Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt KIO 673/16

WYROK
z dnia 17 maja 2016 r.

Krajowa Izba Odwoławcza – w składzie: Przewodniczący: Piotr Kozłowski


Protokolant: Krzysztof Wasilewski


po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 maja 2016 r. w Warszawie odwołania wniesionego
29 kwietnia 2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej
przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: C.G.
Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe TRANSPRZĘT w Zabłotcach, EKOLINE Usługi
Komunalne sp. z o.o. z siedzibą w Nizinach
w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego pn. Świadczenie usług odbioru
i zagospodarowania odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych oraz
nieruchomości niezamieszkałych na terenie Gminy Miejskiej Przemyśl (nr postępowania
ZP.271.3.2016)
prowadzonym przez zamawiającego: Gmina Miejska Przemyśl
przy udziale wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia:
Przemyska Gospodarka Komunalna sp. z o.o. z siedzibą w Przemyślu, Zakłady
Usługowe Południe sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, Trans-Formers Karpatia sp. z o.o.
z siedzibą w Tarnowie, B.D. Zakład Oczyszczania „BiM Dybkowie” w Żurawicach –
zgłaszających przystąpienie do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego
orzeka:
1. Oddala odwołanie.
2. Kosztami postępowania obciąża odwołującego – wykonawców wspólnie
ubiegających się o udzielenie zamówienia: C.G. Przedsiębiorstwo Handlowo-
Usługowe TRANSPRZĘT w Zabłotcach, EKOLINE Usługi Komunalne sp. z o.o. z
siedzibą w Nizinach i:
Sygn. akt KIO 673/16

2.1. zalicza w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 15000 zł 00 gr
(słownie: piętnaście tysięcy złotych zero groszy) uiszczoną przez odwołującego –
wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia: C.G.
Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe TRANSPRZĘT w Zabłotcach,
EKOLINE Usługi Komunalne sp. z o.o. z siedzibą w Nizinach – tytułem wpisu
od odwołania,
2.2. zasądza od odwołującego – wykonawców wspólnie ubiegających się
o udzielenie zamówienia: C.G. Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe
TRANSPRZĘT w Zabłotcach, EKOLINE Usługi Komunalne sp. z o.o. z
siedzibą w Nizinach na rzecz zamawiającego – Gminy Miejskiej Przemyśl
kwotę 3600 zł 00 gr (słownie: trzy tysiące sześćset złotych zero groszy) –
stanowiącą koszty postępowania odwoławczego poniesione
z tytułu uzasadnionych kosztów strony w postaci wynagrodzenia pełnomocnika.

Stosownie do art. 198a i 198b ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) na niniejszy wyrok – w terminie 7 dni od
dnia jego doręczenia – przysługuje skarga za pośrednictwem Prezesa Krajowej Izby
Odwoławczej do Sądu Okręgowego w Przemyślu.

Przewodniczący: ………………………………






Sygn. akt KIO 673/16

U z a s a d n i e n i e

Zamawiający – Gmina Miejska Przemyśl – prowadzi w trybie przetargu
nieograniczonego, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień
publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 2164 ze zm.) {dalej również „ustawa pzp” lub „pzp”},
postępowanie o udzielenie zamówienia na usługi pn. Świadczenie usług odbioru
i zagospodarowania odpadów komunalnych z nieruchomości zamieszkałych oraz
nieruchomości niezamieszkałych na terenie Gminy Miejskiej Przemyśl (nr postępowania
ZP.271.3.2016).
Ogłoszenie o tym zamówieniu zostało opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii
Europejskiej 28 stycznia 2016 r. pod nr 2016/S_019-029819, w tym samym dniu
Zamawiający zamieścił ogłoszenie o zamówieniu w swojej siedzibie na tablicy ogłoszeń oraz
29 stycznia 2016 r. na swojej stronie internetowej {www:przemysl.pl}, na której udostępnił
również od tego dnia specyfikację istotnych warunków zamówienia {dalej również w skrócie:
„specyfikacja”, „SIWZ” lub „s.i.w.z.”}.
Wartość przedmiotowego zamówienia przekracza kwoty określone w przepisach
wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 ustawy pzp.

19 kwietnia 2016 r. Zamawiający przesłał drogą elektroniczną Odwołującemu –
wykonawcom wspólnie ubiegającym się o udzielenie zamówienia: C.G. Przedsiębiorstwo
Handlowo-Usługowe TRANSPRZĘT w Zabłotcach, EKOLINE Usługi Komunalne sp. z o.o. z
siedzibą w Nizinach {dalej również: „Konsorcjum Transprzęt”} zawiadomienie o wyborze jako
najkorzystniejszej oferty złożonej przez wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie
zamówienia: Przemyska Gospodarka Komunalna sp. z o.o. z siedzibą w Przemyślu, Zakłady
Usługowe Południe sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, Trans-Formers Karpatia sp. z o.o. z
siedzibą w Tarnowie, B.D. Zakład Oczyszczania „BiM D.” w Żurawicach {dalej również:
„Konsorcjum PGK”}, a także o wykluczeniu odwołującego z postępowania.

29 kwietnia 2016 r. Odwołujący wniósł w formie pisemnej {pismem datowanym na 28
kwietnia 2016 r.} do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej odwołanie wykluczenia go z
postępowania i odrzucenia jego oferty.
Odwołujący zarzucił Zamawiającemu następujące naruszenia przepisów ustawy pzp:
1. Art. 7 ust. 1 i 3 w zw. z art. 92 ust. 1 pkt 3 – przez brak wskazania uzasadnienia
faktycznego dla wykluczenia Odwołującego.
2. Art. 24 ust. 2 pkt 3 – przez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu,
że Odwołujący złożył nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik postępowania.
Sygn. akt KIO 673/16

3. Art. 24 ust. 2 pkt 4 – przez jego niewłaściwe zastosowanie, polegające na przyjęciu jako
konsekwencji powyższego, że Odwołujący nie spełnił warunku ustanowionego odnośnie
wymaganego doświadczenia.
4. Art. 26 ust. 4 – przez jego niezastosowanie w zakresie informacji dotyczących
legitymowania się przez Odwołującego wymaganym doświadczeniem.
5. Art. 26 ust. 3 – przez jego niezastosowanie w zakresie informacji dotyczących
legitymowania się przez Odwołującego wymaganym doświadczeniem.
Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania i nakazanie Zamawiającemu:
1. Unieważnienia wyboru jako najkorzystniejszej oferty Konsorcjum PGK.
2. Unieważnienia wykluczenia Odwołującego.
3. Unieważnienia odrzucenia oferty Odwołującego.
4. Niezwłocznego powtórzenia badania i oceny ofert.
5. Dokonania wyboru oferty Odwołującego jako oferty najkorzystniejszej.
Odwołujący ponadto sprecyzował powyższą listę zarzutów przez zbiorcze wskazanie
następujących okoliczności prawnych i faktycznych uzasadniających wniesienie odwołania
{które poniżej przyporządkowano do poszczególnych zarzutów}.
{ad 1}
Odwołujący zrelacjonował, że jako podstawę prawną swojej decyzji Zamawiający
wskazał art. 89 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 24 ust. 2 pkt 3 i art. 24 ust. 2 pkt 4. Natomiast jako
uzasadnienie wykluczenia Zamawiający podał, że złożone przez Konsorcjum Transprzęt
na potwierdzenie posiadanego doświadczenia dokumenty obejmują swoją treścią
nieprawdziwe informacje, co w konsekwencji prowadzi do stwierdzenia, że nie został
spełniony postawiony warunek w zakresie wiedzy i doświadczenia. Zamawiający miał
również stwierdzić, że są to nieprawdziwe informacje mające wpływ na wynik postępowania.
Następnie Odwołujący opisał, że w celu potwierdzenia spełniania powyższego
warunku skorzystał z dobrodziejstwa art. 26 ust. 2b pzp i przedłożył wykaz usług (zgodnie ze
wzorem stanowiącym załącznik nr 5 do SIWZ) zrealizowanych przez podmiot trzeci – „BYŚ”
W.B. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie oraz –
dla potwierdzenia należytego wykonania tych usług – poświadczenie wystawione przez
powyższą spółdzielnię.
Odwołujący dodał, że spełnienie powyższego warunku zostało dodatkowo
potwierdzone przez wystawcę poświadczenia w piśmie z 24 marca 2016 r. (znak pisma
TB/775/2016), skierowanym do Zamawiającego w toku prowadzonego przez niego
postępowania wyjaśniającego.
Następnie Odwołujący zrelacjonował, że Zamawiający w uzasadnieniu decyzji
o uchyleniu pierwotnego wyboru oferty złożonej przez Konsorcjum Transprzęt, stwierdził
Sygn. akt KIO 673/16

