Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CSK 591/14
POSTANOWIENIE
Dnia 24 kwietnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Dończyk
w sprawie z powództwa B. D.
przeciwko S. T. i M. T.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 kwietnia 2015 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanych
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 22 maja 2014 r.,
1) odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2) zasądza solidarnie od pozwanych na rzecz powódki kwotę
3617 (trzy tysiące sześćset siedemnaście) zł tytułem zwrotu
kosztów postępowania przed Sądem Najwyższym.
2
UZASADNIENIE
Określone w art. 3984
§ 2 k.p.c. wymaganie uzasadnienia w skardze
kasacyjnej wniosku o przyjęcie jej do rozpoznania zostaje spełnione, jeśli skarżący
wykaże, że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub
skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel wymagania przewidzianego
w art. 3984
§ 2 k.p.c. może być zatem osiągnięty jedynie przez powołanie
i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które –
zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c. - będą mogły stanowić podstawę oceny skargi
kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Na tych jedynie przesłankach
Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy
przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Pozwani we wniesionej skardze kasacyjnej od wyroku Sądu Apelacyjnego z
dnia 22 maja 2014 r. wniosek o jej przyjęcie do rozpoznania oparli na przesłankach
wskazanych w art. 3989
§ 1 pkt 1 i 3 k.p.c. Szczegółowa analiza uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwala na stwierdzenie,
że w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, tj. zagadnienie nowe
dotychczas nierozwiązane w orzecznictwie sądowym i nauce prawa i budzące
poważne wątpliwości co do sposobu jego rozwiązania. Sytuacja procesowa, na
kanwie której sformułowano w skardze kasacyjnej zagadnienie prawne jest
jednoznacznie uregulowana w art. 326 § 2 zd. 2 k.p.c. Nie budzi bowiem
wątpliwości, że pojęcie przewodniczącego, o którym mowa w art. 326 § 2 zd. 2 i § 3
zd. 2 k.p.c., obejmuje tylko przewodniczącego składu orzekającego, który wydał
wyrok podlegający ogłoszeniu, a nie sędziego sprawozdawcę, który wyrok ten
ogłosił. Z tych względów nie można także uznać, aby z przyczyny ujętej
w sformułowanym zagadnieniu prawnym, zachodziła przesłanka wskazana w art.
3989
§ 1 pkt 3 k.p.c. uzasadniająca przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania.
Wskazać należy, że nie zachodzi również nieważność postępowania,
z innych przyczyn, które Sąd Najwyższy bierze pod rozwagę - w granicach
zaskarżenia - z urzędu (art. 39813
§ 1 k.p.c.).
3
Z przytoczonych względów należało odmówić przyjęcia skargi kasacyjnej do
rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.). Na wniosek powoda zawarty w odpowiedzi na
skargę kasacyjną Sąd Najwyższy orzekł o kosztach postępowania kasacyjnego na
podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 105 § 2, art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c. oraz
przepisów § 13 ust. 4 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 7 i § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (jedn. tekst: Dz.U. z 2013 r., poz. 461).
eb