IV KZ 59/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-11-2015
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 59/15
POSTANOWIENIE
Dnia 30 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 30 października 2015 r.
zażalenia M. B. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 27 lipca 2015 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n a w i a:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania,
złożonego przez M. B. w dniu 23 listopada 2014 r., legło stwierdzenie, że wniosek
ten zawiera nieuzupełniony w wyznaczonym terminie 7 dni, płynącym od
doręczenia skazanemu wezwania w dniu 12 czerwca 2015 r., brak formalny
polegający na niesporządzeniu i niepodpisaniu wniosku przez adwokata (art. 545 §
2 k.p.k.) – w sytuacji, gdy wyznaczony obrońca z urzędu poinformował, iż nie
stwierdził podstaw do wystąpienia z wnioskiem.
W zażaleniu złożonym na przytaczane zarządzenie M. B. podniósł, że
wyznaczony mu z urzędu obrońca nie skontaktował się z nim, gdy tymczasem
zarzuty skazanego oraz dokumenty, którymi dysponuje przemawiają za
wzruszeniem prawomocnego wyroku, który jego zdaniem jest niesłuszny z
powodów, jakie podaje w treści zażalenia. Na podstawie powyższego skarżący
wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
„poprzez wskazane wnioski dowodowe”.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W myśl art. 28 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247 ze
zm.) ocena czynności procesowych, jako podjętych skutecznie przed wejściem w
życie tej ustawy w dniu 1 lipca 2015 r., następuje według przepisów
dotychczasowych. Podkreślić jednak trzeba, że treść istotnych dla niniejszego
rozstrzygnięcia przepisów art. 545 § 2, art. 84 § 3, art. 120 § 1 i 2 oraz art. 530 § 2
k.p.k., a więc odnoszących się do powinności sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania przez podmiot profesjonalny, jak również postępowania obrońcy
wyznaczonego z urzędu w postępowaniu o wznowienie oraz procedury
uzupełniania braków formalnych pisma procesowego i postępowania sądu, nie
uległy zmianie.
W powyższym świetle argumenty zażalenia okazały się bezzasadne, jako
że w rozważanym postępowaniu dopełniono wszelkich wymogów proceduralnych
zmierzających do udzielenia skazanemu pomocy prawnej w celu umożliwienia mu
wystąpienie z wnioskiem o wznowienie, spełniającym formalny wymóg określony w
art. 545 § 2 k.p.k. Sam natomiast wnioskodawca, we własnym zakresie, wymogu
tego nie dopełnił w zakreślonym terminie.
Trzeba podkreślić, że obrońca wyznaczony z urzędu uprawniony jest
zarówno do wystąpienia z wnioskiem o wznowienie postępowania, jak i do
poinformowania sądu o braku ku temu podstaw prawnych. Rozwiązanie takie
podyktowane jest nadzwyczajnym charakterem tego środka zaskarżenia, jego
sformalizowaną naturą, co uzasadnia niezbędność wymogu sporządzenia wniosku
przez wyspecjalizowany podmiot, który jest w stanie – inaczej niż strona – ocenić
prawne uwarunkowania wystąpienia z tym wnioskiem. Dla dokonania oceny tych
uwarunkowań, wynikających z przepisów art. 540 – 541 k.p.k., nawiązanie
bezpośredniego kontaktu obrońcy z wnioskodawcą nie zawsze jest bezwzględnie
konieczne. Podniesione w zażaleniu argumenty niezbędności tej nie wykazują.
Wywód koncentruje się na wskazaniu błędów procesowych i faktycznych
prawomocnego wyroku skazującego, do których badania Sąd Najwyższy nie jest w
niniejszym postępowaniu uprawniony.
3
Nie znajdując zatem podstaw do podważenia zaskarżonego zarządzenia,
Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 30 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 30 października 2015 r.
zażalenia M. B. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 27 lipca 2015 r. w przedmiocie odmowy przyjęcia
wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n a w i a:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Podstawą odmowy przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania,
złożonego przez M. B. w dniu 23 listopada 2014 r., legło stwierdzenie, że wniosek
ten zawiera nieuzupełniony w wyznaczonym terminie 7 dni, płynącym od
doręczenia skazanemu wezwania w dniu 12 czerwca 2015 r., brak formalny
polegający na niesporządzeniu i niepodpisaniu wniosku przez adwokata (art. 545 §
2 k.p.k.) – w sytuacji, gdy wyznaczony obrońca z urzędu poinformował, iż nie
stwierdził podstaw do wystąpienia z wnioskiem.
W zażaleniu złożonym na przytaczane zarządzenie M. B. podniósł, że
wyznaczony mu z urzędu obrońca nie skontaktował się z nim, gdy tymczasem
zarzuty skazanego oraz dokumenty, którymi dysponuje przemawiają za
wzruszeniem prawomocnego wyroku, który jego zdaniem jest niesłuszny z
powodów, jakie podaje w treści zażalenia. Na podstawie powyższego skarżący
wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
„poprzez wskazane wnioski dowodowe”.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W myśl art. 28 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks
postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r., poz. 1247 ze
zm.) ocena czynności procesowych, jako podjętych skutecznie przed wejściem w
życie tej ustawy w dniu 1 lipca 2015 r., następuje według przepisów
dotychczasowych. Podkreślić jednak trzeba, że treść istotnych dla niniejszego
rozstrzygnięcia przepisów art. 545 § 2, art. 84 § 3, art. 120 § 1 i 2 oraz art. 530 § 2
k.p.k., a więc odnoszących się do powinności sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania przez podmiot profesjonalny, jak również postępowania obrońcy
wyznaczonego z urzędu w postępowaniu o wznowienie oraz procedury
uzupełniania braków formalnych pisma procesowego i postępowania sądu, nie
uległy zmianie.
W powyższym świetle argumenty zażalenia okazały się bezzasadne, jako
że w rozważanym postępowaniu dopełniono wszelkich wymogów proceduralnych
zmierzających do udzielenia skazanemu pomocy prawnej w celu umożliwienia mu
wystąpienie z wnioskiem o wznowienie, spełniającym formalny wymóg określony w
art. 545 § 2 k.p.k. Sam natomiast wnioskodawca, we własnym zakresie, wymogu
tego nie dopełnił w zakreślonym terminie.
Trzeba podkreślić, że obrońca wyznaczony z urzędu uprawniony jest
zarówno do wystąpienia z wnioskiem o wznowienie postępowania, jak i do
poinformowania sądu o braku ku temu podstaw prawnych. Rozwiązanie takie
podyktowane jest nadzwyczajnym charakterem tego środka zaskarżenia, jego
sformalizowaną naturą, co uzasadnia niezbędność wymogu sporządzenia wniosku
przez wyspecjalizowany podmiot, który jest w stanie – inaczej niż strona – ocenić
prawne uwarunkowania wystąpienia z tym wnioskiem. Dla dokonania oceny tych
uwarunkowań, wynikających z przepisów art. 540 – 541 k.p.k., nawiązanie
bezpośredniego kontaktu obrońcy z wnioskodawcą nie zawsze jest bezwzględnie
konieczne. Podniesione w zażaleniu argumenty niezbędności tej nie wykazują.
Wywód koncentruje się na wskazaniu błędów procesowych i faktycznych
prawomocnego wyroku skazującego, do których badania Sąd Najwyższy nie jest w
niniejszym postępowaniu uprawniony.
3
Nie znajdując zatem podstaw do podważenia zaskarżonego zarządzenia,
Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
kc