Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 1 marca 2016 r. w Bydgoszczy

sprawy T. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o zasiłek chorobowy

na skutek odwołania T. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 29 października 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 1 sierpnia 2015 r. do dnia 30 października 2015 r.

SSR Marcin Winczewski

Sygn. akt VII U 1609/15

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 29 października 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa odmówił T. W. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 1 sierpnia do 30 października 2015 r. W uzasadnieniu wskazano, że podlegał on dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 października 2015 r., czyli niezdolność do pracy z powodu choroby powstała przed objęciem ubezpieczeniem chorobowym.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł T. W., domagając się jej zmiany lub uchylenia. W uzasadnieniu wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą i podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu. Według pozwanego opłacił składkę za lipiec 2015 r. po terminie, ale w sierpniu, kiedy opłacał tą składkę, 15 dzień miesiąca przypadał w sobotę, stąd termin płatności upływał w poniedziałek 17 sierpnia 2015 r. Chciał zrobić przelew już dnia 14 sierpnia 2015 r., jednak z przyczyn od niego niezależnych operator sieci internetowej miał awarię, co uniemożliwiło mu połączenie z bankiem. Płatności dokonał dnia 17 sierpnia 2015 r., ale z przyczyn dla niego niezrozumiałych wpłata nie trafiła tego dnia do ZUS. Chorował nieprzerwanie do dnia 31 października 2015 r. i składał zwolnienia.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

T. W. prowadzi od 2000 r. działalność gospodarczą pod nazwą P.W. (...) T. W.. Zajmuje się transportem ciężkim, a w firmie zatrudnia pracowników, za których opłaca składki na ubezpieczenie społeczne. Do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego zgłosił się ostatnio w 2010 r.

Ubezpieczony zamieszkuje w małej wsi G. niedaleko G.. Z tej przyczyny jedynym połączeniem internetowym, z którego może korzystać jest droga radiowa. Ma więc zawartą umowę o świadczenie usług przesyłu danych internetowych właśnie drogą radiową z A. S., prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. S. w G.. W okresie letnim od 29 lipca do 20 sierpnia 2015 r., z uwagi na bardzo wysokie temperatury i duże nasilenie wyładowań atmosferycznych oraz związane z nimi przerwy w dostawach energii elektrycznej, m.in. na terenie zamieszkiwanym przez ubezpieczonego występowały duże trudności i czasowe przerwy w dostawie usług internetowych drogą radiową. T. W. dokonał zlecenia przelewów m.in. składki na ubezpieczenie społeczne za lipiec 2015 r. w poniedziałek dnia 17 sierpnia 2015 r. (dni 15-16 sierpnia 2015 r. były dniami wolnymi od pracy, o czym poniżej). Z uwagi jednakże na problemy z łącznością internetową polecenia te zostały zaksięgowane w banku dopiero w dniu 18 sierpnia 2015 r. i z tą datą przekazane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który uznał, że składka ta została opłacona po terminie.

Niezdolność do pracy ubezpieczonego z powodu choroby powstała z dniem 1 sierpnia 2015 r. i trwała nieprzerwanie do dnia 30 października 2015 r. W momencie, gdy dowiedział się, że ZUS uznał, iż opłacił on składkę za lipiec 2015 r. po terminie, zwrócił się do pozwanego wnioskiem z dnia 25 września 2015 r. o wyrażenie zgody na opłacenie składki po terminie. W odpowiedzi, pismem z dnia 22 października 2015 r., ZUS odmówił uwzględnienia wniosku, wskazując że ubezpieczony podlega dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu od dnia 1 października 2015 r., gdyż bank przelał pieniądze na konto ZUS dopiero w dniu 18 sierpnia 2015 r. Organ nie pouczył natomiast wówczas wnioskodawcy, że przysługuje mu ewentualne prawo do wniesienia odwołania od tej decyzji do Sądu.

T. W. podlegał ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od lipca 2010 r. i zdarzyło mu się w okresie wcześniejszym opłacić składkę z opóźnieniem. Nie wynikało to jednak z jego winy, a stosownymi decyzjami ZUS przywracał mu wcześniej terminy do opłacenia składki, uznając zaistniałe sytuacje za uzasadniające takie stanowisko.

