Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Suchej Beskidzkiej I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 roku w Suchej Beskidzkiej

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od pozwanej M. P. na rzecz powoda (...) S.A. z siedzibą
w W. kwotę 30 zł (trzydzieści złotych) z tytułu opłaty od pozwu i kwotę 617 zł (sześćset siedemnaście złotych) z tytułu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt I C 739/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 maja 2016 r., sygn. akt I C 739/15 upr.

W pozwie wniesionym w dniu 9 lipca 2015 r. (k. 2- 4) strona powodowa (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej M. P. kwoty 1.761,48 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów sądowych w wysokości 30,00 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 600,00 zł.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż wierzytelność dochodzona przez powoda wynika z umowy pożyczki pieniężnej, zawartej z pozwaną w formie pisemnej w dniu 18 marca 2015 r., na kwotę 1.100,00 zł. Powód wskazał, iż pozwana zobowiązała się dodatkowo zapłacić wraz z każdą ratą pożyczki opłatę administracyjną w wysokości 15,00 zł miesięcznie oraz jednorazową opłatę przygotowawczą w wysokości 390,00 zł, która miała być uiszczana częściowo z każdą ratą. Dalej powód wskazał, iż zadłużenie pozwanej na dzień wniesienia pozwu wynosi 1.761,48 zł, a na kwotę tę składają się: 1.100,00 zł z tytułu niespłaconych rat kapitałowych, 28,48 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek umownych w wysokości 9% w stosunku rocznym od kwoty kapitału- 1.100,00 zł od dnia wypłaty kapitału- 18.03.2015 r. do dnia rozwiązania umowy- 01.07.2015 r., 123,00 zł- z tytułu kosztów przygotowania i wysyłki monitu, wezwania do zapłaty i ostatecznego wezwania do zapłaty, 75,00 zł z tytułu kosztów przekazania sprawy do postępowania windykacyjnego, 390,00 zł z tytułu opłaty przygotowawczej oraz 45,00 zł z tytułu opłaty administracyjnej. Umowa pożyczki została rozwiązana przez powoda z dniem 17.06.2015 r. z 2-tygodniowym terminem wypowiedzenia. Pomimo wezwań do zapłaty, pozwana nie uregulowała należności.

W odpowiedzi na pozew z dnia 2 listopada 2015 r. (data wniesienia, k. 37) pozwana podała, iż całość należności została wpłacona, przy czym do pisma zostało dołączone potwierdzenie wykonania przelewu na rachunek bankowy powoda na kwotę 1.772,48 zł w dniu 26 października 2015 r. (k. 39).

W piśmie procesowym z dnia 16 listopada 2015 r. (k. 43), wobec wskazanej wyżej wpłaty pozwanej, powód ograniczył swoje powództwo do kwoty 31,47 zł, stanowiącej kwotę odsetek za zwłokę, przy czym powód podtrzymał żądanie zasądzenia od pozwanej na jego rzecz kosztów procesu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł w dniu 17 marca 2015 r. z pozwaną M. P. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 1.100,00 zł, na mocy której pozwana zobowiązała się do jej spłaty w 7 miesięcznych ratach, określonych zgodnie z harmonogramem. Nadto, pozwana zobowiązała się do uiszczenia na rzecz powoda opłaty przygotowawczej w wysokości 390,00 zł, opłaty administracyjnej w kwocie 15,00 zł. Roczna stopa oprocentowania pożyczki została określona na poziomie 9%. Całkowita kwota do zapłaty z tytułu wskazanej pożyczki, przy założeniu terminowych spłat rat, wynosiła 1.628,20 zł. W umowie strony przewidziały konieczność ponoszenia przez pożyczkobiorcę dodatkowych opłat z tytułu podjęcia przez pożyczkodawcę działań upominawczo- windykacyjnych (pkt. 13 umowy): koszt przygotowania i wysyłki pierwszego monitu- 25,00 zł, koszt przygotowania i wysyłki wezwania do zapłaty – 49,00 zł, koszt przygotowania i wysyłki ostatecznego wezwania do zapłaty- 49,00 zł, koszt przekazania sprawy do postępowania windykacyjnego – 75,00 zł. Pierwszy termin płatności przypadał pozwanej na dzień : 17 kwietnia 2015 r. Wobec braku płatności pierwszej raty w terminie, w dniu 29 kwietnia 2015 r. do pozwanej został wystosowany monit, w którym wezwano ją do zapłaty pierwszej raty pożyczki w terminie do dnia 6 maja 2015 r. Wobec dalszego braku wpłat, powód w piśmie z dnia 15 maja 2015 r. wezwał pozwaną do zapłaty z terminem do dnia 22 maja 2015 r. obciążając pozwaną opłatą w wysokości 49,00 zł za wskazane wezwanie do zapłaty. Wobec bezskutecznego upływu terminu zapłaty zaległości, pismem z dnia 1 czerwca 2015 r. powód wystosował do pozwanej ostateczne wezwanie do zapłaty wyznaczając jej termin płatności na dzień 8 czerwca 2015 r.

