Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Marcin Graczyk (spr.)

Sędziowie: SSO Renata Gąsior

SSO Lucyna Łaciak

Protokolant: protokolant sądowy Emilia Poddębniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 lipca 2016 r. w Warszawie

sprawy z wniosku T. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o zasiłek macierzyński

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 lutego 2016 roku sygn. akt VI U 359/14

oddala apelację.

SSO Lucyna Łaciak SSO Marcin Graczyk SSO Renata Gąsior

Sygn. akt VII Ua 28/16

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie VI Wydział Pracy Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu w dniu 12 lutym 2016 r. sprawy z odwołania T. S. (1) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału
w W. z dnia 29 października 2014 r. znak: (...),
z dnia 25 listopada 2014 r. znak: (...) oraz z dnia 24 lutego 2015 r.
znak: (...), z udziałem zainteresowanego A. G. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) – A. G. (1) w J., wyrokiem z dnia 22 lutego 2016 r. zmienił zaskarżone decyzje w ten sposób, że przyznał T. S. (1) prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od dnia
10 października 2014 r. do dnia 20 października 2014 r., od dnia 30 października 2014 r. do dnia 10 listopada 2014 r., od dnia 27 stycznia 2015 r. do dnia 2 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy oparł swoje rozstrzygnięcie na następujących ustaleniach faktycznych:

T. S. (1) był zatrudniony u zainteresowanego A. G. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...)– A. G. (1)w J. od dnia 1 października 2013 r. na podstawie umowy na czas nieokreślony w wymiarze
pół etatu na stanowisku specjalisty ds. transportu.

W dniu 30 lipca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał decyzję nr (...) stwierdzającą, iż T. S. (1) jako pracownik u płatnika składek (...) A. G. (1) nie podlegał obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu i wypadkowemu, ponieważ łącząca strony umowa z dnia
1 października 2013 r. jest umową pozorną.

W dniu 8 września 2014 r. T. S. (1) wniósł odwołanie od ww. decyzji
do Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, które na mocy wyroku ww. Sądu z dnia 8 kwietnia 2015 r. zostało oddalone.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy ustalił, że umowa łącząca strony była zawarta dla pozoru i nie wywołuje skutków prawnych.

W następstwie wydania decyzji z dnia 30 lipca 2014 r. o numerze (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. wydał decyzję z dnia 1 sierpnia 2014 r., znak: (...) mocą której odmówił T. S. (1) prawa do zasiłku macierzyńskiego za okres ustalony przepisami kodeksu pracy jako okres urlopu ojcowskiego, tj. za okres od 1 listopada 2013 r. do 14 listopada 2013 r. a także
do zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego tj. za okres od 15 listopada 2013 r. do 5 sierpnia 2014 r., decyzję z dnia 29 października 2014 r., znak: (...) odmawiającej mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 10 października 2014 r.
do 20 października 2014 r., decyzję z dnia 25 listopada 2014 r.,
znak: (...), odmawiającej mu prawa do zasiłku opiekuńczego
za okres od 30 października 2014 r. do 10 listopada 2014 r. oraz decyzję z dnia 24 lutego 2015 r., znak: (...) odmawiającej mu prawa do zasiłku opiekuńczego za okres od 27 stycznia 2015 r. do 2 lutego 2015 r.

Odwołujący się był niezdolny do pracy z powodu opieki nad chorym dzieckiem
w okresie od 10 do 20 października 2014 r., od 30 października 2014 r. do 10 listopada
2014 r. oraz od 27 stycznia 2015 r. do 2 lutego 2015 r.

W dniu 6 sierpnia 2014 r. T. S. (1) zawarł z A. G. (1), prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) A. G. (2) w J., umowę o pracę na czas nieokreślony w wymiarze ½ etatu na stanowisku księgowego, specjalisty ds. transportu za wynagrodzeniem miesięcznym 6.422,24 zł brutto. Jako miejsce wykonywania pracy wskazano nieruchomości firmy w J., a także określono pracę jako zdalną. Przedmiotowa umowa była wykonywana przez T. S. (1). Odwołujący się pracował u zainteresowanego od dnia 6 sierpnia 2014 r. do kwietnia 2014 r., następnie przebywał na urlopie wychowawczym.

