V CSK 518/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-04-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 518/15
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa G. Ż.
przeciwko Europejskiemu Centrum Odszkodowań S.A. w L.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 lutego 2016 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2015 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i
zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1200 zł
(jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania oraz uzasadnienie wniosku. Uzasadnienie to nie
może poprzestawać na odwołaniu się do uzasadnienia podstaw kasacyjnych,
lecz musi obejmować wyodrębnioną argumentację jurydyczną przekonującą,
że powołana przez skarżącego przesłanka w sprawie zachodzi. W wypadku,
gdy strona skarżąca twierdzi, że jej skarga jest oczywiście uzasadniona, powinna
przedstawić argumentację prawną, wyjaśniającą w czym ta oczywistość się
wyraża oraz uzasadnić to twierdzenie, przy uwzględnieniu, że „oczywistość" skargi
to jej zasadność ewidentna, niewątpliwa, możliwa do stwierdzenia bez głębszej
analizy (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ
61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75). Skarga kasacyjna pozwanej, wniesiona w dwóch
odrębnych pismach procesowych przez dwóch pełnomocników, nie przedstawia tak
rozumianego uzasadnienia „oczywistości" skargi. Na tle jej uzasadnienia jest
wyraźnie widoczne, że ocena zarzutów - a tym bardziej „oczywistości" zarzuconych
uchybień, mających prowadzić do oceny o „oczywistej" zasadności skargi opartej
na takich zarzutach - wymagałaby szczegółowej analizy, obejmującej także
zbadanie okoliczności faktycznych pod kątem ich właściwej kwalifikacji prawnej.
Ponadto zarzut nieważności ugody nie wyklucza automatycznie odpowiedzialności
pozwanej z tytułu nienależytego wykonania umowy z dnia 8 marca 2006 r. na
podstawie art. 471 k.c. Skarżąca nie przekonała zatem o spełnieniu wymienionej
w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. przesłanki.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
i § 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 5 i § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. 2013, poz. 490), stosowanego
z mocy § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
(Dz.U. 2015, poz.1800).
eb
3
POSTANOWIENIE
Dnia 26 lutego 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z powództwa G. Ż.
przeciwko Europejskiemu Centrum Odszkodowań S.A. w L.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 lutego 2016 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 13 maja 2015 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania i
zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1200 zł
(jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3984
§ 2 k.p.c., skarga kasacyjna powinna zawierać wniosek
o przyjęcie jej do rozpoznania oraz uzasadnienie wniosku. Uzasadnienie to nie
może poprzestawać na odwołaniu się do uzasadnienia podstaw kasacyjnych,
lecz musi obejmować wyodrębnioną argumentację jurydyczną przekonującą,
że powołana przez skarżącego przesłanka w sprawie zachodzi. W wypadku,
gdy strona skarżąca twierdzi, że jej skarga jest oczywiście uzasadniona, powinna
przedstawić argumentację prawną, wyjaśniającą w czym ta oczywistość się
wyraża oraz uzasadnić to twierdzenie, przy uwzględnieniu, że „oczywistość" skargi
to jej zasadność ewidentna, niewątpliwa, możliwa do stwierdzenia bez głębszej
analizy (por. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 2005 r., III CZ
61/05, OSNC 2006, nr 4, poz. 75). Skarga kasacyjna pozwanej, wniesiona w dwóch
odrębnych pismach procesowych przez dwóch pełnomocników, nie przedstawia tak
rozumianego uzasadnienia „oczywistości" skargi. Na tle jej uzasadnienia jest
wyraźnie widoczne, że ocena zarzutów - a tym bardziej „oczywistości" zarzuconych
uchybień, mających prowadzić do oceny o „oczywistej" zasadności skargi opartej
na takich zarzutach - wymagałaby szczegółowej analizy, obejmującej także
zbadanie okoliczności faktycznych pod kątem ich właściwej kwalifikacji prawnej.
Ponadto zarzut nieważności ugody nie wyklucza automatycznie odpowiedzialności
pozwanej z tytułu nienależytego wykonania umowy z dnia 8 marca 2006 r. na
podstawie art. 471 k.c. Skarżąca nie przekonała zatem o spełnieniu wymienionej
w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. przesłanki.
Z tych względów Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1
i § 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 5 i § 13 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. 2013, poz. 490), stosowanego
z mocy § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.
(Dz.U. 2015, poz.1800).
eb
3