (...) S.A., to co pozostało w użytkowaniu (...) S.A. wraz z koncepcją uporządkowania, za zgodą P. (...), zostało objęte klauzulą tajemnicy przedsiębiorstwa. Przed decyzją (...) informacje zawarte w umowie (...) nie były objęte klauzulą tajemnica przedsiębiorstwa, w sensie sformalizowanym ale były traktowane jako informacje poufne. Treść załączników do umowy (...) nie była dostępne dla podmiotów trzecich. Poszczególne zakłady pozwanego otrzymywały aktualizowane wyciągi, które dotyczyły nieruchomości znajdujących się w ich obszarze zainteresowania. Dostęp do treści umowy miało 5 osób w (...) oraz do jej odpowiedniej części dyrektorzy zakładów spółki i naczelnicy samodzielnej komórki działu. Zapytania partnerów handlowych kierowane do pozwanego były przekazywane P. (...) w W., który to podmiot decydował o udostępnieniu poszczególnych informacji. Umowa (...) już nie obowiązuje. Obecnie ani treść umowy ani treść załączników do niej nie jest dostępna dla podmiotów trzecich.

W swych rozważaniach Sąd Rejonowy jako podstawę prawną dochodzonego roszczenia wskazał art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, zgodnie z którym kryterium dopuszczalności drogi sądowej w zakresie analizowanego żądania jest charakter dobra, którego ochrona stała się przyczyną odmowy udzielenia żądanych informacji.

Rozważając podmiotowe przesłanki żądania, Sąd I instancji stwierdził, że stosownie do art.2 u.d.i.p. każdemu przysługuje prawo dostępu do informacji publicznej, przy czym od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Tym samym Sąd Rejonowy uznał, że uprawnienie to służy również powodowi. Bez znaczenie była przy tym przyczyna powodująca uprawnionym w zgłoszeniu analizowanego żądania, w tym podnoszony w toku postępowania fakt prowadzenia działalności konkurencyjnej względem pozwanego i chęć wykorzystanie uzyskanych w informacji w jej ramach.

Analizując zakres podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej Sąd Rejonowy podniósł, że pozwany dysponuje majątkiem publicznym, a nadto Skarb Państwa posiada w nim pozycję dominującą w rozumieniu aktu prawnego wskazanego w art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. tj. art. 4 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, poprzez P. (...) z siedzibą w W., który to podmiot jest jednoosobową spółkę akcyjną Skarbu Państwa, powstałą poprzez akt komercjalizacji przedsiębiorstwa państwowego na podstawie ustawy o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "P. (...). W konsekwencji Sąd I instancji uznał, że pozwany jest jednym z podmiotów wskazanych wprost w otwartym katalogu "innych podmiotów wykonujących zadania publiczne" o których mowa art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p., a tym samym obowiązany do udostępnienia informacji publicznej.

Przechodząc do rozważenia przedmiotowego zakresu ustawy w kontekście zgłoszonego żądania Sąd Rejonowy wskazał, że każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Artykuł 6 u.d.i.p. wymienia zaś kategorie informacji publicznej, które na mocy prawa podlegają udostępnieniu, przy czym nie jest to katalog zamknięty. W ocenie Sądu I instancji zakres informacji zakreślonych w zgłoszonym żądaniu dotyczył informacji publicznej w świetle powołanych przesłanek podmiotowych i przedmiotowych. Analiza jego treści wskazuje jednoznacznie, że w istocie zmierza ono do wyszczególnienia składników majątku będących w dyspozycji pozwanego, z tym jedynie uszczegółowieniem, że spośród tak zakreślonego zbioru praw, powód dochodzi udostępnienia informacji o określonych składnikach majątkowych przekazanych do dyspozycji pozwanego (tj. wyłącznie o infrastrukturze kolejowej), podstawy prawnej tego przekazania (tj. oznaczonej w pozwie umowy (...) i innych niż ta umowa czynności prawnych), od określonego podmiotu tj. P. (...) w W. i wg. stanu w sprecyzowanych datach.

