Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w S. IV Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Wanda Dumanowska (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2016 r., w S.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Ł. C.

przeciwko (...) SA w S.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w C.

z dnia 12 kwietnia 2016 r., sygn. akt I C 1006/15

1-  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądza od pozwanego (...) SA w S. na rzecz powoda Ł. C. kwotę (...) (jeden tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt dziewięć) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 23 sierpnia 2015r. oraz 647 (sześćset czterdzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

2-  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 330 (trzysta trzydzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt IV Ca 301/16

UZASADNIENIE

Rozpoznając, złożoną przez powoda Ł. C., apelację od wydanego w sprawie o sygn. akt I C 1006/15 w postępowaniu uproszczonym przez Sąd Rejonowy w C., wyroku z dnia 12 kwietnia 2016r., oddalającego powództwo skierowane przeciwko (...) SA w S. o zapłatę kwoty 1599 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23.08.2015r. do dnia zapłaty oraz z kosztami postępowania, a stanowiącej odszkodowanie za zniszczenie należącego do powoda smartfonu, który był objęty ochroną ubezpieczeniową u pozwanego, przy uwzględnieniu treści art. 505 ¹³ § 2 kpc,

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności na uwadze mieć należało, że w postępowaniu uproszczonym apelacja może być oparta wyłącznie na dwóch zarzutach: 1) naruszenia przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy, albo 2) naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie (art. 505 ⁹ § 1 ¹ kpc).

Rolą zatem Sądu Okręgowego było ocenienie, czy rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego rzeczywiście wydane zostało z naruszeniem prawa procesowego (tj. przepisów art. 505 ⁶ § 2 kpc w zw. z art. 278-291 kpc, art. 505 ⁶ § 3 kpc, art. 505 ⁷ kpc, art. 231 kpc, art. 233 § 1 kpc oraz powołanych w apelacji art. 386 § 4 kpc, art. 235 § 1 kpc i art. 230 kpc) i to w sposób mający wpływ na wynik sprawy, a nadto zbadanie, czy Sąd Rejonowy dopuścił się naruszenia któregokolwiek z przepisów prawa materialnego, w szczególności wskazanych w treści apelacji przepisów: art. 385 ¹ § 1 - § 3 kc w zw. z art. 385 ³ pkt 4 kc, art. 385 ¹ § 4 kc, art. 805 § 1 kc w zw. z art. 808 § 4 i § 5 kc w zw. z art. 385 ¹ § - § 3 kc w zw. z art. 385 ³ pkt 4 kc, jak i art. 812 § 8 w zw. z art. 384 ¹ § 1 kc - dokonując przy tym ich błędnej wykładni lub niewłaściwie je stosując.

Zdaniem Sądu Okręgowego powód zdołał w niniejszej sprawie, za pomocą podniesionych w apelacji zarzutów, skutecznie zakwestionować wydane przez Sąd I instancji rozstrzygnięcie, bowiem istotnie doszło w niej do naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów, co w efekcie doprowadziło tenże Sąd do błędnych konkluzji prawnych wymagających wydania na etapie postępowania apelacyjnego orzeczenia reformatoryjnego.

Przed szczegółowym odniesieniem się do zarzutów apelacyjnych, godzi się wskazać, że nie w całości można było się z nimi zgodzić. W szczególności nie sposób było w ocenie Sądu ad quem zasadnie twierdzić, że powoda nie wiążą „Warunki ubezpieczenia sprzętu gospodarstwa domowego zakupionego w M. E.” o symbolu (...), skoro pozwany nie przedstawił ich egzemplarza z podpisem powoda lub w sytuacji, gdy polisa zawiera niedozwoloną klauzulę abuzywną. W aktach sprawy znajduje się Dokument ubezpieczenia sprzętu (polisa) nr (...) z dnia 2.08.2014r. (k. 56), na którym powód swym podpisem potwierdził, że otrzymał ww. „Warunki ubezpieczenia”. Zresztą nie można było nie zauważyć, że powód już w momencie zainicjowania niniejszego procesu okoliczności uszkodzenia swego smartfonu przedstawiał na tle tychże „Warunków ubezpieczenia”. Dołączył je do pozwu wraz z polisą, były zatem w jego posiadaniu. Nadto godzi się też dostrzec, że do zdarzenia doszło w dniu 18.07.2015r., a powód niezwłocznie o szkodzie poinformował ubezpieczyciela, opisując okoliczności uszkodzenia, jako te, które podlegają uwzględnieniu w ramach zawartej umowy ubezpieczenia tego sprzętu, a które jednakowoż nie zostały przez pozwanego zakwalifikowane jako nieszczęśliwy wypadek (vide: pismo E. (...) z dnia 23.07.2015r. – k. 15). W swym piśmie z dnia 5.08.2015r. powód konsekwentnie odwoływał się do okoliczności, które w jego ocenie podlegały ochronie ubezpieczeniowej w myśl ww. „Warunków ubezpieczenia”.

