Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 lutego 2015 roku (znak: EPOM/25/021079418) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., powołując się na przepis art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, odmówił M. P. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż po dniu
31 grudnia 2008 r. M. P. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych oraz nie udowodniła rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie zaliczył do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia wnioskodawczyni od dnia 1 marca 2012 r. do 5 stycznia 2015 r. wskazując, że wykonywana w tym okresie przez M. P. praca na stanowisku sanitariuszki nie jest pracą personelu medycznego i od 2009 r. nie może być zakwalifikowana do pracy wykonywanych w warunkach szczególnych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął za udokumentowany ogólny staż ubezpieczeniowy wnioskodawczyni w wymiarze 35 lat, 7 miesięcy i 8 dni, w tym 2 lata, 3 miesiące i 11 dni okresów nieskładkowych.

/decyzja z 19.02.2015 r. - k. 35 plik II akt ZUS/

W dniu 13 marca 2015 roku M. P. złożyła odwołanie od powyższej decyzji zarzucając organowi rentowemu niewłaściwą interpretację załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych. W uzasadnieniu odwołująca się wskazała, iż zaświadczenie wystawione przez pracodawcę potwierdza, że praca wykonywana przez wnioskodawczynię od dnia 1 marca 2012 r. do 5 stycznia 2015 r. była pracą o szczególnym charakterze. Odwołująca się wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie jej prawa do emerytury.

Decyzją z dnia 2 maja 2016 r. (znak: EPOM/25/021079418) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. zmienił wskazaną wyżej decyzję z dnia 19 lutego 2015 roku w zakresie ustalenia stażu pracy w warunkach szczególnych oraz przyczyn odmówienia prawa do emerytury pomostowej. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że wnioskodawczyni nie udowodniła okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył łączny okres zatrudnienia wnioskodawczyni wynoszący 14 lat 3 miesiące i 25 dni, obejmujący okres od 24 lipca 1995 r. do 31 grudnia 2008 r. i od 1 marca 2012 r. do 15 lipca 2015 r., ustalając ogólny udokumentowany staż ubezpieczeniowy wnioskodawczyni w wymiarze 36 lat, 4 miesiące i 1 dzień, w tym okresy składkowe 33 lata, 3 miesiące i 27 dni, a okresy nieskładkowe 3 lata i 4 dni. W pozostałym zakresie Zakład (...) podtrzymał decyzję odmowną z dnia 19 lutego 2015 roku (znak: EPOM/25/021079418).

/decyzja z 02.05.2015 r. - plik II akt ZUS/

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie wywodząc wskazując, że wnioskodawczyni nie spełniła przesłanki wykonywania pracy w szczególnym charakterze po dniu 31 grudnia 2008 r. i nie rozwiązała stosunku pracy z pracodawcą. Organ rentowy nie uznał za pracę o szczególnym charakterze pracy wykonywanej przez skarżącą w (...) Zespole (...) w Ł. na stanowisku salowa, bowiem stanowisko to nie jest pracą personelu medycznego w rozumieniu pkt 23 załącznika II do ustawy o emeryturach pomostowych.

/odpowiedź na odwołanie k. 5 – 5 odwrót/

Na rozprawie w dniu 13 lipca 2016 roku, poprzedzającej wydanie wyroku z dnia 21 lipca 2016 r. M. P. poparła wniesione przez siebie odwołanie, natomiast pełnomocnik organu rentowego wniósł o oddalenie odwołania.

/stanowisko wnioskodawczyni i pełnomocnika ZUS: e-protokół z rozprawy z dn. 13.07.2016 r., czas nagrania: 00:24:51 – płyta CD k. 31/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. urodziła się w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

W dniu 9 stycznia 2015 roku M. P. złożyła wniosek o emeryturę pomostową. Wnioskodawczyni nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/wniosek – k. 1-9 plik II akt ZUS/

W toku postępowania przed organem rentowym wnioskodawczyni udokumentowała w sposób bezsporny ogólny staż pracy w wymiarze 36 lat, 4 miesiące i 1 dzień, w tym okresy składkowe 33 lata, 3 miesiące i 27 dni, a okresy nieskładkowe 3 lata i 4 dni.