nieprawdziwość powyższych informacji na podstawie kolejnego oświadczenia wspomnianej
spółdzielni z 15 kwietnia 2016 r., adresowanego do uczestnika Konsorcjum PGM –
Trans-Formers Karpatia sp. z o.o.
Według Odwołującego istotne jest, że Zamawiający nie przeniósł powyższego
do uzasadnienia wykluczenia Konsorcjum Transprzęt, w którym nie wskazał na jakich
dokumentach lub dowodach oprał swoją decyzję. Odwołujący upatruje w tym wadliwości
decyzji Zmawiającego. Odwołujący podniósł w tym kontekście, że Zamawiający obowiązany
jest w sposób wyczerpujący wskazać wszystkie znane mu okoliczności faktyczne i prawne,
które legły u podstaw dokonanych przez niego czynności. Odwołujący powołał się na to, że
znajduje to swoje odzwierciedlenie m.in. w wyroku Izby z 6 marca 2014 r. (sygn. akt KIO
340/14) {którego fragment uzasadnienia przytoczył}. Jeżeli zamawiający nie uzasadni
należycie wykluczenia, niedopuszczalne będzie jego uzupełnienie o okoliczności nieznane
wykonawcy w momencie sporządzania odwołania. Przy czym według Odwołującego
ustawodawca nakazuje podać motywy wykluczenia w uzasadnieniu tej czynności, nie dając
w tym zakresie dowolności wskazania ich przy okazji dokonania przez zamawiającego
innych czynności, takich jak np. uchylenie wyboru oferty najkorzystniejszej.
{ad 4}
Niezależnie od powyższego Odwołujący podniósł, że Zamawiający nawet przy
posiadaniu całkowitej pewności co do rzetelności posiadanych informacji, nie powinien
podejmować decyzji bez uprzedniego wzywania Konsorcjum Transprzęt do wyjaśnień.
Odwołujący zawrócił uwagę, że przed pierwotnym wyborem oferty Zamawiający dwukrotnie
zwracał się do niego o wyjaśnienia, za każdym razem uzyskując wyjaśnienie swoich
wątpliwości. Odwołujący powołał się na to, że orzecznictwo, zarówno krajowe, jak i unijne,
jednoznacznie wskazuje, że wykonawca zawsze powinien mieć możliwość wypowiedzenia
się co do wzbudzających wątpliwość elementów jego oferty. Jeżeli więc Zamawiający
powziął informację z której wynika, że złożone uprzednio oświadczenia czy dokumenty
Konsorcjum Transprzęt budzą wątpliwości co do ich prawdziwości, winien swoje wątpliwości
względem wykonawcy wyartykułować i pozwolić mu na zajęcie stanowiska w sprawie.
Odwołujący w tym kontekście przywołał wyrok Zespołu Arbitrów z 4 marca 1999 r. (sygn. akt
UZP/ZO/0-100/99) {opisując fragment treści uzasadnienia}.
{ad 2}
Odwołujący zarzucił, że nawet jeżeli Zamawiający w sposób prawidłowy zweryfikował
przedłożone przez Konsorcjum Transprzęt oświadczenia i dokumenty dotyczące wykonania
usługi odbioru i zagospodarowania (lub przekazania do zagospodarowania) odpadów
komunalnych o łącznej masie minimum 12.000 Mg w ciągu 8 kolejnych miesięcy i na
podstawie rzetelnej i wnikliwej analizy doszedł do wniosku, że są one nieprawdziwe,
Sygn. akt KIO 673/16

dodatkowo winien wykazać, że zamiarem Wykonawcy było wprowadzenie Zamawiającego
w błąd.
Odwołujący stwierdził, że jak wynika m.in. z uzasadnienia wyroku Izby z 22 maja
2015 r. (sygn. akt 974/15): W kontekście zamówień publicznych i podawania nieprawdziwych
informacji przez wykonawców zasadnicze znaczenie będzie miało ustalenie zamiaru jakim
kierował się dany wykonawca podając nieprawdziwe informacje w toku postępowania
przetargowego. Ustalenie owego zamiaru musi nastąpić poprzez analizę okoliczności
faktycznych poprzedzających oraz towarzyszących złożonemu nieprawdziwych informacji,
jak również tych które nastąpiły już po złożeniu takich informacji, a mogących mieć skutki dla
oceny zamiaru wykonawcy.
Odwołujący powołał się również na wyroki: Sądu Okręgowego Warszawa-Praga z 19
lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) {przytaczając fragment jego uzasadnienia}, Sądu
Okręgowego w Szczecinie z 25 stycznia 2013 r. (sygn. akt II Ca 1285/12) oraz Sądu
Okręgowego w Toruniu z 6 grudnia 2012 r., z których wynika wytyczna, że zastosowanie art.
24 ust. 2 pkt 3 pzp jest dopuszczalne tylko wówczas, gdy informacje przekazane przez
wykonawcę zamawiającemu są nieprawdziwe, co jest wynikiem celowego i zawinionego
działania tego wykonawcy, ze skutkiem uzyskania zamówienia.
Odwołujący stwierdził, że jednym z reprezentatywnych w tym zakresie orzeczeń jest
wyrok Izby z 14 maja 2013 r. (sygn. akt KIO 998/13), w którym uznano, że przepis art. 24 ust.
2 pkt 3 ZamPublU ma zastosowanie w warunkach celowego, zawinionego i zamierzonego
zachowania wykonawcy, które zostało podjęte z zamiarem podania nieprawdziwych
informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd i wykorzystania tego błędu dla
uzyskania zamówienia publicznego. Złożenie nieprawdziwych informacji, skutkujące
wykluczeniem z udziału w postępowaniu to czynność dokonana z winy umyślnej, a nie
w wyniku błędu czy niedbalstwa. Zatem, jeżeli ze stanu faktycznego sprawy wynika,
iż wykonawca w dniu składania ofert działał w dobrej wierze, to nie sposób uznać, że jego
celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Takie rozumienie dyspozycji art. 24 ust. 2
pkt 3 ZamPublU jest ponadto zgodne z treścią Dyrektywy nr 2004/18/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady z 31.3.2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień
publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi, która w art. 45 ust. 2 lit. g przewiduje
możliwość wykluczenia wykonawcy z udziału w postępowaniu, który jest winny poważnego
wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania lub nieprzekazania wymaganych informacji.
Odwołujący zaznaczył, że przywoływane orzecznictwo Izby oraz sądów
powszechnych jest zbieżne z literalnym brzmieniem zarówno art. 45 ust. 2 lit. g poprzednio
obowiązującej Dyrektywy 2004/18/WE, według którego z udziału w postępowaniu można
wykluczyć każdego wykonawcę, który jest winny poważnego wprowadzenia w błąd
Sygn. akt KIO 673/16

w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji, wymaganych na mocy sekcji niniejszej
dyrektywy, jak i art. 57 ust. 4 lit. h Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE
z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę
2004/18/WE (Dz. Urz. UE. L Nr 94, str. 65) jeżeli wykonawca był winny poważnego
wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, które wymagane były do weryfikacji braku
podstaw wykluczenia lub do weryfikacji spełnienia kryteriów kwalifikacji, zataił te informacje
lub nie jest w stanie przedstawić dokumentów potwierdzających wymaganych na mocy art.
59; lub... Według Odwołującego wynika z tego, że wykluczeniu z postępowania będzie
podlegał jedynie taki wykonawca, który umyślnie przekazuje w postępowaniu informacje
wprowadzające instytucję zamawiającą w błąd, mając świadomość szkodliwego skutku
swego zachowania i celowo do niego zmierzając (poważny charakter).
Odwołujący dodał, że z literalnego brzmienia przepisów unijnych wynika przesłanka
winy składającego nieprawdziwe informacje, której polski ustawodawca nie zawarł wprost w
art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, jednak musi zostać ona zostać spełniona, aby ten przepis
zastosować, na co zwróciła Izba m.in. w orzeczeniu z 14 maja 2014 r. (sygn. akt KIO
859/14).
Odwołujący podsumował, że jak wskazuje orzecznictwo, celem regulacji zawartej
w art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp jest wyeliminowanie z udziału w postępowaniu o udzielenie
zamówienia wyłącznie takich wykonawców, którzy świadomie świadcząc nieprawdę,
wprowadzają zamawiającego w błąd co do informacji mających znaczenie dla wyniku
prowadzonego postępowania. Nie jest natomiast celem ustawodawcy eliminowanie
z postępowania wykonawców, którzy omyłkowo czy nieświadomie podali informacje
niezgodne z rzeczywistością, i których zamiarem nie było wprowadzenie w błąd
Zamawiającego
Odwołujący podniósł, że w tym postępowaniu, nawet jeżeli przyjąć nieprawdziwość
złożonych przez niego informacji, z całą pewnością nie można mu przypisać celowego,
zamierzonego wprowadzenia w błąd Zamawiającego co do doświadczenia posiadanego
przez podmiot trzeci – „BYŚ” W.B. Odwołujący zwrócił uwagę, że uzyskał informacje tak
naprawdę od dwóch podmiotów profesjonalnie uczestniczących w obrocie gospodarczym, w
pierwszej kolejności od ww. podmiotu, z zasobów którego korzysta, oraz spółdzielni, która
wskazała na wielkość odebranych odpadów na poziomie wymaganym przez Zamawiającego
nie tylko w stosunku do Odwołującego, ale i w piśmie skierowanym do Zamawiającego. W
tych okolicznościach według Odwołującego jeżeli informacje te są nieprawdziwe, ich złożenie
przez nastąpiło na skutek jego błędu, względnie niezamierzonej omyłki. W innym miejscu
Odwołujący zaznaczył, że działał w zaufaniu do profesjonalnego podmiotu – uczestnika
obrotu gospodarczego, korzystając z zasobów podmiotu trzeciego, który przedstawił mu
Sygn. akt KIO 673/16