Dowód: umowa pożyczki z dnia 17.03.2015 r. (k. 18- 24), harmonogram spłat pożyczki (k. 25), pismo z dnia 29.04.2015 r. (k. 26), pismo z dnia 15.05.2015 r. (k. 27), pismo z dnia 01.06.2015 r. (k. 28), dowód nadania (k. 29).

Z uwagi na brak spłaty zadłużenia, powód w piśmie z dnia 17 czerwca 2015 r. wypowiedział pozwanej umowę pożyczki wyznaczając termin na zapłatę roszczenia z tytułu pożyczki na dzień 1 lipca 2015 r.

Dowód: wypowiedzenie umowy pożyczki z dnia 17.06.2015 r. (k. 30), dowód nadania (k. 31).

W dniu 26 października 2015 r. pozwana uiściła na rachunek bankowy powoda kwotę 1.772,48 zł z tytułu dochodzonej pozwem należności, a w dniu 26 stycznia 2016 r. kwotę – 31,47 zł z tytułu odsetek za opóźnienie.

Dowód: potwierdzenie wykonania przelewu z dnia 26.10.2015 r. (k. 39), potwierdzenie wykonania przelewu z dnia 26.01.2016 r. (k. 46).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu.

Bezspornym jest w niniejszej sprawie, że strony łączyła umowa pożyczki. Stosownie do art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na gruncie niniejszej sprawy, pozwana nie zakwestionowała ani zasadności roszczenia powoda ani jego wysokości, a zatem wskazane okoliczności należało uznać za przyznane przez pozwaną w trybie art. 230 k.p.c. Pozwana podniosła jedynie, iż należność została przez nią spłacona. Bezspornym było zatem, iż pozwana uregulowała całość dochodzonej pozwem należności w dniu 26 października 2015 r.(k. 39) oraz w dniu 26 stycznia 2016 r. (k. 46) z tytułu odsetek za opóźnienie, a więc po wytoczeniu powództwa (9 lipca 2015 r., k. 2). Z uwagi na okoliczność, iż pozwana uregulowała należność na rzecz powoda, jej zobowiązanie z tego tytułu wygasło.

Z uwagi na okoliczność, iż stosownie do treści art. 316 § 1 k.p.c., po zamknięciu rozprawy sąd wydaje wyrok biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, należało przyjąć, iż roszczenie powoda wygasło, a jednocześnie powód nie cofnął pozwu. W konsekwencji, Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku na podstawie powołanych przepisów.

Na koszty niniejszego procesu złożyły się: opłata sądowa od pozwu- 30,00 zł, koszty zastępstwa procesowego powoda- 600,00 zł, koszty opłaty skarbowej od pełnomocnictwa- 17,00 zł.

Orzekając o kosztach procesu, Sąd miał na względzie okoliczność, iż roszczenie powoda zostało uregulowane przez pozwaną dopiero po wytoczeniu o nie powództwa, a pozwana dała podstawę do wniesienia pozwu, gdyż pozostawała bierna wobec kilku wystosowanych do niej przez powoda przedsądowych wezwań do zapłaty. Sąd uznał więc, iż wobec zaspokojenia roszczenia powoda przez pozwaną dopiero na skutek wytoczenia o nie powództwa, na gruncie niniejszej sprawy należy odpowiednio zastosować regułę, mającą zastosowanie przy umorzeniu postępowania na skutek cofnięcia pozwu wobec zaspokojenia przez pozwanego roszczenia w toku procesu. Wskazuje się bowiem, iż wówczas wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia pozwu. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu było konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda. W rozumieniu przepisów o kosztach procesu (art. 98 k.p.c.) pozwanego należy uznać wówczas za stronę przegrywającą sprawę (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. akt II CZ 208/11, źródło: LEX nr 1214570). Z uwagi na powyższe, Sąd uznał, iż powyższą zasadę należy odpowiednio zastosować na gruncie niniejszej sprawy, wobec czego orzekł jak w pkt. 2 wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.), obciążając pozwaną wskazanymi kosztami.