Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 36/16
POSTANOWIENIE
Dnia 16 marca 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 16 marca 2016r.,
sprawy A. F.
skazanego z art.55 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałniu
narkomanii
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 4 sierpnia 2015 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w R.
z dnia 11 marca 2015 r.,
postanowił:
1.oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną;
2.obciążyć skazanego kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 11 marca 2015 r. A. F. został
uznany winnym trzech czynów z art. 55 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o
przeciwdziałaniu narkomanii, za które orzeczono mu karę łączną w wymiarze 3 lat i
6 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem
Sądu Apelacyjnego z dnia 4 sierpnia 2015 r.
Od powyższego prawomocnego orzeczenia kasację wniósł obrońca A. F.,
zarzucając temu rozstrzygnięciu rażącą obrazę prawa procesowego, która mogła
mieć istotny wpływ na treść orzeczenia, przez naruszenie art. 433 § 2 k.p.k. i art.
2
457 § 3 k.p.k. polegające na braku rozważenia apelacyjnych zarzutów naruszenia
art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej wniósł o oddalenie kasacji jako
oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Kasacja okazała się bezzasadna w stopniu pozwalającym na jej rozpoznanie
w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Podkreślić wypada, że kasacja jest nadzwyczajnym środkiem odwoławczym,
przesłanki wniesienia którego są dużo bardziej restrykcyjnie ukształtowane, niż ma
to miejsce w przypadku apelacji. Zgodnie bowiem z przepisem art. 523 § 1 k.p.k.
kasacja strony może być wniesiona tylko z powodu uchybień wymienionych w art.
439 k.p.k. lub innego rażącego naruszenia prawa, jeżeli mogło ono mieć istotny
wpływ na treść orzeczenia. O rażącym naruszeniu prawa w znaczeniu tego
przepisu można mówić tylko w odniesieniu do takiego naruszenia, które zbliżone
jest w swojej randze do bezwzględnej przyczyny odwoławczej. Stąd tak istotne w
perspektywie tego nadzwyczajnego środka odwoławczego jest precyzyjne
uzasadnienie zarzutów. Bowiem to ono jest jedynym wyrazem ewentualnej ich
zasadności. Dlatego też ustawodawca przesądził, że wniesienie kasacji jest
obarczone tzw. przymusem adwokacko-radcowskim. Istnieje bowiem domniemanie,
że profesjonalny pełnomocnik podejmując decyzję o sporządzeniu na rzecz
swojego mandanta kasacji dopełni wysokiego standardu, jaki wymagany jest od
tego środka. Pamiętać należy, że w rezultacie uwzględnienia kasacji upada
prawomocne orzeczenie, a więc następuje swoisty wyłom w pewności obrotu, który
systemowo owa prawomocność i ostateczność ma zapewniać.
Analiza uzasadnienia kasacji złożonej w niniejszej sprawie nie pozwala
merytorycznie odnieść się do postawionych w niej zarzutów. Obrońca koncentruje
się nie tyle na zaprezentowaniu przekonywającego uzasadnienia zarzutu
wadliwości postępowania apelacyjnego, co pozostaje na obszernym cytowaniu
orzecznictwa Sądu Najwyższego dotyczącego standardu wynikającego z przepisów
art. 433 § 2 k.p.k. oraz art. 457 § 3 k.p.k. , a także poglądów doktryny na wyrażone
m.in. w art. 4 k.p.k. i art. 7 k.p.k. zasady procesu karnego.
3
Analiza uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego w żadnej mierze nie
potwierdza wątpliwości, jakie zdaje się prezentować (choć nieprecyzyjnie i
niezwykle lakonicznie) skarżący. Zwłaszcza w zakresie krytyczniej analizy waloru,
jaki niosą ze sobą depozycje współoskarżonego L., Sąd Najwyższy uznał, że Sąd
odwoławczy w wystarczającym stopniu, skorelowanym z jakością wywodów
apelacyjnych odniósł się do sygnalizowanych problemów.
Wobec powyższego należało orzec jak w postanowieniu.