referencje podmiotu zewnętrznego – Spółdzielni Mieszkaniowej im. Gen. Sowińskiego w
Warszawie. Odwołujący zwrócił uwagę, że Spółdzielnia nie miała żadnego interesu w
uzyskaniu przez Odwołującego przedmiotowego zamówienia. Odwołujący stwierdził, że
pozostając w usprawiedliwionym przekonaniu o prawdziwości przekazanych informacji,
złożył stosowne dokumenty w celu uzyskania przedmiotowego zamówienia. Wreszcie
Odwołujący oświadczył, że jego celem, bez względu na ustalenia co do prawdziwości
złożonych informacji, nie było wprowadzenie w błąd Zamawiającego.
{ad 3}
Odwołujący podniósł, że druga ze wskazanych przesłanek wykluczenia, a mianowicie
art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp (zgodnie z którym zamawiający z postępowania wyklucza tych
wykonawców, którzy nie wykazali spełniania warunków udziału w postępowaniu), stanowi
konsekwencję uznania za nieprawdziwe informacji złożonych przez Odwołujących
na potwierdzenie spełniania warunku doświadczenia. Jeżeli więc odpadłaby przesłanka
wykluczenia z powodu złożenia nieprawdziwych informacji, niespełniona zostaje również
przesłanka braku spełnienia przez Odwołujących warunku posiadanego doświadczenia.
{ad 4 i 5}
Zdaniem Odwołującego jego oferta podlegała obowiązkowemu postępowaniu
naprawczemu, uregulowanemu m.in. w art. 26 ust. 4 oraz art. 26 ust. 3 pzp, czego
Zamawiający wbrew prawu zaniechał. W razie potwierdzenia przesłanki nieumyślnego
złożenia informacji nieprawdziwych w zakresie doświadczenia, obliguje to Zamawiającego
do wszczęcia stosownego postępowania uzupełniającego.


11 maja 2016 r. wpłynęła do Izby odpowiedź na odwołanie, w której Zamawiający
wniósł o jego oddalenie. Zamawiający w następujący sposób uzasadnił swoje stanowisko.
Zamawiający zrelacjonował przebieg badania spełniania przez Konsorcjum
Transprzęt określonego w rozdziale 2 pkt 1 ppkt 1.2 SIWZ warunku dotyczącego wiedzy
i doświadczenia, który wymagał wykazania przez wykonawcę, że w okresie ostatnich trzech
lat, a jeżeli okres prowadzenia działalności jest krótszy, w tym okresie, wykonał
(a w przypadku świadczeń okresowych lub ciągłych również wykonuje) należycie przed
upływem terminu składania ofert w sposób ciągły minimum jedną główną usługę, polegającą
na odbiorze i zagospodarowaniu (lub przekazaniu do zagospodarowania) odpadów
komunalnych o łącznej masie minimum 12 000 Mg w ciągu 8 kolejnych miesięcy. Przy czym
w rozdziale 2 pkt 1.6 SIWZ wskazano, że wykonawcy biorący udział w postępowaniu mogli
polegać na wiedzy, doświadczeniu, potencjale technicznym, osobach zdolnych do wykonania
zamówienia lub zdolnościach finansowych lub ekonomicznych innych podmiotów niezależnie
Sygn. akt KIO 673/16

od charakteru prawnego łączącego go z nimi stosunków.
Konsorcjum Transprzęt na potwierdzenie spełniania powyższego warunku złożyło
w ofercie uzupełniony przez siebie i złożony we własnym imieniu załącznik nr 5 do SIWZ tj.
wykaz zrealizowanych usług, w którym oświadczyło, że „BYŚ” W.B., Warszawa na rzecz
Spółdzielni Mieszkaniowej im. gen. Józefa Sowińskiego, Warszawa, realizował następująco
opisane zamówienie: Usługa odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych ilość
odebranych odpadów: 12 327,8 Mg. Termin realizacji usługi od - do 1.03.2013 r.-31.10.2013
r. Wartość usługi brutto w złotych: 327.549,65 zł. Dołączono także zobowiązanie „BYŚ” W.B.
do udostępnienia wiedzy i doświadczenia, a także potwierdzone przez ten podmiot za
zgodność z oryginałem poświadczenie przez Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej im. gen.
Józefa Sowińskiego na potwierdzenie należytego wykonania powyższej usługi, w którym
wskazano m.in. , że: Średnio miesięczne z terenu naszej spółdzielni odbieranych było 1500
ton odpadów komunalnych, w tym ilość niesegregowanych (zmieszanych) odpadów
komunalnych wynosiła 1 440 ton miesięcznie. (...) Ogólna wartość zamówienia
od 01.01.2011 r. do 31-07-2014 r. wyniosła 1 714 024,00 zł (słownie: jeden milion siedemset
czternaście tysięcy dwadzieścia cztery złote (...)
17 marca 2016 r. Zamawiający zwrócił się w trybie art. 26 ust. 4 pzp do Konsorcjum
Transprzęt o złożenie stosowanych wyjaśnień m.in. dotyczących zakresu rzeczowego, w tym
ilości, odebranych odpadów wskazanych w wykazie zrealizowanych usług w odniesieniu do
treści dołączonego poświadczenia. Zamawiający w treści wezwania stwierdził mi. in., że
załączone do oferty poświadczenie nie potwierdza zakresu rzeczowego ilości wskazanych
odebranych odpadów w ilości 12 327,8 Mg. Zapis w poświadczeniu określa cyt.: (...) „średnio
miesięczne z terenu naszej spółdzielni odbieranych było 1500 ton odpadów komunalnych”
(...), jak również tego, że w określonych 8 kolejnych miesiącach odbierana była ilość
odpadów wskazanych w „Wykazie". Ponadto należy zauważyć, że wymieniona powyżej ilość
odpadów jest średnią z całego wskazanego przez Spółdzielnię okresu realizacji odpadów
komunalnych – 01.02.2001 do 31.07.2014 (?) i nie oznacza, że w okresie od 1 marca 2013
do 31 października 2013 (?) odebrano faktycznie 12 327,8 Mg.
W odpowiedzi Konsorcjum Transprzęt stwierdziło m.in., że: Jak wynika z załączonego
poświadczenia Spółdzielni Mieszkaniowej im. Gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie
średnio miesięcznie było odbieranych 1 500 ton odpadów komunalnych w tym 1440 ton
odpadów komunalnych zmieszanych, co daje przez okres 8 kolejnych miesięcy 12 000 ton.
Zamawiający uznał te wyjaśnienia za niewystarczające i po raz kolejny 29 marca
2016 r. zwrócił się w trybie art. 26 ust. 4 pzp do Konsorcjum Transprzęt o wyjaśnienia,
stwierdzając w treści wezwania m.in., że: W/w wezwaniu Zamawiający w sposób precyzyjny
określił swoje wątpliwości w zakresie treści złożonego zobowiązania jak również wskazanej
Sygn. akt KIO 673/16

usługi wykonanej przez firmę „BYŚ" Wojciech Byśkiniewicz z Warszawy na rzecz Spółdzielni
Mieszkaniowej im. Gen. Józefa Sowińskiego, ul. Redutowa 50 w Warszawie, jako zasób tego
Podmiotu udostępniony na rzecz Wykonawcy/Konsorcjum. (...) W szczególności
Zamawiający w dalszym ciągu nie otrzymał wyjaśnienia w zakresie dotyczącym: 1) Pkt 1 lit. b
tj. treści „Poświadczenia” mającego potwierdzić zakres rzeczowo-ilościowy wskazanych
odebranych odpadów w ilości 12 327,8 Mg w okresie 8 kolejnych miesięcy (nie ma żadnego
znaczenia treść złożonego stanowiska Konsorcjum dotyczącego określenia przedmiotowego
warunku udziału w postępowaniu).
31 marca 2016 r. Konsorcjum Transprzęt złożyło kolejne wyjaśnienia, podkreślając
m.in.: Warunek posiadania wiedzy i doświadczenia potwierdził wiedzą i doświadczeniem
innego podmiotu, firmy „BYŚ" W.B. z Warszawy. Przedstawiając na tę okoliczność
poświadczenie wykonania przez tę firmę usług w zakresie żądanym przez Zamawiającego.
(...) Nie może budzić wątpliwości, że podmiot trzeci posiada wiedzę i doświadczenie którym
w drodze konsultacji i doradztwa może służyć Wykonawcy pomocą w realizacji zamówienia.
Zamawiający na podstawie złożonych wyjaśnień, a także kierując się jednolitym
i utrwalonym stanowiskiem doktryny i orzecznictwa, że badając złożoną w postępowaniu
ofertę należy oceniać ją jako całość w kontekście wyboru oferty najkorzystniejszej, 4 kwietnia
2016 r. (5 kwietnia powiadomiono wykonawców) dokonał wyboru jako najkorzystniejszej
oferty złożonej przez Konsorcjum Transprzęt. W dniu
15 kwietnia 2016 r. do Zamawiającego wpłynęło datowane na 12 kwietnia 2016 r.
pismo Spółdzielni Mieszkaniowej im. gen. Józefa Sowińskiego (adresowane do
Trans-Formers Karpatia sp. z o.o. (jeden z partnerów Konsorcjum PGK), w którym osoby
uprawnione do reprezentacji spółdzielni stwierdzają m.in.: Informację odnośnie wagowej
ilości wywożonych śmieci przez Firmę Byś w łatach 2013-2014 uzyskaliśmy
od Usługodawcy. Po przeprowadzeniu analizy tych danych z dostępnymi danymi
statystycznymi wynika, że ww. oświadczeniu prawdopodobnie zakradł się błąd i należałoby
przyjąć, że ilość ta wyniosła około 150, a nie 1500 ton miesięcznie.
Wobec powyższego oświadczenia Zamawiający pismem przesłanym 19 kwietnia
2016 r. cofnął pierwotnie podjęty wybór oferty najkorzystniejszej, wybrał ofertę
najkorzystniejszą i dokonał na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 24 ust. 4odrzucenia
oferty Konsorcjum Transprzęt, które zostało wykluczone na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3
i pkt 4 pzp.
Przechodząc do uzasadnienia zastosowania względem Odwołującego art. 24 ust. 2
pkt 3 pzp, Zamawiający wskazał, że wykluczenie na podstawie tego przepisu wykonawcy
z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze –
wykonawca ten złożył nieprawdziwe, czyli nieodpowiadające rzeczywistości informacje, po
Sygn. akt KIO 673/16