Po fakcie uznania przez Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie umowy
o pracę z dnia 1 października 2013 r. za pozorną nastąpiło wyrejestrowanie ubezpieczonego,
a następnie odwołujący został zgłoszony do ubezpieczeń z tytułu nowej umowy od dnia
6 sierpnia 2014 r. Przystąpienie do ubezpieczenia pokryło się z zawarciem nowej umowy.

Zgodnie z zaświadczeniem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z dnia 12 lutego 2016 r. T. S. (1), według stanu na dzień 12 lutego 2016 r.,
został zgłoszony do ubezpieczenia przez płatnika (...) A. G. (1) i podlega ubezpieczeniu z tytułu 0110 00 – pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym
i ubezpieczeniu zdrowotnemu (chorobowemu, emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu, zdrowotnemu) od 6 sierpnia 2014 r.

Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, akt spraw połączonych o sygn. akt VI U 472/14,
VI U 27/15 i VI U 175/15, aktach rentowych oraz na podstawie wyroku z uzasadnieniem
z akt Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie o sygn. akt VII U 1978/14.

Przechodząc do rozważań prawnych Sąd Rejonowy uznał odwołania T. S. (1) jako zasadne i zasługujące na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Rejonowego odwołujący na podstawie powołanych dokumentów wykazał, ze w okresie od 6 sierpnia 2014 r. do chwili obecnej (tj. chwili wydania wyroku) podlega ubezpieczeniu chorobowemu, gdyż miał ważnie zawartą nową umowę o pracę,
od której zostały zapłacone składki na ubezpieczenie społeczne. Umowa ta była zdaniem Sadu Rejonowego wykonywana, co potwierdzały złożone do akt dokumenty oraz zeznania odwołującego i jego pracodawcy, a okoliczności tej organ rentowy nie kwestionował.

Sąd Rejonowy zaznaczył, że organ rentowy nie odniósł się do okoliczności,
iż odwołujący się zawarł nową umowę o pracę z tym samym podmiotem i z góry założył,
że skarżący aktualnie nie podlega ubezpieczeniu chorobowemu, skoro takie wnioski wynikały z wcześniej wydanych decyzji. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że odwołujący się podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu, ta okoliczność została także potwierdzona przez organ rentowy w zaświadczeniach o podleganiu ubezpieczeniu składanych w toku postępowania.

Powołując się na art. 32 ust. 1 pkt 2 i art. 33 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 159) Sąd Rejonowy wskazał, że zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu z wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem w wieku do ukończenia 14 lat, nie dłużej jednak niż przez okres 60 dni w roku kalendarzowym, jeżeli opieka sprawowana jest nad dziećmi,
w o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy. Sąd Rejonowy uznał, że ustalony
w sprawie stan faktyczny potwierdza spełnianie przez T. S. (1) warunków określonych w cytowanych wyżej przepisach i orzekł jak w sentencji wyroku.

Od wyroku Sądu Rejonowego apelację złożył organ rentowy, zaskarżając wyrok
w całości. Skarżonemu rozstrzygnięciu Sądu Rejonowego organ rentowy zarzucił:

1)  naruszenie prawa procesowego, tj.:

- art. 477 ⁸ § 1 k.p.c. poprzez dokonania rozstrzygnięcia w kwestii podlegania odwołującego ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę mimo, iż Sąd Rejonowy orzekając w sprawie o zasiłek opiekuńczy nie był właściwy do dokonywania przedmiotowego rozstrzygnięcia,

- art. 217 § 1, art. 227 i art. 232 k.p.c. polegające na pominięciu wyjaśnienia i ustalenia istotnej dla sprawy okoliczności, czyli nieprzeprowadzeniu prawidłowego postępowania dowodowego i nierozważeniu w sposób bezstronny i wszechstronny (art. 233 § 1 k.p.c.) poprzez pominięcie części zebranego materiału dowodowego mającego istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 8 kwietnia 2015 r. sygn. akt VII U 1978/14,

2)  naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r.,
poz. 121) w zw. z art. 23 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U.
z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) poprzez stwierdzenie, że odwołujący T. S. (1) podlegał ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia
na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) A. G. (1),

- art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2014 r.
poz. 159) poprzez przyznanie odwołującemu prawa do zasiłku pomimo, iż odwołujący nie podlegał ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) A. G. (1).