(dowód: dowody poleceń przelewów internetowych z dnia 17 sierpnia 2015 r. – k. 4-6; zaświadczenie A. S. z dnia 23 listopada 2015 r. – k. 7; faktury VAT – k. 8-9; pismo ZUS z dnia 8 lutego 2016 r. – k. 22-23; wniosek ubezpieczonego z dnia 25 września 2015 r. – k. 2 akt ZUS; pismo ZUS z dnia 22 października 2015 r. – k. 1 akt ZUS; zaświadczenia lekarskie z dnia 31 lipca 2015 r., z dnia 14 i 28 sierpnia 2015 r., z dnia 17 i 30 września 2015 r. i z dnia 15 października 2015 r. – k. 1, 4-7, 9, akt ZUS; przesłuchanie ubezpieczonego – k. 26-27)

Decyzją nr (...) z dnia 29 października 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa odmówił T. W. prawa do zasiłku chorobowego za okres od 1 sierpnia do 30 października 2015 r.

(dowód: decyzja z dnia 29 października 2015 – k. 15 akt ZUS)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i aktach ZUS, których prawdziwości i wiarygodności strony nie kwestionowały w toku procesu, a także na podstawie przesłuchania ubezpieczonego, które było jasne, konsekwentne, spójne, rzeczowe i korelowało z całokształtem zebranego w sprawie materiału dowodowego.

Należy zaznaczyć, iż jak słusznie podkreśla się w najnowszym orzecznictwie, sąd ubezpieczeń społecznych nie ma obowiązku prowadzenia postępowania dowodowego z urzędu, a odrębny charakter postępowania nie wyłącza zasady kontradyktoryjności w tych sprawach, w tym ciężaru dowodzenia swych twierdzeń przez ubezpieczonego i pozwany organ (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 2008 r., I UK 193/07, Lex nr 447681; z dnia 8 lipca 2008 r., II UK 344/07, Lex nr 497701; z dnia 11 lutego 2011 r., II UK 269/10, Lex nr 794791 i z dnia 9 sierpnia 2011 r., I UK 52/11, Lex nr 1084706).

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t.: Dz. U. z 2014 r., poz. 159 ze zm.), zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Zasiłek chorobowy przysługuje również osobie, która stała się niezdolna do pracy po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy trwała bez przerwy co najmniej 30 dni i powstała nie później niż w ciągu 14 dni od ustania tytułu ubezpieczenia chorobowego (art. 7 pkt 1). Art. 8 ustawy stanowi natomiast, że zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 – nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży – nie dłużej niż przez 270 dni.

W myśl art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t.: D. U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.), płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a i 2b, nie później niż:

1) do 10 dnia następnego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie;

2) do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych;

3) do 15 dnia następnego miesiąca - dla pozostałych płatników.

W niniejszej sprawie nie budziło sporu (co zresztą przyznał ZUS w piśmie z dnia 8 lutego 2016 r.), iż T. W. był zobowiązany opłacać należne składki za siebie i pracowników do 15 dnia następnego miesiąca. Trzeba jednakże podkreślić, iż do obliczania terminów mają odpowiednie zastosowanie przepisy ordynacji podatkowej na podstawie art. 31 ustawy systemowej. I tak, zgodnie z art. 12 § 5 ordynacji podatkowej, jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (j.t.: Dz. U. z 2015 r., poz. 90) dniami wolnymi od pracy są niedziele. Z przepisów tych jednoznacznie wynika, że jeśli 15 dzień konkretnego miesiąca wypada w sobotę, to termin płatności składki na ubezpieczenie społeczne przypada na poniedziałek, a więc 17 dzień miesiąca. Taka sytuacja miała miejsce w sierpniu 2015 r., odnośnie obowiązku zapłaty składek za lipiec 2015 r. Dzień 15 sierpnia 2015 r. przypadał w sobotę i był dodatkowo dniem wolnym od pracy, wskazanym w art. 1 pkt 1i ustawy o dniach wolnych od pracy. Data płatności składki na ubezpieczenie społeczne, w tym dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za lipiec 2015 r. przypadała dla T. W. na dzień 17 sierpnia 2015 r. W tym dniu (co wynika zarówno z jego zeznań, jak i dowodów polecenia przelewów bankowych) przesłał on droga internetową polecenia zapłaty składek, w tym składek na ubezpieczenie społeczne w kwocie 1.310,65 zł (k. 4). Z przyczyn od niego niezależnych, wynikających z problemów z łącznością radiową, którą to drogą T. W. łączył się z internetem, jego zlecenie przelewu dotarło do banku zbyt późno i zostało zaksięgowane dopiero w dniu 18 sierpnia 2015 r. i z taką datą przekazane do pozwanego organu, który uznał, że składka została zapłacona z jednodniowym opóźnieniem, więc ubezpieczony od dnia 1 lipca 2015 r. nie podlega pod dobrowolne ubezpieczenie chorobowe. Trzeba przy tym zwrócić uwagę, że wnioskodawca zwracał się z prośbą o wyrażenie zgody na opłacenie składki po terminie, kiedy tylko dowiedział się, że ZUS uznał opóźnienie w jej zapłacie. Pozwany odmówił tej prośbie, nie uzasadniając jednakże swego stanowisko w najmniejszym stopniu i nie pouczając nawet ubezpieczonego, iż od takiej decyzji mógłby się on ewentualnie odwołać. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się jednolicie, iż Sąd, rozpoznający odwołanie od decyzji organu rentowego odmawiającej wypłaty zasiłku chorobowego, bada zachowanie terminu do opłacenia składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe oraz zasadność odmowy wyrażenia przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zgody na opłacenie składki po terminie (uchwała SN z dnia 8 stycznia 2007 r., I UZP 6/06, OSNP 2007/13-14/197). Tak więc w niniejszej sprawie Sąd zobowiązany był także do zbadania z jakich przyczyn ubezpieczony uchybił terminowi do opłacenia składki i czy stanowisko organu w zakresie przywrócenia tegoż terminu było właściwe (por. także wyrok SN z dnia 6 sierpnia 2015 r., III UK 233/14, Lex nr 1784526).

Zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (j.t.: D. U. z 2015 r., poz. 121 ze zm.):

1. Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniami emerytalnym, rentowymi i chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku o objęcie tymi ubezpieczeniami, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został zgłoszony, z zastrzeżeniem ust. 1a.

1a. Objęcie dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym następuje od dnia wskazanego we wniosku tylko wówczas, gdy zgłoszenie do ubezpieczeń emerytalnego i rentowych zostanie dokonane w terminie określonym w art. 36 ust. 4.

2. Ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe, o których mowa w ust. 1, ustają:

1) od dnia wskazanego we wniosku o wyłączenie z tych ubezpieczeń, nie wcześniej jednak niż od dnia, w którym wniosek został złożony;

2) od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki należnej na to ubezpieczenie - w przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących, duchownych oraz osób wymienionych w art. 7; w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie, z zastrzeżeniem ust. 2a;

3) od dnia ustania tytułu podlegania tym ubezpieczeniom.

W świetle powołanych przepisów, koniecznym warunkiem objęcia dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym i podlegania mu jest terminowe opłacanie składek należnych na to ubezpieczenie. W pojęciu "nieopłacenia w terminie składki należnej na ubezpieczenie" mieszczą się zaś trzy sytuacje: niepłacenie w ogóle w terminie składki za dany miesiąc, opłacenie składki w terminie, ale w niepełnej wysokości oraz opłacenie składki w pełniej wysokości, lecz po terminie. Ustawodawca uznał zatem, że osoba składająca wniosek o objęcie dobrowolnym ubezpieczeniem chorobowym i oczekująca świadczeń od organu rentowego, zobowiązana jest do opłacania składki na to ubezpieczenie w terminie i we właściwej wysokości. Zaistnienie którejś ze wskazanych wyżej sytuacji powoduje – z mocy art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej – ustanie tegoż ubezpieczenia. Ubezpieczenie to wygasa nawet w sytuacji, gdy osoba zobowiązana nie ponosi winy za nieopłacenie składki. Wyrażenie przez organ rentowy zgody na opłacenie składki po terminie sprawia natomiast, że pomimo, iż składka nie została uiszczona w terminie, dobrowolne ubezpieczenie nie ustaje. Opłacenie składki po upływie terminu, w którym powinna być opłacona i ustanie w związku z tym dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego nie powoduje ponownego nawiązania stosunku ubezpieczenia (wyrok SN z dnia 17 maja 2012 r., I UK 408/11, Lex nr 1214550), niemniej jednak w razie złożenia wniosku o przywrócenie terminu do opłacenia składki na dobrowolne ubezpieczenie społeczne, pozytywna decyzja organu rentowego powoduje kontynuowanie dotychczasowego stosunku ubezpieczenia pod warunkiem opłacenia należnych składek, natomiast negatywna decyzja potwierdza ustanie z mocy prawa dobrowolnego tytułu ubezpieczenia społecznego i może być zaskarżona w sądowym postępowaniu odwoławczym (wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2001 r., II UKN 518/00, OSNP 2003/10/257).