drugie – informacje te mają lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
czyli na wybór oferty najkorzystniejszej. Z obu powyżej wyszczególnionych przesłanek
traktowanych łącznie wynika z kolei związek przyczynowo-skutkowy, polegający na tym,
że nieprawdziwe informacje wypaczyły lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który
przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca nie podał nieprawdziwych informacji,
a zamawiający nie wziął ich pod uwagę jako odpowiadających rzeczywistemu stanowi
rzeczy.
Ponadto Zamawiający zauważył, że wykładnia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp musi być
dokonywana przy uwzględnieniu treści art. 57 ust. 4 lit. h) dyrektywy Parlamentu
Europejskiego i Rady 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych, uchylająca dyrektywę
2004/18/WE, z dnia 26 lutego 2014 r. (Dz. U. UE. L. 2014 r., nr 94 poz. 65 z 29 marca
2014 r.), zgodnie z którym z udziału w postępowaniu należy wykluczyć każdego wykonawcę,
winnego poważnego wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji, które wymagane
były do weryfikacji braku podstaw do wykluczenia lub weryfikacji spełnienia kryteriów
kwalifikacji, lub zataił te informacje. Zamawiający przypomniał, że podobnie według art. 45
ust. 2 lit. g) uchylonej dyrektywy z udziału z postępowaniu można wykluczyć każdego
wykonawcę, który jest winny poważnego wprowadzenia w błąd w zakresie przekazania lub
nieprzekazania wymaganych informacji. Zamawiający podkreślił, że spod zakresu
zastosowania tej podstawy wykluczenia nie wyłącza się przypadków poważnego
wprowadzenia w błąd nieprawdziwymi informacjami złożonymi nawet w wyniku niedbalstwa
wykonawcy.
Zamawiający odwołał się do stanowiska Sądu Najwyższego {opisując lub
przytaczając fragmenty uzasadnień wskazywanych orzeczeń} co do:
– niedbalstwa jako zachowania osoby w sposób odbiegający od właściwego dla niej
miernika staranności {za uzasadnieniem wyroku z 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03};
– obiektywności i abstrakcyjności wzorca należytej staranności, ustalanego niezależnie od
osobistych przymiotów i cech konkretnej osoby, a jednocześnie na poziomie obowiązków
dających się wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz konkretnych
okoliczności (za uzasadnieniem wyroku z 23 października 2003 r., sygn. akt V CK 311/02);
– należytej staranności dłużnika, określanej przy uwzględnieniu zawodowego charakteru
prowadzonej działalności gospodarczej (art. 355 § 2 kc), która obejmuje także znajomość
obowiązującego prawa oraz następstw z niego wynikających w zakresie prowadzonej
działalności gospodarczej {za uzasadnieniem wyroku z 17 sierpnia 1993 r., sygn. akt IV CK
151/03};
– rażącego niedbalstwa jako graniczącego z umyślnością {za uzasadnieniem orzeczenia
z 15 listopada 2000 r., sygn. akt II UKN 43/00}, nie ograniczającego się jednak wyłącznie do
Sygn. akt KIO 673/16

lekkomyślności, co zakłada połączenie z przewidywaniem skutku jako bliższe umyślności niż
klasyczne niedbalstwo, gdyż według przyjmowanego również w doktrynie kryterium
występującego również w sytuacjach przekroczenia podstawowych, elementarnych zasad
staranności, postępowaniu poniżej minimalnego, elementarnego poziomu wiadomości lub
umiejętności {za uzasadnieniem wyroku z 11 maja 2005 r., sygn. akt III CK 522/04}.
Zamawiający nadmienił, że rażące niedbalstwo zachodzi wówczas, gdy oczywistym
jest, że wykonawca powinien przewidzieć konsekwencje umyślnego (zamierzonego)
wprowadzenia w błąd zamawiającego, przy przedstawieniu informacji, które były wymagane
do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub do oceny spełniania warunków udziału w
postępowaniu. Przy ustalaniu, czy zachodzi rażące niedbalstwo, zamawiający musi oceniać
możliwość przewidywania przez wykonawcę skutków jego działania, uwzględniając
doświadczenie wykonawcy i racjonalność podjętych decyzji, ogólny poziom intelektualny.
Innymi słowy chodzi o możliwość przewidywania skutków jakiej można oczekiwać i jakiej
wymaga się od przeciętnego wykonawcy w sprawach niewymagających dodatkowej wiedzy
fachowej lub specjalizacji.
Zamawiający stwierdził, że Odwołujący złożył nieprawdziwe informacje przez
załączenie do oferty złożonego we własnym imieniu: po pierwsze – uzupełnionego przez
siebie wykazu zrealizowanych usług, w którym wskazał spełnienie posiadania warunku
wiedzy (wpisując termin realizacji, wartość oraz zakres ilościowy zamówienia), korzystając
z zasobów podmiotu trzeciego, oraz oświadczenia o spełnieniu warunków udziału
w postępowaniu zgodnie z art. 22 ust. 1 pzp, w którym oświadczył m.in., że posiada wiedzę
i doświadczenie niezbędną dla należytego wykonania przedmiotowego zamówienia
(załącznik nr 3 do SIWZ).
Zdaniem Zamawiającego dokument, który 15 kwietnia 2016 r. znalazł się w jego
posiadaniu, nie pozostawia żadnych wątpliwości interpretacyjnych co do nieprawdziwości
informacji zawartych w powyższych dokumentach, a także w również załączonym do oferty
poświadczeniem należytego wykonania usługi opisanej w wykazie.
Zamawiający podkreślił, że Odwołujący indywidualnie wybrał i wskazał w ofercie do
współdziałania podmiot trzeci tj. firmę „BYŚ” W.B. z Warszawy, która udostępniła swe zasoby
wiedzy i doświadczenia. Następnie Odwołujący, pomimo należycie uzasadnionych i
konkretnie przedstawionych wątpliwości Zamawiającego w dwukrotnych pisemnych
wezwaniach do złożenia wyjaśnień, dwukrotnie w złożonych pisemnych wyjaśnieniach
potwierdzał spełnienie warunku wiedzy i doświadczenia postawionego w treści SIWZ, bez
skontrolowania udostępnianego doświadczenia pod kątem tego warunku.
Zdaniem Zamawiającego Odwołujący jako profesjonalny uczestnik obrotu
gospodarczego zobowiązany był do zachowania najwyższej staranności przy doborze
Sygn. akt KIO 673/16

podmiotu trzeciego, tym bardziej, że zasoby udostępnione przez ten podmiot miały
niebagatelny wpływ na rozstrzygnięcie postępowania. Powaga niedołożenia należytej
staranności przez Odwołującego wynika przede wszystkim z tego, że informacja dotycząca
zakresu rzeczowego ilości wskazanych odebranych odpadów jest nieprawdziwa i gdyby nie
została złożona Zamawiającemu, oferta Odwołującego nie zostałaby dopuszczona do oceny.
Ponieważ Odwołujący złożył dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu, zobowiązany
był upewnić się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 26 ust. 3 pzp, Zamawiający powołał się na
to, że według orzecznictwa Izby niemożliwe jest zastosowanie tego przepisu w razie
stwierdzenia przez zamawiającego złożenia przez wykonawcę nieprawdziwych informacji
mających lub mogących mieć wpływ na wynik postępowania.
Zamawiający zajął stanowisko, że wobec złożenia nieprawdziwych informacji w
dokumentach załączonych do oferty, a następnie dwukrotnego złożenia w trybie art. 26 ust. 4
pzp wyjaśnień potwierdzających te nieprawdziwe informacje, ponowne wzywanie w trybie art.
26 ust. 3 lub 4 pzp byłoby naruszeniem zasad równego traktowania wykonawców
i przestrzegania uczciwej konkurencji. Zamawiający nie może bowiem faworyzować
Odwołującego, który oświadczając nieprawdę wprowadził w błąd Zamawiającego, kosztem
innego wykonawcy biorącego udział w przedmiotowym postępowaniu, który spełnia warunki
postawione przez Zamawiającego w SIWZ, bez uciekania się – jak uczynił to Odwołujący –
do podania nieprawdziwych informacji, aby uzyskać przedmiotowe zamówienie.


