Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt KSP 8/15
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Przewodniczący: SSN Roman Sądej
SSN Andrzej Ryński (sprawozdawca)
SSN Włodzimierz Wróbel
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 8 lipca 2015 r., bez udziału stron,
skargi K. W.
na przewlekłość postępowania przed Sądem Apelacyjnym w […], w związku ze
złożonym przez niego wnioskiem o zbadanie z urzędu podstaw do wznowienia
postępowania zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w P. z dnia 20 stycznia
2005 r., utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w W. z dnia 4 marca 2004
r.,
na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. oraz w zw. z art. 8 ust. 2
ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do
rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub
nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej
zwłoki (Dz.U.2004.179.1843)
p o s t a n o w i ł:
pozostawić skargę bez rozpoznania
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 12 marca 2015 r. K.W. wniósł o:
1. stwierdzenie przewlekłości postępowania karnego w sprawie zawisłej przed
Sądem Apelacyjnym z wniosku strony o wznowienie postępowania z urzędu
dotyczącego sprawy o sygn. akt II K …/98 Sądu Rejonowego w W. w okresie
2
od dnia 2 lipca 2014 r. do dnia rozstrzygnięcia niniejszej skargi;
2. zlecenie podjęcia czynności w terminie z urzędu Sądowi Apelacyjnemu w
[…];
3. zwolnienie skarżącego z opłacenia niniejszej skargi w całości;
4. wyznaczenie skarżącemu adwokata z urzędu w celu ewentualnego
uzupełnienia niniejszej skargi i reprezentowania strony skarżącej przed
Sądem Najwyższym;
5. zasądzenie od Skarbu Państwa - Prezesa Sądu Apelacyjnego odpowiedniej
sumy pieniężnej w wysokości 5 tys. złotych.
Analiza akt przedmiotowej sprawy wskazuje, że wniesiona przez K. W. skarga
jest niedopuszczalna z mocy ustawy. Przepis art. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.
o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i
postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 ze
zm.) wyczerpująco wymienia rodzaje postępowań, w których stronom lub innym
uczestnikom postępowania przysługuje prawo do złożenia skargi na przewlekłość
postępowania. Do takich postępowań nie należą czynności sądu, które są podjęte w
związku z rozpoznaniem wniosku sygnalizacyjnego o wszczęcie postępowania
wznowieniowego z urzędu, ponieważ sam ten wniosek, który nie musi spełniać
żadnych szczególnych warunków (np. z art. 545 § 2 k.p.k.) poza ogólnymi
wymogami pisma procesowego z art. 119 k.p.k., nie wszczyna postępowania
wznowieniowego. Należy również przypomnieć, że w katalogu postępowań, których
może dotyczyć skarga na przewlekłość, nie znalazła się działalność sądu związana z
wnioskiem o dokonanie czynności z urzędu, o którym mowa w art. 9 § 2 k.p.k. (zob.
też postanowienie SN z dnia 27 lipca 2012 r., KSP 8/12, LEX nr 1228604).
Odnosząc się do realiów przedmiotowej sprawy wskazać należy, że została
ona zainicjowana wnioskiem skazanego z dnia 2 lipca 2014 r. zatytułowanym
3
„wniosek sygnalizacyjny” o wznowienie postępowania karnego zakończonego
prawomocnym wyrokiem skazującym Sądu Okręgowego w P., utrzymującym
wyrok Sądu Rejonowego w W.
Pismem Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego z dnia
28 lipca 2014 r. skazany został poinformowany, że postępowanie o wznowienie
postępowania z urzędu nie będzie wszczęte z powodu braku ku temu podstaw.
Nadto przypomniano mu, że miał już wyznaczonego obrońcę z urzędu, który nie
znalazł podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, a także, że
możliwe jest obecnie rozpoznanie wniosku o wznowienie postępowania tylko w
sytuacji, gdy sporządzi i podpisze go pełnomocnik z wyboru (k. 1434, t. VII).
Z uzyskanych informacji wynika, że skazany pismo to odebrał 31 lipca 2014 r.
(dokumenty z dnia 29 czerwca 2015 r. w formie faksu załączone do akt sprawy i
potwierdzające, że skazany pismo odebrał - k. 16,17 akt SN).
Z powyższego wynika, że przed Sądem Apelacyjnym nie zostało z urzędu
wszczęte postępowanie wznowieniowe w sprawie karnej, której dotyczył wniosek
sygnalizacyjny skazanego. Zatem, w analizowanej sytuacji procesowej nie było
substratu, w postaci toczącego się postępowania wznowieniowego, który mogłaby
objąć skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu
sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki. Skazany został jedynie poinformowany o
braku podstaw do wszczęcia takiego postępowania z urzędu. Na marginesie trzeba
dodać, że informację tę bez wątpienia otrzymał. Nastąpiło to bez zbędnej zwłoki i
brak jest podstaw do twierdzenia, że Sąd nie udzielił żadnej odpowiedzi bądź, że
dopuścił się rażących zaniedbań w postaci zwłoki w odpowiedzi na pisma skazanego.
Z tych wszystkich względów, Sąd Najwyższy skargę K. W. pozostawił bez
rozpoznania, co przesądziło również o bezprzedmiotowości kwestii opłaty stałej od
skargi, określonej w art. 17 ust. 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r.
4