W przekonaniu Sądu Rejonowego tak zakreślony zakres żądanie dotyczył niewątpliwe majątku, którym dysponuje podmiot, o którym mowa w art. 4 ust. 1 u.d.i.p., jest to zatem informacja o której mowa art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. f u.d.i.p. w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. Jeżeli nadto zważyć, że przedmiotem żądania są informacje o majątku przekazanym pozwanemu przez interwenienta ubocznego - (...) S.A. w W., który jest podmiotem o którym mowa art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. a u.d.i.p. tj. państwową osobą prawną, to zdaniem Sądu I instancji należało uznać, że zakres informacji objętych żądaniem dotyczył także tych, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. d u.d.i.p. w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. a u.d.i.p.

Żądaniem objęte zostały kluczowe składniki majątkowe pozwanego, tj. elementy infrastruktury kolejowej, którym to pojęciem objęte są, stosownie do definicji legalnej zawartej w art.4 pkt 1 ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, linie kolejowe oraz inne budowle, budynki i urządzenia wraz z zajętymi pod nie gruntami, usytuowane na obszarze kolejowym, przeznaczone do zarządzania, obsługi przewozu osób i rzeczy, a także utrzymania niezbędnego w tym celu majątku zarządcy infrastruktury. W przekonaniu Sądu Rejonowego nie budziło wątpliwości, że informacja o tym czy, a jeśli tak to jakie, owe podstawowe składniki majątku z punktu widzenia realizacji celów podmiotu nim dysponującego, o bardzo istotnej wartości rynkowej, stanowiące majątek publiczny, zostały przekazane pozwanemu stanowi informację publiczną w świetle powołanych przesłanek podmiotowych i przedmiotowych . Podkreślono, że szczegółowa treść aktów dyspozycji wskazanym mieniem(warunki na jakich to nastąpiło) nie była objęta żądaniem zgłoszonym w niniejszym postępowaniu, które dotyczyło wyłącznie stanu majątku, który znalazł się w dyspozycji pozwanego na ich podstawie.

Odnośnie stanowiska pozwanego, że dane, których udostępnienia żądał powód stanowią tajemnicę przedsiębiorcy, Sąd I instancji przyznał, że zgodnie z art.5 ust.1 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych, w myśl zaś ust. 2 powołanego uregulowania prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy.

Dla uznania określonej informacji za tajemnicę przedsiębiorcy, o jakiej mowa w art. 5 ust. 2 ustawy, należy więc wykazać, że przedsiębiorca podjął niezbędne kroki mające na celu zachowanie jej w poufności. Nie jest tu wystarczające, że przedsiębiorca sam kwalifikuje daną informację, jako objętą analizowaną tajemnicą. Interpretując art. 11 ustawy o zakazie nieuczciwej konkurencji, można powiedzieć, że tajemnicę przedsiębiorstwa stanowi poufna informacja posiadająca wartość gospodarczą, a w szczególności informacja techniczna, technologiczna lub organizacyjna. Informacja staje się "tajemnicą", kiedy przedsiębiorca przejawia wolę zachowania jej jako niepoznawalnej dla osób trzecich. Z ochroną tajemnicy przedsiębiorstwa będziemy mieli do czynienia tylko wtedy, gdy przedsiębiorca podjął określone działania faktyczne w celu chronienia swoich tajemnic, verba legis: "niezbędne działania w celu zachowania poufności". Wprawdzie zabezpieczenie informacji następuje również wtedy, gdy informacja jest chroniona prawnie (np. poprzez zawarcie umów o poufność), jednak zawsze potrzebne jest nawet najskromniejsze zabezpieczenie techniczne. Można więc stwierdzić, że w świetle ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji zabezpieczenie fizyczne ma znaczenie priorytetowe, jeżeli chodzi o zabezpieczenie informacji wewnątrz przedsiębiorstwa, zaś zabezpieczenie prawne ma co najwyżej charakter subsydiarny. Informacja podlegająca ochronie na gruncie art. 11 u.z.n.k. musi mieć przynajmniej minimalną wartość gospodarczą.

