Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 czerwca 2016 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: Przewodniczący – Sędzia SO Zofia Kubalska (spr.)

Sędziowie SO Iwona Jawor-Piszcz

SO Anna Golec

Protokolant – sekretarz sądowy Ewelina Parol

po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2016 roku w Lublinie

sprawy z powództwa E. W.

przeciwko (...)w B.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej IV Wydziału Pracy

z dnia 9 marca 2016 roku sygn. akt IV P 283/15

oddala apelację.

SSO Iwona Jawor-Piszcz SSO Zofia Kubalska SSO Anna Golec

Sygn. akt VIII Pa 44/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 9 marca 2016 roku Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej IV Wydział Pracy w pkt 1 umorzył postępowanie w zakresie żądania kwoty 4.672,01 zł brutto, w pkt 2 zasądził od(...) w B. na rzecz E. W. odsetki ustawowe od kwoty 4672,01 zł brutto za okres od dnia 2 lipca 2010 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia 18 lutego 2016 roku, w pkt 3 oddalił wniosek E. W. o zasądzenie zwrotu kosztów procesu od (...) w B.(k.24 a.s.).

Sąd Rejonowy ustalił, że Dyrektor (...) pismem z dnia 10 czerwca 2010 roku zaproponował powodowi pełnienie służby w służbie stałej w (...) w B. od dnia 01 lipca 2010 roku na stanowisko młodszego eksperta (...) Powód przyjął propozycję i z dniem 1 lipca 2010 roku stosunek pracy powoda przekształcił się w stosunek służby w związku z mianowaniem do tej służby. Powodowi przysługiwało miesięczne uposażenie w kwocie 4 672,01 zł brutto. Pismem z dnia 19 stycznia 2011 roku powód wystąpił do dyrektora (...) o wypłatę przysługujących mu na podstawie art. 85 ustawy o (...)środków na zagospodarowanie. Pismem z dnia 27 stycznia 2011 roku pozwany odmówił powodowi wypłaty tego świadczenia . Powód ponownie, pismem z dnia 21 czerwca 2013 roku, wystąpił o wypłatę środków na zagospodarowanie wraz z odsetkami za zwłokę Pismem z dnia 8 lipca 2013 roku pozwany odmówił wypłaty świadczenia.

Powyższy stan faktyczny Sąd pierwszej instancji ustalił w oparciu o dokumenty dołączone do akt sprawy, które obdarzył w pełni wiarą, albowiem ich autentyczności ani też osnowy nie kwestionowała żadna ze stron procesu.

Sąd Rejonowy powołał art. 85 ustawy o(...)(Dz.U. Nr 168, poz. 1323 ze zm ) zgodnie z którym funkcjonariuszowi służby stałej, w związku z mianowaniem do tej służby, przysługują środki na zagospodarowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia należnego w dniu mianowania. Wskazał, że bezsporne było że z dniem 1 lipca 2010 roku powód został mianowany do służby stałej, z tym też dniem roszczenie o wypłatę świadczenia postaci środków na zagospodarowanie stało się wymagalne.

Sąd pierwszej instancji podniósł, że przepisy ustawy nie uzależniają przyznania lub wypłaty tego świadczenie od wystąpienia funkcjonariusza o wypłatę tych środków. Zaznaczył, że pozwany dopiero w dniu 19 lutego 2016 roku wypłacił powodowi przedmiotowe świadczenie.

Zgodnie z art. 165 ust. 4 ustawy w przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz należności pieniężnych funkcjonariuszowi przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia, w którym uposażenie, inne świadczenie lub należność pieniężna stały się wymagalne. Zaznaczył ,że powód domagał się odsetek za zwłokę od dnia 2 lipca 2010 roku, a faktu wymagalności roszczenia w dniu 1 lipca 2010 roku pozwany nie kwestionował, nie wypowiedział się co do tej okoliczności, stosownie więc do dyspozycji art. 230 k.p.c. fakt ten Sąd Rejonowy uznał za przyznany przez pozwanego. Pozwany podniósł natomiast zarzut przedawnienia roszczenia odsetkowego, powołując się na art. 165 ust. 1, ust. 3 i ust. 4 ustawy.