29 kwietnia 2016 r. do Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej wpłynęło w formie
pisemnej zgłoszenie przez Konsorcjum PGK przystąpienia do postępowania odwoławczego
po stronie zamawiającego.
Wobec dokonania zgłoszenia w odpowiedniej formie, z zachowaniem 3-dniowego
terminu oraz wymogu przekazania kopii zgłoszenia Stronom postępowania – a więc zgodnie
z art. 185 ust. 2 pzp – Izba nie miała podstaw do stwierdzenia nieskuteczności przystąpienia,
co do którego nie zgłoszono również opozycji.
Przystępujący wniósł o oddalenie odwołania.


Ponieważ odwołanie nie zawierało braków formalnych, a wpis od niego został
uiszczony – podlegało rozpoznaniu przez Izbę.
W toku czynności formalnoprawnych i sprawdzających Izba nie stwierdziła,
aby odwołanie podlegało odrzuceniu na podstawie przesłanek określonych w art. 189 ust. 2
Sygn. akt KIO 673/16

pzp. Nie zgłoszono również w tym zakresie odmiennych wniosków.
Z uwagi na brak podstaw do odrzucenia odwołania lub umorzenia postępowania
odwoławczego Izba przeprowadziła rozprawę, podczas której Odwołujący, Zamawiający
i Przystępujący podtrzymali swoje dotychczasowe stanowiska.

Po przeprowadzeniu rozprawy z udziałem Uczestników (Stron i Przystępującego)
postępowania odwoławczego, uwzględniając zgromadzony materiał dowodowy,
jak również biorąc pod uwagę oświadczenia i stanowiska zawarte w odwołaniu,
odpowiedzi na odwołanie, zgłoszeniu przystąpienia i piśmie z 16 maja 2016 r., a także
wyrażone ustnie na rozprawie i odnotowane w protokole, Izba ustaliła i zważyła,
co następuje:

Zgodnie z art. 179 ust. 1 pzp odwołującemu przysługuje legitymacja do wniesienia
odwołania, gdy ma (lub miał) interes w uzyskaniu zamówienia oraz może ponieść szkodę
w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów ustawy.
W ocenie Izby Odwołujący ma interes w uzyskaniu przedmiotowego zamówienia, w
którym złożył ofertę, która początkowo została uznana za najkorzystniejszą. Jednocześnie
Odwołujący może ponieść szkodę w związku z zarzucanym Zamawiającemu naruszeniami
przepisów ustawy pzp, gdyż wykluczenie Odwołującego z postępowania uniemożliwia mu
uzyskanie przedmiotowego zamówienia, na co mógłby w przeciwnym razie liczyć.

{ad pkt 1 listy zarzutów}

Izba ustaliła, że Zamawiający w przekazanym Konsorcjum Transprzęt zawiadomieniu
z 18 kwietnia 2016 r.:
– szczegółowo opisał przebieg badania spełniania przez nie wynikającego z s.i.w.z. warunku
udziału dotyczącego wiedzy i doświadczenia. W szczególności Zamawiający podał, że ustalił
nieprawdziwość informacji złożonych przez Konsorcjum Transprzęt w dokumentach
złożonych wraz z ofertą na podstawie pisma Spółdzielni Mieszkaniowej im. gen. Józefa
Sowińskiego w Warszawie;
– przywołał treść art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp oraz odniósł się do spełnienia przesłanek jego
zastosowania w sposób zbieżny z zaprezentowanym następnie w odpowiedzi na odwołanie,
w tym do konieczności wykładni tego przepisu przez pryzmat przepisów dyrektyw
dotyczących zamówień publicznych, wskazując również, że należyta staranność
profesjonalisty nakładała na Wykonawcę, jako profesjonalnego uczestnika obrotu
gospodarczego w toku swej działalności ubiegającego się o udzielenie zamówienia
Sygn. akt KIO 673/16

publicznego nie po raz pierwszy, który składa dokumenty i oświadczenia we własnym
imieniu, aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości.
W tych okolicznościach za oczywiście niezasadny należy uznać zarzut,
że Zamawiający nie wskazał uzasadnienia faktycznego wykluczenia Konsorcjum Transprzęt,
gdyż uczynił to w sposób czyniący zadość art. 92 ust. 1 pkt 3 pzp, czyli podając zarówno
uzasadnienie prawne, jak i faktyczne podjętej decyzji.
Ponadto treść uzasadnienia odwołania wskazuje, że Odwołujący mógł i dowiedział się
z otrzymanego zawiadomienia o powodach decyzji Zamawiającego, w tym na jakim
dokumencie oparte zostało stwierdzenie faktu złożenia nieprawdziwych informacji. Zarzut
odwołania opiera się li tylko na negowaniu przyjętego sposobu zredagowania
zawiadomienia, w którym podając tę ostatnią informację w pierwszej części pisma, nie
powtórzono jej w części drugiej. Odwołujący bezpodstawnie powołał się w tym kontekście
na orzecznictwo Izby, które dotyczyło sytuacji braku wskazania motywów podjętej decyzji.
Na marginesie należy zauważyć, że pomimo wskazania również art. 7 ust. 1 i 3 pzp,
odwołanie nie zawiera żadnych okoliczności dotyczących naruszenia tych przepisów.

{ad pkt 2 i 3 listy zarzutów}
I. {przesłanki zastosowania art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp}
Zgodnie z art. 24 ust. 2 pkt 3 ustawy pzp z postępowania o udzielenie zamówienia
wyklucza się wykonawców, którzy złożyli nieprawdziwe informacje mające wpływ lub mogące
mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania.
Z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp wynika zatem, że wykluczenie na tej podstawie wykonawcy
z postępowania możliwe jest w razie łącznego zaistnienia dwóch przesłanek: po pierwsze –
wykonawca ten złożył nieprawdziwe, czyli nieodpowiadające rzeczywistości informacje,
po drugie – informacje te mają lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
czyli na wybór oferty najkorzystniejszej.
Art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp nie ustala jakiegoś szczególnego rozumienia „prawdy” lub
„nieprawdy” w przypadku informacji składanych przez wykonawców w toku postępowania
o udzielenie zamówienia publicznego. Wobec tego również na gruncie wskazanego przepisu
ustawy pzp adekwatny jest {na co Krajowa Izba Odwoławcza wskazała uprzednio
w uzasadnieniu wyroku z 6 kwietnia 2010 r., sygn. akt KIO/UZP 372/10} pogląd Sądu
Najwyższego wyrażony w uzasadnieniu wyroku z 5 kwietnia 2002 r. (sygn. akt II CKN
1095/99; opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Cywilna rok 2003, Nr 3, poz. 42):
Pojęcia „prawda”, „prawdziwy”, bądź ich zaprzeczenia występują w Prawie prasowym w art.
Sygn. akt KIO 673/16

6 ust. 1, art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 31 pkt 1 i art. 41, a także wielokrotnie w innych aktach
normatywnych, a wśród nich w kodeksie cywilnym (np. art. 780 § 1, art. 834, 815 § 3), w
kodeksie postępowania cywilnego (np. art. 3, 103 § 2, art. 252, 253. 254 § 1 i 2, art. 268,
304, 333 § 2, art. 339 § 2, art. 485 § 2, art. 913 § 2, art. 1045), w kodeksie karnym (np. art.
132, 213 § 1, 2 i 3, art. 303 § 1, art. 312) oraz w kodeksie postępowania karnego (np. art. 2 §
2, art. 188 § 1 i art. 190 § 1). We wszystkich tych przypadkach pojęcie „prawda” rozumiane
jest tak, jak w języku potocznym, a więc jako zgodność (adekwatność) myśli (wypowiedzi – w
znaczeniu logicznym) z rzeczywistością (z „faktami” i „danymi”). Odpowiada to – na gruncie
filozoficznym – tzw. klasycznej koncepcji prawdy. W tym sensie wypowiedź o rzeczywistości
jest prawdziwa tylko wtedy, gdy głosi tak, jak jest w rzeczywistości.
Hipoteza art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp obejmuje takie nieprawdziwe informacje, które mają
lub mogą mieć wpływ na wynik prowadzonego przez zamawiającego postępowania. Przy
czym rozróżnienie poczynione w aktualnie obowiązującym brzmieniu przepisu służy
wyłącznie usunięciu wątpliwości, że jego zastosowanie obejmuje również nieprawdziwe
informacje składane w postępowaniach wieloetapowych na etapie kwalifikacji podmiotowej.
W takim przypadku, w odróżnieniu od postępowań jednoetapowych lub etapu złożenia oferty,
takie nieprawdziwe informacje co najwyżej mogą mieć wpływ na wynik postępowania.
Reasumując, w zależności od trybu postępowania lub etapu, na którym się aktualnie
znajduje nieprawdziwe informacje albo mają wpływ albo mogą mieć wpływ na jego wynik.
Z obu powyżej wyszczególnionych przesłanek traktowanych łącznie wynika z kolei
związek przyczynowo-skutkowy, polegający na tym, że nieprawdziwe informacje wypaczyły
lub mogą wypaczyć wynik postępowania, który przedstawiałby się inaczej, gdyby wykonawca
nie podał nieprawdziwych informacji, a zamawiający nie wziął ich pod uwagę jako
odpowiadających rzeczywistemu stanowi rzeczy.
Wykładnia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp powinna być dokonywa przy uwzględnieniu treści
art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 marca
2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty
budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. UE L z 30 kwietnia 2004 r.; dalej: „dyrektywa
2004/18/WE” lub „dyrektywa klasyczna”). Zgodnie z tym przepisem z udziału w zamówieniu
można wykluczyć każdego wykonawcę, który jest winny poważnego wprowadzenia w błąd
w zakresie przekazania lub nieprzekazania informacji.
Porównanie z pierwszą przesłanką art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp prowadzi do wniosku,
że hipoteza przepisu dyrektywy obejmuje zarówno złożenie, jak i niezłożenie informacji
wymaganych w postępowaniu o udzielenie zamówienia, przy czym w obu przypadkach ma to
prowadzić do wprowadzenia w błąd. Z kolei wpływ nieprawdziwych informacji na wynik
postępowania z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp można uznać za przesłankę odpowiadającą
Sygn. akt KIO 673/16