Zdaniem Sądu Rejonowego pozwany nie wykazał w niniejszym postępowaniu, by informacje, o których udostępnienie wystąpił powód, miały być poufne z uwagi na to, że przedsiębiorca podjął działania w celu zachowania ich poufności. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie wynika przy tym w żaden sposób czy zastosowanym środkom mającym na celu zachowanie analizowanych informacji w tajemnicy o charakterze prawnym (ograniczony dostęp pracowników i osób trzecich, klauzule)-niezależnie już od chwili kiedy zostały wprowadzone- towarzyszyły także te o podstawowym znaczeniu tj. mające na celu fizyczną ochronę informacji. Ze zgromadzonego sprawie materiału dowodowego nie wynika nadto czy żądana przez powoda informacja posiada nadal wartość gospodarczą dla pozwanego, wobec faktu, że analizowana umowa już nie obowiązuje i zastała zastąpiona innymi czynnościami prawnymi. W konsekwencji Sąd Rejonowy uznał, że pozwany nie wykazał aby żądane przez powoda informacje były skutecznie objęte tajemnicą przedsiębiorcy.

W zakresie zaś podniesionej przez pozwanego konieczności przetworzenia informacji, o której stanowi art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., stosownie do którego prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, Sąd I instancji wskazał, że to podmioty zobowiązane do udostępnienia informacji publicznej muszą wykazać, że objęte wnioskiem żądanie dotyczy informacji publicznej o charakterze przetworzonym i mogą odmówić jej udostępnienia tylko wtedy, gdy wnioskodawca nie wykaże występowania tej przesłanki (tj. szczególnej istotności dla interesu publicznego). W ocenie Sądu Rejonowego strona pozwana nie wywiązała się z tak zakreślonego obowiązku, bowiem nie podjęła żadnej inicjatywy dowodowej celem wykazania konieczności przetworzenia żądanej informacji. W przekonaniu Sądu Rejonowego brak było podstaw do uznania, że przedstawienie listy elementów infrastruktury kolejowej objętej wskazaną umową (...) (żądania a-b) wymagało złożonych działań myślowych. W istocie chodzi tu bowiem o wyodrębnienie z treści wskazanej umowy informacji, w niej zapisanych. Podobnie ocenić należy istnienie wymogu przetworzenia w zakresie żądania przewidzianego w pkt h pozwu, nie sposób bowiem uznać, że pozwany nie dysponuje informacją co do posiadania przez niego dostępu do obiektów punktowej infrastruktury kolejowej w wyszczególnionych w żądaniu lokalizacjach. W ocenie Sądu I instancji wymóg przetworzenia nie został wykazany także w zakresie żądanie określonego pkt f i g pozwu. Nawet jeśli, pozwana nie dysponuje aktualnie gotowym zestawieniem w tym zakresie, w żądanej formie (co wszak nie zostało udowodnione), to zauważyć należy, że informacją prostą a nie przetworzoną jest informacja, którą podmiot zobowiązany może udostępnić w takiej formie w jakiej ją posiada, przy czym jej wyodrębnienie ze zbiorów informacji (rejestrów, zbiorów dokumentów, akt postępowań), nie jest związane z koniecznością poniesienia pewnych kosztów osobowych lub finansowych trudnych do pogodzenia z bieżącymi działaniami zobowiązanego do udzielenia informacji podmiotu (...). Przetworzenia informacji nie stanowi sięganie do materiałów archiwalnych. Za informację przetworzoną należy uznać zatem taką jaka, w zasadzie, w chwili złożenia wniosku nie istnieje. Jej wytworzenie wymaga przeprowadzenia przez podmiot zobowiązany pewnych czynności analitycznych, organizacyjnych i intelektualnych w oparciu o posiadane informacje proste. Nadto przy ww. wykładni istotne jest, że intencją ustawodawcy było zapewnienie każdemu możliwości realizowania jego konstytucyjnego prawa do uzyskania informacji publicznej.