W ocenie Sądu pierwszej instancji argumenty przytoczone przez pozwanego nie zasługują na aprobatę. Wskazał, że ustawa o (...)należy do pragmatyk służbowych, które określają status w zatrudnieniu osób świadczących pracę w ramach stosunków administracyjnoprawnych. Do pragmatyk tych, nie będących pragmatykami pracowniczymi, art. 5 k.p. nie ma zastosowania, ponieważ praca funkcjonariuszy jest świadczona poza stosunkiem pracy. Funkcjonariusz nie jest pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy. Zatem nie ma wobec niego zastosowania zasada subsydiarnego stosowania przepisów Kodeksu pracy zawarta w art. 5 k.p. Ustaw o (...) jest ustawą szczególną, która w sposób kompleksowy reguluje stosunki objęte ustawą.

Sąd Rejonowy wywiódł, że ustawa ta nie zawiera przepisu, który dokonywałby generalnego odesłania do przepisów innych ustaw, w tym ustawy Kodeks pracy, a przez art. 300 k.p. do ustawy Kodeks cywilny. Jedynie więc w przypadku wyraźnego odesłania przez ustawę do innych przepisów należy sięgać do nich odpowiednio.

Wskazał, że przepis art. 189 ustawy o (...) stanowi odesłanie, ale na drogę postępowania przed sądem właściwym w sprawach z zakresu prawa pracy i to tylko odnośnie do sporów o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnych w sprawach niewymienionych w art. 188 ust. 1 ustawy.

Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że wysokość świadczenia dochodzonego pozwem podlega ustaleniu na zasadach określonych w przepisach ustawy o (...). Początek biegu terminu przedawnienia należy wiązać z dniem, w którym roszczenie stało się wymagalne. Termin wymagalności roszczenia określa art. 85 ustawy, a nie przepisy Kodeksu cywilnego.

Zdaniem Sądu Rejonowego również termin przedawnienia roszczenia oraz przerwanie biegu przedawnienia należy ustalić w oparciu o tę ustawę, a więc art. 165. Z racji umieszczenia go w rozdziale 10 ustawy o(...)regulującym zagadnienia dotyczące uposażenia i innych świadczeń pieniężnych funkcjonariuszy musi być on odnoszony do wszystkich roszczeń ze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnych, a więc także do należności ubocznych związanych z tymi świadczeniami.

W ocenie Sądu Rejonowego jedynie do roszczeń związanych ze stosunkami służby celnej, a nie uregulowanych w ustawie o (...), należy stosować przepisy Kodeksu cywilnego, w tym przepisy dotyczące wymagalności roszczeń i ich przedawnienia.

Sąd pierwszej instancji wywiódł, że przepis art. 165 tej ustawy jest regulacją prawa materialnego dotyczącą terminu biegu przedawnienia, sposobu jego przerwania oraz należności przysługujących w przypadku opóźnienia w spełnieniu świadczeń należnych funkcjonariuszom w związku z pełnioną służbą, a art. 165 ust. 1 ustanawia trzyletni okres przedawnienia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych.

Sąd Rejonowy wskazał, że odsetki natomiast są świadczeniami okresowymi, i są to świadczenia akcesoryjne (uboczne) w stosunku do świadczenia głównego, które stanowi właściwy przedmiot zobowiązania pomiędzy stronami. Jednocześnie są świadczeniami związanymi ze świadczeniem głównym, istniejącymi obok świadczenia głównego i jako takie przedawniają się najpóźniej z chwilą przedawnienia roszczenia głównego.

W związku z powyższym w ocenie Sądu pierwszej instancji nie było konieczności zamieszczania w ustawie dodatkowego przepisu dotyczącego przedawnienia odsetek z uwagi na ustalenie jednego, trzyletniego okresu przedawnienia. Kwestia przerwania biegu przedawnienia roszczeń z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych została uregulowana w sposób kompleksowy w art. 165 ust. 4, zgodnie z którym bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa każda czynność przed kierownikiem urzędu, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia i uznanie roszczenia.

Sąd Rejonowy wskazał, że bezsporne jest, iż powód dwukrotnie wystąpił do dyrektora (...) o wypłatę świadczenia dochodzonego pozwem, a w piśmie z dnia 21 czerwca 2013 roku wystąpił o wypłatę świadczenia wraz z odsetkami.