Na podstawie powyższych zarzutów organ rentowy wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołań od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział
w W., ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od odwołującego na rzecz ZUS kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy wskazał, że w niniejszej sprawie konsekwentnie kwestionował podleganie przez odwołującego ubezpieczeniom społecznym za cały okres objęty wnioskami o wypłatę zasiłku opiekuńczego. Organ rentowy podkreślił, że pozorność zgłoszenia odwołującego do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) A. G. (1) została stwierdzona w wyroku Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 8 kwietnia 2015 r. zapadłego
w sprawie o sygn. akt VII U 1978/14. Postępowanie w niniejszej sprawie było zawieszone
do daty uprawomocnienia się powyższego wyroku, w związku z czym w ocenie pełnomocnika organu rentowego kwestia podlegania ubezpieczeniom społecznym powinna mieć istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.

Powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego pełnomocnik organu rentowego podkreślił, że Sąd Rejonowy nie miał uprawnienia do rozstrzygnięcia kwestii podlegania odwołującego ubezpieczeniom społecznym wbrew stanowisku organu rentowego. W oparciu o orzecznictwo pełnomocnik organu rentowego przedstawił interpretację art. 477 ⁸ § 2 k.p.c. podkreślając niemożność dokonywania wykładni rozszerzającej tego przepisu oraz konieczność ścisłego przestrzegania zasad ustalenia właściwości sądów w konkretnych przypadkach przedmiotów sporu. W tym kontekście pełnomocnik organu rentowego zwrócił uwagę, że w przypadku sporu co do podlegania odwołującego ubezpieczeniom społecznym właściwym do rozstrzygnięcia w I instancji byłby Sąd Okręgowy, a Sąd Rejonowy dokonując w tym zakresie ustaleń przekroczył swoją właściwość rzeczową. Organ rentowy zaznaczył również, że kwestia zgłoszenia odwołującego przez A. G. (1) była już raz analizowana przez Sąd Okręgowy i wówczas uznano, że umowa o pracę łącząca strony była zawarta dla pozoru, zatem istnienie duże prawdopodobieństwo, iż kolejna umowa zawarta między tymi samymi stronami miała taki sam charakter.

Organ rentowy wskazał również, że Sąd Rejonowy nie zbadał kwestii podstawy wymiaru składek odwołującego, który w sierpniu 2014 r. miał 4 tytuły do ubezpieczeń
z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę: na ¼ etatu z wynagrodzeniem 6.060,00 zł, 1/5 etatu z wynagrodzeniem 1.1916,00 zł, 2.000,00 zł oraz ½ etatu z wynagrodzeniem 5.351,87 zł. U A. G. (1) najwyższą podstawę wykazaną w sierpniu 2014 r. jest 5.351,87 zł, a od 1 stycznia 2015 r. wynagrodzenie przysługujące odwołującemu zostało obniżone w formie aneksu do kwoty 1.750,00 zł. Z tych względów zdaniem pełnomocnika organu rentowego brak podstaw do przyjęcia, że odwołujący podlegał ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia u płatnika składek (...) A. G. (1), szczególnie z tak wysokim wynagrodzeniem, co w dalszej kolejności prowadzi do wniosku,
iż odwołującemu, jako osobie niepodlegającej ubezpieczeniu chorobowemu w spornym okresie, nie przysługuje prawo do zasiłku opiekuńczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W. była niezasadna i w związku z tym podlegała oddaleniu.

W toku prowadzonego postępowania Sąd Rejonowy zgromadził materiał dowodowy
w stopniu wystarczającym do dokonania na jego podstawie prawidłowych ustaleń stanu faktycznego oraz rozważań w zakresie kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.
Sąd Rejonowy dokonując analizy niniejszej sprawy był związany ustaleniami stanu faktycznego z których jednoznacznie wynika, że odwołujący był objęty ubezpieczeniami społecznymi i z tego tytułu przysługiwały mu świadczenia z ubezpieczeń społecznych.
Z kolei organ rentowy nie wziął pod uwagę okoliczności, że odwołujący był objęty ubezpieczeniem społecznym z tytułu zawarcia innej umowy niż ta, która została zakwestionowana przez ZUS w poprzednio skarżonej decyzji.

