I CSK 1026/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 1026/14
POSTANOWIENIE
Dnia 25 sierpnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Izby Lekarskiej z siedzibą w P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Zdrowia
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 sierpnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 czerwca 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 5400
(pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek uzasadniających przyjęcie
wniesionej skargi kasacyjnej do rozpoznania. Strona skarżąca opiera wniosek
o przyjęcie skargi do rozpoznania na wszystkich tych przesłankach, poza jednak
nieważnością postepowania. Stanowiska skarżącej nie sposób jednak podzielić.
Przede wszystkim nie sposób uznać, że kwestia podstawy odpowiedzialności
pozwanego Skarbu Państwa z tytułu należności przysługujących Izbie Lekarskiej
za powierzone jej czynności budzi wątpliwości. Wobec wiążących w sprawie
ustaleń, z których wynika, że strony łączyła w tym zakresie stosowna umowa
przyjęta przez Sąd drugiej instancji kwalifikacja prawna jako roszczenia z tytułu
nienależytego wykonania umowy jest trafna. Tym bardziej, że w orzecznictwie Sądu
Najwyższego nie budzi wątpliwości, że do powierzenia czynności z zakresu
administracji państwowej podmiotom prywatnym może dochodzić drogą umowy
cywilnoprawnej. Więź prawna uzyskuje wówczas charakter stosunku prawnego
zbliżonego do umowy zlecenia (art. 750 k.c.; por. wyrok SN z 3 sierpnia 2006 r.,
V CK 8/06, nie publ.).
Analiza podstaw skargi kasacyjnej nie uzasadnia także twierdzenia, że jest
ona w sposób oczywisty uzasadniona, skoro zmierza przede wszystkim do
podważenia wiążących Sąd Najwyższy ustaleń faktycznych w sprawie (art. 39813
§ 2 k.p.c.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c. a contrario).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 25 sierpnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa Izby Lekarskiej z siedzibą w P.
przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Zdrowia
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 25 sierpnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 3 czerwca 2014 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego Skarbu
Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 5400
(pięć tysięcy czterysta) zł tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
W sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek uzasadniających przyjęcie
wniesionej skargi kasacyjnej do rozpoznania. Strona skarżąca opiera wniosek
o przyjęcie skargi do rozpoznania na wszystkich tych przesłankach, poza jednak
nieważnością postepowania. Stanowiska skarżącej nie sposób jednak podzielić.
Przede wszystkim nie sposób uznać, że kwestia podstawy odpowiedzialności
pozwanego Skarbu Państwa z tytułu należności przysługujących Izbie Lekarskiej
za powierzone jej czynności budzi wątpliwości. Wobec wiążących w sprawie
ustaleń, z których wynika, że strony łączyła w tym zakresie stosowna umowa
przyjęta przez Sąd drugiej instancji kwalifikacja prawna jako roszczenia z tytułu
nienależytego wykonania umowy jest trafna. Tym bardziej, że w orzecznictwie Sądu
Najwyższego nie budzi wątpliwości, że do powierzenia czynności z zakresu
administracji państwowej podmiotom prywatnym może dochodzić drogą umowy
cywilnoprawnej. Więź prawna uzyskuje wówczas charakter stosunku prawnego
zbliżonego do umowy zlecenia (art. 750 k.c.; por. wyrok SN z 3 sierpnia 2006 r.,
V CK 8/06, nie publ.).
Analiza podstaw skargi kasacyjnej nie uzasadnia także twierdzenia, że jest
ona w sposób oczywisty uzasadniona, skoro zmierza przede wszystkim do
podważenia wiążących Sąd Najwyższy ustaleń faktycznych w sprawie (art. 39813
§ 2 k.p.c.).
Z tych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 1 k.p.c. a contrario).
O kosztach postępowania kasacyjnego Sąd Najwyższy orzekł na podstawie
art. 98 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c.
eb