IV CNP 31/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 31/15
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania E. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w B.
z dnia 18 października 2012 r.,
w sprawie z wniosku K. B.
przy uczestnictwie E. B. i S. W.
o stwierdzenie nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 listopada 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Skarżący E. B., na podstawie art. 4241
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., domagał
się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego w B. z dnia 18 października 2012 r. wydanego w sprawie o
stwierdzenie nabycia spadku.
Skargę oparł on na twierdzeniu, że wydając zaskarżone postanowienie Sąd
Rejonowy dopuścił się naruszenia przepisów k.c. dotyczących dziedziczenia
testamentowego, w tym przede wszystkim art. 941 k.c. Konsekwencją zaś
dokonanego naruszenia przepisów była szkoda poniesiona przez skarżącego
w wysokości 70.000 zł wskutek przyjęcia przez Sąd Rejonowy niewłaściwej
wykładni postanowień testamentu holograficznego sporządzonego przez M. B. z
dnia 10 września 2002 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna spełniać wymagania konstrukcyjne określone w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Według tego przepisu, skarga powinna zawierać oznaczenie orzeczenia,
od którego została wniesiona ze wskazaniem, w jakiej części zostało zaskarżone,
przytoczenie jej podstaw i ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
orzeczenie to jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia
z prawem. Zachowanie powyższych wymagań konstrukcyjnych skargi podlega
badaniu przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, uchybienie tym wymaganiom
nie podlega sanowaniu, zaś brak któregokolwiek z elementów skutkuje
odrzuceniem skargi a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Sąd Najwyższy wyjaśnił także,
iż wymagania te powinny być spełnione w sposób kumulatywny, a nadto że każde
z nich ma charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie,
niezależnie od innych (postanowienia z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05 oraz
z dnia 7 sierpnia 2012 r., III CNP 14/12, niepubl.).
3
Nie można przyjąć, aby skarżący spełnił wymagania określone w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c., tj. aby prawidłowo przytoczył podstawę skargi i wskazał przepis
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Prawidłowe przytoczenie
podstaw skargi nie może polegać tylko na ogólnym wskazaniu jednej lub obu
podstaw wymienionych w art. 4244
k.p.c., ale na wskazaniu konkretnych przepisów
prawa naruszonych przez sąd oraz wyjaśnieniu postaci tego naruszenia.
Tymczasem w skardze nie tylko wskazano błędnie, że podstawę skargi stanowi
art. 4241
§ 2 k.p.c., a nie jedna z podstaw, o których mowa w art. 4244
k.p.c.,
ale również nie wskazano ani naruszonych przepisów prawa, ani postaci ich
naruszenia. Nie spełnia bowiem wyżej określonych kryteriów sformułowanie
zawarte w skardze, że „zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z „Działem I -
Testament k.c. Naruszających prawo materialne, tj. art. 941 i następne k.c.”.
Sformułowanie to ze względu na nieprecyzyjność sformułowania nie spełnia także
wymagania określonego art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Powołując się na art. 4241
§ 2 k.p.c. (w postępowaniu nieprocesowym
prawidłowo na art. 5192
§ 2 k.p.c.), skarżący nie wykazał również, że wystąpił
wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, a tym samym nie
sprostał wymogowi formalnemu kreowanemu dla tego nadzwyczajnego środka
zaskarżenia w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Niespełnienie przez skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wyżej omówionych wymagań wynikających z art. 4245
§ 1 pkt 2, 3 i 5 k.p.c. uzasadniało jej odrzucenie na podstawie art. 4248
§ 1 w zw.
z art. 13 § 2 k.p.c.
kc
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie ze skargi uczestnika postępowania E. B.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Rejonowego w B.
z dnia 18 października 2012 r.,
w sprawie z wniosku K. B.
przy uczestnictwie E. B. i S. W.
o stwierdzenie nabycia spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 listopada 2015 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Skarżący E. B., na podstawie art. 4241
§ 2 w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., domagał
się stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia Sądu
Rejonowego w B. z dnia 18 października 2012 r. wydanego w sprawie o
stwierdzenie nabycia spadku.
Skargę oparł on na twierdzeniu, że wydając zaskarżone postanowienie Sąd
Rejonowy dopuścił się naruszenia przepisów k.c. dotyczących dziedziczenia
testamentowego, w tym przede wszystkim art. 941 k.c. Konsekwencją zaś
dokonanego naruszenia przepisów była szkoda poniesiona przez skarżącego
w wysokości 70.000 zł wskutek przyjęcia przez Sąd Rejonowy niewłaściwej
wykładni postanowień testamentu holograficznego sporządzonego przez M. B. z
dnia 10 września 2002 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna spełniać wymagania konstrukcyjne określone w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Według tego przepisu, skarga powinna zawierać oznaczenie orzeczenia,
od którego została wniesiona ze wskazaniem, w jakiej części zostało zaskarżone,
przytoczenie jej podstaw i ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym
orzeczenie to jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody
spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy, wykazanie,
że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie
było i nie jest możliwe oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności orzeczenia
z prawem. Zachowanie powyższych wymagań konstrukcyjnych skargi podlega
badaniu przez Sąd Najwyższy przy wniesieniu skargi, uchybienie tym wymaganiom
nie podlega sanowaniu, zaś brak któregokolwiek z elementów skutkuje
odrzuceniem skargi a limine (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Sąd Najwyższy wyjaśnił także,
iż wymagania te powinny być spełnione w sposób kumulatywny, a nadto że każde
z nich ma charakter samoistny, powinno być zatem spełnione samodzielnie,
niezależnie od innych (postanowienia z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05 oraz
z dnia 7 sierpnia 2012 r., III CNP 14/12, niepubl.).
3
Nie można przyjąć, aby skarżący spełnił wymagania określone w art. 4245
§ 1 pkt 2 i 3 k.p.c., tj. aby prawidłowo przytoczył podstawę skargi i wskazał przepis
prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne. Prawidłowe przytoczenie
podstaw skargi nie może polegać tylko na ogólnym wskazaniu jednej lub obu
podstaw wymienionych w art. 4244
k.p.c., ale na wskazaniu konkretnych przepisów
prawa naruszonych przez sąd oraz wyjaśnieniu postaci tego naruszenia.
Tymczasem w skardze nie tylko wskazano błędnie, że podstawę skargi stanowi
art. 4241
§ 2 k.p.c., a nie jedna z podstaw, o których mowa w art. 4244
k.p.c.,
ale również nie wskazano ani naruszonych przepisów prawa, ani postaci ich
naruszenia. Nie spełnia bowiem wyżej określonych kryteriów sformułowanie
zawarte w skardze, że „zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z „Działem I -
Testament k.c. Naruszających prawo materialne, tj. art. 941 i następne k.c.”.
Sformułowanie to ze względu na nieprecyzyjność sformułowania nie spełnia także
wymagania określonego art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.
Powołując się na art. 4241
§ 2 k.p.c. (w postępowaniu nieprocesowym
prawidłowo na art. 5192
§ 2 k.p.c.), skarżący nie wykazał również, że wystąpił
wyjątkowy wypadek uzasadniający wniesienie skargi, a tym samym nie
sprostał wymogowi formalnemu kreowanemu dla tego nadzwyczajnego środka
zaskarżenia w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.
Niespełnienie przez skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia wyżej omówionych wymagań wynikających z art. 4245
§ 1 pkt 2, 3 i 5 k.p.c. uzasadniało jej odrzucenie na podstawie art. 4248
§ 1 w zw.
z art. 13 § 2 k.p.c.
kc