/okoliczność bezsporna, a nadto karta przebiegu zatrudnienia –plik II akt ZUS, decyzja z dn. 02.05.2016 r. – plik II akt ZUS/

W okresie od dnia 24 lipca 1995 r. do dnia 15 lipca 2015 r. wnioskodawczyni była zatrudniona w (...) Zespole (...) w Ł. w wymiarze pełnego etatu. Do dnia 29 lutego 2012 r. włącznie wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku salowej, a po ukończeniu kursu sanitariusza szpitalnego, od dnia 1 marca 2012 r., na stanowisku i sanitariuszki. Stosunek pracy M. P. ustał w wyniku rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę w dniu 15 lipca 2015 r. z powodu długotrwałej niezdolności do pracy wskutek choroby pracownika.

/świadectwo pracy z dn. 15.07.2015 r. zaświadczenie z 20.02.2012 r. o ukończeniu kursu „Sanitariusz szpitalny” oraz angaż z 02.03.2012 r. akta osobowe wnioskodawczyni - koperta k. 10/

W ramach zatrudnienia wnioskodawczyni na stanowisku salowej do zakresu jej obowiązków należało w szczególności wykonywanie czynności związanych z utrzymaniem porządku (w szczególności: sprzątanie sal chorych, sanitariatów, korytarzy i innych pomieszczeń, utrzymanie w należytej czystości sprzętu znajdującego się w oddziale, mycie okien, wietrzenie pomieszczeń), sporządzanie roztworów dezynfekcyjnych i stosowanie ich na swoim odcinku pracy oraz udział w realizacji opieki nad chorymi (w tym: pomoc przy przenoszeniu i zmianie ułożenia chorych, zmiana bielizny pościelowej i osobistej u chorego leżącego i wymagającego takiej pomocy, na polecenie pielęgniarki doprowadzenie pacjentów do łazienki i toalety, pomoc pielęgniarce w wykonywaniu toalety i kąpieli u chorych). Bezpośrednim przełożonym wnioskodawczyni była pielęgniarka oddziałowa.

/pisemny zakres obowiązków z dn. 10.12.2007 r. - akta osobowe wnioskodawczyni - koperta k. 10; zeznania wnioskodawczyni – e-protokół z rozprawy z 16.12.2015 r., czas nagrania 00:01:49 – 00:05:48 – płyta CD k. 18 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 13.07.2016 r., czas nagrania 00:10:10 – 00:12:35 – płyta CD k. 31/

Osoba zatrudniona na stanowisku sanitariusza wykonuje więcej czynności przy pacjencie niż salowa. Wnioskodawczyni po angażu na stanowisku sanitariuszki wykonywała więcej czynności przy pacjencie, niż wcześniej, gdy była salową. Dotychczasowy zakres jej obowiązków poszerzył się o samodzielne udzielanie pomocy chorym, wskazanym przez pielęgniarki, w wykonywaniu toalety.

/pisemny zakres obowiązków z dn. 01.03.2012 r. – akta osobowe wnioskodawczyni - koperta k. 10; zeznania świadka E. D. – e-protokół z rozprawy z 04.04.2016 r., czas nagrania: 00:03:36 – 00:09:38 – płyta CD k. 25; zeznania wnioskodawczyni – e-protokół z rozprawy z 16.12.2015 r., czas nagrania 00:01:49 – 00:05:48 – płyta CD k. 18 w zw. z e-protokołem z rozprawy z 13.07.2016 r., czas nagrania 00:10:10 – 00:12:35 – płyta CD k. 31/

(...) Zespół (...) w Ł. w dniu 5 stycznia 2015 r. wystawił wnioskodawczyni świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach, w którym wskazano, iż M. P. jest zatrudniona w w/w zakładzie pracy od dnia 24 lipca 1995 r. do nadal i w okresie od 24 lipca 1995 r. do 31 grudnia 2008 r. stale i w pełnym wymiarze (z wyłączeniem okresów nieskładkowych podanych w załączniku) wykonywała pracę na stanowisku : salowa, wymienionym w wykazie A dziale XII poz. lb, pkt 15 w załączniku do zarząadzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 lipca 1983r w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy resortu zdrowia i opieki społecznej ( DZ. Urz. Nr 8, poz 40 z poz, zm.).

/świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach z dn. 05.01.2015 r. – k. 17 plik I akt ZUS/

(...) Zespół (...) w Ł. w dniu 5 stycznia 2015 r. wystawił wnioskodawczyni zaświadczenie o wykonywaniu pracy o szczególnym charakterze, w którym wskazano, iż M. P. jest zatrudniona w w/w zakładzie pracy od dnia 24 lipca 1995 r. nadal i w okresie od 1 marca 2012 r. nadal (z wyłączeniem okresów nieskładkowych podanych w załączniku) stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała prace personelu medycznego oddziałów psychiatrycznych i leczenia uzależnień w bezpośrednim kontakcie z pacjentami, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 sierpni 1994r o ochronie zdrowia psychicznego, wymienione w pkt 23 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych.

/zaświadczenie o wykonywaniu prac w szczególnych warunkach z dn. 05.01.2015 r. – akta k. 17 plik I akt ZUS/

Okres zatrudnienia wnioskodawczyni u płatnika składek od 1 stycznia 2009 r. do 29 lutego 2012 r. (3 lata i 2 miesiące) nie był okresem nieskładkowym.

W okresie od 1 października 2014 do 31 marca 2015 r. wnioskodawczyni pobierała zasiłek chorobowy, natomiast od 1 kwietnia 2015 r. do 15 lipca 2015 r. pobierała świadczenie rehabilitacyjne.

/okoliczność bezsporna, a nadto karta przebiegu zatrudnienia – k 33, świadectwo pracy z dn. 15.07.2015 r. - akta osobowe wnioskodawczyni - koperta k. 10/

Zaskarżoną decyzją z dnia 19 lutego 2015 roku (znak: EPOM/25/021079418), zmienioną decyzją z dnia 2 maja 2016 r. (znak: EPOM/25/021079418) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., powołując się na przepis art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, odmówił M. P. prawa do emerytury. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż po dniu
31 grudnia 2008 r. M. P. nie udowodniła okresu pracy w szczególnych warunkach wynoszącego co najmniej 15 lat. Do pracy w szczególnych warunkach organ rentowy zaliczył łączny okres zatrudnienia wnioskodawczyni wynoszący 14 lat 3 miesiące i 25 dni, obejmujący okres od 24 lipca 1995 r. do 31 grudnia 2008 r. (salowa) i od 1 marca 2012 r. do 15 lipca 2015 r. (sanitariuszka).

/decyzja z 19.02.2015 r. - k. 35 plik II akt ZUS; decyzja z 02.05.2015 r. - plik II akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zgromadzonych dowodów zarówno w postaci dokumentów, w tym przede wszystkim dokumentacji osobowej ze spornych okresów zatrudnienia, jak i osobowych źródeł dowodowych w postaci zeznań wnioskodawczyni M. P. oraz świadka E. D.. Autentyczność dokumentów nie była przez strony kwestionowana i nie budziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone w sposób zgodny z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, w ramach ich kompetencji, oraz w sposób rzetelny, stąd też zostały uznane za wiarygodne. Sąd dał również wiarę zeznaniom odwołującej i świadka, co do charakteru pracy wykonywanej przez M. P. w spornych okresach, nie znajdując żadnych podstaw by kwestionować ich zgodność z rzeczywistym stanem rzeczy. Zeznania wnioskodawczyni oraz świadka znajdują potwierdzenie w dokumentach znajdujących się w aktach osobowych skarżącej ze spornych okresów, tworząc logiczną całość i stanowią tym samy wiarygodne źródło dowodowe.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych, która weszła w życie w dniu 1 stycznia 2009 roku (tekst jednolity Dz. U. z 2015 roku poz. 965), prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 roku;

2)ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3)osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4)ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 roku wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 roku wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7)nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

W myśl art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

2)spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3)w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3.

Zatem stosownie do powołanego ostatnio przepisu, prawo do emerytury pomostowej może nabyć również osoba, która po dniu 31 grudnia 2008 roku nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3, jednakże w dniu wejścia w życie ustawy miała okres wymaganych 15 lat pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze z tym, że praca ta musi być pracą w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów tej ustawy tj. art. 3 ust. 1 i 3 a nie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (por. min. wyrok Sądu Najwyższego z 4.12.2013 r. II UK 159/13, opubl. LEX nr 1405231, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 13.03.2014 r., III AUa 1531/13, opubl. LEX nr 1441422, wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 27.02.2014 r., III AUa 1045/13, opubl. LEX 1439028, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 14.01.2014 r. III AUa 577/13, opubl. LEX 1441543, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 9.01.2014 r., III AUa 705/13, LEX 1415788, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 7.11.2013 r., III AUa 343/13)

