I CZ 18/16
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-04-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CZ 6/12 III CKN 71/97
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 18/16
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Monika Koba
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. S. i Z. S.
przeciwko E. K.
o opróżnienie lokalu mieszkalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 kwietnia 2016 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 10 grudnia 2015 r.,
1) oddala zażalenie,
2) zasądza od pozwanej na rzecz powodów kwotę 120
(sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 10 grudnia 2015 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej od wyroku tego Sądu z dnia 2 czerwca 2015 r.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że sprawa dotyczy opróżnienia lokalu mieszkalnego.
W związku z tym wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego powinna być
w sprawie ustalona stosownie do art. 23 lub 232
k.p.c. Po sprawdzeniu okazało się
jednak, że tak ustalona wartość przedmiotu zaskarżenia jest znacznie niższa od
podanej w skardze i nie sięga 50.000 zł, tj. pułapu warunkującego w myśl art. 3982
§ 1 k.p.c. dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach o prawa majątkowe.
W zażaleniu skarżąca podniosła, że na kwotę 50.000 zł podaną jako wartość
przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego została wskazana już wartość przedmiotu
zaskarżenia w apelacji. Zaznaczyła, że wartość przedmiotu sporu może być
zakwestionowane wyłącznie w trybie art. 25 i 26 k.p.c., a podana w apelacji wartość
zaskarżenia nie została zakwestionowana przez sąd drugiej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niezbadanie na wcześniejszym etapie postępowania wartości przedmiotu
zaskarżenia nie eliminuje możliwości weryfikacji prawidłowości wartości przedmiotu
zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej. Sąd drugiej instancji oraz Sąd
Najwyższy są uprawnione do sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia
podanej w skardze kasacyjnej. Badanie wartości przedmiotu zaskarżenia podanej
w skardze kasacyjnej ma na celu sprawdzenie, czy skarga kasacyjna jest
dopuszczalna ze względu na wymaganą w art. 3982
§ 1 k.p.c. wartość zaskarżenia
i nie może być utożsamiane ze sprawdzeniem wartości przedmiotu sporu (por. np.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1997 r., III CKN 71/97
i 16 lutego 2012 r., III CZ 6/12).
Sąd Okręgowy był zatem uprawniony do dokonania w ramach oceny
dopuszczalności wniesionej skargi kasacyjnej sprawdzenia wskazanej wartości
przedmiotu zaskarżenia. Z pisma Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia 12 października
2015 r. (k. 185) wynikało, że miesięczny wymiar opłat za mieszkanie zajmowane
przez pozwaną wynosi 573,01 zł, a to uzasadniało ustalenie wartości przedmiotu
sporu i zaskarżenia zarówno apelacyjnego, jak kasacyjnego - tak jak przyjął Sąd
3
Okręgowy - w wysokości 1720 zł., tj. kwoty znacznie niższej od minimalnego progu
zaskarżenia kasacyjnego określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c.,
Mając to na względzie Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie
art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., a o kosztach postępowania
zażaleniowego rozstrzygnął zgodnie z art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 i art. 39821
k.p.c.
w związku z § 10 pkt 1 i § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461) oraz § 21 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie (Dz.U.2015.1800).
kc
db
POSTANOWIENIE
Dnia 15 kwietnia 2016 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Monika Koba
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. S. i Z. S.
przeciwko E. K.
o opróżnienie lokalu mieszkalnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 kwietnia 2016 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Okręgowego w R.
z dnia 10 grudnia 2015 r.,
1) oddala zażalenie,
2) zasądza od pozwanej na rzecz powodów kwotę 120
(sto dwadzieścia) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 10 grudnia 2015 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej od wyroku tego Sądu z dnia 2 czerwca 2015 r.
W uzasadnieniu wyjaśnił, że sprawa dotyczy opróżnienia lokalu mieszkalnego.
W związku z tym wartość przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego powinna być
w sprawie ustalona stosownie do art. 23 lub 232
k.p.c. Po sprawdzeniu okazało się
jednak, że tak ustalona wartość przedmiotu zaskarżenia jest znacznie niższa od
podanej w skardze i nie sięga 50.000 zł, tj. pułapu warunkującego w myśl art. 3982
§ 1 k.p.c. dopuszczalność skargi kasacyjnej w sprawach o prawa majątkowe.
W zażaleniu skarżąca podniosła, że na kwotę 50.000 zł podaną jako wartość
przedmiotu zaskarżenia kasacyjnego została wskazana już wartość przedmiotu
zaskarżenia w apelacji. Zaznaczyła, że wartość przedmiotu sporu może być
zakwestionowane wyłącznie w trybie art. 25 i 26 k.p.c., a podana w apelacji wartość
zaskarżenia nie została zakwestionowana przez sąd drugiej instancji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Niezbadanie na wcześniejszym etapie postępowania wartości przedmiotu
zaskarżenia nie eliminuje możliwości weryfikacji prawidłowości wartości przedmiotu
zaskarżenia podanej w skardze kasacyjnej. Sąd drugiej instancji oraz Sąd
Najwyższy są uprawnione do sprawdzenia wartości przedmiotu zaskarżenia
podanej w skardze kasacyjnej. Badanie wartości przedmiotu zaskarżenia podanej
w skardze kasacyjnej ma na celu sprawdzenie, czy skarga kasacyjna jest
dopuszczalna ze względu na wymaganą w art. 3982
§ 1 k.p.c. wartość zaskarżenia
i nie może być utożsamiane ze sprawdzeniem wartości przedmiotu sporu (por. np.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 1997 r., III CKN 71/97
i 16 lutego 2012 r., III CZ 6/12).
Sąd Okręgowy był zatem uprawniony do dokonania w ramach oceny
dopuszczalności wniesionej skargi kasacyjnej sprawdzenia wskazanej wartości
przedmiotu zaskarżenia. Z pisma Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia 12 października
2015 r. (k. 185) wynikało, że miesięczny wymiar opłat za mieszkanie zajmowane
przez pozwaną wynosi 573,01 zł, a to uzasadniało ustalenie wartości przedmiotu
sporu i zaskarżenia zarówno apelacyjnego, jak kasacyjnego - tak jak przyjął Sąd
3
Okręgowy - w wysokości 1720 zł., tj. kwoty znacznie niższej od minimalnego progu
zaskarżenia kasacyjnego określonego w art. 3982
§ 1 k.p.c.,
Mając to na względzie Sąd Najwyższy oddalił zażalenie na podstawie
art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., a o kosztach postępowania
zażaleniowego rozstrzygnął zgodnie z art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 i art. 39821
k.p.c.
w związku z § 10 pkt 1 i § 13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461) oraz § 21 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie (Dz.U.2015.1800).
kc
db