W ocenie tego Sądu bieg przedawnienia roszczenia głównego został w ten sposób przerwany. czynność dokonana przez powoda przed dyrektorem (...)spowodowała również przerwanie biegu przedawnienia odsetek należnych od dnia wymagalności roszczenia.

Żądanie powoda jest roszczeniem związanym ze stosunkiem służby i jako takie jest rozpatrywane jako roszczenie należne na podstawie ustawy o (...) ze wszystkimi tego konsekwencjami. Mając na uwadze rodzaj dochodzonego świadczenia, kompleksowy charakter regulacji ustawy o (...) w tym zakresie oraz brak odesłania do stosowania przepisów Kodeksu cywilnego do przerwania biegu przedawnienia roszczenia o odsetki, należało uznać za uzasadnione roszczenie powoda w tym zakresie w całości.

Sąd ten zauważył również , iż zarówno przepisy Kodeksu pracy jak i przepisy Kodeksu cywilnego nie zawierają odrębnych regulacji odnoszących do przerwania biegu przedawnienia roszczenia głównego i roszczenia odsetkowego. Jest to kolejny argument za uznaniem kompleksowości regulacji ustawy o(...) Ponadto intencją ustawodawcy było ułatwienie funkcjonariuszom (...) dochodzenie roszczeń ze stosunku służbowego. Przyjęcie argumentacji powołanej przez pozwanego prowadziłoby do powstania dwutorowości postępowania w zakresie dochodzenia roszczeń ze stosunku służbowego. Funkcjonariusz, w celu przerwania biegu przedawnienia roszczenia musiałby wystąpić na drogę służbową co do roszczenia głównego i na drogę postępowania sądowego co do roszczenia odsetkowego. Taka interpretacja przepisów byłaby sprzeczna z celem ustawy i w zasadzie utrudniałaby dochodzenie roszczeń. Zwrócił uwagę na zapis ust. 2 art. 165, który ustanawia dodatkową gwarancję możliwości dochodzenia przez funkcjonariusza roszczenia, które uległo już przedawnieniu. Dodatkowo zaznaczył, iż nawet w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego roszczenie o odsetki nie przedawniłoby się za okres trzech lat wstecz od dnia wniesienia pozwu z uwagi na fakt, iż doszło do przerwania biegu przedawnienia roszczenia głównego.

Rozstrzygnięcie zawarte w pkt 1 uzasadnił treścią art. 355 § 1 k.p.c. Rozstrzygnięcie o kosztach oparł na art. 108 k.p.c. i 109 k.p.c. Z uwagi na fakt, iż cofnięcie pozwu związane było z spełnieniem przez pozwanego roszenia już po wytoczeniu powództwa powoda potraktował jako stronę wygrywającą proces co do całości roszczenia.

Sąd Rejonowy wskazał, że co do zasady, jako stronie wygrywającej proces, stosownie do treści art. 98 k.p.c. przysługuje od strony pozwanej zwrot kosztów procesu, powód był jednak zwolniony od opłaty od pozwu, nie złożył też spisu kosztów, z których wynikałoby, że takowe poniósł(uzasadnienie k. 27-34).

Apelację od tego wyroku złożyła pozwana, zaskarżając go w części, tj. w zakresie pkt II i zarzucając :

1.  naruszenie art. 165 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o (...) poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że przepis ten mówiący o przerwaniu biegu przedawnienia roszczeń z tytułu uposażenia i innych świadczeń pieniężnych odnosi się również do przerwania biegu przedawnienia odsetek,

2.  naruszenie art. 165 ust. 1 i 4 w zw. z art. 165 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o (...) poprzez uznanie, że akcesoryjność odsetek w stosunku do świadczenia głównego powoduje przerwanie biegu przedawnienia roszczenia o odsetki, pomimo braku takiej regulacji w ustawie o(...)