poważnemu wprowadzeniu w błąd zamawiającego, o którym mowa w przepisie dyrektywy.
W zakresie tych przesłanek, pomimo różnic sformułowań, interpretacja art. 24 ust. 2 pkt 3
pzp w zgodzie z przepisem dyrektywy nie budziła dotychczas większych wątpliwości.
Jednakże art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE, w odróżnieniu od literalnego
brzmienia art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, wprost odwołuje się do winy wykonawcy, który przez
złożenie lub niezłożenie informacji poważnie wprowadził w błąd zamawiającego.
Konieczność uwzględnienia tej przesłanki przy stosowaniu art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp potwierdza
aktualne orzecznictwo Krajowej Izby Odwoławczej i sądów okręgowych.
W orzecznictwie sądów okręgowych na tle interpretacji art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp
z uwzględnieniem art. 45 ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE zajęto również stanowisko,
że wykluczenie może dotyczyć wyłącznie wykonawcy działającego z winy umyślnej.
W szczególności Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie w uzasadnieniu wyroku z 19
lipca 2012 r. (sygn. akt IV Ca 683/12) wskazał, że przepis ten ma zastosowanie w warunkach
celowego, zawinionego i zamierzonego zachowania wykonawcy, podjętego z zamiarem
podania nieprawdziwych informacji w celu wprowadzenia zamawiającego w błąd
i wykorzystania tego błędu dla uzyskania zamówienia publicznego. Zdaniem Sądu złożenie
nieprawdziwej informacji, ze skutkiem w postaci wykluczenia z postępowania, to czynność
dokonana z winy umyślnej, nie zaś w wyniku błędu czy niedbalstwa. Jeżeli ze stanu
faktycznego wynika, że wykonawca w dniu składania ofert działał w dobrej wierze,
nie sposób uznać, że jego celem było wprowadzenie zamawiającego w błąd. Z powyższego
Sąd wywiódł, że nie będzie podstawą wykluczenia nieświadome wprowadzenie w błąd.
W ocenie składu orzekającego Izby o ile nie budzi wątpliwości, że wykluczenie na
podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, interpretowanego z uwzględnieniem treści art. 45 ust. 2
lit. g dyrektywy klasycznej, wymaga przypisania winy wykonawcy, o tyle wskazany przepis
dyrektywy klasycznej nie zawęża postaci tej winy wyłącznie do winy umyślnej (zamiaru
bezpośredniego i ewentualnego). Nie ma zatem podstaw, aby wyłączać spod zakresu
zastosowania tej podstawy wykluczenia przypadków poważnego wprowadzenia w błąd
nieprawdziwymi informacjami złożonymi w wyniku niedbalstwa wykonawcy.
Izba wzięła pod uwagę stanowisko, jakie zajął Sąd Unii Europejskiej w wyroku z 26
września 2014 r. w połączonych sprawach T-91/12 i T-280/12 (Flying Holding NV z siedzibą
w Wilrijk, Flying Group Lux SA z siedzibą w Luksemburgu, Flying Service NV z siedzibą
w Deurne przeciwko Komisji Europejskiej. Komisja Europejska w prowadzonym na postawie
rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie
rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot
Europejskich (Dz. U. L 248, s. 1; z późn. zm) wykluczyła tych wykonawców na podstawie
94 lit. b tego rozporządzenia. Przepis ten stanowi, że nie udziela się zamówienia
Sygn. akt KIO 673/16

kandydatom, którzy w związku z procedurą udzielania zamówień są winni złożenia
nieprawdziwych oświadczeń przy dostarczaniu informacji wymaganych przez instytucję
zamawiającą w celu dopuszczenia do udziału w procedurze udzielania zamówień lub nie
dostarczyli tych informacji. Sąd stwierdził, że w przypadku gdy, tak jak w rozstrzyganej
sprawie, wykryte zostaje przekazanie nieprawdziwych danych, Komisja nie ma innego
wyboru niż zastosowanie powyższego przepisu, gdyż pojęcie „nieprawdziwe oświadczenia”
odnosi się zarówno do oświadczeń umyślnie wprowadzających w błąd jak i tych, które są
błędne w wyniku niedbalstwa i po ustaleniu nieprawdziwego charakteru oświadczeń nie ma
potrzeby przeprowadzania analizy uzasadnienia tej nieprawdziwości. (…) Wobec złożenia
nieprawdziwych oświadczeń, niezależnie od tego, czy doszło do tego w sposób umyślny czy
też wskutek niedbalstwa skarżących, Komisja nie miała innego wyboru niż zastosowanie art.
94 lit. b) rozporządzenia finansowego… {por. pkt 75 i 119 wyroku}.
Zdaniem składu orzekającego Izby co prawda powyższy wyrok dotyczył stosowania
przepisu aktu prawnego stosowanego przez Komisję Europejską przy udzielaniu zamówień
publicznych, jednak treść przepisu art. 94 lit. b rozporządzenia finansowego, tak jak art. 45
ust. 2 lit. g dyrektywy 2004/18/WE, odwołuje się do winy wykonawcy (kandydata)
składającego nierzetelne informacje, bez wskazywania na postać tej winy. Wydaje się,
że wina, o której mowa w obu tych przepisach dotyczących analogicznej podstawy
wykluczenia wykonawcy z postępowania, powinna być interpretowana w taki sam sposób.
Reasumując, dla wykluczenia wykonawcy na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp
konieczne jest stwierdzenie, że: po pierwsze – wykonawca ten złożył nieprawdziwe
informacje, po drugie – stanowiło to poważne wprowadzenie w błąd zamawiającego, gdyż
informacje te miały wpływ lub mogły mieć wpływ na wynik prowadzonego postępowania,
po trzecie – wykonawca działał z zamiarem podania nieprawdziwych informacji w celu
wprowadzenia zamawiającego w błąd lub nastąpiło to w wyniku jego niedbalstwa.
W praktyce wykazanie winy umyślnej wykonawcy jest niezwykle trudne, gdyż
wymaga dowodów spoza dokumentacji o udzielenie zamówienia, które potwierdzałyby
zamiar wprowadzenia w błąd zamawiającego, czyli że wykonawca wyobrażał sobie taki
skutek i tego chciał, ewentualnie na to się godził. Uzyskanie takich dowodów, czy to przez
prowadzącego postępowanie, czy też przez konkurenta jest mało prawdopodobne, gdyż
wymaga dostępu do wewnętrznych dokumentów wykonawcy, ewentualnie uzyskania zeznań
świadków. Natomiast wykonawca z łatwością może uwolnić się od odpowiedzialności
oświadczając, że nie miał zamiaru wprowadzenia zamawiającego w błąd, a podanie
nieprawdziwej informacji było wynikiem omyłki lub też niesprawdzenia informacji uzyskanej
od kogoś innego.
Zupełnie inaczej przedstawia się możliwość przypisania wykonawcy niedbalstwa,
Sygn. akt KIO 673/16

