I CSK 183/14
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-03-2016
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 183/14
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
.
w sprawie z powództwa J. S.A. w Z.
przeciwko J. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 listopada 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 października 2013 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego 1800 (tysiąc
osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W niniejszej
sprawie powód wniósł skargę kasacyjną, a do uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej
do rozpoznania powołał się na istnienie na tle tej sprawy istotnego zagadnienia
prawnego sprowadzającego się do pytania, czy roszczenie o zwrot zadatku danego
przy umowie przedwstępnej przedawnia się w terminie z art. 390 § 3 k.c. (nawet
jeśli podstawę tego roszczenia nie stanowi żadne postanowienie umowy
przedwstępnej), czy w terminie ogólnym (art. 118 k.c. w związku z art. 394 § 3 k.c.).
Przedstawione zagadnienie prawne rzeczywiście jest problematyczne. Zostało ono
już jednak trafnie rozstrzygnięte w orzeczeniach Sądu Najwyższego podanych
w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego oraz w skardze kasacyjnej.
W uzasadnieniu uchwały z dnia 21 listopada 2006 r., III CZP 102/06 (OSNC 2007,
nr 7-8, poz. 104) podkreślono, że w świetle aktualnego brzmienia art. 390 k.c.
niewątpliwie roszczenie o zapłatę zadatku w podwójnej wysokości jest roszczeniem
z umowy przedwstępnej, a zatem przedawnia się w terminie rocznym (tak nie było
do zmiany art. 390 k.c.). Można by kwestionować to stanowisko, jak należy sądzić,
jedynie wówczas, gdyby umowa przedwstępna w ogóle o zadatku nie wspominała –
gdyby zobowiązanie z tytułu wypłaconego zadatku stanowiło odrębny stosunek
prawny od łączącego strony w związku z zawarciem umowy przedwstępnej.
Tak jednak w tej sprawie nie jest, bo o zapłacie zadatku wyraźnie wspomina § 4
umowy przedwstępnej (k. 23A akt). Wskazane w skardze kasacyjnej zagadnienie
prawne, choć istotne, zostało już wyjaśnione w orzecznictwie Sądu Najwyższego
i nie przedstawiono argumentów uzasadniających ponowne rozważenie tego
problemu.
3
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została wykazana
żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
eb
POSTANOWIENIE
Dnia 27 listopada 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Pietrzykowski
.
w sprawie z powództwa J. S.A. w Z.
przeciwko J. P.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 listopada 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 października 2013 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powódki na rzecz pozwanego 1800 (tysiąc
osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania
kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę kasacyjną do
rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje
potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność
postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. W niniejszej
sprawie powód wniósł skargę kasacyjną, a do uzasadnienia wniosku o przyjęcie jej
do rozpoznania powołał się na istnienie na tle tej sprawy istotnego zagadnienia
prawnego sprowadzającego się do pytania, czy roszczenie o zwrot zadatku danego
przy umowie przedwstępnej przedawnia się w terminie z art. 390 § 3 k.c. (nawet
jeśli podstawę tego roszczenia nie stanowi żadne postanowienie umowy
przedwstępnej), czy w terminie ogólnym (art. 118 k.c. w związku z art. 394 § 3 k.c.).
Przedstawione zagadnienie prawne rzeczywiście jest problematyczne. Zostało ono
już jednak trafnie rozstrzygnięte w orzeczeniach Sądu Najwyższego podanych
w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego oraz w skardze kasacyjnej.
W uzasadnieniu uchwały z dnia 21 listopada 2006 r., III CZP 102/06 (OSNC 2007,
nr 7-8, poz. 104) podkreślono, że w świetle aktualnego brzmienia art. 390 k.c.
niewątpliwie roszczenie o zapłatę zadatku w podwójnej wysokości jest roszczeniem
z umowy przedwstępnej, a zatem przedawnia się w terminie rocznym (tak nie było
do zmiany art. 390 k.c.). Można by kwestionować to stanowisko, jak należy sądzić,
jedynie wówczas, gdyby umowa przedwstępna w ogóle o zadatku nie wspominała –
gdyby zobowiązanie z tytułu wypłaconego zadatku stanowiło odrębny stosunek
prawny od łączącego strony w związku z zawarciem umowy przedwstępnej.
Tak jednak w tej sprawie nie jest, bo o zapłacie zadatku wyraźnie wspomina § 4
umowy przedwstępnej (k. 23A akt). Wskazane w skardze kasacyjnej zagadnienie
prawne, choć istotne, zostało już wyjaśnione w orzecznictwie Sądu Najwyższego
i nie przedstawiono argumentów uzasadniających ponowne rozważenie tego
problemu.
3
W skardze kasacyjnej wniesionej w niniejszej sprawie nie została wykazana
żadna z okoliczności wskazanych w art. 3989
§ 1 k.p.c., dlatego Sąd Najwyższy
odmówił przyjęcia skargi do rozpoznania.
eb