IV KK 146/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-06-2015
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 146/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 2 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Danuta Bratkrajc
w sprawie Z. G.
skazanego z art. 209 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk.k.
w dniu 2 czerwca 2015 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w K.
z dnia 11 lutego 2014 r.;
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w
K. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym kasacją wyrokiem nakazowym z dnia 11 lutego 2014 r., Sąd
Rejonowy w K. uznał oskarżonego Z. G. za winnego popełnienia czynu z art. 209 §
1 k.k. i przy zastosowaniu przepisu art. 58 § 3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat
2
ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone przez strony i uprawomocniło się w
dniu 15 marca 2014 r.
Kasację od tego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze – na korzyść
skazanego – wniósł Prokurator Generalny. Zarzucił on wyrokowi rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa materialnego, a
mianowicie art. 58 § 3 k.k., polegające na wymierzeniu skazanemu za popełnienie
przestępstwa z art. 209 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. kary 2 lat
ograniczenia wolności, podczas gdy przepis ten odnosi się tylko do sytuacji, gdy
czyn zabroniony zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności
nieprzekraczającą 5 lat, nie ma natomiast zastosowania do przypadków
alternatywnego zagrożenia karą pozbawienia wolności i karami nieizolacyjnymi.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w K. do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna.
Nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, iż Sąd Rejonowy wymierzając
oskarżonemu karę 2 lat ograniczenia wolności, przy zastosowaniu przepisu art. 58
§ 3 k.k., dopuścił się obrazy wskazanego przepisu prawa materialnego. Rację ma
Prokurator Generalny, że przepis ten odnosi się tylko do sytuacji, gdy czyn
zabroniony zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą
5 lat, nie ma natomiast zastosowania do przypadków alternatywnego zagrożenia
karą pozbawienia wolności i karami nieizolacyjnymi (patrz też wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 22 marca 2012 r., IV KK 322/11, OSNKW 2012, z. 9, poz. 94).
Należało zatem w zaskarżonej przez Prokuratora Generalnego części wyrok
uchylić i tylko w tym zakresie sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w K. do
ponownego rozpoznania.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
3
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 2 czerwca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Puszkarski
SSA del. do SN Dariusz Czajkowski (sprawozdawca)
Protokolant Danuta Bratkrajc
w sprawie Z. G.
skazanego z art. 209 § 1 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk.k.
w dniu 2 czerwca 2015 r.
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w K.
z dnia 11 lutego 2014 r.;
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej orzeczenia o
karze i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w
K. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym kasacją wyrokiem nakazowym z dnia 11 lutego 2014 r., Sąd
Rejonowy w K. uznał oskarżonego Z. G. za winnego popełnienia czynu z art. 209 §
1 k.k. i przy zastosowaniu przepisu art. 58 § 3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat
2
ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej
pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.
Orzeczenie to nie zostało zaskarżone przez strony i uprawomocniło się w
dniu 15 marca 2014 r.
Kasację od tego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze – na korzyść
skazanego – wniósł Prokurator Generalny. Zarzucił on wyrokowi rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa materialnego, a
mianowicie art. 58 § 3 k.k., polegające na wymierzeniu skazanemu za popełnienie
przestępstwa z art. 209 § 1 k.k., przy zastosowaniu art. 58 § 3 k.k. kary 2 lat
ograniczenia wolności, podczas gdy przepis ten odnosi się tylko do sytuacji, gdy
czyn zabroniony zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności
nieprzekraczającą 5 lat, nie ma natomiast zastosowania do przypadków
alternatywnego zagrożenia karą pozbawienia wolności i karami nieizolacyjnymi.
W konkluzji kasacji Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w K. do
ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście zasadna.
Nie ulega bowiem żadnej wątpliwości, iż Sąd Rejonowy wymierzając
oskarżonemu karę 2 lat ograniczenia wolności, przy zastosowaniu przepisu art. 58
§ 3 k.k., dopuścił się obrazy wskazanego przepisu prawa materialnego. Rację ma
Prokurator Generalny, że przepis ten odnosi się tylko do sytuacji, gdy czyn
zabroniony zagrożony jest wyłącznie karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą
5 lat, nie ma natomiast zastosowania do przypadków alternatywnego zagrożenia
karą pozbawienia wolności i karami nieizolacyjnymi (patrz też wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 22 marca 2012 r., IV KK 322/11, OSNKW 2012, z. 9, poz. 94).
Należało zatem w zaskarżonej przez Prokuratora Generalnego części wyrok
uchylić i tylko w tym zakresie sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w K. do
ponownego rozpoznania.
Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
3