Jak wynika ze stanu faktycznego ustalonego przez Sąd Rejonowy, które Sąd Okręgowy w całości podziela i przyjmuje jako swoje, T. S. (1) zawarł w dniu 6 sierpnia 2016 r. z A. G. (1) prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą
(...) A. G. (2) w J. kolejną umowę o pracę, na czas nieokreślony
w wymiarze ½ etatu na stanowisku księgowego i specjalisty ds. transportu,
za wynagrodzeniem miesięcznym 6.422,24 zł brutto. Równocześnie z zawarciem nowej umowy pomiędzy stronami doszło do zgłoszenia T. S. (1) do ubezpieczeń społecznych, co zostało potwierdzone przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w drodze przedłożonego w toku postępowania w pierwszej instancji przez odwołującego zaświadczenia z dnia 12 lutego 2016 r., zgodnie z którym T. S. (1) od dnia 6 sierpnia 2014 r. podlega ubezpieczeniu z tytułu 0110 00, tj. jako pracownik podlegający ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, chorobowemu, emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu i zdrowotnemu. Powyższa okoliczność została w całości pominięta przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych zarówno przy formułowaniu stanowiska w toku trwania postępowania toczącego się przed Sądem Rejonowym, jak również na etapie zaskarżenia wydanego przez ten Sąd rozstrzygnięcia.

Przechodząc do szczegółowych rozważań Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności podkreśla, iż nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez stronę skarżącą zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 477 ⁸ § 2 k.p.c. W ocenie pełnomocnika organu rentowego Sąd Rejonowy naruszył powyższy przepis poprzez rozstrzygnięcie w przedmiocie wykraczającym poza właściwość rzeczową tego Sądu. Sytuacja taka nie miała jednak miejsca. Już bowiem z pobieżnej analizy skarżonego orzeczenia można wywnioskować,
że Sąd Rejonowy orzekł jedynie co do przedmiotu zaskarżonych decyzji, a więc co do prawa T. S. (1) do zasiłków opiekuńczych za październik i listopad 2014 r. oraz styczeń 2015 r. Natomiast wbrew stanowisku pełnomocnika organu rentowego Sąd Rejonowy nie rozstrzygał o kwestii podlegania odwołującego ubezpieczeniom społecznym, lecz jedynie dokonał ustaleń stanu faktycznego w tym zakresie, formułując logiczny wniosek wynikający wprost z materiału dowodowego. Świadczyły o tym przede wszystkim zeznania złożone przez T. S. (1) oraz zainteresowanego A. G. (1). Zeznania te nie były kwestionowane, z kolei okoliczność podlegania ubezpieczeniom społecznym przez odwołującego została potwierdzona przez sam Zakład Ubezpieczeń Społecznych, który
w dniu 12 lutym 2016 r. wydał odwołującemu zaświadczenie, zgodnie z którym organ rentowy potwierdził, że T. S. (1) podlega od dnia 6 sierpnia 2014 r. ubezpieczeniom chorobowemu, emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu i zdrowotnemu do „nadal”, a więc co najmniej do dnia uzyskania zaświadczenia. Powyższe okoliczności stanowiły więc jedynie dokonanie na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego ustaleń w zakresie faktów, a nie rozstrzygnięcie w zakresie wykraczającym poza właściwość rzeczową Sądu Rejonowego określoną w art. 477 ⁸ k.p.c. Stąd też omawiany zarzut w ocenie Sądu Okręgowego należało uznać za całkowicie bezzasadny.

W kontekście powyższego niezasadny okazał się podniesiony przez organ rentowy zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 8 ust. 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 23 k.p. poprzez stwierdzenie, że odwołujący T. S. (1) podlegał ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek (...) A. G. (1). Skarżone orzeczenie Sądu Rejonowego nie zawiera bowiem takiego rozstrzygnięcia.