3.  niezastosowanie art. 118 k.c. w stosunku do roszczenia o odsetki w związku z brakiem wystąpienia przypadków uzasadniających przerwanie biegu przedawnienia z art. 123 § 1 pkt 1 k.c.,

4.  naruszenie art. 328 § 2 kpc poprzez brak wyjaśnienia podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa, w szczególności w jakim zakresie przepisy Kodeksu cywilnego mają zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

W oparciu o przytoczone zarzuty pozwana wniosła o zmianę wyroku poprzez oddalenie powództwa w zaskarżonej części bądź o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji (apelacja k. 36-37).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej(...)w B. nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku pozwanego sformułowanego w środku odwoławczym o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. W myśl obowiązujących przepisów postępowania cywilnego może to nastąpić jedynie w razie stwierdzenia nieważności postępowania (art. 386 § 2 k.p.c.), bądź w wypadku nie rozpoznania istoty sprawy, lub też, gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości (art. 386 § 4 k.p.c.). W niniejszej sprawie żadna ze wskazanych powyżej okoliczności nie tylko nie miała miejsca, lecz również sam pozwany, formułując ten wniosek jako ewentualny, nie podniósł zarzutów i nie wskazał, że zachodzą okoliczności uzasadniające uchylenie wyroku.

Sąd II instancji podzielił i przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu

I instancji, w związku z powyższym nie zachodzi potrzeba ich powtarzania. Ponadto podzielił także ocenę zgromadzonych w sprawie dowodów. Sąd Rejonowy dokonał również trafnej interpretacji prawa materialnego, co czyni zbytecznym ponowne przytaczanie ustaleń oraz szczegółowych rozważań zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku (por. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 5 listopada 1998 r., sygn. I PKN 339/98, podobnie - postanowienie SN z dnia 4 lipca 2012 roku sygn. I CSK 72/12 ). Jeżeli sąd drugiej instancji w pełni podziela ocenę dowodów jakiej dokonał sąd pierwszej instancji, to w takim wypadku wystarczy zdecydowane stwierdzenie, że podziela argumentację zamieszczoną w uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji, w którym poszczególne dowody zostały wyczerpująco omówione i traktuje ustalenia pierwszo instancyjne jako własne. Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku uzasadnia stwierdzenie, iż Sąd I instancji w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, z których wyciągnął właściwe wnioski prawne, a te w konsekwencji pozwoliły mu na wydanie poprawnego rozstrzygnięcia. Stanowisko swoje, z prawidłową interpretacją powołanych przepisów właściwie uzasadnił.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów naruszenia prawa procesowego wskazać należy, że zdaniem Sądu Okręgowego, nie zasługiwał na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c., bowiem, uzasadnienie zaskarżonego wyroku zostało sporządzone w sposób wyczerpujący dyspozycję powołanego przepisu. Sąd I Instancji wskazał podstawy faktyczne rozstrzygnięcia, ustalił i wskazał fakty, które uznał za udowodnione, wskazał dowody, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, oraz wyjaśnił podstawę prawną wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Subiektywne przekonanie strony, że zawarte w pisemnych motywach wyroku rozważania prawne nie są wyczerpujące, nie jest wystarczające dla uznania zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. za słuszny. (vide wyroki Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15.01.2013 sygnatura akt I ACa 774/12, opublikowany w LEX nr 1271828 ). Zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. może być usprawiedliwiony tylko w tych wyjątkowych okolicznościach, w których treść uzasadnienia orzeczenia sądu pierwszej instancji uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania orzeczenia lub w przypadku zastosowania prawa materialnego do niedostatecznie jasno ustalonego stanu faktycznego (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10.01.13r., sygn. akt III APa 63/12, opublikowany w LEX nr 1254543) O skutecznym postawieniu zarzutu naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. można mówić tylko wtedy, gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera elementów pozwalających na weryfikację stanowiska sądu, a braki uzasadnienia w zakresie poczynionych ustaleń faktycznych i oceny prawnej muszą być tak znaczne, że sfera motywacyjna orzeczenia pozostaje nieujawniona, bądź ujawniona w sposób uniemożliwiający poddanie jej ocenie instancyjnej. Zarzut ten może znaleźć zastosowanie jedynie w tych wyjątkowych sytuacjach, w których treść uzasadnienia orzeczenia sądu I instancji uniemożliwia całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania zaskarżonego orzeczenia. (vide Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20.11.12., sygnatura akt I ACa 599/12, opublikowany w Lex nr 1238241.