Tak więc w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej, organ rentowy został wyposażony w kompetencję wyrażenia zgody na opłacenie składki po terminie, czyli uznania, że mimo nieopłacenia składki w terminie ubezpieczenie nie ustało. Trafnie wskazał Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 8 stycznia 2007 r. (I UZP 6/06, OSNP 2007/13-14/197) „W ustawie nie zostały określone przesłanki "wyrażenia zgody" na opłacenie składki po terminie, nawet tak ogólnikowo jak miało to miejsce w pierwotnym brzmieniu tego przepisu, czyli przez przywołanie zwrotu "w uzasadnionych przypadkach". Nie oznacza to przyznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych niczym nieskrępowanego uznania w uwzględnieniu lub nieuwzględnieniu wniosku o wyrażenie zgody. Przyznana kompetencja winna być wykonywana według sprawdzalnych, sprawiedliwych kryteriów. W doktrynie prawa administracyjnego przyjmuje się, że uznaniowość decyzji nie oznacza dowolności w ich podejmowaniu. Użyte w przepisie art. 14 ust. 2 pkt 2 określenie "może" nie oznacza pełnej dowolności. Nie ma przy tym znaczenia, czy Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydaje odrębną decyzję czy też rozstrzyga daną kwestię jako przesłankę wydania decyzji o określonej treści. W tym drugim przypadku, w razie poddania decyzji kontroli sądowej, badanie obejmuje wszystkie okoliczności, także te, które stanowiły przesłanki zaskarżonego rozstrzygnięcia. (…) Rozpoznanie sprawy obejmuje, co do zasady, jej meritum, czyli rozstrzygnięcie wszystkich spornych okoliczności. Meritum sprawy o przyznanie zasiłku chorobowego może obejmować różnorodne okoliczności sporne. W rozważanym przypadku sporne jest podleganie ubezpieczeniu chorobowemu. Dla ustalenia tej okoliczności istotne jest przesądzenie, czy ubezpieczenie nie wygasło z powodu nieopłacenia składki w terminie. Zatem sądowa kontrola decyzji o odmowie przyznania zasiłku nie może pomijać kwestii zachowania terminu ani zasadności odmowy wyrażenia zgody na opłacenie składki po terminie.” Poglądy te należy w pełni podzielić, stwierdzając że przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy, z odwołania od decyzji odmawiającej przyznania prawa do zasiłku chorobowego, Sąd zobowiązany był także brać pod uwagę okoliczności dotyczące ewentualnego wyrażenia zgody na opłacenie składki po terminie. W tym kontekście odwołanie ubezpieczonego należało uznać za zasadne. W ocenie Sądu bowiem fakt, iż składka opłacona przez T. W. została zaksięgowana przez jego bank z jednodniowym opóźnieniem – dnia 18 sierpnia 2015 r. – nie skutkował w istniejącym stanie faktycznym, ustaniem ubezpieczenia z dniem 1 lipca 2015 r. Podkreślenia wymaga, iż ubezpieczony od dnia 1 sierpnia 2015 r. był niezdolny do pracy, otrzymując stosowane zaświadczenia lekarskie. W dniu 17 sierpnia 2015 r., a więc jeszcze w czasie właściwym dla opłacenia składki na ubezpieczenie chorobowe, zlecił swojemu bankowi wykonanie przelewu na rzecz organu. Polecenie to – z uwagi na rzeczone problemy natury technicznej – wpłynęło do banku zbyt późno, aby można było je zaksięgować jeszcze z tą datą i dlatego nastąpiło to dopiero w dniu 18 sierpnia 2015 r. – i to z tą datą zostało przekazane do ZUS. Ubezpieczony jednakże nie miał jakiegokolwiek wpływu na te wydarzenia, nie wiedząc nawet, że doszło do jakiegokolwiek opóźnienia, a przy tym radiowa łączność internetowa była dla niego jedynym sposobem kontaktu i zlecenia czynności dla banku. Te okoliczności wraz z długoletnim opłacaniem składek we właściwej wysokości i terminowo oraz nie za częstym korzystaniem ze świadczeń ubezpieczeniowych, doprowadziły Sąd do przekonania, iż ubezpieczonemu należało przywrócić termin do opłacenia rzeczonej składki za lipiec 2015 r., co z kolei doprowadziło do stwierdzenia, że jego dobrowolne ubezpieczenie chorobowe nie wygasło z dniem 1 lipca 2015 r., ale cały czas trwało, także w dniu 1 sierpnia 2015 r., od kiedy to zachorował.

