Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Mariola Mastalerz

Protokolant st. sekr. sądowy Ilona Królikiewicz

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku J. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania J. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 5 lipca 2012r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 lipca 2012r. do dnia 30 czerwca 2013r.

Sygn. akt VU 812/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 5 lipca 2012 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. M.. odmówił J. M. dalszego prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy podał, że wnioskodawca jest zdolny do pracy zarobkowej, a zatem brak jest podstaw do przyznania świadczenia.

W odwołaniu skarżący J. M. wnosił o zmianę tej decyzji i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił, co następuje:

J. M.urodził się (...), ukończył Technikum Mechanizacji Rolnictwa. W okresie aktywności zawodowej pracował jak referent techniczny (1975-1979), majster warsztatowy, referent ds. transportu i inspektor ds. transportu (1979-1984), starszy mistrz i zastępca Kierownika Punktu Usługowego (1984-1985), robotnik magazynowy
i starszy magazynier (1985-1988), stolarz maszynowy (04.1988-12.1988). Ostatnio od
28 grudnia 1988 roku do 22 czerwca 2010 roku pracował jako splatacz drutu kolczastego
w zakładzie (...) spółce akcyjnejw R..

(dowód: świadectwa pracy k. 3, 4,5,6,7, akt kapitałowych, świadectwo pracy k. 7 akt rentowych)

Wnioskodawca od 23 czerwca 2010 roku tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego do 30 czerwca 2012 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, z powodu stanu po zakrzepie żyły centralnej siatkówki oka prawego, niedowidzenia znacznego stopnia oka prawego, praktycznej jednooczności.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 9.08.2010 r. k. 71 akt rentowych wraz z dokumentacja medyczną)

W dniu 2 maja 2012 roku J. M. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o wydanie orzeczenia – k. 77 akt rentowych)

Orzeczeniem z dnia 30 maja 2012 r. Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Taki wniosek wywiódł ze stopnia rozpoznania
u niego stanu po zakrzepie żyły centralnej siatkówki oka prawego, nadwzroczności obu oczu, praktycznej jednooczności i gruczolaka przysadki.

(dowód: orzeczenie z dnia 30.05.2012 r. 20 akt rentowych wraz z dokumentacją medyczną)

J. M. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia w wyniku czego sprawę skierowano na Komisję Lekarską ZUS, która w dniu 26 czerwca 2012 r. po rozpoznaniu tożsamych schorzeń, wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS.

(dowód: orzeczenie z dnia 26.06.2012 r. k. 25 akt rentowych wraz z dokumentacją medyczną)

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

⚫

praktyczna ślepota oka prawego – stan po przebytym zakrzepie żyły środkowej siatkówki oka prawego w 2010 roku,

⚫

nadwzroczność wysoka obu oczu.

(dowód: częściowo opinia biegłej okulisty A. C. k. 21-22,

opinia główna biegłej okulisty D. P. k. 30-33 wraz z opinią pisemną uzupełniającą k. 42)

Wnioskodawca jest nadal częściowo niezdolny do pracy okresowo od daty ustania poprzednich świadczeń tj. od dnia 1 lipca 2012 roku do dnia 30 czerwca 2013 roku.

(dowód: opinia główna biegłej okulisty D. P. k. 30-33 wraz z opinią pisemną uzupełniającą k. 42)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1). Natomiast zachowanie zdolności do pracy w warunkach określonych w przepisach o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie stanowi przeszkody do orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy (art. 13 ust 4).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. „Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. Ratio legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Biorąc pod uwagę, iż wnioskodawca ma wykształcenie techniczne – technik mechanizacji rolnictwa oraz w okresie aktywności zawodowej pracował głównie jako pracownik fizyczny, w tym przede wszystkim przez ostatnie 21 lat jako splatacz drutu kolczastego, ocenę jego zdolności do pracy, w świetle powyższych rozważań należało odnieść do tych kwalifikacji.

Dla ustalenia, czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych dwóch okulistów A. C. i D. P. - biegłych z zakresu dziedzin medycyny, w ramach których mieszczą się rozpoznane u niego schorzenia.

Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy, wynikami dodatkowych badań oraz po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili
w opiniach na jakie schorzenia cierpi obecnie wnioskodawca.