Według Sądu Okręgowego, uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie uniemożliwiało całkowicie dokonanie oceny toku wywodu. Nie został też w sposób niedostatecznie jasny ustalony stan faktyczny. Omawiane uzasadnienie zawiera wszystkie elementy pozwalające na weryfikację stanowiska sądu I Instancji Uzasadnienie to nie zawiera żadnych braków, a przynajmniej znacznych w takim znaczeniu, że istotne motywy Sądu I Instancji nie zostały wyjaśnione. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się w niniejszej sprawie wyjątkowej sytuacji w której treść uzasadnienia orzeczenia Sądu Rejonowego uniemożliwiłaby całkowicie dokonanie oceny toku wywodu, który doprowadził do wydania zaskarżonego orzeczenia.

Nie są również zasadne zarzuty naruszenia prawa materialnego
tj. art. 165 ust. 1, ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o (...)(Dz.U. 2015, poz. 990 ze zm. ). i art. 118 k.c. Sąd Rejonowy prawidłowo uznał, że przepis art. 165 ust. 3 pkt 1 ustawy o (...) znajduje zastosowanie do przerwania biegu przedawnienia roszczenia o odsetki od świadczenia z tytułu stosunku służbowego funkcjonariuszy celnych.

Zgodzić się należy z Sądem Rejonowym, że ustawa o (...) należy do pragmatyk służbowych, które określają status w zatrudnieniu osób świadczących pracę w ramach stosunków administracyjnoprawnych. Do pragmatyk tych, nie będących pragmatykami pracowniczymi, art. 5 kp nie ma zastosowania, ponieważ praca funkcjonariuszy jest świadczona poza stosunkiem pracy. Funkcjonariusz nie jest pracownikiem w rozumieniu Kodeksu pracy. Zatem nie ma wobec niego zastosowania przepisy Kodeksu pracy.

Ustawa o (...) jest ustawą szczególną, która w sposób kompleksowy reguluje stosunki nią objęte. Nie zawiera ona również przepisu, który dokonywałby generalnego odesłania do przepisów innych ustaw, w tym ustawy Kodeks pracy, a przez art. 300 kp do ustawy - Kodeks cywilny. Jedynie więc w przypadku wyraźnego odesłania przez ustawę do innych przepisów należy sięgać do nich odpowiednio. Przepis art. 189 ustawy o(...) stanowi odesłanie, ale na drogę postępowania przed sądem właściwym w sprawach z zakresu prawa pracy i to tylko odnośnie sporów o roszczenia ze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnych w sprawach niewymienionych w art. 188 ust. 1 ustawy.

Wysokość świadczenia dochodzonego pozwem podlegała ustaleniu na zasadach określonych w przepisach ustawy o(...). Początek biegu terminu przedawnienia należy wiązać z dniem, w którym roszczenie stało się wymagalne. Termin wymagalności dochodzonego pozwem roszczenia określa art. 85 ustawy, a nie przepisy Kodeksu cywilnego. Również termin przedawnienia roszczenia oraz przerwanie biegu przedawnienia należało ustalić w oparciu o przepisy tej ustawy. Przepis art. 165 tej ustawy jest regulacją prawa materialnego dotyczącą biegu terminu przedawnienia, sposobu jego przerwania oraz należności przysługujących w przypadku opóźnienia w spełnieniu świadczeń należnych funkcjonariuszom w związku z pełnioną służbą. Zgodnie z art. 165 ust.1 cytowanej ustawy, roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Stosownie do ust. 3 pkt 1 tego przepisu bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa każda czynność przed kierownikiem urzędu, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia, a myśl ust. 4 w przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz należności pieniężnych funkcjonariuszowi przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia, w którym uposażenie, inne świadczenie lub należność pieniężna stały się wymagalne.

Wskazać należy że cytowany przepis art. 165 ust. 1 ustanawia trzyletni okres przedawnienia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych.

Z racji umieszczenia go w rozdziale 10 ustawy o(...) regulującym zagadnienia dotyczące uposażenia i innych świadczeń pieniężnych funkcjonariuszy musi być on odnoszony do wszystkich roszczeń ze stosunku służbowego funkcjonariuszy celnych. Podkreślić przy tym należy, że odsetki są świadczeniem okresowym o charakterze akcesoryjnym (ubocznym) w stosunku do świadczenia głównego, które stanowi właściwy przedmiot zobowiązania pomiędzy stronami i przedawniają się najpóźniej w dniu przedawnienia roszczenia głównego.

