Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lucyna Łaciak

Protokolant: apl. adw. Katarzyna Żukowska

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2014 r. w Warszawie

sprawy B. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 23 września 2013 r. znak: I/20/(...)

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Ubezpieczony B. M. w dniu 1 października 2013 r. złożył odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 23 września 2013 r., znak: I/20/(...) odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący podniósł, że jego obecny stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy, a pracodawcy nie chcą go zatrudnić ze względu na związaną odpowiedzialność za pracownika ( k. 2 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 14 października 2013 r., wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że odwołujący orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 września 2013 r. został uznany za zdolnego do pracy. Wobec powyższego, organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do roszczonego świadczenia
( k. 3-4 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 25 października 2013 r. dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów: ortopedy i neurologa celem ustalenia, czy odwołujący jest zdolny czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy zarobkowej, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy jest to niezdolność trwała czy okresowa,
a jeżeli okresowa to na jaki okres; jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała ( k. 7 a. s.).

Pismem procesowym z dnia 25 kwietnia 2015 r. odwołujący stwierdził, że nie zgadza się z orzeczeniem biegłych sądowych. B. M. podniósł, że bóle kręgosłupa lędźwiowego i piersiowego nie ustępują, a każdy ruch powoduje ogromny ból przez który nie może podjąć pracy. Do niniejszego pisma ubezpieczony dołączył oryginały dokumentacji lekarskiej ( k. 31 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony B. M., urodzony w dniu (...), złożył
w ZUS wniosek w dniu 18 czerwca 2013 r. o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Do wniosku odwołujący dołączył kwestionariusz dotyczący okresów składkowych
i nieskładkowych ( k. 1-7 a. r.). W toku postępowania przed organem rentowym, Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 15 lipca 2013 r. uznał, że odwołujący nie jest niezdolny do pracy ( k. 15 a. r.). Wnioskodawca w dniu 26 lipca 2013 r. złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza orzecznika ZUS wskutek czego sprawa została skierowana do Komisji Lekarskiej ZUS, która po ponownym zbadaniu odwołującego, wydała w dniu 9 września 2013 r. orzeczenie ustalające, iż jest on zdolny do pracy ( dok. lek., k. 29 a. r.).

W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, organ rentowy wydał w dniu 23 września 2013 r. zaskarżoną decyzję, znak: I/20/(...) odmawiając ubezpieczonemu prawa do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podniósł, iż odwołujący nie spełnił przesłanki warunkującej prawo do przyznania renty z tytułu niezdolności. W ocenie organu rentowego, odwołujący nie jest niezdolny do pracy zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 9 września 2013 r. Na podstawie dowodów dołączonych do wniosku o rentę, ZUS przyjął za udowodnione 32 lata, 5 miesięcy i 7 dni okresów składkowych oraz rok, 5 miesięcy i 7 dni okresów nieskładkowych, co dało łącznie 33 lata, 6 miesięcy i 7 dni ( k. 39 a. r.).

Sąd Okręgowy po przeprowadzeniu postępowania dowodowego na podstawie opinii biegłych sądowych ustalił, że w obszarze ortopedyczno-neurologicznym u odwołującego po przeprowadzeniu przedmiotowego badania i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną rozpoznano stan po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu w 2011 r. bez istotnych objawów ogniskowego uszkodzenia CUN, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez istotnych objawów korzeniowych i ubytkowych oraz stan po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej
w dniu 17 lipca 2011 r. Biegli wskazali, że odwołujący podczas badania prezentował logiczny kontakt, prawidłową orientację auto- i allopsychiczną. Jednocześnie nie stwierdzono niedowładów, obecności istotnych objawów ubytkowych ani korzeniowych, cech objawów zespołu piramidowego, objawów patologicznych. Biegli podnieśli, że przebyte leczenie farmakologiczne, operacyjne i rehabilitacyjne pozwoliło na uzyskanie poprawy stanu zdrowia w postaci wycofania się objawów choroby. W konkluzji opinii biegli podkreślili, że przy aktualnym stopniu zaawansowania i nasileniu dolegliwości, braku istotnych objawów neurologicznych, braku istotnej niedomogi narządu ruchu, nie ma podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy u ubezpieczonego ( opinia biegłych sądowych z dnia 10 grudnia
2013 r., k. 20-21 a. s. ).