Przyjmując zatem nawet, że przygotowanie żądanej informacji będzie wymagało od pozwanego nakładu pracy i poszukiwań w zbiorach archiwalnych to nie wykazał on, że będzie się to wiązało z koniecznością poniesienia kosztów osobowych lub finansowych trudnych do pogodzenia z bieżącym działaniem spółki.

Niezależnie od powyższego strona powodowa wykazała w przekonaniu Sądu I instancji istnienie szczególnego interesu publicznego w uzyskaniu sprecyzowanych w pozwie informacji. Własność publiczna, musi być zarządzana zgodnie z zasadami prawidłowej gospodarki i transparentność w zakresie wykonywania tych działań jest szczególnie wymagana. Uzyskanie przez powoda informacji o tym czy, a jeśli tak to jakie składniki majątku publicznego zostały przekazane przez państwową osobę prawną w dyspozycję pozwanemu, służy niewątpliwie zapewnieniu takiej przejrzystości i umożliwia społeczną kontrolą podjętych działań, która bez żądanych informacji byłaby w istocie iluzoryczna. Nie można tu również pomijać -akcentowanej przez powoda- potrzeby zapewnienia konkurencji na rynku usług świadczonych przez pozwanego, któremu udostępniony został majątek publiczny w postaci infrastruktury kolejowej. Bezspornie powód (członkowie w nim zrzeszeni) prowadzą działalność konkurencyjną względem pozwanego. Nie stanowi to jednak w ocenie Sądu podstawy do nieuwzględnienia dochodzonego żądania, a przeciwnie z reguły to właśnie podmioty bezpośrednio zaangażowane w dany, szczegółowy segment rynku są zainteresowane w jego właściwym funkcjonowaniu i sprawowaniu kontroli w tym zakresie.

W przekonaniu Sądu I instancji nie zasługiwało na uwzględnienie żądanie w zakresie określonym w pkt c, d i e pozwu. W ocenie Sądu Rejonowego brak było podstaw, aby zobowiązywać pozwaną spółkę do udostępnienia informacji dotyczących stosunków prawnych, których nie była stroną. Niezależnie od tego jakie więzy gospodarcze czy własnościowe łączą go ze stronami tych umów (tj. (...) spółka z o.o., (...) spółka z o.o. a także (...) spółka z o.o. i każdorazowo P. (...)), to są to z pewnością odrębne podmioty prawna (osoby prawne) wyposażone w zdolność sądową i to one ewentualnie mogłyby zostać zobowiązane do udostępnienia analizowanych informacji ( przy zaistnieniu wszystkich wskazanych przesłanek). Podzielić zatem należy zarzut pozwanej, że żądanie we wskazanym zakresie dotyczy informacji, które nie znajdują się w posiadaniu strony, co czyni je nieuzasadnionym. Z analogicznych przyczyn uwzględnieniu nie podlegało żądanie określone w pkt f i g pozwu w odniesieniu do spółek zależnych.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 100 k.p.c.