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych prace w szczególnych warunkach to prace związane z czynnikami ryzyka, które z wiekiem mogą z dużym prawdopodobieństwem spowodować trwałe uszkodzenie zdrowia, wykonywane w szczególnych warunkach środowiska pracy, determinowanych siłami natury lub procesami technologicznymi, które mimo zastosowania środków profilaktyki technicznej, organizacyjnej i medycznej stawiają przed pracownikami wymagania przekraczające poziom ich możliwości, ograniczony w wyniku procesu starzenia się jeszcze przed osiągnięciem wieku emerytalnego, w stopniu utrudniającym ich pracę na dotychczasowym stanowisku. Wykaz prac w szczególnych warunkach określa załącznik nr 1 do ustawy.

Według ust. 3 cytowanego wyżej przepisu prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawało, że wnioskodawczyni spełnia przesłanki ustawowe, co do daty urodzenia (po dniu 31 grudnia 1948 roku), wieku, oraz posiadania co najmniej 20-letniego okresu składkowego i nieskładkowego ustalonego na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Organ rentowy ostatecznie nie kwestionował również, iż w okresach od 24 lipca 1995 r. do 31 grudnia 2008 r. i od 1 marca 2012 r. do 15 lipca 2015 r. wnioskodawczyni M. P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywała pracę w warunkach szczególnych na stanowisku salowej, a następnie sanitariuszki. Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił jednak wnioskodawczyni zaliczenia, jako okresów pracy w warunkach szczególnych dla potrzeb przyznania prawa do emerytury pomostowej, okresu od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 29 lutego 2012 r., w którym wykonywała pracę na stanowisku salowa.

Przedmiotem oceny Sądu w niniejszej sprawie było zatem, czy w analizowanym przypadku praca wykonywana przez wnioskodawczynię na stanowisku salowej w spornym okresie, tj. od 1 stycznia 2009 r. do 29 lutego 2012 r. (3 lata i 2 miesiące) była pracą w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej.

W ocenie Sądu Okręgowego analiza treści ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych daje podstawę do udzielenia twierdzącej odpowiedzi na postawione wyżej pytanie.

W myśl art. 3 ust. 3 powołanej ustawy prace o szczególnym charakterze to prace wymagające szczególnej odpowiedzialności oraz szczególnej sprawności psychofizycznej, których możliwość należytego wykonywania w sposób niezagrażający bezpieczeństwu publicznemu, w tym zdrowiu lub życiu innych osób, zmniejsza się przed osiągnięciem wieku emerytalnego na skutek pogorszenia sprawności psychofizycznej, związanego z procesem starzenia się; wykaz prac o szczególnym charakterze określa załącznik nr 2 do ustawy.

Zgodnie zaś z art. 3 ust. 5 za pracowników wykonujących prace o szczególnym charakterze uważa się pracowników wykonujących po dniu wejścia w życie ustawy, w pełnym wymiarze czasu pracy, prace, o których mowa w ust. 3.

Z kolei zgodnie z treścią punktu 23 wykazu prac o szczególnym charakterze, stanowiącego załącznik nr 2 do ww. ustawy, do prac o szczególnym charakterze należą prace personelu medycznego oddziałów psychiatrycznych i leczenia uzależnień w bezpośrednim kontakcie z pacjentami, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 o ochronie zdrowia psychicznego.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe dało podstawę do ustalenia, że wnioskodawczyni była w spornym okresie czasu zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w całodobowym oddziale psychiatrycznym (...) Zespołu (...) w Ł. na stanowisku salowa oraz, że podczas wykonywania pracy pozostawała w bezpośrednim kontakcie z pacjentami. Bezpośredni kontakt z pacjentami wnioskodawczyni miała zarówno podczas wykonywania, należących do zakresu jej obowiązków, czynności związanych z utrzymaniem czystości i porządku na oddziale

(sprzątanie sal chorych, sanitariatów, korytarzy i innych pomieszczeń, utrzymanie w należytej czystości sprzętu znajdującego się w oddziale, mycie okien, wietrzenie pomieszczeń), jak również podczas udziału w realizacji opieki nad chorymi (pomoc przy przenoszeniu i zmianie ułożenia chorych, zmiana bielizny pościelowej i osobistej u chorego leżącego i wymagającego takiej pomocy, na polecenie pielęgniarki doprowadzenie pacjentów do łazienki i toalety, pomoc pielęgniarce w wykonywaniu toalety i kąpieli u chorych).