W związku z dołączoną dodatkową dokumentacją lekarską przez odwołującego
w toku niniejszego postępowania, biegli ortopeda i neurolog ponownie nie uznali B. M. za osobę niezdolną do pracy ze względu na jego stan zdrowia. Biegli wskazali jednocześnie, że nie stwierdzili naruszenia sprawności organizmu u ubezpieczonego
w stopniu sprowadzającym niezdolność do pracy zarobkowej zgodnie z kwalifikacjami,
z zastrzeżeniem pracy wymagającej ciężkich wysiłków fizycznych i złych warunków atmosferycznych. Biegli podkreślili również, że wzięli pod uwagę współistnienie schorzeń, wiek badanego i jego predyspozycje zawodowe ( opinia uzupełniająca biegłych sądowych
z dnia 18 maja 2014 r., k. 35 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumentację medyczną zawartą
w aktach sądowych, aktach rentowych ubezpieczonego, a także w oparciu o dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów. Autentyczność zgromadzonych dokumentów
i ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy nie budziła zastrzeżeń, w związku z tym Sąd uznał dokumenty za pełnowartościowy materiał dowodowy. Sąd, jako materiał kluczowy dla rozstrzygnięcia sprawy uznał opinie powołanych biegłych sądowych, albowiem dowód ten pozwolił na dokładne określenie zakresu dysfunkcji jakie występują w stanie zdrowia odwołującego. Z tego też powodu ustalenia poczynione przez biegłych Sąd przyjął za własne, albowiem opinie biegłych wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującego, a biegli lekarze sporządzający te opinie są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. W ocenie Sądu, zgromadzony materiał dowodowy był wystarczający do wydania orzeczenia.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie B. M. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 23 września 2013 r., znak: I/20/(...) jest niezasadne
i podlega oddaleniu.

W myśl art. 57 ust. 1. ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., 748 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust 1 pkt 5, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego
i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie. ,,Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się
z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu (art. 12 ustawy). Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek
i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy).’’ ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 stycznia 2004 r., sygn. akt II UK 222/03). Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku. Art. 12 powołanej wyżej ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności do pracy - całkowitą i częściową.

W niniejszej sprawie, na gruncie spornej decyzji organ rentowy podnosił, że ubezpieczony nie spełnił naczelnej przesłanki wynikającej z art. 57 ust.1 pkt 1 ustawy,
a mianowicie nie jest niezdolny do pracy. Bezspornym bowiem była kwestia związana
z wymogami nakreślonymi przez punkt 2 i 3 art. 57 ust. 1 ustawy. Jednak w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd zważył, że decyzja organu rentowego jest zasadna i odpowiada prawu. Na gruncie zaskarżonej decyzji Sąd nie znalazł podstaw do przyznania świadczenia odwołującemu w wyżej wymienionym okresie.

Opierając się na opiniach powołanych w sprawie biegłych, Sąd zważył, że
u ubezpieczonego występują dysfunkcje organizmu takie, jak stan po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu w 2011 r. bez istotnych objawów ogniskowego uszkodzenia CUN, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego w przebiegu zmian zwyrodnieniowych
i dyskopatycznych bez istotnych objawów korzeniowych i ubytkowych oraz stan po udrożnieniu tętnicy szyjnej wewnętrznej lewej. Jednakże schorzenia te nie są na tyle zaawansowane, aby powodowały niezdolność do pracy w zaskarżonym decyzją okresie.
Z opinii powołanych w sprawie biegłych jednoznacznie wynika, że odwołujący na dzień wnioskowania o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy nie był niezdolny do pracy. Zdaniem Sądu, ubezpieczony pomimo występujących dysfunkcji w stanie zdrowia, w chwili obecnej nie ma znacząco ograniczonej możliwość prawidłowego wykonywania pracy zgodnej z kwalifikacjami – co znajduje potwierdzenie w opiniach powołanych w sprawie biegłych. Sąd zważył, że zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem, „o częściowej niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy
i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Koniecznym jest, aby w jego następstwie zaistniało naruszenie sprawności organizmu w takim stopniu, że skutkuje ono utratą zdolności do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, przynajmniej w znacznym stopniu.” ( wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt III AUa 897/12) Sąd jest zdania, że u wnioskodawcy obecnie naruszenie takie nie występuje.

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu Okręgowego, ubezpieczony z uwagi na aktualny stan zdrowia, nie spełnia przesłanki wynikającej z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS, albowiem nie ma podstaw do uznania, że jest on niezdolny do pracy i dysponuje wymaganym okresem składkowym i nieskładkowym.

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak
w sentencji.

MK