Powyższy wyrok w części uwzględniającej powództwo zaskarżył interwenient uboczny zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, tj. art. l ust. l u.d.i.p. w zw. art. 61 ust. l Konstytucji RP z dnia 2 kwietnia 1997 r. oraz art. 6 ust, l pkt 2 f i 5 a w zw. z art. 6 ust, l pkt 5 d u.d.i.p. poprzez błędną wykładnię prowadzącą do nieustalenia, czy informacje żądane przez powoda stanowią informację publiczną - podczas gdy prawidłowa wykładnia i zastosowanie ww. przepisów prowadzi do wniosku, że żądane informacje nie dotyczą spraw publicznych i nie podlegają udostępnieniu na podstawie u.d.i.p.; art. 4 ust, l pkt 5 u.d.i.p. w zw. art. 61 ust, l Konstytucji przez błędną wykładnię polegającą na ustaleniu, że (...) jest „innym podmiotem wykonującym zadania publiczne" , podczas gdy prawidłowa wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że (...) nie jest organem władzy publicznej ani podmiotem wykonującym zadania publiczne i w konsekwencji nie jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej; art. 4 ust. l pkt 4 i 5 u.d.i.p. w zw. z art. 6 ust, l pkt 5 a i 5 d u.d.i.p. przez błędną wykładnię polegającą na pominięciu przesłanek określonych w pierwszym zdaniu przepisu art. 4 ust. l u.d.i.p., skutkującą nieustaleniem, czy P. (...) mieści się w określeniu „władza publiczna" lub „inny podmiot wykonujący zadania publiczne", podczas gdy prawidłowa wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że P. (...) nie jest organem władzy publicznej ani podmiotem wykonującym zadania publiczne, a w konsekwencji zakres informacji objętych żądaniem nie dotyczy informacji publicznej; naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § l k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i wyprowadzenie z materiału dowodowego wniosków z niego niewynikających, co doprowadziło do przyjęcia, że informacje żądane przez powoda w pkt l a, b oraz f- h petitum pozwu nie stanowiątajemnicy przedsiębiorstwa (...) oraz P. (...) oraz że (...) nie wykazała, aby podjęła działania w celu zachowania w poufności przedmiotowych informacji, podczas gdy z materiału dowodowego tj. uchwały Zarządu (...) nr (...) z dnia 17 września 2008 r., uchwały Zarządu (...) nr (...) z dnia 8 kwietnia 2008 r., porozumienia z dnia 8 kwietnia 2008 r. w sprawie stosowania wspólnych zasad ochrony, udostępniania i przekazywania informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa w spółkach Grupy (...) oraz zeznań świadka E. K. ewidentnie wynika, że informacje, o których udostępnienie wystąpił Powód są objęte tajemnicą przedsiębiorstwa (...) i P. (...) oraz, że (...) podjęła działania zmierzające do zachowania w poufności przedmiotowych informacji oraz należycie je chroni, jako informacje objęte tajemnicą przedsiębiorstwa; brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i wyprowadzenie z materiału dowodowego wniosków z niego niewynikających, prowadzące do przyjęcia, że informacje, o których mowa w pkt l a, b oraz f - h petitum pozwu nie mają charakteru informacji przetworzonych oraz że Powód wykazał istnienie szczególnego interesu publicznego w uzyskaniu żądanych informacji, podczas gdy z materiału dowodowego tj. zeznań świadka W. J. oraz wyjaśnień strony powodowej R. M. wynika, że żądane informacje stanowią informację przetworzoną, a Powód ma wyłącznie interes własny w uzyskaniu tych informacji; sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z zebranym materiałem dowodowym, polegającą na ustaleniu, że „nie istnieje jawna lista elementów infrastruktury kolejowej, które pozostają w dyspozycji (...) S.A.", co doprowadziło do błędnego przyjęcia, że lista elementów infrastruktury kolejowej nie stanowi informacji przetworzonej, podczas gdy z materiału dowodowego tj. zeznań świadka W. J. ewidentnie wynika, że nie istnieje żadna lista elementów infrastruktury kolejowej zarządzanych przez (...), bez względu na jawny czy tajny jej charakter, co przekonuje o tym, że sporządzenie i udostępnienie przedmiotowej listy wedle wskazanego przez powoda kryterium stanowiło będzie informację przetworzoną.

Skarżący wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji; ewentualnie zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na rzecz P. (...) od Powoda kosztów postępowania według norm przepisanych.