czyli niedołożenia należytej staranności przy podawaniu zamawiającemu wprowadzających
w błąd informacji. Na podstawie art. 14 pzp do oceny czynności wykonawcy w postępowaniu
o udzielenie zamówienia stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, a zgodnie z art. 355 § 1 kc
dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju
(należyta staranność). Przypisanie określonej osobie niedbalstwa jest uzasadnione tylko
wtedy, gdy osoba ta zachowała się w określonym miejscu i czasie w sposób odbiegający od
właściwego dla niej miernika należytej staranności {por. uzasadnienie wyroku Sądu
Najwyższego z 10 marca 2004 r., sygn. akt IV CK 151/03}. Przy czym wzorzec należytej
staranności ma charakter obiektywny i abstrakcyjny, jest ustalany niezależnie od osobistych
przymiotów i cech konkretnej osoby, a jednocześnie na poziomie obowiązków dających się
wyegzekwować w świetle ogólnego doświadczenia życiowego oraz konkretnych okoliczności
{por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 23 października 2003 r., sygn. akt V CK
311/02}. Dodatkowo w stosunku do profesjonalistów miernik ten ulega podwyższeniu, gdyż
art. 355 § 2 kc precyzuje, że należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez
niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej
działalności. Za takiego profesjonalistę należy również uznać, co do zasady, wykonawcę
ubiegającego się o udzielenie zamówienia publicznego. Należyta staranność profesjonalisty
nakłada na wykonawcę, który składa ofertę, dokumenty i oświadczenia we własnym imieniu,
aby upewnił się, czy deklarowany w nich stan rzeczy odpowiada rzeczywistości.
Reasumując, Izba podtrzymała w pełni stanowisko uprzednio wyrażone
w uzasadnieniu wyroku z 11 lutego 2015 r. (sygn. akt KIO 177/15), które zostało również
podzielone w uzasadnieniu wyroku z 13 stycznia 2016 r. (sygn. akt KIO 2809/15).
Dodać można, że powyższe rozważania odnośnie interpretacji przesłanki winy
pozostają aktualne w kontekście art.57 ust. 4 lit. h dyrektywy parlamentu europejskiego
i rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej
dyrektywę 2004/18/WE (Dz. Urz. UE. L Nr 94, str. 65), który również operuje kategorią
wykonawcy winnego poważnego wprowadzenia w błąd, jak sprecyzowano dalej, przy
dostarczaniu informacji, które wymagane były do weryfikacji braku podstaw wykluczenia lub
do weryfikacji spełnienia kryteriów kwalifikacji, zataił te informacje lub nie jest w stanie
przedstawić wymaganych dokumentów potwierdzających.

II. {spełnienie przesłanek art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp w odniesieniu do Konsorcjum Transprzęt}
Izba ustaliła, że w odpowiedzi na odwołanie adekwatnie zaprezentowano okoliczności
dotyczące przebiegu weryfikacji przez Zamawiającego spełniania przez Konsorcjum
Transprzęt warunku dotyczącego wiedzy i doświadczenia. Zamawiający przemilczał jedynie
Sygn. akt KIO 673/16

fakt, że początkowo na jego pytanie Spółdzielnia Mieszkaniowa im. gen. Józefa Sowińskiego,
potrzymała adekwatność wystawionego poświadczenia, która to okoliczność została
wskazana w zawiadomieniu o rozstrzygnięciu postępowania.
Zdaniem Izby nie może być wątpliwości, że złożone w ofercie przez Konsorcjum
Transprzęt dokumenty na potwierdzenie spełniania warunku dotyczącego wiedzy
i doświadczenia zawierają nieprawdziwą informację co do wolumenu odebranych
i zagospodarowanych odpadów z terenu Spółdzielni Mieszkaniowej im. gen. Józefa
Sowińskiego w Warszawie. Według oświadczenia zawartego w wykazie miało to być
12.323,8 ton w okresie od 1 marca do 31 października 2013 r., a zgodnie z załączonym
poświadczeniem w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 lipca 2014 r. średnio w miesiącu
odbierano 1.500 ton odpadów komunalnych (w tym 1.440 niesegregowanych). Natomiast
w rzeczywistości musiał to był wolumen o rząd wielkości mniejszy.
Taki stan rzeczy wynika nie tylko z ostatniego z oświadczeń powyższej spółdzielni,
w której przyznała ona, że wystawiając pierwotne poświadczenie (a następnie je
potwierdzając) bezkrytycznie polegała na informacjach podanych przez wykonawcę usługi.
Dopiero po zapoznaniu się z większością z poniżej zaprezentowanych okoliczności dla
spółdzielni, która pełniła rolę analogiczną jak Zamawiający w tym postępowaniu, stało się
jasne, że do przekazanych informacji musiał wkraść się błąd.
Przystępujący dowiódł, że w przypadku spółdzielni zamieszkiwanej w 2013 r. przez
4249 osób w 2439 lokalach mieszkalnych (dodatkowo dysponującej 16 lokalami użytkowymi,
24 miejscami postojowymi i 43 garażami) {str. 17-19 „Sprawozdania Zarządu z działalności w
2013 r.” – załącznik nr 1 do pisma Przystępującego} obiektywnie niemożliwe jest, aby na 1
mieszkańca przypadało miesięcznie 353 kg (czyli rocznie ponad 4 tony) wytwarzanych
odpadów komunalnych. W 2013 r. statystycznie 1 mieszkaniec zamieszkały na terenie m. st.
Warszawy wytwarzał bowiem miesięcznie 31 kg (rocznie 377 kg) takich odpadów, a dla Woli
i Bemowa wskaźnik ten był nieznanie wyższy i wynosił 35 kg odpadów miesięcznie (rocznie
420 kg) na osobę {„Analiza gospodarki odpadami dla m. st. Warszawy” – załącznik nr 2 do
pisma Przystępującego}. Przy czym według danych statystycznych GUS za 2013 r. w Polsce
na mieszkańca przypadało rocznie 246 kg odbieranych odpadów komunalnych
{„Infrastruktura Komunalna w 2013 r.” – załącznik nr 3 do pisma Przystępującego}.
Przystępujący ponadto wykazał, że podana w wykazie wysokości wynagrodzenia
327.549,65 zł brutto oznaczałaby, że odbiór i zagospodarowanie 1 tony zostało wycenione
zaledwie na 26,57 zł brutto, co jest stawką nieprawdopodobnie niską, która nie mogła pokryć
kosztów zagospodarowania w regionalnej instalacji przetwarzania odpadów komunalnych
(tzw. „RIPOK”) {informacje na temat cen RIPOK w 2013 r. – załącznik nr 6 do pisma
Przystępującego}. Tymczasem w przetargu na odbiór i zagospodarowanie odpadów z m. st.
Sygn. akt KIO 673/16

Warszawy w 2013 r. odbiór 1 tony odpadów innych niż zielone oscylował w przedziale od
372,60 zł do 549,72 zł, przy czym dla BYŚ W.B. był to przedział od 451,44 zł do 528,12 zł
{informacja z jawnego otwarcia ofert w postępowaniu ZP/GP/271/IV-75/13 – załącznik nr 5
do pisma Przystępującego}. Natomiast w 2013 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa im. gen. Józefa
Sowińskiego w Warszawie zapłaciła BYŚ W.B. za odbiór i zagospodarowanie odpadów
komunalnych 475.701,30 zł {str. 17-19 „Sprawozdania Zarządu z działalności w 2013 r.” –
załącznik nr 1 do pisma Przystępującego}, co wyłącznie przy założeniu, że dotyczyło 10-
krotnie mniejszej ilości odpadów niż podana w wykazie, dałoby stawkę 264,27 zł za tonę,
czyli i tak niższą niż w powyższym przetargu.
Przystępujący trafnie podniósł, że Odwołujący w formularzu ofertowym wycenił usługę
odbioru i zagospodarowania 13.835 Mg odpadów komunalnych, a więc o zbliżonym
wolumenie jak podlegający wykazaniu w ramach warunku udziału, na łączną kwotę
5.215.417,20 zł brutto, co oznacza, że cena za odbiór i zagospodarowanie 1 Mg została
przez Odwołującego wyceniona na kwotę przekraczającą 300 zł brutto (np. odpady
zmieszane na kwotę 308,88 zł brutto),
Przystępujący podał również porównawczo, że w 2013 r. od Spółdzielni
Mieszkaniowej „Bródno”, która na koniec 2013 r. liczyła 10.109 mieszkańców, odebrani 4.125
ton odpadów, co w przeliczeniu daje na osobę 408 kg rocznie, a 34 kg miesięcznie. Z kolei
koszt zagospodarowania tych odpadów wyniósł średnio 340,05 zł brutto za tonę {list
referencyjny i faktura SM „Bródno” – załączniki nr 7 i 8 do pisma Przystępującego}. Cena za
odbiór w SM im. gen. J. Sowińskiego byłaby zatem 13-razy niższa.
Wreszcie Przystępujący przedstawił przekonujące wyliczenia, z których
wynika, że przy liczbie pojemników posiadanych przez Spółdzielnię Mieszkaniową im. gen.
Jozefa Sowińskiego nie jest możliwe odebranie ilości odpadów 10-krotnie większej niż
normalnie {załącznik nr 9 do pisma Przystępującego}
Izba zważyła, że do zamknięcia rozprawy Odwołujący nie podjął żadnej inicjatywy
dowodowej na poparcie swojego stanowiska odnośnie zgodności z rzeczywistością
wolumenu odebranych odpadów wskazanego w wykazie i dokumencie poświadczenia,
poprzestając na zupełnie niewiarygodnych twierdzeniach.
W drugiej kolejności Izba stwierdziła, że powyżej zidentyfikowane nieprawdziwe
informacje miały wpływ na wynik przedmiotowego postępowania o udzielenie zamówienia,
gdyż dotyczyły jedynej usługi wskazanej przez Konsorcjum Transprzęt na potwierdzenie
spełniania obowiązującego w tym postępowaniu warunku udziału dotyczącego wiedzy
i doświadczenia.
Po trzecie – Izba uznała, że Konsorcjum Transprzęt co najmniej nie dołożyło należytej
staranności profesjonalisty przy składaniu Zamawiającemu powyższych informacji, a wręcz
Sygn. akt KIO 673/16