Dalej zważyć należało, że twierdzenia powoda przedstawione na rozprawie w dniu 12.04.2016r. o tym, że „nikt nie czyta dokumentów obejmujących ubezpieczenie sprzętu”, nie powinny być oceniane przez Sąd Rejonowy w kategorii ich wiarygodności, czy też nie, lecz w kontekście konsekwencji prawnych braku zapoznania się przez powoda z treścią podpisywanego dokumentu. Zasadą bowiem jest, że kto podpisuje dokument umowy bez uprzedniego zapoznania się z jego treścią, składa oświadczenie odpowiadające treści dokumentu. Dotyczy to zarówno sytuacji, w której składający podpis nie ma żadnego wyobrażenia o treści dokumentu, jak i sytuacji, w której jego wyobrażenie o treści dokumentu jest niezgodne z rzeczywistą treścią dokumentu (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3.02.2011 r., VI ACa 958/10, Lex nr 846098).

W realiach niniejszej sprawy powód musiał znać i akceptować warunki ubezpieczenia, skoro z nich wywodził swe żądanie. Istota zaś tego procesu sprowadzała się do interpretacji pojęć „przypadkowego uszkodzenia” (§ 2 pkt 14 „Warunków ubezpieczenia”) oraz uszkodzenia wskutek „nieszczęśliwego wypadku” (§ 2 pkt 9 „Warunków ubezpieczenia”).

W związku z powyższym Sąd Okręgowy, wiedziony w szczególności doświadczeniem życiowym, nie miał wątpliwości, że sposób użytkowania przez powoda jego smartfonu nie odbiegał od tego, w jaki czyni to przeciętny jego użytkownik, a tym bardziej młody, aktywny mężczyzna. Nadto godzi się wskazać, że pozwany, bo to na nim w tym przypadku ciążył, zgodnie z zasadą z art. 6 kc popartą przepisem proceduralnym, tj. art. 232 kpc, obowiązek dowodowy, nie wykazał, aby powód użytkował swój telefon niezgodnie z instrukcją obsługi (§ 7 ust. 1 pkt 9 „Warunków ubezpieczenia”), w szczególności, by powód był zobowiązany do tego, aby swój telefon przechowywać w zamkniętej kieszeni, w oddzielnym etui, saszetce, torbie itp. Nie ma wątpliwości, że większość ludzi uważa telefon za rzecz codziennego, zwykłego użytku a nie ozdobną, która należy chronić w szczególny sposób. Tak miał prawo traktować swój telefon powód.

W konsekwencji powyższego, w ocenie Sądu II instancji, brak jest podstaw do tego, aby przypisywać powodowi rażące niedbalstwo. Prawdopodobnie powód mógłby być bardziej uważny, niemniej w okolicznościach niniejszej sprawy nie sposób jest zasadnie twierdzić, że postępowanie powoda cechowało rażące niedbalstwo a tylko taka ocena mogłaby skutkować uwolnieniem się pozwanego od mającej, co do zasady, podłoże w przepisie art. 805 § 1 kc, odpowiedzialności wynikającej z zawartej z powodem umowy ubezpieczenia, zgodnie z § 7 ust. 3 „Warunków ubezpieczenia”.

Zdaniem Sądu Okręgowego przywołane przez powoda okoliczności, w jakich doszło do uszkodzenia jego aparatu telefonicznego, stanowią klasyczny przykład przypadkowego uszkodzenia rzeczy. Powód przez nieuwagę pozbawił się sprawnego urządzenia, a przy tym nie zostało wykazane, w podstępowaniu dowodowym, aby jego postępowanie nosiło cech działania celowego.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił, jak w pkt 1 sentencji, zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną kwotę 1599 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23.08.2015r. oraz – zgodnie z art. 98 § 1 kpc, na podstawie art. 108 § 1 kpc - kwotę 647 zł tytułem zwrotu kosztów procesu obejmujących opłatę od pozwu (30 zł), opłatę cywilnoprawną od pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika powoda ustalone przy uwzględnieniu art. 99 kpc i § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 490 ze zm.).

Z kolei o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd II instancji orzekł, jak w pkt 2 sentencji, w zgodzie z zasadą z art. 98 § 1 kpc, na podstawie art. 108 § 1 kpc oraz przy uwzględnieniu art. 99 kpc i § 10 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 pkt 3 i § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 1804).