Powyższy wyrok zaskarżył również pozwany w części uwzględniającej powództwo zarzucając mu naruszenie prawa materialnego, a mianowicie przepisu art. 1 ust.1 w zw. z art. 6 ust.1 pkt.2 lit. f ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, polegające na ich błędnej wykładni prowadzącej do przyjęcia, ze żądane przez powoda informacje stanowią informację publiczną skoro znalazły się pośród wymienionego w art. 6 (przykładowego) katalogu informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną podczas gdy żądanie udzielania informacji musi podlegać ocenie, pod kątem tego, czy mamy do czynienia z informacją o sprawach publicznych, ważnych i interesujących dla ogółu, a nie tylko informacją ważną i przydatną dla powoda; art. 4 ust.1 pkt.5 ww. ustawy polegające na jego niewłaściwym zastosowaniu i przyjęciu, ze pozwany jest zobowiązany do udostępnienia żądanych przez powoda informacji, podczas gdy pozwany nie jest podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej albowiem nie jest organem władzy publicznej ani podmiotem wykonującym zadania publiczne; art. 6 ust.1 pkt.2 lit. f ww. ustawy polegające na jego niezastosowaniu i przyjęciu, ze pozwany jest zobligowany do udostępnienia wszelkich informacji na temat swojego majątku, podczas gdy w przypadku takich podmiotów jak pozwany, za informacje te uważa się jedynie informacje wymienione we wskazanym przepisie; art. 6 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, ze pozwany winien wykazać, że żądane przez powoda informacje będą wymagały ich wcześniejszego przetworzenia, a więc dowieść, iż zestawienie informacji w zakresie objętym żądaniem pozwu nie zostało do tej pory sporządzone, podczas gdy reguła z art. 6 k.c. ulega modyfikacji w odniesieniu do faktów negatywnych w szczególności, gdy nie idzie o zanegowanie okoliczności o charakterze negatywnym, ale wykazanie, ze dane zdarzenie nie miało miejsca tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie, gdzie pozwany może, co najwyżej zanegować twierdzenie o istnieniu zestawienia informacji w zakresie objętym żądaniem pozwu, a wówczas oznacza to konieczność wykazania tej okoliczności przez powoda; naruszenie prawa procesowego, mające istotny wpływ na wynik sprawy, a mianowicie przepisu art. 233 k.p.c. polegające na dokonaniu przez Sąd I instancji całkowicie dowolnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz sprzeczność poczynionych przez sąd orzekający ustaleń faktycznych z treścią zgromadzonego materiału dowodowego w wyniku przyjęcia, że żądane przez powoda informacje nie stanowią informacji o charakterze przetworzonym oraz, że powód wykazał istnienie szczególnego interesu publicznego w uzyskaniu żądanych informacji; nie istnieje jawna lista elementów infrastruktury kolejowej pozostających w dyspozycji pozwanego, z czego Sąd l instancji wyprowadza wniosek, ze pozwany dysponuje zestawieniem w zakresie objętym żądaniem pozwu tyle, ze nie ma ono charakteru jawnego; żądane przez powoda informacje nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa pozwanego oraz, że pozwany nie wykazał, aby podjął on działania w celu zachowania w poufności przedmiotowych informacji.

Skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powodowej Spółki na rzecz pozwanego oraz Interwenienta Ubocznego kosztów procesu wg norm przepisanych, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia - przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Obie apelacje nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd Rejonowy poczynił w analizowanej sprawie prawidłowe ustalenia faktyczne na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego. Z poczynionych ustaleń wyciągnięte zostały prawidłowe wnioski prawne i poprawnie sąd pierwszej instancji zinterpretował treść oraz znaczenie zastosowanych przepisów. Także uzasadnienie zaskarżonego wyroku odpowiadało wymogom określonym w art. 328 k.p.c., co pozwoliło Sądowi Okręgowemu na merytoryczną kontrolę orzeczenia. Stąd, w niniejszej sprawie sąd drugiej instancji na podstawie art. 382 k.p.c. przyjął ustalenia faktyczne i wnioski prawne Sądu Rejonowego jako swoje własne. W tej sytuacji rozważeniu podlegały jedynie zarzuty zawarte w apelacji strony pozwanej oraz interwenienta ubocznego.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia art. 233§1 k.p.c. przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego należy wskazać, iż skuteczne postawienie tego zarzutu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (tak SN w orzeczeniu z 6 listopada 1998 r., II CKN 4/98 niepubl.). Należy podkreślić, iż Sąd Rejonowy przeprowadził ocenę dowodów w sposób szczegółowy z punktu widzenia ich wiarygodności i mocy. Sąd Rejonowy konkretnie uzasadnił, którym dowodom dał, a którym odmówił przymiotu wiarygodności, przestrzegając przy tym zasad logicznego rozumowania, a z zebranego materiału dowodowego wyciągnął wnioski logicznie uzasadnione. Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów nie nosi znamion dowolności, jest zgodna z zasadami doświadczenia życiowego. Tym samym należało uznać, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia art. 233 k.p.c., na który powołała się strona pozwana i interwenient w zarzutach apelacji. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy była prawidłowa i w żaden sposób nie kolidowała z normami zawartymi w przepisach prawa materialnego lub procesowego. Kompletność materiału dowodowego i szczegółowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego spowodowały, iż nie zachodziła konieczność uzupełnienia ich.