Potwierdzeniem tego, że pracownik zatrudniony w publicznym zakładzie opieki zdrowotnej na stanowisku salowej, wchodzi w skład personelu medycznego tego zakładu jest również treść Rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 29 marca 1999 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U.1999.30.300 ze zm.). Zgodnie z treścią § 1 ust. 1 powołanego Rozporządzenia kwalifikacje wymagane od pracowników na poszczególnych rodzajach stanowisk pracy w publicznych zakładach opieki zdrowotnej określa taryfikator kwalifikacyjny, stanowiący załącznik do rozporządzenia. W punkcie I. tego taryfikatora - „Pracownicy działalności podstawowej” pod poz. 64. wymienione jest stanowisko salowej.

Na marginesie wskazać należy, że pod poz. 62. ww. taryfikatora figuruje stanowisko sanitariusza szpitalnego (do wykonywania którego wymagane jest odbycie kursu kwalifikacyjnego, który wnioskodawczyni odbyła), a wykonywania której to pracy przez wnioskodawczynię organ rentowy nie kwestionuje.

Uwzględniając zatem powyższe Sąd Okręgowy do ustalonego przez organ rentowy łącznego okresu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze w wymiarze 14 lat 3 miesiące i 25 dni, zaliczył również okres zatrudnienia wnioskodawczyni na stanowisku salowej od 1 stycznia 2009 r. do 29 lutego 2012 r. (3 lata i 2 miesiące), wyłączając jednocześnie z tego okresu te okresy, podczas których ubezpieczona korzystała ze zwolnień lekarskich. Stosownie bowiem do treści art. 12 ustawy o emeryturach pomostowych przy ustalaniu okresu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, o których mowa w art. 4-11, nie uwzględnia się okresów niewykonywania pracy, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie lub świadczenie z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Odliczenie wyżej wymienionych okresów od stażu pracy nie miało jednak wpływu na rozstrzygnięcie, bowiem i tak łączny staż faktycznej pracy ubezpieczonej o szczególnym charakterze okazał się być dłuższy niż 15 lat.

W konsekwencji powyższego Sąd Okręgowy stwierdził, że w przedmiotowym stanie faktycznym wnioskodawczyni spełniła przesłankę określoną w art. 4 pkt 2 ustawy o emeryturach pomostowych, tj. wymóg wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w wymiarze co najmniej 15 lat.

Organ rentowy w przedmiotowej sprawie kwestionował również spełnienie przez wnioskodawczynię wymogu rozwiązania z wnioskodawczynią stosunku pracy. Jak jednak ustalił Sąd Okręgowy w toku postępowania doszło ostatecznie do rozwiązania z wnioskodawczynią umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę w dniu 15 lipca 2015 r. z powodu długotrwałej niezdolności do pracy wskutek choroby pracownika. Począwszy od dnia 1 kwietnia 2015 r. co najmniej do dnia 15 lipca 2015 r. wnioskodawczyni pobierała świadczenie rehabilitacyjne, a wcześniej od 1 października 2014 do 31 marca 2015 r. pobierała zasiłek chorobowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o emeryturach pomostowych, prawo do emerytury pomostowej powstaje z dniem spełnienia warunków wymaganych do nabycia tego prawa. Z kolei w myśl ust. 2 powołanego przepisu w przypadku pobierania zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego, prawo do emerytury pomostowej powstaje z dniem zaprzestania pobierania tego zasiłku lub świadczenia.

Jak jednak wynika z treści przepisu art. 26 ust. 1 ustawy, emeryturę pomostową wypłaca się za miesiąc kalendarzowy w terminach i na zasadach przewidzianych dla wypłaty emerytur, określonych m.in. w art. 129 ustawy emerytalnej. Ten ostatni przepis stanowi zaś, iż świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. M. P. 55 rok życia ukończyła w dniu 10 czerwca 2014 roku, wniosek o emeryturę pomostową złożyła w dniu 9 stycznia 2015 roku, natomiast jeszcze po ustaniu stosunku pracy, tj. po dniu 15 lipca 2015 r. pobierała jeszcze zasiłek rehabilitacyjny, a zatem prawo wnioskodawczyni do uzyskania emerytury pomostowej powstało dopiero od dnia zaprzestania pobierania przez nią świadczenia rehabilitacyjnego.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego, wypożyczając akta rentowe.

projekt uzasadnienia sporządził: asystent sędziego Radosław Piotrowski