Zważywszy, że odsetki są należnościami pieniężnymi związanymi ze świadczeniem głównym, istniejącymi obok niego, jest oczywistym fakt, że nie było konieczności zamieszczania w przedmiotowej ustawie o(...) dodatkowego zapisu dotyczącego przedawnienia odsetek. Należy też zauważyć, że w wyroku z dnia 29 kwietnia 2015 roku (I ACa 9/15) Sąd Apelacyjny w Białymstoku stwierdził, że odsetki traktować należy jako świadczenie okresowe i co do zasady dotyczy ich trzyletni okres przedawnienia. Roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie uzyskuje z chwilą powstania byt niezależny od długu głównego i ulega przedawnieniu według własnych reguł, a więc osobno za każdy dzień opóźnienia, w związku z czym może być dochodzone również po upływie przedawnienia roszczenia głównego, przy czym w wypadku podniesienia przez dłużnika skutecznego zarzutu przedawnienia, odsetki podlegają uwzględnieniu tylko za okres do chwili przedawnienia roszczenia głównego.

Z treści powyższego wyroku, nie wynika więc, że odsetki mają byt niezależny od świadczenia głównego, wręcz przeciwnie, treść wyroku potwierdza uboczny charakter odsetek w stosunku do świadczenia głównego.

Przyjęcie argumentacji pozwanego – na co zwrócił uwagę Sąd Rejonowy - prowadziłoby do powstania dwutorowości postępowania w zakresie dochodzenia roszczeń ze stosunku służbowego. Funkcjonariusz, w celu przerwania biegu przedawnienia roszczenia musiałby wystąpić odrębnie na drogę służbową co do roszczenia głównego i na drogę postępowania sądowego co do roszczenia odsetkowego. Taka interpretacja przepisów byłaby sprzeczna z celem ustawy i w zasadzie utrudniałaby dochodzenie roszczeń. Należy zwrócić również uwagę na zapis ust. 2 art. 165, który ustanawia dodatkową gwarancję możliwości dochodzenia przez funkcjonariusza roszczenia, mimo, że uległo już przedawnieniu.

Nie można się zgodzić z apelującym, że z treści uchwały Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2005 roku (III CZP 42/04) wynika, że roszczenie o zapłatę odsetek za opóźnienie z chwilą powstania uzyskuje byt niezależny od długu głównego i ulega przedawnieniu według własnych reguł. W uchwale tej bowiem Sąd Najwyższy wyraźnie wskazał, że „ ustanowiony w art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń o świadczenia okresowe stosuje się do roszczeń o odsetki za opóźnienie także wtedy, gdy roszczenie główne ulega przedawnieniu w terminie określonym w art. 554 kc. Roszczenie o odsetki za opóźnienie przedawnia się jednak najpóźniej z chwilą przedawnienia się roszczenia głównego”.

Reasumując, w ocenie Sądu Okręgowego kwestia przerwania biegu przedawnienia roszczeń z tytułu prawa do odsetek od uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych funkcjonariuszy służby celnej została uregulowana kompleksowo w art. 165 ust.1 i 3 ustawy o (...) zaś do powoda ma zastosowanie pkt 1 ust. 3 art. 165 ustawy - bieg terminu przedawnienia został przerwany w dniu 19 stycznia 2011 roku oraz w dniu 21 czerwca 2013 roku, na skutek złożenia w tych datach pism skierowanych do dyrektora (...) o wypłatę świadczenia wraz z odsetkami. Przepis art. 165 ust.4 cytowanej ustawy wskazuje zaś, że w przypadku zwłoki w wypłacie uposażenia, innych świadczeń oraz należności pieniężnych funkcjonariuszowi przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia, w którym uposażenie, inne świadczenie lub należność pieniężna stały się wymagalne.

W związku z powyższym, mając na uwadze rodzaj dochodzonego świadczenia i kompleksowy charakter regulacji ustawy o (...) w tym zakresie, prawidłowo Sąd Rejonowy uznał roszczenie powoda o odsetki za uzasadnione w całości, a zarzut przedawnienia pozwanego za chybiony.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.