Opłacenie składki po upływie terminu, w którym powinna być opłacona i ustanie w związku z tym dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego nie powoduje ponownego nawiązania stosunku ubezpieczenia (wyrok SN z dnia 17 maja 2012 r., I UK 408/11, Lex nr 1214550), niemniej jednak w razie złożenia wniosku o przywrócenie terminu do opłacenia składki na dobrowolne ubezpieczenie społeczne, pozytywna decyzja organu rentowego powoduje kontynuowanie dotychczasowego stosunku ubezpieczenia pod warunkiem opłacenia należnych składek, natomiast negatywna decyzja potwierdza ustanie z mocy prawa dobrowolnego tytułu ubezpieczenia społecznego i może być zaskarżona w sądowym postępowaniu odwoławczym (wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2001 r., II UKN 518/00, OSNP 2003/10/257). Należy w tym miejscu przypomnieć, iż wykładnia art. 14 ustawy systemowej była przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego, który w postanowieniu z dnia 14 listopada 2007 r. (II UK 65/07, Lex nr 863989) trafnie przyjął – z powołaniem się na orzecznictwo – że organ rentowy został wyposażony w kompetencję wyrażenia zgody na opłacenie składki po terminie, czyli uznania, że mimo nieopłacenia składki w terminie ubezpieczenie nie ustało. W ustawie systemowej nie zostały określone przesłanki "wyrażenia zgody" na opłacenie składki po terminie, co jednak nie oznacza przyznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych niczym nieskrępowanego uznania w uwzględnieniu lub nieuwzględnieniu wniosku o wyrażenie owej zgody. Przyznana kompetencja winna być wykonywana według sprawdzalnych, sprawiedliwych kryteriów. Mimo, że przesłanki wyrażenia przez organ rentowy zgody na opłacenie składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe po terminie nie zostały określone przez ustawodawcę, jednak oczywiste jest, iż stanowią je okoliczności związane z przebiegiem samego ubezpieczenia i przyczynami uchybienia owego terminu. Skoro ubezpieczenie chorobowe osób prowadzących działalność gospodarczą ma dobrowolny charakter i jego powstanie uzależnione jest od woli samego ubezpieczonego, a warunkiem trwania tegoż ubezpieczenia jest terminowe opłacanie należnych z tego tytułu składek, to dotychczasowy sposób wywiązywania się płatnika z tego obowiązku nie pozostaje bez wpływu na ocenę zasadności uwzględnienia wniosku o przywrócenie uchybionego terminu. Jest to jednak tylko jeden z aspektów sprawy, który powinien być analizowany w powiązaniu z pozostałymi okolicznościami, a przede wszystkim przyczynami nieterminowego opłacenia danej składki. Może się zatem zdarzyć, że mimo długotrwałego podlegania wnioskodawcy dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu i dotychczasowego należytego wywiązywania się z obowiązku składkowego organ rentowy nie wyrazi zgody na opłacenie składki po terminie, jeśli opóźnienie w zapłacie nie ma żadnego racjonalnego usprawiedliwienia. Możliwa jest jednak sytuacja odwrotna, gdy przyczyna niezachowania przez ubezpieczonego objętego wnioskiem terminu opłacenia składki jest tak doniosła, że fakt wcześniejszych uchybień w terminowym opłacaniu składek przez wnioskodawcę nie stanowi dostatecznej podstawy wydania decyzji odmownej. Każdy wniosek musi być bowiem rozpatrywany indywidualnie (tak SN w wyroku z dnia 6 sierpnia 2015 r., III UK 233/14, Lex nr 1784526). W rozpoznawanej sprawie zarówno dotychczasowy przebieg opłacania składek przez T. W., jak i zwłaszcza przyczyna uchybienia terminowi, wskazują zdaniem Sądu na konieczność przywrócenia terminu do opłacenia składki za lipiec 2015 r. Jednodniowe opóźnienie z uwagi na problemy z łącznością internetową jest całkowicie niezależne od skarżącego, a wynikło właśnie z losowego zdarzenia, jakimi były w przedmiotowym okresie warunki pogodowe mające negatywny wpływ na działanie radiowych łącz internetowych. Konsekwencje nieuwzględnienia wniosku o wyrażenie zgody na zapłatę składki po terminie są zaś dla ubezpieczonego szczególnie dotkliwe, gdyż oznaczają ustanie stosunku dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego oraz utratę prawa do zasiłku chorobowego. Ubezpieczony nie miał przy tym możliwości przewidzieć, iż w ostatnim dniu do opłacenia składki dojdzie do problemów z łączem internetowym i bank zrealizuje jego przelew dopiero w dniu 18 sierpnia 2015 r., a nie w ostatnim dniu do zapłaty składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, czyli dnia 17 sierpnia 2015 r. W tej sytuacji, w ocenie Sądu, skoro należało mu przywrócić termin do opłacenia składki za lipiec 2015 r., to przez cały czas, a więc także w okresie od lipca do września 2015 r. podlegał pod dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, a tym samym należało mu przyznać prawo do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od 1 sierpnia do 30 października 2015 r.

Z uwagi na powyższe, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

SSR Marcin Winczewski