Oceniając opinie biegłych, którzy wypowiedzieli się w toku sprawy Sąd Okręgowy przyjął za podstawę rozstrzygnięcia opinię sporządzoną przez biegłą okulistę D. P., uznającą wnioskodawcę za częściowo niezdolnego do pracy. Tym samym Sąd nie podzielił stanowiska biegłej okulisty A. C., która wnioskowała o uznanie wnioskodawcy za zdolnego do pracy. Należy podkreślić, że w opinii, na której oparł się Sąd zostało jednoznacznie wykazane, że nasilenie schorzeń i dolegliwości występujących u wnioskodawcy daje podstawy do orzeczenia częściowej niezdolności do pracy. Tezę tę biegła uzasadniła w sposób spójny, logiczny i przekonywujący. Opinii tej biegłej nie może podważyć również sprzeczność jaka zaistniała w opinii pierwszej pisemnej. Biegła w swojej opinii uzupełniającej wskazała, bowiem, że ta sprzeczność była wynikiem zwykłej omyłki pisarskiej, a ponadto ponownie uzasadniła swoje stanowisko odnośnie uznania wnioskodawcy za częściowo niezdolnego do pracy na okres jednego roku. Jak wskazała w swoich opiniach, wnioskodawca z zawodu jest technikiem mechanizacji rolnictwa a przez ostatnie 20 lat wykonywał pracę fizyczną, wymagająca widzenia obuocznego. W grudniu 2009 roku przebył zakrzep żyły środkowej siatkówki oka prawego, z powodu którego stopniowo utracił widzenie w tym oku. Świadczenie rentowe otrzymywał od 2010 roku do 30 czerwca 2012 roku. Biegła porównując stan narządu wzroku wnioskodawcy a konkretnie ostrość wzroku oka prawego w badaniu 7 czerwca 2010 roku i przeprowadzonego obecnie, stwierdziła znaczne pogorszeniem. Tym samym w jej ocenie, wnioskodawca jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres roku, a więc do 30 czerwca 2013 roku. W tym czasie wnioskodawca winien zaadoptować się do jednooczności i podjąć starania w podjęciu odpowiedniego zatrudnienia- nie na wysokości i nie wymagającego widzenia obuocznego.

W przeświadczeniu Sądu Okręgowego nie można zaakceptować odmiennej oceny stanu zdrowia opiniowanego w kontekście zdolności do podjęcia zatrudnienia jaką wyraziła biegła A. C.. Oceniła ona zdolność do pracy wnioskodawcy w kontekście pracownika biurowego i pracownika fizycznego nie wymagającego zachowania widzenia obuocznego, a więc nieprawidłowych kwalifikacji. Wskazać bowiem należy, iż jako pracownik biurowy wnioskodawca pracował przez tylko kilka lat, a w głównie pracował jako splatacz drutu kolczastego a więc wykonywał pracę wymagającą widzenia obuocznego. Ponadto wnioskodawca z zawodu jest technikiem mechanizacji rolnictwa, a praktycznie występująca u niego jednooczność, uniemożliwia mu również pracę tym zawodzie.

Zastrzeżenia do opinii zgłoszone przez organ rentowy w piśmie z dnia 9.08.2013 r. (k.45-46) i odnoszące się do kwalifikacji wnioskodawcy, z wyżej wskazanych powodów, nie mogą zostać uwzględnione. Podkreślenia wymaga bowiem fakt, iż nie można oceniać zdolności do pracy wnioskodawcy w odniesieniu do zawodów-stanowisk pracy, wykonywanych przez kilka tylko lat i poniżej kwalifikacji, skoro przez większą część życia zawodowego wnioskodawca pracowała jako splatacz drutu (ponad 21 lat). Wskazać również należy, iż od 23 czerwca 2010 roku wnioskodawcy był uznany przez organ rentowy za osobę częściowo niezdolną do pracy. ZUS nie wykazał w żaden sposób, że nastąpiła poprawa
w stanie zdrowia wnioskodawcy, który to stan był podstawą do przyznania mu renty.

Uwzględniając powyższe Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał J. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od lipca 2012 roku do dnia 30 czerwca 2013 roku.