III CZ 52/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:13-01-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 52/15
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. B.
przy uczestnictwie M. B.-Z., T. B., J. S., W. S. i M. S.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 grudnia 2015 r.,
zażalenia uczestnika M. S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 16 września 2015 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
2
Dnia 26 maja 2015 r. Sąd Okręgowy w K. wydał postanowienie częściowe w
sprawie z wniosku J. B. o zniesienie współwłasności.
W dniu 7 września 2015 r. do Sądu Okręgowego w K. wpłynęła skarga
kasacyjna uczestnika tego postępowania M. S. „od postanowienia częściowego
Sądu Okręgowego w K. z dnia 11 marca 2010 r. (...) doręczonego wraz z
uzasadnieniem pełnomocnikowi uczestnika w dniu 10 lipca 2015 r.”. W skardze
uczestnik wniósł „o uchylenie postanowienia z dnia 26 maja 2015 r. w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w K.”.
Postanowieniem z dnia 16 września 2015 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił tę
skargę. W uzasadnieniu wyjaśnił, że skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art.
3986
§ 2 w związku z art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c. ze względu na niepodlegający
usunięciu brak konstrukcyjny: nieoznaczenie zaskarżonego orzeczenia w sposób
wymagany w art. 3984
§ 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. wskutek błędnego
wskazania jego daty.
W zażaleniu na to postanowienie uczestnik podniósł, że wynikające
z oczywistej omyłki pisarskiej błędne oznaczenie jednego elementu zaskarżonego
orzeczenia - jego daty - przy prawidłowym oznaczeniu pozostałych elementów:
sądu, który wydał orzeczenie, sygnatury akt sprawy, uczestników postępowania -
identyfikujących dostatecznie to orzeczenie, nie dawało podstaw do odrzucenia
skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać pod
rygorem odrzucenie bez wzywania do uzupełnienia (art. 3986
§ 2 k.p.c.)
oznaczenie zaskarżonego orzeczenia wraz z wskazaniem zakresu zaskarżenia.
Chodzi o wskazanie danych pozwalających na jednoznaczną identyfikację
zaskarżonego orzeczenia oraz określenie granic rozpoznania kasacyjnego (por. art.
126 § 1 w związku z art. 39821
i 391 § 1 k.p.c. oraz art. 39813
§ 1 k.p.c., a także
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 60/05 i 13
listopada 2003 r., I CK 373/03).
W sprawie mimo błędnego wskazania daty jednoznaczna identyfikacja
zaskarżonego orzeczenia była możliwa. Z pozostałej treści skargi, w szczególności
3
z wniosku kasacyjnego wynikało w sposób niebudzący wątpliwości, że skarga
uczestnika dotyczy postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 maja 2015 r.
Błędne wskazanie w skardze daty zaskarżonego orzeczenia stanowiło jedynie
oczywistą omyłkę pisarską, a takie omyłki nie powinny negatywnie wpływać na
możliwość wywołania przez pismo procesowe właściwych skutków, związanych z
jego wniesieniem (art. 130 § 1 k.p.c., por. też postanowienie Sądu Najwyższego
z 18 lutego 2005 r., V CZ 185/04). Od sądu wymaga się starannej interpretacji
i oceny prawidłowości wnoszonych do niego pism procesowych
(zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2014 r., II CSK 410/13
i 5 marca 2015 r., V CNP 14/14). Odrzucenie w rozpatrywanych okolicznościach
skargi kasacyjnej uczestnika przez Sąd Okręgowy było wyrazem skrajnego
formalizmu, stanowiłoby sankcję całkowicie nieadekwatną do popełnionego
uchybienia.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
w związku z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 3 grudnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Strzelczyk (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku J. B.
przy uczestnictwie M. B.-Z., T. B., J. S., W. S. i M. S.
o zniesienie współwłasności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 grudnia 2015 r.,
zażalenia uczestnika M. S.
na postanowienie Sądu Okręgowego w K.
z dnia 16 września 2015 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
2
Dnia 26 maja 2015 r. Sąd Okręgowy w K. wydał postanowienie częściowe w
sprawie z wniosku J. B. o zniesienie współwłasności.
W dniu 7 września 2015 r. do Sądu Okręgowego w K. wpłynęła skarga
kasacyjna uczestnika tego postępowania M. S. „od postanowienia częściowego
Sądu Okręgowego w K. z dnia 11 marca 2010 r. (...) doręczonego wraz z
uzasadnieniem pełnomocnikowi uczestnika w dniu 10 lipca 2015 r.”. W skardze
uczestnik wniósł „o uchylenie postanowienia z dnia 26 maja 2015 r. w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w K.”.
Postanowieniem z dnia 16 września 2015 r. Sąd Okręgowy w K. odrzucił tę
skargę. W uzasadnieniu wyjaśnił, że skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art.
3986
§ 2 w związku z art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c. ze względu na niepodlegający
usunięciu brak konstrukcyjny: nieoznaczenie zaskarżonego orzeczenia w sposób
wymagany w art. 3984
§ 1 pkt 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c. wskutek błędnego
wskazania jego daty.
W zażaleniu na to postanowienie uczestnik podniósł, że wynikające
z oczywistej omyłki pisarskiej błędne oznaczenie jednego elementu zaskarżonego
orzeczenia - jego daty - przy prawidłowym oznaczeniu pozostałych elementów:
sądu, który wydał orzeczenie, sygnatury akt sprawy, uczestników postępowania -
identyfikujących dostatecznie to orzeczenie, nie dawało podstaw do odrzucenia
skargi kasacyjnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać pod
rygorem odrzucenie bez wzywania do uzupełnienia (art. 3986
§ 2 k.p.c.)
oznaczenie zaskarżonego orzeczenia wraz z wskazaniem zakresu zaskarżenia.
Chodzi o wskazanie danych pozwalających na jednoznaczną identyfikację
zaskarżonego orzeczenia oraz określenie granic rozpoznania kasacyjnego (por. art.
126 § 1 w związku z art. 39821
i 391 § 1 k.p.c. oraz art. 39813
§ 1 k.p.c., a także
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ 60/05 i 13
listopada 2003 r., I CK 373/03).
W sprawie mimo błędnego wskazania daty jednoznaczna identyfikacja
zaskarżonego orzeczenia była możliwa. Z pozostałej treści skargi, w szczególności
3
z wniosku kasacyjnego wynikało w sposób niebudzący wątpliwości, że skarga
uczestnika dotyczy postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 maja 2015 r.
Błędne wskazanie w skardze daty zaskarżonego orzeczenia stanowiło jedynie
oczywistą omyłkę pisarską, a takie omyłki nie powinny negatywnie wpływać na
możliwość wywołania przez pismo procesowe właściwych skutków, związanych z
jego wniesieniem (art. 130 § 1 k.p.c., por. też postanowienie Sądu Najwyższego
z 18 lutego 2005 r., V CZ 185/04). Od sądu wymaga się starannej interpretacji
i oceny prawidłowości wnoszonych do niego pism procesowych
(zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 4 kwietnia 2014 r., II CSK 410/13
i 5 marca 2015 r., V CNP 14/14). Odrzucenie w rozpatrywanych okolicznościach
skargi kasacyjnej uczestnika przez Sąd Okręgowy było wyrazem skrajnego
formalizmu, stanowiłoby sankcję całkowicie nieadekwatną do popełnionego
uchybienia.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy na podstawie art. 39815
§ 1
w związku z art. 3941
§ 1 i 3 k.p.c. orzekł jak w sentencji.
eb