Nie zasługiwał na uwzględnienie również zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy
art. 217 § 1, art. 227 i art. 232 k.p.c. Organ rentowy podnosił, iż do naruszenia tych przepisów doszło poprzez pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności, takich jak np. wyrok Sądu Okręgowego z dnia 8 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt VII 1978/14. W ocenie Sądu Okręgowego sposób sformułowania tego zarzutu uniemożliwia przeprowadzenie rozważań
w kwestii jego zasadności, organ rentowy nie sprecyzował bowiem jakie w jego ocenie okoliczności powinny były zostać uznane przez Sąd Rejonowy za istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, lecz ograniczył się jedynie do ogólnego zarzucenia skarżonemu rozstrzygnięciu „pominięcie wyjaśnienia i ustalenia istotnej dla sprawy okoliczności”, „nie przeprowadzenia prawidłowego postępowania”, czy też „nie rozważeniu (sprawy) w sposób bezstronny
i wszechstronny”. W szczególności uzasadnienie apelacji nie zawiera żadnych argumentów
w zakresie omawianego zarzutu, do których Sąd Okręgowy mógłby się odnieść.
Dokonując analizy zasadności omawianego zarzutu Sąd Okręgowy miał również
na względzie, że w toku postępowania przed Sądem I instancji Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie wykazywał żadnych działań w kierunku udowodnienia, że T. S. (1) faktycznie nie podlegał ubezpieczeniom społecznym, a co za tym idzie,
nie przeprowadził żadnego postępowania dowodowego w tym zakresie, że sporny tytuł do ubezpieczeń społecznych w przypadku T. S. (1) w ogóle nie powstał. Inicjatywa organu rentowego w powyższym zakresie ograniczała się w zasadzie
do odniesienia się do ustaleń wskazanych we wspomnianym wyżej wyroku Sądu Okręgowego z dnia 8 kwietnia 2015 r. w sprawie o sygn. akt VII U 1978/14, które to ustalenia w ocenie pełnomocnika organu rentowego zostały w niniejszej sprawie przez Sąd Rejonowy zignorowane, a co najmniej nie zostały wzięte pod uwagę przy ustaleniu kwestii podlegania ubezpieczeniom przez T. S. (2). Okoliczność ta nie miała jednak miejsca.
Jak wynika z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego z dnia 8 kwietnia 2015 r. zapadłego
w sprawie o sygn. akt VII U 1978/14, kwestią sporną w tej sprawie było to, czy T. S. (1) od dnia 1 października 2013 r., tj. od dnia zawarcia z A. G. (1) umowy o pracę, podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zawartej umowy o pracę. Przedmiotem sporu nie było natomiast ustalenie, czy odwołujący podlega ubezpieczeniom z tytułu zawarcia umowy
o pracę w dniu 6 sierpnia 2014 r.; kwestia nie była w ogóle przedmiotem rozważań Sądu Okręgowego przy prowadzeniu powyższej sprawy. Z tej też przyczyny stwierdzenie przez Sąd Okręgowy pozorności umowy o pracę z dnia 1 października 2013 r. i w konsekwencji niepodlegania przez T. S. (1) ubezpieczeniom od tego dnia nie może jednoznacznie świadczyć o równoczesnej pozorności umowy zawartej między odwołującym
i A. G. (1) w dniu 6 sierpnia 2014 r. i stanowić podstawy do analogicznego w stosunku do nowego stosunku pracy formułowania wniosków jego pozorności wynikających z wcześniej wydanych decyzji, choćby nawet, jak wynika z treści powyższego rozstrzygnięcia, wnioski te okazały się prawidłowe w kontekście poprzedniego stosunku pracy łączącego odwołującego i zainteresowanego. Zawarcie przez odwołującego oraz zainteresowanego nowego stosunku pracy winno stanowić osobny przedmiot rozważań organu rentowego w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym. Sąd Okręgowy
nie podziela argumentu pełnomocnika organu rentowego, zgodnie z którą skoro ustalono,
że poprzednio zawarta przez odwołującego i zainteresowanego umowa o pracę miała charakteru pozorny, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że kolejna umowa o pracę zawarta między tymi stronami również będzie pozorny, co z kolei ma implikować wzmożoną aktywność Sądu przy ustaleniu rzeczywistości tego stosunku pracy, skoro sam fakt podlegania ubezpieczeniom przez odwołującego z tytułu nowopowstałego stosunku pracy został już potwierdzony przez organ rentowy na mocy wspomnianego wyżej zaświadczenia
z dnia 12 lutego 2016 r.

Skoro więc Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił okoliczność podlegania przez odwołującego ubezpieczeniom społecznym, za niezasadny należało również uznać zarzut naruszenia art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Odwołujący spełniał warunki określone w powyższym przepisie i w związku z tym przysługiwało mu prawo do stosownego świadczenia.

Wobec powyższego stanu rzeczy Sąd Okręgowy uznał, że żaden z zarzutów apelacji nie zasługiwał na uwzględnienie, wobec czego wniesiony przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. środek zaskarżenia podlegał oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c. jako stanowiący jedynie polemikę z prawidłowym rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego.

SSO Renata Gąsior SSO Marcin Graczyk (spr.) SSO Lucyna Łaciak

Zarządzenie: (...)

SSO Marcin Graczyk (spr.)

K.S.