dopuściło się rażącego niedbalstwa przy wykazywaniu spełnienia warunku udziału
w postępowaniu.
Nie podzielono stanowiska Odwołującego, że miał prawo działać w zaufaniu
do informacji przekazanych przez podmiot trzeci, który udostępnił mu swoją wiedzę i
doświadczenie, zwłaszcza w sytuacji, gdy znajdowały one potwierdzenie od odbiorcy usługi.
Zdaniem Izby obiektywny i abstrakcyjny wzorzec należytej staranności wykonawcy
polegającego na zasobach podmiotu trzeciego zakłada aktywność w poszukiwaniu podmiotu
dysponującego wymaganą wiedzą i doświadczeniem, co musi wiązać się z co najmniej
elementarnym zweryfikowaniem, czy stan deklarowany pokrywa się z rzeczywistym.
Obowiązkiem każdego wykonawcy, który przecież we własnym imieniu i na swoją
odpowiedzialność podaje informacje dla wykazania spełniania warunku udziału
w postępowaniu, jest sprawdzenie ich zgodności z rzeczywistością, zwłaszcza w sytuacji gdy
nie dotyczą one działalności własnej wykonawcy.
Okoliczności wskazują, że gdyby Konsorcjum Transprzęt przeprowadziło elementarną
weryfikację danych dotyczących wykazanej usługi, doszłoby do powyżej opisanych wniosków
co do rzeczywistego wolumenu odpadów.
Odwołujący nie tylko z racji ubiegania się o przedmiotowe zamówienie ale faktycznie
jest profesjonalistą na rynku odbioru i zagospodarowania odpadów komunalnych, na którym
aktywnie działa, co zostało wykazane przez Przystępującego {zawiadomienie i 8 ogłoszeń
o udzieleniu zamówienia z lat 2013-2016 – załącznik nr 4 do pisma Przystępującego},a
czemu Odwołujący nie zaprzeczał. Doskonale musi się zatem orientować, ile mniej więcej
odpadów komunalnych może przypadać na daną zbiorowość na podstawie jej liczebności.
Odwołujący nie wykazał, że specyfika rynku lokalnego (Podkarpacie) dalece odbiega
od średniej krajowej. Dodatkowo nie nastręczało żadnych trudności zapoznanie się z danymi
odnośnie Warszawy z 2013 r. Jednocześnie informacje na temat liczby mieszkańców
zamieszkujących w tym okresie Spółdzielnię Mieszkaniową im. gen. J. Sowińskiego były
powszechnie dostępne, co wynika z faktu ich zamieszczenia na stronie internetowej
spółdzielni. Odwołujący miał zatem możliwość dokonania takiej weryfikacji w krótkim czasie,
nawet bez dodatkowego kontaktowania się z podmiotem, od którego miał otrzymać błędne
informacje.
Negatywnie należy jednak ocenić fakt, że nawet po dwukrotnych wezwaniach
Zamawiającego dotyczących braku szczegółowej korelacji danych pomiędzy wykazem
a poświadczeniem, Konsorcjum Transprzęt poprzestało na składaniu wyjaśnień polegających
na powtarzaniu tych samych informacji, bez uzyskania stanowiska wykonawcy usługi.
Zauważyć należy, że niejasne pozostało, skąd się wzięła łączna ilość odpadów wskazana
w wykazie, która – w przeciwieństwie do wartości – nie daje się dokładnie wyliczyć z danych
Sygn. akt KIO 673/16

zawartych w poświadczeniu. Nic nie wynika w tym kontekście z treści zobowiązania
datowanego na 8 marca 2016 r., gdyż nie odwołuje się ono w swojej treści do żadnej
konkretnej usługi, która miałaby być podstawą nabytej wiedzy i doświadczenia ani do
żadnych załączników.
Odwołujący również podczas postępowania odwoławczego nie przedstawił żadnego
oświadczenia ze strony BYŚ W.B., twierdząc, że zwracał się o nie, ale nie uzyskał
odpowiedzi. Wydaje się to niewiarygodne, biorąc pod uwagę, że według treści zobowiązania
przedsiębiorca ten miał być podwykonawcą Konsorcjum Transprzęt w zakresie transportu
odpadów. Niezależnie od rzeczywistych powodów tego milczenia, Odwołujący pozbawił się w
ten sposób możliwości udowodnienia swoich twierdzeń zarówno odnośnie prawdziwości
składanych informacji, jak i braku ponoszenia odpowiedzialności za nieprawdziwość
informacji, które zostały mu przekazane. Odwołujący błędnie założył, że jego bierność
dowodowa w toku postępowania odwoławczego przełoży się na uchylenie decyzji o
wykluczeniu go z postępowania.
Ponieważ Odwołujący zakwestionował wykluczenie za niewykazanie spełniania
warunków udziału w postępowaniu jako konsekwencję wykluczenia na podstawie art. 24 ust.
2 pkt 3 pzp, skoro ta ostania podstawa się ostała, zarzut naruszenia art. 24 ust. 2 pkt 4 pzp
należy uznać za również niezasadny.

{ad pkt 4 i 5 listy zarzutów}
Skoro Odwołujący nie jest w stanie w toku postępowania odwoławczego wykazać
prawdziwości złożonych przez sienie informacji, nie może domagać się, aby Zamawiający
wzywał go w tym zakresie do wyjaśnień w trybie art. 26 ust. 4 pzp. Jeżeli decyzja
o wykluczeniu okazała się prawidłowa, nie ma znaczenia, czy została poprzedzona
wezwaniem do wyjaśnień. Ponadto Zamawiający dwukrotnie wzywał już Konsorcjum
Transprzęt w trybie tego przepisu odnośnie sposobu potwierdzenia spełniania warunku
udziału w postępowaniu, za każdym razem uzyskując enigmatyczną odpowiedź.
Odnośnie art. 26 ust. 3 pzp w kontekście podstawy wykluczenia z art. 24 ust. 2 pkt 3
pzp skład orzekający Izby podziela stanowisko, uprzednio wyrażone wielokrotnie
w orzecznictwie Izby, że nieprawdziwej informacji mającej wpływ na wynik postępowania nie
można zastępować informacją prawdziwą w trybie art. 26 ust. 3 pzp. Jeżeli wykonawca
winny jest poważnego wprowadzenia w błąd nieprawdziwym oświadczeniem lub
dokumentem, nie można jednocześnie twierdzić, że takie oświadczenie lub dokument
zawiera błędy dotyczące braku potwierdzenia spełniania warunku udziału w postępowaniu.
W takim przypadku oświadczenie lub dokument wręcz potwierdzają spełnianie warunku, tyle
że za pomocą informacji, która okazała się nieprawdziwa, a nie niepełna. Należy zauważyć,
Sygn. akt KIO 673/16

że ustawa pzp w art. 24 ust. 2 pkt 3 i 4 statuuje odrębne i niezależne od siebie podstawy
wykluczenia z postępowania, a zatem wykluczenie za złożenie nieprawdziwych informacji
w dokumentach złożonych na potwierdzenie spełniania warunków udziału w postępowaniu
nie zawsze musi się zawsze wiązać z wykluczeniem za niewykazanie spełniania tych
warunków. Odmienne stanowisko oznaczałoby również, że w ramach przesłanki wpływu na
wynik postępowania z art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp mieści się badanie, czy wykonawca składający
nieprawdziwą informację był już wzywany do uzupełnienia dokumentów. W konsekwencji
prowadziłoby to do takiej interpretacji normy art. 24 ust. 2 pkt 3 pzp, zgodnie z którą nie
podlega wykluczeniu wykonawca (winny poważnego wprowadzenia w błąd zamawiającego),
który złożył nieprawdziwe informacje mające lub mogące mieć wpływ na wynik
prowadzonego postępowania, jeżeli uczynił to po raz pierwszy tzn. nie był wzywany
do zastąpienia nieprawdziwej informacji potwierdzającej spełnianie warunku udziału
prawdziwą informację potwierdzającą spełnianie tego warunku. Interpretacja taka jest nie do
zaakceptowania z punktu widzenia naczelnych zasad, o których mowa w art. 7 ust. 1 pzp,
zgodnie z którym zamawiający ma przeprowadzić postępowanie o udzielenie zamówienia w
sposób zapewniający zachowanie uczciwej konkurencji i równe traktowanie wykonawców.

Mając powyższe na uwadze, Izba – działając na podstawie art. 192 ust. 1 i 2 ustawy
pzp – orzekła, jak w pkt 1 sentencji.
O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosownie do jego wyniku
na podstawie art. 192 ust. 9 i 10 ustawy pzp w zw. z § 3 pkt 1 oraz § 5 ust. 3 pkt 1
rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 15 marca 2010 r. w sprawie wysokości
i sposobu pobierania wpisu od odwołania oraz rodzajów kosztów w postępowaniu
odwoławczym i sposobu ich rozliczania (Dz. U. Nr 41, poz. 238) – obciążając Odwołującego
kosztami tego postępowania, na które złożył się uiszczony przez niego wpis oraz
uzasadnione koszty Zamawiającego w postaci wynagrodzenia pełnomocnika
we wnioskowanej wysokości, na podstawie rachunku złożonego do zamknięcia rozprawy.


Przewodniczący: ………………………………