Analizując poszczególne zarzuty, w zasadzie wspólne dla obu apelacji, należy wskazać, że Sąd I instancji rozpoznał istotę sprawy i nie naruszył przepisu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Sąd Okręgowy zgadza się ze stanowiskiem, że informacja publiczna to informacja wytwarzana przez władze publiczne i inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, czyli właśnie wykonują w zakresie tego gospodarowania zadania publiczne. Niewątpliwie strona pozwana gospodaruje mieniem, które w poprzednim systemie ustrojowym było mieniem państwowym, czyli publicznym. Rozważając ten zarzut, Sąd Okręgowy miał też na uwadze cel ustawodawcy, jaki przyświecał tworzeniu ustawy – ustawa o dostępie do informacji publicznej jest rozwinięciem zasady konstytucyjnej, zawartej w przepisie art. 61 ust. 1, gwarantującej obywatelom uprawnienia kontrolne. Jest to tym bardziej uzasadnione w przypadku spółki (...) SA, której cały majątek stanowił wcześniej własność państwową. W ocenie Sądu Okręgowego cały majątek spółki ma takie samo pochodzenie i służy takim samym celom, w tym i zadaniom publicznym, a zatem to wręcz obowiązkiem pozwanego jest informowanie obywateli, którzy złożyli się na mienie spółki, co dzieje się z poszczególnymi składnikami, jak są wykorzystywane i kto ma do nich dostęp, czy przynoszą dochód czy stratę.

W niniejszej sprawie nie ma też mowy o naruszeniu art. 4 ust. 1 pk 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 61 ust. 1 Konstytucji RP. Również w tej kwestii uzasadnienie zawiera szczegółowe motywy, a potwierdzeniem przyjęcia, że P. (...) wykonuje zadania publiczne. Powyższe wynika choćby z treści ustawy o transporcie kolejowym – w dyspozycji P. (...) są linie kolejowe o znaczeniu państwowym, obronnym czy wyłącznie obronnym (art. 4 pkt 2 a, 2 b i 2 c w/w ustawy). Kolej realizuje więc cele nie tylko gospodarcze, o które chodzi w niniejszej sprawie, ale i społeczne (jak choćby dowóz ludzi do pracy czy na wypoczynek letni lub zimowy), ekologiczne (nieniszczenie dróg, bezpieczeństwo dla środowiska naturalnego) czy obronne (zapewnienie transportu i szybkiego przemieszczenia się wojska w razie potzeby). Zatem dysponent infrastruktury musi zadbać o realizację powyższych celów, zapewniać plany transportowe i dbać o interoperacyjność (art. 4 pkt 4 a i pkt 29 w/w ustawy). W interesie wszystkich obywateli jest rozwój kolei, a zatem i prawidłowe wykonywanie zadań przez dysponenta majątku oraz doprowadzenie do sytuacji wolnorynkowej i konkurencyjności na rynku przewozów kolejowych w zakresie transportu osób i towarów. Strona powodowa nie ma zatem tylko interesu własnego, ale działa również w interesie obywateli. Linie kolejowe, bocznice, dworce i inne nieruchomości to majątek publiczny, a możliwość tańszego i ekologicznego dostarczania towarów z jednego miejsca na inne jest przedmiotem zainteresowania większości ludzi. Ujawnieniu podlega zatem nie tylko pierwsze przekazanie majątku –komercjalizacja na rzecz P. (...), ale i to, co spółka z majątkiem robi dalej, jak nim gospodaruje, czy generuje dochody, komu przekazuje do dyspozycji infrastrukturę, jak dba o mienie itp. Kolej jest sprawą ważną dla ogółu, a przez to zainteresowanie jej sprawami jest duże i zwiększa się – jak już wspomniano, to choćby kwestie przewozu, bezpieczeństwa przejazdów, wyglądu dworców, a przez to i miast czy obronności państwa.

Ponadto należy wskazać, że skoro sama spółka od początku nie uznawała za ważne ochrony danych dotyczących infrastruktury, a klauzule pojawiły się w okresie, gdy strona powodowa zaczęła starać się o ujawnienie danych, to tym bardziej logiczne było wnioskowanie Sądu Rejonowego, że informacje, o które wnosi strona powodowa nie stanowią tajemnicy przedsiębiorstwa. Wiele podmiotów – np. Najwyższa Izba Kontroli, Sejm, Prezes Urzędu Transportu Kolejowego – dysponuje danymi i upublicznia wiedzę odnośnie niektórych z umów zawieranych przez P. (...), a zatem uchwała o objęciu wszystkich umów dotyczących mienia P. (...) tajemnicą jest ewidentnie niezgodna z ustawą o dostępie do informacji publicznej. Uchwała ta jest ponadto aktem wewnętrznym, obowiązującym wewnątrz spółki. Niezrozumiałe jest też to, że z jednej strony P. (...) chroni wszystkie umowy, a z drugiej strony podmioty zewnętrzne, spoza grupy P. (...), mają możliwość dowiadywania się na poszczególnych stacjach czy dworcach o kwestie związane z dostępem do infrastruktury. Objęcie tajemnicą przedsiębiorstwa informacji, które uzyskać można np. od naczelnika stacji jest więc i nieskuteczne.

Jeśli natomiast chodzi o kwestię przetworzenia informacji, to Sąd Odwoławczy zgadza się także i w tej części ze stanowiskiem Sądu I instancji, że podanie żądanych danych wymaga tylko skserowania umów i załączników. Faktycznie z uwagi na ilość tekstu będzie to czasochłonne, jednak poza czynnością skopiowania zbędny jest jakikolwiek inny nakład pracy. Nie ma potrzeby jakiegokolwiek innego zachowania, jak tylko odnalezienie umów i ich skopiowanie.

Brak było również podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego o zawieszenia postępowania do czasu zakończenia postępowania administracyjnego, w ramach którego zdaniem skarżącego dojdzie do zdefiniowania infrastruktury kolejowej. W ocenie Sądu Okręgowego pojęcie infrastruktury kolejowej jest precyzyjne i nie budzi wątpliwości, tym samym wykonanie zaskarżonego wyroku nie powinno nastręczać wątpliwości, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że wyrok w sprawie przeciwko P. (...) (który zapadł w sprawie V Ca 3466/13) został wykonany, co potwierdza protokół przekazania dokumentów z dnia 13 października 2014 r. (k. 634-637 akt sprawy).

Reasumując powyższe, należało stwierdzić, iż Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny i prawny na podstawie zebranego materiału dowodowego, w związku z czym, Sąd Okręgowy oddalił apelację na podstawie art. 385 k.p.c.

Konsekwencją tego rozstrzygnięcia było postanowienie zawarte w punkcie 2 i zasądzenie, na podstawie przepisu art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., od przegrywającej strony pozwanej i interwenienta ubocznego, który złożył apelację, kosztów postępowania na rzecz strony powodowej.